>>912 >>913 กูดีใจที่มีคนแบบกูเป็นเพื่อน กูเจอแฝดที่พลัดพรากแล้ว
คือกูมีความรู้สึกว่า กูสามารถอยู่คนเดียวได้โดยไม่ต้องพึ่งพาผู้ชาย กูซ่อมปะปา เปลี่ยนไฟ ต่อสายไฟ ทำพวกนี้เองได้หมด จนกูมีความรู้สึกว่า แล้วกูจะแต่งงานเอาผู้ชายมาอีกทำไม แต่ที่บ้านกูก็บอกว่าต้องแต่ง ต้องหาคู่ ห้ามโสด ห้ามขึ้นคาน แล้วด้วยไลฟ์สไตล์คนแบบกู กูจะไปเอาคนมาแต่งด้วยจากไหนวะ ที่บ้านก็ชอบบอกว่า กูไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ทำไมไม่มีใครเอากู กูก็ได้แต่กลอกตา มองบนไปเรื่อย
แต่ไม่รู้ดิ บางครั้ง บางอารมณ์กูก็รู้สึกอยากมีแฟน อยากมีคนคอยมาฟังกูบ่น มาปลอบกูบ้างงี้ กูรู้สเปคตัวเองด้วยนะว่าอยากได้ผู้ชายแบบไหน แต่สเปคก็คงสูงเกินไปอีก เพราะงั้นกูเลือกที่จะอยู่อย่างโสดๆแบบนี้ดีกว่า 30ขึ้นคานแล้วจะทำไม ใครแคร์ กุไม่แคร์ ทำไมกูต้องแคร์คนอื่นด้วย แต่กูก็ไม่เคยคิดที่จะอยากมีลูกนะ กูเกลียดเด็ก แล้วกูเห็นสังคมปัจจุบันนี้ดูโหดร้ายมาก