>>521 >>522 >>524-533 กูเป็นคนต้นเรื่องเองนะ คือกูก็คิดถึงเรื่องบุญคุณอะไรนี่อยู่แล้ว คิดไว้อยู่แล้วว่าจะส่งเงินให้ทุกเดือน แต่ที่ทะเลาะกันเพราะเค้ารู้ว่ากูมีเงินเก็บ เค้าเก็บสมุดบัญชีของกูไว้เกือบหมด (ยกเว้นเล่มที่กูแอบเปิด) เมื่อตอนเด็กๆตอนที่บัญชียังเป็นแบบฝากเพื่อลูก กูมีเงินในนั้นแสนนึง เป็นเงินจากแต๊ะเอียทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับแม่เลย แต่อยู่ๆเงินนั้นก็หายไป มารู้ว่าแม่กูเอาไป แต่ตอนนั้นยังเด็ก ทำอะไรไม่ได้มาก พอกูร้องไห้ทวงเงิน เค้าก็ทวงบุญคุณกู กูก็ไม่รู้จะทำยังไง
จนมาตอนนี้ กูยังเป็นนักศึกษา ยังเรียนไม่จบ มีเงินฝากประจำเกือบแสน เป็นเงินแต๊ะเอีย เงินเก็บ กับเงินจากงานพิเศษ บัญชีเป็นชื่อกู เค้าก็เอาบัญชีมาให้ บอกให้กูปิดบัญชีเอาเงินมาให้เค้า กูไม่ยอม เค้าก็ดราม่าเรียกร้องบุญคุณอีก จนลามไปเรื่องถ้ากูทำงานกูต้องส่งเงินให้เค้าทุกเดือน ถ้าไม่ส่งมาเค้าจะไม่ยอม เค้าดราม่า เค้าร้องไห้ กูก็ทำไงได้ ก็ต้องให้เค้าอีก เงินเก็บแทบไม่เหลือ เหลือแต่กองทุนไม่กี่หมื่น ความฝันของกูที่พอทำงานแล้วจะซื้อคอนโดอยู่ ออกจากบ้านนี้ไปซะก็แทบจะหายไปแล้ว เงินก้อนกูแทบไม่มีเลย
ความจริงกูรักเค้านะ กูจะส่งเงินให้เค้าทุกเดือนอยู่แล้ว กูจะเก็บเงินพาเค้าไปเที่ยวต่างประเทศ แต่พอเค้าทำกับกูแบบนี้แล้วกูก็ไม่อยากจะให้อะไรเค้าแล้วอ่ะ รู้สึกให้ไปเท่าไหร่เค้าก็ไม่พอ เค้าจะทวงบุญคุณอยู่เรื่อย ขนาดเงินที่กูเก็บหอมรอมริบมาอย่างยากลำบากเค้ายังเอาไปได้