กูขอโทษนะ กูไม่ได้มาให้กำลังใจหรือหาทางแก้อะไรกับใครกูมาระบาย
รู้สึกว่ากูไม่ค่อยไหวแล้วว่ะ กูรู้สึกว่าโลกตอนนี้นี่แหละนรก อยากตายก็ตายไม่ได้ และกูคงกำลังใช้กรรมอยู่เหมือนพวกมึงทุกๆคน
เกริ่นก่อน
กูยังเรียนอยู่เลย ป.โท ได้ทุน ตอนนั้นกูเห็นว่าเงื่อนไขดี ให้เรียนตรีถึงเอก แล้วตอนนั้นครอบครัวกูก็จนมากกู้กยศก็ยังลำบากอยู่
กูคิดว่าถ้ากูเรียนสูงๆแ้วจะมีรายได้ดีๆเหมือนฟางเส้นสุดท้ายอ่ะ กูก็คว้าไว้ แต่ตอนนี้อยากลาออกมากแล้ว เพราะสังคมที่โน่นมันไม่เหมาะกับกู
ทำให้กูดีเพรสหนักขึ้นเรื่อยๆ เพราะกูเข้ากับใครไม่ได้เลย(คือเด็กๆเคยโดนคล้ายๆ sexual abuseจากคนแถวบ้านแถมยังเอาเรื่องมาblackmailกูอีก เลยค่อยไม่กล้าออกจากบ้าน ยกเว้นไปเรียนนะ ทักษะสังคมเลยต่ำมาก) พวกเขาแซะ แล้วก็นินทาด้วย(ไม่รู้ทำไมต้องแซะหรือนินทาให้ไ้ยินด้วย T T คิดมากเลย) บางทีก็หยอกแรงๆแบบเตะกับด่า กุบอกว่ากูไม่ชอบก็ก็ยังทำอยู่ตลอดเลย วันนี้ก็โดนมา
ถามว่านินทาทำไมก็เพราะกูลูสเซ่อนี่แหละ ทั้งความคิดแล้วก็ท่าทาง โง่ด้วย ไม่multi tasking หลงๆลืมๆง่าย คอมมอนเซนส์บางอย่างสร้างความงงงวยให้กับคนอื่นมาก กูก็พยายามปรับอยู่นะ
บางทีก็โดนติว่าทำไมหน้าดูเหมือนเหนื่อยตลอดเวลา ซึ่งกูจะไปรู้ได้ยังไงสงสัยต้องไปถามแม่กับพ่อมั้ง ซึ่งถ้าโลกจะแตกวันนี้ก็คงยังหน้าแบบนี้แหละ
สั่งงานอย่างเดียวกันสองคนไม่เหมือนกันก็มี คนนึงบอกไปหาเองสิจะรอให้คนอื่นมาป้อนเหรอ อีกคนนึงบอกไม่ต้องไปหา คนที่เขาเคยทำไว้แล้วก็ทำตามคนนั้น กูไม่แน่ใจกูถามก็ด่ากูว่าทำไมคิดไม่ได้ พอกูไม่ถาม(คิดเองว่าน่าจะถูก) พอผิดก็มาด่ากู คือกูก็พยายามทำสองอย่างประกอบกันนะ ทางสายกลาง แต่ก็โดนว่าอยู่เรื่อยๆกูไม่รู้จะทำไงให้พอใจสักที ประมาณนี้อ่ะ กูรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระคนรอบข้าง กูรู้สึกว่าถ้าไม่มีกูชีวิตเขาก็คงดีกว่านี้ล่ะมั้ง
กูไม่มีอะไรน่าภูมิใจเลยนี่นะ
พอโดนมาหลายๆปี กูก็เครียดสะสมอ่ะ เพื่อนก็กลัวทำเขาเครียดกว่าเดิม กับพ่อแม่กูก็คุยไม่ได้กลัวโดนตวาดอีกว่าให้หุบปาก กูเลยต้องพยายามสดใสอยู่เสมอทำตัวเป็นเด็กมีปัญหานิดหน่อย พอให้พ่อแม่รู้สึกว่ายังคงอบรม คอนโทรลลูกได้อยู่นะ ดูไม่เฟคว่าชีวิตดีตลอดเวลา
แต่ไม่ได้หมายความว่าดูแลลูกไม่ดีนะ พอความแตกว่าไปหาจิตแพทย์(กูขอเงินเยอะเกิน) พ่อโทรหากูเป็นวันล่ะ10สายเลยเช้าเช้าเที่ยงเย็นเย็นก่อนนอนก่อนนอน อึดอัด
ออกทะเลไปไกลมากขอโทษ คือสรุปว่าสังคมที่มหาลัทำให้อาการดีเพรสกูหนักขึ้นมากๆ แอบบอกครอบครัวว่า อยากลาออกจากม.ไปทำงาน(หลายครั้ง) แน่นอนพ่อแม่ไม่ให้หรอก จนคิดว่าจริงๆเขาอยากให้เราฆ่าตัวตายไปเลยรึเปล่าวะไรงี้
ตอนนี้ห็นอะไรก็เอามาฆ่าตัวตาย Mกับตัวเองได้ตลอดเวลา คิดว่าพวกมึงก็เคยอ่ะที่จะข้ามถนนก็อยากให้รถแม่งชนให้ตายๆไป หรือเดินลงบันไดก็อยากสะดุดบันไดหัวฟาดพื้นตายห่าไปเลย เห็นเชือกก็... แต่กลับกันชอบฝันบ่อยๆว่ามีคนจะมาฆ่าแบบให้ทรมานสุดๆ หนีเหนื่อยทั้งคืนเลย T T ไปหาวิธีตายในเน็ตแบบ painlessly แม่งก็มีคนมาบอกว่าไม่มีหรอกเว้ยไอฟาย คือคนที่เขาดาวน์อยู่แล้วยังต้องมาโดนคนไมรู้จักด่าอีกเหรอ
ตอนนี้ท้อมาก เจ็บมากๆ ถ้าจูนิเบียวหน่อยก็คงต้องบอกว่าวิญญาณกูตอนนี้คงไม่มีชิ้นดีแล้ว อยากออกไปจากทุกอย่าง
กูได้แต่หวังว่าวันๆนึงเดินๆอยู่คงมีเหล็กตกลงมาทับใส่หัวตายไปเลย หรือไม่ก็ถ้าพ่อกับแม่กูตายแล้วกูคงตายตามไปไม่นานงี้
เหมือนแช่งพ่อแม่ตัวเองอีก กูก็พยายามคิดบวกกับทุกอย่างนี้แต่เหี้ยเอ้ย มีชีวิตอยู่ด้วยการหลอกตัวเองว่าพรุ่งนี้มันจะโอเค