จากประสบการณ์ของกูนะ
สมัยเรียนจบใหม่ๆ ได้งานช่วงสั้นๆที่นนทบุรี ตอนนั้นยังอาศัยหอพักของมหาลัย ตื่นมานั่งรถเมล์ไปทำงาน 30 นาที เพราะยังอยู่หอพักในมอ เพื่อนบางคนก็ยังไม่ย้ายออก เลยไม่รู้สึกถึงความต่างอะไรเท่าไร ประมาณว่าตัวเองยังมีเพื่อน
งานต่อมาได้แถวม.รังสิต ไปเช่าหอข้างมอ ได้อยู่หอแบบไม่มีคนรู้จัก ช่วงแรกค่อนข้างเหงาอยู่ แต่ซักพักก็ชิน งานที่ทำไม่เครียดด้วยออกจะสบายๆ เวลาพักเยอะ
งานต่อมาได้ทำที่ต่างจังหวัด บ้านนอกมาก บริษัทมีบ้านพักเก่าๆให้ แบบพออาศัยอยู่ได้ ไปวันแรกรู้สึกรับไม่ได้เพราะเป็นคนที่อยู่ในเมืองมาตลอด แต่ผ่านไป2-3 กลับชอบว่ะ ตื่นเช้ามาปั่นจักรยานไปทำงาน ไม่ต้องรีบ ไม่เจอรถติด เสียอย่างเดียวที่ร้านอาหารมีน้อย(ยังดีที่มี7-11) กับรถตู้เข้า กทม. มีไม่กี่รอบต่อวัน เข้าเมืองลำบาก
งานล่าสุดที่ทำ อยู่ในเขตเมือง คนพลุกพล่าน เวลาเลิกงานนี่ตัวใครตัวมันมาก เข้าห้องได้ก็เหมือนมาอยู่อีกโลก ไม่รับรู้โลกภายนอกแล้ว มาทำงานแค่วันแรกก็อยากกลับต่างจังหวัดเลยว่ะ คิดถึงบ้านไม้เก่าๆ แอร์ไม่มี แต่พอมาอยู่ในเมืองในห้องดีๆมีแอร์ ไวไฟ เครื่องทำน้ำอุ่น แล้วคิดว่าบ้านเก่าๆที่บ้านนอกมันน่าอยู่กว่าซะงั้น