อยู่ดีๆกูมีความคิดที่ว่าทุกคนเป็นคนแปลกหน้า ทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน เหมือนไม่มีใครเข้าใจกู กูไม่สามารถปรึกษาหรือคุยกับคนอื่นได้ทุกเรื่อง เหมือนกูตัวคนเดียวบนโลกนี้ กูไม่ฟิตอินกับที่ไหน แล้วกูก็มานอนร้องไห้ ไม่อยากอยู่ ไม่อยากทำอะไร อยากหายไปอะ กูอยากมีตัวกูอีกคนอยู่คอยรับฟังกู เพื่อนเวลากูระบายอะไรให้ฟังก็พยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นคุยเรื่องตัวเอง ทีมาบ่นอะไรให้กูฟัง กูก็คอยปรึกษาให้ แล้วนี่จะเปิดเทอมอีกแล้วกูกลัวกูเป็นบ้า ทำร้ายตัวเองช่วยให้กูไม่กลับไปคิดเรื่องพวกนี้ได้แป๊บนึงเพราะเจ็บ แต่มันก็วนเวียนซ้ำๆทุกวัน