กูอ่านข่าวเจนนิเฟอร์ แพนแล้วแบบ คือบางทีกูก็รู้สึกว่าครอบครัวบางทีแม่งโครตบั่นทอนเลยว่ะ เลี้ยงคนยังกะเลี้ยงหมาบังคับทุกอย่าง พอลูกตีตัวออกห่างก็จะกังวลจัดจนมาบังคับกะเกณฑ์ให้หนักกว่าเดิมโดยใช้คำว่าเป็นห่วง อารมณ์เหมือนเพราะลูกกลับบ้านดึกเลยจะจับขังจะตามไปรับไปส่งด้วยความเป็นห่วง คิดเอาเองว่านี่แหละดีที่สุดแต่ไม่ถงไม่ถามความเห็นซักคำ เอาแต่บังคับ พอไม่ทำก็บอกว่าลูกเปลี่ยนไปยังโง้นยังงี้ บางทีคนเราก็ไม่เคยมองดูตัวเองเลยว่าสาเหตุแม่งก็มาจากตัวเองนั่นแหละที่ทำให้แย่ลง อะไรที่แม่งมากเกินไปแม่งโครตทำลายสุขภาพจิตชิบหาย กลายเป็นคนเรามีชีวิตแต่เสือกไม่ได้ใช้ชีวิต งั้นก็ตายๆไปน่าจะดีกว่า