ไปอ่านเจอมาว่าความรักแบบโรแมนติคมันเป็นความรู้สึกที่พึ่งมามีในยุคกลางไรงี้
ถ้ากูจำไม่ผิด (ถ้าผิดก็แก้ให้ด้วย) พวกงานเขียนที่แสดงออกถึงความรักแบบโรแมนติค เพียงแรกพบสบตาก็ตกหลุมรักแทบตายแทนได้ มันพึ่งมางอกในยุคกลางปะ
ก่อนหน้านี้คนเราเขาแต่งงานกันแบบคลุมถุงกันด้วยซ้ำ พวกงานเขียนก่อนยุคกลางที่บอกว่ามีเนื้อหาให้ความรู้สึกโรแมนติค ก็เพราะว่าคนวิจารณ์มันเกิดในยุคหลังๆแล้วมองว่างานแบบนั้นให้ฟีลลิ่งโรแมนติค
แล้วคำว่าความรักแบบโรแมนติคก็มีต้นกำเนิดมาจากซีกโลกตะวันตก
ก่อนหน้านี้แถวๆเอเชียแม่งยังไม่เข้าใจคำว่าอินเลิฟด้วยซ้ำ
แต่พอวัฒนธรรมฝรั่งเข้ามา ก็เลยเกิดจะมีฟีลลิ่งโรแมนติคเลิฟขึ้นมาซะงั้น
กูคิดว่าความรัก(แบบหวานเวอร์ โรแมนติค)อาจจะเป็นสิ่งที่คิดไปเอง มันอาจไม่มีสิ่งนี้มาตั้งแต่แรก แต่ด้วยการขัดเกลาจากจากสื่อเช่นวรรณกรรม หรือบทละคร ทำให้เราคิดว่าแม่งรักที่แท้ทรูมีจริงและทำให้เราคิดว่าตัวเราสามารถตกหลุมรักใครสักคนได้จริงหรือเปล่าวะ
แต่เอาเข้าจริง กูก็ว่ากูตกหลุมรักแฟนตัวเอง ซึ่งเหี้ยมาก จบ