ไม่นึกว่าจะมาถึงวันที่ต้องบ่นเรื่องเพื่อนลงโม่ง แต่กูเครียดมาก ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะ ไม่รู้ว่าจะโดนอ่านเจอมั้ย แต่ถ้าอ่านเจอก็บอกเลยว่ากูไม่ได้มีเจตนาจะนินทา แต่เพราะกูไม่อยากจะนินทาเรื่องมึงให้เพื่อนด้วยกันฟังเนี่ยแหละ กูถึงต้องมาพูดในนี้
คือกูทะเลาะกับเพื่อน ด้วยเรื่องที่ว่า มันมาบอกกับกูว่ามันไม่โอเคกับประเด็นที่กูชอบพูดช่วงนี้ประเด็นนึง ซึ่งสำหรับกูมันเรื่องเล็กน้อยมาก ถ้าบอกกูตรงๆกูก็จะเลิกพูดให้เห็น คือมันไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้นจริงๆอะ แต่ที่มันแบบแทงใจกูสัสๆ คือ มันมาบอกว่าตอนนี้มัน mute ทวิตเตอร์กูไปแล้วเพราะงั้นช่วงนี้อยากพูดไรก็พูด กูแบบ สตั๊นเลยอะมึง คือกูมิวท์คนน้อยมากๆยกเว้นคนที่รำคาญจริงๆ และกูมักจะย้ำเสมอว่ามีอะไรสามารถพูดกับกูตรงๆได้ พอโดนแบบนี้กูรู้สึกเหมือนตัวเองถูกลดค่าอย่างรุนแรงมากๆๆๆๆ แบบ กูคิดว่ามันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของกูอะ แล้วมึงคิดภาพว่า คนที่มึงคิดว่าสนิทสุดในชีวิตแล้ว ยังไม่ยอมมาพูดกับมึงตรงๆเวลาไม่พอใจอะไรสักอย่างเลย มันก็เฟลป่ะวะ กูรู้สึกแย่มากอะ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว ในสายตากูมันเป็นพวกชอบหนีปัญหาด้วย แบบสมมติถ้ารู้ว่ากูไม่โอเคปั๊บมันก็จะหนีหน้ากูอ่ะ แต่สิ่งที่กูต้องการคือกูอยากให้มันแสดงออกว่ามันรู้สึกผิด มันเป็นห่วงความรู้สึกกู อะไรแบบนี้อ่ะมึง กูแค่ต้องการความห่วงใย การเห็นค่าในตัวกูอ่ะ แต่กูไม่กล้าไปพูดอ่ะ เพราะถ้าสมมติมันไม่ได้เป็นห่วงกูขนาดนั้นล่ะ? โอเค สำหรับกูมันเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของกูนะ แต่หลังจากเหตุการณ์นี้กูไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองแล้วว่ามันมีความรู้สึกให้กูเท่าที่กูให้มันมั้ย เสียใจมากเลยนะเว้ย ไม่รู้จะทำยังไง เป็นคนที่สนิทแบบสนิทเหี้ยๆ สนิทสุดๆด้วย ตอนนี้รู้สึกเขวแบบไม่กล้าคิดแล้วว่าคนอื่นที่สนิทกันน้อยกว่านี้ล่ะ เขาจะยังเห็นค่าในตัวกูอยู่มั้ย ดิ่งมากเลยอ่ะมึง ทั้งที่ปกติกูเป็นคนเฟลยากนะ แต่รอบนี้แม่งสติหลุดเหี้ยๆ เฮ้อ ขอบคุณสำหรับที่ระบาย