บ้านกูสอนให้ใช้เงินประหยัด รู้ค่าของเงิน แต่เหมือนว่ากูยังอยากใช้เงินซื้อของฟุ่มเฟือยอยู่เลยอะ
คือกูอยู่หอ แล้วแม่ก็คำนวณค่ากินอยู่มาให้กู
มันพอดีเป๊ะมากๆจนกูไม่ได้ทำไรฟุ่มเฟือยเลย แดกข้าววันละร้อยนิดๆก็แทบไม่เหลือไรละ
ไม่รวมค่าซักผ้า เครื่องเขียน เอกสาร แบบเล็กๆน้อยๆแต่จ่ายบ่อยนะ นี่กูไม่แดกบุฟเฟด้วยซ้ำ
แม่บอกว่าขอเพิ่มได้ แต่กูกลับรู้สึกผิดทุกครั้งที่ขอเพิ่ม เกรงใจด้วย เพราะคำสอนมันฝังหัวมาตั้งแต่เด็กๆเลยไม่ค่อยได้ขอ อยู่หอมาสามปี กูขอเงินเพิ่ม 3 ครั้งเอง
และที่เดือดร้อนกูมากๆคือไม่มีตังค์เก็บเลย ทั้งที่กูไม่ซื้อเสื้อผ้า ไม่ซื้อเครื่องสำอางค์ ใช้เงินประหยัดมากๆ นานๆทีกูจะกินข้าวมื้อละ 40-50 (แล้วก็ทำกูรู้สึกผิดมากๆกับข้าวจานนั้น)
กูรู้สึกไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนี้อะ แก้ไขที่ตรงไหนก่อนดีอะเพื่อนโม่ง