โอ๊ยยยยยย กูรู้สึกแย่ไปกับทุกสิ่งทุกอย่าง กลัวสอบไม่ติด กลัวจนอยากตายไปก่อนจะรู้ผล รู้ว่าแค่มหาลัยอ่ะมันไม่เป็นไรหรอก แต่ก็กลัวอ่ะ กลัวจนอยากตาย เพื่อนสนิทกูคนนึงก็ทำให้กูรู้สึกว่าไม่มีตัวตน ทำไมคุยกับคนอื่นปกติ แต่คุยกับกูเหมือนไม่อยากคุยด้วย
เวลากูเข้าทวิตแล้วเจองานวาดรูปสวยๆของคนที่อายุน้อยกว่าก็ทำให้กูรู้สึกไม่มีค่า อายุเท่านี้แต่ก็ยังไม่เก่ง ไม่เคยพอใจในงานตัวเอง อาจจะสวย แต่ก็ยังพูดว่าสวยเต็มปากเหมือนเวลามองงานคนอื่นไม่ได้ เวลารู้สึกแย่ก็คุยกับใครไม่ได้ ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกแย่ไปด้วย
กับแม่ก็คุยไม่ได้ แม่กูไม่กดดัน แต่ก็กลายเป็นแบบ จะไปเครียดทำไม อยู่ไปไม่มีความสุขก็ตายมั้ย ย้ายบ้านมั้ย กูรู้ว่าแม่แค่ไม่เข้าใจกู แต่กูก็รู้สึกแย่อ่ะมึง กูมาบ่นให้ใครก็ไม่รู้ในบอร์ดโม่งฟังกูยังมีความสุขกว่าคุยกับแม่กูเลย หรือกูต้องหัดคุยกับอากาศแล้ว