จำได้ว่าตอนยังเป็นเด็ก เป็นคนที่สดใสมากๆ พูดมาก(มากจนโดนด่า- -) กล้าคิด กล้าทำ กล้าพูด เข้ากับคนอื่นได้ เฮฮา ปัญญาอ่อน? เล่นมุกเป็น แต่พอโตมาเรื่อยๆ ช่วงเกือบจะขึ้นมอปลายเจอสังคมใหม่สังคมที่ใหญ่ขึ้น เจอคนหลายรูปแบบ เรากลับค่อยๆเงียบลง พูดน้อยลงเรื่อยๆ จากปกติที่สามารถเข้ากับคนอื่นได้เป็นอย่างดี กลายเป็นคนที่พูดคุยได้กับเพื่อนในกลุ่มเท่านั้น(ไม่ได้เกเรนะ) ขี้อายมาก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเป็นคนที่มีปมด้อยเรื่องหน้าตาแล้วโดนเพื่อนล้อบ่อยมาก ช่วงแรกๆก็เถียงก็ด่ากับเพื่อนคอเป็นเอ็นเลย(ไม่ได้รุนแรง) แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อย จากที่เคยเถียงเพื่อนกลับ เราก็เงียบใส่แทน ตอนแรกเราคิดว่าเราเอือมจัดเลยเงียบใส่แม่ง! แต่พอมาคิดดูอีกทีเราไม่กล้าเองแหละ ไม่กล้าจะเถียงเพราะมันจริง...บวกกับปัญหาครอบครัว จบมอปลายมาด้วยความยากลำบาก(ทางจิตใจ) หวังว่าจะเริ่มใหม่ที่มหาลัย แต่ได้ค้นพบว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เปลี่ยนจากตอนเด็ก เรากลายเป็นคนขาดความมั่นใจ ขี้อาย พูดน้อย เข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย(จริงๆ) พยายามหลายครั้งที่จะเข้ากับเพื่อนให้ได้ จนเหนื่อย และหยุด... ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าตกลงแล้วเราเป็นคนยังงัยกันแน่ ตอนแรกคิดว่าเราอาจจะเป็นพวกสันโดษชอบอยู่คนเดียว แต่ไม่ใช่อ่ะ เราเหงาทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียว เห็นสายตาเพื่อนที่มองเราก็มีแต่ความอึดอัด เจ็บค่ะแต่เราทำอะรัยให้มันดีขึ้นไม่ได้เลย ถึงแม้จะไม่มีการล้อปมด้อยกันแล้ว แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกกล้าขึ้นเลย เรากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว อยากถามว่าเราจะสามารถกลับไปเป็นคนสดใสได้อีกมั้ยคะ