>>247 จริงมึง กำลังเผชิญอยู่เลย มันมีความสุขนะที่ชอบเขาละได้คุยด้วยไรงี้ แต่มันก็ทุกข์ด้วยอ่ะมึง เหมือนดาร์กชอคโกแลตเคลือบนม
การรักแบบfoolishlyเนี่ย มันง่ายมาก ง่ายชิบหาย เรื่องบางเรื่องความฉลาดกับเหตุผลมันกดอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ว่ะ รู้อีกทีก็หน่วงๆเฟลๆละ
อย่างกู ก็รู้นะเค้าเลิกงานดึก แต่ปกติเขาจะทักมา
แต่จนป่านนี้เขายังไม่ทักมาเลย กูเป็นฝ่ายทักเค้าไปก่อนด้วยความรู้สึกที่...แย่อ่ะ อธิบายไม่ถูก ทั้งๆที่กูก็คิดมีเหตุผลนะ ว่า เออ อาจจะเหนื่อย ยังไม่เลิก หรืออะไรแบบนี้
เอาจริงๆการแอบชอบระดับแรกๆที่ ไม่ได้คุย ไม่ได้รู้จักไรมาก นี่มีความสุขสุดละมั้ง แอบชอบด้านเดียว แต่พอรู้สึกลึกมากขึ้นเท่าไหร่แม่งมีแต่ความกังวลความกลัวจนจะเสียความเป็นตัวเองไปแล้วอ่ะ
พวกมึงเข้าใจกูกันมั้ย