กูเบื่อพ่อแม่ตัวเอง ตอนแรกก็เบื่อแค่แม่ หลังๆพ่อด้วย
แม่กูนี่ทำตัวเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นใหญ่ ตัวเองต้องถูกตลอด ไม่ใช่แบบเอาแต่ใจแบบที่พวกมึงคิดนะ กูบอกไม่ถูก แต่คือแม่กูเป็นคนสุดท้องแล้วโดนเลี้ยงมาตามใจ เรียกว่าผู้ใหญ่เสียคนอะ แล้วช่วงนี้เข้าวัยทองก็ชอบขึ้นเสียงกับกูด้วย นิดหน่อยก็ตวาดใส่กู วันนึงกูทำผักโขมอบชีส กะกินเล่นหลังข้าวเย็น เขาก็เริ่มเลย "ทีหลังจะไม่ทำแล้ว กับข้งกับข้าว ทำแล้วก็ไม่กินกัน"แล้วก็ทำเสียงฟึดฟัดตึงตัง เหมือนว่าแม่แค่งอนเฉยๆใช่ไหม แต่ระดับความรุณแรงมันต่างกันมากมึง แล้วเป็นแบบนี้บ่อยๆ กูโคตรเครียด จะขึ้นเสียงอีกคนก็ไม่ใช่ความคิดที่ดี แต่กูก็เครียดนะสัส เขาทำตัวเหมือนโลกหมุนรอบตัวเองอะ
พ่อกูก็ด้วย คงเบื่อแม่เลยไปหากิ๊ก กูเข้าใจ เป็นกูกูก็เบื่อ คนอะไรน่ารำคาญ กูไม่อะไร แต่กูเกลียดวิธีพูดของพ่อกู เวลาพ่อจะดุชอบพูดเสียงเรียบๆ แต่จิกกัด แล้วชอบตอกย้ำ พูดแซะ ทุกวิถีทางที่จะทำให้กูอับอาย เกลียดมาก กูอยากลุกขึ้นแล้วตวาดตรงนั้นว่า"พอได้รึยัง คิดว่าเป็นพ่อแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ? บอกว่าไม่ก็ไม่ ทำไมต้องมีต่อ ทำไมต้องแซะ " เหมือนว่าที่ทำงานพ่อก็ชอบบวกกัคนที่ทำงานแบบนี้เหมือนกัน
ญาติกูฝั่งพ่อด้วย น้องสาวพ่อกูเลย ลูกเขาด้วย นิสัยเหมือนกันเหี้ยๆ โตเป็นควาย ทำงานแล้วแต่เสือกชอบขี้ฟ้อง ขี้นินทา ผู้ชายด้วยนะ แบบชอบขยี้สร้างความอับอายให้คนอื่นอะ แล้วเวลาดุด่าชอบลากยาวๆ โยงเรื่องนู้นเรื่องนี้เรื่องสมัยกูอนุบาลก็เคยขุดมาแล้วเอากับมันสิ ดูกถูกกูไปด้วยด่าไปด้วย เกลียดอีเหี้ย