ที่ทํางานกูแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มแรกแม่งกลุ่มเรียกตัวเองว่า (ชื่อบริษัท)แฟมิลี่
กลุ่มนี้เป็นวัยจบใหม่ถึงสามสิบต้นๆ กลุ่มนี้เป็นพวกเบียวสายเฮฮา ชอบแหกปากคุยกันเสียงดังตอนทํางาน
ส่วนอีกกลุ่มนึงกูจะเรียกว่า พวกพรี่ๆ
เป็นวัยผู้ใหญ่สี่สิบบวกๆ กลุ่มนี้ทํางานกันจริงจังใส่เฮดโฟนครอบหูกันทุกคน แทบไม่มีการคุยเล่นตอนทํางานเลย แต่ไม่ได้โกรธเกลียดอะไรกัน
ทั้งสองกลุ่มมีจํานวนคนพอกันๆ ตําแหน่งที่นั่งทํางานถูกแบ่งโซนกันชัดเจน ระหว่างกลุ่มแฟมิลี่ กับ กลุ่มพวกพรี่ๆ
ตัวกูวัยเฉียดๆสามสิบแต่ได้ไปนั่งอยู่กับพวกพรี่ๆ เพราะกูชอบทํางานเงียบๆ+กูรําคาญพวกกลุ่มแฟมิลี่
เรื่องมันเกิดคือกลุ่มแฟมิลี่แม่งคุยกันเสียงดังตอนทํางาน พวกพรี่ๆเลยไปเตือน หัวหน้าแฟมิลี่แม่งก็รับปากว่าจะปรามให้ เลยเงียบลงอยู่พักนึง
จนมีวันนึงหัวหน้าแฟมิลี่แม่งลาหยุด กลุ่มแฟมิลี่ที่ไร้คนคุมบังเหียน ก็กลับมาคุยแหกปากกันเสียงดังลั่น
พวกพรี่เริ่มจะไม่ทน กูก็พยายามปรามให้ใจเย็น จนมีพรี่คนนึงกูจะสมมุติว่าพรี่แกชื่อ พรี่A แกเป็นคนตัวสูงหุ่นลํ่าหน่อยๆ
แกทนไม่ไหวเลยปรี่เข้าไปยืนชี้หน้าด่า พวกแม่งก็พูดยียวนกวนประสาทใส่ แล้วมีคนในกลุ่มแฟมิลี่แม่งขึ้นมาว่า " เจ้าข้าเอ้ย ไททันบุก "
พรี่Aปรี๊ดแตก เลยหันไปเตะถังขยะที่อยู่ใกล้ๆเต็มแรงไปทางที่กลุ่มแฟมิลี่นั่งอยู่ กลุ่มแฟมิลี่แม่งเหวอแดกเงียบไปพักนึง
กูเลยตะโกนไปว่า " วอลมาเรียแตกแล้วววววว " แล้วแหกปากร้องเพลงเปิดไททันแบบดํานํ้าใส่ พรี่Aก็ยืนชี้หน้าด่าต่อ
โดยมีพรี่ๆคนอื่นเข้าไปเสริมทัพด้วย กลุ่มแฟมิลี่บางคนพยายามจะโต้กลับแต่แผ่วลง
เหตุการณ์ดําเนินต่อไปอีกพักนึง บอสเข้าบริษัทมาพอดีเหตุการณ์เลยยุติลง
เรื่องจบตรงที่บอสลงทุนกั้นห้องให้พวกกลุ่มพรี่ๆเข้าไปอยู่ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีปัญหาเรื่องนี้อีก
โดยที่ห้องนั้นถูกพวกกลุ่มแฟมิลี่เรียกลับหลังว่า วอลมาเรีย และเรียกกลุ่มพรี่ๆว่า กลุ่มวอลมาเรีย
ส่วนพวกพรี่ๆก็เรียกกลุ่มแฟมิลี่ว่า พวกไททันเห่อหม๋อย ส่วนพรี่A ก็โดนตั้งชื่อเล่นลับหลังว่า ไรเนอร์ กับ ไททันเกราะ