เห้อ กูอยากมีเมียที่ทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้กูกินจัง เมียกูนี่งานก็ไม่เป็นโล้เป็นพาย งานบ้านก็ไม่ทำ กับข้าวก็ไม่ทำ นานๆมันจะทำซักที
ลูกก็ไม่ยอมหาข้าวให้มันกิน กูต้องโทรเชคตลอด ตัวกูนี่ก็งานยุ่งๆ กลับบ้านไปยังต้องทำกับข้าว ทำงานบ้าน ไอ้สัด ชักจะทนไม่ไหวแล้ว
เงินเดือนออกมันก็เอาไปเก็บ โมเม้นหวานๆแบบคู่อื่นก็ไม่มีแม่งหาว่ากูไม่ยอมโต กูยังงงอยู่เลยว่ากูแต่งงานไปจนมีลูกได้ยังไง
ตอนนี้กูพูดตรงๆเลยว่าเบื่อชิบหาย เบื่อจนอยากหย่ามาก ถ้าจะมีเมียอีกครั้ง กูขอเมียที่ไม่ต้องทำงานนอกบ้านก็ได้ แต่ทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้กูให้ลูก ไม่ต้องทำงานหรอกกูจะเอาเงินกูถวายให้ทุกเดือนเอาไปช๊อปปิ้งชิลๆตามสบายแบบไม่ต้องทวงเลย แม่งมันรู้สึกบัดซบมากๆเวลาทำงานมาเหนื่อยๆแล้วไม่มีข้าวแดก คือหุงให้หน่อยก็ไม่ได้ บอกหิวก็ไปหุงเอง โถ่อีสัด เงินซื้อข้าวก็เงินกูยังต้องมานั่งหุงเองอีก แล้วแม่งก็ชอบทำบ้านรกฝุ่นไม่ยอมดูด บ้านไม่ยอมถู กูต้องมาถูเอง กูก็เข้าใจว่าเมียไม่ใช่คนรับใช้ แต่มึงช่วยกูบ้าง กูนี่เป็นผัวที่ดีมาตลอดกลับบ้านตรงเวลา เงินเดือนทั้งหมดก็เอามาเป็นเงินบ้าน ทำกับข้าว ทำงานบ้าน แต่นี่เหี้ยอะไร กูได้แต่ความเหนื่อยกับสุขภาพที่แย่ลงทั้งกายทั้งจิตใจ เพราะกลับมาถึงก็ได้ยินแต่เสียงบ่นแถมยังสอนอะไรเหี้ยๆให้ลูกกูอีก เช่น ชวนเพื่อนมาเล่นไพ่ พูดคำหยาบ กูเริ่มเข้าใจเพื่อนกูหลายๆคนที่มันบ่นเรื่องเมียแล้วหนีไปลงอ่างเลยว่ะ
เดะรอให้ลูกกูเข้าม.ต้นก่อนกูจะหย่า ไม่ยอมกูก็จะฟ้องเอาเงินกูไปก็ช่างแม่ง ถ้าบุญกูยังมี ขอเมียที่เป็นแม่ศรีเรือนด้วยเถอะครับ กูจะดูแลให้ยุงไม่ไต่ไรไม่ตอมเลย