หากชีวิตมึงไม่บัดซบเท่ากู มึงไม่มีทางเข้าใจหรอก เกิดเป็นลูกชังมันต้องทนหว่ะ ทนแม่งทุกๆอย่าง หนีจากพ่อจัญไรมาได้ก็เจอแม่เริ่มเป็นประสาทด่าคนในบ้านเพื่อระบายอารมณ์ กูทนทุกๆวันหาทางระบายทุกๆวัน จะหนีแม่งก็พยายามยื้อไม่ให้กูไป พอกูไม่มีที่ไปก็ตั้งท่าจะไล่กู เหี้ยมั้ยมึงก็คิดเอาเองละกัน วันๆคนในบ้านกูจะเอาแต่ผลประโยชน์ท่าเดียว เสียสละไม่เคยมีหรอก บางอย่างที่กูคิดว่าเคยทำดีก็เหมือนทำคุณบูชาโทษ ไม่ทำอะไรก็โดนด่า ทำก็โดน โดนติด่าแม่งทั้งขึ้นทั้งล่องทุกๆวันจนแทบจะบ้าอ่ะมึง ชีวิตนี้นี่อุบาทว์เหลือเกินหวะ เลือก้เกิดได้ไม่อยากเกิดในชีวิตที่มีพ่อแม่ไร้คุณภาพหรอกนะ