Fanboi Channel

>>>/lifestyle/1579/ โม่งปรึกษาปัญหา&นินทาญาติพี่น้อง

ไอเหี้ย กุเศร้าสัส กูได้ไปสมัครเรียนอะไรอย่างหนึ่ง ราคา xxxx บาท รวบรวมความกล้านานมาก ยืนตัดสินใจนานมาก กลับมาเล่าให้ที่บ้านฟัง แม่งว่ากูโง่อย่างนู้นอย่างนี้ TT จากมู้ดดีๆ ที่ได้เรียน มีความเชื่อมั่นในการตัดสินใจ กลายเป็นกลุ้มมาก สัสเอ๊ย รู้งี้ไม่เล่าให้แม่งฟังหรอก รอเรียนจบก่อนค่อยรู้ยังดีกว่าเพราะยังไงเงินก็เอาคืนไม่ได้แล้ว TT

ที่กูอยากบ่นก็คือ ทำไม่ปรึกษาอะไรที่บ้านทีไร มีแต่ความเฟล ทับถม ซ้ำเติม รู้สึกแย่กว่าเดิม เวลาปรึกษาก่อนทำอะไรแม่งก็จะบอกว่าไม่รู้จักคิด พึ่งพาคนอื่นทำอะไรไม่เป็น พอทำแล้วกลับมาเล่าให้ฟัง แม่งก็ตอกย้ำซ้ำเติม การตัดสินใจของกู
มึงเข้าใจบ้างไหมว่าคนเรา พลาดได้แล้วเก็บเป็นบทเรียน

เคยหนีออกจากบ้านมั้ยแหละ กูนิประจำเงินไม่มีต้องหนีเพราะบ้านแม่งงี่เง่า วู้ยหงุดหงิด

บ้างทีกูก็เบื่อพี่ตัวเองนะ ชอบคิดว่าตัวเองเก่งทำได้ทุกอย่าง(นิสัยนักเลงหน่อย) ชอบว่าคนเลว(ไม่เคยมองตัวเอง) ตีแฟนตัวเอง
อะไรไม่ชอบใจแม่งก็โวยว้ายไปทั่ว กับบ้างก็ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน ด่าพ่อตัวเองสาระพัด(ทั้งที่เรื่องมันนาน ตั้ง 10 กว่าปีก็ด่าๆ)
กับเป็นพวกชอบโกหกตัวเองจนเป็นสันดาร(อันนี้กูยิ่งไม่ชอบ) (คือพี่กูเป้นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่พ่อพิการมั้ง)
กีบเมื่อก่อนเพื่อนก็ไม่ค่อยคบ จน 2-3ปีที่ก็กลับมาคบกันอีก แรกๆก็ทำตัวดีทุกอย่าง(พอดีมีเพื่อนที่สนิทชี้แนะ)
หลังๆแม่งก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม จากประมาณว่ากำลังกลับตัวกลับมาแย่เหมือนเดิม อายุก็ปา20กลางๆละ ไม่ทำงานขอเงินแม่แดรก

>>5 ต่อๆ หลังๆนี้ตอนอารมณ์เสียหรือไม่พอใจ ก็ด่าแม่ อันนี้กูก็ไม่ค่อยชอบวะ
กูอยากให้พี่กูแก้นิสัย นี้ทำยังไงดีวะ เดี่ยวพูดอะไรเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาทำบ้างไม่ทำบ้าง คือเดี่ยวนี้กุก็ไม่ได้อยู่กับพี่กูแล้ว กูมาเรียนในกทม
กับ คนที่ค่อยชี้แนะ พี่กูก็ไม่อยู่ด้วยตลอดเลยค่อยสอนนั้นนี้(เมื่อก่อนเขามาอยู่บ้านกับพี่กู)

เออ ขอระบายหน่อย วันนี้คุยกะแม่เรื่องเงินที่ให้ญาติยืมไปลงทุนทำธุรกิจซึ่งญาติทำท่าจะไม่คืนเงินกูละ ผัดผ่อนมาเกือบปี ซึ่งตลอดมาแม่กูคิดว่ากูเป็นเด็กโลกสวย หลอกง่าย นิสัยดี เค้าเลยบอกกูว่าคราวหน้าไม่ต้องเสนอตัวให้ใครยืมไรนะ กูเป็นเด็กดีอยากช่วยคนอื่นก็เข้าใจแต่เด๋วกูโดนหลอกอะไรเอาอีก ซึ่งกูดันหลุดออกไปว่าที่ให้ยืมนั่นกูก็ได้ผลประโยชน์(ในด้านอื่น)นะ คือกูไม่ได้ให้ด้วยหัวใจบริสุทธิ์อยากช่วยเหลือคนอื่นอะไรแบบนั้นกูคิดทบต้นทบดอกหมดแล้ว กูหน้าเลือด กลายเป็นแม่กูช๊อคมาก คิดว่ากูเป็นคนเลวเลย(ซึ่งกูก็เลวจริงๆน่ะแหละแต่คีปลุคโลกสวยไง) แล้วแม่ก็ว่ากูว่าพูดงี้ได้ไง กูต้องไม่ควรคิดถึงผลประโยชน์กับญาติแบบนั้น ทำเอารู้สึกผิดสัส จนแบบไม่น่ามีอีโก้เล้ย รู้งี้กูน่าจะยอมให้ถูกมองว่าโง่ โลกสวยหลอกง่ายต่อไปดีกว่าทำอะไรจะได้ไม่มีใครระแวงเพราะเค้าคิดว่าเราเป็นคนดีไม่มีพิษภัย

กลายเป็นว่าตอนนี้ถึงจะรู้สึกดีอย่างนึงว่าตัวเองไม่ได้ดูโง่ไม่ทันคนแต่ก็เป็นคนเลว พอตอนทำตัวเป็นคนดีก็ดูโง่ชิบหายอีก ความฉลาดกับการเป็นคนดี โลกสวยมันไปด้วยกันไม่ได้ใช่มั้ยวะ กูจะวางตัวไงดีให้น่าไว้วางใจแต่ไม่โดนมองว่าเป็นไอ้โง่วะ

>>7 อย่าไปแคร์ดิว่าใครจะมองมึงโง่ มองโง่สิดีมึงจะได้หลอกใช้ได้ หรือเวลามีคนมาหลอกมึงมันก็จะไม่ระวัง มึงก็จะจับได้ไล่ทันง่ายกว่า เคยได้ยินปะ "คนฉลาดจริงคือพวกฉลาดที่แกล้งโง่" แต่มึงเล่นหลุดปากกะแม่ไปแล้วนี่สิจากนี้ไปคงลำบากหน่อย

>>8 มันก็ใช่แหละ เมื่อก่อนกูก็ใช้หลักนี้นำทางกูถึงได้คีปลุคเด็กแสนดีมาจนปัจจุบันได้ไง แต่ว่าพอกูถูกมองว่าเป็นคนโง่บ่อยๆมันก็ค่อนข้างทำร้ายจิตใจมากๆอ่ะ ถึงจะบอกตัวเองว่านี่กูไม่ได้โง่นะแต่ว่าคนอื่นมองกูแบบนั้นตามที่กูแสดงออก ถึงเราจะจงใจให้เป็นแบบนั้นเองแต่มันก็รู้สึกแย่เวลาเห็นคนดูถูกตัวเองอ่ะ แบบไอ้นี่มันไม่รู้เรื่องอะไรหรอกแบบนี้ กูซึ่งเป็นคนอีโก้สูงและเกลียดการถูกด่าว่าโง่มากๆหลังๆเลยเริ่มเก็บไม่อยู่ อยากแสดงให้คนอื่นรู้บ้างว่ากูก็ร้ายนะ กูก็ไม่ได้ไม่ทันคนอย่างที่คนอื่นคิด กูอยากโชว์บ้างทั้งๆที่รู้ว่าทำตัวโง่ๆ เป็นคนดีมันทำอะไรได้ง่ายกว่าแต่ก็เริ่มรับไม่ได้ละที่ตัวเองจะโดนมองแบบนั้น วันนี้มันเลยหลุดไปไง แล่วก็มาคิดว่าปล่อยให้ตัวเองดูโง่ดีกว่า ใช่ กูรู้ผลลัพธ์อยู่แล้วว่าถ้าแสดงออกไปแม่จะต้องมองไม่ดี แต่ก็อดไม่ได้จริงๆว่ะ กูนี่โง่จริงจริ๊งอีโก้สูงชิบหาย

http://9gag.com/gag/anyzO5o
เผื่อโม่งจะเก็บไว้ใช้กับญาติๆ

กูอยากได้คำปรึกษา กูควรทำไงดี กูขอพิมพ์ยาวหน่อยนะเรื่องมันยาว
พ่อมีเมียน้อย มีอะไรกันมานานแล้วด้วย
คือพ่อกูโดนย้ายที่ทำงานไปประจำที่ต่างจังหวัดตั้งกะ 3 ปีก่อน มีที่พักที่นั่น (กูกับแม่กูเคยไปดูที่พักครั้งเดียว แค่ตอนที่เขาย้ายไปใหม่ๆ) แต่ก็จะกลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์ ส่วนกูเรียนมหาลัยไกลบ้าน เลยต้องอยู่หอ กลับบ้านเสาร์อาทิตย์เหมือนกัน(บางสัปดาห์ก็ไม่กลับ ติดงานติดสอบ ฯลฯ) แต่ละสัปดาห์เลยกลายเป็นว่า ต่างคนต่างอยู่ วันหยุดถึงได้มาเจอกัน
แล้วปกติความสัมพันธ์พ่อแม่กูไม่ค่อยหวานชื่นอยู่แล้วอะ แม่กูเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมากๆ ตัวเองต้องมาก่อน ส่วนพ่อก็ปากหนัก มีอะไรไม่พูด ชอบมองแม่ในแง่ลบ เวลาจะคุยแชท คุยโทรศัพท์อะไรกับแม่ต้องคุยผ่านกู แล้วมาบ่นกะกู กูที่ไม่ค่อยได้กลับบ้านพอฟังพ่อบ่นมากเข้าก็ชักเข้าข้างพ่อ มีครั้งนึงพ่อถามว่าถ้าหย่ากันแล้วพ่ออยู่กับลูกสองคนจะโอเคมั้ย ตอนนั้นกูยังเชื่อพ่ออยู่กูเลยตอบตกลงไป
มีช่วงนึงพ่อสงสัยว่าแม่แอบมีชู้ เพราะเสาร์อาทิตย์ชอบออกไปไหนคนเดียว (แม่กูชอบไปวัด มีเพื่อนที่นั่นเยอะ) เวลาไปเที่ยววัดต่างจังหวัดกับเพื่อนก็จะถ่ายรูปอวด พ่อกูก็เอาแต่สงสัยว่าแม่ต้องมีชู้แน่ๆ แล้วย้ำนักย้ำหนาว่าถ้าจับได้ว่าคบชู้เลิกแน่นอน (แต่กูไม่เชื่อว่าแม่กูจะมีชู้ เพราะแม่กูกับกูมีอคติอย่างนึงเหมือนๆกันคือ รับได้ทุกอย่าง ยกเว้นการมีชู้กับการทำร้ายร่างกาย)
แต่หลังๆกูเริ่มสงสัยพ่อ เพราะหลังๆมานี่พ่อติดแชทมาก ว่างเป็นต้องหยิบมือถือมาแชทแม่งตลอดเวลา ตอนแรกกูก็นึกว่าคุยงาน แต่กูบังเอิญมองจอแล้วเห็นว่าแชทเฟสบุ๊คที่พ่อกูคุยบ่อยๆแม่งใช้สีแชทสีชมพู ใครวะที่กล้าเปลี่ยนสีแชทส่วนตัวเป็นสีนี้ ปกติกูเห็นแต่คนเป็นแฟนกันใช้ กูเลยพยายามหาโอกาสแอบอ่านแชทในมือถือ คนที่พ่อกูคุยด้วยเป็นลูกน้องผู้หญิงที่ทำงานที่ต่างจังหวัด อายุอ่อนกว่าสัก10ปีได้ แต่ตอนนั้นกูไม่เนียน พ่อกูเห็นซะก่อน แล้วถึงเปิดดูมือถือว่ากูอ่านอะไร เขาคงคิดว่ากูรู้เรื่องแล้วล่ะ แต่ประโยคสุดท้ายในแชทที่กูทันเปิดไปเห็นคือพ่อกูเขียนว่า "พี่รักน้องมากนะ" โอ้โหตอนนั้น กูแทบใจสลาย กูเชื่อมาตลอดว่าพ่อกูถึงจะนิสัยไม่ดียังไงก็ไม่คบชู้แน่นอน กูรู้สึกผิดมากที่เชื่อพ่อที่กล่าวหาแม่ว่ามีชู้ แต่พ่อดันมีซะเอง
หลังจากตอนนั้นกูเริ่มมองพ่อในแง่ลบ เริ่มเสียงแข็งใส่ กระฟัดกระเฟียดใส่ เพื่อให้เขารู้ตัวว่ากูไม่พอใจ แต่กูก็ยังเห็นว่าเขายังคุยกะอีผู้หญิงคนนี้อยู่ โชคดีที่คอมที่บ้านพ่อกูล็อคอินเฟสค้างไว้ กูเลยตัดสินใจแอบอ่านแชทย้อนหลังของพ่อ
ตอนแรกกูสงสัยว่าอีผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาเล่นกับพ่อกูก่อน แต่เปล่าเลย มันมีผัวอยู่แล้ว พ่อกูก็รู้ แต่พยายามไปช่วยมัน เอากูไปอวดมัน เรียกมันว่าเมีย มีนัดไปหาบ้านแม่มัน ทำธุระเรื่องบ้านให้ ถ่ายรูปอวัยวะเพศตัวเองส่งไปแล้วบอก เนี่ย แค่คิดถึงน้องตอนมีอะไรกันก็...ขนาดนี้แล้ว
แชทหลังๆเหมือนพ่อกูกับมันจะระหองระแหงกัน แต่ก็ยังไปง้ออีก
กูเก็บหลักฐานทั้งหมดไว้แล้วแหละ แต่ตอนนี้กูรู้สึกแย่มาก ใจกูตอนแรกอยากจะฟ้องแม่แล้วให้หย่าๆกันไปซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ก็ทำไม่ลง เพราะพ่อกูก็เลี้ยงกูมาอย่างดี ถ้าไม่นับเรื่องที่ทะเลาะกับแม่บ่อยๆก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่กูรับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ กูควรทำไงดีวะ

>>11 มึงบอกพ่อมึงว่ามึงรู้แล้ว และอยากให้เขาเลิกกัน บอกไปตามตรงว่ามึงไม่พอใจยังไง ลองถามว่าพ่อมึงสงสารแม่บ้างมั้ย ถ้าแม่รู้จะรู้สึกยังไง พูดกันดีๆนะ ถ้าพ่อมึงยอมเลิก มึงก็ไม่ต้องเอาเรื่องนี้มาพูดอีก ไม่ต้องพูดให้แม่มึงรู้เลยด้วย ถ้าพ่อมึงยังไม่หลงอีนั่นมากเกินไป เขาน่าจะรู้สึกตัว แต่ถ้าพ่อมึงบอกว่าเรื่องของผู้ใหญ่ มึงอย่าเสือกไรงี้ ฟ้องแม่ไปเถอะ กูแนะนำได้เหี้ยมาก รอคห.ถัดไป 5555555

>>11 ไม่รู้ว่ะ เรื่องนี้มันพูดยาก มันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขาจริงๆ กูเคยเปิดแชทไลน์ของพ่อไปเจอคุยกับผู้หญิงอายุ 20-30 เหมือนกัน มันเรียกพ่อกูว่าน้า พ่อกูบอกคิดถึงกับฝันดี แต่กูตามหาหลักฐานต่อไม่ได้ เลยไม่รู้ตกลงเป็นไงมาไงกันแน่ แต่สุดท้ายกูก็ทำเป็นไม่เห็น ไม่รู้เรื่อง เพราะเขากลับบ้านตรงเวลาทุกวัน แล้วก็ดูแลกูกับแม่ทุกอย่างเหมือนเดิม กูเลยหลับตาข้างนึงแล้วทำเป็นลืมๆไปซะ เพราะสุดท้ายเขาก็ยังทำตัวเป็นพ่อที่ดีอยู่อ่ะ กูเลยไม่อยากให้ครอบครัวหวาดระแวงกันด้วยเรื่องแบบนี้ แต่ของมึงนี่ พ่อมึงน่าจะถลำลึกมาก กูไม่รู้ว่ะ รอคห.ถัดไป 555

>>11 ฆ่าทิ้งแม่มมมม =_=

กูเครียดว่ะพี่สาวกูจะแต่งงานไงแล้วแม่กูงี่เง่าให้ฝ่ายชายมาคุยที่บ้านแต่บ้านกูแคบๆอ่ะคนที่มาคุยก็เป็นทหารยศใหญ่ๆเงี้ยพี่สาวกูก็กลัวอึดอัดอ่ะเนอะเลยไปคุยบ้านผชพี่เขยกูแหละพาพ่อไปด้วย พ่อแม่กูเลิกกันนะ ทีนี้แม่มางี่เง่าพี่กูโวยวายสารพัด กูเครียดมาจนตัดกันอ่ะเพราะอะไรเดือนนึงเงินแม่เงินพ่อใหม่ 2คนปาไปเกือบ3หมื่นแต่มาขอพี่สาวกูใช้อ่ะมึง ลูกใหม่สองคนเขาก็รักนักรักหนากูอยากอ้วก ด่าแต่กูกับพี่กู พี่น้องคนละพ่อมึงรักกันได้มั้นมึงให้รักเท่าพี่แท้ๆอ่ะก็ทำไม่ได้แกชอบมาด่ากูไม่รักกูเกลียดนู่นี่คือสรุปแม่กูโคตรตะระงี่เง่าชิบหายนิสัยเด็กด่ากูจองหองไม่คุย(คุยไปแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นกูจะคุยด้วยเพื่อ) แม่งชอบตบตีกูกับพี่สาวลูกใหม่ไม่เคยทำห่าอะไรใช้งานทำงานบ้านแบ่งหน้าที่ก็ไม่ทำโคตรเดือดเสือกมาพูดอีกกูไม่ทำห่าอะไรเงินก็ไม่ให้จนชิบหายกูอ่ะตอนนี้แค่เงินไปสมัครมหาลัยยังไม่มีกูคงได้กศนแน่ๆไม่ก็สายอาชีพ แม่งบ่นกู กูว่ากูเหี้ยเพราะสถาบันครอบครัวนิแหละ สึดดดดด

กูอ่านของ >>13 แล้วนึกถึงตัวเองเลย
ของกูบังเอิญเปิดเขอพ่อแชทกับลูกน้องผู้หญิง ไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้านี้คุยอะไรกัน แต่ผู้หญิงเค้าส่งมาว่าขอให้พ่อกูเลิกคุยกับเขาแบยนั้น เขาอึดอัด
พ่อกูตอบไปว่า เรื่องที่อยากบอกก็บอกไปหมดแล้ว

กูเจองี้กูไปไม่เป็นเลย คือกูอ่านแล้วยังไงก็รู้ากว่ามีsomething (หรืออาจจะไม่มีวะ กูคิดมากไปเองปะวะ) กูก็ไม่กล้าคุยเรื่องนี้หรอก เพราะปกติพ่อกูไม่มีพิรุธอะไรเลยอะ ก็ทำตัวเหมือนเดิมตามปกติแบบที่เคยทำมาตลอด
กูก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกันละเก็บมันไว้ในใจ แต่กูก็โคตรรู้สึกไม่ดีเลยอะ แย่ว่ะ

>>14 ใจเย็นๆมึง กูยังอยากมีอนาคตที่ดีอยู่ 555
ช่วงนี้กูมีสอบไฟนอลด้วย เลยยังไม่อยากเอาเรื่องนี้มาคิดมาก อาจจะได้เคลียร์เรื่องนี้จริงจังหลังสอบ กูไม่อยากเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวอะมึง มันเครียด กูกลัวจะกูเก็บกดจนเกินไป
แต่นึกแล้วก็รู้สึกแย่อะมึง แบบนั่งกินข้าวกันสามคนงี้ พ่อแม่นั่งตรงข้ามกัน กูเห็นแม่นั่งกินข้าวอย่างมีความสุข ส่วนพ่อกูก้มหน้าก้มตาคุยกับมัน แล้วถ่ายรูปกูไปอวดตอนกำลังกินข้าว และกูทำอะไรไม่ได้ เป็นอะไรที่เหี้ยมาก

ไอ่สัส สมัย MSN กูบอกเลยว่า กูเคยเจอประวัติการสนทนาของพ่อกูกับกิ๊ก ช่วงนั้นพ่อกูชอบเข้ากรุงเทพไปบ่อยๆ อ้างแม่กูว่าวิ่งของ ซึ่งอาจจะวิ่งจริงๆก็ได้

แต่กลายเป็นว่านัดสายในเน็ตไว้และไปนอนด้วยกันมั้ง ด้วยความที่กูเก็บกดในใจพ่อกูมันเป็นพวกทำร้ายร่างกายลูกตัวเอง เก่งแต่กับในบ้านข้างนอกเป็นหมา

กูเลยก็อปข้อความทั้งหมด แล้วเอาให้แม่กูดู เพราะกูอยากให้เลิกๆกันไปซะ กูจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที ณ เวลานั้นกูน่าจะอายุประมาณ 12-13 ได้

แต่มึงรู้ไหมผลลัพธ์ ของกูนั้นเป็นยังไง ตอนแรกก็มีปากเสียงกันเลยจ้า แม่กูโวยวายๆ แต่ไม่ได้ทำร้ายร่างกายกัน ด่าพ่อกู ไล่พ่อกูให้ออกไปอยู่กับอีนั่น

กูจำได้ว่ากูเป็นคนออกไปปิดประตูบ้าน ตอนที่พ่อกูออกไป พ่อกูมองตากูแล้วบอกว่า "มึงรู้นะว่ามึงทำอะไร" ไอ่เย็ดแม่เอ้ย กูคิดในใจไอ่สัสกูไม่สนหรอก

ถ้าเทียบกับที่มึงทำร้ายร่างกายกูมาตลอด ไล่กูให้ออกจากบ้านอย่างกับหมูกับหมา ทั้งที่กูยังไม่จบมอต้นด้วยซ้ำ ที่จริงกูเพิ่งขึ้นมาเอง มันตบตีกูตั้งแต่เด็ก

เรื่องที่มึงพูดมานี้ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว กูสะใจมาก แต่กลับกลายเป็นว่า 3 วันต่อมา กูได้ยินแม่กูร้องไห้คุยโทรศัพท์กับพ่อกูบอกว่า แม่กูรักพ่อกูมากนะ

เสียงทางปลายสายก็บอกว่า เค้าก็รักมากเหมือนกัน ควยยเอ้ย นรกแตก กูรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ ปกติแม่กูก็ไม่ช่วยอะไรกูอยู่แล้วเวลากูโดนทำร้ายร่างกาย มันไม่ใช่การตี มันเป็นการทำร้ายร่างกายเลยไอ่สัส อย่างเดียวที่ออกมาจากแม่กูคือสายตาเวทนากู ซึ่งทำให้กูเกลียดเค้าอีกคนจนตอนนี้

กูคิดว่าจะหนีไปให้เสียพ้นๆหลังหมดผูกเรื่องเงินซึ่งกันและกันหลังกูเรียนจบตรี ซึ่งกูก็เหลืออีกเทอมเดียว

ต่อเรื่องผลลัพธ์นั้นคือ พ่อกูได้กลับมาบ้าน กูยังจำภาพนั้นได้ติดตา เป็นอย่างที่กูคิดทุกอย่าง เค้าทำร้ายร่างกายกูบ่อยขึ้น หนักขึ้น และวันที่เค้ามานั้น เค้าหาเรื่องกูเลย บ้องหูกู เตะกู กูยังเด็กอยู่เลย แล้วมันก็ไปนั่งหอบ (มันเป็นความดัน) แม่กูทำยังไงรู้ไหม แม่กูนั่งพับเพียบออยู่ข้างๆเก้าอี้ที่มันนั่งหอบแล้วมองกูด้วยสายตาที่เวทนา

กูคิดในใจว่า กูจะไม่มีวันลืมเหตุการณ์นี้เด็ดขาดไม่ว่ายังไง แม่กูไม่ได้รักลูก เค้ารักคนรักของเค้า ทั้งๆที่ชีวิตของเค้า โดนจับคลุมถุงชน

และไอ่พวกพี่น้องแม่กูก็ชอบมาเป่าหูกูอยู่นั่นว่าให้รักแม่กูมากๆ ของแบบนี้ไม่ต้องพูดหรอกไอ่สัส ถ้ากูรู้สึกได้ว่ามันมีรักกูก็รัก

สำหรับคนที่อยากรู้ปัจจุบันคือ พ่อกูหลอกขอเงินกู้ OD แม่กูไป 10 ล้านแล้วหนีไปกับเมียน้อยละ จบข่าว กูละสมน้ำหน้าผัวเมียคู่นี้ชิบหาย เหี้ยไม่รู้จะสมเพชใคร

แต่กูสงสารตัวเองจริงๆ...

กูเคยเจอแบบญาติอ่ะ แบบกูงงมาก และยังงงมาถึงทุกวันนี้ คือแม่กูมีน้องชายที่เค้าแต่งงานแล้ว แล้วน้าขายมีลูกสอบคน กูก็ดูว่าครอบครัวอบอุ่นนะ แล้ววันนึงน้าสะใภ้กูเอาคอมกูไปใช้คุยเอ็มเอสเอ็มกับกิ๊ก กูก็แบบเข้ามาตอนที่เค้าทิ้งหน้าจอไว้ แล้วกูเห็นกูก็แบบอึ้งอ่ะ แล้วลูกพี่ลูกน้องกูสองคนก็สนับสนุนน้าสะใภ้ แบบเค้าก็มาบอกกูว่าอย่าไปบอกน้าชายนะ แต่กูแบบ ไม่คิดว่าจะมีใครสนับสนุนให้แม่มีชู้ไรงี้อ่ะ แต่ก็เรื่องของเขา ทุกวันนี้น้าชายน้าสะใภ้ก็ยังโอเคกันอยู่

กูเริ่มรู้สึกพ่อกูมีพิรุธขึ้นทุกวัน เฟซเล่นก็ไม่ยอมแอดใครในบ้าน ชื่ออะไรกูยังไม่รู้เลย แต่กูเคยแอบๆส่อง เพื่อนก็ดูไม่ค่อยเยอะว่ะ ไลน์ก็ล็อกรหัสอย่างดี แต่เมื่อสองสามปีก่อนกูเคยแอบเปิดไปเจอเหมือนคุยกับสาว แต่จับอะไรไม่ได้แถมกูมีบ้านอีกหลังที่อยู่ใกล้โรงเรียนมากกว่า ปกติกูจะไปอยู่กับแม่วันธรรมดา เสาร์อาทิตย์อยู่บ้าน ส่วนพ่อก็อยู่บ้าน เมื่ออาทิตย์ก่อนกูอยู่บ้านทั้งอาทิตย์ พ่อกูก็ทำท่าเหมือนอยากให้กูกับแม่ไปอยู่อีกบ้านเต็มทน แต่ตอนที่กูอยู่อีกบ้านเขาก็จะทักไลน์มาหาตลอดตอนกลางคืน ส่วนตอนที่อยู่บ้านเขาก็กลับเวลาปกติทุกวัน แม่งเอ๋ย พ่อกูจะเกษียนอยู่แล้วยังมีอะไรแบบนี้อีก กูอยากจะบ้า กูอยากสืบดูว่าตกลงมันมีอะไรกันแน่ โว้ย มีใครรู้วิธีแฮกไลน์อะไรพวกนี้บ้างไหม

>>18 เชี่ยกูสงสารมึงว่ะ อารมณ์แบบตัวคนเดียวในโลกอ่ะ กูกลัวว่าสุดท้ายเด๋วทั้งแม่มึงทั้งพ่อมึงพอลำบากก็จะบากหน้ามาขอจากมึงอ้างความกตัญญูจริงๆ ถ้ามึงจะไม่ให้อะไรเค้ากูก็เข้าใจอ่ะสัส ในตอนที่เราโดนทำร้ายจากคนที่ควรจะปกป้องเราและถูกหมางเมินจากคนที่ควรจะดูแลเราแม่งทิ่มแทงชิบหาย

กูว่าพ่อหลายๆคนก็น่าจะมีกิ๊กวะ แต่เรื่องตีกันในครอบครัวก็อีกเรื่องหนึ่ง

สมัยนี้อินเตอร์เน็ตมันสะดวกทำให้สันดานคนโผล่มามากขึ้นมั้ง พ่อกูแต่ไหนแต่ไรไม่มีเรื่องอะไรพอเกษียณมาอยู่บ้านเล่นเฟสก็เจอแอบคุยกะสาวรุ่นลูก เรียกเป็นเมียรัก มีโอนตังค่ามือถือให้ด้วยนะ ดีหน่อย(จริงๆก็ไม่รู้จะเรียกว่าดีได้รึเปล่าอะนะ)ที่สังขารแกดูโทรมๆ เลยต้องเอารูปสมัยหนุ่มมาหลอกเด็กว่าเป็นตัวเองตอนนี้ คงไม่กล้านัดเย็ดหรือนัดเจออะไรขนาดโม่งที่เล่าข้างบน

ทำไมผู้ชายมันเป็นอย่างนี้กันวะ กูขอเหมารวมแปป เยอะจริงๆ หรือเพราะโครงสร้างร่างกายสร้างให้ผู้ชายมักมากวะ กูโมโห

>>24 อาจเป็นได้ กูเองตอนนี้ก็ใช้หีเทียมชักว่าวทุกวัน โหลดหนังโป๊ใหม่ๆไม่ได้ขาด

เบื่อกับแม่ปัญญาอ่อนของกูจริงๆ ยิ่งนับวันยิ่งบ้า ทำอาหารให้แดกแม่งก็ด่าไม่ทำก็เสือกด่า เมื่อวานก็มาหาเรื่องกูเพราะทำกับข้าวช้าแต่เสือกสั่งไว้ให้กูทำความสะอาดบ้านทั้งหลังเลยก่อนแม่งกลับมาแล้วพอกลับมากูยังไม่เสร็จงานเลยอีดอก แล้วผักกูยังต้องเอามาล้างทำความสะอาดก่อนปรุงอีก สุดท้ายทำับข้าวได้แต่เหมือนทำคุณบูชาโทษ ----> โมโหกูและไม่แดกสิ่งที่กูทำไว้พร้อมปล่อยจนมันเสียสุดท้ายกูต้องทิ้ง พร้อมมาด่ากูอีกวันนี้กูไม่ทำละเสือกมาคะยั้นคะยอให้กูทำอีห่า ด่าสารพัดทุกอย่างจนแม่งพอใจกลับไปดูละครอารมณ์ดีต่อ ควยถอกเถอะ อยากไปอยู่คนเดียวก็หาเรื่องยืมเงินกูที่ทำงานมานานจนกูไปตั้งตัวไม่ได้เหมือนกลัวกูจะหนีมึง พอกูยาจกละตั้งท่าจะไล่อย่างเดียว เห็นคนในตระกูลต่ำเตี้ยหยั่งก่ะทาส ไพร่เลยหว่ะ ที่กูจนอยู่ได้ไม่เส้นเลือดในสมองแตกตายเพราะยังมีวาสนาเล่นโม่งนะเนี่ย

คือ กูไม่รู้ว่ากูมาถูกมู้หรือเปล่าด้วยซ้ำ กูไม่รู้ว่ากูควรรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำอะ แต่รู้สึกว่าอยากเล่าให้ใครสักคนฟังเฉยๆ
ตอนอยู่ประถม สักป.4-5 พ่อกับแม่กูหย่ากัน กูอยู่กับพ่อ พ่อเป็นคนปลุกกูไปเรียน แล้วไม่ได้ใช้นาฬิกาปลุก บางทีเขาจะเอาตัวมาคร่อมกู(ที่ห่มผ้าอยู่) แล้วก็ทำท่าเด้าๆ บอกว่า "จะตื่นไม่ตื่น นี่แน่ะๆ" กูไม่รู้เลยว่ามันเป็นการกระทำไม่เหมาะสม จนโตมาพอจะประสีประสานั่นแหละ
กูเคยฝันว่าโดนข่มขืน ละตอนตื่นมา กางเกงนอนกูหลุดออกจากตัวอะ ตอนแรกนึกว่าเป็นเพราะกูดิ้นเยอะจัด แต่พอกูโตมานั่งนึกดีๆแล้ว
ดิ้นยังไงมันก็ไม่น่าหลุดอะ เว้นแต่กูถอดเอง แต่กูคิดยังไงก็มักจะมีข้อสันนิษฐานว่าพ่อถอดกางเกงกูตลอดเลยวะ
จำได้ว่าเล่าให้พ่อฟังว่าตื่นมาแล้วกางเกงหลุดด้วย (แต่ไม่ได้เล่าว่าโดนข่มขืน เพราะกูก็เริ่มเข้าเว็บโป๊ตอนอายุประมาณนั้น) กูจำไม่ได้ว่าเขามีปฏิกิริยายังไงด้วยซ้ำอะ

ทุกวันนี้พ่อกูตายแล้ว และกูก็ไม่ได้โดนลักหลับเย็ดตอนนั้น(เพราะกูไม่เจ็บ) แต่หลายๆอย่างที่กูนึกขึ้นได้เกี่ยวกับเขา มันทำให้กูรู้สึกไม่ดีกับเขา
แล้วก็ไม่มีใครจะให้คำตอบกูได้ด้วยว่าจริงๆแล้ววันนั้นเกิดไรขึ้นกันแน่

พวกมึงเล่าซะกูไม่อยากได้ลูกสาวเลย

>>28 มึงไปดูห้องกามา มู้ทำอะไรแผลงๆกับพี่น้องสิ มีเรื่องchild abuse เต็มไปหมด อ่านแล้วรู้สึกแย่แต่ทำไรไม่ได้

แม่กูเป็นคนเชื่อพวกฟอเวิร์ดเมลล์มาก พอหลังๆเล่นไลน์เป็นก็เปลี่ยนมาเชื่อข้อความที่ส่งต่อๆกันในไลน์แทน
วันนี้เค้าคงก็ไปอ่านเจอเรื่องพวกเอามือถือวางไว้ในห้องครัวแล้วมันร้อนระเบิดเองหรืออะไรพวกนี้มั้ง
กูกำลังผัดผักอยู่ดีๆเค้าก็เดินเข้าครัวแล้วบอกว่าเอามือถือใส่ในกระเป๋าตอนทำกับข้าวมันอันตรายเดี๋ยวมันระเบิด
แล้วก็เดินมาจะล้วงเอามือถือกูออกจากกระเป๋า กูก็บอกเค้าว่าอย่าเพิ่งกำลังผัดอยู่ เดี่ยวทำจานนี้เสร็จแล้วจะเอาออกเอง
เค้าก็ไม่ฟังเดินมาจะดึงกูก็สะดุ้งเพราะตกใจก็เลยเอาศอกไปถองโดนเค้า
แถมมือสะบัดกระทะผิดจังหวะจนของข้างในกระเด็นออกมาลวกแขนกูอีก
ผลสรุปคือกูเป็นคนผิดที่ดื้อไม่เชื่อฟังเค้าแล้วยังไม่ระวังทำของในกระทะกระเด็นมาลวกตัวเองอีก อืม...

>>30 นึกถึงตัวเอง กูเคยทำหลอดไฟตกลงมาแตกเพราะแม่กูมาช่วย(หรอ) ตอนกูเปลี่ยนหลอดไฟ
แล้วเอาแต่กรี๊ดๆตอนกูพยายามหมุนหลอดไฟออกจนกูตกใจเผลอปล่อยหลอดไฟตกลงมา
สุดท้ายกูผิดเหมือนกันจ้า

กูคือ>>11 กับ>>17 เอง
กูเปิดใจคุยกับพ่อแล้วล่ะ พ่อกูรู้ตัวดี(คือกำลังจะเลิกกับมันอยู่แล้ว)และขอโทษกูใหญ่เลย พ่อกูสำนึกผิดจริงๆ แต่เอาจริงๆกูเองก็หมดศรัทธาในตัวพ่อกูไปแล้วนะ เพราะขนาดจะเลิกกันยังแชทชวนกันไปเที่ยวอยู่เลย(ชวนส่วนตัวแต่บอกกูว่าไปกับคนที่ทำงาน)
สรุปคือกูก็ต้องปิดหูปิดตาเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ happy end มั้ง

เคสของพ่อกูคือแบบ คนไกลบ้าน ร่างกายอ่อนแอ ป่วยบ่อย คนที่บ้านทำอะไรไม่ได้ จนคนที่ทำงานมาดูแลแทนแล้วไปตกหลุมรักเขาอะมึง แม่งโคตรพล็อตละคร คือถ้าเป็นคนโสดนี่กูเชียร์ให้คบกันเลย แต่นี่แม่งคนมีลูกเมียแล้ว 5555

ขอบคุณเพื่อนโม่งมากๆที่ให้โอกาสกูได้มาระบายนะ

กูจะทนไม่ไหวแล้ว ทำไมพ่อกูถึงได้บ้าอาหารเสริมงี่เง่าที่มันเป็นธุรกิจเครือข่ายได้ขนาดนี้วะแม่ง แพงก็แพง เห็นปุ๊บรู้ปั๊บว่าหลอกลวงประชาชน ซื้อมาอยู่ได้ ทีพวกผักสดผลไม้อะไรมีประโยชน์พวกนี้ไม่กิน จะกินแต่อาหารเสริม บุหรี่ก็ไม่เลิกสูบ สมัยก่อนบอกจะเลิกบุหรี่แต่ก็เลิกไม่ได้ สมัยนี้น่ะหรอ อ่อ ก็ไม่ได้คิดอยากจะเลิกไง เอ้า อะไรวะ ความกลับไปกลับมานี้ น้ำก็ต้องเป็นน้ำด่างบ้าบอคอแตกจากเครื่องกรองน้ำโมเลกุลห่าอะไรไม่รู้ แม่ง โมเลกุลน้ำมันก็มีอยู่แบบเดียว จะหาหกเหลี่ยมเจ็ดเหลี่ยมบ้าอะไร น้ำที่ดี pH ก็เป็นกลาง ยังจะมากรดด่างอะไรไม่รู้ แล้วเดี๋ยวนี้ก็เลิกกินส้ม บอกเป็นกรด มากินมะนาว บอกเป็นด่าง กูอยากจะบ้า หรือมันมีนิยามลึกลับของความเป็นกรดด่างที่ไม่ใช่ค่า pH ที่กูไม่เข้าใจวะ โอ้ยกูจะประสาทแดก มึง พ่อกูแม่งมีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ทุกอันเลยนะ จากเว็บไซต์ที่แม่งขายของหลอกลวงพวกนี้นี่แหละ เอาอะไรที่เป็นความจริงมาคัดค้านก็ไม่ฟัง ใครมีวิธีหยุดความบ้านี้ได้บ้าง กูไม่ไหวแล้ว

>>30 ไม่ใช่แม่มึงหรอก แม่กูก็เป็น พวกผู้ใหญ่ที่เกิดต้นปี2500 ไม่รู้ว่าสมัยนั้นแม่งบูชาผีสางเทวดากันแทนเทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์ซะมากมั้ง หรือไม่ก็เลี้ยงดูกันแบบคอมมิวนิสต์ถึงได้ว่านอนสอนง่าย โดนหลอกต้มตุ๋นกันง่ายยิ่งกว่าอะไรดี พอมามีโอกาสเล่นสมาร์ทโฟนได้ก็เจอเหี้ยห่าไรเชื่อไปซะหมด เชื่อยันแชร์ลูกโซ่กับฟอเวิร์ดเมล์ทำงานเสริมออนไลน์อ่ะอีสัส ขนาดเรื่องยาป้ายแม่งยังเชื่อเลยว่ามีจริง จนกูต้องประชดไปว่าโจรใช้ยานามสกุลถังแล้วจ้าาา ละยิ่งแกยิ่งสันดานดิบออกนะมึง พูดส้นตีนไรไม่เข้าหูนี่คือโหวกเหวกโวยวายเลยอ่ะ ถ้าจะต้องเลี้ยงดูตอนแก่จริงๆก็เลี้ยงในวัดหรือไม่ก็เลี้ยงให้ตายไวๆกันนะ

สุดท้ายก็ไม่มีใครเข้าใจกูซักคน กูป่วยไอเหี้ยกูจะตายอยู่แล้วมึงด่ากูว่าขี้เกียจเรียนขาดบ่อยควย กูตั้งใจเรียนเพื่อให้เกรดแม่งดีพวกมึงก็แค่ดูแล้วก็ไม่พูดไรเลยเก่งแต่ด่ากันจริงๆไอบ้านเหี้ยเนี่ย

>>33 มึงลองรอเวลาดู บ้านกุเคยงมงายอยู่สามสี่ปี กุก็ทำไรไม่ได้เพระเด็กไง พยายามเอาข้อมูลที่เชื่อเถือได้ยัดก็โดนสวนด้วยพวกข้อมูลหลอกลวงอะ แต่ไปๆมาๆเขาก็หายบ้าได้เองนะ

ตอนนี้กุสามารถด่าเรื่องเชื่อข้อมูลไปทั่วกะเขาได้ละ 555555

>>36 กู 33 มึง พ่อกูยิ่งแก่ยิ่งเป็นหนัก ทั้งบ้าน 3 คนพ่อแม่ลูก พ่อกูเป็นอยู่คนเดียว กูกับแม่อยากจะหัวโขกข้างฝา แม่ง สะกดจิตมีจริงไหมวะ กูอยากเอาพ่อกูไปล้างสมองมาก เอามันตั้งแต่จิตใต้สำนึกเลย เงินมีก็หายเพราะไอ้อาหารเสริมพวกนี้นี่แหละ ดีที่ไม่ได้เดือดร้อนถึงเงินที่ใช้ในบ้าน

พ่อมึงยังไม่แก่มากป่าววะ โชคดีจริงๆที่พ่อมึงกลับมาได้ กูโคตรสิ้นหวังเลย

แม่กูชอบเรอชอบผายลมเสียงดังมากอ่ะมึง ชอบกินน้ำ กิยข้าวเสียงดัง กูอายมาก บอกให้ทำดีๆ ทำไมต้องไปเรอเสียงดังด้วย แม่กูก็บอกทำไมอ่ะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ใครจะมาว่า คือคนรอบๆเค้าไม่อยากคุยกับแม่กูละ กูก็อาย บอกให้แก้นิสัยแบบนี้ก็ไม่ยอมแก้

>>39 แม่กูนี่ดูสง่ามาก ออกงานสังคม มีหน้ามีตาดั่งพญาหงส์ พอกลับเข้าบ้านเท่านั้นแหละ แดกๆอยู่ตดพรืด เสียบรรยากาศกูจังเลย ยืนตดเหนือลมงี้ ลมตีขึ้นคองี้ เอิ้กกกก อย่างดัง เคยบอกแม่ว่ากลั้นไว้สิ แม่บอกมันทำได้ที่ไหน ธรรมชาติของคน
พอถามว่าแล้วตอนอยู่กับคนเยอะๆล่ะ
แม่ตอบว่า มันเป็นไปเอง อยู่ดีๆมันก็สง่าขึ้นมาเอง

>>40 กูตลก 55

จงบอกความเหี้ยที่สุดของแม่พวกโม่งมา

>>42 กูเคยท้องผูก ท้องผูกครั้งแรก ก็ทรมานอะ แม่กูก็ไปเล่าให้ทุกคนฟังว่ากูท้องผูก
จนอีกไม่นาน เวลากูปวดท้องเข้าห้องน้ำก็จะไม่ค่อยบอกแม่ แม่เห็นว่ากูแปลกๆ เลยถามกูย้ำมากว่า เป็นอะไร โดนใครข่มขืนมาใช่มั้ย บอกมา โดนข่มขืนใช่มั้ย
(ตอนนั้นก็เด็กนะแล้วอยู่กับพ่อแม่ตลอด งงว่าเอาความคิดแบบนี้ที่พูดกับลูกมาจากไหนวะ คือกูฟังแล้วช็อคมาก แม่คิดว่ากูไปโดนใครเย็ดงี้เหรอ)
พอโตหน่อยกูอยู่บ้านคนเดียว (แค่แปดเก้าขวบอะ) จุดเทียนเล่นในบ้าน พอกลับบ้านมา แม่ด่าว่ากุเล่นยา กูติดดมกลิ่นควันเทียน (ควยไร้??????)
ตอนเรียน ทำงานโต้รุ่ง แม่เรียกกูไปคุยว่า นี่กินยาบ้ารึเปล่า กินยาบ้าใช่มั้ย

อีสัส555เชี่ยแม่งงง ไม่รู้ อาจจะไม่เหี้ยก็ได้ มั้ง นึกออกแค่นี้

>>43 แม่มึงเสพหนังอะไรมากไปปะวะดราม่าดี 555555

>>42 ไม่มีอะไรพิเศษ แค่กูไม่ทำตามใจเขา กลังจากกูตามใจเขาทุกอย่างจนเรียนจบ ผลคือ กูเป็นลูกที่ตัดออกจากกองมรดกไปแล้ว คุยกันวันละไม่กี่ประโยคแค่นั้นอ่ะ กูแบบ ความสัมพันธ์แม่ลูกมันเจือจางดีเนอะ กูไม่ได้ห่วงมรดกเขานะ แค่กูไม่เข้าใจว่า ทำไมกูต้องทำตามเขาทุกอย่างถึงเป็นลูกเข้าได้หรอ

เคยมีปัญหาหนักมากกับที่บ้าน จริงๆพ่อแม่กูดีมากนะกับลูกๆ จะเอาใจใส่ไห้ทั้งเงินและเวลามาก แต่มีปัญหาแม่กูจะไม่ชอบญาติพ่อ ไม่ชอบพ่อ แล้วจะมาด่าไห้ป้าฟัง ป้าจะด่าหห้พวกกูฟังอีกที ไห้กูเกลียดพ่อกับญาติพ่อ ซึ่งตอนเด็กๆกูก็ยอมอะนะ แต่พอโตขึ้นเข้าใจว่าพ่อเค้าดีกับเรามากเลยไม่เกลียดแล้วส่วนญาติพ่อ ถึงจะพยายามไม่คุย เพาาะถ้าคุยแม่จะไม่พอใจ แต่พอเรียนจบมาทำงานก็มีปัญหาอีก คือทำกับกิจการที่บ้าน พ่อไห้กูคุมโรงงาน บอกไห้อพนาจตัดสินใจทุกอย่าง แต่พอกูจะเปลี่ยนไห้จ่ายเงินตามจำนวนชิ้น พ่อกูไม่ยอม ก็ทะเลาะกันหนัก สรุปกูเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย แต่พอมีเรื่องไม่ดีกูโดนใส่เต็มที่ ส่วนแม่กูก็ชอบมาบ่นเรื่องพ่อไห้กูฟังกูเองก็บ่น แต่ที่น่าโมโหคือ เวลากูทะเลาะกับพ่อแม่กํจะย้ายข้างไปอยู่ข้างพ่อทันที ทั้งๆที่เค้าบ่นพ่อมากที่สุด ในเมื่อกูทำอะไรไม่ได้ กูก็ลาออกมาเล่นหุ้น ก็โอเคนะเลี้ยงตัวได้สบายๆ แต่ในบ้านจะมีคู่มวยอื่นแทน พอทะเลาะกันกูจะหนีหปข้างนอกเลย พอแม่กูจะบ่นเรื่องพ่อไห้ฟังกูจะหนี เพราะพอมีเรื่องทีไรแกย้ายข้างตลอด เลยบอกว่าคงช่วยอะไรเค้าไม่ได้ พี่กับน้องกูแต่งงานไปแล้ว มีความสุขดีสุขภาพจิตดีขี้นมาก แต่กูมีปัญหาที่ไม่ไว้ใจผู้หญิงเพราะประสบการณ์ การที่รับรู้เรื่องราวต่างๆ เพาะกูมีญาติผู้ไหญ่เจ้าชู้มาก เล่าเรื่องต่างๆทำห้กูรู้ด้านมืดของผู้หญิง ขนาดท้องกับคนนึงแต่ไปหลอกคนญี่ปุ่นว่าท้องกับมันก็มี แถมสถิติการนอกใจในไทยมากขนาดไหนก็รู้อยู่ ทั้งผู้หญิงผู้ชายพอกันเลย กูคงพยายามแต่งงานมีลูก แต่ไม่ยอมจดทะเบียนเด็ดขาด กลัวโดนหลอก แต่ยังไงก็จะเลี้ยงดูลูกเมียไห้ดีละ คือกูเป็นคนดีแต่ไม่ยอมดีเป็นควายนะ

>>43 กูว่าแม่เมิงต้องการความดราม่าในชีวิต

>>46 ช่วงประโยคท้ายๆเรื่องการมีคู่ครองอ่ะ มึงอย่าจดทะเบียนและมีลูกเด็ดขาด! มีเป็นแค่แฟนพอ ถ้ามึงมีลูก ฝั่งใดฝั่งนึงก็ทิ้งลูกได้นะบอกไว้ก่อนเลย เพราะกูคือหนึ่งในกระบวนการนี้ กูเป็นลูกที่ไม่ได้มาจากการจดทะเบียน แต่พ่อทิ้งกูไป ไม่ส่งเสียทุกอย่าง ให้แม่กูดูแลยัน10ปีกับน้องที่ทำตัวเหี้ยๆเสเพลอีกคน แนะนำว่ามึงอย่ามีครอบครัวเลย ถ้าไม่ม่สวยงามมันก็จะเลวร้ายกว่าที่คิด

ไม่ๆกูดูแลลูกกูอย่างดีอยู่แล้ว ถ้าลูกกูจริงนะ แต่ไม่จดแน่นอนเพราะจดกันโดนหลอกหมดตัวก็มีมาแล้วนะ ค่าเลี้ยงดูลูกไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอก กูมีความรับผิดชอบพอ คนเดี๋ยวนี้ไม่จดแต่ดูแลลูกอย่างดีส่งเสียก็มีเยอะนะ อดีตนายก ยิ่งลักษณ์เค้าก็ไม่ได้จดนะ แต่ดูแลลูกได้ บางคนจดแต่ทิ้งๆขว้างๆลูกก็มีแล้วแต่คนเลย

เออทำไมก่อนแต่งงาน7วันต้องเก็บตัวว่ะสงสัย+พี่กูทะเลาะกับแม่บ่อยมากก่อนแต่งช่วงนี้เกี่ยวมะ

>>50 เป็นแบบความเชื่ออะไรเงี้ย เขาบอกฝึกความอดทน(?) แต่กูว่าน่าจะเจอกันเพื่อปรึกษาช่วงโค้งสุดท้ายงานแต่งดีกว่าว่ะ
พี่มึงผู้หญิงป่ะ เคยได้ยินว่าผู้หญิงใกล้แต่งงานจะแบบอารมณ์แปรปรวนง่าย สับสน ไม่รู้ตัดสินใจถูกมั้ย ประมาณเนี้ย

เซ็งสัส ยายกูอยู่ๆเส้นเลือดในสมองตีบ ตอนนี้อยู่โรงบาลแต่จำอะไรไม่ได้แล้ว แม่กูเครียดมากร้องไห้ทั้งวัน กินข้าวไม่ลง ความดันก็ขึ้น เพราะสนิทกับยายที่สุดตั้งแต่เด็กจนตอนนี้แม่60กว่าแล้ว แม่กูบอกถึงไม่ตายแต่จำไม่ได้แบบนี้ก็เหมือนยายคนเดิมจากเค้าไปแล้ว ใครมีคำพูดปลอบใจอะไรให้ใช้มั่งไหม

พวกมึงกูปรึกษาหน่อย ตอนนี้บ้านกูมาเที่ยวบ้านย่าอะแบบรวมญาติกัน แล้วน้องกูมาเล่าว่าโดนลุงลวนลาม กูจะทำไงดีวะ ควรบอกพ่อแม่มั้ย พ่อแม่กูไม่ค่อยชอบน้องกูด้วยว่ะมันเป็นตุ๊ดกูกลัวเขาไม่เชื่อว่ะแถมพ่อกูสนิทกับลุงอีก กูยังต้องอยู่อีกหลายวันด้วย

>>52 คธรรมชาติของมนุษย์ มีความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ใครๆมันก็รู้สึกไม่ชอบ รู้สึกเกลียด รู้สึกกลัว ทุกข์ทั้งนั้น ทุกศาสนา เรามีความรู้ทางธรรมะในพุทธศาสนา ที่จะทำให้ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่เป็นปัญหา ไม่เป็นความทุกข์แก่เรา

รู้ความจริงของอนัตตา ไม่ใช่ตัวตนนั่นแหละ มันจะไม่มีปัญหาเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย คือจิตที่รู้ถึงที่สุดแล้ว

มันไม่ไปเอาความเกิดมาเป็นความเกิดของเรา
มันไม่ไปเอาความแก่มาเป็นความแก่ของเรา
มันไม่เอาความเจ็บมาเป็นความเจ็บของเรา
ไม่เอาความตายมาเป็นความตายของเรา

มันเลยไม่เห็นมีปัญหา
มันอยู่เหนือความหมายของเกิด แก่ เจ็บ ตาย
แม้การที่ต้องเป็นไปตามกรรมก็เหมือนกัน ถ้าถอนตัวตน ถอนอัตตา ตัวตนเสียได้ กรรมก็ยกเลิกหมด ผลกรรมก็ยกเลิกหมด
ฉะนั้นจิตนี้เมื่ออบรมถูกต้องตามหลักธรรมะแล้วมันอยู่เหนือปัญหาของความเกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือการที่จะต้องเป็นไปตามกรรม
เรามีจิตใจสูงเหนือสิ่งเหล่านี้ เพราะว่าอยู่เหนือความโง่ ไม่ๆยึดถือตัวตน ไม่มี ไม่รู้สึกว่ามีตัวตน มันไม่มีตัวตน ถ้าไม่มีตัวตนแล้วมันไม่มีอะไรเป็นทุกข์ได้หรอก มันจะเป็นทุกข์ได้ก็เพราะว่ามันมีตัวตน ที่จะเผชิญกับสิ่งนั้นอย่างโง่เขลา

พระอรหันต์ท่านก็ยังแก่ ยังเจ็บ ยังตาย แต่ท่านไม่เป็นทุกข์ เพราะว่าท่านไม่เอา เกิด แก่ เจ็บ ตาย มาเป็นของฉันนี่ จิตของอรหันต์หลุดพ้นแล้วจากความหมายแห่งตัวตน พระอรหันต์ก็เกิด ก็แก่ ก็เจ็บ ก็ตาย แต่ท่านก็ไม่เป็นทุกข์
ส่วนคนธรรมดานั้นนะมันเป็นทุกข์ เพราะมันเอาเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของตนตลอดเวลา เดี๋ยวจะเข้าใจผิดที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ในบาลีทั่วไปทุกแห่งว่า ความเกิดเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความเจ็บเป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์

>>53 เป้นตุ้ดเหรอ บอกมันงั้นช่วยงัดความเป้นชายออกมาป้องกันตัวเองหน่อย หาหลักฐานไว้ ลุงมึงนี้จิตหรือเข้าข่ายเกย์ว่ะะ

>>55 น้องกูเพิ่งป.6 เอง งัดความเป็นชายกลัวมันโดนหนักกว่าเก่าอะดิ กูไปคุยกับน้าสะใภ้ให้เขาช่วยระวังๆไว้แล้วหล่ะ เห้อออ คงเป็นพวกโรคจิตอ่ะ นี่กูไม่กล้าอยู่คนเดียวเลย

>>56 อ่านเรื่องน้องมึงแล้วคิดถึงที่ห้องกามาคุยกันไว้ เด็กที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศต้องอาศัยความกล้ามากนะที่จะบอกใครซักคนว่าตัวเองถูกกระทำ ทั้งน่าอาย ทั้งกลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อ ทั้งกลัวว่าจะถูกหาว่าเป็นคนผิด พอบอกไปแล้วคนทำผิดยังลอยนวลเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น เด็กมันแค้นนะ ว่าความทรมานของมันไม่มีค่าให้ได้รับการเยียวยา ไม่มีใครออกหน้าปกป้องมันอย่างที่พ่อแม่ญาติผู้ใหญ่ควรจะปกป้องมัน มึงลองเตือนให้ผู้ใหญ่ของมึงคิดถึงข้อนี้ไว้หน่อยเหอะนะ

กูรู้ไม่ใช่เรื่องของกู แต่กูขอบ่นหน่อย อดไม่ได้
ญาติกูเป็นผู้ชายคนนึง ลูกของป้ากู อายุห้างกับกูประมาณ 10 ปี
เป็นผู้ชายที่ปากจัดตอนเมา กินเหล้า กินเบียร์ สูบบุหรี่ตั้งแต่ยังวัยรุ่น
ก่อนหน้านี้ไปคว้าผู้หญิงในผับมาคน แก่กว่ามัน 5-6 ปีได้ มีลูกติด 2 คน 2 ผัว จดทะเบียนสมรสกันซะด้วย
แม่มันเป็นคนมีตัง มันทำงานในบริษัทใจกลางกรุงแห่งหนึ่ง ซึ่งลุงเป็นคนฝากให้
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่ว่ามันเล่นหุ้นจนหมดตัว ผู้หญิงคนนั้นก็ขอหย่า ขนสมบัติที่แม่มันให้มันไว้ไปจนเกลี้ยง กับขอรถอีกคันหนึ่ง มันก็ไม่ว่าอะไร รถเป็นชื่อมัน แม่มันบอกมันว่าไม่ให้ยกให้ จากนั้นก็หย่า ขาดไป
หลังจากนั้นมันก็เข้าสู่ช่วงอกหัก เวลาผ่านไปไม่นาน ซักเดือนกว่าๆ มันก็จีบผู้หญิงคนใหม่ หน้าตาสะสวย สาวออฟฟิศ ดูดี ไม่กี่สัปดาห์ก็เป็นแฟนกัน
ทีนี้กูมานั่งคิดในใจ จะไปกันรอดหรอวะ ญาติกูคนนี้ทั้งติดเหล้าเบียร์สูบบุหรี่ ปากไม่ดีอีกต่างหาก ยิ่งตอนเมา แต่ต่อหน้าผู้หญิงคงไม่แสดงออก คบกันมาสักพักละ เห็นถ่ายรูปไปเที่ยวด้วยกัน กูเห็นแล้วสงสารผู้หญิง

ระบาย//น้ากูชอบขุดว่ะ เมื่อกี่นางก็ขุดเรื่องหยุมหยิมมาด่ากู กูบอกกูจำไม่ได้หรอก จบเถอะไรงี้ แม่งก็เป่าหูกูอยู่นั่นแหละ กูโกรธ กูเลยเงียบ นั่งกินข้าวเงียบๆ ถามไรมากูก็ตอบนะ แต่ก็อือออไป แล้วก็เหมือนจะตักไรให้กู แล้วถามว่าจะเอามั้ย กูถามว่าแล้วเขาจะกินมั้ยล่ะ ถ้ากินก็กินเลย ถ้าไม่กินก็วางๆไว้แหละ เดี๋ยวกูจะกินเอง มันอาจจะดูเหี้ยสำหรับพวกมึงนะ แต่กูรู้สึกเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังอะมึง กูตักเองได้ อย่ามายุ่งกับกู ให้กูหายเองเถอะ ถ้าจะตั้งใจเหี้ยใส่กัน ก็ไม่ต้องมาทำดีชดเชยทีหลัง กูเสียความรู้สึกไปแล้วอะ ทำไงวะ แล้วพอกลับบ้านนางก็ไลน์หากู ทั้งที่อยู่ห้องข้างๆว่ากูทำตัวไม่น่ารัก คนอยู่ด้วยเขาไม่อยากเข้าใกล้ กูต้องไม่หวั่นไหวกับคำพูดของคนอื่น กูต้องควบคุมอารมณ์ตัวเอง กูจะได้ไม่มีปัญหากับคนอื่น(กูไม่น่าเล่าเรื่องงานกลุ่มให้แม่งฟังเลย มีเหี้ยอะไรก็โยงเข้าเรื่องส้นตีนนี่หมด ก็เพื่อนมันไม่ยอมทำงานปะวะ กูบอกให้ช่วยกัน กูโดนเกลียด นี่กูผิด?) นึกอยากจะพูดไรก็พูด กูต้องอดทนรองรับมึงให้ได้งี้เหรอ กูไม่สวน ไม่ปิดประตูกระแทกหน้าแม่งก็บุญแล้วปะวะ แล้วพอกูพูด กูอธิบาย กูมีเหตุผลของกูที่อยากจะบอก ก็หาว่ากูเถียง กูไม่ฟังอีก มันก็ไม่ฟังกูป่ะ ทำไมพอกูพยายามจะดีเท่าไหร่แม่งก็ไม่พอสักทีวะ เอาแต่บอกให้กูพยายามมากขึ้นไปอีกสิ ถ้าไม่อยากอยู่คนเดียวบนโลกนี้ก็ยิ้มสิ ทำให้คนอื่นสบายใจสิ รู้สึกแย่แล้วยังไงล่ะ เรื่องของมึงดิ ควยเอ๊ย ถ้าการต้องอยู่กับคนอื่น แล้วกูต้องปั้นหน้ายิ้ม หัวเราะเฮฮา ทำเป็นว่ากูโอเคๆ ทั้งๆที่กูไม่โอเค กูเลือกอยู่คนเดียวดีกว่าวะ อย่างน้อยกูก็ได้ทำตามใจตัวเอง อย่างน้อยกูก็เหงาน้อยกว่าตอนอยู่กับพวกแม่งหรอก

กูไม่ค่อยถูกกับพ่อว่ะ ไม่รู้เป็นไร กูพูดดีๆกับเค้าน้อยครั้ง
ตอนกูยังอยู่บ้านตอนเด็กๆมอต้นกูเหวี่ยงใส่เค้าตลอดเลยว่ะ ละน้องกูก็อยู่น้องกูก็ติดกูมา จนตอนนี้กูกลับบ้านเฉพาะปิดเทอมกูใจเย็นลงมามากละไม่ค่อยโวยวาย แต่กูได้ยินน้องกูทะเลาะกับพ่อตลอดเลยว่ะ โวยวายเหมือนที่กูทำกับพ่อ กูสงสารพ่อ กูรู้สึกผิดที่เป็นตัวอย่างไม่ดีกับน้อง แต่กูก็ไม่อยากพูดอะไรมากเพราะกูไม่สนิทกับน้อง ตอนเด็กๆก็ทะเลาะกันบ่อย ทำไงดีวะ กูรู้สึกกูเป็นตัวก่อปัญหาที่ทำให้น้องกูไม่ชอบพ่อ น้องกูพูดประมาณไม่อยากเห็นหน้าอะไรแบบนี้เลยอะ แต่กูก็เข้าใจน้องเพราะพ่อกูชอบวุ่นวาย ชอบกวนประสาทอะ

อีกอย่างกูรำคาญป้ากูมาก บ่นตลอดเวลา แต่ไม่เคยช่วยงานเลย - -

ตั้งแต่จบมา กูคุยกับแม่ดีๆได้น้อยมาก จนตอนนี้ไม่คุยกันละ มีอะไรเขาก็ไปใช้น้องกู แล้วกูก็รู้เลยว่า เขาตัดหางปล่อยวัดกูแล้ว กูก็นอยด์นะ อย่างเขาบอกว่า กูเถียง พูดไม่ดี ทำไม เขาไม่คิดมั่งวะว่า กูทำงานมาเหนื่อยๆกลับก็ดึก งานก็เร่ง แต่เรื่องนิดนึงแม่ก็แว้ดๆใส่ บ่นอะไรไม่รู้เยอะใส่ตลอด กูก็ต้องเครียดไหม กูก็เลยแว้ดกลับเหมือนกันดิ ก็กูรุ้สึกว่า เขาไร้เหตุผลอ่ะ ละกูก้มานั่งรู้สึกผิด แต่ก็ผิดไม่มาก เพราะหลังเถียงจบ แม่จะปิดประเด็นด้วยว่า คิดว่าจะได้อะไรจากแม่หรอ เงินของแม่ สมบัติของแม่ บลาๆ ซึ่งกูก็แบบ กูไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้เลยปะ กูรู้สึกว่า เขารักน้องกูมากกว่า เปย์น้องกูมากกว่าตั้งแต่เด็กแล้ว อาจจะเพราะน้องกูเกิดมาตอนบ้านเริ่มมีตังค์เยอะด้วย กูก็เลยเก็บเงินเยอะๆเผื่อเรียนต่อโทนอกแล้วเขาไม่ช่วย ก็หาว่ากูงกอีก ซึ่งกูก็คิดว่า กับน้องกู เขาบอกจะส่งไปนู่นนี่ ส่วนกูเขาไม่เคยพูด กูก็ต้องดิ้นรนของกูเองปะ พอเขาไม่คุยกะกู กูก็ไม่คุยกะเขา แบบไม่มองหน้ากัน ส่วนกับพ่อ กูก็คุยปกติ แต่พ่อก็ช่วยอะไรกูไม่ได้ เขาเป็นคนขี้เกียจพูดอะไรมาก กูอยุ่บ้านละโคตรท้อ โคตรเหนื่อยเลย กูมาอ่านโม่ง กูก็รู้สึกว่า ปัญหากูเล็กมากเมื่อเทียบกับคนอื่น แต่มันบั่นทอนจิตใจว่ะ แบบสะสมมาตั้งแต่เด็กๆ ละกูก็รุ่ว่า กูมีปมด้อย แม่กูจะเทียบกูกะลูกเพื่อน เด็กข้างบ้าน เพื่อนกูทุกเรื่อง จนกูกลัว บางทีกูก็เปิดใจให้เพื่อนไม่เต็มร้อย เพราะกูถูกปลูกฝังว่า นั่นคือคู่แข่ง คือตัวเปรียบเทียบ ละสุดท้ายกูเหลือเพื่อนน้อยมากจากตอนเรียน โชคดีที่กูเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจ มีเพื่อนจริงๆแค่คนสองคนก็พอ แต่น้องกูคือที่บ้านสปอยล์จนแบบหมอเรียกไปว่า ว่าน้องมีปัญหาสมาธิสั้น บวกกับเลี้ยงแบบไม่มีวินัยอะไรแบบนี้ พอมีอะไรโยนให้กูทำงานให้ แต่พอไม่ทำจะเจอแบบเป็นพี่นะ ทำไมช่วยน้องไม่ได้ พอกูบอกว่า ทีกูล่ะ ก็จะเจอแบบ ก็เก่งกว่าก็ดีแล้วนี่ ก็นี่น้องเด็กกว่า คือเขาลืมไปปะว่า กูก็เคยอายุเท่าน้องกูมาก่อนแต่กูต้องขวนขวายทุกอย่างเอง บางทีกูก็ไม่เข้าใจว่า เพราะอะไรวะ

61 คิดอีกแง่มึงก็โชคดีนะที่ผ่านความลำบากมา ถ้าแม่ไม่อุปการะ ต้องหาเงินเอง ก็ทำไห้เก็บเงินเป็นด้วย ถ้าเรียนจบได้ด้วยเงินตัวเองยิ่งแกร่ง ส่วนน้องมึงถูกสปอยมากอาจจะโชคร้ายกว่าก็ได้ ทำงานอะไรไม่เป็น ถึงแม่ส่งเสียก็ไม่รู้จะเรียนไหวรึเปล่า ชองอย่างงี้ต้องดูยาวๆ

>>59 ลองให้น้าไปสมัรรับจ้างลอกท่อมั้ย

>>63 กวนตีน เหี้ยไรมึงเนี่ย55555555

กูจัดงานแต่งปีหน้า ลิสต์รายชื่อเพื่อน ญาติ อาจารย์ที่สนิทๆ แขกส่วนตัวอย่างเจ้านาย เพื่อนร่วมงานบางคน ได้ชื่อมาไม่ถึงสี่สิบคน แต่ให้พ่อกับแม่กูลิสต์ว่าจะไปแจกซองใครบ้าง อีห่า จะเชิญมาสามสี่ร้อยคน แล้วเสือกเป็นคนที่กูไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิตด้วยนะ กูไม่เข้าใจว่าจะเชิญมาทำไมเยอะแยะ งานก็งานกู เงินกูก็ออกกับแฟนสองคน กะจะจัดแค่โต๊ะจีนสิบโต๊ะพอ เสือกบานปลายเป็นห้าสิบโต๊ะ กูจะพูดยังไงให้เขาไม่ต้องเชิญใครมามากๆขนาดนั้นวะ กูไม่ชอบเลย อึดอัดมาก

>>65 มึงลองคุยกับที่บ้านดูแนวๆว่า อยากให้งานรวบรัด มีงบไม่มาก อยากจะเชิญแต่แขกสนิทๆ อะไรแบบนี้อะ
ถ้ากูเจอแบบมึงคงอึดอัดเหมือนกันแหละ เชิญใครมาก็ไม่รู้ ขี้เกียจไปปั้นหน้าต้อนรับทีละโต๊ะๆอีก

มีลุงกูที่เป็นญาติห่างๆคนนึง ลูกชายคนเดียวของแกโดนรถชนตายไปเมื่อ 3 ปีก่อน
แล้วทุกวันนี้ก็เหมือนแกยังทำใจไม่ได้ซะที
ทุกอาทิตย์แกชอบ tag ลูกแกใน facebook แล้วก็พิมพ์เหมือนคุยกับลูก
ไปกินข้าวแล้วถ่ายรูปครอบครัวหรือถ่ายรูปวันรวมญาติแกก็จะ tag ลูกแกด้วยอยู่ตลอด
มันคงเป็นวิธีระบายความเศร้าของแก ให้ตัวเองได้รู้สึกเหมือนลูกยังอยู่ด้วย
แต่เห็นแกทำแบบนี้แล้วกูจิตตกทุกที ก็ได้แต่หวังว่าแกจะทำใจได้ไวๆ