Fanboi Channel

โม่งปรึกษาปัญหา&นินทาญาติพี่น้อง ||

Last posted

Total of 1000 posts

402 Nameless Fanboi Posted ID:5M1UPwc5P

กูไม่รู้ที่กูทำไปถูกไหมแต่กูรู้สึกว่ากูปิดกั้นตัวเองจากพ่อจนเหมือนเป็นคนรู้จักกันแล้ว
มันมีเรื่องหลายอย่างอ่ะที่ทำให้กำแพงในใจกูสูงขึ้นมา ตั้งแต่พ่อชอบเอาเรื่องกูไปคุยกับญาติคือพ่ออาจจะสนิทไงแต่กูไม่ สำหรับกูถึงจะเป็นญาติแต่ถ้าไม่คุ้นเคยกันก็เหมือนคนแปลกหน้า กูแชร์เรื่องต่างๆกับพ่อไม่ว่าจะเรื่องความฝันหรือเป้าหมายอะไร กูเล่าให้ฟังเพราะไว้ใจแล้วพ่อก็เอาไปบอกญาติคือแกอาจจะโม้ลูกสาวให้ญาติฟังแต่สำหรับกูมันเหมือนทำลายความเชื่อใจ กูเริ่มคุยเรื่องต่างๆให้พ่อฟังน้อยลง เรื่องสอบเรียนต่ออีกพ่ออยากให้กูเป็นหมอเพราะญาติกับเพื่อนที่ทำงานชอบพูดว่ากูไม่มีทางสอบติดหรอก
กูเคยเปิดใจคุยกับพ่อไปแล้วว่ากูไม่ชอบให้พ่อทำแบบนี้ พ่อก็เหมือนจะเข้าใจแต่พอเจอญาติก็ยังมาคาดหวังอีกเหมือนเดิม กูเลยสะเทือนใจว่าพ่อแคร์คำพูดคนอื่นมากกว่าความรู้สึกลูกสาวอีกเหรอ

ตอนเด็กๆกูสนิทกับพ่อมากจนกูไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างกูกับพ่อมาถึงจุดนี้ได้ไง จุดที่กูไม่อยากคุยกับพ่อเพราะกูกลัวเจ็บ กูไม่รู้ว่าที่กูหนีจากความเจ็บด้วยวิธีนี้มันถูกมั้ย แต่กูยังรักพ่ออยู่ กูไม่อยากให้พ่อรู้สึกว่ากูไม่ได้รักเค้า อีกอย่างกูสนิทกับน้องด้วย(คนละแม่ พ่อกูแต่งงานใหม่ กูเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เกิด) กูยังอยากสนิทกับน้องไปเรื่อยๆ แต่พอกูไม่สามารถไปหาพ่อได้กูก็รู้สึกเหมือนน้องกับกูห่างกันไปเรื่อยๆ กูอึดอัดตลอดเวลาที่กูไปบ้านพ่อ ยิ่งตอนที่กูต้องอยู่บ้านกับแม่เลี้ยงยิ่งอึดอัด แต่ถ้ามีแค่พ่อกับน้องมันก็พอโอเค
น้องชอบพูดว่าถ้าปิดเทอมก็มาหาหน่อยนะกูฟังกูยิ่งสะเทือนใจไปอยู่นั้นแค่3วันกูยังรู้สึกว่านานเกินไปเลย

ถ้ากูพิมพ์ไม่รู้เรื่องก็ขอโทษนะ กูพิมพ์ไปร้องไห้ไป

Posts limit exceeded

Topic has reached maximum number of posts.

Please start a new topic.

Be Civil — "Be curious, not judgemental"

  • FAQs — คำถามที่ถามบ่อย (การใช้บอร์ด การแบน ฯลฯ)
  • Policy — เกณฑ์การใช้งานเว็บไซต์
  • Guidelines — ข้อแนะนำในการใช้งานเว็บไซต์
  • Deletion Request — แจ้งลบและเกณฑ์การลบข้อความ
  • Law Enforcement — แจ้งขอ IP address

All contents are responsibility of its posters.