กูขอระบายแปป กูรู้สึกว่ากูเกิดมาเป็นคนที่ไม่สมควรมีเพื่อนเลยวะ กูนิสัยแย่ด้วย เรื่องเพื่อนเจอความเหี้ยๆทุกช่วงเวลาชีวิต
ตอนเด็กๆป.สามป.สี่ก็โดนเพื่อนทั้งกลุ่มเลิกคบเพราะเพื่อนบอกว่ากูเอาแต่ใจเกินไป ตอนนั้นคือกูไม่รู้อ่ะว่ากูนิสัยแบบนี้ ถ้าแม่งมาบอกก็พยายามปรับก็ได้ ตอนกูโดนทิ้งมันสะเทือนใจมาก จนตอนนี้คบใครก็กลัวเขาเทอ่ะ เขารำคาญอ่ะ แก้ไม่หาย เขามีเพื่อนตั้งเยอะแต่กูมีเขาคนเดียว
โตมามัธยมก็เจอเพื่อนในกลุ่มแกล้ง นินทากู แบบมันหมั่นไส้อ่ะ สุดท้ายจบม.หกมันก็มาสารภาพว่าทำไรกับกูไว้มั่ง ขอให้กูยกโทษให้ ปากกูก็บอกยกโทษแต่กูเสียใจยังไงไม่รู้ เป็นเพราะกูดูไม่น่าคบ ดูเฉื่อยๆ พูดไม่เก่ง ไปชอบเรื่องที่เพื่อนส่วนใหญ่ไม่สนก็ได้ เช่นพวกการ์ตูน เกม งี้หรอ เวลาพวกแม่งมีปัญหาถ้ากูรู้ กูช่วยได้ กูก็ช่วย
มหาลัยก็ก็เลยพยายามปรับปรุงตัวให้เฟรนลี่ พูดมากขึ้น ใส่ใจคนอื่นมากขึ้น ตามกระแส แต่มันดูกลวงๆว่ะเพราะไม่ใช่นิสัยจริงๆของตัวเอง5555 ช่วงนั้นไปหาหมอ เป็นซึมเศร้า ขัดแย้งในตัวเองด้วยเพราะเปลือกมันไม่ตรงก็ตัวจริง ก็มาหาเพื่อนในเน็ต สมมติว่าชื่อA สนใจเรื่องเหมือนกัน กูเข้าหาเขาก่อน เวลาเขาสนุกกูก็สนุกด้วย เวลาเขาดราม่ากูก็พยายามอยู่ข้างๆ ผ่านไปสักสองปีเขาคงเบื่อกูมั้ง เรียนยุ่งด้วย ก็เลยหายๆไป แต่กูก็พยามคุยเรื่อยๆอ่ะ สุดท้ายเขามาบอกกูว่ากูไม่ใช่เพื่อนสนิทเขาไม่อยากเล่า(เรื่องนั้นนี้)ให้กูฟัง ตอนนั้นก็โมโหด้วยว่าสองปีกว่านี้คืออะไรเลยกลายเป็นทะลาะ กูน้อยใจอ่ะมึง ดูโง่นะ แล้วแฟนเก่าเขาก็เอากูไปนินทาในกลุ่มเพื่อน(ก็เพื่อนกูด้วยแหละ) แม่งตั้งกลุ่มไลน์ที่ไม่มีกู กูก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนอีกคน ว่ากูไม่รู้ว่ากูผิดตรงไหน เรื่องน้อยใจกับAก็เคลียร์เรียบร้อย จบด้วยดีแล้วด้วย ทำไมยังตั้งป้อมกูอีก แต่กูขอโทษก็ได้นะเพราะกูไม่อยากเสียเพื่อน แล้วอีนั่นแม่งก็เอาแชทนี้ให้อีกลุ่มนั้นดู กูเสียใจมากเหมือนโดนแทงข้างหลัง กูเลยด่าพวกแม่งแล้วหนีหายไปเลย ขี้ขลาดอีก555 จะเพื่อนAหรืออะไรกูก็ไม่สนแล้ว เพราะAเขาก็ไม่ยุ่ง ไม่ปกป้องกูอะไรทั้งสิ้น
ตอนนี้ก็กลับมาเป็นตัวเองนิสัยเฉื่อยๆ พูดไม่เก่ง ขี้อาย ไม่ตามกระแส สนใจอะไรก็สกีมคนเดียวลงทวิตแม่ง จะมีเพื่อนคบหรือไม่ก็เริ่มปลงแล้วอ่ะ จะเก็บชีทให้คนอื่นแต่ไม่เก็บชีทให้กู จะซื้อของขวัญวันเกิดให้ทุกคน ให้กูหาร แต่ไม่เคยให้กูสักครั้ง จะนั่งกินข้าวด้วยกันแล้วจู่ลุกออกไปทั้งสองคนก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากแล้วอ่ะมึง เขาไม่ได้เกลียดกูไงแค่ไม่สนใจกู เหมือนเป็นอากาศ ยกเว้นว่ากูมีประโยขน์ต่อเขาเช่นทำงานกลุ่มเป็นต้น
กูก็ยังอยากมีเพื่อนที่เป็นเพื่อนสนิทอยู่นะ แต่มันยากไป ท้อ หาหมาเลี้ยงดีกว่า
ปล.จริงๆเป็นเพราะกูไม่มีประโยชน์ก็ได้อ่ะแม่ง พูดแล้วเศร้า