>>479 แต่ของกูมันจะไม่ได้วิน-วินเสมอไปอ่ะดิ คือกูเจอคนโง่ทำพิษมาบ่อยมากมึง สมัยก่อนกูเป็นคนใจดีกว่าตอนนี้เยอะและได้รับบทเรียนมาเยอะเลยล่ะ สำหรับกูถ้าเป็นคนที่รักสร้างปัญหาให้เราแก้ กูคงจะรู้สึกวินที่ได้ช่วยก็แค่ครั้งสองครั้งแรกน่ะแหละ พอมันเริ่มมากขึ้นกูก็จะเริ่มรู้สึกแย่แบบอะไรวะ ทำไมกูต้องตามเช็ดล้างในสิ่งที่มึงก่อด้วยแค่ปัญหากูคนเดียวกูก็ลำบากแล้วนะ ต้องมาตามช่วยมึงด้วยกูจะแย่เอานะ ตอนนั้นกูตระหนักถึงคำพูดที่ว่าทำไมเราต้องเอาคนโง่แต่ขยันไปประหารเลยว่ะ เพราะแม่งขยันสร้างแต่เรื่องโง่ๆ(ที่เกิดจากความปรารถนาดีของมัน) ก็เข้าใจความรู้สึกของมันนะแต่มันกลายเป็นภาระหนักอึ้งที่กูต้องแบกอ่ะ แล้วช่วยอะไรกูไม่ได้เลย กูเจอสถานการณ์แบบนั้นบ่อยมากที่ต้องมารับหน้าแทนคนอื่นเคยถึงขั้นโกรธกะคนไปทั่วเลยด้วยซ้ำจากปัญหาที่กูไม่ได้ก่อ แล้วตอนนั้นใจดีไงไม่โยนขี้ให้ใครตามแก้เองหมดแต่ตัวเองก็เสียด้วย กูนี่พอเลยกับการเอาตัวเองไปเสี่ยง ได้รับบทเรียนมาเลยว่าถ้าเอาคนโง่มามึงจะลำบากแน่ๆ หลังจากนั้นวิธีคิดกูก็เปลี่ยนเลยจ้า ช่วงแรกอาจรู้สึกดีที่ได้ช่วยแต่ถ้านานๆเข้ามันเยอะขึ้นเรื่อยๆเราจะไม่ไหว สุดท้ายกูก็ต้องช่วยตัวเองก่อนอยู่ดี
แต่ก็อย่างว่าอ่ะ อยู่ที่สถานการณ์ที่ได้รับรู็มา มึงอาจจะโชคดีที่เพื่อนมึงไม่สร้างปัญหา(หรือจริงๆแล้วนางอาจไม่ได้โง่ก็ได้นะ แค่เรียนไม่เก่งเฉยๆแล้วคนทั่วไปก็ชอบพูดว่าตัวเองโง่ ซึ่งมันคือโง่คนละแบบกับที่กูพูดถึงอย่) แต่กูเจอแต่พวกอย่างงั้นจริงๆอ่ะทำแต่ละอย่างที่กูฟังแล้วต้องกุมขมับพร้อมกับคิดว่ามึงจะทำอย่างงั้นทำไม ทำให้ได้อะไร