กุ >>521 นะ กุทำไงดีกุว่าถ้าเค้ายังน่ารักใจดีกับกุแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ กุต้องชอบเค้าขึ้นมาจริงๆแน่เลยหว่ะ ขอพื้นที่เพ้อหน่อยนะ กุเพ้อให้เพื่อนฟังจนมันเบื่อจะฟังกันหมดแล้ว ต่อจากนี้ขอแทนเค้าว่าพี่หมาละกัน
กุไม่ขับรถ บางครั้งเวลาเลิกงานใกล้ๆกันเค้าก็ขับไปส่งกูที่ BTS เพื่อนๆพี่ๆคนอื่นในทีมโปรเจคก็เหมือนจะชงๆเค้ากับกูอยู่ คือกูยังน้องใหม่สุดในทีม อะไรๆก็ต้องอาศัยถามคนอื่นซะเยอะ แต่หลังๆกุถามอะไรพี่หัวหน้าทีมทีไร เค้าโยนให้พี่หมาสอนงานกุตลอดเลย วันก่อนพี่หมาก็พูดๆขึ้นมา เราเป็นคนแรกที่เค้าเคยต้องสอนงานเลยนะ ถ้าจะทำให้เรารู้สึกดีบ้างก็คงดี (เค้าเป็นรุ่นพี่เริ่มงานก่อนกูมาสองปี) เคยมี conference call กับลูกค้า ซึ่งกูกับหัวหน้าอยู่ที่ออฟฟิศ พี่หมาอยู่กับลูกค้า ตอนกูพูดอยู่ หัวหน้าแอบมากระซิบให้บอกไปด้วยว่าพี่หมาน่ารักผ่านคอลล์เนี่ยแหละ กูส่ายหัวดิ๊กๆเลย ก่อนวางสายหัวหน้าเลยยึดไมค์ บอกขอบคุณลูกค้า แล้วก็วางระเบิดบอกไปว่าเมื่อกี๊กุพูดว่าพี่หมาน่ารัก เหี้ยยยยยยยยยย!!!!!! กุแทบทรุดลงไปม้วนตัวหนีอยู่ใต้โต๊ะ แต่เจอพี่หมาครั้งต่อมาก็ไม่ได้พูดอะไรกันเรื่องนี้นะ แล้วพี่หมาเป็นคนที่จำรายละเอียดจุกจิกได้ตลอด อย่างเรื่องที่กุเคยพูดเมื่อหลายเดือนที่แล้ว อย่างกูนาฬิกาเจ๊ง ใส่เรือนใหม่ไป พี่หมาก็ทัก อ้าวนาฬิกาใหม่เหรอ บางทีกุนั่งทำงานอยู่ในห้องโปรเจค พี่หมาก็ชอบมาเคาะกระจกเรียกไปพักกินกาแฟด้วยกันกับคนอื่นๆ บางทีเค้าแค่เดินผ่าน แต่กูเงยหน้าไปเห็นพอดี ก็เจอพี่หมายิ้มกว้างใส่มาบ้าง ยกมือบ๊ายบายบ้าง ชูสองนิ้วมาบ้าง
แล้วก็เหมือนอย่างโพสที่แล้ว ตอนนั้นกูเด๋อและสร้างความเสียหายยังไง ตอนนี้กูก็ยังเป็นอยู่ แต่ลดเลเวลลงเยอะแล้ว 5555 พี่หมาเห็นช่วงนั้นกูเงียบๆ คงรู้แหละว่ากูคิดมากทั้งๆที่กูไม่ได้พูดอะไร เล่าเรื่องสมัยตอนตัวเองเพิ่งเริ่มงานให้กูฟัง ปลอบๆกูว่าว่าอย่าคิดมาก สมมติกูสร้างความเสียหายเลเวล2 แต่กูโทษตัวเองไปแล้วเวล10 บอกให้กูคิดบวก มั่นๆในตัวเองหน่อย
จะว่าไปเรื่องที่เค้าโอ๋กูใจดีกับกูมากๆ ส่วนมากจะเป็นตอนที่ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย เวลาอยู่ด้วยกันหลายๆคน เค้าก็ดูนิ่งๆนะ ไม่ได้คุยอะไรกันมาก กูเลยไม่รู้คนอื่นในทีมไปเอาที่ไหนมาเล่น กลัวเค้ารู้เพราะกูท่าออกเนี่ยแหละ แต่กูว่ากูค่อนข้างนิ่งนะ
รวมๆแล้วกูว่ากูปกติ ค่อนไปทางพึ่งพาได้นะ แต่เรื่องกูกับพี่หมานี่แม่งยังกับหลุดมาจากพล็อตโชโจมังกะ ที่มีนางเอกเด๋อง่อยอย่างหนัก (กูนี่ขั้นโคม่ามากในที่ทำงาน) ทำอะไรก็ผิดไปหมด ได้ยิ้มแหยๆขอโทษทุกคน กับเซมไปที่มาคอยช่วยตลอด ส่วนตัวกูไม่ปลื้มจะในพล็อตชีวิตกูมาแนวนี้นะ อยากจะมีมุมคูลๆในสายตาพี่หมาบ้างหว่ะ แต่เพราะพยายามจะลุคคูลในสายตาเค้า เลยกลายเป็นปล่อยเด๋อเพิ่มไปอีกซะได้ มีหมดอะ ทั้งตกบันไดต่อหน้าเค้า ทั้งกาแฟหกเลอะเต็มโต๊ะ บลาๆๆ
คือกุไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกับกุ ถ้าเจอคนแบบกุที่ทำงาน กุก็ชอบตัวเองไม่ลงหว่ะ ง้องแง้งอย่างห่า 555555 ที่เป็นไปได้มากสุดคือสงสารและอยากช่วยรุ่นน้องที่ทำงานง่อยๆแบบกุ กุไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง ณ จุดนี้กุยังไม่คิดและไม่หวังอะไรทั้งนั้น (นอกจากหวังจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้จนเค้าเกลียดกุ) แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ กุอาจเผลอแอบคิดได้ กุทำยังไงดี ยิ่งเป็นคนที่ทำงานด้วย เดี๋ยวเรื่องมันจะยุ่ง ชาวโม่งช่วยแนะนำกุที