แต่กุเห็นต่างว่ะ กูว่า>>310 ไม่ได้ผิดอะไรเลยนะ อยู่เฉยๆมีคนมาชอบ พอแม่งมาชอบแล้วยังต้องไปคอยดูแลความรู้สึกมันอีก ทั้งๆที่เคยบอกว่าไม่อยากแต่งงานฝ่ายที่มาจีบก็ควรเข้าใจตรงนี้ด้วยรึเปล่าว่ามันมีทั้งความเป็นไปได้และไม่ได้ ไม่ใช่ต้องให้พูดย้ำๆว่ากูไม่เอามึงนะ เรื่องแบบนี้ควรคิดเองได้ไหม? ฝ่ายที่ชอบควรเผื่อใจเองรึเปล่าว่าโอกาสมันมีทั้ง 2 ทาง ไม่ใช่ว่าถ้าเค้าไม่ปฎิเสธตรงๆแปลว่ากูได้แน่นอนพอไม่ได้ก็หาว่าให้ความหวัง
แบบที่>>311บอกว่า ถ้าเป็นคนที่ชอบทำดีด้วยนิดหน่อยก็คิดมาก เนี่ยถามจริงว่าปัญหามันอยู่ที่ใคร ทำดีปกติก็กลายเป็นให้ความหวังอีก ต้องให้เปิดโต๊ะแถลงทุกรอบเลยมั้ยว่ากูไม่เอามึง ถ้าอีกฝ่ายบอกว่าไม่ได้ชอบก็หน้าแหกอีก มันไม่ใช่จะปฎิเสธใครก็พูดง่ายๆนะ
เวลามึงจะจีบใครซักคนเนี่ยแล้วคนเค้ามีไมตรีกลับมาแบบเพื่อน การที่มึงเอาไปคิดเองเออเองว่าอีกฝ่ายจะชอบเนี่ย มันเป็นความผิดใคร มึงหรือคนที่มึงชอบ เค้าก็ปฎิบัติตัวตามปกติที่ควรจะเป็นคนที่คิดมากจนเจ็บก็คือมึง มึงจะเอาความเพ้อเจ้อของตัวเองไปโทษให้อีกฝ่ายต้องมาคอยเทคแคร์ไม่ได้นะ กูว่าแบบนั้นมันเห็นแก่ตัว โลกหมุนรอบตัวเอง
ขนาดเป็นแค่เพื่อนแถมไปจีบเค้าเองยังจะมาเรียกร้องให้ทำโน่นนี่ให้ ต้องมาเคลียร์ตรงๆอย่างงู้นงี้ มากไปมั้ยวะ ในเมื่อมันเป็นความรู้สึกของมึงเองมึงก็ควรจะจัดการเองรึเปล่า จะมาให้คนอื่นคอยรับผิดชอบ คอยทำให้มึงรู้สึกดีขึ้นหรือพูดกะมึงตรงๆ กูเข้าใจว่าฝ่ายแอบชอบใครๆก็อยากชัดเจน แต่ถ้าเค้าไม่ได้ทำ มึงจะมาชี้หน้าด่าว่าเค้าเลวไม่ได้นะ เค้าก็ไม่ได้ขอให้มึงมาชอบป่ะวะ อย่าเอาความรู้สึกของตัวเองมาโยนให้เป็นภาระคนอื่นดิ
การที่ต้องปฎิเสธคนอื่นมันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเลยนะ มึงเองยังไม่เห็นคิดถึงหัวอกคนที่มึงชอบเลยว่าเค้าจะรู้สึกยังไงแต่เสือกเรียกร้องให้เค้าเห็นใจตัวเอง แฟร์ๆหน่อยได้มั้ยเนี่ย