Fanboi Channel

มาร่วมแชร์ประสบการณ์จูนิเบียวของตัวเองกันเถอะ เอ้ย 1 2

Banishment this world!!

เคยจูนิเบียวแม่ซื้อตุ๊กตาให้ ถือเหวี่ยงเป็นไม้คทาเลยประหนึ่งไอ้มดแดง สัส เหวี่ยงไปโดนกันสาดผ้าใบบนหัว น้ำเน่าบนนั้นตกมาแฉะเหม็นหึ่งหมดเลยสัส

เบียวสัส ๆ เคยติ่งยูกิโอ แล้วเวลาเล่นการ์ดกูต้องตะโกน โอเระโนเทิร์น!! แล้วพยายามยืนแอ่นๆเหมือนไอ้ยูกิมัน

ตอนเด็กเคยคิดว่าตัวเองเป็นสึบาสะ เลยทำโอเว่อเฮดคิกส์ใส่ฝาโค้ก เท่านั้นแหละ
ปล.พื้นเป็นปูน
ปล2.กูรอดมาได้ไงวะ

สมัยเด็กเคยบ้าไซอิ๋ว วันนั้นพ่อแม่ยุ่งกันไม่ทันเห็น กูถือไม้ถูพื้นนึกว่ากระบองหงอคง วิ่งกลับไปกลับมาในบ้าน คิดว่ากำลังขี่เมฆไปอัญเชิญพระไตรปิฎก ผลคือเจอพื้นต่างระดับ สะดุดล้มฟันหักเลือดกลบปาก โชคดีพี่กูเห็นพอดีเลยลงไปหาพ่อ พาส่งโรงบาล เย็บ10เข็มเป็นแผลเป็นชัดมาถึงทุกวันนี้ มีแต่คนบอกให้ไปศัลยกรรมลบรอยแต่กูไม่ไปกะไว้เป็นเครื่องเตือนใจถึงความจูนิเบียววัยเด็กนึกถึงละฮาดี555

เคยจูนิเบียว ชอบเรื่องแว่วเสียงเรไร ทำตัวโหดๆ กุโระๆ วาดรูปโหดๆ ขวางโลก ไอ้สัสนึกแล้วทุเรศตัวเอง

เออ นึกเรื่องเล็กๆออกอีกเรื่อง สมัยเด็กบ้าดราก้อนบอลละชอบเล่นเป็นตัวการ์ตูนกะเพื่อนสู้กัน พอดีเพิ่งอ่านตอนสู้เซียนเต่ามันเล่นท่าหมัดบ้า ทำท่าเป็นหมาเข้ามากัดๆๆ ละท่านี้โคตรเก่งในเรื่องสมัยนั้น ทำลายวิชาหมัดเมาของเซียนเต่าได้กูเลยปลื้มตามประสาจูนิเบียว วันนั้นเลยเล่นเป็นโกคู วิ่งสี่ขาเข้าไปทำกัดๆๆ ปรากฏโดนต่อยสวนหน้าแหก เกือบมีเรื่องละสัส กูก็โกรธโดนต่อย เพื่อนก็งงว่าทำเหี้ยไรเล่นกันดีๆเสือกพุ่งมากัด 5555

เคยคิดว่าตัวเองน่ารัก แต่งตัวแบบอาลาเล่ทำหน้าตาบ้องแบ๊ว บีบเสียงน่ารักๆ พอมาเห็นพวกที่เบียวๆทำตัวคล้ายๆตัวเองแบบนั้นรู้สึกรำคาญมาก เลยเข้าใจคนอื่นว่ารู้สึกยังไงกับเราตอนนั้น 55555555

เมื่อก่อนกูคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะ ผู้อ่านใจผู้คนได้และทำเหี้ยอะไรก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้ตลอด และมีความสุขที่ได้เห็นคนตีกัน ชอบทำท่าแบบ L ใน Death note ทุกวันนี้กูนี่ต้องปิดปากเพื่อนที่รู้เรื่องนี้ของกูทุกคนเลยสัด เขิลชิบหาย

>>8 กูเคยคล้ายๆงี้ ตะก่อนกูชอบทำตัวคุจูนิเบียว ชอบเชียร์นางเอกอนิเมะแบบเบียวๆอย่าง คนนี้ต้ิองเป็นนางเอกเท่านั้น หัวดำนางเอกๆ ไม่ฟังใคร แล้วก็ทำท่าแบบกำหมัดชูขึ้นฟ้า คนอื่นเค้าพูดเรื่องเหี้ยไรกันก็ชอบโยงเข้าเรื่องคู่อวยทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกัน พูดเรื่องจริงจังอยู่ก็โยงได้ ออกแนวไม่ดูสถานการณ์อ่ะ แล้วทำเสียงแบบ อ๊ากกก หัวดำนางเอกโว้ยยย อ่ะจ๊ากก ไรงี้ กลางวงสนทนา โครตคุเลย

พอโตมามีโอกาสได้เจอคนประเภทเดียวกะตัวเองสมัยก่อน พอเห็นมันมาพูดจาแบบที่กูเคยพูดแล้วก็อี๋เบาๆ นึกแล้วก็ขายหน้า

5555555555555

แต่ละคน กูขำ55555555

ตอนกูประถมอยากอ้อนแม่เลยเอาขวดนมมานอนดูดแล้วให้แกโอ๋ๆ
กูทำไปได้ไงวะะะะะะะะะะะะะะะ ซาสสสสสสสสสสสสสสสส

กูเคยแอคท่าเป็นตัวละครสาวมาดนิ่งคูลเดเระ แล้วมำเป็นพ่นคำเท่ๆใส่เพื่อนตอนม.ต้นด้วย แม่ง...อัปยศสุดๆก็งานนี้แหล่ะ

ไม่รู้นับว่าเบียวมั้ย แต่เคยเป็นสโตรกเกอร์แอบถ่ายรูปคนที่ชอบอ่ะ เค้าก็รู้ตัวแล้วก็ไม่เลิก นึกถึงแล้วแอบรู้สึกแย่

กูเคยเป็นพวกจิตสัมผัสตอน ม.ต้น กูมโนว่าตัวเองเห็นผี และคุยกับผีได้ เพื่อนๆแม่งเสือกเชื่อ!!!
//พอนึกถึงแล้วระทม T U T

>>9 เหมือน​กัน​เลย​สัส

>>16 มึงเหมือนเพื่อนกูเลย แต่หนักกว่าคือของกูเล่นกันเป็นหมู่คณะ แถมเรื่องแฟนตาซีสุดๆ มีโลกวิญญาณ มีผู้พิทักษ์ ซึ่งคือตัวเราในโลกวิญญาณนี่แหละ

เพื่อนกูเป็น 1 ใน 7 บุตรแห่งพระเจ้า นางจะมีสองภาคคือภาคดีภาคร้าย เพื่อนอีกคนเป็นท่านหญิงแห่งทะเลสาปซัมติงในโลกวิญญาณ ส่วนเพื่อนอีกคนกับกูเป็นแค่องครักษ์ของอีเพื่อนคนแรก กูเป็นผู้ใช้ธาตุไฟ ร่างต้นเป็นผู้ชาย แต่มีร่างโคลนก๊อปปี้แยกออกมาเป็นผู้หญิง แล้วลงมาเกิดเป็นกูเพื่อดูแลอีบุตรพระเจ้านั่น

เรื่องราวสตอรี่ซับซ้อนและใหญ่โตมาก เพราะสร้างกันมาเป็นปีๆ แฟนตาซียิ่งกว่าบารามอส จนขึ้นม.3 ทะเลาะกับอีบุตรพระเจ้า กูก็เฝดตัวออกไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ คิดว่ามันคงเพลาๆแล้วมั้ง จนเวลาผ่านไปช่วงประมาณม.5 กูไปแลกเปลี่ยน จู่ๆมันก็ทักเอ็มมาหากูว่า เนี่ยสบายดีมั้ย เป็นอะไรหรือเปล่า ตอนนี้ชิน (อีผู้พิทักษ์ร่างชายของกู) ไปสู้กับพวกปีศาจบาดเจ็บหนักนะ ระวังตัวด้วย

กูก็แบบ wtf แม่งยังไม่เลิกอีกเหรอวะ ถึงขั้นไปตั้งมู้ในพันทิปว่าเพื่อนกูเป็นไรมากเปล่า สรุปพอกูกลับจากแลกเปลี่ยน กูก็ไปคุยกับคนรอบข้างนาง คือนางยังเบียว เชื่อในโลกของนาง แต่เพราะทุกคนโตขึ้น คนเชื่อนางก็น้อยลง สรุปพอตอนจะขึ้นม.6 นางโดนเพื่อนอีกคนแหกเละเป็นโจ๊ก

ทุกวันนี้กูไม่ได้ติดต่อกับมันละ รับไม่ได้ เรื่องโลกวิญญาณและผู้ใช้ไฟบ้าๆนั่นเหมือนจุดดำมืดในชีวิตกูมาก กูซุกเก็บไว้ในหลืบสุดๆ เพราะอาย ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังว่าตัวเองแม่งเบียวขนาดนั้น อีเหี้ย ผู้ใช้ไฟ ใช้เหี้ยไรล่ะ กูแค่ชอบเฟลมออฟเรกกะ เลยอยากเป็นผู้ใช้ไฟบ้าง แม่งเท่ดี

>>18 แปลว่าบุตรพระเจ้าเป็นคนต้นคิดสร้างสตอรี่แล้วมาหลอกพวกมึงว่าเป็นงั้นเป็นงี้หรอวะ ตอนแรกกูอ่านแล้วเหมือนเด็กเล่นโรลเพลย์แต่พอหลังๆนี่คือเชื่อจริงๆเลยหรอวะว่าตัวเองเป็นบุตรพระเจ้าจริงๆ

>>19 ตอนเล่นก็เหมือนช่วยกันสร้างเรื่องให้มันแข็งแรงที่สุดอ่ะ อย่างกูนอนหลับฝันเห็นอะไรก็เอามาเล่า บุตรแห่งพระเจ้าก็จะมาตบๆว่า อ้อ นี่เป็นเรื่องในโลกวิญญาณนะ เรื่องที่เอามาเล่ามันอารมณ์แบบพยายามชดเชยปมตัวเองด้วย อย่างให้ตัวเองเป็นที่รัก มีอำนาจ หรืออยากเป็นผู้ชายแบบกู หลายๆคนในตอนนั้นมันเลยเหมือนว่าต้องเชื่อว่ามันมีจริงๆไปโดยปริยาย

กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันเชื่อจริงไม่จริง แต่สำหรับกูมันอารมณ์เหมือนว่าบุตรแห่งพระเจ้าขึ้นหลังเสือแล้วจะลงก็ลงไม่ได้ เพราะมันเป็นเมนหลักมาตลอด ต้องประคับประคองไปจนถึงขีดสุดท้าย พอมาย้อนดูแล้วสตอรี่โลกวิญญาณทำให้ทุกคนสนใจมันมากจนเหมือนบุตรแห่งพระเจ้าเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

ตอนนี้กูก็ยังพยายามคิดวิเคราะห์ว่ามันเกิดจากอะไรกันแน่ ก็คิดไปว่ามันคงอยากเป็นจุดสนใจ เวลาเพื่อนในกลุ่มเล่าอะไรมันจะต้องทวีคูณว่าเรื่องตัวเองหนักกว่าตลอด สมมติกูเล่าว่าพ่อกูตีด้วยไม้แขวนเสื้อ มันก็จะบอกว่ามันหนักกว่า พ่อมันถอดเข็มขัดมาตี กูทำร้ายตัวเองด้วยการแอบกรีดตามใต้ร่มผ้าเล็กๆน้อยๆ ตบตัวเองบ้าง มันก็จะเอาคัตเตอร์แทงตุ๊กตา บีบคอน้อง ไรแบบนี้อ่ะมึง

>>20 เรื่องของมึงแม่งเจ๋งสัด กูอ่านแล้วอยากเป็นอัศวินของพระเจ้าบ้างเลย ถถถถถถถถถ

เล่นเป็นตระกูล เฮนรี่ที่ 8 แห่งอังกฤษ..
มี พระเจ้าเฮนรี่ บรรดา แอนๆ และ แคทเอรีน
รวมถึง อลิซาเบ็ธ แมรี่ และ เอ็กเวิร์ด พร้อม

อันนี้เบียวปะวะ 555555

สมัยประถมแม่งมีละครเรื่องนึงฮิตกันมาก
จนทำให้กลุ่มเพื่อนกูมาตั้งเป็นตำแหน่งๆ
ดิน น้ำ ลม ไฟ 55555 คิดแล้วอายชิบหาย
มีบทสวดมาท่อง มีทงมีท่าด้วยสัส อายเหี้ยๆ

>>23 ธิดาซาตานใช่มั้ย กูก็เคยเล่นมึง เพ้อเจ้อกันเป็นเรื่องราวสาดด แต่งสตอรี่ใหม่เพิ่มด้วย

>>24
ใช่เลย 5555 คิดแล้วยังอายอยู่เลย

พูดถึงจูนิเบียว ไม่นับแบบที่ตอนเด็กๆอยากเป็นนู่นเป็นนี่นะ พวกที่ชอบขวางโลกหรือแบบ "ไอ้คนพวกนี้ตายๆไปซะให้หมดก็ดี" ประมาณเนี้ย อยู่มัธยมยังไม่เลิก ทำไมเจอบ่อยมากในพวกที่ดูการ์ตูนวะ พวกมึงคิดไง?

กูเคยมีเพื่อนเบียวรีบอร์น แล้วมันลงทุนซื้อแหวน+กล่องของวองโกเล่มาให้เพื่อนสนิทของมันแต่ละคน
แล้วแต่งตั้งเป็นตำแหน่งต่างๆเลยเว้ย ซึ่ง1ในนั้นคือกู แต่คือกูไม่เล่นด้วยไง แม่งเลยยิ่งรู้สึกฟิน เพราะมันอยากให้กูเป็นฮิบาริให้มัน

ตบแปะสตรีทนี่นับเป็นเบียวมั้ยวะ

>>28 ไม่นับดิ นั่นมันกานเล่นรูปแบบนึงอะ เบียวคือ พวกทำอะไรประหลาดๆนู่นอะ

พวกมึงเคยเล่นเลี้ยงผีป่ะสัส
คือตอนเด็กๆสมัยประถมแม่งมีหัวโจกผญ.อยู่คนนึง แล้วแบบแม่งเริ่มมโนเรื่องเลียงเหี้ยไรซักอย่างที่มองไม่เห็น แบบจริงจังด้วยนะสัส มีที่นอนพกมา ลูบหัว(ล่องหน) พูดคุย แล้ถ้าใครแม่งไม่เลี้ยงก็จะเป็นแกะดำ มันก็เลยเป็นกันเกือบทั้งห้องช่วงนึง ตอนนี้กูยังงงอยู่ลยว่าทำเหี้ยไรลงไป

ใส่ชุดดำๆมืดๆหมื่นๆ ทำตาหรี่ๆ ขวางๆไม่ยิ้ม แล้วรู้สึกว่าตัวเองเท่มาก ไม่มีปมก็คิดให้เหมือนมีปม แล้วคิดว่า กรุช่างเท่เสียนี่กระไร

>>26 ผลกระทบจากความคิดตัวละครในการ์ตูนไงมึง แบบแปดมังอะไรพวกนี้ คนดูคิดว่ามันเท่มันดี ซึ่งมันเท่จริงๆรึเปล่าอันนี้กูไม่รู้แหะ

ความเท่นี่มันยุที่มุมมองปะวะ บางคนอาจจะมองว่าเท่ อีกอีกกลุ่มนึงอาจจะมองว่าไม่
ส่วนพวกที่คิดว่าตัวเองเท่ก็นั่นแหละ...

ตอนป.6 กูเคยกดกาแฟดำจากตู้น้ำหยอดเหรียญ ชอบเอามาดื่มต่อหน้าเพื่อนๆ ให้เพื่อนดูว่ากูเจ๋งนะสัส แดกกาแฟดำได้ไม่สะทกสะท้าน ตั้งกลุ่มที่มีพลังพิเศษขึ้นมา ใช้พลังดิน น้ำ ลม ไฟเพื่อปกป้องโลก ฉายากูในกลุ่มคือเดอะดาร์กเนส เพราะกูชอบทำตัวเคร่งขรึม เต็มไปด้วยปริศนา ใช้พลังแห่งความมืด ทำสัญญากับจ้าวนรกที่แขนขวา พอนึกขึ้นมาได้กูล่ะอยากเอาหัวไปมุดเต้าหู้ตายจริงๆ โครตอายเลยสัส 555555555555555555555

>>15 ดีนะเค้าไม่แจ้งตำรวจมาจับมึง

เยอะสัสๆ เรื่องเบียวของกูมันเริ่มตอนรู้จักดูการ์ตูนว่ะ เคยอยากชื่อมีมี่(ของก๊อบจากเรื่องแม่มดน้อยโดเรมี) กูสมมุติตัวเองเป็นแม่มดน้อยมีมี่ มีคทาขั้นเทพ เป็นหัวหน้าแก๊งพวกโดเรมีในจินตนาการอีกทีและมีมาจอริก้าเป็นของตัวเอง ถ้ามึงมาเห็นกูตอนคุยกับมาจอริก้าจะต้องนึกว่ากูเล่นของ
ในช่วงอายุนี้ ตอนกูโมโหใครจะทำแก้มป่องอย่างจงใจด้วย เหี้ยอุบาทสัส

พอขึ้นม. 1 เก๊กเป็นสาวคูล นิ่งมาดขรึม ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ตลกกับใคร ดาร์คสัสๆ ดีนะกูหาเพื่อนได้ ยังมีเพื่อนสมัยประถมตามมาเรียนที่เดียวกัน

ยังไม่หมด ม4 แล้วกูยังมีวิวัฒนาการไปเรื่อยๆ เสือกไปดูไพเรท กัปตันแจ๊ค ช่วงนั้นกูจะยืนเอียงๆ เดินเอียงๆ นิ้วมือเด้งๆกรีดกรายๆสมมุติตัวเป็นกัปตันแจ๊ค สแปโรว์พักใหญ่ๆเลย

ตอนนี้กูหายขาดหรือยังวะ

ของกูจูนิเบียวทั้งกลุ่มว่ะ ตอนม.1 เซเลอร์มูนกำลังดังๆ ก็มาสมมติตัวเองเป็นเซเลอร์นั่นนี่กัน ในกลุ่มกูจะมีคนนึงอ้วนๆดำๆแรงๆหน่อย นางจะมีพาวมาก ถ้าไปมีเรื่องกับนางก็ซวยโครตๆ แนวๆน่ารำคาญอ่ะ ทุกคนก็เลยยกตำแหน่งเซเลอร์มูนให้นางไป นางก็จะตั้งลูกสมุนนางคนนึงที่เป็นคนโปรดมาเป็นอุซางิน้อย ส่วนกูได้เซเลอร์จูปิเตอร์ที่ป็อบน้อยสุดในเรื่องเลย กูโครตเสียใจเลย เก็บไปร้องไห้ด้วยนะว่าทำไมกูต้องได้เป็นจูปิเตอร์วะ กูไม่อยากได้ แต่กูได้ตำแหน่งนี้กูก็เลยพยายามชอบจูปิเตอร์ แล้วกูก็ชอบมากในที่สุด พอย้อนกลับไปมองตอนม.4 กูชอบอีอุซางิไปได้ไงวะสัส โครตน่ารำคาญเลย เป็นตำแหน่งที่เหมาะกับแม่งแล้วล่ะ แต่พวกกูก็ไม่ได้มีเรื่องโกรธเคืองอะไรกันนะเว้ย เจอหน้ากันยังเรียกมูน จูปิเตอร์ วีนัส มาร์ เมอคิวรี่ ไรงี้อยู่เลย 5555555

>>26 ในระทู้กูสิ้นหวังเป็นอย่างที่มึงบอกประมาณ 50%
อีก 40% เป็นพวกที่บอกว่าฉันมันแย่อย่างนู้นอย่างนี้ เกลียดตัวเองที่สุดเลย
แต่จะพิมพ์อะไรแทรกๆข้อดีตัวเองเล็กน้อย ไว้ให้โม่งสามารถมีช่องทางชมตัวเอง

>>36 โอ้ยย กูกว่ากูลืมไปแล้วนะสัสมึงทำให้กูย้อนคิดตอนตัวเองโบกคทาของเล่นแม่มดโดเรมีขึ้นมา เหี้ยยอายโว้ย

>>37 เหี้ย น่ารัก อ่านไปขำไป 55555
มึงอย่าลืมไปทักเซเลอร์มูนเพื่อนมึงว่า"ไปคุยกับรากมะม่วง"ด้วยล่ะ
มีแพลนจะรียูเนี่ยนปะมึง ต้อนรับภาคคริสตัล 55555

เมื่อวานไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนมันเป็นคนฝรั่งเศส ทีนี้มันให้แต่งชุดแฟนซีดูหลอนๆไปเอาคล้ายๆฮาโลวีน
กูเลยแต่งชุดแขกอาหรับ ฮาสัสๆเพราะพอลงจากรถกูวิ่งเข้าไปกลางวงตะโกน Allahu akbar ไอสัส คนวิ่งกันป่าราบ

อี 41 ขอบคุณที่ทำให้กุยิ้มได้ แม้ว่ามุขมึงจะเหี้ยมาก 5555555555555555555555555555555555555

>>41 ไปฝึกใหม่

อย่าว่า 41ของกู ปล.41 มึงควรเอาอะไรดำๆติดก๊อตเทปพันนม+ถือเป๋าเอกสารเหล็กด้วย มันแน่ๆ

>>41 กูรู้สึกผิดที่ขำอะ แต่แม่งอย่างฮา

เหี้ยยยยยยยยยย บอกตรงกูอ่านแล้วอายแทนพวกมึงเลยว่ะ5555555

>>40 พวกกูรียูเนียนกันทุกปี 5555555555555

กูชอบเก็นโดมาก กูทำตาขวางใส่ทุกคนแล้วก็นั่งประสานมือเท้าคางแบบเก็นโด แล้วกูก็ชอบยิ้มมุมปาก เมื่อก่อนกูทำเป็นเท่ไม่มีเพื่อนแบบหมาป่าโดดเดี่ยว จนตอนนี้ยังไม่มีเพื่อนเลย แม่งเง้ย

>>48 กูสงสารมึงจังหมาป่าผู้โดดเดี่ยว55555555555

>>48 งั้นมึงลองหันไปเลียนแบบตัวละครอื่นดู ที่เพื่อนเยอะๆ มึงจะได้มีเพื่อนกับเขาบ้าง

กูเป็นผช.และกูเคยติดคำว่าเนี้ยว(พร้อมทำท่าบางครั้ง) กับ หัวเราะแบบโคบาโตะเพื่อนน้อย คิดแล้วอยากลบๆความทรงจำบ้าๆให้หายไปซักที อ้าก

>>50 ดาบรวยเพื่อนใน Bleach เป็นไง
>>51 มึงเหมือนคนรู้จักกูคนนึงเลยหว่ะ ทุกวันนี้แม่งก็ยังเป็นนะ ไม่รู้แม่งคิดว่าน่ารักรึไงสัด โครตอุบาด

ทำไมกท.นี้อ่านแล้วอารมณ์ดีวะ 5555555

กูไม่เป็นแต่แฟนเป็น ทำเสียงเนี้ยว

ช่วยคิดประโยคเบียวๆหน่อยดิ กูจะเอาไปพูดกับเพื่อน

ไม่แน่ใจว่าเบียวมั้ย แต่มึงลองพูดภาษานิยายแจ่มใสดูดิ กูเคยลองเอาคำด่าแบบคนบ้า ตาบ้า ตาทึ่ม ไปด่าเพื่อน ปรากฏว่าลั่นกันชิบหายวายวอดทั้งวง 5555555

มู้อารมณ์ดีแห่งปี ไม่ไหวแล้วไอ้เหี้ย กูขำจนน้ำลายพุ่ง555555555555

กูเคยเบียวแบบชอบด่าคนนู้นคนนี้ว่าเบียว ใครทำอะไรแปลกๆขัดหูขัดตาก็ด่ามันอีเบียวๆๆ คิดไปกูนี่แหละเบียว555555

จะ เจ้าพวกโง่เง่า! บังอาจมาดูถูกข้า บุตรแห่งเปลวเพลิงที่สิบสาม ในนามของเปลวเพลิงอันโหมกระหน่ำ ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไว้แน่! The Judgexa xŹZment of Flame อะย้ากกกก

กูเคยเล่นเป็นริวสตรีทไฟท์เตอร์ แล้วมีเพลงริวดังในหัว เตะต่อยอากาศ อาฟัดเฟดฟูเฟด ฮาโดเคน กลางสายฝน(โดดเรียนมาเล่นด้วยนะมึง)
กูก็เปียกดิ ทีนี้พี่กูอยู่ รร เดียวกันลงมาจากอาคาร กูเดินเข้าไปว่ามันว่า ทำเสื้อกูเปียกไม เหี้ยไรของกูวะ55555555555555
ปล.ตอนนั้น ป.1

>>56 กูเคยๆ กลุ่มกูแม่งเล่นไรกันไม่รู้ช่วงนั้นด่าแบบคิขุใส่กันฮาชิบหาย
คนผีทะเล! เงี้ย 555

>>61 เป็นการด่าที่โคตรเบียวที่สุดในชีวิตกูละ ด่าว่าเหี้ยยังคล่องปากกว่าเลย 555555

ตอนม.4 มีเพื่อนกูคนนึงมันชอบวาดรูปเว้ย ไม่ว่าตอนไหนแม่งก็วาดได้ ทีนี้มีวันนึงจารย์ฝรั่งเห็นมันวาดไม่สนใจเหี้ยอะไรเลย
เขาก็เรียกมัน ปีกัสโซ่ กลายเป็นฉายาประจำตัวแม่งไป ยังไม่หมดแค่นั้นความเบียวของมันยังแพร่มายังพวกกูแก๊งหลังห้อง
มันตั้งเกม Paper online มาไอ้เหี้ยติงต๊องสัสแต่แม่งสนุกนะ คือมันจะวาดตัวละครให้พวกกูแต่ละคนมี 6 สกิล เล่นแบบดูเอล
ถ้าทอยเต๋าแต้มได้เท่าไหร่ก็จะออกสกิลนั้น มี HP ตามน้ำหนักตัวแต่ละคน ยิ่งหนักยิ่งเลือดเยอะ แต่ยิ่งเบายิ่ง agi เยอะ คือจะได้ตีก่อน
ถ้าเบากว่าคนอื่น 2 เท่าก็จะได้ตี 2 ครั้ง ทีนี้มีเพื่อนกูคนนึงมันหนัก 108 กิโล ไอ้สัส นั่งโยนกันทั้งคาบมันไม่ตายซักทีฮาชิบหาย
อีกคนเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆหนัก 38 ไอสัสแม่งได้โยนติดกัน 4 รอบตอนดูเอลกันไอ้อ้วนโคตรแก้ทาง คิดไปคิดมาโคตรเบียวเล่นเกมกระดาษ 5555

>>63 แต่ฟังดูกลุ่มมึงก็น่ารักดีนะ

จะว่าไปเคยเห็นหนังแนวตัวเอกเบียวแต่เป็นเรื่องในสังคมปกติเนี่ย ผ่านมาสักพักละมั้ง แบบตัวเอกมีจินตนาการเบียวๆ เห็นอะไรก็เพ้อหลุดโลก เพื่อนโม่งพอจะรู้ชื่อหนังป่ะ กุเห็นมู้นี้กุเพิ่งนึกได้ ไม่เคยดูแต่อยากดู

>>63 ไม่เห็นเบียวเลยมึง กูก็เล่น ก็ rpg แบบงบน้อยปะวะ 5555

>>63 น่ารักจังมึง ตอนนี้อายุกันเท่าไหร่แล้ว

กูเล่าบ้าง กูเคยเป็นฟุมาก่อน ตอนแรกกูเป็นคนเดียวแล้วรู้สึกเหงาปากอยากเม้าท์มอย กูเลยแย็บๆเพื่อนที่อ่านการ์ตูนว่า 'แกรู้จักวายป่ะ' 'แกรู้จักฟิคป่ะ'
คนไหนหูเบาก็เสร็จกู
ความเหี้ยมันเริ่มมาจากการแอบอ่านฟิคอ่านโดในห้องคอม คุยเรื่องสัปดนกันแบบเสียงดัง กรี๊ดกร๊าดเวลาเข้าร้านการ์ตูนแบบไม่อายใคร
พูดแล้วก็อายชิบหาย ยุคมืดชัดๆ โชคดีที่มอปลายกูย้ายโรงเรียนกูเลยมีโอกาสเริ่มต้นใหม่
กับเพื่อนยุคนั้นกูก็ยังคุยกันดีอยู่นะ เหมือนแม่งรู้ไส้รู้พุงกันหมด เลยทำให้พูดอะไรที่พูดกับเพื่อนกลุ่มอื่นไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกัน เหมือนว่าทุกคนจะรู้โดยสัญชาตญานว่าเรื่องเหี้ยๆสมัยก่อน อันไหนเหี้ยมากจะไม่ถูกขุดขึ้นมา

>>63 จารฝรั่งมึงต้องคนเดียวกับกูแน่ๆ กูกับเพื่อนเคยเอามือถือมาถ่ายทำเป็นคลิปล้อโฆษณาสั้นๆกัน แล้วจารฝรั่งแม่งเดินมาพอดี แม่งเลยเรียกกู(คนถ่าย)ว่าสตีเวน เสปีลเบิร์ก

ไรวะไมพวกมึงโลกแคบกันจังเล่นเกมกระดาษก็บอกว่าเบียวแล้ว

>>68 อันนี้ไม่เบียว แค่เคยเห่อหมอย

สุริยาช่างแผดแสงแรงกล้า ทำตัวข้าร้อนรุ่มยิ่งนัก

วีรกรรมความเบียวของกูนี่โครตยาวเลยสัส เท่าที่นึกออกก็
กูติดยูยูมาก อยากเป็นแบบฮิเอ เอาเมจิกมาเขียนรูปมังกรที่แขนขวาแล้วพันผ้าไปโรงเรียน ครูกับเพื่อนตกใจกันใหญ่ นึกว่ากูบาดเจ็บมา
ทำตัวเป็นสาวคูลแบบอายานามิ เรย์
พูดนิปป้าตามริกะในแว่วเสียงเรไร บางทีก็หัวเราะหลอนๆแบบเรนะหรือมิอง ถ้าเพื่อนรู้สึกไม่ค่อยสบายก็พูดแกมีท่านโอยาชิโระเดินตามมาอยู่
พูด ตาบ้า ตาทึ่มแบบนางเอกแจ่มใส
เห่อหมอยเอาฟิควายมังงะวายสิบแปดบวกอ่านในที่สาธารณะแล้วคิดว่ากูเจ๋ง กูอ่านสิบแปดบวกเยอะ
ตอนปีสองกูเคยนั่งยองๆแบบแอล หยิบของแบบแอล กินหวานมากๆ ใส่เสื้อผ้าแบบแอล แล้วก็ชอบหัวเราะหึๆ ยิ้มมุมปาก คิดว่าตัวเองฉลาดสูงส่งรู้ทันคนอื่นหมด
กลับมาเป็นสาวคูลอีกรอบแบบนางาโตะ ยูกิ แล้วพูดอะไรยาวๆยากๆคนฟังไม่เข้าใจ พ่นคำคมเท่ๆด้วยสัส

ไอ้เหี้ย มานึกๆดู โครตอายเลย กูโครตอยากกลบหลุมฝังแม่งให้หมด อดีตเบียวๆพรรค์นี้ กูทำลงไปได้งายยยยย อยากจะร้องไห้

ถ้ากูรู้ตัวส่ากูเบียวแต่กูไม่ได้แสดงออกในที่สาธารณะ คือเบียวอยู่ที่บ้าน เบียวในใจ นี่นับว่ากูเบียวเปล่าวะ?

>>74 ทุกคนก็มีความเบียวทั้งนั้นแหละเพื่อนโม่ง อยู่แค่ว่าจะแสดงออกมาหรือเปล่า

>>74 ตามโม่งบน แต่ความพีคอยู่ที่ยิ่งออกสาธารณะเท่าไหร่ มึงก็ยิ่งรู้สึกถึงความเบียวยิ่งขึ้นอีก ตอนโตก็อายโคตรๆ
กุคงเป็นแบบมึง มีเบียวบ้างตามวัย แต่ไม่ได้แสดงออกจนคนอื่นรู้

>>75-76 กูจะ20แล้วเพื่อนโม่ง ทุกวันนี้เวลามีใครมองกูกูชอบคิดว่ากูพิเศษ กูแปลก ชอบทำอะไรให้ไม่เหมือนชาวบ้าน ขวางโลก มีตรรกะแปลกๆ กูไม่กล้าบอกใคร แต่กูมีความสุขกับชีวิตแบบนี้ดีนะ บางทีก็สงสัยว่าเมื่อไหร่มันจะหาย

>>77 มึงก็แค่อยากพิเศษของคนอื่นนี่หว่า ถ้ามึงมีความสุข ตราบใดที่มึงไม่ทำให้ใครเดือดร้อนหรือทำให้ตัวเองรู้สึกอยากแทรกแผ่นดินหนีเวลามานึกถึงทีหลังก็ทำไปเถอะ

>>77 มึงไม่ได้เบียว มึงแค่อยากพิเศษ แต่ความพิเศษมันควรจะพิเศษในตัวของมันเองอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่ถูกปรุงแต่งขึ้นมา

เบียวกับเห่อหมอยต่างกันยังไงวะ

>>80 เห่อหมอยกับเบียวไม่เกี่ยวกันเลย เห่อหมอยตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ แต่เบียวคือการมโนอะไรๆไปเอง

>>เห่อหมอยเป็นสับเซตของเบียว

>>82 สลับกันไม่ใช่หรอวะ

นึกถึงตอนประถมเลย ข้างบ้านเพื่อนกุตอนนั้นเพิ่งถมดิน ทีนี้มันมีหินดำ ๆ ที่เป็นรูพรุน ๆ เพื่อนกูบอกว่าแม่งมีค่าเท่ากับทอง ไอ้สัส กุกับเพื่อนนี่แม่งหากันใหญ่ เก็บใส่ถุงได้ครึ่งกระสอบ พีคกว่าคือกุเจอก้อนนึงแม่งใหญ่ประมาณตู้ไมโครเวฟนี่แหละ ตอนนั้นยกไม่ไหว พยายามจะกลิ้งไปให้ได้ แล้วเอามากองรวมกันข้างบ้านเพื่อน แม่เพื่อนกุนี่บ่นข้ามบ้าน

ยังไม่จบเพื่อนคนเดียวกันนี่แหละ บ้านมันเปนอู่ซ่อมมอไซค กุไปวิ่งเล่นกันทุกวัน อยุ่ดี ๆ อยากเล่นแนวต่อสู้ แรก ๆ ก้อเล่นธรรมดา ไป ๆ มา ๆ สู้กุไม่ได้คว้าสายเบรคจักรยานมาตีกุ กุกุก้อไม่ยอมดิคว้ามาอีกเส้นตีมั่ง เจ็บชิบหาย กลับบ้านไปโดนแม่ตีอีก เซ็งมากตอนนั้น วันหลังมากุเลยแก้แค้น ย่องไปหลังบ้านแอบดูมันอาบน้ำแม่งเลย เออ ลืมบอกเพื่อนกุเปนผู้หญิงขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ นี่แหละ แล้วที่สำคัญแม่มันจับได้ด้วยว่ากุแอบดูมันอาบน้ำ 5555555555 เค้าเอาไปเล่าให้แม่กุฟัง แม่กุด่ากุเช็ดเลยวันนั้น หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนกุก้อย้ายบ้านกลับเชียงใหม่แล้วกุก้อไม่ได้เจออีกเลย พูดแล้วก้อคิดถึงสมัยนั้นว่ะ ได้ข่าวล่าสุดแม่กุบอก มันแต่งงานมีผัวมีลูกตั้งแต่กุเรียนมอปลายล่ะ สมมติถ้ามันยังไม่ย้ายบ้านนี่กุว่าสงสัยกุได้กะมันแน่ๆเลยว่ะ ออกแนวหลงตัวเองนะกุเนี่ย

>>84 โครตเบียวเลยมึง

จูบิเนียวเหีเยอตไรเนี้ยคืออะไรว่ะ