>>722 โอ้โห มีอะไรเครียดๆ มาระบายกับกูได้ กูเข้าเว็บนี้บ่อยๆ ถ้าตอบได้จะตอบเพราะกูชอบให้คำปรึกษาด้านการเรียน
เข้าเรื่อง กูเข้าใจนะ คนรอบตัวกูก็เอาแต่บอกให้กูเรียนหมอเหมือนกัน จนกูโคตรรำคาญ (และสุดท้ายกูก็ไม่เรียนหมอและเทข้อสอบด้วย555 คะแนนเน่ามากแค่เกือบติด) ตอนม.4 พ่อกูก็อยากให้เข้าตอ.แต่กูก็สอบไม่ติด... เพราะตอนม.ต้นกูเรียนแบบเละเทะมาก พอเพื่อนหลายคนในรร.ย้ายไปตอ.กันหมดกูก็เฟลแหละ มีช่วงนึงที่เฟลมากๆ จนไม่เป็นอันทำอะไรเลย เป็นแบบมึงนี่แหละ จนหลังๆ มันก็ทำใจได้ มันต้องใช้เวลาแหละเนอะ กูมีความสุขกับการเรียนสายวิทย์มาก กูชอบฟิเคมีชีวะดาราเลข ชอบไปหมด 555 มีแต่เรื่องน่าตื่นเต้นให้เรียนในแต่ละวัน จนกูลืมความเศร้าไปหมดเลย
เรื่องที่ว่าไม่มีความมั่นใจ ตอนนี้มึงต้องปรับทัศนคติว่ะ กูเห็นคนเก่งหลายคนที่พลาดเพราะเอาแต่คิดในแง่ลบ คิดว่าตัวเองทำไม่ได้ มึงไม่ต้องกดดันตัวเองมากหรอก แค่ทำให้ดีที่สุดก็พอแล้ว ลองทำอะไรให้สำเร็จดูสักอย่าง แค่เรื่องเล็กๆ ก็ได้ แล้วกำลังใจมันจะมาเอง กูสังเกตว่าเวลาทำอะไรที่ชอบสมองมันจะปลอดโปร่งขึ้นนะ ทำอะไรก็ง่ายไปหมด มึงบอกว่าชอบภาษาแล้วชอบแบบไหนล่ะ ลองหางานอดิเรกเกี่ยวกับมันมาทำดู หรืองานอดิเรกอื่นๆ วาดรูปร้องเพลงเล่นดนตรีดูหนังอะไรก็ว่าไป ออกไปเที่ยวที่ใหม่ๆ เผื่อมีแรงบันดาลใจมากขึ้น
ตอนนี้มันอาจจะแย่ แต่ถ้าผ่านไปได้ทุกอย่างจะดีเอง ม.6 ก็อย่างนี้แหละ 555 มึงเต็มที่หน่อยนะอย่างน้อยจะได้ไม่เสียใจภายหลัง พอมันสำเร็จจะรู้สึกดีมากจริงๆ อย่างเช่นสอบติดคณะคะแนนสูงๆ หรือทำคะแนนได้ดี มันเป็นความรู้สึกที่ฟินมากจริงๆ 55 เป้าหมายในชีวิตตอนนี้เอาง่ายๆ ก็ลองตั้งเป้าคณะที่อยากเข้าไหม ศึกษาหาความรู้ว่าคณะนั้นเป็นยังไงบ้าง มีอะไรดีๆ รอเราอยู่บ้าง หรือพอเรียนจบอยากจะทำอะไร มันต้องมีสักอย่างที่อยากจะทำแหละเนอะ อีกวิธีที่กูใช้ประจำคือเขียนรายการเรื่องที่เราภูมิใจเอาไว้แม้จะเล็กๆ น้อยๆ แล้วเอามาย้อนอ่านเวลาจิตตกจะช่วยได้มากนะ
สู้ๆ นะ ชีวิตเกิดมาสุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรมาก เดี๋ยวเราก็ตายแล้ว อยากทำอะไรก็ทำตอนที่ยังทำได้ดีกว่า มีอะไรก็มาระบายลงโม่งได้เสมอ กูวนเวียนอยู่ตลอด (ไม่ถามเลยว่ามึงอยากฟังไหม555) โทษทีที่พิมพ์ยาว นี่กูย่อสุดๆ ละ เป็นกำลังใจให้จะ :)