ไอ่เหี้ยกุจมกับหนังสือพัฒนาตัวเองมาตลอด 4 ปีที่มหาลัย กุเข้าเรียนมาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชอบทำอะไรอยากจะเอาจริงเอาจังด้านใหน
ตอนนี้กุกำลังจะจบ แถมกุต้องโดนบังคับให้ทำงานตามสายที่เรียนมา ทั้งที่กุไม่อยากทำสายนี้
กุไม่เข้าใจ บอกให้มี เป้าหมาย มีแผนการ แตกแผนย่อย แล้วก็ลงมือทำ ล้มเหลวก็ทำใหม่ ไอ่สัสดูสวยหรู
แต่พอกุ SET เป้าหมายแล้ว กูกลายเป็นคนเครียดจริงจังกับชีวิตทันที แล้วปัญหาหลักเลยคือแฟนกูเป็นคนเอื่อยเฉื่อยเรื่องพวกนี้ด้วย
เค้าเป็นคู่คิดที่ดี แต่เฉื่อย ช้า กูรู้สึกอยุ่ด้วยแล้วกูเหมือนโง่ลงตามไปด้วย กูคิดช้าลงตามไปด้วย ทุกวันนี้กูใช้กฎเดลล์ คาเนกี้
กลายเป็นว่าถ้ากุจะเข้าสังคมได้ กุก็ต้องเป็นคนชวนผู้คนพูดถึงแต่เรื่องของตัวเขาเอง แล้วคือส่วนใหญ่แม่งก็มีแต่พวกโง่ๆ กูฟังแล้วก็มีแต่เรื่องโง่ๆ
เรื่องที่กูฟังแล้วกูก็ต้องแดกมาม่าปลากระป๋องเหมือนเดิม แล้วต้องมาคิดว่า ทำไมเรื่องพวกนี้พวกแม่งคิดไม่ได้ว่ะ กูโกรธมาก ขอระบายที
**ขอคำแนะนำหน่อยดิ่ว่ะ ในนี้มีใครที่ Acheive อะไรสักอย่างในชีวิตที่เป็นรูปธรรมไหมว่ะ ช่วยแนะนำกูทีว่ากูต้องทำยังไง ไอ่สัสผู้คนรอบตัวที่กูคบด้วย
ไม่ได้ช่วยให้กูเป็นคนที่ดีขึ้นเลย ใหนไอ้เหี้ย Buffet ว่าเราเป็นค่าเฉลี่ย 5 คนทีอยู่ด้วยว่ะ แม่เย็ดเพื่อนกูมีธุรกิจกันหมดแล้ว กูยังไม่เจอโอกาสเลย
แม่งน่าเศร้านะ ทั้งชีวิตที่กูต้องการก็แค่คุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น