มีใครเคยอ่านเรื่องโตเกียวกูลมั้ย กูเพิ่งมาอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆว่ะมึง ไม่ใช่อาการจูนิเบียวนะ แต่กุว่ากุมีสภาวะจิตใจแปลกๆ เหมือนมันปลดล๊อคอะไรบางอย่างในใจกูอ่ะ
คือเรื่องนี้แม่งเป็นการ์ตูนดาร์ค มีแต่อะไรแรงๆ ก่อนหน้านี้กูก็รู้สึกว่าชีวิตกูมันปกติธรรมดาสบายดีสงบสุข เจอปัญหาก็แก้ มองหาวิธีการพัฒนาตัวเองเป็นอย่างที่ใครๆในวัยทำงานก็เป็นกัน
แต่พออ่านจบกูก็รู้สึกโหวงๆเหมือนจริงๆแล้วชีวิตที่เป็นอยู่เนี่ยมันไม่ใช่ เป็นความรู้สึกแปลกๆที่ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ พอเห็นตัวละครในเรื่องเจ็บปวด โดนทรมาน กรีดร้องหรือใครซักคนในชีวิตแม่งตายแล้วแม่งร้องไห้ คลั่ง กูก็อยากจะทำแบบนั้น คือรู้สึกมันอึนๆข้างในอ่ะ กูก็ว่าชีวิตกูสงบสุขดีแต่กูกลับอยากให้ชีวิตกูมันเฮงซวย มีปัญหาเยอะๆ อยากถูกกระทำ อยากคลั่ง อยากร้องไห้เสียงดังๆ อยากทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วก็ไปอิจฉาตัวละครทั้งๆที่ชีวิตแม่งโครตแย่ เสพติดความรุนแรง อยากรู้ว่าถ้าตัวเองจะไปอยู่ตรงนนั้นแล้วจะเป็นไง
กูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองมีความเครียดสะสมอะไร การงานก็ปกติ เงินก็มีใช้ แต่กุก็มาตระหนักว่าชีวิตจริงๆแบบนี้มันน่าเบื่อ มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ รู้สึกไร้ค่า รู้สึกอยากหาเรื่องใส่ตัว อยากออกนอกบ้านไปนอนข้างถนน อยากออกจากงาน อยากทำตัวเองให้ตกต่ำแล้วเอาชีวิตรอดในสถาณการณ์แบบนั้น
คือแม่งโครตโง่ มีใครจะอยากทำตัวเองให้เฮงซวยวะ แล้วทำไมกูถึงรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา ทำไมกุอิจฉาในสิ่งที่ไม่ควรอิจฉา
กูไม่ได้จูนิเบียวอยากจะเป็นกูลผู้แกร่งหรืออยากเข้าไปอยู่ในการ์ตูนนะ แต่แค่มีความรู้สึกว่าอะไรก้ตามที่ก่อนหน้านี้มันเติมเต็มกูได้(เงิน ชีวิตปกติ ความสะดวกสบาย) ตอนนี้แม่งเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม ดันไปอยากพบเจอกับความลำบากหนักๆไม่ต้องเหลืออะไรให้เสียอีกเลย กูว่ากูมันบ้า สารเคมีในสมองกูทำงานผิดปกติใช่มั้ย แต่แม่งแย่มากเลย กูรู้กเหมือนว่าไม่อยากมีชีวิตปกติแบบนี้อยู่แล้วไม่มีความสุขเลยว่ะ ทำไงดี