Fanboi Channel

กูตั้งให้ เห็นใกล้เต็มละ
โม่งคุยเรื่องเพื่อน กระทู้แรก >>fanboi.ch/lifestyle/1526/

เชี่ย ลิงค์ผิด >>>/lifestyle/1526/

ขอปรึกษาทริคในการพูดคุย หาเพื่อน เข้าสังคมได้ปะวะ งั้นก็ขอคำเเนะนำหน่อยสิ
กูอยู่มหาลัย ทีนี้เพื่อนเก่าๆกูมันก็ย้ายไปอยู่สาขาอื่น

กูมีเพื่อนน้อยมาก คือกูเข้าหาคนไม่เก่ง กิจกรรมไม่ชอบทำ เเต่กูดันอยากจะคุยเก่งๆ
เพื่อนในชั้นเรียน เซคก็มีนะเเต่ก็เเค่เพื่อนในชั้นเรียนว่ะ คือด้วยความที่กูคุยไม่เก่ง มุขเมิกไม่มี เข้าหาคนยาก
เวลาคุยๆก็ไม่รู้จะคุยอะไร คนอื่นๆมันก็คงอึดอัด เอาง่ายๆคือกูคุยด้วยเเล้วอึดอัด

อยากฝึกการคุยให้คุยได้ราบรื่นว่ะ กูก็เข้าใจว่าของเเบบนี้มันเปลี่ยนเเปลงกันยาก เเต่ก็อยากฝึก
ควรทำไงดีวะ อยากคุยกับคนเเปลกหน้าเก่งๆด้วยให้เขารู้สึกสบายใจเวลาคุยไรเงี้ย

>>3 ถ้าเป้าหมายมึงคืออยากให้เขาสบายใจเวลาคุย อยากคุยกะคนแปลกหน้าเก่งๆ มึงต้องเปลี่ยนความคิดก่อน จำใหม่นะว่า "คุยสนุก" ไม่เหมือนกับ "คุยเก่ง"
มึงลองหันมาเป็นฝ่ายนั่งฟังดูบ้าง
กูเองเมื่อก่อนก็เป็นคนคุยไม่เก่ง กูรู้ตัวว่ากูคุยไม่สนุก กูเลยไม่พูดมาก เน้นนั่งนิ่งๆ ฟังอย่างเดียว
แต่เพื่อนหลายคนที่ได้รู้จักกับกูบอกกูว่า กูเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ และเพื่อนๆหลายคนชอบมาเล่าเรื่องส่วนตัวให้กูฟัง เขาบอกว่า เขาไว้ใจที่จะเล่าให้กูฟัง เพราะกูตั้งใจฟังเขา และให้คำแนะนำดีมาก
แต่เอาตรงๆนะ... กูไม่ได้ให้คำแนะนำไรดีเลยว่ะ กูแค่ใช้หลักจิตวิทยาทำให้เขาคิดหาคำตอบจากปัญหาได้ด้วยตัวเองต่างหาก
กูจะแนะนำทีละเรื่องนะ มึงอยากอ่านเรื่องไรก็อ่านไป กูเขียนเผื่อคนอื่นๆที่จะอ่านด้วย เผื่อได้นำไปใช้ เพราะกูเข้าใจดีว่าคนเงียบๆมันมีอุปสรรคในการเข้าสังคมยังไง และกูผ่านมันมาแล้ว

1.บุคลิก
มึงต้องพยายามไม่ทำตัวมืดมน และไม่ควรออกตัวเข้าหาคนอื่นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
first impression สำคัญมาก มึงต้องคิดให้ได้ตลอด ว่ามีคนกำลังมองมึงอยู่ เพราะฉะนั้นจุดแรกที่จะเปลี่ยนให้มีคนกล้าเข้ามาพูดคุยกะมึง คือบุคลิกของตัวมึงเอง
ไม่จำเป็นต้องยิ้มตลอดเวลา แต่เวลาสบตาใคร ห้ามทำหน้าบึ้งเด็ดขาด ถ้าหน้ามึงเป็นคนหน้าดุ ก็ยิ้มกลบหน้าดุๆนั้นไป ถ้าหน้าปกติ มึงก็ลองอมยิ้มนิดนึงพอ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรู้จักนะ ถ้าคนไม่รู้จักเขามองมึงนานๆจนมึงรู้ตัว หันกลับไปยิ้มให้เขาเลย วิธีนี้ถ้าเป็นผญ อาจได้แฟน แต่ถ้าเป็นผช อาจโดนหาว่าม่อ รึเกย์ ก็ระวังๆหน่อยแล้วกัน ยิ้มนิดเดียว อย่ามากไปนะเว้ย!
ถ้ายิ้มกลับไปแล้วโดนหลบหน้าก็อย่าตกใจ คนส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้น แต่ลึกๆมึงก็ได้คะแนนบวกในใจเขาไปละ

2.โอกาสคุย

มี 2 ทางให้มึงได้คุย คือ 1.รอเวลาให้มีคนเข้ามาหามึงเอง 2.มึงเข้าไปหาเค้า
ถ้ามึงเป็นคนที่บุคลิกเงียบ มึงไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้มเริงร่าเข้าไปทักทายคนอื่น ให้มึงเลือกชอยส์ 1 เป็นหลักเลย ส่วนชอยส์ 2 โอกาสจะได้ทำแบบนั้นมีเฉพาะเวลาทำกิจกรรมกับคนเยอะๆ ซึ่งมึงไม่ทำกิจกรรม ดังนั้นข้อนี้กูขอไม่พูด

ถ้ามึงเปลี่ยนบุคลิกตัวเองได้สักระยะ ออร่ารอบตัวมึงจะเปลี่ยนไป และจะมีคนเข้ามาหามึงมากกว่าเดิมเอง ตอนนี้อยู่ที่มึงรับมือยังไง

เวลาคนเข้ามาหามึงเนี่ย มีหลายอย่าง แต่ส่วนใหญ่เขาเข้าหาเพราะหวังประโยชน์จากมึง(เอาจริงๆแม้แต่เพื่อนสนิทก็เข้าหากันเพราะต้องการ "ความสบายใจ" ดังนั้นไม่ผิดที่เขาจะเข้าหามึงเพราะประโยชน์ มึงจงดีใจที่มึงมีประโยชน์) ก็สนองเขาไป ทำตัวไม่เป็นศัตรู และยิ้มให้ถ้าเขาขยับตัวเข้ามาใกล้มึงมากขึ้น เป็นการสอนเขาอย่างลับๆว่า "ฉันเป็นมิตรกะเธอนะ เธอจะได้ประโยชน์กว่าเดิมถ้าเธอสนิทกับฉันมากกว่านี้"
(การที่มึงคุยๆกันแล้วฝ่ายไหนก้าวเข้าหา หรือปลายเท้าหันไปทางคู่สนทนา แสดงว่าฝ่ายนั้นวางใจและรู้สึกเป็นมิตรแล้ว)

3.หนทางคุยยาวๆของคนเงียบ
คืออย่าที่ว่าแหละ "คุยเก่ง" กับ "คุยสนุก" ไม่เหมือนกัน
อย่างกู กูเป็นคนคุยไม่สนุก(หมายความว่า ถ้ากูเป็นฝ่ายพูด จะไม่สนุกเฮฮาเท่าไหร่)
แต่กูคุยเก่ง เพราะกูคุยแล้ว อีกฝ่ายเข้าหากูมากขึ้น ไว้วางใจกูมากขึ้น และอยากจะคุยกับกูอีกยาวๆ
(และเวลาอยู่ในกลุ่ม กูก็ไม่ได้ไร้ตัวตนเหมือนเมื่อก่อน เพราะเมื่อคนในกลุ่มเห็นกูมีตัวตน เขาจะเป็นฝ่ายดึงกูเข้าไปร่วมวงกับเขาเอง)

วิธีการคุยของกูคือ เป็นฝ่ายฟัง และให้อีกฝ่าย "เล่า" วิธีนี้จะได้ผลที่สุดถ้ามึงได้คุยกะเพื่อนแค่ 2 คนนะ
ถ้าเป็นเพื่อนใหม่ มึงอาจบอกไว้ก่อนก็ได้ว่า มึงเป็นคนพูดไม่เก่ง เพื่อให้เขารู้สึกว่าเขาควรเป็นฝ่ายพูด
เวลาเขาเล่าอะไรมา มึงก็ใช้วิธีการ "ทวนคำ" แทนคำว่า "อืม" เพื่อแสดงให้เห็นว่า มึงเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังพูด อาจจะทวนด้วยคำถาม หรือแค่คำเฉยๆก็ได้
เช่น เพื่อน: เมื่อวาน"ดีใจ"มากเลย
มึง: "ดีใจ"เรื่องอะไรเหรอ?
เพื่อน:ก็เมื่อวาน บลาๆๆๆๆ
มึง: อ่อ มึง บลา มึงก็เลย บลา อย่างงี้นี่เอง ยิ้มแป้นเชียว
เพื่อน:ใช่มะ แล้ววันนี้ก็ บลาๆๆ
มึง: //ทวนคำเป็นระยะๆ

การทวนคำนี้ใช้กะตอนสงสัยได้ด้วย เช่น
เพื่อน:เหนื่อยอะ
มึง:เหนื่อย? (เชิงถาม)
เพื่อน:(ถูกบังคับให้ตอบเหตุผล)ก็เมื่อเช้าดิ ทำเลขไม่ค่อยได้เลยว่ะ
มึง:ไม่ค่อยได้เหรอ ยังไง?
เพื่อน: ก็ข้อนั้น บลาๆๆ ข้อนี้ บลาๆๆ สุดท้ายก็ทำไม่ทัน
มึง:ไม่เป็นไรมึง มันผ่านไปแล้ว แล้วตอนนี้เหลือสอบไรอีกปะเนี่ย
เพื่อน:ก็มีสอบวันนู้น วันนี้แล้วก็วันนั้น บลาๆๆๆ
มึง: อ๋อๆ เอ้ยย สอบวันเดียวกันเลย วิชาไรนะ
ฯลฯ

4.จิตวิทยา
พอมึงสนิทกันได้ระดับนึงแล้ว เขาจะเริ่มกล้าเปิดใจกะมึง ทีนี้จิตวิทยาสำคัญมาก มันจะทำให้มึงดูใส่ใจเขา และเขาจะสนิทกับมึงแบบก้าวกระโดดเลย ถ้าผ่านช่วง"ระบายทุกข์"ไปได้ สุดท้ายแล้วถ้ามึงจะกลับไปห่าง เขาก็ยังรู้สึกสนิทกับมึงเหมือนเดิม
จิตวิทยาที่กูจะสอนมียิบย่อยเยอะสัสๆ เอาเท่าที่จำได้นะ
-เวลาฟัง พยายามสบตาบ่อยๆ ถ้าไม่สะดวกมองตา ก็มองที่ดั้งจมูก(ระหว่างตา) รับรองคนโดนมองไม่รู้หรอก เขาจะคิดว่ามึงมองตาอยู่(ใช้กับเวลาที่ต้องคุยกับคนที่ไม่ชอบหน้าได้ด้วย จ้องดุๆไปที่ดั้งแม่งเลย เดี๋ยวมันกลัวเอง)
-ลอกเลียนท่าทางเขาเป็นระยะๆ เช่น เขาเอามือเกาคาง ก็ลองเกาคางตาม เขาเอามือคำโต๊ะ ก็ค้ำบ้าง อย่ามากไปนะ มันจะดูกวนตีน
เวลาคนเราทำอะไรตามๆกัน คนที่เป็นคนเริ่มทำจะรู้สึกเป็นพวกเดียวกับคนที่ทำตาม ไม่เชื่อมึงลองสังเกตเวลาเด็กๆเล่นกัน เขาจะทำท่าทางตามกันโดยไม่รู้ตัว
อันนี้ใช้กลับกันได้ด้วย คือถ้ามึงพูดอยู่แล้วอยากรู้ว่าใครตั้งใจฟังมึง ก็ลองทำท่าทางเบสิกๆดู เช่นกอดอกหลวมๆ หรือมองไปทางอื่นแวบนึง ถ้าใครทำตามคือกำลังฟังมึงอยู่ แต่อันนี้ไม่ได้หมายความว่าคนไม่ทำตามคือไม่ฟังนะเว้ย
-ปลายเท้า ถ้ามึงยืนคุยกัน มึงลองใช้หางตาสังเกตปลายเท้าดู ถ้าปลายเท้าเขาหันไปทางอื่น แสดงว่าเขาเริ่มเบื่อที่จะคุยกะมึงแล้ว แต่อาจจะไม่กล้าปิดบทสนทนาเอง มึงก็ลองหาข้ออ้างปิดการสนทนาไป

-คนที่สนิทกัน เวลาเดินด้วยกันจะก้าวเท้าไปพร้อมๆกัน
เวลาเขาทักมึงตอนเดิน มึงก็ลองไปเดินข้างเนียนๆ ให้เท้าลงจังหวะพร้อมกัน เขาจะคุยกะมึงเพลินเลย
-เรื่องแย่ๆของตัวเอง เก็บไว้ถ้าไม่มีใครถาม หรือถ้ามีใครถาม ก็ตอบเฉพาะที่เขาถาม ถ้าใครให้เล่า ก็เล่าสั้นๆ เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ชอบฟังเรื่องที่ไม่เกี่ยวกะตัวเอง ยิ่งเป็นเรื่องที่ไม่สนุก ไม่ฮา ไม่ขำ ยิ่งไม่มีใครชอบฟัง
อันนี้ยกเว้นกะพวกที่สนิทมากๆ ยิ่งเล่ายิ่งสนิท อันนี้เล่าไปเลย
-ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ
อันนี้ใช้กะผู้หญิงได้ผลดี มึงลองสังเกตรายละเอียดเล็กๆดู แล้วทักบ้างไม่ต้องบ่อย แต่ทักให้รู้ว่า ตูใส่ใจนะ
หรือถ้าจะมุ่งสายเงียบเสน่ห์ ก็ไม่ต้องทัก แต่อาจจะเทคแคร์ด้วยการกระทำเลย เช่น รู้ว่าชอบกินขนมอะไร ถ้ามึงซื้อขนมนั้นมาพอดีก็แบ่งให้กิน เจาะจงคนที่เขาชอบขนมนั้นเลย
หรือเวลาเจอของที่รู้ว่าเขาชอบ เช่นกระเป๋าลายนั้น เคสมือถือสีนั้น ก็ลองแนะนำเขาดู(ไม่ต้องซื้อให้ นั่นทุ่มเทไป)
อันนี้ทำอย่างพองาม อย่าเยอะไป ถ้าเยอะไปเรียกหน้าม่อนะจ๊ะ (เช่นซื้อเคสมือถือที่เขาชอบมาให้เลย..อันนี้ไม่ใช่เพื่อนละ)

กูเพิ่งรู้สึกตัวว่ากูเขียนละเอียดไป ข้อความเยอะไปแล้ว
ขออภัยเพื่อนโม่งที่รู้สึกรกด้วยนะ ถ้าที่กูเขียนมันมีประโยชน์ซัก 1 ประโยค หรือทำให้ใครมีเพื่อนเพิ่มมาได้ซัก 1 คน แค่นี้กูก็ดีใจและ -/\-
ขอให้ชาวมนุษย์เงียบจงมีชีวิตที่ดีด้วยเถิด

กุสรุปให้ฟังย่อๆ
-ปรับบุคลิก อย่าทำตัวหม่น
-สบตา
-ทวนคำ แทนการใช้ อือ อืม ซ้ำๆ
-ลอกท่าทาง
-เดินจังหวะเดียวกัน
-ดูปลายเท้า
-สังเกตสิ่งเล็กๆน้อยๆ

มึงใส่ใจจัง มีสรุปด้วย
ตรง >>8 คุ้นๆ เหมือนเคยอ่านเจอนานแล้ว แต่ไม่ได้สนใจมาก มึงมาเขียนเลยได้ทวนอีกรอบไปด้วย ขอบใจมากเน้อ
เอ้า โม่งคนไหนลองทำตามได้ผล ก็เล่าสู่กันฟังละกัน

>>12 ขอบคุณมากที่มึงเข้าใจจจ กูคิดว่าจะโดนด่าซะแล้ว บอร์ดโม่งแม่งโหดตลอด กูแทบไม่อยากเม้นอะไรเลย แต่นี่กูเจอคนที่เคยมีปัญหาเดียวกะกูกูเลยอยากช่วย(แอบทำใจไว้แล้วว่าถ้าโดนด่ากูจะนิ่ง)

ข้อมูลเรื่องจิตวิทยานั้นบางส่วนกูอ่านในหนังสืออังกฤษสักเล่มอะ คนเขียนเป็นผญที่ทำงานวงการบันเทิง แล้วต้องรับมือกับการพูดคุยเพื่อธุรกิจและข่าว เขาก็แนะนำวิธีการทำให้ดาราสนิทใจกล้าคุยกับเขา กับวิธีหยุดบทสนทนากับคนที่ไม่ชอบ ไรงี้ อ่านแล้วแบบ หูวว ล้ำสัส

กับอีกเล่มนึงเป็นหนังสือของจิตแพทย์เลย กูซื้อมาเพราะกูอยากพูดเก่งๆเนี่ยแหละ คือทั้งเล่มนี่ดีมาก สอนหมดจดและอธิบายด้วยเหตุผลวิชาการหมดเลย มีภาษาไทย อ่านแล้วงงนิดหน่อยถ้าไม่มีพื้นฐานจิตวิทยา แต่รวมๆก็ดีมาก มันทำให้เข้าใจมนุษย์มากกว่าเดิมเยอะ เล่มนี้ช่วยเรื่องการวางตัวและบุคลิกมากๆ
แต่ทั้งสองเล่มกูจำชื่อหนังสือหรือคนเขียนไม่ได้แล้วว่ะ ขอโทษนะ ; - ;

>>13 กูกะแล้วมึงต้องตอบกู อิอิ
เปล่า กูไม่ได้จะว่าอะไร แต่ดูการพิมพ์มึงแล้ว ถ้านิ่งไป มึงเครียดชัวร์ อย่าไปคิดมาก มู้นึงกว่าจะตันก็พันคอมเม้นท์ มึงเขียนมามีประโยชน์ กูผ่านมาให้กำลังใจ

>>14 มึงใจดี

>>13 กูอยากศึกษาด้านนี้มั่งว่ะ ถ้ามึงนึกชื่อหนังสือออกบอกกูด้วยนะ กูเดินหาแถวชั้นหนังสือหมวดจิตวิทยาทีไรก็เจอแต่แบบ ทำอย่างไรให้รวยภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง อิสัดดูเพ้อฝันชิบหาย

>>16 เหมือนกันๆ มู้นี้มีประโยชน์สัสๆกับพวกมีปัญหาด้านความสำพันธ์กะคนอื่นอย่างกู ไปอยู่ที่ไหนเป็นต้องถูกหมั่นไส้ตลอด ที่แย่คือกูไม่รู้ตัวเองว่าไปทำไรถึงน่าหมั่นไส้ กูโดนเพื่อนเกลียดตั้งแต่สมัยม.ต้น ม.ปลายก็โดนจับกลุ่มนินทา พอเข้ามหาลัยก็โดนตั้งแง่เพื่อนไม่คบ พอทำงานก็เหมือนจะเข้ากะคนอื่นไม่ได้อีก ทำไมกันวะ ทั้งๆที่ตอนประถมก็มีเพื่อนเยอะแยะ แต่พแเข้าม.ต้นแล้วโดนแกล้งหลังจากนั้นก็มีปัญหาตลอด

>>17 บางทีมึงลองชุบตัวก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องย้ายที่เรียน แต่หมายถึงให้ไปทำกิจกรรมแยกตัวออกไปจากสังคมปัจจุบันเลย ไปรู้จักคนใหม่ๆที่เขาไม่รู้จักเพื่อนมึง เผื่อเขาจะได้ไม่มองมึงแบบอคติเหมือนสังคมปัจจุบันของมึงไง
ส่วนเรื่องถูกหมั่นไส้กูว่ามันอาจจะมีมูล มึงลองสังเกตดีๆว่าเขาเดินหนีจากมึงตอนไหน หรือชักสีหน้าใส่มึงตอนไหน หรือบางทีมึงอาจจะแค่มโนไปเอง เขาอาจจะไม่ได้เกลียดมึงแต่ไม่กล้าเข้าหามึงเพราะมึงไม่ยิ้มก็ได้

ฟังจากฝ่ายเงียบละกูใจชื้นขึ้นเยอะ แต่กูอยากฟังความเห็นจากพวกคุยเก่งบ้างว่ะ
พอดีรุ่นพี่กูคนนึงเป็นคนพูดมาก(แต่พูดเก่งน่าฟัง) ชอบดันๆให้กูพยายามฝึกพูด ฝึกต่อรอง ฝึกเมาท์
ซึ่งกูไม่ชอบเลยว่ะ เขาจะชอบพูดว่า ห้ามนั่งเงียบ ให้พูดเยอะๆ กล้าๆเข้าไว้ เหมือนเขามองว่ากูขี้อายเลยไม่พูด
แต่ที่จริงกูไม่ได้ขี้อายหรอก แต่นิสัยกูไม่พูดเยอะอยู่แล้วไง
พอเจอคนเงียบที่เข้าสังคมได้กูเลยดีใจว่าแนวคิดกูไม่ผิด เพราะกูก็อยากมีสังคมโดยไม่ต้องเปลี่ยนนิสัยตัวเอง

>>16 กูว่ามันคือ หมวดจิตวิทยาและการพัฒนาตัวเอง ปะวะ กูเห็นร้านหนังสือส่วนใหญ่ชอบตั้งรวมกัน เพราะลูกค้าวัยทำงานต้องสนใจเรื่องเงินๆทองๆอยู่ละ

กูขอบ่นหน่อย กูทำงานกลุ่ม แล้วแม่งกูแจงงานไปเสือกไม่ทำ ตอนแรกคือกูแค่ฝากมันทำงานเล็กๆนิดหน่อยเล็กๆแค่นั้น กูจะทำส่วนอื่นรอ คือแม่งทำงานไม่ได้ไงกูก็ให้แค่นั้น แต่พอถึงวันนัดทำงานเสือกไม่มีงาน ไม่ทำห่าไร
แล้วทีนี้กูก็แจงงานส่วนอื่นไป ทำไม่ได้ ไม่มีมาถามคือมึงทำไม่ได้แต่เอางานไปหมกแม่งโคตรเสียเวลาจะทำส่วนอื่นก็ทำห่าไรไม่ได้ ต้องรอ ต้องมานั่งแก้ ที่สำคัญคือเรียกมาทำกันเสือกไม่มา มาก็โพล่หัวนิดเดียวแล้วหาย เฮ้ยมึง คือกูไม่แจงงานปรึกษางานตอนนั้นก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะไม่มีมาคุยงานนะเว้ย

>>21 เออกูเคยเป็นหัวหน้ากลุ่มงานใหญ่ๆมาแล้วหลายครั้งกูพอเข้าใจความรู้สึก มันจะมีคนบางส่วนที่ไม่ทำเหี้ยไรเลยแต่ไม่ยอมบอกว่าไม่ทำ ต้องรอหมดเวลาละให้กูไปทวงงาน ถึงบอกว่าทำไม่ได้
มึงลองกระจายอำนาจให้ดีๆ ให้คนทวงงานเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่มึง เช่น กูมีกลุ่ม 10 คน มี 3 คนเป็นเพื่อนสนิทกันและดูเหมือน 1 ใน 3 คนนั้นเป็นหัว มึงก็บอกงาน(ที่ทำ 3 คน)กับไอ้คนนั้นคนเดียวพอ ละให้มันไปแบ่งงานกันเอง ให้คนรับผิดชอบเป็นแค่คนเดียวในนั้นพอ
พอมันเป็นเพื่อนสนิทกันมันจะเกิดการเกรงใจ อย่างน้อยก็ทำให้มันทำงานได้(เพราะเกรงใจเพื่อนในกลุ่มตัวเอง ถ้าไม่ทำงาน=เพื่อนลำบาก)
พยายามสร้างสถานการณ์ที่มึงไม่ต้องไปง้อ แต่เขาต้องมาง้อมึงแทน เช่น ใครไม่ทำงานมึงไม่ใส่ชื่อและบอกอาจารย์
ถ้าเพื่อนจะเกลียดมึงเพราะเขาไม่ทำงานก็ปล่อยมันไป มันนินทาอะไรมึงไม่ได้อยู่แล้วเพราะมึงไม่ได้ผิดอะไร เขาต่างหากที่ผิด

ทุกวันนี้ทำงานแล้วเพื่อนที่มหาลัยไม่ค่อยจะมีใครเป็นฝ่ายมาคุยกับกูเลยว่ะ กูต้องเป็นฝ่ายทักคนอื่นก่อนตลอดมันเซ็งๆไงไม่รู้
พวกทักกูก่อนก็มีแต่พวกขอยืมตังอย่างเดียว

กูรำคานพวกที่เหนกูออนเฟสตี3ตี4แล้วหาว่ากูซุ่ม ซุ่มเหี้ยอะไรติดเอฟขนาดนี้ เอาจริงๆกูจะซุ่มไม่ซุ่มอ่านตอนไหนก็เรื่องของกู ไม่เสือกดิ

>>24 อิพวกนั้นในใจคิดระแวงว่าคนอื่นจะเอาชนะมัน(กลัวแพ้) ไม่ต้องไปให้ราคา กูเองขนาดกูบอกไม่อ่านๆๆๆๆ คือกูไม่อ่านจริงเพราะกูขี้เกียจ แต่พอใกล้สอบกูก็อ่านรอบนึงแล้วไปสอบ กลับทำได้คะแนนดี(เพราะกูอ่านแบบเข้าใจไม่ปล่อยผ่าน นานแค่ไหนก็อ่านให้จบ)
ละพอมันมาถามคะแนน มันก็มาด่ากู "ทำไมตอนถามชอบบอกไม่รู้ๆไม่อ่านๆ ที่แท้ซุ่มมาตลอดสินะ" ฟวย ก็ตอนนั้นกูไม่ได้อ่านเลยจริงๆนี่หว่า ในห้องเรียนก็ไม่ได้ฟัง จะให้กูตอบไรวะ

ใครมีวิธียิ้มแหยๆบ้างวะ​ กูนึกไม่ออกว่าจะทำไงส่องกระจกก้ไม่รู้อีกว่ายิ้มดีรึยัง โดนด่าเอ๋อประจำ​ -_-

>>26 ยิ้มแบบโดนบังคับให้ยิ้มอ่ะ หน้าแหยงๆแต่ยิ้ม

>>27 กำกูพิมตกไปต้องเป็นวิธีแก้ยิ้มแหยๆดิ ยิ้มอย่างงั้นแล้วโดนด่าว่าเอ๋ออ่ะ

เพื่อนฆ่าตัวตาย แต่ช่วยไว้ได้ทัน เลิกคบกันมะ

>>29 เพื่อนมึงอาจจะมีปัญหาทางใจ ฆ่าตัวตายเรียกร้องความสนใจเฉยๆ คนอยากตายจริงส่วนมากช่วยไม่ทันหรอก คนพวกนี้วางแผนดีและกะตายจริง มึงลองฟังปัญหาของเพื่อนดีๆนะ พาไปหาจิตแพทย์ได้ก็ดี

>>30 เพื่อนไปหาหมอมียากินแล้ว

รำคาญเพื่อนตัวเองว่ะ แม่งไม่เคยพยายามอะไรด้วยตัวเองเลย ต้องให้คนอื่นช่วยทั้งๆที่เป็นเรื่องง่ายๆมันก็ทำได้
แต่บอกไปมันก็นอยด์อีก กูควรทำไงดีวะ

ทำใจ

>>32 ต้องเลิกรำคาญมันและเลิกแนะนำมันอะ คนบางคนแม่งชอบมีปัญหาเวลาเจอคนมาสั่งสอน ต้องให้มันตื่นเองดู กูเองก็เป็นคนไทป์นั้นมาก่อน ตอนนั้นเวลามีคนมาสอนกู(โดยเฉพาะสอนแบบด่าหรือบอกให้กูทำฯลฯ) กูมักจะรู้สึกว่าไอ้นี่คงแค่อยากมีส่วนในความสำเร็จของกู อย่ามาสอนกู กูรู้อยู่แล้วว่ากูควรทำอะไร ปัญหาคือกูไม่มีความอยากส่วนตัวและกำลังใจ ถ้าไม่คิดจะช่วยเหลือกันในเรื่องนี้ก็ได้โปรดใสหัวไปไกลๆพลีส กูรำคาญ แต่ก็ไม่รู้จะตรงเคสนายมั้ยนะโม่ง หวังว่าอดีตแสนทุเรศกูจะพอเป็นไอเดียให้ได้

>>34 ของเคสกูอาจจะแตกต่างจากมึงว่ะ เพื่อนกูเป็นไทป์ไม่เกรงใจ ขออะไรได้ก็ขอเลย เรื่องที่ตัวเองพยายามทำได้ก็ไม่ทำ

>>35 งั้นต้องเรียกว่าหน้าด้านจนเคยชินล่ะมั้ง นายใจดีกับหมอนั่นจนมันไม่เกรงใจนายแล้ว ดูท่านายต้องทิ้งมันบ้างแล้วล่ะ มันจะงี่เง่ายังไงช่างแม่ง ถ้ามันเกิดถามทำไมขึ้นมาก็อย่าลืมบอกเหตุผลมันดีๆ ถ้ามันยังเถียงข้างๆคูๆฟังไม่ขึ้นต่อก็คงแล้วแต่นายแล้วล่ะ โชคดี

>>36 ขอบคุณเว้ย กูจะพยายาม

>>35 ทำไมมึงไม่ทำแบบมันอะ แบบไม่เกรงใจมันคืน

กูรู้สึกแย่จัง กูเป็นคนติดเพื่อนมากๆ ไม่ได้แสดงออกหรอกแต่พอเพื่อนเริ่มไปสนิทกับคนอื่นกูจะรู้สึกแย่ เหมือนเสียจุดยืน แต่กูก็ไม่ได้ไปงอแงกับมันหรอก พอเป็นงี้ทีไรกูก็ถอยๆออกมาไม่ค่อยคุยกับมันบ่อยเหมือนเดิม เคยคุยครั้งนึงมันก็ตอบแห้งๆกูเลยไม่ทัก แต่พอทำงี้มันห่างกันมากกว่าเดิมอีก มันก็ติดเพื่อนใหม่ กูไม่อยากเป็นคนรู้จักมันเลย

กูขอพื้นที่ระบาย ไม่รู้ว่ากูมาถูกมู้ไหม 5555 กูเป็นพวกหน้านิ่งว่ะ บางทีติดจะเย็นชามากๆ แต่ไม่ใช่ไรว่ะกูเป็นคนขี้อายมากๆ กูไม่รู้จะทำยังไงเลยปั้นหน้านิ่งๆไว้ก่อน เวลาอยู่กับคนอื่นหรือคนอื่นมาคุยกับกูแม่ง กูรู้สึกได้ว่าเขาอึดอัด และสุดท้ายแม่งก็เงียบกันไป กูไม่รูจะทำไงกับตัวเองดีว่ะ55555 การเริ่มความสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่สำหรับกูจึงเป็นเรื่องยากสุดๆ กูเเสดงออกไม่เก่งเลย แต่อย่างเพื่อนกูมีเพื่อนเยอะนะ เเต่กูไม่สนิทกับใครจริงๆสักคน ลึกๆเเล้วกูกลัว เมื่อตอนที่กูเรียนมปลายกูโดนเพื่อนที่กูรักมากๆทำให้กูสิ้นหวัง ท้อเเท้ โทษตัวเอง รู้สึกเเย่ มันเป้นความเจ็บฝังใจมากๆ กูเลยคิดว่าถ้ากูเลิกที่จะผูกพันกับใครกูคงจะเสียใจน้อยลง กูเเม่งขี้ขลาดจังว่ะ

>>40 มึงนี่มันร่างแยกกูชัดๆ

>>40 มาเป็นเพื่อนก็เราป่าว

โหลดแอพแชทไม่ดัง พวก Telegram Wechat Whatapp มาใช้คุยใช้หาเพื่อนในนี้ก็ดีนะ ไม่อยากโชว์ข้อมูลก็ไม่ต้องใส่

>>41 แล้วมึงรู้สึกแย่ไหมวะ พักหลังกูเริ่มชินกับตัวเองที่เป็นแบบนี้ สัญญาณอันตรายชัดๆ 5555
>>42 เอางี้เลยหรอมึง ฮ่าๆ >>42 ขอบใจมึงที่แนะนำ กูเป็นพวกพิมพ์ช้า แล้วจะมีคนคุยกับกูไหมล่ะ ฮา

กูขอระบายหน่อย เดี๋ยวมาไปหยิบกระดาษกับสีแปป

สำหรับโม่งที่อยากคุยเก่งๆ หรือว่าหาเทคนิคพูดคุย
กุแนะนำหนังสือ "The Fine Art of Small Talk"

กุลองแล้ว มันดีและช่วยชีวิตกุไว้มากตอนที่กุต้องปรับตัวมาเข้าทำงาน
มันไม่ต้องฝืนตัวเองมากเวลาจะหาเรื่องคุย
มึงแค่ถามเค้าไปเรื่อยๆให้เค้าเล่าเรื่องของตัวเองมา มึงก็จับประเด็นในเรื่องเล่าเค้าอะ มาถามเค้าต่ออีกแล้วก็แสดงความคิดเห็นบ้าง
มึงไม่ต้องเหนือยคิดเยอะ แล้วยังดูใส่ใจคนอื่นด้วย

>>46 กูใช้วิธีนี้เข้าสังคมในมหาลัยกะคนที่ทั้งสนิทและไม่สนิท
เน้นถามๆให้อีกฝ่ายพูดๆมาเยอะๆเพราะกูขี้เกียจพูด...
แต่กูไม่เคยอ่านเล่มที่มึงบอกนะ

จะแฟนคลับเกาหลีหรือพวกติดแฟนหรือเด็กเรียนจนถึงคุอนิเมะกูก็คุยได้เรื่อยๆ
เพราะถามๆเวลามันพูดๆนี่ละ ไม่ก็ถามเหตุการข่าวปัจจุบันเอาชีวิตประจำวันทั่วไป

เอาจริงๆอาจเป็นเพราะกูขี้เสือกด้วยแหละกูชอบฟังความเห็นคนหลายๆแบบ
บางคนนี่น่าสงสารมากเขาติดนิสัยพูดมากไม่รู้ตัว พูดไม่คิด พูดไม่รู้เรื่อง
เค้าไม่รู้ตัวว่าโดนรำคาญ ไปๆมาๆคุยเองกูยังรำคาญก็มี
เวลาถามอะไรๆดูมันยิ่งเข้าใจคนมากขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัวทำให้มึงเป็นผู้ฟังที่ดี
เวลาฟังได้หัดสบตาคนบ่อยๆสังเกตคนพูดด้วยลองพยายามดูโม่ง สู้ๆ

ใครที่เขาทำท่ารำคาญมึง แนะนำให้ค่อยๆถอยมาเลยแล้วเริ่มคุยดะไปเรื่อยๆ
มันต้องมีที่มึงโอเคสักคนบ้างละ

ตอนแรกกูเข้ามาในม.ด้วยความหว่าเว้มาก กูเกลียดม.ที่อยู่เลยแหละ
แต่แม่งไม่มีทางเลือก อาจารย์ก็ไม่ค่อยได้เรื่องครูมัธยมกูยังเก่งกว่าอีก
ช่วงแรกเพื่อนไม่มี มีคนมาชวนคุยแล้วอยู่กลุ่มนั้นประมาณอาทิตย์หนึ่ง

เอาตัวรอดได้ยิ้มได้ไม่อึดอัดแต่ไม่ค่อยโอเคเพราะกลุ่มนั้นเขามีแฟนแล้ว
กูไม่มีไงไม่ค่อยมีไรคุยมีแต่ถามกะแสดงความเห็นคุยได้แค่เรื่องทั่วไป
แต่ก็ไม่เยอะอยู่ดี ก็มันไม่สนิทไม่มีโมเม้นแหย่ล้อเล่นได้แบบเพื่อนกันจริงๆ
อารมแบบกูไม่กลืนไปกะคนในกลุ่มอะ

พอเจอเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งกูเนียนไปนั่งกะเขาเพราะกูทำเป็นมาสาย
(รอที่นั่งแถวๆกลุ่มเดิมเต็ม)กูดันโอเคกับอีกกลุ่มเฉยและคบมาตอนนี้
พอเจอเพื่อนกลุ่มเก่าก็คุยได้ดีขึ้นนิดหนึ่ง

ที่สำคัญมึงยิ้มบ่อยๆเว้ย กูเปลี่ยนร่างไวมากตอนรับน้องกูนิ่งแบบมึงบอกเลย
เพราะกูรำคาญการรับน้องมาก วันสุดท้ายนี่ไม่มาเลยสัส แกล้งป่วย555
เวลายิ้มกูจะอารมดีขึ้นไม่รู้เกี่ยวไหม แต่ตอนกูรมเสียนี่ไม่มีกระจิตกระใจยิ้มเลย
พออารมซาๆลงก็ยิ้มได้เหมือนเดิม อารมดีขึ้นด้วยเข้ากะคนอื่นง่ายด้วย

อีกอย่างกูเพิ่งคิดได้ตอนหลังๆว่าระหว่างทำหน้าเฉยๆกับยิ้มนี่ยิ้มง่ายกว่าวะ
มันดูเป็นมิตรอะมึงได้ภาพลักคนบ้ามานิดหนึ่งมันดีนะ
เพราะชาวบ้านจะไม่คิดมากเวลาเข้าหา ไม่คิดมากเวลาคุยด้วยไม่เกร็ง

ไม่รู้ว่าช่วยอะไรมึงได้ไหมแต่สู้ๆนะ การอยู่คนเดียวต่อให้มีความสุขแค่ไหน
ถ้ามันมากไปมันจะทำให้มึงไม่มีความสุขกับการเข้าสังคมได้
พยายามหาตวามสุขเวลาอยู่กะคนอื่นทีละนิดๆให้ชินที่ได้อยู่กับคนอื่นบ้าง

สู้ๆโม่ง หวังว่าจพช่วยมึงได้บ้างนะ ถ้าช่วยอะไรไม่ได้ขอโทษที่ทำมึงเสียเวลาอ่านละกัน

>>47 จะลองเอาวิธีมึงไปใช้ แต่กูขี้รำคาญนี่ดิ แถมขาดนิสัยชอบเสือกแบบมึงอีก 5555555
กูทำกิจกรรมคณะแทบทุกงานนะ ซึ่ง กูบอกเลย ถ้ากูไม่ทำกิจกรรมเหี้ยพวกนี้ กูคงมีเพื่อน6-7คนจากคนทั้งหมดสองร้อยกว่าคน ถึงกูจะไม่สนิทอะไรมากก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็พอมีเพื่อนไปกินข้าวด้วย คุยเล่นด้วย กวนประสาทในบางครั้ง
ขอแนะนำแล้วกันว่าถ้ามึงไม่ใช่มนุษย์สายเฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย และขี้รำคาญ ไม่ชอบพูดเรื่องตัวเอง ไปหากิจกรรมหรืองานที่ทำร่วมกับคนอื่นเยอะๆซะ เขาจะรู้จักมึงเองโดยที่มึงไม่ต้องตีสนิทอะไรวุ่นวาย ถ้ามึงโผล่หน้าให้เพื่อนเห็นบ่อยๆ เดี๋ยวมันก็จะจำได้เองแหละว่ามึงเคยมาช่วยงานมัน คราวหน้ามึงจะเป็นคนแรกๆที่โดนเรียกตัวไปทำงาน ถถถถถถถถ

อยากคุยกับคนคนนึง แต่กลัวเขารำคาญว่ะ คือไม่ได้ทะเลาะอะไรนะ แต่เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากสมัยม.ปลาย แต่พอเขาไปเรียนคนละมหาลัยบวกกับเขาได้ทุนไปเมืองนอกก็เริ่มห่างกัน เขาอยู่ที่นั่นหลายปี เวลาออนก็ไม่ค่อยตรงกันเลยไม่ได้คุยมาก เคยนอนดึกๆคุยแต่เขาก็ดูยุ่งๆถามคำตอบคำ เราก็ไม่อยากเซ้าซี้เพราะเห็นอัพสเตตัสว่าเรียนหนัก แต่กลายเป็นว่าเขาไปสนิทกับคนอื่นแทน มีอะไรก็ไประบายกับคนนั้น เรามารู้ทีหลังทุกที แถมกว่าจะรู้ ปัญหามันก็จบไปแล้วด้วย เคยลองถาม มีอะไรก็บอกเราได้นะเว้ย เผื่อเราจะช่วยได้ โดนตอบกลับมาว่าไม่เกี่ยวกับแกมั่ง เรื่องนี้แกไม่ต้องยุ่งหรอกเราจัดการเองมั่งล่ะ พูดไปแกก็ไม่รู้เรื่องหรอกอย่าสนใจเลยมั่งล่ะ แล้วก็ไปคุยกับเพื่อนใหม่ของเขาดูหนุงหนิงดี แต่เวลาเราเมนท์บ้าง ดันข้ามคอมเมนท์เราเฉยเลย ทุกวันนี้ก็ไม่กล้าทักแล้วว่ะ กลัวเขาจะรำคาญ พอจะมีวิธีไหนไม่ให้ชวนคุยแล้วน่าเบื่อมั่งมะ จะพูดแต่เรื่องเก่าๆก็จะดูเป็นคนย้ำคิดย้ำทำไปหน่อย แต่ไม่มีเรื่องจะคุยจริงๆ

กูก็เคย เคยมีเพื่อนทางเนตคนนึง คุยกันได้เพราะชอบเรื่อง้ดียวกันแล้วเค้าก็ไปลากอีกคนมารวมกลุ่มด้วย จนวันนึงเค้าย้ายไปเรียนนอก ก็ห่างๆกันไป มาเจออีกทีแม่งกลายเป็นคนดังในเนตไปซะละ แถมอีคนที่ไปลากมาก็ยังคุยอยู่จนถึงทุกวันนี้ (ทำเอาสงสัยว่ามันสนิทกันมาตั้งแต่แรกแล้วป่าววะ ส่วนกูแค่เพิ่งโผล่ ผ่านมาก็ผ่านไป) พอตอนนี้จะไปคุยไปทักก็ไม่กล้า กลัวรำคาญ เพิ่งมารู้ทีหลังด้วยว่าเค้าก็คุยไปทั่วแหละ เจอใครสนใจเหมือนกันก็ชวนคุยไปหมด กูเคยถามถึงคนที่ถูกลากเข้ากรุ๊ปว่ตอนนั้นว่าเป็นไงมั่งเผื่อมีโอกาสกลับมารวมกลุ่มกันอีก ก็บอกแต่ยุ่ง ไม่ว่าง กูก็ไม่กล้าถามเฟสอะไรพวกนี้ไว้ติดต่อโดยตรงด้วย กลายเป็นปัจจุบันกูถูกลบถูกลืมซะแล้ว เหอๆ

>>48 กูตรงข้ามกับมึงเลย กูไม่ได้เฟรนด์ลี่ เคยลองไปทำกิจกรรมดะแล้วมันไม่ใช่จริงๆ รู้สึกอึดอัด ฝืนตัวเองโคตรๆ

ทุกวันนี้กูก็มีเพื่อนไม่เยอะ แต่สนิทกันทุกคน ก็ใช้ชีวิตมีความสุขดี (แต่กับกลุ่มอื่นก็คุยเล่นได้ ทำงานได้ปกติ ไม่มีปัญหาอะไร)

ถ้าเกิดว่ามึงไม่ได้ทำอะไรเลยแต่มีคนเข้าหามึงแบบไม่ค่อยเกรงใจมึงจะทำไงวะ ไม่เกรงใจกลับ? มันไม่ได้แก้ปัญหารึป่าวพวกมึงว่าไง

>>52 ไม่รู้วะเป็นกุคงทำเฉยๆไว้ก่อน ถ้ามากไปกุก็ดึงใส่

อยากระบายเรื่องเพื่อนเหมือนกันครับ คือโดนเพื่อนลืมอยู่ตลอดเลย กลุ่มผมที่นับ ๆ ว่าเจอกันก็ประมาณ 5 คนครับรวมผมด้วย
เวลาเขาไปไหนมาไหนกันหรือเล่นเกมก็ไม่เคยชวน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นผมก็จะเป็นคนที่รู้เป็นคนสุดท้ายตลอด
เคยถามตรง ๆ ครับว่าโกรธอะไรรึเปล่าบอกได้นะ ก็จะตอบมาว่าไม่ได้โกรธอย่าคิดมาก แต่สิ่งที่ทำกันมันก็ทำให้ต้องเอามาคิดตลอด
ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะผมเป็นคนคุยไม่สนุกแหละครับ แล้วก็มีปมเรื่องเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนโตขึ้น ๆ
ในกลุ่มเพื่อนผมก็ยังเป็นอากาศอยู่ดี เคยชวนคุยชวนเล่นเกมครับ แต่ก็เหมือนผ่าน ๆ ไป เหมือนเค้าจะอยากคุย อยากเล่นกับคนอื่นมากกว่า
เรื่องความชอบหรือรสนิยมของผมก็ไม่เหมือนในกลุ่มเพื่อนเลย เช่น เพื่อนชอบดูหนังฮีโร่ แต่ผมไม่ชอบดู
เพื่อนชอบเล่นเกม FPS แต่ผมไม่ชอบเล่น เพราะเล่นแล้วเวียนหัว ประมาณนี้แหละครับ แต่ทุกวันนี้ก็ยังเจอหน้าค่าตากันเหมือนเดิมครับ
เจอกันทีไรผมก็เป็นอากาศทุกทีไร้ตัวตน...
เพื่อนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มสุดท้ายแล้วครับเพราะโต ๆ กันหมดแล้ว วัยทำงาน ผมควรทำยังไงดีครับ
ขอโทษนะครับที่ยาวไปหน่อย ขอบคุณที่อ่านครับ

>>54 เหมือนผมเลย 55555 เพื่อนเคยชวนเล่นฮอน แต่ดันเล่นไม่เก่ง สุดท้ายโดนด่า แถมหลังจากนั้นไม่เคยชวนอีกเลย บางครั้งเหมือนมันสบายใจที่อยู่คนเดียวน่ะจะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่มันก็ไม่ใช่ มันมีอะไรที่เราอยู่ร่วมกับเขาได้ละ กิจกรรมอะไรที่สามารถทำร่วมได้ ถ้าพร้อมจะปรับตัว ถ้าไม่ไหว ลองก็ลองหาไลฟ์สไตล์ที่ไม่ต้องสังคมมาก แต่มีความสุขเอา

>>54 เคยเป็นคล้ายๆกันเลยเราคุยไม่ค่อยสนุก อารมณ์แบบ ถ้าต้องมากินข้าวสองคนในกลุ่มคงเลือกมากับเราเป็นคนสุดท้ายอะ
เพื่อนชอบดอทแต่กูไม่ชอบ ชอบพวก FPS บลาๆ เยอะ ฝืนชีวิตนิดหน่อยเวลาอยู่กับเพื่อน แต่หลายๆครั้งก็สนุกดีเวลาอยู่

แล้วมันทำเรื่องที่กูไม่ชอบนิดหน่อย แต่ตอนนั้นกูปี2ไง เริ่มเรียนแยกภาคพอดี
เลยตัดสินใจออกมาพยายามหาเพื่อนในภาคแทน (ตอนนั้นกูค่อนข้างหักดิบเลย มีตามมาบ่นบ้างหายไปไหน)
ก็ได้เจอเพื่อนที่อยู่แล้วสบายใจกว่าเยอะ ไม่ได้ฝืนตัวเอง
กูก็ไม่ใช่ไม่มองหน้าเพื่อนเก่ากันเลยนะ เจอหน้าก็ทักทายกันปกติ กับคนที่ไม่มีปัญหาอะไร แต่ก็ไม่ได้อยู่กันบ่อยๆเหมือนแต่ก่อน
ส่วนบางอย่างที่ทำบ่อยๆตอนอยู่กับกลุ่มเก่าอย่างดูหนังแล้วกลุ่มใหม่ไม่ค่อยดู ตอนมีเรื่องที่อยากดูมากๆกูลองไปดูคนเดียวมันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ

ตอนนั้นกูปี2 ยังมีโอกาสหาเพื่อนด้วยหละเลยเลือกแบบนี้ (และก็โชคดีพอสมควร) ซึ่งอันนี้กูคงตอบให้ตรงๆไม่ได้อะ
กูว่าคงต้องถามตัวเองหละว่าอยู่กับมันแล้วสบายใจไหม ถ้าไม่มีมันอยู่ยังไง โอเคไหม
ขอบคุณที่อ่าน (กลายเป็นกูระบายไปซะงั้น)

>>54 มีใครเคยแก้ปัญหาเคสแบบนี้ได้ไหมวะ

กูเคยแคร์เพื่อนสนิทกูมากหลังๆมันผิดคำพูดบ่อยฟีลแบบเหมือนกูเป็นของตายไงไม่รู้ คือกูให้เกียรติเพื่อนกูตลอด ถ้ากูอารมไม่ดีกูจะทิ้งแชทไว้ตอบทีหลังแต่เพื่อนกูบางเรื่องกูไม่อยากคุยพอมันจับอาการได้มันก็เหวี่ยงใส่กูเลยหว่ะ กับเพื่อนคนอื่นมันทำดีด้วยเข้าขั้นอวยละมันชอบมาบ่นกับกูว่าอยู่กับคนอื่นละอึดอัด แรกๆกูโอ๋มันนะตอนนี้แบบรู้สึกว่าต้องเอาอกเอาใจมันฝ่ายเดียวพอมีเรื่องอยากบ่นก็มาหาพอกูมีเรื่องนิ่ไม่สนใจ ออกแนวเมินกับสมน้ำหน้ากู แต่เพื่อนคนนี้เคยไม่คุยกับกูเป็นเดือนอ่ะ ละมาขอโทษกูทีหลังบอกว่ามันเรียนหนักทั้งที่มันอ่านแชทกูละไม่ตอบเอง ทิ้งไว้เป็นเดือนจะให้กูเสร่อทักไปอ่อ กูว่ากูพอแล้วหว่ะ ไปปรับความเข้าใจกูยิ่งดูงี่เง่าแต่จะตีตัวออกห่างไงดีคนเคยสนิทกันมากอ่ะ

>>58 กูก็มี พวกเห็นเราเป็นของตาย แบบคงไม่คิดไร มึงบอกมันไปเลยกูคิด ให้มันรู้ ถ้ามันเป็นเพื่อนมึงจริง มันต้องรู้ว่ามันต้องปรับปรุงตัว ถ้าไม่ก็โดนแบบกู คือแม่งว่ากูกลับซะงั้นหาว่าเรื่องแค่นี้ทำไมต้องเคือง เออเจริญ

ขอบ่นเฉยๆ มีเพื่อนในห้องคนนึงที่กูไม่ค่อยชอบมัน(และกูสัมผัสได้ว่ามันก็ไม่ชอบกูเหมือนกัน) แต่มันเป็นที่รักของทุกคนในห้อง วันนึงเพื่อนในห้องแม่งคุยกันว่าจะจัดงานวันเกิดให้มัน และให้ทุกคนช่วยกันจ่ายตังค์หารค่าของขวัญ กูนี่แบบWTF ทำไมกูต้องจ่ายเงินกูซื้อของให้อีนี่ด้วยวะ กูโคตรหงุดหงิด แต่ก็ทำห่าไรไม่ได้ กูดูเลวเนอะ แต่กูไม่ชอบมันจริงๆ

กูไม่กลับไทยมานานมาก เกือบ 10 ปีได้แล้วหลังจากจบม.ปลาย หลังจากกลับไปพักผ่อนเจอเพื่อนเก่าๆ ไปโรงเรียนเก่าคุยกับครู
สิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนไปเลยระหว่างกูกับเพื่อนก็คือ พวกกูยังเรียกกันด้วยชื่อพ่อชื่อแม่กับฉายาอยู่เพราะแม่งติดปากไปแล้ว

คำแรกที่กูทักเพื่อนเก่ากูคนนึงหลังไม่ได้เจอกันนานคือ ไอ้เหี้ย กูคิดถึงมึงสัสๆวิชัย ซึ่งวิชัยคือชื่อพ่อมันนั่นเอง แม่งเป็นอะไรที่ฮาสัสมาก
ตอนอยู่กันหลายๆคน เออ แล้วมีเพื่อนกูคนนึงแม่มันชื่อเล่นว่าแต๋ว ทั้งกลุ่มกูไม่มีใครจำชื่อมันได้เลย มาถึงเรียกกันเห้ยแต๋วๆๆๆ
พวกกูก็นั่งนึกไอสัสชื่อมันคืออะไรวะ นึกอยู่นานกว่าจะนึกออกเพราะสมัยเรียนก็ไม่เคยเรียกเลย

กูมีความรุ้สึกว่าเพื่อนสมัยเด็กๆนี่ดูจริงใจกว่าเพื่อนที่มาคบกันตอนโตเยอะเลย เพราะมีอะไรก็คุยกันได้หมด กูไปห้องซ้อมย้อนความหลังเล่นกันแต่เพลงเก่าๆกูไม่ได้แตะกีตาร์มาเกือบ 5 ปีเล่นอย่างกาก จริงๆมันก็กากกันทุกคนแต่มันสนุกจริง ไปเตะบอลนี่ก็ฮาสัส เพราะนึกถึงอะไรเก่าๆ ในกลุ่มกูมีเพื่อนคนนึงมันไม่ค่อยเต็ม แม่งเอาถุงเท้ามันใส่เป็นถุงมือบอล มันตลกสัสๆ

อ้อ แต่มีที่เปลี่ยนไปอย่างนึง คือเพื่อนผู้หญิงว่ะ กูมีเพื่อนสนิทเป็นทอมคนนึงก็อยุ่กลุ่มกูนี่ล่ะ 10 ปีผ่านไปมันก็ยังคงความเป็นทอมไว้เหมือนเดิมกูนับถือมันจริงๆมันเคยบอกกูไว้ว่ามันคือทอมที่แท้จริงกูฮา ภูมิใจในความเป็นทอมสัสๆ เออ มันก็มาเล่าให้กูฟังว่าเพื่อนผุ้หญิงมันเปลี่ยนไปจริงๆ
เพราะที่มาโรงเรียนเก่านี่มันบอกหลายคนมากทำเหมือนเป็นคนอื่นกันไปแล้ว บางคนที่ยังสนิทกันก็มาจับกลุ่มมองว่าเพื่อนผู้ชายคนไหนน่าจับไปทำผัว
เชี่ยกูสยองเลย แล้วกลุ่มกูอนาคตดีทุกคนด้วยเลยฮอตสัสอันนี้มันบอกมานะกูไม่ได้มโน แต่ว่าพวกกูคงไม่เอาหรอก พูดเป็นเสียงเดียวกันเลย
ตอนม.ต้นอีเหี้ยนี่กูจีบตั้งนานเสือกไปเอารุ่นพี่ เพื่อนกูอีกคนก็ตอนนั้นกูก็เคยจีบอีนี่แม่งไปคบเด็กห้องอินเตอร์กูไม่เอามันหรอกสัสกบฏต่อกู
ไอ้เชี่ยกูฮา มาไทยได้เจอเพื่อนเก่าๆนี่มันเป็นอะไรที่ดีจริงๆ

>>60 มึงก็ไปบอกไอ้โต้โผตัวเก็บตังว่า กูไม่ชอบมันทำไมกูต้องเสียตังให้มันด้วย หลังจากนั้นมึงจะได้ไม่ชอบหน้ามันอย่างเปิดเผยและมันก็จะได้ไม่ชอบหน้ามึงอย่างมีเหตุมีผล ไม่เห็นยากเลย มึงแค่ยังแคร์คนร่วมห้องไม่กล้าเปิดการ์ดเอง

มึง ถ้ามึงมีเพื่อนที่ชอบโกหก(เรื่องงาน ประมาณจะเสร็จแล้ว เดี๋ยวส่งๆ อะไรทำนองนี้ เอ้อ แต่ไม่เคยส่งงานสายจากกำหนดจริงนะ แต่แค่โกหกเรื่องความคืบหน้า ไม่ก็เรื่องของขวัญวันเกิด บอกจะให้ แต่ก็ลืมจนไม่ได้ให้ซักที)แล้วก็เป็นพวกรู้มาก คือหูตาไวอะ ชอบสังเกตแล้วก็วิเคราะห์จนบางทีเรื่องที่คิดว่าเป็นความลับ ไอ้นี่ก็รู้หมดจนน่ากลัวอะ มึงจะยังคบมันเป็นเพื่อนอยู่มั้ยวะ

>>60 มึงก็หาข้ออ้างไปดิ ไม่มีตังอะไรก็ว่าไป ไอการการเรี่ยไรเก็บเงินค่าของขวัญวันเกิดมันไม่ได้เป็นเหตุผลที่จำเป็นอะไรเลยกับชีวิตเลย โดยเฉพาะถ้ามึงไม่ชอบขี้หน้ามัน

>>63 แล้วมันไม่ดีตรงไหนวะ กุงง มันช่างสังเกตก็ไม่มีไรไม่ดี ส่วนเรื่องโกหกเรื่องงานไปถึงไหนแล้วแต่ก็เสร็จตรงเวลาก็ไม่เห็นมีไรเสียหาย ส่วนเรื่องของขวัญถ้าคนมันลืมมึงก็ลองเตือนความจำมันดิ กุว่ามันก็ปกติ ถ้ามันโกหกเรื่องงานว่าจะเสร็จแต่สุดท้ายไม่เสร็จนี่สิน่าคิด เรื่องมันรู้มากถ้ามันรู้แบบขี้เสือกนี่ก็น่าคิด ส่วนเรื่องของขวัญกุไม่รู้เพราะปกติพวกกุกับเพื่อนไม่คิดเล็กคิดน้อย ถ้ามันเป็นแบบกุยกตัวอย่างนี้กุก็ไม่ยุ่ง แต่ที่มึงบอกมามันเสียหายตรงไหนวะ

>>65 คือมันก็กูอะแหละมึง 555 แต่กูไม่ได้เสือก แค่ไปรู้เองเพราะจับสังเกตได้ เพื่อนกูเขาบอกว่ากลัวกูอะ กูเลยเฟลมาก แต่กูก็เข้าใจเขานะ ใครๆก็คงกลัวคนที่เหมือนจะรู้เรื่องทุกอย่างรอบตัวอะ..

>>66 เรื่องที่เหมือนเป็นความลับ ถ้าบังเอิญรู้แล้วเงียบๆเจ้าของเรื่องคงไม่คิดอะไร(คือไม่รู้ว่ามึงรู้แล้ว) มึงคงรู้แล้วไปแสดงท่าทีบางอย่างมั้งกูว่า
มึงบอกมึงชอบสังเกต หูตาไว ชอบวิเคราะห์ แต่เสือกไม่รู้ว่าทำแบบนี้เพื่อนจะกลัว/อึกอัดกับมึงเนี่ยนะ...

>>67 กูไม่ได้แสดงท่าทีว่ารู้นะ เก็บเงียบถ้าไม่จำเป็นน่ะแหละ..ส่วนเรื่องอึดอัดนี้กูลืมคิดจริงๆว่ะ เพราะเวลาเพื่อนถามประมาณคนนั้นรู้สึกยังไง อะไรแบบไหนแล้วกูดันวิเคราะห์ตรงทุกครั้งเนี่ย กูคิดแค่ว่าอยากให้เขาสบายใจขึ้นเพราะจะได้มีอะไรซักอย่างให้เชื่อจริงๆ ไม่ได้นึกเลยว่าเพื่อนจะระแวงกูขนาดนี้

ช่วงนี้กูกับเพื่อนผชคนนึงแบบห่างๆกันแบบแปลกๆ
คือคิดว่าเป็นเพราะเพื่อนกูชอบไปชง ว่ากูกับเขาเป็นแฟนกัน
กูชอบเขา เขาชอบกู อะไรแบบนี้
คือกูโดนเพื่อนแซวบ่อยมาก แต่ฝั่งผชกูไม่รู้ว่าขนาดไหน
แบบกูก็อึดอัด แบบโอ่ย พวกมึงเป็นอะไรมากมั้ย กูกับเขาเป็นเพื่อนกันเฉยๆ
แล้วช่วงนี้เพื่อนผชก์คนนี้เขาก็แบบแปลกๆไปก่บกูพอสมควร
กูรู้สึกได้อยู่
บ่นในเฟซในทวิตก็ไม่ได้เพื่อนฟอล เซ็ง

เพื่อนในกลุ่มกูเป็นคนเห็นแก่ตัว จนกูคบกับมันแล้วกูเหนื่อยใจอ่ะ เวลากูขอให้ช่วยอะไรที่มันจะไม่ได้ประโยชน์ มันก็จะปฏิเสธ ชอบอ้างว่าตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย แล้วก็ไม่ค่อยชอบช่วยเหลือคนอื่น แบบมันจะเห็นว่าเรื่องคนอื่นไม่ใช่เรื่องของตัวมันเอง
ล่าสุดกูทะเลาะกับเพื่อนอีกคน มันก็ไม่ช่วยห้ามอะไรเลย เพราะมันไม่เห็นว่าเรื่องของเพื่อนในกลุ่มเป็นปัญหาของมัน
แล้วมันก็ไม่ชอบให้ไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของมันด้วย ชอบพูดประมาณว่า เรื่องของกูๆๆ จนกูก็สงสัยนะว่าทั้งที่ก็เป็นเพื่อนกัน ทำไมแม่งไม่ค่อยเปิดใจให้พวกกูเลย นี่กูเป็นเพื่อนกับมันอยู่ฝ่ายเดียวรึเปล่าวะ
เห็นว่าเมื่อก่อนมันไม่มีเพื่อนคบ กูเลยคิดว่านี่เป็นสาเหตุที่ทำให้มันไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงกับเพื่อนถึงจะดีรึเปล่า

กูเคยถามถึงปัญหาชีวิตที่มันเคยเจอมาหลายๆอย่าง เผื่อกูจะได้รู้ว่าทำไมมันถึงกลายเป็นคนแบบนี้ แต่พอกูแตะเรื่องชีวิตมันนิดๆหน่อยๆแม่งก็ดราม่าทันที ไม่ยอมเปิดใจให้กูจริงๆ หรือกูควรรอให้มันพูดออกมาเองวะ กลัวว่าแม่งจะไม่มีวันนั้น เพื่อนคนอื่นในกลุ่มกูจะทนกันไม่ไหวซะก่อนด้วย
จริงๆกูอยากปรึกษาพวกนักจิตวิทยาอะไรทำนองนี้เลย อยากรู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่คนเราจะไม่เปิดใจให้คนอื่น สนใจแต่ตัวเองจนเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้
แล้วกูก็คิดว่า มันไม่น่าจะรู้ตัวด้วย ว่าการกระทำหลายๆอย่างของมันคือมันกำลังเห็นแก่ตัวอยู่อ่ะ(หรือกูมองโลกในแง่ดีเกินไปรึเปล่าก็ไม่รู้นะ)
เกิดมากูก็ไม่เคยเจอคนประเภทนี้เลย มันทำให้กูเหนื่อยใจจริงๆ แต่กูก็ทิ้งมันไม่ได้ด้วย กูควรทำยังไง ถึงจะไม่รู้สึกเหนื่อยแบบนี้วะ เห้อออ

>>70 กูยุ่งอยู่นะ แต่จะไม่ช่วย ในเมื่อไม่เคยช่วยเหลือคนอื่นก็ไม่ควรไปช่วยเหลือว่ะ

เปลี่ยนห้องเรียนแล้วไม่มีคนรู้จักอยู่เลยตั้งรกรากไงดีวะ

>>70 กูเหมือนเป็นพวกไม่เปิดใจเหมือนกันนะ แล้วก็ไม่ชอบเล่าปัญหาหรือเรื่องส่วนตัวอะไรให้คนอื่น(แม้แต่คนในครอบครัว)ฟังด้วย กูรู้ตัวดีว่าบางทีกูก็เก็บกด แต่ส่วนหนึ่งกูก็ไม่อยากให้ใครเห็นด้านอ่อนแอของกู เพราะกูรู้สึกแม่งไม่เท่เลย55 กูว่าเพื่อนมึงก็อาจจะคิดคล้ายๆกับกูนะ ไม่กล้าจะเล่าอะไรออกไปเพราะกลัวว่าคนอื่นจะทิ้งตัวเองไป เพื่อนมึงอาจจะมีปมสมัยก่อนอยู่ก็ได้แหละ ถ้าถึงขนาดจะปฏิเสธคนอื่นขนาดนั้น มันก็แสดงว่ามึงสำคัญกับเขามากเลยไม่อยากให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงแหละ
(ส่วนเรื่องไม่ช่วย กูไม่ออกความเห็นนะ กูมีเพื่อนที่เวลาในกลุ่มทะเลาะอะไรกัน มันจะบอกให้ไปเคลียร์กันเองเพราะเป็นปัญหาของคนสองคน จะว่ามันถูกมันก็ถูก แต่กูก็เป็นพวกทนเห็นบรรยากาศมาคุไม่ได้อยู่ดี555)

เออมึง อยากได้คำแนะนำว่ะ คือกูมีเพื่อนสนิทอยู่สองที่ เพื่อนสมัยม.ต้นกับม.ปลาย แล้วทีนี้ ปรากฏเอนท์ติดมาอยู่คณะเดียวกัน กูดีใจนะ ที่ได้เจอแม่งสองที่เลย แต่แบบ กูจะทำยังไงดีวะ..กูไม่อยากเลือกสนิทอะ แต่เพื่อนมันก็เป็นคนละแบบกันเลย..
เออ แล้วถามหน่อย กลุ่มเพื่อนสนิทกูมันน้อยใจที่กูไปดูหนังกับเพื่อนคนอื่น แต่ไม่ชวนมันอะ คือสำหรับกู ใครชวน กูก็ไป แล้วหนังที่กูดูมันก็แนวเฉพาะทางอะ บวกกับกูไม่ใช่พวกชอบชวนคนอื่นก่อนอยู่แล้วด้วย แล้วเขาชวนกู กูก็ไปดูกับเขา กูคิดแค่นี้ว่ะ ไม่เคยน้อยใจอะไรถ้าเพื่อนสนิทกูมันไปดูกันเองด้วย แต่กูก็ขี้เกียจมีปัญหา อย่างน้อยกูอยากจะเข้าใจว่าที่กูทำมันขนาดต้องงอนกันอะไรเลยเหรอ

>>72 ยิ้มไว้ก่อน ทำตัวนิสัยดีๆ เล็งหาช่องคุยเอา อย่างตอนเช้า มาโรงเรียนเช้าๆก็เนียนๆไปคุยไปถามเรื่องงาน แล้วถามชื่อแม่งเลย
ใครๆก็ชอบคนใจดีทั้งนั้นอะมึง ทำตัวแบบนั้นได้ก็ไม่น่าห่วงละ ไม่เป็นไรแหละ

กุมีเพื่อนสนิท ค่อนข้างเป็นคนคิดมาก อมทุกข์ กุก็อยู่กับเขามาตลอด
พอกุมาเจอเพื่อนที่สภาพจิตนอมอล กุรู้สึกรีเฟรชชิ่งมาก แบบกุไม่ต้องเจอออร่ากระแสอะไรลบๆ
กุรู้สึกผิด แต่ก็รู้สึกว่า ควรห่างกะเพื่อนสนิทกุหน่อยดีไหม เหมือนคิดมากกะคิดมากมาเจอกันแล้วมันแย่ลงแฮะ
ไม่ได้เลิกคบ แต่แค่เว้นสเปซบ้าง กุไม่อยากพ่นเรื่องเศร้า แล้วก็ฟังเรื่องเคล้าน้ำตาของเขาอีกแล้วอ่ะ

เพื่อนที่สนิทที่สุดในมหาลัยจะลาออกเฉยเลยว่ะ รู้สึกเสียศูนย์เลย ขนาดแค่มันไม่ไปมอกูยังรู้สึกโหวงๆละนี่ถ้าแม่งไม่อยู่ก็จะรอดมั้ย กลุ่มกูแม่งก็เล็กๆด้วย นี่เพื่อนจะออกไปอีกสองคน กูนี่ทำอะไรไม่ถูกเลยเห้อ

>>76 เพื่อนปีแรกๆเฟรชชี่ โอกาสล้มตายหายสาบสูญสูงมากไม่ไปเอ็นเข้า ม.อื่นก็ย้ายคณะ 1-2 ปี พวกที่เรียน 3 ปีแล้วนี่คือลุยจนจบแน่นอน

>>75 เออกุเจอปัญหานี้อยู่เลย ช่วงนี้ไม่รู้เพื่อนกูเป็นอะไรแม่งดูซึมๆ เหนื่อยๆ ว่ะ ชอบบ่นอะไรด้านลบตลอดเวลา กูเลยนอยด์ไปด้วย กว่าจะกู้อารมณ์ตัวเองให้กลับมาโอเคได้ก็ใช้เวลา ตื่นเช้ามาเจอแม่งถอนหายใจใส่อีกละ รู้สึกอยากไปอยู่ไกลๆ สักระยะนึงเลยอะ ไม่ใช่ไม่อยากร้บฟังแต่มันก็มีผลกระทบกับตัวกูเหมือนกัน กูไม่โอเคอะ

>>78 ถอยเลยดีกว่า คนพวกนี้ถ้าระยะนึงแล้วยังไม่หายลบใส่คือมันเห็นมึงเป็นกระโถนไปแล้ว ถ้ามึงรับไหวก็รับฟังไป แต่ถ้ารู้สึกว่าตัวเองแย่ไปด้วย มึงไม่ควรจะทน ถอยออกมาให้มันไปหาคนที่โพสิทีฟพอจะเยียวยามันดีกว่าให้มึงเนกาทีฟไปกับมันด้วย

ไม่รู้มู้นี้ถูกเปล่า แต่กูขอระบายนิดนึง คือกูเป็นหัวหน้าวงดนตรีที่กูกับเพื่อนฟอร์มขึ้นมาในโรงเรียน แล้วมันมีรุ่นน้องเข้าวงมาเมื่อปีที่แล้ว เป็นเด็กม.สี่ วงกูค่อนข้างได้รับความนิยมอยู่เพราะคนเล่นเป็นหญิงล้วนแล้วดูมีกิมมิคเฉพาะตัว แต่ทีนี้เพราะปีหน้ากูจะจบไปจากรร.แล้วก็เลยห่วงน้องที่อยู่วงเดียวกัน มันแม่งดันเป็นน้องคนเดียวในกลุ่มเลยด้วย นิสัยมันยิ่งขี้แยขี้ตกใจอีก กูเลยห่วงว่าปีที่พวกกูไม่อยู่แล้ว น้องแม่งจะอยู่ได้เปล่าวะ กูก็กะจะดันมันให้เป็นหัวหน้าวงแทนกูในเปิดเทอมนี้แล้วช่วยมันหาสมาชิกเข้าวง แต่เพื่อนกูอีกคนมันไม่โอว่าถ้าจะหาสมาชิกใหม่ เหมือนเพื่อนมันอยากให้จบที่รุ่นมันไปเลยเพราะกูกับมันเป็นคนเริ่ม ไม่ต้องการคนสานต่อ ส่วนเพื่อนอีกคนที่เป็นนักร้องก็โนคอมเม้นบอกให้ตัดสินใจเอง น้องมันก็คิดมากกลัวว่ามันเป็นภาระให้รุ่นพี่ต้องมาช่วยเลยว่าจะพยายามเต็มที่แต่ยังไม่รู้ที่เพื่อนกูอีกสองคนพูด
กูลังเลอยู่ว่าจะเอาไงดี กูห่วงน้องมัน ดูนิสัยแล้วไม่น่ารอดด้วยเพราะมันคุมใครไม่ได้เลย เผลอๆจะเหวี่ยงเองอะไรเอง..แต่เพราะมันดูเสียใจมากๆที่กูลองเปรยๆไปว่าจะยุบวงนี่แหละ..กูเลยตัดสินใจไม่ถูกอยู่

>>80 ก็ยุบไปดิ ถ้าน้องมันอยากเล่นต่อก็ให้มันหาคนตั้งวงใหม่ไปเลย ไม่เห็นต้องเล่นในชื่อวงมึงต่อเลย

กูไปเจอเพื่อนในเน็ตคนหนึ่ง วงการคอสนี่หละ คุยในเน็ตสองสัปดาห์ แล้วมันมีงานคอสก็เลยจะไปมีทติ้งกัน เขานัดกูไป พอถึงวันนั้นกูก็ไปแบบง่ายๆของกูไม่ได้คอสกูไม่ใช่สายคอส แต่คนนั้นเขาชอบคนที่คอส พอกูไปถึงงานกูก็เดินหาเขาพอเจอทักทายกันในกลุ่ม พอทักทายแนะนำตัวเสร็จ เขาก็หันไปคุยซุบซิบกับเพื่อนในกลุ่มแบบไม่ให้กูได้ยิน แต่กูมันเหี้ย กูเลยถามไปเลยว่าคุยไรกันเหรอเราไม่ควรรู้เหรอถึงต้องกระซิบอะ เขาก็ไม่ตอบกูเว่ยกูเลยเดินไปทักคนอื่นที่เขามาวันนี้ด้วยก็คุยได้ไม่กี่คำก็เดินออกมาดูของขายในงานแล้วกูจะเดินไปหากลุ่มนั้นอีกรอบปรากฎว่าคนที่นัดกูมาเขาทำท่าตีตัวออกห่างไม่อยากเข้าใกล้กูแล้วก็ทำตัวเลี่ยงๆกูตลอด กูเห็นแบบนั้นกูเลยออกมาจากงานนั้นแล้วไปที่อื่นต่อเลย แล้วอีกสองวันกูต้องเจอคนนี้อีกคราวนี้กูเห็นหน้าเขากูก็ไม่ทัก เขาก็ไม่ทักกูเว่ย ต่างคนต่างทำเป็นไม่รู้จักกันไปเลย
กูยอมรับว่ากูน้อยใจว่ะเจอกันทำไมต้องทำท่าทางแบบนั้นใส่กูด้วย กูบอกเลยว่ากูไม่ได้มาแบบโรคจิตหรือเชิงชู้สาวอะไรทั้งนั้น คนนั้นก็เพศเดียวกัน คือมาเจอแบบเพื่อนจริงๆ สองวันถัดมากูเลยตัดสินใจไม่ทักเขาอีก กูไม่รู้หรอกว่ากูทำถูกไหมแต่คนนั้นไม่อยากคุยกับกูนี่แล้วกูทำไมจะต้องทำตัวเฟลนด์ลี่ไปทักทายก่อนด้วยวะ

>>82 มึงก็อย่าไปสนใจคนเเบบนั้นเลย เก็บมาคิดก็รกพื้นที่สมองเปล่าๆ

>>83 กูมาคิดอีกรอบไงว่ากูไปทำไรให้เขาต้องทำแบบนั้นรึเปล่า แต่กูแฟร์แล้วนะที่กูถามไปตรงๆต่อหน้าเขาไปแล้ว กูเป็นพวกติดใจอะไรถ้าไม่ได้เคลียร์กูก็จะย้ำคิดอยู่แบบนั้นจนกว่ากูจะได้คำตอบ กูคงต้องหยุดคิดเองแบบที่แนะนำ

>>84 กูว่าถ้าอีกฝ่ายเเสดงท่าทีชัดขนาดนั้นมึงคงไม่ต้องถามให้เคลียร์อีกเเล้วอ่ะ ไม่มีประโยชน์ เอาเวลาไปหาเพื่อนที่ศีลเสมอกันดีกว่า
เเล้วคนที่ควรติดค้างใจควรเป็นฝ่ายนั้นที่ทำตัวเสียมารยาาทกับมึง ไม่ใช่มึงที่ต้องเก็บมาคิดซะเอง กูถึงบอกว่าคนเเบบนี้คิดไปก็รกสมองเปล่าๆ

กูเคยเจอคล้ายๆนะ เเต่เปลี่ยนเป็นเพื่อนที่สนิทกันตั้งเเต่ประถมที่ไม่เจอกันหลายปีนัดเจอ กูเลยไปหา พอไปเเล้วเหมือนกูไม่เข้าพวกซะงั้น
ฝั่งนั้นคุยกันเหมือนฝูงชะนีขี้เม้าขี้นินทา เเล้วคือกูไม่ชอบไม่อยากร่วมวงเลยขอตัวกลับเเล้วก็เลิกคบไปเลย กูรำคาญ

>>85 มึงก็เด็ดขาดดี ของกูนี่เพิ่งเคยคุยกันแค่สองสัปดาห์เองนะเหย กูเลยรู้สึกว่ามันน้อยไปนะ ที่จะทำให้คนนึงอยู่ดีๆก็เมินกัน หรือเพราะกูหน้าตาไม่ดีวะ แต่งตัวมาก็เชยๆด้วยอะมึง กูลากแตะเสื้อยืดเกงธรรมดาๆ รูปลักษณ์ภายนอกแม่งก็จำเป็นว่ะกับการมีสังคม ตอนนี้กูยังหาเหตุผลอยู่เลยนะเว้ย กูไม่ชอบมีศัตรูอะ มันไม่มีอะไรดีเลย เพราะตอนนี้คนนั้นเขาตั้งแง่กับกูเต็มที่เลยเว้ย อย่างถ้ากูเสนออะไรมาแม่ขัดไม่เลี้ยงเลยอะ กูก็เบื่อๆเซ็งๆอะ

>>86 มนุษย์ขี้เหม็นก็เเบบนี้เเหละมึง บางคนรู้จักกันเป็น10ปีสันดานลึกๆเป็นไงยังดูไม่ออกเลย จะเอาอะไรกับ2อาทิตย์วะ
กูมองต่างซะอีกว่าคนที่รู้จักผิวเผินในระยะสั้นๆ ยิ่งกล้าทำกิริยาไม่ดีใส่ เพราะไม่สนิทไรมาก ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจ
ผลประโยชน์ทางสังคมรึก็ไม่มีให้ เลยไม่จำเป็นต้องเเคร์ก็ได้

เเต่เรื่องการเเต่งตัวดีๆกูเห็นด้วยนะ ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าคนเรามองกันที่ภายนอก ต่อให้ปากบอกว่าเห้ย คนเราต้องดูที่จิตใจสิ อย่าดูภายนอก
สุดท้ายเเล้วก็ไม่ทำอย่างปากพูดสักที เเต่ไม่ได้หมายความว่าต้องฝืนจนไม่ใช่ตัวเองอ่ะนะ เอาเเค่ระดับที่เราสบายใจ+ไม่ขัดบรรยากาศโดยรวมก็พอ

ปล. คนไม่มีศัตรูกูว่าไม่มีว่ะ ทำใจไปนะ มีทั้งคนชอบไม่ชอบปนกันเป็นเรื่องธรรมดา ปล่อยวางซะแล้วมึงจะสบายใจ

>>86 ยินดีด้ที่มึงยังแค่สองสัปดาห์

กูเบื่อเพื่อนคนนึงว่ะ กูเป็นคนชอบโดดคาบเช้าแล้วมันก็ไม่เคยเก็บชีทเรียนให้กูแต่เก็บให้อีกคน พอกูไม่ได้เก็บให้มันเพราะตอนนั้นเห็นมันมานั่งก่อนแล้วใครจะรู้ว่ามันยังไม่หยิบ มันก็บ่นเรื่องชีททั้งวันว่ามันจ่ายตังเรียนไม่ได้เรียนฟรีพอกูบอกให้ซีซิเพราะเวลากูไม่ได้ชีทไหนกูก็ซี แม่งก็ด่ากูว่าบ้านกูรวยถึงกับใช้ตังเป็นว่าเล่น พอมันได้คะแนนน้อยกูก็เคยบอกมันแล้วว่าอ่านแต่กูอ่านแบบพอผ่าน กูก็ได้50-60%นะ มันได้40%เอากูไปด่ากับเพื่อนอีกคน ว่ากูบอกไม่อ่านแล้วได้เยอะ(เยอะพ่อง)กูขี้โกหก แล้วหลังจากนั้นมันก็บ่นในไลน์เรื่องคะแนนมันทุกวันหรือมันจะลาออก บลาๆๆกูก็ปลอบมันปลอบไปปลอบมามันจะให้กูออกด้วยเพราะกูก็เคยบ่นแต่กูไม่เคยบ่นว่าจะลาออกเลยนะเว้ยแล้วก่อนกูจะเล่าบ่นเรื่องที่กูเจอกูก็ถามมันแล้วว่าจะให้กูเล่าไหม เพราะตอนนั้นกูก็ไม่ติดใจอะไรแล้วกูเล่าไม่เล่าก็มีค่าเท่ากัน อารมณ์กูโอเคนานแล้ว มันก็บอกกูให้เล่าๆมันอยากรู้ หลังจากนั้นไม่นานมันก็ยกเรื่องที่กูเล่ามาด่าว่ามันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร เออ พอวันนี้กูได้น้อยกูได้30%มันก็ไม่ปลอบกูด้วยเว้ย ความรู้สึกกูตอนนี้คือเหมือนกูคบกับคนที่ระบายใส่กูจริงๆด้วยอะ แบบพอกูมีปัญหาก็ไม่คิดช่วยกู แต่พอมันมีปัญหาหาเรื่องกูอย่างนั้นอย่างโน้น หาเรื่องจริงงๆอะกูไม่ได้พูดกับมันแบบนี้แล้วมันก็เอาไปนินทากับเพื่อนว่ากูทำอย่างนู้นอย่างนี้ ดีนะที่เพื่อนกูไม่เชื่อเพราะกูพูดให้เพื่อนกูอีกคนฟังด้วย มันเคยมีปัญหากับกูตั้งแต่เทอม1ละแต่ตอนนั้นกูโง่ พยานปากน้อยหลังจากนั้นกูเลยคุยกับมันแค่ในไลน์กลุ่มเพราะจะได้มีพยานหลายๆเสียง

เพื่อนมึงเมนส์มาอย่าคิดมากสิ่

ที่ รร มีงาน กูกับเพื่อนคนนี้ต้องไปช่วยงาน แล้วกูติดธุระซึ่งก็เป็นงานช่วยโรงเรียนงานเดียวกันแต่คนละฝ่ายแถมสเกลใหญ่กว่า กูก็ไปทำอันนั้นก่อน แม่งก็มาโกรธกูเว้ย พอกูว่างก็พยายามมาช่วย บอกมีอะไรให้ทำมั้ย แม่งทำเย็นชาใส่กูอีก งานก็เอาไปทำคนเดียวไม่แบ่งคนอื่น แล้วมาบ่นว่าเหนื่อยไม่มีใครช่วย กูจะบ้าตาย

กูก็เคยเจอเอาไปด่ากับเพื่อนลับหลังเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่กูก็คิดว่าก็พยายามทำดีกับมันละนะ
เป็นเพื่อนของเพื่อนที่กูเสือกจำชื่อมันได้ เลยฝากเพื่อนเตือนให้มันไปถอนเพราะมันไม่เข้าเรียนไม่มาสอบมิดเทอม
แต่มาจี้ให้กูไปก่อนรัว ๆ ทำท่าเหมือนรีบโคตร ๆ ให้พาไปหาอาจารย์เป็นเพื่อน ตอบไลน์ช้าไป 3 นาทีก็โทรมาเลย ทั้ง ๆ ที่กูบอกห้อง ชื่ออาจารย์หมดแล้ว ให้มันลองถามรปภ.ใต้ตึกก็ได้ถ้ารีบ แต่เสือกนั่งรอกู ตอนแรกเห็นมันเงียบไป นึกว่ามันหาอาจารย์เรียบร้อย กูก็ขึ้นเรียนตามปกติ จากนั้นมันเดินมาหากูให้กูไปหาอาจารย์เป็นเพื่อน ทั้งที่อาจารย์อยู่หน้าห้อง ยังไม่เริ่มสอนด้วยซ้ำ ... (ห้องประชุมอะนะ วิชาใหญ่)

มาพีคตรงรู้ทีหลังว่าระหว่างที่มันจี้กู มันก็ด่ากูกับเพื่อนไปด้วย บอกกูเย็นชาใส่ ตอนกูเดินขึ้นห้องเพราะคิดว่ามันหาอาจารย์แล้วก็บอกกูเมินมัน (กูจะเห็นมึงไหม แล้วไม่ทักกูหละ) ซึ่งกูก็ไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้ว เรื่องเก่าเกินจะรื้อมาสะสาง
รู้งี้น่าจะปล่อยมัน F ไปเลยดีไหม ไม่บอกมัน มันก็คงลืมว่าลงวิชานี้ใว้ กูก็ไม่ต้องโดนด่าฟรีด้วย

หวังว่าพวกมึงจะไม่ต้องตัดเพื่อนทั้งกลุ่ม เพราะคนแย่ ๆ คนเดียวนะ สู้ ๆ

>>92 ถ้ามึงยังมีเมตตาบ้างมึงก็หาโอกาสเหมาะๆบอกมันว่ากูขอโอกาสอธิบายหน่อย ถ้ามึงใจเย็นพอ,ฉลาดใช้คำพูดพอก็น่าจะปรับความเข้าใจได้

แต่กูรู้สึกนะว่าพอขึ้นมหาวิทยาลัยแล้วบางทีผิดใจกันด้วยเรื่องงี่เง่าแบบนี้ปุ๊บมันจะตั้งแง่มึงยาวไปเลย. เพราะอีโก้มันเยอะน่ะ แต่กูเคยเป็นคนที่งี่เง่ามาก่อนกูก็อยากได้โอกาสแก้ตัวบ้างเหมือนกันในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย

>>93 โอ้ว มีคนอ่านอยู่ด้วยเวลานี้
ถ้าวันนึงได้คุยกับพวกนั้นอีกละมันหยิบเรื่องนี้มาพูด กูก็คงอธิบายไปตามเรื่องนั้นหละ คิดว่าคงไม่โกรธอะไร
แต่ตอนนี้กูปลงได้แล้วอะนะ ชีวิตปัจจุบันก็แฮปปี้ดี เลยคิดว่าช่างมันไป
ปล.ได้ยินว่ามันจะจบทัน 4 ปีด้วย ตอนแรกกูคิดว่ามันจะโดนไทร์ด้วยซ้ำ ก็ดีเหมือนกันนะ

>>92 กูไม่ชอบเพื่อนแบบนี้เลยว่ะ อีโก้ล้วนๆพวกนี้คิดว่าตัวเองแน่ไงมึง กูเรียนคณะที่สอบติดยากมีแต่พวกนี้ หาปกติยากชิบหาย

>>75 เว้นบ้างก็ได้ คนเราควรเห็นแก่ตัวบ้าง
จากกู ที่มีแต่เพื่อนอมทุกข์ จนมาเจอคนธรรมดา ชีวิตกูดีชิบหายเลยตอนนี้

มาบ่นเองบ้างนิดนึง อิเหี้ย
ตอนนี้กูรู้สึกหลุดพ้นและว่างเปล่ามาก เหมือนชีวิตกำลังรีเซทเลยว่ะ
เพิ่งรู้สึกตัดขาดกับเพื่อนที่เลิกคบกันมาเป็นปีๆได้ไม่นานนี้เอง

แค่บางทีมันนอยด์ๆเหมือนกันว่ะ บอกไม่ถูก
เหมือนเรื่องชีวิตกูที่ผ่านมานี่เป็นความฝันอะ ที่กูคิดว่าเป็นเพื่อนกันมานาน สนิทกัน อะไรนี่แม่งไม่ีอะไรจริงเลย งงตัวเองชิบหาย
บางครั้งอยากขุดเรื่องเก่าๆขึ้นมาก็เริ่มนึกไม่ออกแล้วด้วย แปลกๆดี
เหมือนกูไม่เหลือความทรงจำอะไรกับพวกแม่งเลยอีกแล้วว่ะ

แต่ตอนนี้คือก็มีสังคมดีๆอยู่แหละ พอโอเคอยู่
้
มาโพสต์ให้ตัวเองฮึบ
กูผ่านช่วงเหี้ยๆมาได้ก็เพราะบอร์ดโม่งนี่แหละ
เพราะงั้นขอให้พวกมึงโชคดี

http://www.cleothailand.com/friend/42531

กูแม่งงี่เง่าว่ะ ตอนนี้กำลังปรี๊ดสัด
คนเป็นเพื่อนนี่ต้องคอยเอาใจคอยรองรับอารมณ์คอยคุยด้วยตลอดเวลาที่ฝ่ายนึงอยากคุยมากขนาดไหน
มีธุระกันบ้างไม่ได้เลยรึไงวะ อยากมีเวลาเป็นของตัวเองบ้างก็ไม่ได้
พอบอกว่าไม่ว่ามีธุระก็โดนโกรธโดนงอนว่าไม่สนใจไม่ต้องมายุ่งก็ได้ ไม่บอกก็ไม่ได้รู้ทีหลังโกรธใส่อีก

กูทำแย่กับเพื่อนแล้วเขาให้อภัยกู กูไม่รู้ว่าจริงๆแม่งคิดยังไงหรอกนะ แต่ถ้าให้พูดถึงการกระทำ เขาก็คุยกับกูเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น กูรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยมาก ควรทำยังไงดี

กูชอบพี่คนหนึ่งมากเว้ย คลั้งไคล้นางมาก จนเพื่อนกูแม่งก็ชอบพี่เค้าตามกูด้วย ต่อมากูจีบพี่เค้า แล้วได้เป็นแฟน แล้วนางยังไม่เลิกชอบพี่เค้าว่ะ เที่ยวมาวอแว โพสข้อความประมาณเมื่อไหร่จะเลิกกัน แอบชอบคนมีแฟนงี้อ่ะ กูควรทำไงดี กูรักเพื่อนน่ะ เอาไม้ง่ามฟาดหน้ามันดีมั้ย เสี้ยนนักอย่างนี้ทำไงให้มันหายคันดี อุส่าส่งคลิปเย ไปให้ดูยังไม่หายเ-ี่ยนอีก แม่ง

>>101 ไม่เข้าใจที่สุดคือนางบอกเราว่านางชอบพี่เค้าเหมือนกันนิ มีสิทธิ คือเค้ามีแฟนแล้วป่ะ เเล้วแฟนเค้าก็คือคนที่มึงเรียกว่าเพื่อนด้วยแม่งงงง #คลิปเย ที่ว่าเนี่ยกูก็อปมาจากคอมพี่น่ะ ไม่ใช่กูกับแฟน -..-

>>102 เพื่อนมึงมีสิทธิ์จะชอบ มันไม่เกี่ยวว่านั่นแฟนของมึงหรือแฟนของใคร

>>103 มีสิทธิ์ชอบก็จริง แต่โพสข้อความแนวๆว่าเมื่อไหร่จะเลิกกันนี่เพื่อนปกติเขาทำกันงี้เหรอวะ

>>104 ตัดเพื่อน

>>104 มีสิทธิ์ว่ะ อยู่ที่ตัวมึงหรอกว่าจะยังไงกับมันต่อ เพื่อนมึงจะทำจะคิดยังไงก็ได้ มึงต่างหากจะเลือกเทคแอคชั่นกับเพื่อนมึงยังไง

เออ กูเข้าใจแหละว่ามันมีสิทธิชอบได้อ่ะ แต่เที่ยวมาโฟส แล้วมาทักเเชทถามนู้นนี้ บอกว่ากูเป็นงี้ บอกว่ากูแม่งชอบทำนู้นนี้ กูต้องเลือกว่ากูจะทำยังไงกับมันหรอ ทำไมมันไม่เลือกว่าต้องทำยังไงกับแฟนเพื่อน กุถามมันน่ะ ว่าต้องการแฟนกูมากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมทำงี้อ่ะ กูเพื่อนมึงน่ะ คนปกตินี้เค้าจำเป็นต้องมายุ่งกับคนที่มีแฟนแล้วหรอ มันมีอย่างนี้ด้วย กูเกรงใจมันนะเว้ย ไม่ได้ไปตบต่อยว่าให้เลิกยุ่งแฟนกุอ่ะ แต่มันนี้สิล้ำเส้นเกินไปแล้ว กุเฉยๆกับมันมากน่ะ อยากทำไรก็ทำไปเชิญ กูมั่นใจว่าผู้ชายดีพอ ถ้าเกิดเเย่งไปได้ก็แย่งไป ยังไงมันจะถูกคราหน้าว่าแย่งแฟนเพื่อน แต่การที่มันไปพูดว่าชอบนู้นนี้นั่น โฟสแซะกูงี้อ่ะ มันใช่หรอ

>>107 แต่ที่กูเห็น มึงไม่ได้เฉยว่ะ

มันจาแย่งแฟนมึงก็ให้มันทำไป มึงไม่ทำอะไร ไม่ตอบโต้อะไร นั่นก็เรื่องมึงนะ การตอบโต้ไม่ใช่แค่การใช้กำลังว่ะ
อย่ามาขอคำปรึกษาถ้าไม่คิดจารับความเห็นจากใครอยู่แล้ว

หมอดูเคยบอกว่าทีหอกูมีผีผู้หญิง
ความคิดของกูคือ 1.อย่างน้อยกูก็ไม่ได้อยู่คนเดียวสินะ (ไร้เพื่อนระดับอัลติเมต มึงอุ่นใจทำซากไร) 2.ยังดีนะไม่ใช่ผีผู้ชาย เพราะกุแก้ผ้าในห้องบ่อยๆ

กูมีเพื่อนในเนตคนนึง คบกันมาเจ็ดแปดปีแล้วล่ะ ไปดูหนัง ไปทานข้าว ไปนั่นไปนี่กัน คุยกันทุกเรื่อง นอนค้างบ้านกันด้วย เรียกว่าสนิทกันมาก รู้ทุกเรื่อง แต่อยู่ๆวันนึงเขาก็ไปติดอย่างอื่นแทน เหมือนจูนกันไม่ติดก็เลยไม่มีอะไรคุย แล้วเขาก็ไปคุยกับเพื่อนใหม่ เวลากูทักไปก็ถามคำตอบคำ หนักๆเข้าก็อ่านแล้วไม่ตอบเลย ไปเมนท์แซวเขาก็ตอบทุกความเห็นยกเว้นกู กูก็มาถามตัวเองว่ากูทำอะไรผิดไปวะ ก่อนหน้านั้นยังปกติดีเลย ยิ่งเห็นสเตตัสที่เคยคุยกับเขาแต่เขาไปแท็กเพื่อนใหม่คนนั้นแทน แม่งโครตน้อยใจอะ แต่ถามว่าเราทำอะไรผิดไปรึเปล่าก็ดันบอกว่าเปล่าอีก กูควรทำยังไงดี

กุคบกับเพื่อนมาประมาณห้าปี เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต แต่ตอนนี้มีปัญหาดังนี้
1.เพื่อนกุมักมีปัญหากับแฟน คาราคาซัง ซึ่งกุช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่รับฟัง ฟังแล้วก็เครียด แต่ถ้าไม่ฟังก็รู้สึกผิด เพราะเพื่อนไม่มีใครอีกแล้วนอกจากกุ
นางไม่เล่าให้ใครฟังนอกจากน้องสาวตัวเอง กับกุ กุไล่ไปหาจิตแพทย์ไม่รู้นางยอมไปหรือยัง [กุเสียสุขภาพจิต ชีวิตติดลูป]
2. กุเกลียดเวลาที่เวลากุอยากเจอนาง กุก็ยอมถ่อนั่งรถตู้ข้ามจังหวัดต่อบีทีเอสไปหานาง แต่นางไม่เป็นงั้น จะขอเจอในจุดที่ใกล้บ้านนางที่สุด นั่งรถเมล์ไปได้ คือกุรู้สึกว่า กุทำอะไรต้องสะดวกนางอยู่เรื่อย จนกูหงุดหงิดพาลไม่อยากเจอ [ทำไมกุจ่ายได้ มึงจ่ายไม่ได้]
3.ชีวิตนางไม่เคยว่าง เลิกงานนางต้องไปหาแฟน เสาทิดนางต้องอยู่กับครอบครัว กุนัดทีคือข้ามเดือนเจอกัน อันนี้กุเข้าใจนะ ว่าทุกคนมีธุระ แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันแต่แทบไม่ได้แฮงค์เอ้าท์กันเลย เจอทีไรก็มีแต่เรื่องหนักๆมาให้กุฟัง มันทำให้กุทุกข์ทรมาน

ข้อดีของนาง เป็นคนดี ใจเย็น เสียสละ นิสัยค่อนข้างดี แต่อมทุกข์ แบกโลก มีกรอบในการใช้ชีวิตแปลกๆ ประมาณนี้แหละ
ขอคำแนะนำด้วย

กุไม่คุยกับนางมาสองอาทิดแล้ว นางคงรู้สึกได้ คือกุไม่อยากชวนทะเลาะ แต่ไม่รู้จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจให้นางฟังโดยไม่ทำให้นางเจ็บได้ยังไง อยากเป็นเพื่อนต่อ แต่ก็ไม่ชอบในสิ่งที่ต้องเจอ

กูกับเพื่อนในกลุ่มรำคาญเพื่อนกุชิบหาย เมื่อก่อนแมร่งเพื่อนมีแฟนชอบมาประชด ด่าคนนู้นคนนี้ว่าติดแฟนบ้างอะไรบ้าง แต่พอตัวเองมีแฟนเสือกเห่อมอยอวดแฟนลงเฟซทุกวัน พวกกูนี่แช่งให้เลิกกันแมร่งทุกวันจะได้รอด่าซ้ำ

>>111 มึงเคยมาเล่าทีนึงป่ะวะ คุ้นมากเลย กุว่าควรบอกไปตรงๆว่ะ

>>110 กูเคยเป็นแบบมึง อยู่ดีๆ ก็โดนเมินซะงั้น พอถมว่าโกรธอะไรกันรึเปล่าอิห่านั่นก็บอกว่าเปล่านี่ ปกติดี แต่เมินกู ไม่คุยกับกูซะงั้น ดังนั้นกูฟันเฟิร์มว่าให้มึงลืมมันไปซะเหอะ มันไม่ใช่เพื่อนแท้ของมึง แค่เพื่อนที่หาทีเ่กาะแดกเท่านั้น พอมึงหมดประโยชน์หรือมันได้คนใหม่มันก็เขี่ยมึงทิ้งไม่ไยดี มึงแคร์มากก็เจ็บมาก กว่ากูจะผ่านจุดที่เสียใจและไม่มีพวกมันในชีวิตได้ก็เกือบครึ่งปีว่ะ สู้ๆ นะมึง เคสนี้สรุปว่ามึงไม่ผิด มันแค่ไม่เอามึงแล้วนั่นแหละ /ขออภัยที่พูดตรงๆ เคสมึงกะกูเหมือนกันมาก

>>114 กอดๆมึง จริงๆกูก็ไม่ได้มีอะไรให้เขานะ นอกจากรูปวาดเองบ้าง แต่งฟิคให้บ้าง แต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้แล้ว เลยตัดกูออกไปจากวงจรชีวิตเขาเลย ไปคุยกับเพื่อนใหม่แทน พูดแล้วก็เศร้าแฮะ คบกันมาตั้งเจ็ดแปดปี คุยกันทุกเรื่องไม่ใช่แค่เรื่องการ์ตูนที่ดู กูเจ็บชิบหายเลยว่ะ เหมือนคนอกหักอะ

เพื่อนโม่ง กูขอพื้นที่ระบายหน่อยว่ะ กูแม่งน้อยใจเพื่อนชิบหายเลย เวลามันขอให้กูไปโน่นไปนี่กับมันกูก็ไปด้วยตลอดไม่เคยปฏิเสธ แต่พอกูขอให้มันมาเป็นเพื่อนกูบ้างแม่งเสือกไม่มาทั้งที่มันก็ว่าง(แม่งบอกขี้เกียจ) กูรู้ว่าคิดงี้กับเพื่อนแล้วกูคงดูงี่เง่า แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ะ กูแม่งรู้สึกเหมือนตัวเองไม่สำคัญโคตรๆเลย

>>116 ไม่เพื่อนมึงอาจจะขี้เกียจจริงๆก็ได้นะมึง ความขี้เกียจแม่งไม่เข้าใครออกใครอ่ะ แม่งอาจจะอยากนอนเปื่อยนอนหน้าโง่เล่นๆที่บ้านก็ได้ใครจะไปรู้ (เพราะกูก็เป็น)

แต่ต้องถามมึงแหละว่าเพื่อนมึงมันเป็นงี้บ่อยมั้ย ถ้านานๆทีเป็นก็เออ อีห่านี่แม่งสล็อตเข้าสิง ถ้าบ่อยนี่กูว่าชักจะไม่ดี ถ้าแม่งไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนที่จะหิ้วไปไหนก็ได้ก็อาจจะไม่ค่อยเห็นความสำคัญมึงแล้วแหละ
ปล.อย่าใส่ใจกับการให้คำปรึกษากูมาก กูยังไม่ได้นอน มึนเมาขั้นสุด

>>116 มึงนี่คล้ายกูเลย พอกูชวนไปบ้าง แม่งบอกมีธุระตลอดปีตลอดชาติ แต่เพื่อนอีกคนมาชวนก็ไปกับเขา เช็คอินเซลฟี่กันสนุกสนาน รู้สึกเป็นหมาหัวเน่ายังไงไม่รู้สิ

>>118 นี่มันกูชัดๆแม่ง

>>117 มันไม่ได้ขี้เกียจขนาดนั้นว่ะ(กูขี้เกียจกว่ามันอีก) กูว่าจะไม่ไปเที่ยวกับมันซักพัก ไม่งั้นคงรู้สึกแย่กว่าเดิม ขอบคุณเพื่อนโม่งที่ให้คำปรึกษานะ
>>118 >>119 จับมือพวกมึง พอเจอแบบนี้แล้วรู้สึกแย่ชิบหาย

ทำไมพอกุไม่ใส่ใจเพื่อน หายไปจากชีวิตมัน มันถึงได้มาทักกุ กดไลค์รูปกุ พยายามทำตัวเฟรนด์ลี่ใส่กุ
ทั้งๆที่ตอนยังดีๆอยู่ กุต้องเป็นฝ่ายเปล่งพลังเฟรนด์ลี่ใส่มันทุกทาง แล้วมันก็จะอืมๆอือๆ แบบไม่สนใจ
อย่าไม่ใส่ใจกุวันที่กุไม่อยากสนใจมึงแล้วได้มั้ย.....

ปรึกษาหน่อยตอนนี้กูมีเพื่อนคนนึงว่ะ เป็นเพื่อนในกลุ่มที่ตอนแรกไม่ได้สนิทไรมากแค่คุยระดับนึง ทีนี้คนในกลุ่มแม่งทำงานกันไปหมดเหลือกูกับแม่ง แม่งก็เริ่มมาสนิทกับกูโทรคุย ชวนไปเที่ยวงี้ และชอบมาปรึกษาปัญหาชีวิตกับกู เรื่องเรียนมหาลัยเรื่องครอบครัวเรื่องผญ ซึ่งจริงๆกูแม่งชอบอยู่คนเดียวมากกว่าว่ะแต่กูก็ไม่ได้อะไรก็ไปๆกับแม่ง บอกปัดบ้างบางทีขี้เกียจงี้ ทีนี้ปัญหาคือตอนนี้กูกำลังจะทำงานต้นเดือนหน้าแล้ว แม่งก็ยังพยายามคุยกับกูไม่เลิก กูบอกอ้อมๆแล้วนะว่าถ้าทำงานอาจจะคุยไม่ได้อีก แม่งก็ยังจะตื๊อแถมด่าเพื่อนอีกคนที่มันทำงานจนคุยไม่ได้ให้กูฟัง วันนี้ก็ทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องเด็กๆแล้วโทรหากูขอมาหากูบอกแม่งไม่มีใครแล้วกูแม่งเงิบเลยไอ้สัส วันอาทิตย์กะจะนอนสบายๆเลยหาเรื่องบอกพ่อให้ไปธุระ ปฏิเสธแม่งไป แต่กูเริ่มกังวลถ้ากูทำงานแล้วจะเอาไงดีวะ เวลาให้คำปรึกษากับแม่งกูก็ต้องปั้นคำพูดให้มันดูดีๆถนอมน้ำใจมันอีกเพราะเคยมีเพื่อนที่พูดตรงๆโดนแม่งด่าไปแล้วว่าพูดไม่เข้าหูฟังแล้วเครียด น่ารำคาญชิบหาย แต่อีกใจก็สงสารแม่ง ดูแม่งเครียดไปได้หมดทุกเรื่อง

>>100 มึงไปทำไรให้เขาวะ

เพื่อนโม่งมีไครเป็นแบบกูตอนนี้มั้ย กูคบเพื่อนคงนึงมานานมากแบบรู้ใส้รู้พุงทุกอย่างแล้ว เมื่อก่อนมันเคยสนุกนะอยากพูดไรก็พูด อยากทำไรก็ทำ สนิทมากเลยหละ แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรหว่ะเหมือนระยะห่างมันเพิ่มขึ้น ไม่กล้าที่จะทำงั้น ไม่กล้าจะพูดงี้กลัวมันจะทำร้ายจิตใจ จนตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันเบาบางจนแทบไม่เหลือแล้ว กูควรทำไงดีว่ะ

>>124 มันคืออาการเฟดตัวเองไงมึง กูไม่รู้นะ ละมึงถามมันไปตรงๆยัง ไม่เอาผ่านแชทนะ ชวนไปเที่ยวตรงๆ แล้วถามเลย
กูว่าพูดผ่านแชทแล้วมันไม่เห็นอารมณ์แล้วคนจะตีความไปยังไงก็ได้ เพื่อนมึงก็อาจจะตีความผิดบางอย่างรึเปล่า

เพื่อนโม่ง ถ้ามึงถูกเพื่อนในกลุ่มบอกชอบ แล้วมึงก็รู้สึกดี มึงจะคบมั้ย กูเคยคบคนเพราะรู้สึกดี แล้วก็เลิกกันว่ะ แบบมันรู้สึกดีอยู่เดือนเดียวนอกนั้นก็เบื่อ รำคาญไปหมด กูกลัวทำร้ายจิตใจเค้า แล้วกลัวจะเข้าหน้าไม่ติดกับเพื่อนในกลุ่มอีกเป็นสิบๆด้วย

กูมีเหมือนกันสัส แต่ไม่ได้มีปัญหากับแม่งตรงๆ มีกับเมียแม่ง อีดอกนี่ขี้หึงเหี้ยๆ โซยวายไม่ยอมให้กูคุยกับผัวไม่ให้กูเล่นเกมด้วยห้ามคุยห้ามหีห้ามแตดสั่น ล่าสุดกูเล่นเกมกับพวกแม่งอีดอกนี่งอนงี่เง่าวิ่งไปตายทำตัวควายๆ ในเกม กูโคตรรำคาญอีห่าด่าแม่งเละเด็กกระหรี่หวงควยแม่งไม่ตอบออกเกม กูตามในด่าในห้องรวมต่อ ตอนนี้กูเล่นเกมคนเดียวแม่งละสัสเพราะมันจะไม่ยอมเล่นถ้ามีกูในเกม(แม่งหีสั่นคิดว่ากูจะแย่งแม่งอมควย ) กูบอกให้เลิกคบมันไม่ฟังทั้งที่อีอย่างงี้แม่งเป็นพิษชีวิตชิบหายทำห่าอะไรคุยกับเพศตรงข้ามแปลว่านอกใจ

กูขอบ่นแป๊บ กูเคยมีเพื่อนสนิทนะไปไหนมาไหนสามคน ไปๆมาๆ แม่งไปสนิทกันเองอยู่สองคนแล้วทิ้งกู ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันเลยนะ จู่ๆ มันทำเหมือนโกรธเกลียดกูมาแต่ปางไหน สุดท้ายก็เลิกเป็นเพื่อนกันไป กูก็เกลียดหน้าแม่งไปเลย ส่วนพวกมันก็ไปสวีทกันเอง บล็อคกูทิ้ง กูก็งงนะเว้ยว่ากูทำอะไรผิด ข้องใจมาก นิสัยก็ขี้นินทาทั้งคู่ว่ะ กูคิดว่ากูอาจจะโดนนินทาลับหลัง ตอนนี้กูไม่ได้อยากคุยกันมันแล้วนะ แต่เห็นหน้าพวกแม่งแล้วหงุดหงิดอยากจะเข้าไปตบทุกทีเลยว่ะ อยากจะปล่อยวางให้พวกมันเป็นอากาศธาตุแต่ทำไม่ได้สักที ตอนนี้ได้แค่เกลียดน้อยลง

กูขอระบายแปป กูรู้สึกว่ากูเกิดมาเป็นคนที่ไม่สมควรมีเพื่อนเลยวะ กูนิสัยแย่ด้วย เรื่องเพื่อนเจอความเหี้ยๆทุกช่วงเวลาชีวิต
ตอนเด็กๆป.สามป.สี่ก็โดนเพื่อนทั้งกลุ่มเลิกคบเพราะเพื่อนบอกว่ากูเอาแต่ใจเกินไป ตอนนั้นคือกูไม่รู้อ่ะว่ากูนิสัยแบบนี้ ถ้าแม่งมาบอกก็พยายามปรับก็ได้ ตอนกูโดนทิ้งมันสะเทือนใจมาก จนตอนนี้คบใครก็กลัวเขาเทอ่ะ เขารำคาญอ่ะ แก้ไม่หาย เขามีเพื่อนตั้งเยอะแต่กูมีเขาคนเดียว

โตมามัธยมก็เจอเพื่อนในกลุ่มแกล้ง นินทากู แบบมันหมั่นไส้อ่ะ สุดท้ายจบม.หกมันก็มาสารภาพว่าทำไรกับกูไว้มั่ง ขอให้กูยกโทษให้ ปากกูก็บอกยกโทษแต่กูเสียใจยังไงไม่รู้ เป็นเพราะกูดูไม่น่าคบ ดูเฉื่อยๆ พูดไม่เก่ง ไปชอบเรื่องที่เพื่อนส่วนใหญ่ไม่สนก็ได้ เช่นพวกการ์ตูน เกม งี้หรอ เวลาพวกแม่งมีปัญหาถ้ากูรู้ กูช่วยได้ กูก็ช่วย

มหาลัยก็ก็เลยพยายามปรับปรุงตัวให้เฟรนลี่ พูดมากขึ้น ใส่ใจคนอื่นมากขึ้น ตามกระแส แต่มันดูกลวงๆว่ะเพราะไม่ใช่นิสัยจริงๆของตัวเอง5555 ช่วงนั้นไปหาหมอ เป็นซึมเศร้า ขัดแย้งในตัวเองด้วยเพราะเปลือกมันไม่ตรงก็ตัวจริง ก็มาหาเพื่อนในเน็ต สมมติว่าชื่อA สนใจเรื่องเหมือนกัน กูเข้าหาเขาก่อน เวลาเขาสนุกกูก็สนุกด้วย เวลาเขาดราม่ากูก็พยายามอยู่ข้างๆ ผ่านไปสักสองปีเขาคงเบื่อกูมั้ง เรียนยุ่งด้วย ก็เลยหายๆไป แต่กูก็พยามคุยเรื่อยๆอ่ะ สุดท้ายเขามาบอกกูว่ากูไม่ใช่เพื่อนสนิทเขาไม่อยากเล่า(เรื่องนั้นนี้)ให้กูฟัง ตอนนั้นก็โมโหด้วยว่าสองปีกว่านี้คืออะไรเลยกลายเป็นทะลาะ กูน้อยใจอ่ะมึง ดูโง่นะ แล้วแฟนเก่าเขาก็เอากูไปนินทาในกลุ่มเพื่อน(ก็เพื่อนกูด้วยแหละ) แม่งตั้งกลุ่มไลน์ที่ไม่มีกู กูก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนอีกคน ว่ากูไม่รู้ว่ากูผิดตรงไหน เรื่องน้อยใจกับAก็เคลียร์เรียบร้อย จบด้วยดีแล้วด้วย ทำไมยังตั้งป้อมกูอีก แต่กูขอโทษก็ได้นะเพราะกูไม่อยากเสียเพื่อน แล้วอีนั่นแม่งก็เอาแชทนี้ให้อีกลุ่มนั้นดู กูเสียใจมากเหมือนโดนแทงข้างหลัง กูเลยด่าพวกแม่งแล้วหนีหายไปเลย ขี้ขลาดอีก555 จะเพื่อนAหรืออะไรกูก็ไม่สนแล้ว เพราะAเขาก็ไม่ยุ่ง ไม่ปกป้องกูอะไรทั้งสิ้น
ตอนนี้ก็กลับมาเป็นตัวเองนิสัยเฉื่อยๆ พูดไม่เก่ง ขี้อาย ไม่ตามกระแส สนใจอะไรก็สกีมคนเดียวลงทวิตแม่ง จะมีเพื่อนคบหรือไม่ก็เริ่มปลงแล้วอ่ะ จะเก็บชีทให้คนอื่นแต่ไม่เก็บชีทให้กู จะซื้อของขวัญวันเกิดให้ทุกคน ให้กูหาร แต่ไม่เคยให้กูสักครั้ง จะนั่งกินข้าวด้วยกันแล้วจู่ลุกออกไปทั้งสองคนก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากแล้วอ่ะมึง เขาไม่ได้เกลียดกูไงแค่ไม่สนใจกู เหมือนเป็นอากาศ ยกเว้นว่ากูมีประโยขน์ต่อเขาเช่นทำงานกลุ่มเป็นต้น
กูก็ยังอยากมีเพื่อนที่เป็นเพื่อนสนิทอยู่นะ แต่มันยากไป ท้อ หาหมาเลี้ยงดีกว่า

ปล.จริงๆเป็นเพราะกูไม่มีประโยชน์ก็ได้อ่ะแม่ง พูดแล้วเศร้า

>>129 ให้กำลังใจมึง ขอให้วันนึงมึงได้เจอเพื่อนที่ดีที่พร้อมจะเป็นเพื่อนสนิทกะมึงจริงๆ
ส่วนตัวกูคิดว่าเพื่อนมหาลัยก็เเนวนั้นหมดเเหละ เป็นวัยที่เริ่มเห็นผลประโยชน์ส่วนตนก่อนความเป็นเพื่อนน่ะ
เน้นความปลอมเปลือกไว้ก่อน เจอเพื่อนเหี้ยถือเป็นเรื่องปกติ ถ้าเจอเพื่อนดีจริงๆก็เหมือนถูกหวย

ดังนั้นไม่ต้องเอาความคิดทำนองว่ามึงไม่มีเพื่อนคบมาบั่นทอนตัวเองขนาดนั้นก็ได้ การมีชีวิตคนเดียวก็ไม่ได้เเย่
ลองมองอะไรในเเง่ดีคิดบวกเข้าไว้ ลองหยิบยื่นสิ่งดีๆให้คนอื่นเเม้ว่ามึงจะไม่ได้มันตอบเเทนก็ไม่เป็นไร
ยังไงผลของการกระทำดีจะย้อนกลับมาหามึงในที่สุด ไม่เเน่สิ่งดีๆที่เคยทำไว้อาจนำพามึงไปเจอกัลยานมิตรเเบบไม่คาดฝันก็ได้

>>129 ในฐานะที่กูเคยแบนเพื่อนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกะกูอ่ะนะ พอเห็นมันบอกว่าจะปรับปรุงตัวกูก็โอเคแล้ว แต่บางคนมันเกลียดไปแล้วมันก็ไม่ชอบไปเลยอ่ะ บางอย่างไม่ได้ผิดมากแต่ก็หาเรื่องนินทา แนะนำว่าหาเพื่อนใหม่ดีกว่า อย่างน้อยไม่สนิทมากเอาแค่คุยได้ทำงานด้วยกันได้ก็โอเค ส่วนเพื่อนที่เมินมึง มึงก็เฟดตัวออกมาหน่อย อย่าทำให้มันคิดว่าชีวิตมึงมีแต่มัน เมินๆมันคืนบ้าง

>>130-131 ขอบคุณพวกมึง กูไม่มีปัญหากับคนทั่วไปหรอก คบผิวเผินเจอหน้าผงกหัวทักนี่มีเยอะอยู่
ปัญหามีแต่กับคนสนิท กูคาดหวังมากไปมั้ง แต่กูไม่อยากโทษใคร ไม่อยากโทษตัวเองอีกแล้ว ณ จุดจุดนี้ เหมือนไปสมัครงานแล้วคุณสมบัติไม่ผ่าน ก็เตะฝุ่นหาใหม่ โลกมีคนตั้งเยอะ เขาไม่เหมาะกับกู กูไม่เหมาะกับเขา โลกสวยสู้
สักวันคงเจอที่เหมาะแต่ไม่เจอก็ได้แต่จะ25เบจเพสแล้วแล้วอยากได้ผัวไรงี้มากกว่าอ่ะ555

กูมีปัญหาเรื่องเข้าสังคมมาปรึกษาหน่อย เมื่อไม่นานมานี้กูไปงานแต่งน้าของเพื่อนแทนแม่กู เพื่อนคนนี้กูสนิทตอนประถมแต่พอขึ้นม.ต้นแล้วก็ห่างกันไปจนม.ปลายเลย ปัจจุบันนางก็มีเพื่อนสไตล์เดียสกะนาง พวกแก้งแต่งตัวแรงๆ
อ่ะ ซึ่งกูก็เคยเห็นเพื่อนนางบ้างแต่ก็ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวอะไร กับนางกูก็ไม่สนิทแล้วเลยกระอักกระอ่วนหน่อยที่จะต้องไปงานแต่งแทนแม่คนเดียว

ทีนี้พอไปถึงงาน(งานจัดที่บ้านน่ะแหละ)กูก็เจอนางกำลังจัดงานพวกจัดข้าวของ ยกโน่นยกนี่อยู่กูก็ไปทักทายแล้วก็ไปหาที่นั่ง เห็นเพื่อนในแก้งนางก็ช่วยนางจัดงานอยู่ด้วยแต่กูก็ไม่ได้สนใจ
จนซักพักนางเดินเข้ามาหากูแล้วบอกกู(ต่อหน้าเพื่อนนาง)ว่า นั่งอยู่ทำไม มาแล้วก็มาช่วยงานสิ ด้วยน้ำเสียงแบบดูแคลนหน่อยๆว่ะแล้วก็ใช้กูไปยกของ
ตรงนี้แหละที่กูคาใจว่ากูไปแทนแม่ ไปในฐานะแขกไม่ใช่หรอ ปกติเจ้าภาพจะมาใช้แขกให้ช่วยงานแบบนี้หรอวะ มันไม่ใช่ว่าเจ้าภาพต้องบริการแขกหรอ นี่ใช้กูเหมือนเป็นลูกจ้างเลย กูก็งงแต่เห็นว่าเพื่อนนางที่มาก็มาช่วยงานนางทุกคน หรือว่าปกติแล้วแขกที่ดีต้องช่วยงานเจ้าภาพวะ เพราพี่สาวกูก็ไปช่วยงานแต่งเพื่อนเหมือนกัน กูทำตัวเสียมารยาทใช่มั้ยนางถึงได้พูดกะกูแบบนั้น

>>133 มันมองว่ามึงเป็นเพื่อนไง เป็นแล้วเป็นเลยไม่มีวันหาย แล้วพอเป็นเพื่อนมึงก็ต้องช่วย เค้? คือมันเห็นแก่ตัวอะแหล่ะ ถ้าไม่สนิทแล้วก็ไม่ควรไปขอ(แกมบังคับ)ให้ช่วยแบบนั้นว่ะ

เพิ่งได้มาดูช่วงคะแนนรอบสอง
อิแกทนี่ คนที่ได้ 270-300 มีแค่ 92 คนเอง อีลิทคลับสัส ๆ 5555555
ว่าแต่ทำไมมันน้อยลงเยอะจังวะ รอบแรกคนที่ได้ช่วงนี้มีตั้ง 592 คน

>>135 ชิบหายผิดบอร์ด ขอโทษษษษษษษษษษษ นึกว่ากดเข้าห้องโม่งการศึกษา T_________T

อบากระบายว่ะ
กูมีเพื่อนคนนึงแม่งมันเป็นคนที่โดนไรละจะฝังใจโคตรๆเหมือนจะจำแม่งไปจนวันตาย มันไม่รู้จักปล่อยวางเลยว่ะเรื่องบางอย่างคือผ่านมาตั้งแต่ประถมละมันก็คิดถึงแต่เรื่องเดิมคิดไม่พอชอบเอามาพูดกะกูเอาคนที่ทำให้มันเกลียดมาด่ามานินทา แรกๆกูก็ไม่อะไรหรอกพอนานๆไปแม่งก็ไม่เลิกพูดซักทีอะ นัดเจอกูทีไรนะแม่งต้องย้อนอดีตตลอด เป็นไรมากปะ บางเรื่องเอามาพูดงี้แบบจำได้มั้ยอีxxxตอนเด็กมันชอบทำงั้นงี้ ตอนเด็กมึงเคยพูดว่าบลาๆ แม่งมึงงงงงง กูลืมไปแล้วมั้ยบางเรื่องอะมีแต่มันจำอยู่คนเดียว เหมือนชั่วชีวิตนี้จะยึดติดอยู่กับแต่วัยประถม อิห่า คือกูเป็นเพื่อนกะมันตั้งแต่ประถมจนถึงม.ต้น ม.ปลายมันย้ายไปเรียนนอกเลยไม่ค่อยได้คุย พอกลับมาเจอกันอีกกูเฉยๆไม่รู้ดิ ตอนมันไปนี่กูอาลัยอาวรมากตามประสาเพื่อนต้องจากกันพอนานๆไปกูเฉยๆอะ 55+ ละพอมันกลับไทยมานี่แหละ+กับกูย้ายมาเรียนที่กทม.ด้วยมันก็อยู่กทม.พอดี กูเริ่มอยากออกห่างมันเรื่อยๆเลยยยชอบชวนกูไปนั่นไปนี่วานกูให้ไปช่วยนั่นนี่ทั้งๆที่กูไม่ค่อยว่าง รำคาญว่ะบางทีไปเจอก็พูดแต่เรื่องเก่าๆ ละชอบทำเหมือนรู้จักกูดีด้วยทั้งๆที่ไม่รู้เหี้ยไรเลย ชอบเอาคนที่มันเกลียดมานินทากับกู มึง..คือคนที่มันเกลียดอะคือเพื่อนกลุ่มกูจะให้กูนินทาเพื่อนตัวเองเหรอ - - ละชอบทำมาหวงกู ควย อะไรมึงนักหนามีครั้งนึงกูกลับบ้านที่ตจว.มันทักเฟสมาถามกู "มึงกลับบ้านเหรอ ทำไมไม่บอกกู กูอยากให้มึงบอกกูบ้างเวลามึงไปไหน กูรู้นะมึงมีแฟนแล้วแต่ไม่อยากให้มึงมองกูสำคัญน้อยลง" สัสกลัว คือมึงเป็นไรกะกูนักหนาอิห่า เดี๋ยวแม่งมีเพื่อนใหม่ก็รู้เองแหละ ตอนนี้มันอยู่แต่บ้านไงไม่เรียนมหาลัยมันสอบไม่ติดเลยไม่เรียน แม่งเสียเวลาแทน ละสุดท้ายเข้าเอกชนรอเริ่มเรียนปีนี้ หงุดหงิดว่ะรู้สึกเริ่มรำคาญไม่รู้ทำไมตั้งแต่มันแชทมาบอกไปไหนให้บอกนั่นแหละกูเริ่มรำคาญเอามากๆเลย บางทีก็มาหากูที่หอแบบไม่บอกไม่กล่าวกูต้องการพักผ่อนกูมั้ยไม่ใช่ให้คนมาเดินป้วนเปี้ยนในห้อง ละอีกอย่างกูใกล้จะไฟนอลละมีงานต้องทำเยอะงานเก่าๆที่ดองอีกยังจะเสือกมาบอกกูว่ามีเวลาว่างให้มันหน่อยซักวัน เบื่อ กูไม่ค่อยอยากไปไหนกับมัน

เฮ้อ..กูเครียดว่ะ..กูจะต้องย้ายห้องอีกละ(ม.6 ย้ายแบบยำรวมแม่งทุกสายตามระดับเกรด) แล้วคือกูเป็นพวกเข้ากับคนไม่เก่งมากๆ ขี้อาย คุยไม่สนุก พูดเร็ว ม.5ที่ผ่านมาได้คือมีเพื่อนเก่าจากม.4(เป็นพระคุณมาก)แล้วก็จังหวะคุยอะไรคุยมันเหมาะพอดี กูเลยมีเพื่อนที่อยู่อย่างสบายใจด้วยได้กลุ่มนึง(ถึงจะไม่ได้คุยเรื่องที่กูสนใจแต่กูคิดว่าเรื่องที่สนุกยังไงมันก็สนุก ไปๆมาๆเลยติดนู่นติดนี่ตามเขา เอามาเม้าทํกันได้) ซึ่งก็ยังคุยเล่นกันจนตอนนี้ แต่แบบ แม่งย้ายห้องอีกแล้ววว กูบอกแล้วไงว่ากูเข้ากับคนไม่เก่ง ฮืออออออ ไม่อยากย้ายเล้ยยย แต่ก็เข้าใจว่าชีวิตนี้แม่งจะอยู่แต่ที่เดิมๆไม่ได้หรอก ทุกอย่างยังไงมันก็ต้องเปลี่ยน รู้ว่าได้ไม่ได้ยังไงก็ต้องปรับตัว แต่เหี้ยเอ๊ย กูกลัวจัง..กูไม่ชอบเลย..กูเกลียดเวลาที่ตัวเองกลัวนู่นกลัวนี่สุดละ เฮ้อ...
ป.ล.แล้วนี่กูก็มาอีโมงอแงเป็นเด็กห้าขวบอีก งี่เง่าจริงกู..

>>138 มึงเด็กเตรียมป้ะวะ555555 โอ๋นะมึงกูเก็ทฟีล แต่มึงอย่าลืมว่าไม่ใช่ทุกคนที่มากับเพื่อนกลุ่มเดิมอ่ะ มึงเองก็อาจจะมีเพื่อนที่มาจากห้องเดียวกัน เท่าที่กูเห็นแม่งก็จะเกาะกันเอง ตอนนั้นมึงไม่โอมึงค่อยหากลุ่มใหม่อยู่ถ้าหาได้ แต่พูดถึงอ่ะมึง ม6แม่งไม่ค่อยมารรอยู่ละ ไม่เป็นไรมั้ง

ปรึกษาหน่อยเพื่อนโม่ง
คืองี้ กูทำงานแล้วล่ะนะ แต่ก็มีเพื่อนที่ยังเรียนอยู่
แล้วนางมีปัญหากับคนรอบตัว มีปัญหากับที่บ้าน เรื่องเรียน ห่าอะไรไม่รู้
ดราม่าเยอะแยะไปหมด ละเรื้อรังตลอดเวลา เข้าใจฟีลคนอมทุกข์ใช่ปะ?
นางก็จะมาบ่นๆระบายกับกูแหละ แต่บางทีกูก็ไม่ไหวไง แค่งานตัวเองก็เหนื่อยจนไม่มีเวลาส่วนตัวแล้ว
พอไม่ฟังนางบ้าง นางก็จะนอยด์ๆใส่อีก

จนบางทีกูก็แบบ เหี้ยเอ๊ย ตัดๆแม่งไปเลยได้ไหมวะ เหนื่อยชิบหาย
ทำไงให้นางแม่งเข้าใจดีวะ หรือเฟดออกมาเลย

>>140 มึงก็บ่นเหนื่อยบ่อยๆ บ่นใส่มัน บ่นลงโซเชียล แกล้งตอแหลว่าเกิดปัญหาใหญ่ที่ทำงานเป็นพักๆ ให้มันสัมผัสได้ถึงความฟักอัพของชีวิต 1st jobber ของมึง

มึง เพื่อนสนิทกูแม่เสียอ่ะ ควรปลอบไงดีวะ

140 คุณอวตารร่างเพื่อนดิฉันมาหรือเปล่าคะ นางอมทุกข์กับแฟน ครอบครัว งาน ดิฉันอยากทราบเหลือเกินว่ามีสิ่งไหนที่พอจะมอบรอยยิ้มให้นางได้ไหม
ทุกครั้งที่เจอนางคือระบายๆๆ แล้วดิฉันก็กลับมาเครียดที่บ้าน ก็เลยเลิกเจอนางไปพักนึง ซึ่งช่วงที่ผ่านมาไม่มีนาง ชีวิตมีความสุขมาก
จิตรู้สึกคลีน เปล่งออร่าโพสิทีฟ จนตอนนี้ก็คิดๆว่าจะกลับไปคบกับนางไหม รักนางนะ แต่ทำไมต้องทำร้ายสุขภาพจิตเพื่อการมีเพื่อนคนนึงขนาดนี้ด้วย
#ทำเสียงให้ทอแลที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเปล่งพลังมารร้ายขับไล่จิตนางฟ้าออกไป

>>139 แต๊งกิ้วมากนะมึง ยังไงกูก็คงต้องพยายาม...และฮื่อ กูเด็กเตรียม5555

กูเป็นคนชอบบ่น เพื่อนเลิอกคบกุไปหลายคน เพราะแบบนั้น และกุดีใจที่แม่งหายไปจากชีวิตกุชอบกลเหมือนกัน แปลกนะ คือถ้าไม่ชอบ เบื่อ บอกมาตรงๆ ดีกว่า ตีหน้าดี มึงก็บ้าไปปะ..

>>145 ไม่บอกเพราะยังอยากรักษาความเพื่อน เพราะยังรักไง ไม่อยากผิดใจกัน แบบรักมึง แต่บางทีก็รำคาญในบางส่วน ไรงี้

ไม่ชอบ เบื่อ บอกตรงๆแล้วมึงจะปรับปรุงเหรอ บอกแล้วมึงจะหยุดบ่นไหม แล้วมึงจะไม่นอยด์หรือไง
ถ้าบางคนเขาไม่อยากทนกะมึงแล้วเขาก็แค่หายไปแหละ ใครเขาจะอยากมาโดนมึงด่า ทั้งที่ไม่อยากคบต่อแล้ว อุอุ
โดนเลิกคบไปหลายคนนี่ก็ยังไม่สำนึกสินะ มึงก็บ้าไปปะ...
ก็เนเจอร์มึงเป็นคนแบบนี้ คิดว่าคนอื่นพูดแล้วมึงจะเปลี่ยนเหรอ เหย่ดแหม่

กูมีปัญหากับเพื่อนคนหนึ่งด้วยเรื่องหยุมหยิมมาก แต่มันไม่ยอมพูดกับกูว่ามันมีปัญหาอะไร แต่เอาไปเล่าให้เพื่อนอีกคนในกลุ่มฟังแทน กูกลายเป็นคนเหี้ยไปเลย ถ้าโกรธกูอยากด่ากูทำไมไม่พูดมาตรงๆต่อหน้าเลยวะ พอถามเสือกบอกเปล่า ไม่มีอะไร ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก เอ้า ไม่ใช่แล้วกูจะตรัสรู้เหรอวะว่ามันอะไรยังไง แถมพอกูไม่รู้ก็ดันโมโหต่ออีก กูก็ขอโทษไปแล้วนะ อยากให้ทำอะไรก็บอก แต่แม่งเมินกูเฉย ควรทำยังไงดีวะ นึกไม่ออกจริงๆว่ากูทำอะไรผิด

กูเป็นคนจำพวกออกตัวแรง กูเคยด่าเพื่อนคนนึงอย่างที่พวกมึงชอบพูดว่าไม่พอใจอะไรก็บอกกันตรงๆ กูก็เลยบอก ผลคือแม่งร้องให้เลยจ้า ใครจะทำแบบกูก็คิดดีๆ เฟดตัวออกไปง่ายสุด

มึง กูสืบรู้ว่าเพื่อนในกลุ่มกูที่สนิทมากๆแม่งแอบนินทากูลับหลังอ่ะ กูควรทำตัวโง่ๆแกล้งไม่รู้ หรือโชะแตกแม่งไปเลยดีวะ

ตามสิบาย เพื่อนมึงไม่ใช่เพื่อนกุ กุจะนั่งทางในรู้ไหมว่าอันไหนดีกว่า
อย่างกุเป็นคนไม่ค่อยเอาเรื่อง บางทีเพื่อนก็ไปโชะชาวบ้านให้กุ คือกุก็ควรโชะเองอ่ะนะ มึงก็คิดๆเอาละกันนะ ไหนดีกะชีวิตมึง
แต่เป็นกุกุจะด่า ว่าแต่มึงอยากคบต่อปะเถอะะ
ทำตัวแบบหญิงๆก็ดีนะ ไปนินทากะชาวบ้านลับหลังว่า อินี่แม่งนินทากุ ก็เป็นการแก้แค้นในระดับที่สมน้ำสมเนื้อ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>150 ลองคืดว่าถ้ามึงไม่มีเพื้อนแล้วมึงจะหากลุ่มไหนอยู่ อย่าทำมาเป็นว่ากูไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้ เพราะมึงไม่สามารถทำงานกลุ่มได้คนเดียว มึงต้องรู้ว่าบางทีมึงก็ผิดจริง เพื่อนมึงเค้าก็อยากหาคนระบาย มึงก็ลองปรับปรุงตัว

อันนี้ปรึกษาหน่อยดิ จริงๆก็โตเเล้วนะใกล้จะจบทำงานเเล้ว เเต่กูมีปัญหาเรื่อง Social awkward ว่ะคือกูเป็นคนที่เก็บตัวเวลาอยู่คนเยอะๆจะพูดไรไม่ค่อยออก
คุยก็ไม่เก่งด้วย รู้สึกว่าไม่เฟรนลี่ไม่น่าอยู่ด้วยเเต่ก็มีเพื่อนนะ คิดว่าถ้าทำงานเเล้วลำบากเเหงๆถ้าทำงานกันเป็นทีม

กูอยากเเก้ไขตัวเองวะ ไม่จำเป็นต้องพูดเก่งคุยตลก เเต่อยากเเบบเคยเห็นบางคนปะ ไม่พูดไม่อะไรสงบเสงี่ยมขรึมๆเเต่ดูเเล้วน่าเข้าหาดูอบอุ่น มันดูมีออร่าอะไรเเบบนี้วะ กูเป็นพวกflowสนทนาไม่เก่งด้วยอีกฝ่ายถามมาก็ตอบๆเเล้วก็จบ คิดบทสนทนาไม่เก่ง เพื่อนๆกูก็เข้าใจกูก็เพื่อนน้อยด้วย เเต่กูคิดว่าถ้าออกไปพบโลกนอกนี่ถ้าเข้ากับคนอื่นยากนี่ท่าทางจะลำบาก

มีวิธีอย่างไรที่จะช่วยฝึกการพูด พูดคุย flow หรือบุคลิกบ้าง คุยไม่เก่งเลย

>>153 โหอันนี้กูว่าเป็นทักษะเฉพาะบุคคลอ่ะ อืมมเวลาคนพูดมึงต้องฟังเยอะๆอ่ะ พูดอย่างมีสติ แล้วคอยสังเกตโทนเสียงมึงให้นุ่มๆน่าเชื่อถือ แต่มึงก็จะต้องคอยสำรวมเรียบร้อยอ่ะ เป็นผู้ใหญ่

มึง กูเจอเพื่อนแบบนี้ว่ะอยากมาเล่าให้มึงฟัง
คือกูเรียนวิชาที่เซคนึง 50 คนแล้วให้แบ่งเป็นกลุ่มช่วยกันทำงานที่ใช้คอม
แล้วเพื่อนมันก็จะนัดกันว่าจะทำวันไหน บลาๆ พอถึงวันทำ ก็จะมีคนเอาคอมมาใช่ป่ะ
มันก็จะประมาณแบบว่า คนใช้แมค กับ โน้ตบุ๊ค ธรรมดาอ่ะ แล้วทีนี้ เหมือนเพื่อนที่ใช้แมค ก็จะมีคนที่เหมือนจะใช้แมคเข้าไปพูดด้วยกัน อารมณ์กูกับมึงเหมือนกันนะ แล้วเวลาแคปหน้าจอ ก็จะแคปทั้งจอเลยแบบว่าให้รู้ว่ากูใช้แมคนะ แต่คือมันมีฟังก์ชันที่แคปเฉพาะส่วนได้นี่หว่า กูรู้สึกว่าเขาอวดอ่ะ (อันนี้ไม่รู้กูคิดไปเองรึเปล่า)
แล้วทีนี้พองงานต่อมา กลุ่มนั้นก็จะเหมือนคุยกันอยู่แค่นั้นอ่ะ แล้วเวลาทำอะไรเกี่ยวกับคอม มันก็จะพูดอะไรที่เกี่ยวกับแมคขึ้นมา เช่น มีคนถามว่า ใครตัดต่อคลิปวิดีโอเป็นบ้าง คนนึงก็จะพูดว่า มีแต่ iMovie ไม่รู้จะทำได้รึเปล่า
ไม่รู้ว่าพวกมึงจะเข้าใจที่กูจะสื่อไหม แต่กูหมั่นไส้ว่ะ
คือกูเองก็ใช้แมค ไม่ได้เอามา และไม่แสดงตัว เวลากูจะขอทำงานอะไรเกี่ยวกับคอม พวกนั้นก็จะเมินกูไป ตอนหลังกูเลยเฉยๆ แม่งละ ไม่สั่งไม่ช่วย รำคาญ

>>155 กูก็เบื่อพวกนี้ มอกูก็มีพวกอวดแมค แต่แม่งใช้ไม่เป็น 5555

>>155 ขี้อวดอิสัส กูด่าเพื่อนมึงนะ //แบะปาก สู้เพื่อนกูได้ป่าวซื้อแมคมา แต่ใช้ไม่เป็นนางแม่วไปลงวินโดวเลน กูแบ่บล่ะมึงจะซื้อมาทำหอยอะไร ใส้ในแม่วก็ไม่ไช่ ฮา

>>157 เจอแบบนี้ใบ้แดก ปล่อยเขาไปเขารวย

เคยเจอเหมือนกันนะ เพื่อนกูเองแหละ บ่นอยากได้แมคๆกูก็ถามมึงใช้เป็นเหรอ เอามาแล้วจะเอามาใช้อะไร
มันบอกกูว่าซื้อมาเดี๋ยวเอามาลงวินโดว์ กูเลย อืม...ตามสบายนะเพื่อน

>>159 บอกเพื่อนมึงเหอะ กุใช้แล้วไม่เวิค ลำบากชิบหายแม่งใช้ฝั่งwindow แต่แม่งส่งไฟล์จากแมคไปหาแล้วมันเพี้ยน จำใจต้องลง2os

>>148 เคยเจอเหมือนกันแม่งโกธรกูแล้วเมินกูเนี่ย คือกูทำอะไรผิดเหรอ พอไปถามมึงโกธรอะไรกู มันสวนกลับมาว่ายังไม่สำนึกหรอ เอ้าาก็กูไม่รู้

>>161 *โกรธ

https://www.facebook.com/iShare.uShare.vShare/photos/pcb.893702954025395/893702817358742/?type=3
ไม่รู้คนที่วาดเขียนถึงเพื่อนรึเปล่า แต่อ่านแล้วนึกถึงเรื่องของตัวเองกับเพื่อนสนิทว่ะ

>>163 อ่านแล้วจี๊ดเหมือนกัน เฮ้อ นึกถึงคนที่เคยสนืทมากๆแล้วไปเรียนต่อ คือนางก็ยุ่ง บางทีแบบไม่อ่านไม่ตอบ ตอบช้าไรงี้อ่ะ คิดถึงสมัยอยู่ด้วยกัน แต่ก็เข้าใจนางนะ :(

มึงกูทำไงกูถึงจะหายเป็นโรคหวงเพื่อนซักทีวะ กูไม่ชอบเวลามันไปคุยกับคนอื่นอ่ะมึงเพราะในกลุ่มมีแค่สามสี่คนซึ่งกูสนิทกับมันมากที่สุด มันเป็นคนดีมากดีจนกูกลัวเพื่อนคนอื่นเห็นความดีในตัวมันแล้วแย่งมันไปจากกู กูจิตใช่ไหม หลังๆมันมาบอกกูว่ามันจะไปช่วยงานที่คณะคู่กับเพื่อนอีกคนกูก็คิดว่าต้องมีคนชวนมันแน่นอนแล้วมันทำให้กูรู้สึกไม่พอใจว่ะ พอมันจะมีแฟนกูทั้งเป็นห่วงทั้งหวงมัน ทั้งกูกับเพื่อนกูเป็นผู้หญิงนะ กูควรจะทำไงดีวะ ปล่อยวางเหมือนจะไม่ได้ผลสำหรับกู:(

>>165 ก็ปรกตินะ ไม่อยากสูญเสียความสำคัญไง

>>165 มึงเป็นคนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ยิ่งไปเยอะกับเพื่อน เพื่อนยิ่งห่างนะรู้เปล่า ไปแก้โรคขาดความมั่นใจของมึงซะ

โอ๊ยยยย กูล่ะเบื่อพวกที่เวลาคอมหรือโน้ตบุ๊คมีปัญหาแล้วชอบเรียกกูไปจังเลยว่ะ คือกูแค่ทำงานที่ต้องใช้คอมเฉยๆ กูไม่ได้เป็นช่างซ่อมนะโว้ย แล้วกูก็ทำไม่เป็นด้วย แต่บอกแม่งก็ไม่สนใจอิดอก แล้วบางปัญหาน่ะ พวกคุณมึงท่านเปิดเน็ตหากันบ้างก็ได้นะ ไม่ใช่มาเรียกกูกันอย่างเดียวแล้วไปนั่งกินมาม่ากัน รำคาญมาก แต่ก็ได้ทำแต่ปั้นหน้ายิ้มแล้วทำให้แม่ง ไม่ทำให้ก็เดี๋ยวมีปัญหาอีก สึด

อะไรคือการที่โดนเพื่อนเททั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่คุยไม่เล่นอะไรกะกุเลยแต่ทำกะคนอื่นได้ หลายรอบละนะเว้ย :'(

ตั้งแต่กูขั้นม.ปลายมากูไม่มีเพื่อนสนิทในห้องเลยว่ะแปลกไหม มีก็แต่เพื่อนเที่ยว แบบคุยกันไม่ได้ทุกเรื่อง

>>169 จะโดนเทมันมีที่มาอยู่แล้ว make senseหรือเปล่าแค่นั้นเอง ลองนึกดูดีๆ

>>170 เหงาป้ะล่ะ เวลาทำงานมีกลุ่มไหมล่ะ

ส่วนมากการโดนเทแบบที่คนโดนเทไม่รู้เนื้อรู้ตัวมักไม่เมคเซนส์...

>>172 บางทีก็พูดแบบไม่คิด ทำไม่คิด อีกฝ่ายมันoffensive

พวกมึง คือกูมีเรื่องสงสัย
กูสงสัยว่าทำไมเพื่อนกูถึงดูอยากมีแฟนกันจัง ประมาณว่า พอกูเล่าให้ฟังถึงเพื่อนใหม่คนนึงที่เป็นผู้ชาย อารมณ์แบบเม้าไรงี้ มันก็จะตีความไปว่ามาจีบแน่เลย คือกูอึ้งอ่ะพูดไม่ออก กูคิดว่าแค่คนรู้จักเรียนด้วยกันไรงี้ แล้วก็มีแบบ สมมติเพื่อนอีกคนมีคนมาขอไลน์ มันก็จะบอกว่า อยากมีบ้างจัง ฟิน แล้วก็จะมีเพื่อนที่ชอบเที่ยว มันก็มาพูดกับกูว่า อยากคอแข็งบ้าง ผู้หญิงคอแข็งดูเท่อ่ะ คือกูก็เออออกับมันไป แล้วก็เอาเรื่องผู้ชายคนนั้นนี้มาเล่าให้กูฟัง ว่าแอบปลื้มไรงี้
คือมันเป็นวัยหรือยังไง คือเวลากูมองเพื่อนกูคิดว่าเรื่องพวกนี้มันธรรมดาเฉยๆ กูไม่รู้สึกอะไร แต่กูยอมรับว่ากูผ่านช่วงอารมณ์แบบนั้นมาแล้ว ตรรกะป่วยๆ เช่น เห็นเหล้า บุหรี่ ผับ เป็นเรื่องเท่ คอยส่องเม้าบ้าผู้ชาย พอโตแล้วกูคิดว่าเรื่องพวกนี้มันเด็กๆอ่ะ
ปล. กูขอบ่นหน่อยนะ กูปี1

กูเบื่อเพื่อนเห็นแก่ตัวจัง งานกลุ่มแม่งไม่เคยทำ อ้างนู่นอ้างนี้ ไม่มีคอม ไม่มีเน็ต ไม่มีปริ๊นเตอร์ ไม่มีเวลา ไปต่างจังหวัด ไปทำบุญ
สุดท้ายกูก็ทำคนเดียวตลอด สัส

กูไปเที่ยวกะเพื่อนแล้วกูแลกเงินสดไม่พอกูเลยขอรูดการ์ดตอนเพื่อนช็อปปิ้งเพื่อแลกกะเงินสดเขา ต่อมาคนที่ให้กูรูดการ์ดมีปัญหาเรื่องเงินไม่พอเช่นกัน ลามไปจนถึงว่าเงินเขาหายไปสามพัน เขามาตั้งแง่กับกูหาว่ากูอาจจะเอาเงินเขาไปเกินเพราะกูไม่ได้คำนวณค่าใช้จ่ายในวันหลังๆที่เที่ยวด้วย ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้กูมีเงินสดเท่าไหร่ วันนั้นกูเลยนั่งคิดเลยเลขออกมาคือตรงไม่มีปัญหา แล้วก็ทำมาบอกว่าอ้อลืมเงินไว้ที่บ้านตอนอยู่กะกูสองคน แม่งคือห่าไรวะ แล้วคนอื่นเขาจาคิดว่ากูขี้ลักขี้ขโมยไหม ไปกันห้าคนแต่เสือกสงสัยกูคนเดียวอีกคนเขาคำนวณค่าใช้จ่ายตลอดส่วนอีกสองคนก็ไม่ได้ทำแต่ไม่สงสัย แถมตอนให้เงินมากูก็ให้เขาจัดแจงเองให้จบมีพยานมองเห็นว่าให้เงินกูมาเท่าไหร่ แล้วพอกลับมาก็มาทำพูดจาเสียดสีใส่กูซะงั้น ห่ากูก็ไม่ได้บังคับอะไรแม่งให้ต้องซื้อของเลยนะหยิบซื้อก็หยิบเอง โคตรไม่เข้าใจอีโก้หนักมาก ช็อปจนเงินไม่พอก็ยอมรับดิวะว่ามีเงินไม่พอ ไม่เห็นต้องใส่ร้ายใครแบบนี้เลย

>>171 บางทีเหงานะ แต่ก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ว่ะ

>>177 โอ๋ มปรนะมึง แรกๆกูก็เป็น กูรู้สึกว่ากูไม่fit in อ่ะ คือกูไปแลกเปลี่ยนกลับมาซ้ำชั้นม.4 โคตรเคว้ง ตอนม.5นู่นถึงมีเพื่อนแบบจริงๆจังๆ ขอให้มึงได้เพื่อนดีๆในเร็ววันนะะ

>>178 กูขอกอดพีเพื่อนโม่ง

*ที

>>179 กอดมึงง ไม่เป็นไรนะมึง ลองทำกิจกรรมเยอะๆดูไหม อาจจะได้เพื่อนจากตรงนั้นนะ

ไม่รู้เรียกเพื่อนดีมั้ย เอาเป็นว่าจะทำตัวใจดีเรียกมันว่าเพื่อนแล้วกัน....
คืองี้ พวกกูมีสอบอัตนัย ชีทที่อ.ให้มาหนามาก หนาสัสๆ แล้วก็มีคนนึงมาขอให้กูช่วยทำสรุปให้ เพื่อนจะได้ไม่สอบตกกันเพราะคะแนนสอบผ่านมันสูงมาก (70%) กูก็ อ่ะ ทำก็ได้เพราะยังไงกูก็ต้องอ่าน วันนี้กูได้ยินมันคุยกันหลังกูส่งสรุปไปเมื่อวันก่อน ว่าจะแอบเอาสรุปของกูเข้าไปเปิดเป็นโพยในห้องสอบ อ้าว ชิบหาย!
.......ปวดใจว่ะ คราวหน้ากูไม่สรุปให้แม่งละ 5555555555555555555555555555

บ่นหน่อย กูเพิ่งเข้ามหาลัย กูรู้สึกว่าทำไมเรามีเพื่อนที่สนิทใจแบบมัธยมไม่ได้มั่งเลยวะ เพื่อนที่เป็นโดยไม่มีเงื่อนไขอะไร นี่แม่งจ้องจะหาผลประโยชน์จากกันท่าเดียว พอหมดประโยชน์ก็โดนเท คบกันก็เเค่ผิวเผิน เกาะกลุ่มไปไหนมาไหนกันก็ไม่ได้สนิทใจเลย ปากบอกต่อหน้าเพื่อนคนนึงว่าไม่เคยจิกกัดอะไรลับหลังซะหน่อย เพื่อนกันนะเว่ย เชื่อใจกันหน่อย พอคนนั้นไปแม่งเม้าท์กันเดี๋ยวนั้นเลย กูก็พอรู้อะว่าแม่งจบไปต้องเจอหนักกว่านี้เเน่ แต่กูรู้สึกเหนื่อยแม่งจริง พอตอนนี้แยกมาอยู่คนเดียวก็โดนหาว่าเทเพื่อนอีก แบบนี้ใครจะไปคบชีวิตสัสจริงๆ

>>183 ต้องอดทนมากๆ ถ้าเครียดก็ระบายออกมาก็ได้เว้ย ตอนนี้ออกมาอยู่คนเดียวดีแล้วแหล่ะ คนแบบนี้จ้องแต่เอาผลประโยชน์ ม.มันกว้าง สักวันมึงต้องเจอคนดีๆแหล่ะนะ.

>>183 ให้ใจกับทุกคนก่อน ถึงจะได้รับอะไรแย่ๆมา แต่ใน 100 คน มันต้องมีสักคนแหละที่เป็นของจริง ดังนั้นให้ใจไว้ก่อน เพราะถ้าปิดตัวเอง ก็เท่ากับโอกาสที่จะเจอคนดีๆที่ตามหา เป็น 0 เลยนะ (แต่ระวังเรื่องความรู้สึกตัวเองด้วย เป็นห่วง)

>>183 จำไว้ จงรักษาเพื่อนมัธยมกะประถมไว้เยอะๆ หลังจากนั้น ชีวิตเมิงจะไม่มีเพื่อนแบบนั้นอีก
กูใช้วิธีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งตลอด นินทาเมิงก็นินทาไปซิ ไร้สาระจะตาย

>>186 ประถมอะใช่ แต่มัธยมขึ้นไปขึ้นอยู่กับสังคมว่ะ มัธยมกูโรงเรียนดังระดับประเทศ ยังคบกันอยู่แหล่ะแต่สวมหน้ากากใส่กันชิบหาย ตรงข้ามมหาลัย 1 ใน 3 พระจอม คุยกันได้ทุกเรื่อง

ใครว่าเพื่อนมัธยมไม่หาประโยชน์กัน โตขึ้นมาเดี๋ยวมึงก็รู้เอง

มัธยมนี่ตัวเด็ดเลย ที่มึงพูดได้เพราะไม่เจอเองไง

กู >>182 มาอัพเดทเพิ่มเติม หลังกูลงสรุปไปจนถึงตอนนี้ มันมีคนไม่รู้เอาเฉลยข้อสอบมาอีท่าไหนแล้วปล่อยลงไลน์กลุ่ม รู้สึกเหมือนกูโดนตบหน้าอ่ะ แถมคนปล่อยเฉลยก็เป็นเพื่อนกับคนที่มาขอให้กูทำสรุปให้
รู้สึกเหี้ยมากๆ แต่ก็พูดห่าอะไรออกมาไม่ได้เพราะเป็นคนส่วนน้อยในภาค เคยพูดไปทีนึงตอนที่มันด่าอาจารย์กันเพราะความเห็นไม่ตรง กูโดนสวนซะงั้น ...

กูเนี่ยเจอมา ตอนมัธยม ต่อหน้าพูดกับกูดีสัส ยิ้มยังงั้นยิ้มยังงี้ แล้วตอนหลังมีเพื่อนที่สนิทกูมาบอกว่า มันเอากูไปด่าในทวิต ตอแหล บ้า ผช ไรงี้ แล้วก็มีเรื่องมีราวกัน จนกูโดนแบน แบบในห้องมันจะเว้นระยะห่างโต๊ะกูไว้ให้กูโดดเดี่ยว แต่กูไม่สน กูไม่แคร์ และกูก็รอดมาได้ แต่แม่งแปลกอยู่อย่าง ขนาดแบนกูนะ ครูสั่งงานฝากบอกเพื่อน มันก็ยังมาบอกกูว่ะ กูนี่ขำในใจ ถ้าเป็นกูคงเอาให้กระอัก สงสัยมันยังไม่ร้ายเท่ากู

>>191 มึงนี่โง่จริง ก็ถ้าเกิดไม่บอกงานมึงแล้วเกิดอาจารย์ถามมึงขึ้นมาว่ารู้งานรึยังแล้วมึงบอกไม่รู้ เพื่อนมึงก็จะโดนเฉ่งเอาไง
เอาจริงๆเพื่อนมึงเขาคงไม่อยากยุ่งกับมึง แต่ก็ไม่อยากเดือดร้อนเลยพยายามสื่อสารให้น้อยที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องยุ่งกับมึงอีก

ก็นะ ขนาดกูอ่านที่มึงพิมพ์มาแค่สองบรรทัดยังไม่ถูกชะตาเลยว่ะ รู้สึกว่ามึงคงเป็นคนน่ารำคาญ

>>192 แล้วแต่มึงเหอะ แต่กูไม่ได้ไปทำอะไรเขาก่อนละกัน กูอยู่ของกูเฉยๆ บ้าของกูคนเดียว นางก็มาส่องแล้วมาว่ากู มึงคงไม่เข้าใจ

เอาจริงๆคือ ชีวิตวัยมัธยมอ่ะ ไม่ต้องคิดไรมากหรอก สนใจเรื่องเรียนไว้ก่อนดีกว่า เพื่อนถ้าจะคบก็ควรเลือกๆไว้บ้างไม่จำเป็นต้องมีเยอะ ใครดีมาก็ดีตอบ ใครร้ายมาก็เล่นมันเลย ต่อหน้าไม่กล้าก็ลับหลังแม่ง รักษาภาพลักษณ์ต่อหน้าครูให้ดีๆ แล้วก็ควบคุมอารมณ์ด้วยทำอะไรต้องมีสติ เพราะช่วงนี้วัยรุ่นไง มันจะหุนหันพลันแล่น ช่วงหัวเลี้ยวหัวตอของชีวิต ว่าเราจะเลือกเดินไปทางไหน ใครทะเลาะกันแนะนำว่าควรรีบเคลียร์ให้เรียบร้อยไม่งั้นอาจจะค้างคาไปชั่วชีวิต อย่างเรา วันเรียนจบก็นัดมาหมดอะ ไอ้พวกที่ชอบนินทา พวกที่มาตั้งแง่ใส่ ยังไงก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ที่ทำแย่ใส่จนชีวิตกูวุ่นวายชิบหายเพียงเพราะแม่งแค่หมันไส้กู อีผี เกือบสามปีที่เอาเรื่องเลวๆมาใส่ร้าย หาเรื่องให้กูผมหงอกก่อนวัย กูทำไม่แคร์ไปงั้น ที่จริงแล้วกูเดือดมาก แค้น เกลียดดดด เล่นมึงไปเท่าไหร่กูก็ยังไม่หาย หึยๆๆ

อีพวกหน้ายิ้มซื่อ พวกหน้าไหว้หลังหลอกกูโคตรเกลียด มีคนนึงแม่งหาว่ากูรังแกมัน คนอย่างกูไม่เคยเล่นใครก่อน ทั้งที่แม่งมีพวกเป็นโขลง ใส่ร้ายให้เพื่อนในห้องเกลียดกู ไซโคกันเข้าไป เรียนแม่งโคตรอึดอัด จะให้กูขอโทษทั้งที่กูไม่เคยไปทำห่าไรให้ อยากให้กูรังแกนัก กูก็เล่นแม่งเลย เพื่อนกูก็มี มันแอ็บใสใส่ กูก็แอ็บใสมั่ง วินๆ
คำเดียว โคตรสะใจ

>>194 ของมึงคงเคลียร์กันจบแล้วสินะ แต่ของกูนี่จบแบบค้างคา ปัจฉิมกูไม่เข้า คือกูกลายเป็นคนปิดไปเลย คบแต่เพื่อนเก่าๆ ที่รู้จักกันมา 10 ปี
แต่กูเอาคืนพวกมันไปแล้วล่ะ แต่พวกมันไม่รู้หรอกว่ากูเป็นคนทำ กูยืมมือคนอื่นทำอีกที

>>196 ก็เคลียร์แบบเปิดอก จริงๆคือโดนกูบังคับนี่แหละ ยึดใบจบมัน5555
ความจริงเราใสๆนะ(จริงจริ้ง)
เราแค่ไม่อยากให้พวกเขาจำภาพว่าเราเป็นคนแย่ๆไปนะ ทั้งที่ไม่จริง
เราก็เคยนะ กับเพื่อนตอนประถม มันฟังคำคนอื่น แต่ไม่เคยเอ่ยถามความจริงกับเรา ทั้งที่พวกเราสนิทกันที่สุด เป็นเพื่อนกันตั้งแต่จำความได้อ่ะ โดนผลักออกจากกลุ่ม โดนด่าเป็นนังงูพิษ 55555
ตอนขึ้นม.ต้นเราก็ร้องขอพ่อย้ายโรงเรียนเลยอ่ะ ตีกันทีไรเราช้ำทุกที เด็กๆนี่ตัวดีเลย เพื่อนเรามันฉลาดมาก เลือกลงมือตรงจุดใต้ร่มผ้า ครูไม่รู้ผู้ใหญ่ไม่เห็น เด็กผีมากอ่ะ จากเราขาวๆจนเทาไปเลย ไม่สิอาจจะดำตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้
ตัดขาดกันแบบจริงจังมาก ถึงกับให้เราสาบาน 5555เจอกันไม่มองหน้า แต่งงานยังไม่ส่งการ์ดเชิญมาเลยจ้า คนโคตรจริง
เขาก็ยังมองเราเป็นนังงูพิษจนปัจจุบันนี่แหละ จะไปเคลียร์ก็ช้าไปแล้วมั้งตอนนี้ ไม่รู้จะนึกเสียใจบ้างมั้ยถ้ารู้ความจริง แต่เราไม่สนแล้ว ช่างแม่ง(╰_╯)

บอร์ดโม่งทำให้กูได้รู้จักจูนิเบียวเวอร์ชั่นเด็กผู้หญิง อืม มันก็คงประมาณนี้สินะ...

>>198 จูนิเบียวเป็นยังไงวะ กูเคยอ่านว่าคือโรค ม.2 แต่กูไม่เข้าจ บอกว่าคนนั้นเบียวคนนี้เบียวเป็นยังไง ช่วยอธิบายกูที

>>199 ก็อารมณ์ประมาณว่า คิดว่าตัวเองมีพลังพิเศษมาตั้งแต่กำเนิดสถิตอยู่ในแขนขวา จึงต้องเอาผ้าพันไว้ ปลดออกมายามใช้พลังเท่านั้น พูดตามตัวละครในอนิเม ชอบทำตัวอวดรู้ต่อต้านสังคม ทั้งๆที่ไม่ได้รู้ห่าอะไรเลย หรือพวกชอบทำอะไรนอกกระแส แต่ตัวเองไม่ได้ชื่นชอบอะไรขนาดนั้นหรอก แค่เห็นว่ามันเจ๋งดี เลยทำ มันจะได้ดูพิเศษกว่าคนอื่น

>>200 ในนี้กูมองออกหลายคนเลยว่าแต่งเรื่องแหงๆ ของเด็กผู้ชายคือเลียนแบบแนิเมะของผู้หญิงก็คงนางเอกนิยาย เออ ปัญญาอ่อนดี สึสสส. 555555555

กูนอนคิดเรื่องนี้มาสองคืนละ คิดไม่ตกซักที
กูคิดว่ากูมีปัญหาเรื่องการอยู่ร่วมกับคนอื่นอ่ะ กูเช่าหออยู่กะเพื่อนอีกสองคนแล้วสองนั้นค่อนข้างขี้เกียจ ไม่มีระเบียบ ชอบทำบ้านรก กินข้าวแล้วไม่เอาขยะไปทิ้ง จานล้างบ้างไม่ล้างบ้าง ตอนแรกๆกูก็หยวนๆพอกินของตัวเองเสร็จเห็นจานกองพะเนินกูก็เออ ล้างให้ก็ได้ แต่พอมันบ่อยเข้าแบบกูกินข้าวหมดจะเอาจานไปล้างทีไรก็มีกจะเจอกองจานคนอื่นเต็มอ่างไปหมด จนกูแบบไม่โอเคละ ถ้าคิดจะกินกันอย่างเดียวแบบนี้คงคิดว่าทิ้งเอาไว้เดี๋ยวก็มีคนมาล้างเองอย่างงี้ป่าววะ แต่ก็ไม่อยากว่าอะไรมากแต่ละคนค่อนข้างพูดยาก กูเลยเลิกล้างให้คนอื่นไปเลย เวลากินเสร็จก็ล้างแต่ของตัวเอง ทีนี้กองจานที่ไม่ได้ล้างแม่งก็สะสมขึ้นอีกจนไม่มีช้อน ไม่มีจานให้กิน ซึ่งตอนหลังกูตัดปัญหาไม่มีก็ไม่กินแล้วก็กินข้างนอกตลอด จนวันนึงอยู่ๆเพื่อนคนนึงเกิดรักความสะอาดขึ้นมาแล้วก็มาโวยใส่กูว่าเห็นจานกองมานานแล้วนะ ทำไมไม่ล้าง บลาๆ กูก็งงว่าอะไรวะแต่กูไม่ได้เป็นคนกินนะกูเลยไม่ล้าง กูคิดว่าเค้าคงคิดว่ากูกินแล้วไม่ล้างแหงแต่กูก็ไม่ได้ตอบอะไรก็เล่นคอมต่อแล้วเหมือนเค้าก็ฮึดฮัดใส่อ่ะ

กูคิดว่าถ้าตอบไปว่ากูไม่ได้เป็นคนกินกองจานพวกนั้นนะต้องโดนว่าแน่ๆว่าก็เห็นว่ามันกองเน่าทำไม่ล้างอะไรแบบนี้เลยว่ะ คือการอยู่ร่วมกันมันต้องทำงี้หรอ เห็นบ้านสกปรกต้องตามทำความสะอาดถึงแม้ว่ามึงไม่ได้ทำรก เห็นจานไม่ล้างมึงก็ต้องตามล้าง เห็นขยะไม่ทิ้งก็ต้องเก็บไปทิ้งให้ บ้านเลอะก็ต้องกวาดต้องถู มันยุติธรรมหรอวะที่เป็นแบบนั้นหรือมันปกติของการอยู่ร่วมกัน แต่ทำไมกูรู้สึกว่าไม่แฟร์เลย พอทำแบบนั้นกูก็ต้องทำไปตลอดรึเปล่า ในเมื่อพอมีคนทำให้คนอื่นก็จะไม่ทำกันเหมือนจานที่กองเนินสูงนั่นอ่ะ แบ่งหน้าที่ก็เคยแบ่งแล้วแต่สุดท้ายก็ไม่ทำกัน แล้วกูเลยไปรับผิดชอบแค่ส่วนของตัวเองคนเดียวไม่สนส่วนรวม กูกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวป่าววะ

แล้วมันแย่ตรงกูทำความสะอาดไปเท่าไหร่พออีกสองสามชั่วโมงต่อมาหลังจากทุกคนตื่นบ้านก็จะเต็มไปด้วยขยะ ถุงพลาสติกที่ปลิวว่อน กูเบื่อที่จะต้องตามเก็บทุกวันกูเลยไม่ทำให้แล้ว พอเพื่อนรู้ตัวว่าบ้านรกแล้วเลยลุกขึ้นมาทำความสะอาดแล้วก็เลยว่ากูหรอ ว่ากูไม่ทำอะไร แล้วไอ้ที่กูเคยทำล่ะ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ากูกวาดบ้านให้ทุกวันที่กุหยุด เซ็ง นี่กูควรออกมั้ย แต่กูก็ยังต้องเรียนห้องเดียวกะพวกนั้นไปอีกสี่ปี ไม่อยากมีปัญหาตั้งแต่ตอนนี้ว่ะ

ออกมาอยู่คนเดียวเหอะ

>>203 ก็อยากอยู่ แต่ไม่รู้พูดว่าไง สองคนนี้สนิทกะเพื่อนคนอื่นด้วยไงส่วนกูเป็นพวกเพื่อนไม่ค่อยคบ ก็กลัวว่าถ้าผิดใจกันอาจต้องอยู่คนเดียวในสาขา

>>202 เคยเป็นเหมือนกันว่ะ ตอนนี้บอกเพื่อนว่าไม่ไหว แพ้ฝุ่น เก็บห้องทุกวันไม่ไหวเลยขอย้ายออกมา

คือห้องแม่งสกปรกสัส เพื่อนผมร่วงเยอะเหี้ย ๆ ร่วงจนจะเป็นพรหมเช็ดเท้าอยู่ละ แถมวันดีคืนดีวางขนมกินทิ้งไว้บนเตียงมั่ง บนโต๊ะมั่ง มดก็ขึ้นเต็มดิ แถมมดกัดนาง นางไม่รู็สึกนะ แต่กูค่ะ กูขึ้นตุ่มทั้งขา ฟวย - * -

คือนายก็ลองทำตารางแปะฝาห้องไปดิ วันไหนเวรใคร ทำความสะอาดแล้วก็ถ่ายรูปลงไลน์ ไม่ก็เซ็นชื่อในใบตารางเวรทำความสะอาด ไรงี้อะ เห็นเพื่อนที่อยู่ห้องข้าง ๆ ทำอยู่ ไม่อีกทีนายก็คงต้องแบ่งอะ คนนี้ล้างห้องน้ำซักผ้า คนนี้กวาดพื้นถูพื้น คนนี้ทำอาหารล้างจาน ไรงี้อะ อันไหนแม่มสกปรกก็รู้เลยว่าใครอู้

>>205 เคยแบ่งเวรแล้วไม่มีไรดีว่ะ มันอู้อยู่แล้วพอบอกให้ทำก็จะเดี๋ยวก่อนๆแล้วก็ไม่ทำ ซึ่งมันก็ไม่ได้แคร์กันด้วยว่ากูจะคิดยังไง อย่างเรื่องจานที่ไม่ล้างแล้วมันโวยใส่กูอ่ะ พอโวยเสร็จมันก็ไม่ล้างนะ ก็ปล่อยไว้งั้นแหละ เน่าต่อไป กูสะอิดสะเอียนจนจะไม่ไหวแล้ว

แคร์เหรอ? อยู่คนเดียวแล้วมันเป็นไงวะ เพื่อนไม่ค่อยคบแล้วทำไม คบกันต้องมารองมือรองตีนพวกแม่งงี้
กูยอมอยู่คนเดียวอ่ะ เชื่อกูเหอะ ออกมาอยู่คนเดียว สุขภาพจิตดีขึ้นเยอะ ไม่ต้องแคร์ใคร ใครจะว่าไรก็ช่างแม่งมัน
กูละโคตรเกลียดเลย ไอ้พวกหัวควยที่ชอบทำตัวเอาเปรียบชาวบ้านเงี้ย แม่งเย็ด

>>207 มันซวยกรณีที่อาจารย์แก่ๆบอกให้มึงทำงานกลุ่มงานคู่ในวิชาเอก
พอขอทำเดี่ยวก็จะพยายามเทศน์หรือสอนว่าหนูอยู่ในสังคมหนูจะต้องปรับตัวและยอมรับข้อเสียของเพื่อนนะคะในตอนทำงานหนูจะเจอยิ่งกว่านี้อีกหนูจะต้องฝึกและหนูก็ต้องบลาๆๆๆๆ
แปลง่ายๆว่ามึงต้องหากลุ่มหรือคู่ให้ได้ค่ะอิหอยทำมาเดี่ยวไม่รับงานนั่นละ

เมื่อวานเปิดเทอมวันแรก เป็นวันที่กูกับน้องเหนื่อยที่สุดแล้ว เพราะมีคนมาหามาชวนคุยเยอะมากกกกกกกกก
คือมีช่วงนึง หลังโฮมรูม เพื่อนจากห้อง 2-12 กรูมันมาเต็มหน้าห้องอ่ะ คืองี้ กูย้ายรร.ใหม่เพราะที่บ้านมีปัญหาการเงินเว้ย
รร.ที่ย้ายมาเป็นรร.ต่างจังหวัดกันดารๆหน่อย แต่ก็ไม่แย่ไม่กาก ที่พิเศษคือกูกับน้องหน้าฝรั่งจ๋ามาก กูผมบรอนส์แท้ๆ ตาฟ้า
น้องกูบรอนส์ออกเงินๆ ตาฟ้าเหมือนกัน ตอนเข้ารร.มานี่ขนาดครูยังพูดอังกฤษใส่อ่ะกูก็เล่นตามด้วยนะจนแกนึกว่าเป็นฝรั่งจริงๆ
ตอนเข้าแถวนี่มีแต่คนมอง ยิ่งพอขึ้นห้องไปนี่ฮามาก คือเพื่อนในห้องเกี่ยงกันมาทักพวกกูเว้ยแรกๆ เฮ้ยๆโคตรน่ารักเลยว่ะ มึงทักดิ
ไม่เอาสัสกูไม่เก่งอังกฤษ เชี่ยกูอยากได้ผมแบบเค้าว่ะ มีพวกหื่นๆก็มี สัสเหมือนในหนังโป๊เลยคนนี้ กูแบบฮามาก มันไม่รู้ว่ากูคนไทยกัน
พอโฮมรูมปุ๊ปเท่านั้นล่ะ เงิบยกห้องพอพวกกูบอกว่าเป็นคนไทย พูดไทยชัดมากถึงมากที่สุด แต่น้องกูนี่เด่นในพวกโอตาคุในห้องมาก
เห็นได้ยินมันพูดชื่อตัวละครอะไรสักอย่างบอกว่าผมน้องกูเหมือน หลังโฮมรูมนี่ล่ะ ความฮาของจริง เพราะเกือบทุกห้องมาหน้าห้องกูกันหมด
แล้วพูดอังกฤษกันฮามาก you สวยมากครับ you eat food,you talk england คือมันจะถามว่ากินข้าวยังกับพูดอังกฤษหรอ
แต่บอกแบบนี้กูแบบกลั้นขำไม่อยู่จริงๆ จนพอกูเฉลยว่าเป็นคนไทยนี่ล่ะบางคนอายเดินหนีกูไปเลย กูกับน้องแบบฮอตมาก
เพราะหน้าตาดีหุ่นดีส่วนนึง ที่สำคัญคือตากับผมจริงๆ แล้วเพราะรร.นี่เอาจริงๆไม่มีนร.แลกเปลี่ยนมาก่อน
เพราะกันดารจริงอยู่เกือบบนดอยอ่ะ แต่ไม่ใช่รร.ห่วยๆอะไรนะก็โอเคอยู่ วันทั้งวันไม่ได้เรียนจริงๆ นั่งคุยกับเพื่อนกับคนทั้งวัน
แล้วเด็กตจว.นี่ไม่เหมือนในมโนภาพกูเลย ที่เป็นสก๊อยไม่ก็เด็กแว๊น แต่ละคนเฟรนลี่กวนตีน แล้วก็เฮฮา สนิทกันง่ายมาก
ผมกูนี่เพื่อนมันจับจนจะเฉาติดมือไปคนละเส้นละมั้ง จับอยู่นั่นแต่ก็สนุกมาก ชีวิตม.ปลายกูกับน้อง ขอให้มันสนุกแบบนี้จนเรียนจบด้วยเถิด

>>209 ขอเฟสคนสวยหน่อยครับ

>>209 กุเข้าใจบรรยากาศ เพราะกุก็เรียนร.ร.ทำนองแบบนั้นมา เดี๋ยวอยู่ๆไปมึงจะค้นพบว่า พ่อคนนี้เป็นเพื่อนพ่อคนนั้น คนนั้นเป็นญาติคนนี้ บ้านคนนี้อยู่ติดบ้านคนนั้น เยอะแยะตุงนังไปหมด5555555555555555
ทำห่าอะไรแม่งก็รู้จักกันหมดเลย พีเพิ่ล

ป.ล.ไม่ว่าสังคมจะเป็นแบบไหนต้องเลือกเพื่อนให้ถูกกลุ่มและวางตัวให้ถูกด้วยนะ เข้าไปแล้วบางทีกลับลำยาก

โอ้ยย กูไม่ไหวจะเคลียร์ เพื่อยกูแม่งเปิดแอร์ที่ 19 องศา ก่อนหน้านี้กูไม่เคยรู้เพราะไม่ได้สนใจดูรีโมทแอร์ ก็ว่าทำไมแม่งหนาวชิบหาย พอเพื่อนมันไปเที่ยวต่างจังหวัดอยู่ๆกูก็ไปดูรีโมทแอร์ แทบช๊อค อีเหี้ย 19 องศา เปิดทำเหี้ยไรตั้ง 19 องศา โมโหมากไอสัสถึงว่าค่าไฟแพงมาตลอด กูก็โง่ไม่เคยเอะใจ เสียค่าไฟสองสามพันเป็นปี ก็นึกว่าเพราะเพื่อนมันชอบกลับมาเปิดแอร์นอนบ่อยๆ วันหยุดแม่งก็ชอบเปิดแอร์ทั้งวัน แต่นี่แม่งเปิดแอร์องศาขนาดนี้มึงเอามีดมาแทงกูเลยมั้ย ใช้ไฟแม่งยังกะเป็นเจ้าของโรงไฟฟ้า เพื่อนโม่งกูจะทำไงกะมันดีวะ จะพูดยังไงดีให้แม่งเข้าใจเลิกเปิดแอร์ต่ำกว่า 25 และเลิกเปิดตอนกลางวันซะที ไอ้เหี้ยเงินยังต้องขอพ่อแม่กันอยู่เลย กูก็พยายามประหยัดไปสิสาเหตุอยู่ตรงนี้เอง อยากพูดดีๆเดี๋ยวมะรืนแม่งก็กลับมาละอยากจะฉะซักทีแต่ไม่อยากมีปัญหาใหญ่โต เอาพูดดีๆ จะพูดยังไงดี ตอนนี้กูขึ้นมาก เหี้ยเอ๊ย เงินที่เสียไปทุกเดือนเพื่อเหี้ยไรวะ เพื่อค่าไฟโง่ๆของพวกติดหรูกูล่ะหน่าย ตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยกันต่อหลังเรียนจบเพราะคิดว่าจะหางานในกรุงเทพแต่เจองี้กูนี่ไปไม่ถูกเลยไอสัส

>>209 ขอเฟซหน่อยครับ ยินดีรับดูแลตลอดชีวิต

วันนี้กูบังเอิญไปรู้อีกตัวตนในโลกอินเตอร์เน็ตของเพื่อนสมัยมัธยมมาว่ะ คือเหี้ยมาก รู้สึกแปลกๆชิบหาย สัสแล้วแม่งออกแนวเป็นเซเลปด้วยนะ โพสต์แต่ละอย่างดูอมภูมิมาก บังเอิญซ้อนเข้าไปอีกคือเพื่อนในเน็ตของกู 2-3 คนก็เคยคุยกับมันบ่อยๆ ไม่อยากคุยว่าเซเลปของพวกมึงแม่งก็มีด้านเหี้ยๆในอดีตเหมือนกัน ลอกการบ้านวิชาเคมีกูประจำ,จูนิเบียวได้โล่ เคยถึงขั้นแต่งงานกับตัวการ์ตูนแล้ว,กูต้องฟังครูบ่นประจำเพราะมึงเข้าห้องสาย,มึงชอบพล่ามภาษาโอตาคุเวลาพูดกับคนอื่น,ร้องเพลงอนิเมะเสียงดังไม่อายฟ้าดิน,มึงเป็นหัวหน้าตอนเรียน รด.ได้เหี้ยมาก,มึงเคยสอบได้ที่รองโหล่มาแล้ว,มึงเกลียดการ์ตูนฮาเร็ม+เซอร์วิส !? อันนี้กูขำกลิ้งเลย อย่าให้กูร่ายนะว่าสมัยก่อนมึงพล่ามเกี่ยวกับอนิเมะว่าไงบ้าง (นึกภาพโอตาคุที่คลั่งการ์ตูนญี่ปุ่นคนเดียวในห้อง คุยแต่เรื่องการ์ตูน 18+ จนเพื่อนคนอื่นรำคาญ) เหี้ยเล่าทั้งวันก็ไม่หมด55 สัสแล้วแม่งดันมีรสนิยมการ์ตูนคล้ายกูด้วย เลยมายุ่งกับคอมเม้นกูบ่อยๆ แต่ยอมรับอย่างนึงว่าแม่งเก่งยุ่นมาก ก็สมควรล่ะนะ เรียกได้ว่ามันเป็นโอตาคุมาตั้งแต่ ม.1 แล้ว

>>214 อ่านละกูขรรม นิสัยแบบนี้คือเหี้ยละรึ มึงแม่งเด็กน้อยจริมๆ

>>214 ก็แค่จูนิเบียวไม่ได้เหี้ย เหี้ยจริงต้อง>>212

กูมีเรื่องเครียดดราม่ามาว่ะ ถ้าเกี่ยวกับเพื่อนจะปรึกษาที่มู้นี้ได้ไหมวะ

>>217 ร่ายมาเลยจ้าแม่สาวน้อย

เพื่อนคนนึงนิสัยปกติทุกอย่าง เสียแต่ไม่ช่วยงานกลุ่มเลย ความรับผิดชอบก็ต่ำมาก ให้โอกาสหลายรอบแล้ว อาจจะใช้คำแรงแต่กูรู้สึกว่ามันฉุดให้ชีวิตกูตกต่ำยังไงไม่รู้ ควรเลิกคบไหมวะ

>>219 ขอคำอธิบายเพิ่ม เช่น มันเรียนเก่งมั้ย หัวไว ทันคน ปรึกษาได้รึเปล่า บางทีถ้าคบไปไม่มีประโยชน์มึงก็เลิกคบไปเถอะ
แต่กูว่าอย่าไปว่านิสัยมันเลย กูคิดว่าคนเรามีเหตุผลในการกระทำของตัวเอง บางทีอาจมีเรื่องที่มึงไม่รู้ก็ได้
หรือถ้ามึงไม่สบายใจก็เลิกคบไปซะให้มันจบๆ อาจจะดูเลือดเย็น กูนี่ละคบคนที่ประโยชน์ แต่กูก็มีเพื่อนตายของกูคนนึงที่มันรู้ทุกอย่าง

>>201

ขอบ่นมั่ง เพื่อนกูสมัยม.ปลายโคตรน่าเหนื่อยใจ งานกลุ่มเว้ยกูทำให้ทุกอย่างละ สรุป ทำสไลด์ ปรินต์
ละโพสสไลด์ลงกรุ๊ปเฟสให้ด้วยบอกเอาเนื้อหาไปอ่านแล้วพรีเซนต์ในส่วนของแต่ละคน
แม่งทักแชทแยกมาถามกูว่า ไม่ได้เตรียมพรีเซนต์ให้ด้วยหรอ กูนี่โคตรเงิบ มึงอ่านไปเถอนะ สไลด์โง่ๆแค่สองสไลด์
ข้อมูลอีกซัก 2 ย่อหน้า เอาไฮไลต์ป้ายซัก 4-5 ทีมึงก็พูดได้ละ แม่งไม่ทำ พอวันจริงออกไปยืนอ่าน
กูงี้โคตรเดือดดดดด ตอนนี้เรียนจบแยกย้ายกันไปละ ดีใจฉิบบ
ชาตินี้อย่าได้มาทำงานด้วยกันอีกเลยคนแบบนี้

เลือกผัวเมินเพื่อน ง่ายๆสั้นๆ

มึงสดๆร้อนๆ กูมีปัญหาเรื่องลีดกับอ.ที่โรงเรียน กูไม่เจาะจงรายละเอียดมากนะเดี๋ยวโม่งแตก เอาเป็นว่าคนคุมปีนี้ตึกกูมันน้อย แล้วก็ไม่ใช่ลีดปีก่อน(คือเคยคุมแล้วปีที่แล้ว ปีนี้กูควรลอยตัว แต่ไม่มีคนคุม กูเลยต้องคุมกับเพื่อนอีกคน ทีนี้ไปคุยกับอ. ปัญหาเยอะมากอ่ะมึง ก็คุยๆกัน อ.ไม่สนใจฟังอะไรแต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ทีนี้กูก็บอกกับเพื่อนว่าเออ ไปคุยงานกันที่อื่นแล้วกัน อยากให้มันรีบๆจบไป( คืออาจารย์ให้กูกับเพื่อนร่างข้อเสนอในการคัดลีด ) เพื่อนก็โอเค เราก็นั่งคุยกัน ปรากฎนางก็ไม่ช่วยอะไรเลย พูดอย่างเดียวว่าไม่อยากคุมลีดๆ เทไปเลยดีไหม แล้วก็เหม่อๆ กูนั่งคิดข้อเสนอ คิดสคริปต์ประชาสัมพันธ์คนเดียวอ่ะ กูก็ฉุนดิ แบบทำไมกูทำงานคนเดียว แล้วมึงไม่ช่วยคิดช่วยเขียนอะไรเลย กูก็แบบเห้ยช่วยกันคิดหน่อยดิ นางก็แบบ โอ๊ยไม่เอาแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันในไลน์ แล้วก็เก็บกระเป๋ากลับไปเลย ทั้งที่คุยกับอ.ว่าจะเอารายละเอียดไปให้พน. กูแบบปรี๊ดมาก อยากเททุกอย่าง แต่ก็สงสารน้อง ทำไมเห็นแก่ตัวจัง กูก็เหนื่อยเหมือนกัน จะสอบเสาร์นี้แล้ว มหาลัยก็เตรียมเข้า กูอยากระบายมากๆ นี่กูโกรธจนร้องไห้555555 ช่างกูไป กูแค่อยากมีสักคนที่รับรู้ปัญหากู

กูกำลังเข้าปี1 แล้วเพื่อนกูมีพวกซิก(แขกโพกหัว)นี่เค้่เป็นมิตรกะคนพุทธไหมอะ กุแบบอยากรุจักไรงี้อะ

บ่นมั่ง มันมีเหตุผลอะไรมั่งวะที่ทำให้เพื่อนคนนึงแม่งหายจากชีวิตเราไปเลยโดยที่แม่งไม่ยอมบอกอะไรเลย เคยทะเลาะหนักๆกันครั้งนึงแต่คืนดีกันแล้ว แล้วอยู่ดีๆแม่งก็หายไปเลย เฟซแอดไปก็ไม่รับ โทรไม่ติด กูเคยคิดจะบุกไปถามที่บ้านอยู่แต่ไม่ดีกว่า . . .

>>224 เด็กเตรียมปะเนี่ย ตึกอะไร สามป่ะ ถ้าไม่ใช่ก้โทษทีทถ้าใช่เดะกุแนะแนวทางการคุมให้ แบบมึงต้องหาคนมาเยอะๆละคุมแบบคนละวันเลยอ่ะ ทุกคนจะได้เสียเวลาแค่วันเดียวต่อสัปดาห์

เอาจิงม.6 ไม่ควรทำไรแล้วนะ แบบกุเคยเห็นเด็กม.6ทุ่มกีฬาสีจนไม่ติดไรเลยอะมึง เอาเป็นว่าถ้าไม่อยากเท สงสารน้อง ก็เอาให้มันถึงขั้นที่พอดูได้พอ

>>227 ไม่น่าใช่ กีฬาสีเทอมสองไม่ใช่เหรอ จัดการตอนนี้ไวไปหน่อยป่าว

นั่นดิ เพราะมันไม่ใช่แค่งานกลุ่มธรรมดาแต่มันเป็นงานใหญ่(สำหรับม.ปลาย)งานนึงเลยอ่ะ
แต่กีฬาสีร.ร.กุให้ม.6ทำว่ะ แต่ร.ร.กุจัดตอนต้นเทอม1เลย วางแผนตั้งแต่ปิดเทอมม.5ขึ้นม.6

>>227 ไม่บอก ชะละล่า แต่ตอนนี้โอเคละ ทั้งครูทั้งเพื่อน แฮปปี้

อยากหาเพื่อนต่างชาติมาช่วยฝึกภาษาเพราะภาษากูไม่แข็งหาได้จากไหนวะ เอาแบบเป็นแค่เพื่อนนะไม่เอาหาคู่นัดเย็ด

กุปรึกษาบ้าง กุมีเพื่อนในกลุ่มคนนึงที่กุไม่ค่อยชอบขี้หน้าเท่าไหร่ เพราะบางทีเวลากุหรือเพื่อนสนิทกุในกลุ่มพูดกับแม่ง แม่งจะชอบทำหูทวนลมแล้วกุต้องพูดซ้ำ และแม่งชอบตอดของแดกชองทุกคนบนโต๊ะ คือแม่งตักทีเป็นช้อนๆอะ ช่วงนั้นมันยังไม่ได้เข้าหอใหม่มัน มันก็ไปเกาะคอนโดเพื่อนสนิทมัน แล้วมันมีวันนึงเพื่อนแม่งบอกไม่ว่างหรืออาจจะเบื่อมัน แม่งขอมานอนหอกุ(กุยุหอคนเดียว) กุก้ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ก็ให้แม่งมานอนคืนนึง ซักพักมันมีวันที่กุไปค้างหอเพื่อนเก่ากู ไอห่านี่ก้ไม่มีที่นอนมาเกาะกูอีก แล้วกุไม่ได้อยู่ที่หอกุ กุต้องนั่งรถเดินทางเอากุญแจไปให้แม่งจากหอเพื่อนกู คือกุยอมเพราะไม่อยากเสียเพื่อนไง อยู่กลุ่มเดียวกัน แม่งพออยู่ห้องกุแล้วเปิดแอร์เล่นเลย เขี่ยเสื้อผ้ากุลงพื้นจากเตียง ดีที่กุไม่มีของกินเหลือในห้องไม่งั้นขนมกุสูญพันธุ์อีก แล้วมีอีกวันแม่งขอมาอยู่ห้องกุอีก กุไม่ไหวละกุเลยบอกไปว่าขอความเป็นส่วนตัวหน่อย มึงว่ามันดูร้ายแรงไปปะ แต่กุเช่าหอคนเดียวเพราะกุต้องการอยู่คนเดียวไง ควยเอ้ย

>>232 มึงก็บอกตรงๆไปเลยสิ เพื่อนเเบบนี้มึงต้องรีบเขี่ยจากชีวิตดิวะ จะกลัวเสียเพื่อทำไม
เป็นเพื่อนเเล้วต้องมานั่งอึดอัดใจมันไม่ใช่เพื่อนเเล้วโว้ย

มาอยู่ กทม 2 ปีแล้ว เหงาชิบหายเลยวะ กลุ่มเพื่อนมีน้อยเจอกันเฉพาะตอนมีงานอีเวนท์ บลาๆ ผู้หญิงอยู่นี้ก็ไม่ได้คุยเลยรู้สึกเหี่ยวเฉามาก
เพื่อนพวก ม.ปลาย ที่พอสนิทก็ไม่มาเรียนนี้กัน เฮ้อออ ชีวิตวัยรุ่นกู
ปล.เสริมเรียนรามด้วยเลยไม่มีเพื่อนเลย ไม่รู้จะเข้าหาใครยังไงดี

>>234 ตั้งแต่เรียนจบมาทำงาน กูไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย นับดูก็ 3-4 ปีแล้ว..

http://9gag.com/gag/aWM6n6A
:(

>>234 กู 29 แล้ว ก็ไม่มีเพื่อนเลยยยย มีแต่เพื่อนเก่าสมัยม.ปลายที่ยังคบอยู่ 4-5 คน วันหยุดอยู่บ้านไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยๆ
ในที่ทำงานกูก็รู้สึกว่าคนอื่นมันไม่ได้อย่างใจกูเลย ทำอะไรเฉื่อยชาเลยจัดเองหมด เพื่อนก็เลยไม่ค่อยจะมี มึงยังมึงโอกาสอีกหลายปีน่ะ

ที่ รร มึงเคยมีเพื่อนชอบโดดเรียนกันป่ะ (เรียกเพื่อนก็กระดากปากชิบหาย กูเรียกคนในห้องละกัน) ไม่ได้โดดแค่คาบสองคาบ โดดไม่กี่วัน แต่คือแม่งไม่เรียนเลย ไม่เข้าคาบ แต่มันมาโรงเรียนนะ ไม่ยอมเรียนหนังสือ ไม่ส่งงาน คะแนนไม่สน ไม่โผล่หัวมาเลย พ่อแม่มันก็ไม่สน ครูโทรตามก็วางสายหนี แล้วตอนเย็นกูเห็นมึงเป็นพี่คุมหลีดอยู่ข้างสนามบอล คือไรอีสัส หมั่นไส้ชิบหาย คนแบบนี้เขามีปัญหาอะไรป่ะวะ หรือแค่แม่งไม่เอาไหน คืออาการหนักมากจนครูส่ายหัวระอากันเป็นแถบเลย แม่งมีชีวิตอยู่ได้ด้วยอะไรวะ

>>238 มันอาจจะสนใจเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องเรียนก็ได้ เพื่อนกูมีอยู่คนนึง ไม่ค่อยตั้งใจเรียน โดดประจำ งานไม่ส่ง ติดศูนย์ แต่ภาษาอังกฤษโอเค ขึ้นมหาลัยก็ไปเอาดีทางภาษา กับขายของนู่นนี่ มันก็ดูโอเคกับชีวิตดีนะ ตอนนี้ไปเป็นแอร์แล้ว บางทีการประสบความสำเร็จก็ไม่ได้วัดจากห้องเรียนหรอกมึง ตัวมันอาจจะไม่ได้อยากเรียนอยากเรียนอย่างที่กำลังเรียนอยู่ก็ได้ แต่ระบบมันบังคับให้ต้องเรียนม.ปลายถึงจะดีกว่า จะรู้สึกต่อต้านก็ธรรมดา

>>239 กูเสียวว่าจบมามันจะไม่ได้ประสบความสำเร็จน่ะสิ 55555555

>>238 เตรียมอุดมป้ะ 55555

>>240 คืองี้ เค้าคงแพลนชีวิตเค้าดีแล้วแหละ อาจจะเข้าอินเตอร์ ไม่ใช้เกรดไรงี้ มึงไม่รู้หรอก เค้าอาจจะทุ่มสอบแซทได้1500ไรงี้

กูเจอเพื่อนของเพื่อนมาฝากฝังให้กูติดต่อบ.ที่กูทำงานอยู่รับเข้าทำงาน แล้วกูกับมันไม่เคยคุยกันมาก่อนแต่จู่ๆมันก็ทักมาว่าบ.มีตำแหน่งว่างไหมฝากไปหน่อยสิถามหัวหน้างานหน่อยยังรับคนเพิ่มไหม
กูก็ไม่อยากดำเนินเรื่องให้เพราะมันเหมือนอาศัยกูเข้าไปทำงานด้วย ดูงอมืองอเท้าไม่รู้จักพยายามติดต่อเองก่อนแปลกๆ ตอนกูสมัครกูต้องดำเนินเรื่องเองค้นหาข้อมูลโทรติดต่อเอง ฝึกงานผ่านโปรอีกเป็นเดือนๆกว่าจะได้เข้าไป แล้วบ้านมันดูท่าทางมีฐานะพอตัว(งานมันเป็นฟรีแลนซ์คนรุ่นใหม่ทำกัน ทำงานอยู่กับบ้านเงินเดือนตามมีตามงานงี้ ถ้าครอบครัวรุ่นเก่าๆจะไม่เข้าใจและชอบประชดอยู่บ่อยๆ เกิดวันหนึ่งอยู่ๆมันท้อแท้ใจไม่ทำล่ะจู่ๆออก กูที่เป็นคนแนะนำก็ซวยดิ)
พอกูไม่รับเรื่อง ทั้งเพื่อนของเพื่อนและเพื่อนกูก็ไม่พูดไม่จาไม่คุยอะไรกับกูยกกลุ่มเลย กูเหมือนโดนหาว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวเลยวะ

>>243 แคร์ไร เพื่อนแดกไม่ได้

>>241 เออว่ะ เด็กเตรียมแม่งโดดเรียนกันเป็นเรื่องปกติ พอคะแนนออกอีเหี้ยท้อปประเทศกันรัวๆ แต่คือพวกกูเก่งไง //เชิด //โดนตบ ไม่ กูโกหก เห็นไร้สาระหยั่งงั้นซุ่มกันทั้งนั้นว่ะ มีทั้งพวกเรียกครั้งเดียวรู้เรื่อง ทั้งพวกเรียนพิเศษแทบบ้า ทั้งพวกอ่านเองนอกเวลา แต่พวกนี้มันสังเกตได้ว่ะว่าไร้อนาคตหรือมั่นแล้วชิลได้ ถ้าอาจารย์ส่ายหัวอย่างที่ว่าน่าจะกากจริง

>>245 กากจริงมึง ไม่ได้เก่งเหี้ยไรทั้งนั้นอ่ะ สอบก็ตก คะแนนน้อย โหล่ของห้องเลยมั้ง แต่คงไม่แคร์ เพราะบ้านรวย 55555555
อย่างว่าเถอะมึง พอสอบเข้ามหาลัยมันอาจจะได้ท๊อปก็ได้ แต่เห็นสภาพแล้วยากอ่ะ
>>241 มึงเป็นคนรอบตัวกูใช่มั้ย

มึง คือกูมีเพื่อนที่มอคนนึงคบกับอจ. แล้วกูแอบไปรู้มา (ผญ.ทั้งคู่)
อจ.เป็นดร.แล้ว ห่างกับเพื่อนกูประมาณ10กว่าปี
แล้วเพื่อนกูคะแนนวิชาที่อจ.คนนั้นสอนคือดีมาก ดีเหี้ยๆ (แต่วิชาอื่นแม่งก็เอหมดเช่นกัน //เหี้ยเอ้ย กูอิจฉา)
กูก็พยามจะไม่คิดว่ามันได้โพยจากอจ.หรือให้อจ.ชวนติวให้นะ แต่บางทีแม่งก็คิดว่ะ แล้วกูก็เลยเข้าหน้ากับมันไม่ค่อยติด
ถ้าเป็นพวกมึงจะทำยังไงกันวะ

>>247 ต้องแก้ที่ตัวมึงเองแล้วล่ะ มึงไม่น่าจะสงสัยมันแล้วนะถ้าวิชาอื่นมันก็เอด้วย

มึงกำลังอิจฉามันอยู่ คือมึงอิจฉาได้นะ แต่อย่าริษยา มึงต้องสนใจไปทำตัวเองให้ดีขึ้นแทน

>>247 ถ้าวิชาอื่นก็เอแสดงว่าเพื่อนมึงก็เก่งอยู่แล้วอ่ะ ยิ่งเรียนกะคนที่ชอบก็คงยิ่งขยันป่ะ คะแนนเลยดีมาก

>>248
>>249
ขอบใจมากนะพวกมึง เรื่องนี้กูแม่งไม่รู้จะไประบายกับใครจริงๆ เอาไปปรึกษาเพื่อนคนอื่นในคณะนี่กูจะดูเหี้ยทันที แม่งกลายเป็นแฉเพื่อนแทน

>>246 ก็นี่ไงบ้านเค้ารวย เค้าไม่ต้องดิ้นรนเพื่อจะเข้ามหาลัยดีๆเพื่อหาทำงานดีๆ เรียนจบเค้าก็ทำต่อของที่บ้าน (แต่กูก็ค่อนข้างไม่โอคนที่แบบไม่ทำอะไร แล้วก็เข้ามหาลัยที่เข้าง่ายๆอ่ะ ดูไม่พยายาม)

กูอยู่วงการลีดเตรียมนี่แหละ รรอื่นคงไม่มีใครมาคุมน้องในสนามบอลมั้ง 5555

>>250 เออเหี้ยจริง เมิงจะปรึกษาเรื่องของคนอื่นทำไมฟะ?

>>252
ไม่ๆ กูหมายถึงถ้าเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนในคณะ เพื่อนกูคนนั้นกับอจ.ก็จะซวยไง เหมือนกูไปประจานเค้า กูเลยมาปรึกษาในนี้ แต่กูก็ช็อคนะตอนที่รู้ คือเพื่อนกูคนนี้ค่อนข้างเรียบร้อยเลย ไม่คิดว่าจะไปคบกับอจ. ช็อคกว่านั้นคืออจ.แม่งก็เป็นผญ. ยูริซะงั้น

>>253 เรียบร้อยแล้วเป็นเลสไม่ได้หรือไงวะ อะไรของมึง

>>254 คงอารมณ์เดียวกับเห็นแมนๆ แล้วเป็นเกย์ละมั้ง ผู้หญิงเรียบร้อยส่วนใหญ่คิดว่าชอบผู้ชาย พวกที่เป็นดี้ที่เห็นมีแต่พวกแรงๆ ไง

พวกมึงกูจะทำไงกับเพื่อนกูดีฟะ เพื่อนกูเป็นคนความคิดดีมากอะแต่ดันเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อทำอะไรก็ไม่สำเร็จซักอย่าง มันเก่งด้านสร้างสรรค์อะ อย่างเช่นคิดพล็อต คิดโปรเจ็คต์นู่นนี่ แล้วออกแบบหลายๆอย่าง แต่ทำได้แป๊บเดียวก็เลิกแล้วก็ไปทำอย่างอื่น บางครั้งมันเหมือนจะเตรียมพร้อมลงมือทำมากๆแล้วอีกวันก็เลิกไปเลย ถึงจะไม่ใช่เรื่องของกูแต่กูเป็นห่วง+เสียดายความคิดมันอะ

มึงถ้ามีรุ่นน้องอ่อนสัก 2 ปี ขึ้นกูมึง กับมึงจะทำยังไง กูซีเรียสนิดๆเพราะไม่ได้สนิทอะไรกันเลย
ห่างปีเดียวพอว่านะ สำหรับกู

>>253 มึงไปยุ่งอะไรกะเขาวะะะะ โคตรประสาท

>>253 โอ๊ยมึง กูก็คบกับอาจารย์ 555555
ถ้ามึงเรียนสายๆแพทย์มึงไม่ต้องกลัวเรื่องอาจารย์บอกข้อสอบแฟนหรอก ไม่มีทางเป็นไปได้ ยิ่งเพื่อนมึงเก่งด้วย เพื่อนมึงก็คงมีอีโก้ของตัวเองแหละ อย่างกูถ้ากูสงสัยเรื่องที่แฟนกูสอน ต่อให้กูคอลคุยกับเค้าตลอด กูก็ไปถามในห้องพักอาจารย์แทนนะ กูไม่อยากให้มีปัญหาอะไรทีหลังว่ะ มึงเชื่อกู มึงไม่ต้องไปสงสัยเพื่อนมึงหรอก ถ้ามึงหมั่นไส้เรื่องที่เพื่อนมึงคะแนนดี มึงก็ลองเอาให้คะแนนดีกว่าเค้า มึงจะได้เลิกหมั่นไส้ แล้วเรื่อง ญ คบ ญ เรื่องนี้มึงไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าหรอก ยกเว้นมึงจะแอบรักเพื่อนมึงอยู่ 5555

>>256 หูว อันนี้แก้ยากว่ะ มึงต้องลองหาคนส่งเสริม+ให้กำลังใจเยอะๆเพื่อนมึงอะกูว่า เพื่อนมึงอาจจะกลัวความล้มเหลวมากไปป่าว

>>257 มึงก็คุยกับน้องเค้าไปเลยว่ามึงไม่โอเค คือสนิทยังพอว่าแต่ถ้าไม่สนิทมันดูไม่น่ารักเลยว่ะ

หมั่นเพื่อนตัวเอง
ปากบอกทำไม่ได้ๆ สอบมาเกือบเต็มจ้าาาา
ข้อเขียนล้วนจ้าาาาา จ้าาาาาา

>>261 555555555 ถึงมึงทำได้ มึงจะพูดไหมล่ะ ว่าอห ง่ายมาก กูทำได้ มึงก็หมั่นไส้อยู่ดี พูดงี้ถ้าคะแนนออกมาไม่ดีก็แหกอีก มึงนี่ขี้อิจฉาจังวะ เพื่อนเค้าทำ มันก็ไม่ได้มั่นใจเต็มร้อยทุกข้อหรอกนะ

>>260 กูรุ่นพี่มันเฉยๆ เป็นผชทั้งคู่วะ

>>262
กูไม่ใช่261นะแต่อยากตอบแทน เพราะกูก็มีเพื่อนแบบนั่นเหมือนกัน กูไม่ได้อิจฉามัน แต่หมั่นไส้เหี้ยๆ ถ้ามึงทำข้อสอบได้มึงก็ไม่ต้องอวดเก่งหรอก ก็ตอบกลางๆสิวะ ก็ดี ทำได้บ้างไม่ได้บ้างอะไรก็ว่าไป นี่แม่งมาคร่ำครวญกับกูว่าทำไม่ได้เลย ตกแน่ๆ ห่าเหวอะไรเป็นชั่วโมงแล้วผลออกเสือกทอปจ้า อีดอก แล้วที่มาเพ้อๆอะไรใส่กูนี่คืออะไร ทำไม่ได้ของแม่งเยอะกว่ากูอีก ทำได้คือเกินคะแนนเต็มเลยรึไง เจอพวกนี้แล้วทำกูเสียสุขภาพจิตว่ะ ตอนนี้หลังสอบคือกูจะไม่คุยเรื่องสอบกับมัน เพราะเรื่องอื่นมันก็ยังเป็นเพื่อนที่พอใช้ได้อะนะ

>>261 >>264
มึง เอาตรงๆนะ เท่าที่กูเคยคุยมา คนเก่งบางคนมันจะคิดว่าตัวเองน่าจะทำได้เยอะกว่านั้นไง พอไม่ได้เท่าที่ตัวเองคิดแม่งก็รู้สึกว่าทำไม่ได้ ถ้ามึงไม่โอเคมึงก็ไม่ต้องไปถามว่าทำได้มั้ย

ของกูเจอเพื่อนห่างๆ บอกว่าตัวเองได้Bแต่จริงได้A คือรหัสกูบังเอิญต่อจากเขาเลยรู้ เวลาเพื่อนเขาถามก็ยิ้มๆแล้วบอกว่าB กูนี่อยากแหกชิบหายแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าไม่ยุ่งดีกว่า

>>265
กู264นะ กูเข้าใจนะว่าการทึ่คนรอบๆมองว่าเก่งแล้วแต่ตัวเองยังไม่พอใจเนี่ยเป็นยังไงเพราะกูก็เป็น แต่กูไม่จำเป็นต้องฟูมฟายให้ชาวโลกมารู้กับกุหรอก กุก็พยายามไปเงียบๆคนเดียว แล้วของแบบนี้คบกันแปบเดียวก็รู้แล้วมันเป็นคนแบบนี้กูก็ไม่คิดจะถามเรื่องสอบหรอก ถ้ากูอยากตรวจคำตอบกูก็ไปถามคนอื่นแหละ แต่มันจะชิงมาฟูมฟายกับกุก่อนเนี่ยดิ จะตัดบทเลยว่าอีดอกกุรำคาญแม่งก็ทำร้ายมิตรภาพอันดีงามไป กุทำได้แค่ฟังแม่งพูดจบแล้วค่อยเปลี่ยนเรื่องเนี่ย มันเคยมีคนมาบ่นแบบนี้ในกระทู้ดังกูก็แกล้งๆเปรยไปแหละว่าคนแบบนี้น่ารำคาญเนอะ แม่งเสือกมาผสมโรงด่ากับกุอีก... ดูท่าเจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวเองสินะ...

พวกมึงว่ายังไงบ้างวะ กะเพื่อนที่ไม่ค่อยมีความรับผิดชอบเรื่องของๆใช้ตัวเอง ชอบอ้างนู่นอ้างนี่ชอบยืมชาวบ้านใช้ไปทั่ว ไม่มีตังซื้อเองอ่ะ ทั้งๆที่มีแต่ไม่ซื้อ แถมเอาแต่ใจชิบ พวกมึงเคยเจอป่ะ

ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจนะ แต่ก้าวข้ามเรื่องอิจฉายิบย่อยพวกนี้ไปให้ได้เถอะ ทางนี้ในกลุ่มมีตั้งแต่ 3.8 ยัน 1.4 มีทั้งพวกหมกเม็ดพวกขี้อวดก็ยังเฮฮากันได้ปกติ ไม่ต้องเฟคด้วย โตไปต้องเจอมากกว่านี้อีกเยอะ

>>266 อะไรทำให้เมิงรู้สึกอยากแหกว่ะกุงง ถ้าได้Bแล้วบอกได้Aค่อยแหก

>>270 คือพอเขาบอกแล้วได้Bก็จะแบบดูเฉยๆ งี้ เวลาใครมีชีทสรุปอะไรดีๆ ก็ไปดูดได้ แล้วก็ที่กูเห็นพอเพื่อนถามอะไรก็จะตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน เอาง่ายๆ คือกูไม่ชอบพวกอม และโกหกน่ะเลยอยากแหก ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนั้น เหมือนหาประโยชน์จากคนรอบข้างแต่มีอะไรก็เก็บไว้คนเดียว เท่าที่กูเห็นนะ

>>270 เพิ่มนิด ไม่ชอบพวกตอแหลที่จริงเก่งแต่บอกไม่เก่งน่ะ

>>272 กูเป็นคนแบบที่มึงว่าน่ะแหละ แต่เวลากูบอกคะแนนจริงๆกูไปคนมักจะหมั่นไส้กูไปเองไม่รู้ทำไมทั้งๆที่กูก็พูดเฉยๆไม่ได้ทำอวดอะไร กูโดนคนถามคะแนนกูเอาไปพูดนินทาอย่างโน้นอย่างนี้จนเป็นเรื่องใหญ่โต มีแต่คนเข้ามาหากูขอให้กูสอนโน้นสอนนี้ทำนี่ให้ แรกๆกูก็ช่วยนะ หลังๆคือไม่ใช่แล้ว มันไม่ทำอะไรเองกันเลย มันรอกูอย่างเดัยว นี่ะแนนออกมาห่วยก็เหน็บกูว่าเรียนเก่งแต่ทำไมไม่รู้จักสอนคนอื่นให้เป็น
จนหลังๆเวลามีคนถาม กูก็จะตอบคะแนนที่มันอยู่ในช่วงที่กูคิดว่าโอเคแทน ส่วนตัวกูคิดว่าในสังคม ทำตัวเด่นจะเป็นภัยนะมึง มันทำคนหมั่นไส้ได้ง่ายมากทั้งๆที่มึงไม่ได้ทำอะไรผิด อย่างน้อยก็ในสังคมที่กูอยู่

>>273
กูเห็นด้วยกับมึง คือมาถามคะแนนกู เห็นคะแนนดีก็มาเอาประโยชน์จากกู แล้วก็เอากูไปนินทา อีเหี้ยยยย

>>274 ใช่ และมันทำให้กูรู้ว่าคนเราชอบตัดสินคนอื่นจากภายนอกไปก่อนด้วย กูล่ะเฟล

มึงหวังให้มันบอกไม่เก่งแล้วก็ไม่เก่งจริงงั้นสิ คนอย่างมึงต่อให้มันบอกว่ามันเก่งมึงก็หมั่นไส้อยู่ดี พอเพื่อนมึงพลาดเมื่อไหร่มึงก็รอกระทืบซ้ำ ถ้ามันพูดว่าตัวมันเก่งๆๆๆ วันนึงมันพลาดขึ้นมามึงก็คงคิดว่าอีนี่ไหนว่าเก่งนักไง สันดานแม่งไม่ชอบเห็นใครได้ดีกว่า ละเพื่อนมึงต้องแคร์มั้ยว่าคนที่คิดเหมือนมึงจะคิดยังไงกับมัน ยังไงมันก็ได้คะแนนได้เกรดดีๆไปแล้ว เหลือแต่พวกกากๆคอยเห่าหอนจ้องจับผิดคนอื่น ไม่หัดช่วยเหลือตัวเองดีแต่รวมกลุ่มกันนินทาคนอื่นไปวันๆ ห่วยชิบหาย อุตส่าห์ไปค้นเท็กซ์บุ๊คนั่งแปลนั่งทำความเข้าใจ บากหน้าไปขอให้คนอื่นช่วยอธิบายให้ แล้วจู่ๆมีพวกขี้เกียจมาบอกว่าเธอๆสรุปให้เราฟังหน่อยไอ้สัสกุขึ้น

มึงจะให้ตอบว่าใช่กูเก่งหรอวะ กูก็โดนหมั่นไส้ชิบหายวายวอดสิคะ พอกูบอกว่าไม่นะกูก็ทั่วๆไปนะแหละ (อะ ถ่อมตัวว) พอคะแนนออกมาดีก็กูก็โดนด่าอีก คือต้องการอะไรจากกูวะะะะ กูงง 5555 แล้วคือบางทีกูอยู่เฉยๆ ก็จะชอบมีพวกอยากเสือกมาถามคะแนนกู แล้วไม่ว่ากูจะตอบหรือไม่ตอบก็โดนเอาไปนินทา หาเรื่องด่ากูได้อยู่ดี จนกูเลิกสนใจละ เอาที่สบายใจเลยยยยยยย 5555

กูเป็นคนที่บอกว่าอยากแหกนะ คือกูบอกไปแล้วว่าเพื่อนคนนั้นที่กูเล่าเป็นเพื่อนห่างๆ ห่า พวกมึงเข้าใจกันไหมเนี่ย คือกูไม่ได้สนิทกับเขา ไม่เคยถามอะไรเขา เพียงแต่กูแอบได้ยิน เรื่องหนังสือกูก็อ่านเองทั้งนั้น ไม่เคยไปอ่านติวกับเพื่อนตอนช่วงสอบ กูยังสงสัยอยู่เลยว่า ทำไมตอนสอบต้องไปอ่านหนังสือกับเพื่อนเป็นกลุ่มๆ อ่านที่ห้องคนเดียวก็ได้สบายกว่าเยอะ ถถถ

อีกอย่างเกรดรวมกูกับเพื่อนในกลุ่มก็พอๆ กับมันนะ เพื่อนกูได้Aก็เยอะเวลาคุยกันก็ไม่เห็นจะโกหก บอกความจริงหมด บางตัวกูได้น้อยกว่าก็ไม่เห็นจะอิจฉาอะไร เขาเก่งก็ดีแล้ว แล้วกูก็ไม่ได้กลับไปคิดอะไรกับมันอีก รู้แล้วก็จบ เฉยๆ ว่ะ เรื่องของใครของมัน คือกูเคยอยู่สังคมแบบที่พวกมึงว่านะ ได้เยอะๆ แล้วมีคนอิจฉา แตากูก็ตอบความจริงอยู่ดี บางตัวได้น้อยแล้วคือเข้าใจเลยว่าคนถามมันมองแบบดูถูก สมน้ำหน้า กูก็ปล่อยเขาไปอ่ะ เรื่องของเขา คือกูเขาใจตัวกูเองว่าคนเรามันคงไม่เก่งไปทุกเรื่องหรอก

>>278 มึงควรจัดการความคิดแง่ลบในหัวมึง เรื่องอะไรที่ไม่ได้เดือดร้อนกับมึง มึงควรเอาออกจากหัวบ้างนะ เพื่อนสนิทมึงได้Aแล้วบอกก็เรื่องของเพื่อนมึง ไอ้คนนั้นไม่สนิทกับมึงแล้วมันไม่อยากบอกใครก็เรื่องของมัน มึงเดือดร้อนอะไรจากการโกหกของมันมั้ย นี่อะไรวะเรื่องแค่นี้มึงไปด่าเขาว่าตอแหล มึงแม่งน่ากลัวสัส

ขอปรึกษาหน่อย เคยมีเพื่อนขี้เลียนแบบกันไม๊วะ

>>281 คิดในแง่ดีสิ มันไม่ได้เลียนแบบ แต่มันเห็นมึงเป็นไอด้อล อยากเป็นคนแบบมึง

แต่มึงทนเป็นเพื่อนกะคนที่ทำทุกอย่างตามมึงได้เหรอวะ

>>278 มึงไม่รู้อะไร ติวสอบกับเพื่อนเป็นกลุ่มนี่ดีมากนะเว้ย มันได้เช็คว่ายังมีตรงไหนที่ตัวเองพลาดไป ตรงไหนอ่านแล้วไม่เคลียร์ ไม่เข้าใจก็ถามเพื่อนได้ แล้วยิ่งกูเป็นพวกสมาธิสั้น อ่านคนเดียวแปปๆก็หยิบมือถือมาเล่น พออยู่กับเพื่อนแล้วรู้สึกได้อ่านจริงจังดี

>>284 แล้วแต่คนนะเว้ย อย่างกูกับเพื่อนบางคนก็ชอบอ่านคนเดียว เวลาไปกลุ่มใหญ่ๆไม่ค่อยมีสมาธิอะ
ชอบนั่งอ่านเองมากกว่า แต่ก็แล้วแต่คนหละมั้ง

https://www.facebook.com/worldwillchange/photos/a.246759602060743.58106.246755835394453/1108148372588524/?type=3&theater :)

เจอเพื่อนเก่าสมัยมัธยมในเฟซ ค่อนข้างสนิทกันพอสมควร จะชวนคุยยังไงไม่ให้เขาเบื่อดีวะ ทักไปแค่ตอบอืม 555+ แล้วก็เงียบ จะพูดเรื่องแต่เก่าๆก็กลัวเขาจะเบื่อน่ะ แต่พอเขาตอบแบบนั้นมากูก็ไปไม่เป็นเลย ไม่รู้จะชวนคุยอะไร

>>287 เขาคงไม่ได้อยากคุยอะไรกับมึงแล้วมั้ง มันผ่านช่วงเวลาที่สนิทกันมาแล้ว /อย่าเศร้าเลย กูก็โดน

>>288 กูเสียใจว่ะ คือคนเราสนิทกันมากนะ แต่เวลาผ่านไปเป็นได้แค่คนเคยรู้จักสำหรับเขา คิดๆแล้วก็เสียดายเวลาที่เคยสนิทชิบหาย ถ้ารู้ว่าอนาคตจะเป็นแบบนี้ กูจะไม่เข้าไปทักเขาหรอก ปล่อยเป็นคนรู้จักแบบตอนนี้ก็พอ

>>289 อย่าคิดมาก ห่างกันไปนานไม่รู้จะคุยอะไรกันก็เรื่องปกติ กูมีเพื่อนเก่าม.ต้นมาเจออีกทีวัยทำงานในเฟส แรกๆก็คุยห่างๆ พอเริ่มมีเรื่องคุยก็กลับมาสนิทกันได้เหมือนเดิม เพื่อนมึงก็อาจคิดเหมือนมึงก็ได้ ชวนคุยเรื่องเก่าก็สนุกดีออก

มีใครอยู่มหาลัยแล้วยังอ่านนิยาย อ่านมังงะ บ้าอนิเม อยู่มั่งวะ คือเพื่อนกูแต่ละคนไม่มีใครเป็นแบบกูเลยว่ะ ส่วนใหญ่ชวนกันไปซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางแล้วก็ไปดูหนังกัน ไม่ก็ติดซีรีส์ กูรู้สึกว่ากูคุยกับเพื่อนไม่รู้เรื่องว่ะ หลังๆ กูเลยไม่ไปไหน วันๆ อยู่แต่บ้าน แต่กูไม่เดือดร้อนอะไรนะ กูแค่อยากรู้เลยมาถามพวกมึง
ปล. กูผู้หญิงนะ

>>291 ยังเป็นอยู่แต่น้อยลง หนังกับซีรี่ส์ถ้าถูกจริตกูก็ดู เสื้อผ้ากูก็ซื้อ เครื่องสำอางนิดๆหน่อยๆ นอนอยู่บ้านบ้างออกไปเที่ยวบ้าง เรื่องอนิเม/มังงะ/นิยายกูเลือกคุยกับคนที่ชอบเหมือนกัน คนอื่นก็คุยเรื่องอื่น ไม่มีปัญหา

>>291 เอกกูปีกูคนน้อยมากยังมีครบนะ ทั้งตามมังงะ ตามอนิเม ตามเกม มีตามนักพากย์กะไอดอลด้วยอีกคน แต่ก็ไม่ค่อยตามเรื่องเดียวกันเท่าไหร่ ก็พอคุยได้

>>291 กูทำงานแล้วยังใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับนิยาย อนิเม มังงะ เขาคุยกันเรื่องดารานั่นนี่กูก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ได้แต่เออออตามน้ำไป ซีรีย์ที่กูดูก็ไม่มีใครดูกับกูอีก หาคนเม้ามอยด้วยยากมาก กูเลยได้แค่คุยกับเพื่อนผ่านเน็ตเท่านั้นเอง ฟังดูชีวิตอับเฉาชิบหายเลยว่ะ

ไม่มีคนคุย ก็คุยในโม่งเอา ถูกแล้ว ถ้าชีวิตมึงจะอับเฉาเพราะเรื่องแค่นี้ ก็ไม่ต้องทำไรแล้ว

กูอยากเป็นคนชวนคุยเก่งๆอ่ะ กูอยากสร้างคอนเนคชั่นเก่งๆ ต้องฝึกตัวเองยังไง?

คนที่กูเกลียดจะเข้ามหาลัยตามผัวมันแต่เผอิญมหาลัยนั้นกูก็จะเข้ามึงว่าควรเอาไงกูว่าถ้าเจอกันมีเสียประสาทมีตบแน่ๆ

>>297 ปยอ.ฟ่ะมึงคิดว่ามหาลัยมันเล็กเดินๆอยู่เจอคนรู้จักง่ายๆเหรอ

>>298 จริงมึง ใหญ่จะตาย ไม่มีทางเจอกันง่ายๆ หรอก ยิ่งถ้าคนละคณะด้วยยาก

>>297 ฟัคอิทออล ชีวิตมึง อย่าเบนเข็มเพราะคนคนเดียว

>>296 ทำกิจกรรม จัดค่าย ทำอาสา ไม่งั้นก็เข้าพวกชมรมการพูด อะไรพวกเนี้ย ถ้าคณะมีงานบ่อยๆ ก็เสนอหน้าหาอาจารย์ขอรับงานบ้าง

>>301 ไม่ก็ทำสโม คอนเนคมึงมาแน่ๆ 55555555

เพื่อนกูคนนึงอยู่คนละคณะมันมีแฟนอยู่แล้วแต่มันแอบคบกะ ผช อีกคนนึงว่ะ ช่วงนี้มันห่างๆกะแฟนมันด้วย แฟนมันทำงานอยู่อีกจังหวัดนึง ส่วนกิ๊กคนใหม่ของเพื่อนกูเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนต่างชาติ แล้วก็สนิทกะกลุ่มกูด้วย ตอนแรกเรื่องนี้เป็นแค่ข่าวลือในกลุ่มกูเท่านั้นแหละ เพราะมีคนในกลุ่มไปเจอมันซ้อนมอไซต์ไปเที่ยวกันบ่อยต่อมเผือกของชะนีมันก็ทำงาน สงสัยว่ามันไปรู้จักกันได้ไง ไปเที่ยวกันได้ไง บลาๆ กูเลยตีเนียนทักแชทไปหาเพื่อนกูหน่อย ถามไถ่สุขภาพแล้วเรื่องแฟนมันจนได้เรื่องประมาณว่า มันหมดรักแฟนมันมาตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่บอกเลิกกันซักที ทนคบมาเป็น3-4ปี แล้วเผอิญอีตา ผช นี่ก็เข้ามาปนตื้อๆ จีบๆ มันก็ใจอ่อนแพ้ลูกตื้อบวกกับ ผช มันขี้เล่นน่ารัก มันก็เลยมีใจให้ แต่มันสองคนก็แค่แอบกิ๊กกันอ่ะแหละ กูก็เตือนๆเพื่อนกูไปว่าทำงี้มันเชี่ยมาก มันไม่ถูกต้อง มันก็บอกว่ามันจะรีบเคลียๆ จะรอแฟนมันกลับมาแล้วบอกเลิกตัวต่อตัวดีกว่าบอกทางโทรศัพท์หรือแชท ส่วนฝั่งไอ่ ผช ที่ไปกิ๊กกะเพื่อนกูอ่ะ มันไม่เคยมีแฟนมาก่อนแถมอ่อนต่อโลกด้วย พวกกูก็ห่วงที่มันกำลังโดน ผญ หลอก แต่ปัจจุบันเหมือนมันจะรู้แล้วว่าเพื่อนกูมีแฟนแต่ก็ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจจีบจะต่อ มีคนเคยถามเคยเตือนมันก็บ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากให้ยุ่ง

แต่ผ่านมาเป็นเดือนกว่าๆ สถานะคบกับแฟนในเฟสเพื่อนกูยังอยู่เหมือนกัน แฟนมันก็มีแชร์นั่นแชร์นี่ตั้งตัสบอกรักมาให้บ้าง แชร์ครบรอบเป็นเพื่อนในเฟสบ้าง แต่เพื่อนกูก็แค่กดไลค์ไม่เม้นห่าไร หรือบางครั้งก็ไม่กดไรเลย ทั้งๆที่แต่ก่อนโพสจี๋จ๋าบอกรักรกฟีดจิตายห่า พอเห็นงั้นกลุ่มกูที่รู้อะไรมาก็อดสงสารไม่ได้ว่ะ เหมือนรู้ชะตากรรมว่ามันกำลังจะถูกสุดที่รักบอกเลิกในเร็วๆนี้ แล้วมันแบบ หดหู่ว่ะสึส ด้วยความที่ทั้งสามคนเป็นคนรู้จักกู พวกมึงคิดว่ากูควรไปบอกความจริงแฟนมันมะ(เพราะเพื่อนกูดูไม่มีวี่แววจะเคลียไรอย่างที่มันบอกเลยอ่ะ คบทีเผื่อเลือก สึส) ถ้ามันไม่ใช่คนรู้จักกูซักคนกูก็ไม่อยากเผือกหรอก หรือกูควรอยู่เฉยๆแล้วปล่อยให้มันโดนสวมเขาวะ

>>303 ช่างแม่งเหอะ เรื่องส่วนตัวอย่าเอามาแบกมาก ถ้าแฟนแม่งมาถามค่อยพูด ถ้าไม่เชื่อก็ต้องปล่อยว่ะ กรรมใครกรรมมัน

เพื่อนกูคนนึงเป็นพวกขี้เหงาสัส ตอนนี้คนในกลุ่มทำงานหมดละเหลือแม่งไปเรียนโท ละแม่งก็ชอบโทรหาเพื่อนๆ นัดจะเที่ยวตลอด ในเวลางานก็โทร กลางวันก็ชวนกินข้าว ไม่ไปแม่งก็ด่า เหมือนแม่งไม่เข้าใจระบบการทำงานว่ามันจะออกไปแดกไกลๆได้ไงวะควย ยิ่งกูไม่ชอบเที่ยว วันหยุดกูชวนไม่ค่อยไปเพราะอยากพักผ่อน ยิ่งโดนแม่งด่าเสียหมาเลย หลังๆโทรมากูไม่รับช่างแม่ง แม่งเลยไปตามจิกเพื่อนอีกคนที่มันสนิทกว่าแทน พอไม่ค่อยมีคนสนใจให้เแม่งบ่นใส่ ละช่วงนี้แม่งเครียดเรื่องเรียน+ที่บ้านด้วย แม่งเลยไปโพสในกลุ่มแชท โพสห่าไรไม่รู้เรื่อง เช่น กกอกกไราสสย บางทีก็โพสแต่จุดๆๆ เพื่อนคนอื่นเคยบอกให้ไปหาจิตแพทก็ไม่ไป กูก็ไม่รู้ทำไงกะแม่งดีสัส

>>305 เพื่อนมึงแม่งยึดติดเหี้ย ๆ วะ เดี๋ยวเพื่อนมึงได้ลองทำงานมันจะหยุดไปเอง แล้วตอนนี้เพื่อนมึงไม่คบใครบ้างเลยเหรอวะถึงได้ติดพวกมึงแจ

>>306 มีเพื่อนที่เรียนโทแต่ไม่สนิทเพราะวัยห่างกันเยอะ บางคนก็ต่างชาติ แต่กูกลัวเรื่องมันจะทำงานไหวมั้ยมากกว่าเพราะสมรรถภาพการปรับตัวมันต่ำ หงุดหงิดง่ายละควบคุมอารมณ์ยาก เช่นเพื่อนสนิทกูไปปรึกษามันเรื่องโดนพี่ที่ทำงานนินทา แม่งก็จะบอก มึงก็ด่าเลยดิถ้าเป็นกูเข้าไปด่าแหลกละ ถ้าเป็นกูไม่ทนมีปัญหาลาออกจบ เงี้ย ฝีมือการทำงานของมันก็ไม่เด่นไม่ได้เก่งอะไร กูว่ายิ่งทำงานแม่งจะยิ่งมีปัญหาเครียดๆๆๆละสุดท้ายแม่งก็จะมาลงที่พวกกูหนักกว่าเดิมว่ะ

ตอนนี้มีคนทนไม่ไหวเตะแม่งออกกลุ่มไปละ สมมติว่าชื่อไอ้ A แต่คนที่สนิทกะแม่งจะโดนส่งmessageเฟสไปบอกให้ดึงเข้าไม่งั้นบล็อกเฟส พอเข้าก็ทำแบบเดิมๆ จนไอ้ A รำคาญบล็อกเฟสแม่งไปละ ส่วนคนอื่นๆยังต้องทนกะแชทเด้งมามีแต่ รนยยนนส ำกดกดเ พพดวว ห่าอะไรทำนองนี้เรื่อยๆทุกวันต่อไป

ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ เรามีเหตุได้ย้ายรร.ตอนม.5 ตอนนี้สองเดือนแล้วเรายังไม่มีกลุ่มเพื่อนเลยค่ะ คือเราเข้าได้กับทั้งห้องนะ แต่เค้าก็มีกลุ่มของเค้าอยู่แล้ว ตอนนี้เราพยายามจะเข้ากลุ่มที่มีกัน 6 คน เพราะกลุ่มอื่นมันไม่ใช่นิสัยที่โอเคสำหรับเราเลย แต่เราไม่ค่อยมีอะไรที่ตรงกับคนในกลุ่ม เค้าชอบศิลปินเกาหลีแต่เราไม่ชอบเลย เพื่อนบอกว่าเราเป็นคนเข้ากับคนง่ายแน่ความจริงคือเราชวนคุยไม่เก่งพูดไม่มาก เราอยากให้ตัวเองพูดเก่งๆพูดแล้วหลายๆคนเชื่อแล้วก็ตลก เราอยากเข้ากับกลุ่มนี้ได้น่ะค่ะ แต่แย่หน่อยที่มันเป็นกลุ่มเลขคู่ ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ

>>309 ไอเรื่องกลุ่มเพื่อนเกาหลีอะไรเนี่ยลองไปถามเด็กดีน่าจะได้คำตอบที่ดีกว่านี้นะ เผื่อจะมีพวกที่เป็นติ่งเกาหลีเข้ามาตอบ

>>307 ถ้าเป็นอย่างที่มึงว่าจริง ๆ กูว่ามึงควรทำให้มันคิดได้สักทีว่าตัวมันเองไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาลวะ ไม่ใช่เป็นห่วงแล้วเครียดแทนมันจนประสาทจะแดกแทน มึงพยายามคุย พยายามทำให้มันลดนิสัยเหี้ย ๆ ที่ไม่เห็นหัวคนอื่นให้ได้ละกันถ้าพวกมึงรักมันอ่านะ แต่ถ้าขี้เกียจจะแคร์แล้วก็เทแม่งไปเลยยกกลุ่ม เดี๋ยวชีวิตมันจะดิ่งจนถึงจุดที่ไม่มีใครคบแล้วมันจะสำเหนียกขึ้นมาเองว่ากูมันแย่หรืออะไรวะทำไมถึงไม่มีใครคบ หรือถ้ามันยังระรานมึงก็เปิดใจกับมันตรง ๆ ไปเลยว่ากูไม่ไหวแล้วนะเพราะมึงเป็นแบบนี้ มึงไม่ยอมปรับตัว มึงไม่ยอมเข้าใจ บลา ๆ ในเมื่อทำให้มันดีขึ้นไม่ได้ก็หักความสัมพันธ์แม่ง อาจจะฟังดูใจร้ายนะเว้ย แต่กูเห็นพวกรักเพื่อนแบบมึงมาเยอะ สุดท้ายแม่งก็ไปไม่รอดต้องตัดเพื่อนกันอยู่ดี ไม่ก็คบกันแบบตอแหลจนกูขัดใจแทน

>>309 กูมีเพื่อนบ้าเกาหลีอยู่นะตรงข้ามกับกูนี่ที่แอนตี้สัส ๆ บอกเลยถ้ามึงไม่มีความคล้อยตามในศิลปินที่พวกเพื่อนมึงรักก็อยู่ยากหน่อย แต่ถ้ามึงอยากอยู่ในกลุ่มเดียวกับมันมีสองอย่าง คือมึงต้องชอบศิลปินที่เพื่อนมึงรัก แค่นี้พวกเพื่อนของมึงจะให้ความสนใจและคุย(แต่เรื่องศิลปิน)กับมึงจนสนิทกัน ไม่ก็มึงต้องรับฟังพวกมันเก่ง คือมึงไม่ต้องพูดเก่งแค่มึงรับฟังมันได้โดยที่มึงไม่แสดงท่าทางแอนตี้เวลามันเมาท์กัน ให้ความสนใจในเรื่องที่เพื่อนมึงชอบแค่นี้พอ แต่เพราะมึงมาใหม่ในกลุ่มนี่กูบอกเลยว่าทำใจอย่าง บางครั้งพวกแม่งจะเทมึงอ่านะ เอาจริง ๆ กูแนะนำให้มึงลองหากลุ่มสำรองที่อยากเข้าอีกสักกลุ่มท่าจะดีนะไม่งั้นจะเป็นแบบกูที่แอนตี้เกาหลีสัส ๆ จนตัดเพื่อนกันในเรื่องไร้สาระมาก

กูรู้สึกว่ากูเป็นส่วนเกินว่ะ มีกันสามคน แต่มันทำตัวเหมือนมีกันอยู่แค่สองคน เหมือนกูไม่มีตัวตน ยกเว้นตอนอีกคนไม่อยู่ถึงมาซี้กะกู ดีใจหรือเสียใจดีวะ

กูมีเพื่อนเหี้ยมากเห็นแก่ตัวทั้งกลุ่มทุกครั้งกูช่วยมันตอนลำบากแต่มันไม่เคยช่วยกูกูต้องอดทนคบให้เรียนจบๆว่ะ

>>313 กูก็เคยโดนแบบมึง กูตีตัวออกมาเลย กูเกลียดการเป็นส่วนเกินมาก
>>314 ไม่ต้องคบเหอะมึง

>>314 ยุให้กลุ่มอื่นแตกกันแล้วมึงจะย้ายไปอยู่กลุ่มไหนก็ตามที่สบายใจ อิอิ

>>310 >>312 คือเราก็ค่อนข้างเป็นเด็กเรียนแล้วก็กิจกรรมอ่ะ แต่เพื่อนคนอื่นคือมันขี้เกียจมากดองงาน ไม่ช่วย เอาแต่เล่นโทรศัพท์ ขนาดแบ่งงานแล้วก็ไม่ทำ รู้สึกว่ากลุ่มนี้มันโอเคสุดเรื่องทำงาน แต่คือเวลามันไปเที่ยว ดูหนัง อะไรกันมันก็ชวนกันไป 6 คน เราก็อยากไปด้วยแต่แบบจะให้พูดเฮ้ยมึงๆไปด้วยได้ป่ะ มันก็ทำให้เค้าหนักใจล่ะมั้งเพราะกลุ่มใหญ่เค้าก็กลมกลึงกันแล้ว เราต้องเข้าทางไหนมันถึงจะเนียนจนกลายเป็นกลุ่มเดียวได้

มึง กูชวนเพื่อนคนนึงมาทำงานด้วยกัน แบ่งหน้าที่อะไรกันเรียบร้อยนะ ตอนแรกมันก็ดีๆอยู่หรอก แต่หลังๆแม่งเริ่มปล่อยให้กูทำคนเดียว พอกูบอกให้ช่วยกูทำบ้างแม่งก็ไม่ยอมช่วย ต้องหาอะไรมาแลกเปลี่ยนกับมันตลอด จนกูรู้สึกเสียเปรียบมากๆ ณ จุดๆนี้ //อีกอย่างกูเพิ่งมารู้ทีหลังว่างานที่เรากำลังทำกันอยู่นี่มันเหมือนไปลอกไอเดียคนอื่นมา แต่คือเพื่อนที่กูพูดถึงมันเป็นคนคิด ซึ่งกูไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย แต่ต้องมารับคำด่าอยู่คนเดียว คนที่ชอบก็มีอยู่ แต่คนที่เกลียดก็มี ซึ่งตอนนี้กูไม่รู้จะทำยังไงกับงานด้วยเองดีแล้ว รู้สึกเซ็งมาก เหมือนทำอะไรไปแล้วสูญเปล่าหมด

>>315 กูอยากออกนะแต่สนิทกันมากกกกคบกันมาหลายปี แต่คนที่มีปัญหาด้วยคือคนที่มาใหม่ไง กูไม่อยากให้อีกคนคิดมากด้วย เห้อ

>>318 ทำใจไอ้สัสบอกเลย พอทีหลังก็ไม่ต้องทำร่วมกับมันแล้ว มึงใช้โอกาสนี้ตีตัวห่างจากมันด้วยก็ดี

ปรึกษาเรื่องโซเชียลหน่อย คิดยังไงกับการที่เพื่อนสนิทบอกให้ฟอลไอจีไว้สุดท้ายอันฟอลกูทิ้ง หลังจากนั้นไม่ได้ทะเลาะกันคุยปกติทุกอย่าง กูไม่ได้ถามอ่ะนะเพื่อนกูมันเคยเปรยๆว่าอยากเคลียร์นิวฟีดเหมือนบอกกลายๆให้กูรู้ตัว มันไม่อยากดูรูปของกูก็เข้าใจอ่ะนะแต่มันดันชอบคัดคนที่ดูเซเลบเอาไว้ทั้งๆที่ไม่ได้สนิทกันเลยเหมือนสร้างภาพให้ตัวเองดูรู้จักใครๆไม่คบคนโลว์ๆแบบพวกกู กูทำตัวไม่ถูกว่ะเหมือนโดนหลอกใช้ ปัญหาของกูคือจะคบคนแบบนี้ต่อไปยังไงดี ลึกๆกูหวังว่ามันจะคิดได้นะว่ายอดฟอลมันกำหนดคุณค่าคนไม่ได้ แต่ถ้าให้กูไปบอกมันตามนิสัยมันคงมองกูเป็นลูซเซอร์เรียกร้องความสนใจอ่ะ เพื่อนกูมันยึดเรื่องชื่อเสียงหน้าตามากทั้งๆที่ก็คนธรรมดาเหมือนกันหมด เสริม มันเคยโกหกกูว่ารู้จักกับคนดัง , เพื่อนสนิทในกลุ่มคนอื่นโดนหมดมีแต่กูที่รู้ตัว วงจรอุบาทว์ของมันแบบไปเกาะกลุ่มคนดังได้ แล้วก็แตกออกมาวนเรื่อยๆคือกลุ่มกูจริงใจกับมันที่สุดและเป็นของตาย ดีตรงที่มันนิสัยไม่ได้แย่มากอ่ะ มีเรื่องนี้แหละที่กูไม่รู้จะให้ค่าความสัมพันธ์ยังไงต่อดี

ใครเป็นบ้าง อยากจบเร็วๆเพราะไม่อยากคบเพื่อนเก่าๆ

เพื่อนโม่ง กูเป็นแบบ>>313 แรกๆกูก็รับได้ กูพยายามทนๆไปแบบ >>314 แต่ตอนนี้กูเหนื่อยมากแล้ว เพื่อนกูชอบแกล้งกันแรงๆ กูจะระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ ตอนนี้กูอยากหนีไปไกลๆ กูอยากระบายให้พ่อแม่ฟังกูก็กลัวจะหาเรื่องให้ปวดหัวเพิ่ม กูต้องเจอกันตลอด24ชั่วโมง กูไม่ไหวแล้ว ขอบคุณที่ให้ระบายนะ

กูขอระบายหน่อยเพื่อนโม่ง ตอนนี้เพื่อนๆรอบตัวกูเหมือนกูคบกับพวกมันไปงั้นๆ คบให้มีเพื่อนแต่มีเรื่องอะไรกูก็ไม่อยากบอกพวกมันนะ
บางทีกูก็แค่อยากมีเพื่อนที่สนใจเรื่องเดียวกันกับที่กูชอบมาคุย แต่รอบๆตัวกูไม่มีใครสนใจเหมือนกูเลย แต่ก่อนกูก็มีเพื่อนสนิทนะ
คุยเรื่องเกม เมะงี้สนุกดี แต่อันนั้นมันตอนเด็กๆไง พอโตมาก็แยกย้ายกันนานๆเจอกันที กูเศร้า ทุกวันนี้ก็แค่มีเพื่อนเพื่อให้ไม่แปลกแยก
กับคนอื่นแค่นั้น กูไม่ค่อยได้เล่นเฟซบุ๊คด้วยเลยยิ่งไม่มีคนคุยเลย ทุกวันนี้ได้แต่สิงโม่ง T_T

>>324 กูว่ามึงควรลองเปิดใจแล้วปรับตัววะเพื่อน อย่ายึดติดนักดิวะ

>>325 ขอบใจมากเพื่อนโม่งกูไม่เคยคิดจะได้คำตอบดีๆ เพราะกูเตรียมใจโดนด่าเรียบร้อยกูจะนำกลับไปปรับปรุงตัวเอง

>>326 กูไม่ได้ด่ามึงนะเว้ย กูแค่อยากให้มึงเปิดใจเท่านั้นเอง

ถ้าอยู่ไปแบบไม่มีกลุ่มเพื่อนจะดีมั้ยวะ? กูคุยได้กับทุกคน แต่ไม่มีกลุ่มอยู่ แต่ละคนคือไม่ใช่คนรับผิดชอบ ตั้งใจเรียน บางคนก็ทัศนคติเป็นด้านลบมากเลยว่ะ กูคิดว่าถ้ากูเข้าไปอยู่ในกลุ่ม กูคงต้องทำตัวให้กลืนกับพวกนั้น กูไม่อยากเป็นคนที่เอาแต่โดดเรียน ไม่มีความรับผิดชอบ ทัศนคติไม่ดีว่ะ แต่มันก็เหงาที่ต้องอยู่คนเดียว

สัสเอ๊ยยย กุเกลียดงานกลุ่มชิบหาย กุแม่งหมาหัวเน่าสัส ไม่มีเพื่อนเลยมึง คือคุยได้ทุกคน(ยกเว้น2-3คนที่เค้าไม่ชอบกุ) แต่ไม่มีเพื่อนที่คุยด้วยได้ ตอนนี้กุอยุกลุ่มผช.รวมกุด้วยเป็น7 แล้วให้จับกลุ่ม 7 คน(7 3กลุ่ม 8 3กลุ่ม) พวกแม่งเสือกแตกกลุ่ม(แตกทำไมมมม) กุก็โดดเดี่ยวเลยจ้า ถามกลุ่มไหนก็บอกเต็มแล้ว กุก็ต้องนั่งรอกลุ่มเหลือ สุดท้ายครูประกาศว่ากุยังไม่มีกลุ่ม มีใครจะเอามั้ย เงียบ..... อีสัสสสส โอ๊ยยกุอายย กุก็ทำงานนะมึง ผลการเรียนดี ความประพฤติก็เรียบร้อย ทำไมไม่มีใครเลือกกูววว(แหงหล่ะ เค้าก็ต้องเลือกเพื่อนเค้าก่อนอยุ่ละ) เฮ้ออออ ต้องมีสักกลุ่มสิวะ แค่งานกลุ่ม เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ขอบคุณที่ให้ระบายนะเพื่อนโม่ง

>>328 กุ>>329 นะ ขอเขย่ามือมึงแรงๆ กุเข้าใจมึง กุมีเพื่อนไปกินข้าว(ผช.6คน) แต่กุคุยกับมันไม่ได้เลยมึง พูดแม่งก็ฟังผ่าน พอคุยหาเรื่องคุยก็คุยแต่เกมส์ที่กุไม่เล่น มีก็เหมือนไม่มี พอเดือดร้อนแม่งก็หายไปหมด

>>330 เออไอ้เหี้ย กูขอเขย่าอีกที กูเพิ่งย้ายรร.มาใหม่กลางเทอม กูต้องพยายามเข้ากับกลุ่มเพิ่อนให้ได้ กลุ่มที่คิดว่าดีสุดแม่งมีกัน 6 คน แถมชอบเกาหลีแต่กูเฉยๆ กูต้องพยายามมึง กูต้องพยายาม ไม่อยากยอมรับแต่พอเรามาอยู่ในสังคมโลกมนุษย์มันก็ต้องอย่างนี้แหละมึง เอาให้ได้ ถ้ามึงจะไปอยู่ในแวดล้อมไหนมึงก็ต้องกลืนเข้าไป มันชอบเกมมึงก็เล่นไว้บ้างจะได้คุยได้ มีเหี้ยไรก็แบ่งให้หมด ซื้อขนงขนม

>>331 กุแนะนำ มึงต้องทำในสิ่งที่เขาทำกัน+พรีเซ็นต์ตัวเองด้วย อย่าให้มันกลืนตัวตนมึงมากไม่งั้นจะมีปัญหาทีหลัง อย่างมึงเฉยๆกับเกาหลี มึงก็ไปฟังเพลงวงที่เพื่อนชอบ เปิดฟังบ่อยๆตอนว่างๆ ถ้าเพื่อนมาจู้จี้เรื่องเมน(ไอดอลที่ชอบ)ไรงี้ มึงก็บอกไปว่า ชอบฟังเพลงแต่ยังไม่มีวงที่โดนใจ มันจะเริ่มๆเปิดใจให้ เผลอๆจะพยายามยัดวงที่มันชอบให้มึง มึงก็วางตัวกลางๆไป คนไหนเห็นหน้าหล่อๆก็ชมไปบ้าง แต่อย่าแหลแบบเออออไปหมด สมมุติมึงชอบฟังเพลงอยู่แล้ว มึงก็ต้องพรีเซ็นต์ตัวเองว่า กุฟังเพลงแนวนี้นะ แต่ต้องไม่แสดงอาการข่มเพลงเกา ก็ชมๆไปวงนี้เพลงเพราะ เพลงนี้มันส์ พวกมันจะได้ไม่มองว่ามึงเป็นลูกไล่งี้แล้วก็ให้เกียรติมึงด้วย

>>599 มึงทำดีอะหวังผลบ้างก็ได้ อย่างทำดีกับสาวหรือไปจีบเค้างี้สุดท้ายจะบอกว่าไม่อยากได้อะไรจากเค้าเลยมันก็โกหกตัวเองดีๆปะวะ อย่างน้อยมึงก็ต้องการความรักตอบมาแน่ๆล่ะ บางทีมึงต้องละวางในความพยายามจะทำตัวดีเลิศเพอร์เฟคลงเพื่อมุ่งหน้าสู่สิ่งที่มึงต้องการจริงๆ ซะบ้าง

เพราะนี่คือโลกจริง ไม่ใช่ในห้องเรียนหรือในละครที่แค่เป็นเด็กดีแล้วนายก็จะได้ทุกอย่างตอบแทนมาโดยอัตโนมัติ เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของนายออกมา!!!

>>333 ผิดกระทู้ครับ ขอโทษ

>>332 เพิ่ม ที่ว่าอย่าแหลเออออไปหมดคือคนอื่นจะจับโป๊ะได้ถ้ามึงไม่ได้ชอบจริงๆ พวกดาราเกาหลีนี่มันมีชื่อเล่น รายละเอียดยุบยับเต็มไปหมด

ข้างบนที่บอกว่าอย่าให้กลืนตัวตนมากจะมีปัญหาบอกเลย กุเพิ่งเจอมา กุขอบ่นบ้าง แม่งเปลี่ยนมุมมองกุในการมีเพื่อนไปเยอะ กุมีเพื่อนสนิทมากกุรักมันมาก รักแบบเห็นเป็นคนในครอบครัว กุยอมรับว่าบางครั้งกุก็แสดงนิสัยเสียออกไป แต่ก็ขอโทษกัน ก็นั่นแหละเว้ยจุดแตกหัก เพื่อนกุเป็นแบบกลืนๆทุกอย่างเข้าไป กุทำอะไรก็ทำตาม กุก็ดีใจไงนึกว่าเจอเพื่อนที่เข้ากันได้ทุกอย่าง กุเล่าปัญหาให้ฟังไว้ใจสุดๆ

จริงๆไม่ใช่ไง พอเปลี่ยนสังคมใหม่ เพื่อนกุมีแฟน กลายเป็นทิ้งกุเลย หายไปจนรู้สันดานเพื่อนใหม่แล้วกลับมาหากุ มหากาพย์การเลิกคบก็เริ่ม กุกลายเป็นถังขยะมีอะไรมันมาบ่นๆๆด่าทุกคน พอคืนดีก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมมามองกุไม่ดีอีกที่ไม่เปิดใจไรงี้ จนกุรู้ตัวว่าที่ผ่านมาที่เพื่อนกุพยายามทำเพื่อให้เข้ากันได้ ไม่ใช่สิ่งที่มันอยากทำจริงๆ พอหาทางลงได้ ก็เหมือนทุกอย่างเป็นความผิดของกุที่ทำมันเสียเวลา

กุรู้สึกผิดนะ แต่อีกด้านกุคบเพื่อนหลากหลายมาก กุเปิดใจรับงานอดิเรกทุกแบบ กุไม่เข้าใจมันจริงๆ กุรู้สึกว่ามันเข้าใจผิดกุหลายเรื่อง แต่ไม่เคยถามตรงๆผิดกับกุที่เปิดใจพูดตลอด หลังจากนั้นกุปรึกษาอะไรมันไม่ได้เลย ขอให้ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆก็แกล้งลืม มันปล่อยผ่าน เมินกุ ทำดีๆต่อกันเหมือนทำเป็นพิธี จนกุถอยออกมาเห็นที่มันทำกับเพื่อนที่เหลือ มีแต่ความเฟค เก็บเพื่อนไว้บ่นให้มีที่ระบาย คบเพื่อนหาคนไปเที่ยว กลายเป็นคนหมดเสน่ห์ แต่ที่ผ่านมามันพยายามยึดการเป็นคนดีซึ่งมันคงเหนื่อยอ่ะ เหมือนมันเสียเปรียบ จุดนี้กุยอมรับว่าผิดเอง เหมือนกุเอาเปรียบมันเพราะกุเป็นตัวเอง ขณะที่มันเป็นแม่พระ มันคงไม่อยากทน

กุไม่คิดว่ามันจะแก้ปัญหาด้วยการดีแตก จุดขายมันคือความดีอ่ะ ก็นะ มันเลือกเองกุก็ยอมรับสภาพ

กุไม่ใช่คนดีไรมากแต่ข้อดีที่กุมีคือจริงใจมาก ตอนนี้กุห่างมันมาแล้วถ้ามันมีปัญหาจริงๆกุก็พร้อมช่วยแต่คงไม่กลับไปเป็นเพื่อน ซึ่งมันคงไม่ช่วยกุหรอก สรุปเรื่องเพื่อนแม่งก็เรื่องผลประโยชน์ในการเข้าสังคมนี่แหละ กุเรียนรู้ว่าถ้าจริงใจกับไม่โง่ในการดูคนเดี๋ยวก็หาเพื่อนดีๆเจอ กุไม่มีมันแต่ยังมีคนอื่นไง เจ็บสัดแต่รับได้ กุก็คอยเตือนตัวเองให้รักษาคนที่เหลือไว้(ยอมรับว่าเพื่อนที่เลิกคบไปคือสอนกุหลายเรื่องเพื่อนมนุษย์ แต่ก่อนกุนิสัยผู้นำ พูดตรง ทำจริง เวลากุแนะนำใครเลยเหมือนบังคับ ทั้งที่กูแค่เสนอตัวอย่าง กุทำจริงก็ไปติดกับพวกตัวเสี้ยม เหอะๆ ตอนนี้กุก็พยายามแก้จนรอดล่ะ)

กุบ่นจบแล้ว ใครอ่านจบมาให้กุกอดหน่อย

>>335 กอดมึงงง แงงงง กุมีแต่โดนหลอกหวะ กุก็รู้เพื่อนกุแบบที่มึงรุ้สึกแหละ จนกุรุ้สึกว่ากุแม่งชอบมันปะวะเลย55555 แม่งหลอกให้กุทำงานให้ แก้ 0 ร มผ ให้ งานคู่งานกลุ่ม กูก็ทำให้ในส่วนของมัน แม่งชอบเดี๋ยวทำ กุไม่อยากเพื่อนคนอื่นด่ามัน เตือนแม่งก็หาว่ากุจู้จี้อีก สุดท้ายแม่งไม่ได้ว่ากุเป็นเพื่อน เอาความลับกุไปบอกคนอื่นอีก กุเลยย้ายร.ร. แต่ก็คิดถึงมันนะ เพราะกุมีมันเป็นเพือนคนเดียวหวะ สนิทที่สุดแล้วมั้ง เป็นคนดีก็เงี้ย ใครบอกว่าถ้าจริงใจมา เขาจะจริงใจกลับวะ

>>335 เพื่อนมึงคงอึดอัด ไม่กล้าเปิดใจเพราะกลัวพูดไปแล้วทะเลาะกันมั้งนะกุว่า(กุเคยเปิดใจไป เพื่อนแม่งเลิกคบกุเลย555) แต่มึงดีนะมึงยังขอโทษ ยังรู้ตัวว่าตัวเองผิดพลาดตรงไหน แค่นี้ก็โอแล้ว คนที่กล้าขอโทษก่อน นี่กุว่าเป็นคนที่มีสปิริตนะ

เพื่อน(น่าจะ)เป็นโรคซึมเศร้าแล้วไม่ยอมไปหาหมอ ทำไงดีวะ

>>336 กอดด กูเข้าใจมึงก่อนคนนี้ก็เคยมีอีกคนที่กุรักมาก สรุปโดนนางหลอกเละเทะเลยจ้า กุว่าเราต้องจริงใจให้ถูกที่ถูกเวลาอ่ะมึง พูดตรงๆคือต้องรู้จักเข้าทางคนให้เป็น ซึ่งก็ไม่ใช่นิสัยกุเลยอ่ะนะแต่บางทีมันก็มีประโยชน์เวลาจะดีลกับใคร

>>337 ขอบใจนะ กุเข้าใจมึง แบบพร้อมเปิดใจแต่โดนทิ้ง 55555 เดี๋ยวนี้กูเลยเฉยๆค่อยๆเปิดใจไปทีละน้อยดีกว่า

>>338 คอยดูอาการไปก่อน อย่าเพิ่งตัดสินหรือบังคับมันไปหาหมอ ไม่ต้องเชียร์อัพอะไรมันมาก แต่ให้มันรู้ไว้ว่ามึงอยู่ข้างๆมัน ให้มันเริ่มมาระบายความในใจ แล้วมึงค่อยพูดเรื่องหาหมอ

>>338 ลองเอาใจใส่เพื่อนมึงเป็นพิเศษดู ฟัง(แบบฟังจริงๆ ไม่ใช่ฟังผ่านๆ)มันเยอะๆ กอดมันบ่อยๆ บอกให้มันรู้ว่ามันไม่ได้อยู่คนเดียว น่าจะทำให้มันดีขึ้นไม่มากก็น้อยหล่ะนะ

มึงงปรึกษาหน่อยกูมีกลุ่มเพื่อนเว้ยแล้วทีนี้อารมณ์ชะนีเกาะกลุ่มเห็นใครก็นินทา แต่สงสัยกูเป็นพวกแหกคอกว่ะ ไม่ชอบเวลาพวกมันจับกลุ่มนินทาคนอื่นเลย เวลามันเริ่มซุบซิบกันกูเห็นละหงุดหงิดชิบหาย จะปลีกตัวอยู่คนเดียวก็กลัวเหงา กูควรทำไงดีวะ

>>342 มึงเป็นเด็กมัธยมล่ะสิ ถ้าเพื่อนกลุ่มนี้มีอะไรดีๆเยอะ เสียแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว มึงก็นั่งอยู่ในนั้นแหละ แต่ทำกิจกรรมอื่น อ่านนิยาย การ์ตูน เล่นเกม เหี้ยไรก็ทำไป เหมือนมึงไม่ได้สนใจว่ามันคุยไรกัน หรือถ้ามึงอึดอัดมากนัก ก็หากลุ่มใหม่ แต่แน่นอน ถ้ามึงหันหลังให้กลุ่มนี้ มึงจะโดนนินทาแบบไม่ได้ผุดได้เกิดเลย
เป็นกูจะหากลุ่มใหม่นะ
สังคมเพื่อน สังคมเรียน มีเวลาสร้างไม่กี่ปี แต่มันจะอยู่กับมึงตลอดไป มึงจะยอมทนอยู่กับเพื่อนที่มีนิสัยไปกันไม่ได้แบบนี้ไปตลอดหรอ
หาเพื่อนใหม่เหอะ เพื่อความสุขใจในระยะยาว มันจะนินทาก็ช่างหัวมัน

รู้สึกเซ็งกับเพื่อนเคยสนิท แต่ก่อนอยู่ดีๆก็มีช่วงนึงที่นางทำท่ารำคาญหรือไม่ก็เมินกูติดกันเป็นเดือนจนกูเป็นฝ่ายรำคาญซะเอง
เลยไม่ได้ยุ่งกับนางมาตั้งหลายเดือน อยู่ดีๆนางก็มากลับมาคุยกับกูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่คือกูไม่อยากยุ่งอะไรกับมันแล้ว มึงช่วยไปให้พ้นๆจากชีวิตกูทีเถ้อออออออออ

>>344 ตอนกูอยู่ม.ปลายก็มีฟีลประมาณนี้ ตอนแรกก็ดีๆกันอยู่ พอคุยกันประเด็นนึงว่ากูโทรหาเพื่อนคนนึงที่กูสนิทตอนมันไปเขาชนไก่ ละแม่งก็งอนกูเฉยบอกกูไม่เคยโทรหาแม่งเลย กูนี่งงตึ๊บเลย... แล้วมันก็ไม่คุยกะกูเลย คุยแต่เพื่อนสนิทที่นั่งคู่กะมัน แถมยังร้องเพลง 'มีแต่เรา เราและนาย...' ในใจกูนี่ของขึ้น คือถ้าจะเมิน ไม่คุยเพราะเรื่องแค่นี้ มึงไปอยู่กันสองคนเลยไป๊ กูรำคาญ
พอซักอาทิตย์ แม่งเดินมาถามกู ทำไมไม่คุยกับเรา... คือ..มึงไม่คุยกัยกูก่อนปะ - - กูเลยไม่สนิทใจซักเท่าไหร่ คุยเผินๆอะได้อยู่

ถ้าเป็นเพื่อนร่วมห้อง กูว่ามึงก็ทำเฉยๆไปแหละ คุยไปนิดๆหน่อยๆแต่รักษาระยะ ถ้าแบนไม่ยุ่งเลยจะเป็นเรื่องซะเปล่าๆนะ

ทำไงให้ป็อบในหมู่เพื่อนวะ กูเป็นคนปกติ หน้าตาพอดูได้ไม่ขี้เหร่ ไม่มีกลิ่นตัวกลิ่นตีนอะไร เพื่อนก็มีคบในกลุ่ม แต่ถ้าเป็นงานห้องหรืออะไรที่ต้องออกความเห็นเนี่ย ทุกคนจะข้ามกูไปเลย จืดจางไร้ตัวตนในสายตาเพื่อนมาก รู้สึกเจ็บโครตๆ

ทำไงดีวะ คือกูคุยกับเพื่อนไม่เป็นว่ะ ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะแต่กูไม่รู้จะคุยอะไรดี
topic ที่คนส่วนมากคุยกันก็มีแต่เรื่องนินทาชาวบ้านไม่ก็ล้อกันไรงี้ซึ่งกูคุยแบบนั้นไม่ได้ว่ะเพราะรู้สึกมันไร้สาระเกิน
พวกเรื่องดูหนังฟังเพลงเล่นเกมก็เหมือนกัน พยายามแล้วก็ไม่รู้จะคุยยังไงดี คุยไปได้นิดนึงก็หมดประเด็นไม่รู้จะคุยอะไรต่อ จะบอกว่ากูจริงจังเกินไปก็ได้
แนะนำกูทีว่าควรทำยังไงดี ;-;

อยู่ดีๆเพื่อนที่หายต๋อมไปไม่มาคุยกับกูหลายเดือนก็กลับมาคุยกับกู (จริงๆแล้วกูเองก็ไม่ติดต่อกลับเพราะรำคาญเรื่องฟูมฟายของนาง)
พอกลับมาคุยกันก็แอบรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยเนอะ ทำเมินคนอื่นเค้ามาได้ตั้งนาน ทั้งที่ถ้าตัวเองโดนบ้างนี่คงโกรธมากแท้ๆ

>>346 ข้ามเวลามึงพูดเสนอความเห็น? แบบนั้นเพื่อนมึงทำตัวเหี้ย ไม่มีวุฒิภาวะพอที่จะรับฟังความคิดเห็นคนอื่น แต่ถ้าเป็นเพราะมึงไม่ลองพูดอะไร คราวหน้ามีงานอีกก็ลองเสนอความเห็นไปก่อน ไม่ต้องรอให้เพื่อนถาม ถ้าเป็นเพราะอย่างแรกมึงอย่าไปใส่ใจคนแบบนี้มาก กูก็ไม่รู้ว่าเพื่อนในห้องมึงเป็นยังไง คนที่เป็นแกนหลักทำกิจกรรมเป็นยังไง แต่ถ้ามันข้ามตอนมึงพูดเสนอความคิดเห็น ไม่มีค่าพอให้ใส่ใจว่ะ ใจแคบไป(ที่เจอได้บ่อยคือคนที่เป็นเฮดไม่ชอบคนที่เสนอความคิดเห็นเลยมองข้าม ยิ่งเป็นกรณีนี้กูว่ามึงเงียบๆไปเถอะ คนไม่ชอบมึงเนี่ยต่อให้ความคิดเห็นมึงดียังไงก็จะมองข้ามอยู่ดี ยกเว้นคนนั้นจะมีวุฒิภาวะพอแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันได้) ถ้าเป็นอย่างที่สอง มึงลองเสนอความคิดไปก่อน แล้วก็คิดซะว่า ถึงแม้เพื่อนจะไม่เลือกความคิดเห็นเราไปทำ อย่างน้อยเราก็ได้มีส่วนร่วมแล้ว(ก็คือการแสดงความคิดเห็นนี่แหละ)

>>347 ไม่จำเป็นต้องคุยหรอกมึง คนเราชอบให้คนฟังเรื่องตัวเองอยู่แล้ว ยิ่งมึงอยู่กลุ่มแบบนั้นยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ มึงแค่อือๆออๆไป ถามคำถามบางช่วง(เวลาเพื่อนมีงเล่าอะไรสักอย่างนะยกเว้นนินทาคน) ถ้ามึงไม่ชอบเวลาเพื่อนนินทาให้เงียบ ห้ามพูดอะไร ถ้าพูดขึ้นมานิดเดียวคือเห็นด้วย(มีโอกาสสูงที่มันจะเอาไปใส่สีตีไข่ว่ามึงพูดแบบนั้นแบบนี้ กูโดนมาแล้ว) ถ้าพูดในเชิงไม่เห็นด้วยคือมึงต่อต้านพวกนั้น แล้วมันจะมองมึงค่อนข้างเป็นคนนอก ล้อก็เหมือนกันถ้ามึงไม่ชอบก็เงียบ อย่าพยายามไปล้อเพิ่ม คนที่โดนล้อไม่สนุกหรอกมีง แล้วก็จำไว้ว่า คนในกลุ่มนินทาคนอื่นได้ก็นินทามึงได้เหมือนกัน
ไม่ว่ามึงจะอยู่มัธยมหรือมหาลัยถ้าไม่สบายใจจะอยู่กับเพื่อนกลุ่มนั้นก็เฟดตัวมาหากลุ่มอื่นเถอะ สบายใจกว่าเยอะ อาจจะใช้เวลานานหน่อยแต่แลกกับความสบายใจแล้วมันคุ้มจริงๆ

>>347 คุยๆไปเถอะทำตัวกลมกลืนกะเพื่อนไป ถ้านินทาก็ฟังอย่างเดียวพอ อะไรสัพเพเหระมันก็เอามาเป็นหัวข้อในการคุยได้หมดแหละ ไม่จำเป็นต้องเป็นประเด็นจริงจังหรอก

แม่ง กูเทเพื่อนไปสองสามคนเมื่อปีก่อน ตอนนี้เริ่มอยากเทเพื่อนกลุ่มนั้นทั้งกลุ่มแล้ว
คิดเองเออเองกันไปทั้งนั้นแหละเหี้ย ไม่มีใครสนใจมาถามอะไรจากกูสักอย่าง ดีงามพระรามแปดจริงๆ
เสร็จก็มาโทษกูว่าทำกลุ่มแตกอีก เวร
ทำไมต้องมานั่งคิดถึงความรู้สึกของพวกแม่งด้วยวะ หงุดหงิดตัวเองว้อย อยากจะร้องไห้

>>349 ขอบคุณที่ให้คำแนะนำ กูเป็นเด็กแหยๆปอดแหกด้วยล่ะ กูจะกล้าให้มากกว่านี้ก็แล้วกัน จะพูดออกไปเลยว่ากูคิดยังไง

เบื่อเพื่อนเหี้ยๆ ชีวิตกูแม่งทำไมต้องเจอแต่เพื่อนเหี้ยๆกระจอกๆ ล่าสุดแม่ง หลังลุยตัวจบ มีเพื่อนในกลุ่มแม่งมีปัญหางานก๊อบ ตอนคุยกับสามสี่คนที่เหลือก็คิดแบบกูหมด เห็นด้วยชิบหาย เผางานก๊อบด้วย พอกูไปเตือนเพื่อนอ้อมๆ ตอนมันมาระบาย กูปลอบใจแบบพอเหมาะ แนะนำให้มันเลิกพาลไปทั่วแล้วไปเตรียมตัวทำใหม่ มีไรช่วยได้ช่วย สรุปกูเสือกโดนโกรธ บอกไม่เข้าใจแม่ง กูแม่งเลยไม่คุยกับมันละ ช่างแม่งงี่เง่า ละกูก็ยุ่งหลังเรียนจบต้องย้ายที่นั่นนี่ งานอีก เก็บเงินก้อนนึงอีก มาอีกที กูเสือกโดนทั้งกลุ่มแบนไม่คุยด้วย ทักมาก็ทักมากระหย่อมๆ มาถามเรื่องงาน แล้วก็หาย งงชิบหาย เซ็งว่ะเพื่อนโม่ง

>>353 คิดมาก ทำงานแล้วเพื่อนมันก็ไปอยู่กับพวกที่ทำงาน แตกกันอยู่แล้ว

>>353 กูเทเพื่อนแย่ๆไม่จริงใจหมดละ เหลือคนดีๆไม่กี่คน ถ้ากูจัดงานเลี้ยงคงจะเงียบน่าดู 5555

>>354 กูจะไม่บ่นเลยถ้ากูไปคอมเม้นพูดคุยปกติในเฟสแล้วเสือกข้ามไม่ตอบโพสกุทั้งที่เมื่อก่อนแม่งมีไรก็คุยกันเรื่อยๆ กับจงใจมาถาแค่ "ตอนนี้ทำงานไรอยู่" แล้วก็หายหัวตายห่ากันไป แต่กุช่างแม่งละ มาบ่นให้โม่งฟังเฉยๆ ไม่มีใครให้บ่นเท่าไหร่ กุได้ดิบได้ดีกว่าพวกมันเยอะ

>>355 เพื่อนไม่ดีกุก้อเทนะ อยู่ด้วยละรำคาญเหมือนกัน ดีที่กุยังมีพี่น้องอยู่ เพื่อนใหม่ดีๆกุก้อหาเอาข้างหน้าละกัน ปลง

คือกูรู้สึกว่ามีเพื่อนแต่เหมือนไม่มีอ่ะ คือในกลุ่มมี7คนรวมกูละแบบเหมือนจะสนิทแต่เอาจริงๆคือแบบต่างคนต่างใส่หน้ากากอ่ะ ละคือถ้าตอนไหนเพื่อนคนใดคนนึงไม่อยู่ก้อจะโดนนินทาอ่ะแล้วมันก้อจะมีอีพวกรู้ความลับกันและกันอยู่สองคนอ่ะแล้วก้อจะกระซิบเหี้ยกันอยู่สองคนอ่ะมึง แล้วพอเวลาเดินด้วยกันเป็นกลุ่มเงี้ยคือกูได้เดินข้างหลังตลอดอ่ะไม่เคยเห็นหัวกู บางทีนี่แบบกูพูดด้วยและก้อไม่พูดด้วยอ่ะจะเห็นกูเฉพาะตอนที่เดือดร้อนจะใช้เงินใช้รถอ่ะคือกูอยากไปอยู่กลุ่มอื่นนะแต่แม่งคนทั้งห้องแม่งเป็นแบบนี้หมดอ่ะ คนที่ไม่เป็นก้อมีแต่พวกผู้ชายอ่ะกูรู้สึกโดเดี่ยวTT

>>357 กูเป็นแบบมึงเลย เวลาพวกมันผิดเคยคิดจะหันมามองตัวเองบ้างไหม กูติอะไรไม่ได้เลย กูต้องเป็นฝ่ายผิดตลอด อยู่ในกลุ่มก็เป็นเศษ แล้วเวลากูไม่ร่วมด่าชาวบ้านด้วยก็จะมาด่ากูอีก กูเหนื่อย กลุ่มอื่นก็สนิทกันแล้ว กูเครียดเรื่องเรียนต่อด้วย กูไม่มีเวลาไปกวดวิชาเลย โรงเรียนกูเป็นโรงเรียนประจำอีก กูอยากลาออกจังเลยเพื่อนโม่ง ช่วยแนะนำกูทีTT

สุดจะทนกับรูมเมท ชอบหยิบของไปใช้โดยไม่บอก แล้วไม่ซื้อมาคืนด้วย พอกูจะใช้ทีไรมาเปิดหาดู อ้าวหมด ต้องไปซื้อใหม่ พอซื้อมาก็ หมดอีก เจ้าของแทบจะไม่ได้ใช้ พอกันที กูจะไม่ซื้ออะไรมาเก็บไว้ในบ้านแล้ว หลายอย่างแล้วนะที่ซื้อมาแล้วคนอื่นชอบเอาไปใช้โดยไม่บอก ไม่คืน กูไม่ได้มีเงินถุงเงินถังนะเว้ย เงินไม่พอแดกต้องอดข้าวเย็นทุกวันแล้วมาเจองี้อีก แม่ง อยากจะร้องไห้

ไม่รูู้ตอนนี้กูเป็นอะไร รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามาก แต่มันก็อดคิดมากไม่ได้
คือเพื่อนกูมีกัน 6 คนรวมกูด้วย แล้วเหมือนย้ายไปเรียนคนละม.กันอะ 2คนอยู่ม.ใกล้ๆกัน กูกับเพื่อนอีกคนอยู่ม.เดียวกัน แต่คนละคณะ อีก2คนคณะเดียวกันม.เดียวกัน ตอนแรกกูก็งานยุ่งๆอะนะ เลยไม่ค่อยติดต่ออะไรมากเท่าไหร่ แต่เพราะมันเป็นเพื่อนสนิทม.ปลายกูไง กูเลยคิดว่ามีอะไรมันก็คงโทรมาชวนหรือบอกแบบตอนนั้นว่าจะนัดไปไหนอะไรยังไงมั้ย เพราะอยู่กันมา3ปี พวกมันก็รู้นิสัยกูแหละว่ากูเป็นประเภทไม่ค่อยโทรหาใครก่อน แต่มาวันนึง กูเข้าเฟสอีกเฟสนึงเพระต้องคุยงานกับพี่ที่รู้จักกัน แล้วก็ไปเห็นว่าเพื่อนกู5คนเนี่ย มันลงรูปว่าไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลย แบบตอนเที่ยงก็นัดกันไป ตอนเย็นก็นัดเจอกัน ล่าสุดคือไปเที่ยวบ้านเกิดกู...
คือออ กูรู้ว่าแม่งงี่เง่า แต่แอบนอยด์ว่ะ ว่าทีตอนกูอยู่ม.ปลาย เห็นใครไม่มากูก็โทรเรียกโทรตามนะ เพราะกูห่วง แล้วเพื่อนกูที่อยู่ม.เดียวกันเนี่ย กูก็นึกว่ามันจะโทรบอกอะไรกูบ้าง เลยไปถาม มันก็บอกว่าลืม...กูน้อยใจหน่อยๆเลยบอกไปว่าทีกูกูยังโทรหาเลยนะ เมื่อก่อนล่ะพวกมึงอะดราม่าเรื่องนี้กันจะตาย
เพื่อนกูมันก็ถอนหายใจใส่อะนะ แล้วบอก ต่างคนก็ต่างมีธุระตัวเอง คงไม่มีเวลามาสนคนอื่นเท่าไหร่หรอก โตได้แล้วนะมึงอะ
พอโดนมันพูดงี้ใส่คือส่วนนึงกูก็สงสัยว่ากูงอแงไปเปล่าวะ แต่คือ ไปเที่ยวกันเองตั้ง5คน ไม่โทรมาหากู บอกลืมกูเนี่ยนะ?
ก็รู้ เืพื่อนไม่ใช่แฟน ไม่ต้องโทรจิก แต่พูดงี้ กูแอบเสียความรู้สึกว่ะ
เอออ กูงี่งเ่า กูเด็ก แต่มันอารมณ์แบบ อ้าว ทีกู กูยังโทรเลยนะ นี่พวกมึงไปเที่ยวกันห้าคนนี่ไม่เห็นหัวกูเลยใช่ปะ อะไรงี้อะ
กูไม่คิดว่ากูโดนแบนนะ เพราะก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะรู้ว่าพวกมันไปกินกัน5คนนี่กูก็คุยเล่น กินข้าว ดูหนังกับเพื่อนในกลุ่มแบบสับๆคนเรื่อยๆ ไม่ได้มีปัญหาอะไรอะ..
แต่แม่ง กูนี่งี่เง่าชิบหาย
แต่กูนอยด์ว่ะ จริงๆ

โดนเพื่อนในห้องแบนทำไงดีวะ เป็นพวกตัวเด่นๆ ท้อปๆของห้อง ที่มีอิทธิพลเยอะๆ เวลาพูดอะไรก็มีปากมีเสียงคนจะฟังอะ พอเขาไม่ชอบกู คนอื่นๆก็ไม่ชอบกูตามไปด้วย จนตอนนี้กูไม่มีความมั่นใจจะไปคุยกับใครแล้วอะ

ตอนรู้จักแรกๆ เขาก็ดีกับกูนะ แต่เหมือนกูกับเขานิสัยมันไปคนละทาง กูก็เลยไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยคุยกับพวกเขา เพราะกูเป็นคนเงียบๆไม่มีปากอะ
แต่กลายว่ากูกับเพื่อนตกเป็นเป้าให้คุยเล่นสนุกปากซะงั้น แบบกูตั้งใจเรียนก็แซะว่ากูเป็นเด็กเรียนไรงี้

แล้วมันก็ลำบากตรงที่เวลาทำงานกับคนเลขที่ติดกันกับกู มันแสดงออกชัดเจนมากว่าไม่ชอบกูอะ ทั้งที่เมื่อก่อนกูคุยกับเขาได้ปกติแท้ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะได้รับอิทธิพลจากอิกลุ่มที่ไม่ชอบกูไปด้วย แล้วอาจารย์ก็ชอบจับกลุ่มให้กูอยู่กับกลุ่มเลขที่ติดๆกันบ่อยด้วย มันก็ไม่ชอบกูกันเกือบทั้งกลุ่มนั่นแหละ

กูไม่เคยเจออะไรแบบนี้ กูจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ยังไงดีวะเนี่ย ต้องเรียนอยู่ห้องนี้อีกหลายปีด้วย แม่ง กูทำเป็นไม่แคร์ไม่ได้อะ เลยเครียด

>>361 อยากช่วยมึงนะ กูเคยมีประสบการณ์แบบนี้ แต่กูก็อยู่ของกูแบบนี้ไปเรื่อย หน้าด้านๆ แกล้งเอ๋อหน่อย ทำเป็นไม่รู้ว่าเขาไม่ชอบกู แล้วไปหาทางกับอ. ที่หลังว่ะ ว่าเพื่อนไม่ยอมให้ช่วย บลาๆ กูก็เคยโดนทั้งด่าต่อหน้าแต่ลับหลัง กูให้คำแนะนำใครไม่เป็นได้แต่บอกว่าให้มึงอดทน สู้ๆ ไป ชีวิตมีอะไรอีกเยอะ เรื่องโดนเพื่อนแบนนี่จิ๊บๆ เป็นกำลังใจให้

>>361 หาเพื่อนที่จืดจางสุดๆในห้องคบไป ประเภทที่ใจดีหัวอ่อน ชีวิตทึงจะดีขึ้นมาก ไม่ต้องแคร์คนอื่น

เพื่อนโม่ง คือเพื่อนคนนึงในกลุ่มกูเขาจะไปแลกเปลี่ยน แล้วเขาเชิญเพื่อนทั้งท้องมากินเลี้ยงที่บ้านเขาอะ แต่กุว่าจะไม่ไปว่ะ กุไม่อยากให้เขาคิดว่ากุมาหาเขาแค่ตอนที่เขามีความสุข กุไม่ได้สนิท(ในห้องก็ไม่ได้สนิทสักคน)หรือทำอะไรให้เขาเป็นพิเศษด้วย ไปก็เหมือนไปเป็นส่วนเกิน ตังค์กุก็มี ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณแม่ง มึงว่ากุคิดมากไปปะวะ??

>>364 มันแค่เลี้ยงเพราะมันจะไปแล้ว คือเป็นความทรงจำดีๆ มึงจะคิดเหี้ยอะไรมากมายวะ

ความทรงจำดีๆ แม่งก็มีได้โดยไม่ต้องมีกุก็ได้นะมึง กุไม่ไปสักคน แม่งก็ไม่รุ้สึกไรปะวะ ไม่สนใจด้วย กุไร้ตัวตนจะตาย วันนึงเกิดแม่งมาขออะไรที่กุไม่อยากทำ แล้วแม่งพูดว่า"เออวันนั้นที่กุจัดงานอะ มึงจำได้ปะ ที่กุเลี้ยงมึงอะ เพราะงั้น บลาๆๆ"อย่างเงี้ย กุจะได้ตอบไปเต็มปากเต็มคำว่าวันนั้นกุไม่ได้ มึงกำลังคิดใช่มั้ยหล่ะอะไรจะมองโลกในแง่ลบขนาดนั้น ก็กุเคยโดนมาแล้วหน่ะสิ กุเลยมองแบบนั้น ป้องกันไว้ไม่เสียหาย เขาไม่ได้อยากให้กุไปขนาดนั้นหรอกมึง อันนี้ยังไม่ได้เล่าซอรี่>>เขาบอกทุกคนในกลุ่ม(ยกเว้นกุ)ว่าแบบมานะๆ มาปะเนี่ย มาเถอะ ....อืม กุโอเค คือกุคิดว่ากุคงไม่ได้สำคัญกับมันขนาดนั้น เลยคิดว่าไม่ไปดีกว่า ยังไงก็ขอบคุณนะมึง กุนึกว่าจะไม่มีใครตอบ เพราะมันง๊องแง๊งมาก555555

>>365 มึงตอบไวมาก กุรักมึง<3

เพื่อนสนิทกูกำลังจะไปเรียนต่อแล้วน่าจะไม่ได้กลับมาเลยปีนึงเต็มๆ รู้สึกอ้างว้างมาก OTL

สนิทมากปะวะ ถ้าไม่มาก เดี๋ยวก็ลืมมึง ไม่งั้นมึงก็แชทคุยกับมันบ่อยๆ แต่ต่างคนต่างก็มีสิ่งที่ทำ คงไม่มีเวลามากนัก เวลาอาจจะไม่ตรงกันด้วย เพื่อนมึงไปประเทศไหนวะ??

ทำไงดีอ่ะมึง คือกูรู้สึกว่ากูหาเพื่อนยากว่ะ ไม่ใช่ว่ากูเป็นพวกอีโมเก็บตัวอะไรงี้นะ คือเวลาไปเรียนอะไรงี้กูก็คุยกับคนอื่น เพื่อนบนเน็ต(ที่มั่นใจว่าแม่งโอเคจริงๆ)กูก็มี แต่กูรู้สึกว่ากูคบกับทุกคนได้แค่เผินๆว่ะ กูไม่สามารถสนิทแบบตัวติดกันกับใครได้เลย ไม่กูรำคาญเขาก่อนเขาก็แยกตัวไปก่อน ตอนนี้กูซิ่วมาแล้วจะเข้าปีหนึ่งก็อยากเริ่มใหม่ อยากหาเพื่อนให้ได้ แต่กูไม่รู้กูจะทำยังไงดี กลัวเป็นแบบเดิมว่ะ
คือถ้าเพื่อนชอบอะไรกูก็ควรตามน้ำไปกับเพื่อนใช่ปะวะ คือบ้านกูไม่ได้รวยอ่ะ แต่เท่าที่กูผ่านมาคือเพื่อนๆแม่งจะมีออกไปสังสรรค์ปาร์ตี้ (กู 20+ แล้ว) แต่กูอ่ะเป็นเด็กติดบ้าน ไม่ค่อยมีตังค์ด้วย แม่กูก็เป็นห่วง คือกูลูกสาวคนเดียวไง กูก็ไม่อยากไปไหนค่ำๆมืดๆ นอกจากไปเที่ยวแล้วไม่มีวิธีอื่นเลยเหรอวะ

กูว่าคบเผินๆก็โอแล้วนะมึง เอาพอมีกลุ่มทำงานอะ เรียนๆไป พอจบเดี๋ยวต่างคนต่างก็มีชีวิตของตัวเอง ไม่ได้มายุ่งอะไรกันหรอก หรือถ้ามึงอยากปาตี้สังสรรค์ มึงไปกลุ่มที่มันเที่ยวๆ ถ้ามึงชอบช้อปปิ้ง ก็หาไปกับพวกที่มันเป็นขาช้อป ชอบแดกก็หาสายแดกเหมือนกัน ลองแม่งทุกกลุ่ม55555 แรกๆอาจจะรู้สึกเป็นส่วนเกิน แต่เมื่อถึงเวลา เดี๋ยวมึงก็จะเจอคนที่มันตรงกับมึงเองแหละ สู้นะมึง กูก็เป็นเหมือนมึงนะ ไม่กูก็เขานี่แหละที่จะแยกตัวไปก่อน เป็นงี้ตัลหลอด(หรือกูเหี้ยเองวะ5555) ตอนนี้เลยอยู่คนเดียว รอคนที่เขาเข้ากับกูจริงๆ ถ้าไม่มีก็เท่าทุน เพราะยังไงกูก็เกิด อยู่ แล้วก็ตายคนเดียวอยู่แล้ว แต่ถ้ามีก็ถือว่าเป็นกำไร

หาคนที่ชอบอะไรเหมือนกันอะมึง มึงชอบอยู่บ้าน แล้วอยู่บ้านทำไรหล่ะ ถ้าเล่นเกมส์ก็หาคนเล่นเกมส์ ถ้าอ่านหนังสือ หรือดูการ์ตูนบลาๆๆๆ ก็หาคนที่ชอบไรเหมือนกัน เวลาคุยกัน มันก็จะคุยกันยาวๆ สนุกๆ แล้วก็เป็นเพื่อนกันเองแหละ

กู >>370 นะ
คือ กูก็คิดงั้นอ่ะมึง อยากคบเผินๆ แต่กูอิจฉาอ่ะ แบบ... คือ กูมีเพื่อนสนิทสองคน (รวมกูเป็นสาม) ซึ่งกูอายุน้อยที่สุดอะ เลยเป็นเหมือนน้องน้อยของกลุ่ม คือกูก็รู้นะว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น อีกสองคนจะปกป้องกูแบบเต็มที่ (ในกรณีที่กูถูกนะ ถ้ากูผิดเค้าก้จะตบกูแทน(...))
ทีนี้ กลุ่มกูอ่ะ บังเอิญได้ไปเป็นพี่สันน้อง ด้วยความที่กูเป็นคนเงียบๆ อารมณ์กูแปรปรวนค่อนข้างง่าย เดี๋ยวกูดีๆอยู่ แปบๆเหมือนโกรธอีกละ เด็กเลยไม่เข้าหากู แต่กลายเป็นว่าไปติดเพื่อนอีกสองคนของกูแทน
คือกูก็รู้นะมึง ว่าเพื่อนกูไม่มีทางทิ้งกูหรอก แต่แบบ... กูอิจฉาว่ะ กูอธิบายไม่ถูกนะ คือกูไม่น่าจะอยากมีคนมาติดหรอกเพราะกูขี้รำคาญ แต่แบบ.. กูรู้สึกแย่อ่ะ กูอิจฉาเพื่อนกูที่คุยเก่ง คุยดี ถึงจะดูหยาบหรือบ้าๆบอๆแต่ก็เป็นที่เฮฮาอ่ะ ในขณะที่กูเนี่ยพูดล้อเล่นไม่ค่อยได้ คนเขาคิดว่ากูจริงจังหมด กูรู้สึกเหมือนกูเป็นจุดดำมืดเล็กๆที่อยู่ระหว่างพวกเขาอ่ะ
กูรู้ว่าเพื่อนกูไม่ทิ้งกูหรอก มันเป็นห่วงกูกันจะตาย มีปัญหาอะไรมันก็ช่วยกูเป็นอันดับแรก แต่ไม่รู้ดิ กูรู้สึกแย่อ่ะมึง มึงอาจจะไม่เข้าใจ กูขอที่ระบายในนี้ก็พอ

เพื่อนโม่ง กูมีปัญหาว่ะ
คือ กลุ่มกูเป็นกลุ่มคุคุยเมะ+เทคโนโลยี และแอนตี้พวกเรียจู แต่เสือกมีเรียจูที่อ้างตนว่าเคยดูเมะแต่ตอนนี้แมร่งไม่ดู แต่คุยเรื่องเทคโนได้มาแจมด้วย
วันหนึ่ง ไอเรียจูนั้นแมร่งแพลงฤทธ์เว้ย แมร่งโพสรูปหลุดกูเหมือนเป็นเรื่องตลก ให้คนอื่นเยาะเย้ย
กูควรทำไงดีกับมันว่ะ

>>374 เรียจูคือไรวะ

>>375 คือพวกที่มีชีวิตดูมีความสุข เช่น พวกมีแฟนแล้วมาอวดในโลกโซเชียวให้พวกคนโสดดู หรือกลุ่มเป็นที่รักใคร่ในหมู่เพื่อนๆ ให้พวกโดเดี่ยวรู้สึกสมเพศ

กูย้ายรร.มาใหม่ อยากเข้ากับกลุ่มที่ชอบเกาหลีว่ะ แต่กูไม่มีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่อ่ะ แต่พวกมันนี้รู้ลึกรู้จริงมากๆ กูก็ไม่รู้จะชวนคุยอะไรเลย เพราะเป็นคนคุยไม่เก่งด้วยแหละ ไม่รู้จะวางตัวยังไง แต่กูก็แบ่งปันของให้ตลอดนะ แล้วพยายามทำตัวให้เข้าถึงง่าย กลุ่มอื่นในห้องกูก็เข้าได้ดีนะเพราะมันมีความชอบแบบที่คุยกันได้ แต่พวกนึงเป็นพวกสังคมก้มหน้าแต่เรียนดีนะ พวกนึงเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนไม่ทำงาน พวกนึงเป็นพวกมองโลกในแง่ร้ายชอบนินทาคนอื่นอ่ะ กูเลยคิดว่ากลุ่มนี้มันเหมาะที่สุดแล้ว แต่กูดันหาทางเข้าได้ยากจัง เค้าก็เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นมาก แล้วเค้าก็ดูจะจัดกูในโซนคนนอกอยู่อ่ะ ไม่รู้จะเริ่มคุยยังไง

>>377 อยู่คนเดียวไหมมึงหรือหาคนที่แบบมึงสามารถยุด้วยจิงๆ กุไม่อยากแนะนำให้มึงไปอยู่กับกลุ่มที่มึงไม่ชอบเรื่องเดียวกับพวกเขาแล้วพยายามแส้แสร้งอ่ะ พอตอนที่พวกมันรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบจิงเงี้ย มันจะลำบากมึงมาก มันอาจจะจัดมึงเปรียบดังอากาดเลย ถ้ามึงไม่มีที่ไหนอยู่จิงมึงก้ลองดูว่ามึงชอบวงเกาหลีบ้าบออันไหนมากอันแลุ้วเอาไปคุยดู

>>378 อยู่คนเดียวมันเหงาว่ะ แล้วงานกลุ่มก็เยอะด้วย เคยทำร่วมกับคนอื่นแล้วบางคนไม่รับผิดชอบเลย

ช่วงนี้กูรู้สึกอึดอัดกับกลุ่มเพื่อนตัวเองวะ แบบมันเล่นก็เล่นข้ามหัวกู กูได้แต่ยิ้มๆ เวลาคุยก็คุยกันสนุก พอกูพูดบ้างแม่งก็เงียบๆไป หรือเรื่องนี้กูคิดไปเองคนเดียวปะวะ แล้วมันมีกลุ่มอีกกลุ่มนึงที่ค่อนข้างสนิทด้วย แต่ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน พอกุอยู่กลุ่มนี้แล้วรู้สึกสบายใจกว่าวะ แบบ กูคุยฮาตลกได้ แต่พออยู่กลุ่มตัวเองแล้วมันต้องเงียบๆ ตลกมากไม่ได้ เห้อ

>>380 มึงก็ลองย้ายไปอยู่กับอีกกลุ่มดูดิ มึงไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดียวตลอดปะวะ

>>381 กูกลัวว่าเพื่อนกลุ่มเดิมมันจะคิดว่ากูรำคาญ ไม่ชอบมันอะดิ อยู่ๆก็ย้ายกลุ่ม ทั้งๆที่ทำงานด้วยกันกินข้าวอะไรก็ไปด้วยกัน

ช่วงนี้กูน้อยใจเพื่อนในเนตว่ะ คือช่วงนึงเหมือนๆจะสนิทกัน แล้วก็ก็มีงาน ต้องทำโน่นทำนี่ จนสุดท้ายอะไรก็ไม่ได้ตรงกัน
ทีนี้พอกลับมาเจอกันอีกที แล้วมันมีอะไรให้ทำด้วยกันอีก กูก็เข้าไปคุย เข้าไปแซวบ้างไรงี้ นัดเจอกันบ้าง

แต่แม่ง เหมือนกูเข้าหาฝ่ายเดียว รู้สึกแซดว่ะ แล้วเห็นเขาไปคุยแต่กับเพื่อนใหม่ กับเพื่อนอีกคนที่มีเวลาตรงกับเขาตลอดไรงี้

เพราะกูมีความคาดหวังลึกๆใช่ไหม กูถึงได้น้อยใจ แบบนี้กูควรทำไงดีวะะะ

http://9gag.com/gag/a9Yv93L?ref=fbp

มึง กูเบื่อชิบหาย เพื่อนแม่งชอบเมินข้อความกูสัสถ้าเป็นเรื่องไร้สาระกูจะไม่ว่าเลย แต่นี่เรื่องงาน ห่าเอ้ยมีเวลาไปกดไลค์ตัสผัว ตอบเม้นท์ผช. แต่เสือกไม่คลิกแชทมาตอบงานกู เหมือนกูเป็นบ้าพูดอยู่คนเดียวแม่ง พอเลยเดดไลน์มาแล้วเสือกค่อยมาทำ ทำชุ่ยๆด้วย ตัวหนังสือแม่งยังไม่เปลี่ยนให้เท่ากันเลย เว็บก็เอามาจากเว็บแรกที่แม่งเจอเว็บเดียวนี่แหละ(กุนี่ค้นเป็นสิบ). แม่งไม่ให้เกียรติกุเลยหว่ะ รู้สึกแย่ชิบหาย กุเห็นแม่งเป็นเพื่อนเลยจับคู่ด้วย แต่ดูมันทำดิ เรียกมาคุยมันก็เมิน แถมเปลี่ยนเรื่องคุยอีก ควยๆๆๆ หาวิธีคุยกะแม่งให้หน่อยดิ กูจะเปลี่นนไปคู่กับผช.แทนละเนี่ย

กูมีคำถาม
การที่กูยิ้มแย้ม กูแสร้งทำเป็นสบายดี ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อน มีปัญหากูก็ไม่ปรึกษาใคร เก็บไว้แก้ปัญหาเอง แต่ถ้ามันมาถามว่าเกิดอะไรกูค่อยบอก ไม่ชักสีหน้าในกลุ่ม อารมณ์แย่แค่ไหนกูก็พยายามยิ้ม ไม่อยากให้กูเป็นต้นเหตุให้กลุ่มอึมครึม ติวหนังสือขอมากูก็ติวให้ ถึงบางทีกูพูดไปมันก็ไม่ฟัง หลังๆมันแอบไปติวกันเอง กั้นๆกู กูเลยโมโหไปนั่งอ่านเองคนเดียว กูเคยกั้กข้อสอบแค่ครั้งเดียว แต่มันกั้กกูกะเพื่อน(เคย)สนิทกูไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ กูกะเพื่อนสนิทก็เมาท์มันกัน ไม่ชอบมันกันทั้งคู่**

สรุปมีเหตุการณ์ที่กูได้ดีกว่ามัน มันกลับมาหาว่า กูไม่บอก เอาดีคนเดียว มีข้อสอบก็กั้กไม่บอก แล้วอีเพื่อนสนิทกูก็เออออไปด้วย จนตอนนี้กูไม่มีเพื่อนเลย มีแต่เพื่อนไม่สนิทที่คุยกันได้ แล้วกฌหาเริ่องทะเลาะกูบอกกูตอแหลกั้กสอบ กูมีไรไม่เคยบอก เอาดีใส่ตัว ไม่จริงใจกับมัน(ัับคนกั้กกูยอมรับแต่ดะเพื่อนสนิทกูใให้ใจ)

สุดท้ายแล้ลวอีเพื่อนสนิทกูไปสนิทกับมันเฉยและและงอนกูด้วยเรื่องว่ากูทุกข์ใจอะไรไม่ชอบบอก เหมือนไม่ไว้ใจมัน กลายเป็นตอนนี้กูไม่มีเพื่อนเลย แค่เพราะเรื่องที่กูไม่ปรึกษาปัญหา ไม่อยากให้เพื่อนเครียดไปด้วย กูผิเไรว่ะ กูแค่พึ่งตัวเอง ไม่อยากให้เพื่อนเครียด กลายเป็นกูตอแหลไปอีก แล้วคือไร คือก็เอากูไปพูดกะคนอื่ื่นให้คนอื่นเไม่ชอบกูไปอีก กูไม่อยากมีปัญหากับใครนะ แต่ทำไมคนถึงเกลียดกูแค่เพราะฟังจากคนอื่นว่ะ แต่โชคดีกูกำลังจะจบม.6 แต่คือจบไปกูก็ไม่รู้จะเจอเพิ่อนใหม่แบบนี้อีกมั้ย กูควรปรับตัวยังไงดีว่ะ กูผิดอะไรด้วยเนี่ย กูไม่รู้ตัวเอง

กูเหมือนคนทำคุณคนไม่ขึ้นว่ะ เกิดมาไม่เคยมีเพื่อนที่สนิทจริงๆสักคน งานศพก็คงไม่มีเพื่อนมางาน ถึงมาก็แค่มาวันเดียว แค่มาตามพิธี ไม่มีใครรักกูจากใจสักคน เห้อ ดวงไร้เพื่อนหรอว่ะ

>>385 ก็เรียกมาคุยตรงๆเลย ถ้ามันไม่ตอบแชทก็ถามย้ำไป ถ้าเงียบอีกก็มีต่อว่าเบาๆไปบ้างให้รู้ว่าเราไม่พอใจแล้วนะ ถ้างานออกมาไม่โอก็บอกมันให้มันแก้ ไม่งั้นก็ไม่ทำงานกะมันเลย

กูเคยเจอแบบนี้นะ เพราะงั้นเวลาจะตั้งกลุ่มก็พูดกันตั้งแต่แรกเลยว่าใครทำอะไร ส่งเมื่อไหร่ ไม่เสร็จตามกำหนดโดนเด้งออกจากกลุ่มนะ ถ้าอยากอยู่กลุ่มนี้ก็ต้องรับข้อเสนอนี้ ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่เอาเข้า พอถึงเวลาจริงก็ทำจริงตามที่พูดน่ะแหละ พอขู่ว่าจะเด้งทีก็รีบทำงานส่งมากันให้พรึ่บ แน่นอนว่าจะเจองานห่วยจากพวกขี้เกียจด้วย ก็ให้มันกลับไปแก้เรื่อยๆอ่ะ แล้วก็บรีพมันเรื่อยๆ ใช้ความจริงจังเข้าข่ม ถ้าสุดท้ายไปไม่รอดจริงๆก็จบงานและไม่เอาอินี่เข้ากลุ่มอีก

>>386 อายุเท่ามึงมันก็งี้แหละ ขาดวิจารณญาณ มึงไม่ต้องไปคิดมากหรอก ใครจะพูดยังไงไม่สำคัญเท่าเราทำตัวเองให้ดูเป็นยังไง ถ้าอยากมีเพื่อนก็เข้าไปคุย แต่สุดท้ายมึงก็ต้องยึดตัวเองเป็นหลักอยู่ดี ถ้ามึงอยู่ด้วยตัวเองได้เพื่อนๆก็เป็นแค่ส่วนประกอบรองๆเท่านั้นแหละ

เรื่องบอกข้อสอบไม่ใช่หน้าที่มึง อยากได้อะไรก็ต้องขวนขวายเอาเอง มึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจพวกเห็นแก่ตัวแบบนั้นให้มากหรอก รอให้คนอื่นมาป้อนข้อมูลอยู่ได้ อยากได้คะแนนดีๆก็ต้องพยายามเอาเองไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่ช่วยเลยมาพาล ถ้าทำเบลอพวกห่านี้ได้มึงจะมองเห็นเลยว่าบางคนแม่งก็ไม่ควรค่าให้กับมิตรภาพของเราว่ะ

ทำยังไงให้เป็นคนพูดแล้วมีเสน่ห์วะ กูเป็นคนพูดไม่ค่อยเยอะไม่รู้จะชวนคุยอะไร กูอิจฉาคนพูดได้เรื่อยๆมากเลย ส่วนนึงที่ทำให้กูเสียความมั่นใจคือไม่ค่อยมีใครฟังกูว่ะ บางทีคำพูดกูมันก็ไม่มีอิทธิพลต่ออะไรเลย

>>388 กูเคยเป็นนะแบบไม่กล้าพูด พอพูดก็ไม่มีคนสนไรงี้//ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่
แต่ตอนนี้เฉยๆแล้ว ใครสนเดี๋ยวเขาก็สนเองแหละ สนใจคนเยอะสุดท้ายก็มานั่งเซ็งอีก
เอาฟีลแบบกุอยากพูดกูก็พูด5555

>>388 ไม่มีใครชอบฟังเรื่องคนอื่นมากๆหรอก เว้นแต่เรื่องนั้นจะเกี่ยวกับเจ้าตัวเอง
ลองเปลี่ยนจากทำให้คนอื่นอยากฟังมึง เป็นมึงเองที่อยากฟังคนอื่นจากใจจริง พยายามเข้าใจคนอื่นแล้วพูดออกมาว่ารู้สึกยังไง ลองทักคนอื่นก่อนก็ได้ พยายามพูดให้สปอตไลต์ตกอยู่ที่คนที่มึงพูดด้วย ทำให้คู่สนทนารู้สึกดีเวลาอยู่กับมึง
ไม่รู้จะช่วยได้รึเปล่า แต่เมื่อก่อนกูก็เป็นคนพูดแล้วไม่มีใครสนใจเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกเลย สู้ๆมึง

กู >>388 นะ กูเพิ่งย้ายเข้ารร.ใหม่ ใกล้จะจบเทอมหนึ่งแล้วกูยังหากลุ่มอยู่ไม่ได้เลย กลุ่มที่อยากเข้ามันก็คนละสไตล์กัน กูก็ปรับเปลี่ยนสไตล์ให้คล้ายกับเค้า แต่กูเป็นพวกไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ อยู่กับใครสองคนก็อึดอัดเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ต้องเดินกันเป็นกลุ่ม กูก็เดินตามต้อยๆ เวลาเค้าคุยกับกูก็ชอบใช้เค้าว่าพวกกูแต่ในนั้นมันไม่รวมกูไง... กูเลยคิดว่าถ้ากูพูดให้คนอยากฟังได้ก็คงดี เพราะเพื่อนกูที่รร.เก่ามันพูดเก่งมาก ทั้งๆที่ความคิดก็เป็นแนวเดียวกันแต่มันกลับแสดงออกได้ดีกว่า ไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากให้อยู่ด้วย ไม่เหมือนกู..

>>388 กูก็อยากว่ะ กูไม่ชอบตัวตนที่แบบคุยน้อย คุยได้ไม่เท่าไหร่ก็เงียบล่ะ เพราะกูคงเป็นพวกชอบฟังมากกว่า บางทีกูก็อยากเปลี่ยนตัวเองเหมือนว่ะ จากเงียบๆเป็นพวกแบบเข้าสังคมง่าย เฟรนด์ลี่ กูเลยลองเลียนแบบจากคนอื่น เพื่อนงี้ จากในละครงี้ ผลเป็นไง เชี้ย ลองทำกับกระจกแม่งโครตเฟค โครตไม่เป็นธรรมชาติ 5555 สยิวกิ้ว

กู>>385เองนะพวกหรรม อีเหี้ยยยมึงงง เพื่อนกุคนเดิมแม่งโกหกกุเว้ยย มันบอกว่าส่งงานแล้ว แต่มันยังไม่ได้ส่งอะ กุพึ่งไปถามเพื่อนที่รวมงาน มันบอกเหลือแต่กลุ่มกุละเนี่ย ไม่ได้เอาไปส่งสักที ควยยยนี่กลุ่มกุทำให้เพื่อนส่งงานช้าเหรอเนี่ย โอ้ยยกุเฟล ทำไมมันทำงี้วะ น้ำตาไหลเลยสัส 90%ของงานกุตั้งใจทำสัสๆ ไม่ได้ส่งเฉย กุลบไฟล์ไปแล้วด้วยห่ามึง ทำไงดีวะ ให้แม่งทำใหม่ แม่งก็ทำเหี้ยหรือไม่ก็ผลัดไปจนไม่ได้ส่งแน่เลย กุจะทำไงดีๆๆๆๆๆ

คราวหน้ากุคงไม่เอาแม่งเข้ากลุ่มแล้วหล่ะ ขอบคุณพวกมึงมากที่ฟัง งานนี้กุคิดว่าจะส่งพรุ่งนี้ ให้เพื่อนคนอื่นไปส่งก่อน //เฮ้ออโต้รุ่งอีกแล้วกู

>>394 บอกครูตรงๆไปเลยว่ามีปัญหาไร ขอเวลาเพิ่มจะได้ไม่ต้องโต้รุ่ง ยังไงก็สู้ๆนะเว้ย

ตอนนี้กูมีอยู่2กลุ่มวะเพื่อนโม่ง กลุ่มแรกเคยอยู่แต่ออกเพราะมีคนที่ไม่ชอบมันเข้ามา แต่ก่อนกูก็อยู่กลุ่มนี้ปกตินี่แหละ แล้วพอคนที่กูไม่ชอบเข้ามาแม่งแย่งเพื่อนกูไปอะ กูเลยตีตัวออกห่างมาคบกับเพื่อนกลุ่ม2 ก็อยู่ปกติดีแต่กูไม่ค่อยชอบกลุ่มคือทุกคนมีแฟนแล้วมันจะไม่สนใจเพื่อน อันนี้กูก็เข้าใจ
แต่เวลาเดือดร้อนมันจะเห็นหัวกูเว้ย เวลาไม่เดือดร้อนกูแทบจะเป็นเศษฝุ่นในกลุ่มอะ ไม่มีใครสนใจเท่าไร กูก็โอเคไม่ได้สนใจพวกมันมากเหมือนกัน
แต่ปัญหามันอยู่ที่คนที่กูไม่ชอบในกลุ่มแรกเว้ย อยู่ๆแม่งย้ายมาอยู่ในกลุ่ม2ที่กูอยู่ แล้วแม่งก็มาสไตล์เดิมแย่งเพื่อน คือเเม่งเป็นไรที่เหี้ยมาก กูหนีไปกลุ่มไหนมันก็ตามมา กูก็ไม่ชอบมันโดยเฉพาะนิสัยแม่งทำหน้าตา ท่าทางเวลาอยู่กับกูเหมือนรังเกียจ ทั้งๆที่กูไม่เคยทำอะไรให้แม่งเลย(มันเกลียดกูเพราะว่าแต่ก่อนกูมีเพื่อนสนิทแล้วทะเลาะกับมันก็เลยเอาเพื่อนสนิทกูไปอยู่กลุ่มมัน) ตอนนี้กูก็เริ่มตีตัวออกจากกลุ่ม2 กลับมาคุยกับคนกลุ่มแรก
มันก็สนใจกูปกตินะ กูโอเค เป็นกลุ่มที่สนใจอะไรเหมือนๆกันเลยคุยกันถูกคอมากกว่า แต่ปัญหาคือกูจะตีตัวออกห่างจากลุ่ม2ยังไงดีวะ กูว่าจะไปปักหลักกับกลุ่มแรกเลยอะ แต่กลุ่ม2มันก็สังเกตนะเหมือนจะยื้อกูไว้(เวลามีงานกูก็ทำคนเดียวแต่เสือกได้คะแนนทั้งกลุ่มเหี้ย.....) = =''

กูเบื่อว่ะ กูเป็นคนคุยไม่เก่ง ไม่มีเพื่อนสนิทมากๆพอที่จะเอาทุกอย่างให้ฟังได้ กูเป็นคนเก็บทุกอย่างกับตัว เลยกลายเป็นว่ากูคุยกับใครไม่เก่งเลย เพราะกูเห็นเหมือนว่าเค้าไม่อยากคุยกับกู กูเลยได้แต่มองเค้าคุยกัน บางทีกูอาจจะประสาทไปเองก็ได้ มีเพื่อนก็แค่อยู่ด้วยในคลาส ถึงเวลาก็แยกย้าย ไม่ได้เจอกันนอกรอบอะไรงี้ กูรู้สึกกูเหงาว่ะ กูอยากมีคนระบายอะไรให้ฟัง เหมือนน้ำมันท่วมข้างในตัวกูจนไม่มีที่แล้ว กูอึดอัดจังเลย Y_Y

>>397 มีอะไรก็ระบายในโม่งนี่แหละเพื่อนโม่ง

>>397 เดี๋ยวกูเป็นเพื่อนให้นะ โอ๋ๆ
ขอบ่นมั่ง
คือ กูเป็นพวกที่ ยังไงดีวะ คุยก็คุยได้ปกตินะ เฮฮาอะไรได้ แต่ถ้าไม่มีเงื่อนไขอะไรให้คุย กูก็จะไม่คุย อย่างเพื่อนม.ปลายนี่ กูก็คุยปกติดีตอนที่อยู่โรงเรียน แต่นอกเหนือจากนั้นแล้ว จะในแชทหรือไลน์อะไรกูก็ไม่เคยทักไม่เคยคุยไปก่อนอะ ยก้เว้นว่าเขาแชทมาหากูเอง และกูไม่เคยรู้สึกสนุกเลยกับการคุยนอกรอบแบบในไลน์อะไรงี้ เบื่อด้วยซ้ำเพราะรู้สึกเวลาพักส่วนตัวของกูมันลดลง แต่ตอนที่อยู่ด้วยกันกูก็รู้สึกสนุกจากใจจริงนะ แต่ว่าขนาดเพื่อนสนิทที่สุดกูเอง กูก็ไม่เคยทักไปก่อนเลย ถ้าไม่ได้มีเหตุให้ต้องทำ กูรู้สึกแปลกๆกับตัวกูมากเพราะเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าคนแบบตัวเองจะใช้คำแบบไหนมาอธิบายดี เพราะกูเองก็ไม่เข้าใจสาเหตุที่กูไม่คุยไม่ทักคนอื่นนอกเหนือจากเวลาที่อยู่ด้วยกันด้วย..และกูก็กลัวจะเสียเพื่อนสนิทตัวเองไปเพราะกูแม่งโคตรห่างเหินกับมันเลยนี่แหละ ทั้งๆที่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทำตัวขาดการติดต่อกับคนอื่นไปขนาดนั้น กูควรจะแก้ยังไงดี..

>>399 มึงบอกว่ากลัวเสียเพื่อนไป และมึงบอกเองว่าไม่เคยเป็นฝ่ายติดต่อเพื่อนก่อน นี่ไง คำตอบมึง ถามเองตอบเองในข้อความเดียวกันแล้ว วิธีแก้ปัญหากลัวเพื่อนทิ้งของมึง คือทักเพื่อนไปก่อนบ้าง กลัวเหี้ยไร ?

เคยสนิทกับน้องคนนึงในออฟฟิซ อยู่ๆวันนึงนางก็เงียบๆไป
ไปคุยด้วยก็ถามคำตอบคำ ถามว่าโกรธอะไรรึเปล่านางก็เปล่า
คือกูทำอัลไลผิดว้า Y Y

>>401 นางคงมีอะไรให้คิด จะจัดลำดับความสัมพันธ์ใหม่ว่ะ ถ้านางบอกว่า เป็นได้แค่เพื่อนมึงก็หาคนใหม่นะ

>>402 เพื่อนกันเฉยๆโว้ย ผู้หญิงทั้งคู่ด้วย

สวัสดีโม่งทั้งหลาย นี่เป็นครั้งแรกของข้าพเจ้าในที่นี้ กูขอระบายหน่อยเหอะเกี่ยวกับเพื่อนคนนึง
เพื่อนคนนี้กูคิดว่ากูสนิทกับมันที่สุดละ ตั้งแต่ ม ปลาย จนถึงมหาลัยตอนนี้ แต่กูคิดว่ามันไม่ค่อยเห็นด้วยแบบกูซักเท่าไหร่
เวลามันไปเที่ยวหรือปาตี้กับเพื่อนคนอื่นๆมันแทบไม่ชวนกูเลยว่ะ อย่างมันกินหมูจุ่มกันที่หอกับเพื่อนมันยังไม่ชวนกูเลย
ทั้งๆที่หอกูอยู่ใกล้ๆหอมัน แต่เพื่อนคนนึงหออยู่ไกลกว่ายังมากินด้วย อย่างวันนี้แม่งก็ไปกินเบียร์(กูไม่กินเบียร์นะ แต่ชวนกูไปกินโค้กนั่งคุยกันได้)
กูไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่มารู้เพราะกูทักเพื่อนคนนึงไปมันเลยบอก อีกเรื่องตอนลงทะเบียนเรียน นัดกันลงไว้สองตัว
พอถึงวันเรียนไม่มาเรียน กูแม่งเฟลนิดหน่อย ทักไปถามทำไมไม่เรียนแล้วเหรอวะ มันบอกดูตารางเรียนผิดลงเวลานี้ไม่ได้ กูก็โอเคเข้าใจได้
งั้นตัวนี้กูเรียนคนเดียว พอมาเรียนอีกตัวแม่งไม่มาอีกละ กูต้องทักไปถามอีก มันบอกเวลาสอบชน กูเข้าใจได้หมดนะ แต่ที่กูไม่เข้าใจคือ
ทำไมแม่งไม่เคยบอกอะไรกูเลยวะ ทั้งๆที่มีเวลาเหลือตั้งศุกร์เสาร์อาทิตย์ ต้องให้กูมาค้นพบว่ามันไม่เรียนแล้ว แต่มันบอกเพื่อนอีกคนที่เรียนด้วยว่ะ
คือตอนนี้กุเรียนมหาลัยอยู่แต่เพื่อนจบไปทำงานกันเกือบหมดละ เหลือกูกับมันและกลุ่มเพื่อนเพียงหยิบมือ(ซึ่งมันก็ขลุกอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ล่ะ)
มีครั้งนึงมันไปเที่ยวด้วยกัน ซึ่งกูไม่รู้เรื่องอะไรเลย มารู้อีกทีมันอัพเฟสกันสนุกสนาน เพื่อนมีความสุขกันแต่กูรู้สึกโดดเดี่ยวชิบหายเลย
มันจะชวนกูก็ต่อเมื่อเวลาเพื่อนคนอื่นๆไม่ว่างหรือไม่อยู่กัน มันจะชอบชวนกูไปกินหมูกะทะบ่อยๆเพราะมันอยากแดก แต่เพื่อนคนอื่นไม่ค่อยกินกัน
หรือไม่มันก็ชวนกูไปนู่นนี่ ช่วงตอนเรียนซัมเมอร์ คงเพราะเพื่อนกลับบ้านกันหมดละมั้ง มันถึงจะเห็นหัวกู
และอีกหลายๆครั้งซึ่งกูจำเหตุการณ์ไม่ได้ละ แต่กูจำได้ว่าเสียความรู้สึกกับเพื่อนคนนี้มาหลายรอบละ
บางทีกูคิดว่ามันคงรำคาญกูว่ะ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกมึงคิดว่ากูเยอะไปรึเปล่าวะ
เพราะกูเห็นว่ามันเป็นเพื่อนสนิท กูเลยคาดหวังว่ามันคงเห็นหัวกูบ้างนะ มีอะไรก็บอกกูหน่อย แค่นั้น
บางทีกูว่ากูอยากจะตัดขาดจากเพื่อนแม่งให้หมดเลยจะได้ไม่ต้องเสียความรู้สึกอะไรอีก เพราะยังไงกูก็รู้สึกโดดเดี่ยวอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว
มีไม่มีก็คงไม่ต่างกัน ทุกวันนี้กูแทบไม่ได้พูดคุยกับใครเลย
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านเรื่องไร้สาระของกูนะ กูแค่อยากระบายให้ใครสักคนได้รับรู้เรื่องของกูบ้าง ให้กูได้รู้สึกว่ามีตัวตนอยู่บ้าง
ขอบคุณอีกทีว่ะ

>>404 เพื่อนก็คือเพื่อน เราก็คือเรา หัดอยู่คนเดียวให้ได้ แล้วมึงจะไม่คิดมากแบบนี้
อย่าไปยึดติดมาก เพื่อนน่ะคบเอาไว้แค่ผิวๆพอ ไม่ต้องไปไหนมาด้วยกันก็ได้ ถ้ามันชวนค่อยไปไรงี้

>>404 กูว่าแม่งไม่ได้ให้ค่ามึงเท่าที่มึงให้ค่ามันว่ะ จะคบกันให้รอด แบบฝ่ายนึงไม่เสียใจเงี้ย ก็ต้องให้ค่ากันและกันเท่าๆกันปะวะ ถ้ามึงไม่ทำตัวให้มันสนใจมึงมากขึ้น ก็ค่อยๆถอยออกมา แต่อนกูโดนกูก็เลิก แล้วไปหาเพื่อนใหม่เลยนะ เพื่อนที่มาหาเราเฉพาะตอนที่มันไม่มีใคร อย่าไปให้ใจมันเลยว่ะ ทุกข์ใจเปล่าๆ เลิกคาดหวังในตัวเพื่อนมึง แล้วหันมาอะไรที่มึงสบายใจ สู้ๆนะเว้ย ตรงไหนที่ยืนอยู่ไม่โอเค ก็ขยับออกมา มึงไม่ใช่ต้นไม้ซักหน่อย

>>404 กูก็เฟลนะถ้าโดนแบบนี้ ก็เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆงี้เหมือนกัน แต่ของกูเป็นแนวแบบเพื่อนอยากเลิกคบกูเลยตีตัวออกห่างอ่ะ ในกรณีกูแบบว่าเพิ่งเข้ามหาลัยแล้วก็ได้เพื่อนตอนรับน้อง สนิทกันอย่างรวดเร็วดูจะไม่มีปัญหาอะไร กูก็ชอบไปทำงานที่หอมันบ่อยๆ จนมีอยู่ช่วงนึงมันไม่ค่อยยอมให้กูไปหา กูก็เลยไม่ไปจนอยู่ๆมันก็ไปเที่ยวกะเพื่อนกลุ่มอื่น ไปดูหนังกันแล้วเอามาคุยในห้องต่อหน้ากูจนกูช๊อคเพราะว่าไม่รู้ว่าไปเที่ยวกัน ปกติจะชวนกูนี่นาแต่อันนี้อยู่ๆก็ไปเที่ยวกันแบบกูไม่รู้เรื่องอะไรเลย มารู้เอาตอนเค้าจับกลุ่มไปเที่ยวกันแล้วกูถูกทิ้งไว้ข้างหลังคนเดียว ความรู้สึกตอนนั้นเฟลสุดๆเลยล่ะว่าทำไมไม่ชวนเราเลยล่ะ เราสนิทกันที่สุดไม่ใช่หรอ หลังจากนั้นก็เริ่มไม่คุยกับกู เมินกู แล้วก็เลิกคบไปเลยโดยที่กูไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร ความเสียใจในตอนนั้นทำให้กูอคติกะมันเลยว่ะ จนตอนนี้ก็คุยแบบสนิทใจไม่ได้แล้ว

>>407 หาเพื่อนใหม่ไปก็ได้ บางครั้งคนเรามันก็เข้ามาแล้วผ่านไปล่ะวะ พยายามหาไรทำอย่าไปยึดติดกับที่เขาทำเรา หาความสุขให้ตัวเองดีกว่า

>>407 บางทีมันก็ไม่มีเหตุผลมาบอกได้อะว่ะ แต่คนเรามันก็มีเปลี่ยนไป เจอสังคมใหม่ที่แมทช์กว่า อย่างเพื่อนมัธยมกูนั่งข้างกัน คุยกันบ่อย เข้ามหาลัยมีสังคมของตัวเองก็แยกวง กูก็หาคนที่แมทช์กับกู ใช้เวลานานหน่อย เหงาเปลี่ยวบ้างแต่สุดท้าบก็มีกลุ่มของตัวเอง พอเรียนจบแม่งก็แยกกันคนละที่ ก็มีสังคมใหม่ๆ ที่ทำงาน ลึกๆ กูก็อิจฉาคนมีเพื่อนเหนียวแน่นนะ แต่ทำไงได้ไม่ใช่ทุกคนที่จะเจอมิตรภาพดีๆ ตลอด คนที่เมินเราก็ปล่อยไปเลยว่ะอย่าไปแคน์ หาเพื่อนใหม่ สุดท้ายเผลอๆ เรามีกลุ่มดีมันก็เข้ามาคุย

>>408 >>409 เรื่องก็ผ่านมานานแล้วล่ะ ตอนนี้กูเรียนจบมีเพื่อนใหม่ไปละ แต่มันก็ยังมีบ้างที่ค้างคาใจ เรื่องนี้กูไม่เคยลืม พอได้อ่านอะไรที่ทำนองนี้กูก็มักจะนึกถึงเพื่อนคนนี้เสมอ ที่คาใจแบบนี้เพราะกูไม่รู้ว่ากูทำไรผิดด้วยแหละ อยู่ๆก็โดนทิ้ง อยู่ๆก็ถูกเกลียด ยิ่งตอนที่กูเข้าคุยเล่นแล้วมันเมิน หน้ากูนี่ชาเลยนะ พอเห็นสายตาของมันก็ยิ่งมั่นใจว่าโดนเกลียดแน่ๆ หาสาเหตุไม่ได้ก็ไม่รู้จะปรับปรุงตัวยังไง ไม่รู้ว่าตัวเองไม่ดีตรงไหน ตอนนี้ถึงมันจะกลับมาคุยกับกูบ้างนานๆที กูก็ไม่รู้สึกสนิทใจแบบในครั้งแรกแล้วว่ะ

แต่ตอนนี้มีเพื่อนที่เหนียวแน่นนะ คบมาตั้งแต่ปีหนึ่งเหมือนกัน แต่แค่คาใจกับคนนี้เฉยๆแหละ

มึงคิดยังไงกับคนที่แม่งพูดแต่เรื่องของตัวเองวะ มาถึงแม่งก็พูดดดแต่เรื่องของตัวเองหรือเรื่องที่แม่งสนใจ เกมส์เงี้ย คือกูไม่เล่นไงง จู่ๆก็พูด พูดแบบน้ำไหลไฟดับ พูดแบบกลัวโดนแย่งพูดไอ้เหี้ย5555 กูจะพูดมั่ง แม่งก็ฟังผ่านๆแล้วก็ตัดบทกู วกไปเรื่องตัวเอง ขี้โม้ด้วย บอกเนี้ยข้อสอบแม่งง่ายชิบหาย กูเก่งอย่างงู้นอย่างงี้ กูทำอันนี้ได้ ภาษาไทยไม่ใช่ภาษาหลักกู(เกิดที่เขมรเหรอ5555 ไปแลกเปลี่ยนแค่ปีเดียว ใช่ว่ามึงจะเทพอะไรขนาดนั้นป่ะ) บลาๆๆ พอทำไม่ได้ แม่งก็โทษ ก็แซะคนอื่น แถไปเรื่อยๆ กูอยากเตือนแม่งนะ แต่แม่งขี้งอนชิบหายยย(ผช.นะ) แค่กูถามว่า"ทำไมกินข้าวเหลืออะ อย่างน้อยก็กินไก่ให้หมดเถอะ เสียดายชีวิตมัน เหลือ 2-3 ชิ้นเอง" มันก็บอกว่าไม่อร่อย แล้วก็งอนละ!! แค่ถามมั้ยง่ะมึงง555 แล้วแม่งจับผิดกูเลยจ้า กูแดกมะกะโรนีไม่หมดเพราะป้าแม่งใส่พริก(ไหนบอกไม่เผ็ด55) แต่กูกินหมูหมดนะ ถึงมันจะเผ็ดก็เถอะ แม่งก็แซะกูเลย "วันนั้นใครบอกว่าให้กินข้าวให้หมดน้าา" ควย55555 ช่วงนี้กูเลยเบลอๆแม่ง เพื่อนในกลุ่มก็เริ่มระอา บ่นกัน แต่ก็ไม่มีใครบอกมันนะมีแต่เมินๆมันไป แล้วแม่งก็ยังไม่รู้ตัวอีกนะ555 ไม่ถามเลยว่าทำไม? พูดแต่เรื่องของแม่งนั่นแหละ ยอมใจ55555

>>411 แบบนี้โคตรน่ารำคาน

>>411 ยังดีกว่าอดีตเพื่อนคนนึงของกู พอจบม.ปลายไป กูคิดถึงมันเนอะ ก็เลยทักไป เป็นไงมั่ง
แม่งบอก เอ้อ ก็งั้นๆ ถามไม กูหมั่นไส้เลยเจองี้ หยิ่งหรอมึง แม่งก็บอก เออกูหยิ่ง ไม่พอใจก็บล็อกไป ไอสัส คนควยไรเนี่ย กูเลยบล็อกแม่งเลย
ด่าพ่อแม่งให้ก่อนบล็อกเลยสัส ตอนม.ปลายนี่กูช่วยทุกอย่างสอนเรื่องเรียน ช่วยเป็นพ่อสื่อให้มันจีบรุ่นน้องอีกสัส ทั้งๆที่กูแดกเองก็ได้
หน้าตาอย่างแม่งกูกล้าพูดเลยไม่ได้กูไม่มีวันหาแฟนได้ไปตลอดชาติหรอกสัส แต่ก็ดีเหมือนกัน เห็นว่าหลังเข้ามหาลัยไปแม่งไม่มีคนคบเลย
รุ่นน้องที่เคยเป็นแฟนมันก็เลิกไปละ ก็ขอให้แม่งโสดยัน 30 เก็บควยซิงๆเน่าตายไปคนเดียวนะ กร๊ากกกก ไอ้เหี้ย

>>413 อย่างเหี้ยย55555 กูก็เคยเจอนะ คนพวกนี้แม่งเป็นไรมากปะวะ ก็เพื่อนทักมา ถึงจะจบหรือเลิกคบแล้วก็ไม่ควรพูดงี้ปะวะ คนอุตส่าห์คุยด้วยดีๆแม่งจะตอบดีๆกลับถือเป็นมารยาทก็ไม่ได้ หยิ่งนักเหรอสัส คิดว่ากูต้องง้อมึงไง

กูรู้สึกว่า กูเข้ากับเพื่อนไม่ได้ว่ะ คือมันโตมาในสังคมแบบนึง(แบบเด็กตจว.สู้ชีวิตทำอะไรเป็นหมดเลยสตรองมาก) แต่กูก็โตมาอีกแบบนึง(แบบพ่อแม่โอ๋ไม่ให้ทำไรเองเลย) ซึ่งเพื่อนกูที่ผ่านๆมาตอนมัธยมก็เป็นแบบกูหมดอะ แต่พอกูเข้ามหาลัยมาเจอเพื่อนคนนี้ กูรู้สึกว่ามันเป็นผู้ใหญ่มาก ทำให้ความคิดอะไรหลายๆอย่างเราเลยไม่ตรงกัน คือโอเค กูอาจจะผิดที่กูทำไรไม่ค่อยเป็นด้วย แต่กูก็พยายามแล้ว บางอย่างกูก็ไม่ได้อยากทำได้ด้วยไง (อย่างเช่นมันชอบทำอาหารงี้ คือก็กูทำไม่เป็นแล้วก็ไม่ได้อยากทำอ้ะ) แล้วกูกับมันก็ความสนใจคนละขั้วกันเลย มันชอบ outdoor กูชอบ indoor ไรงี้อะ เข้ากันไม่ได้เลย TT

นอกจากนี้แล้วไม่มีเรื่องอะไรที่คุยกับเพื่อนในกลุ่มได้เลยด้วย ไม่ใช่แค่เพื่อนคนนี้อะ แต่เป็นทั้งกลุ่มอะ คือเพื่อนกูเป็นมักเกิ้ลล้วนเลย กูก็เคยทำใจได้นะถ้าเพื่อนจะไม่ชอบสิ่งที่กูชอบเหมือนกัน แต่อันนี้คือ เพื่อนกูไม่สนใจห่าไรเลย(คือแม่งไม่ทำไรเลยเรียนเสร็จกลับหออ่านหนังสือเรียนละนอน) ขนาดอย่างกูที่คุยกับติ่งได้ทุกเพศทุกวัยทั้ง2d 3dไทยยุ่นเกาฝรั่ง กูคุยได้หมดเลย แต่เพื่อนกูไม่ชอบไรเลยว่ะ กูเศร้ามาก มันไม่เคยเข้าใจความติ่งของกู ซึ่งโอเค กูติ่งเงียบๆคนเดียวก็ได้ แต่กูเซ็งที่พอมันไม่มีอะไรที่สนใจเป็นพิเศษ มันก็ไม่มีเรื่องจะคุยกันในกลุ่มเพื่อน นอกจากเรื่องเรียนอะ ซึ่งกูไม่อยากคุยแต่เรื่องเรียนแล้วโว้ย กูเบื่อ แต่กูก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับมันดี

ความจริงกูก็รู้ตัวนะว่ากูคงจะคบเพื่อนผิดกลุ่ม กูควรไปอยู่กับคนที่เค้าสนใจเรื่องเดียวกะกู มีงานอดิเรกเหมือนกู แต่คือก็ไม่ทันแล้วไง เพราะอยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว กูไม่คิดจะเปลี่ยนกลุ่มด้วย กูแค่ไม่อยากทนอึดอัดนั่งเงียบๆ คุยกันแต่เรื่องเรียน คือกูอยากปรับตัวให้อยู่กะพวกมันได้อย่างสบายใจมากกว่านี้ว่ะ หรือไม่กูก็อยากให้มันคุยกับกูด้วยอะ ไม่ใช่เงียบใส่ตลอดแบบนี้ (กูก็เงียบกลับด้วย ก็เลยเงียบกันทั้งกลุ่ม ...) แล้วคือเป็นเมทกันด้วย แม่งยิ่งหนีพวกมันไม่ได้ใหญ่เลย กูเลยอยากคุยกับมันนอกจากเรื่องเรียนจริงๆนะ555

ที่กูจะถามก็คือ กูควรคุยอะไรกับเพื่อนที่ไม่มีงานอดิเรก แล้วกูควรปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนที่ความคิดต่างกับกูแบบคนละขั้วยังไงดีวะ

>>415 มึงย้ายกลุ่มไปเถอะไม่สายไปหรอก จอยกลุ่มโน้นบ้างนี่บ้าง ค่อยๆเฟดตัวเองไป
ต่อให้มึงพยามเปลี่ยนเพื่อนคนอื่นได้ เเต่สักวันมึงจะเซ็งกับการฝืนปรับตัว เเล้วมึงจะรู้สึกเเย่กว่าที่มึงเป็นตอนนี้

>>415 กูมีปัญหาเหมือนมึงเลย กูเลยตัดปัญหาเวลาทำอะไรก็เปลี่ยนกลุ่มเลย เช่น เวลาจะทำงานจะอยู่กลุ่มเด็กเรียน เวลาเล่นก็อยู่กับพวกชอบเล่น กินข้าวก็แล้วแต่วัน ตอนนี้จบแยกย้ายกันกูว่ามันโอเคนะ แต่ข้อเสียคือมึงจะเป็นพวกไร้กลุ่มถาวร เพราะมึงต้องย้ายกลุ่มเวียนไปเรื่อยๆ ถ้าพวกคนในกลุ่มที่มึงเปลี่ยนรับได้กับการทำแบบนี้ก็ดี ส่วนตัวกูเวลาทำอย่างอื่นนอกจากเรียนก็ไปสิงกับกลุ่มพวกชอบเล่นเพราะอยู่ด้วยแล้วกูสบายใจสุดๆ

>>415 อยู่กับเพื่อนๆหลายๆกลุ่มก็ได้ ไม่ต้องยึดติดหรอก
หรือไม่งั้น มึงก็ชวนเพื่อนมึงมาติ่งด้วยกัน แบบชวนๆดูการ์ตูนหรือซีรี่ส์อะไรไปตามเรื่อง

เมทชอบเอาผัวมาคุยกันในห้อง แล้วยังมีกูนั่งโด่อยู่ด้วย มันไม่รู้สึกเหี้ยไรหรอสราดดดด กูเนี้ยเกร็งแล้วเกร็งอีก บางครั้งก็หนีออกไปหาไรแดกข้างนอก พีคสุดคือเอาผัวมานอนด้วย แล้วให้กูไปนอนหอเพื่อน คืออะไรวะ

>>419 คุยกับเมทให้รู้เรื่องว่ามึงไม่ชอบให้พามานอน ห้องนี้ก็ห้องมึงส่วนนึงมึงมีสิทธิ์ ทำไมมึงต้องลำบากไปนอนหอเพื่อน?
ถ้าคุยเเล้วยังทำไม่มึงก็เมทที่ต้องย้ายออก

>>419 ชมผัวเมทให้เมทฟัง แฟนแกน่ารักเนอะ อยากมีแฟนน่ารักๆอย่างนี้มั่งจัง ทำเป็นส่งสายตาให้เวลาอีเมทพาผัวมาที่ห้อง
เดี๋ยวมันระแวงก็พากันไปที่อื่นเอง

>>418 ชวนมาติ่งด้วยนี่กูลองแล้ว เพื่อนกูมันไม่สนใจจริงๆ แรกๆก็หวีดผู้ใส่มัน แต่เหมือนมันจะมองว่าไร้สาระ กูก็เลยเลิก T^T
>>417 เรื่องเปลี่ยนกลุ่มกูยังไม่อยากเปลี่ยนอยู่ดีว่ะ คือกูไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มอื่นด้วย แล้วคณะกูก็สายสุขภาพอะ เรื่องเรียนมันก็เรื่องใหญ่ ไม่ค่อยมีเวลาไปทำอย่างอื่น กูก็เลยทำใจไว้เลยว่าอยู่กลุ่มไหนมันก็ต้องเรียนเหมือนกัน อยู่กับพวกขยันดีกว่าจะได้แอคทีฟตัวเอง มันก็เพื่อประโยชน์ของตัวกูอะนะ ซึ่งกูยอมรับว่า เออ กูก็เบื่อแหละ กูเบื่อที่เรียนหนักด้วย พอมันคุยแต่เรื่องเรียนกันตอนกูพักผ่อนงี้ ก็รู้สึกปวดหัว มันอาจจะผิดที่กูเองที่เซ็งอะ5555 แต่ก็โอเค ถ้ามันไม่เล่นกับกู ไว้เวลากูอยากพัก อยากติ่ง กูจะไปลองคุยเล่นกับกลุ่มกลุ่มอื่นดูก็ได้ ขอบใจพวกมึงมากนะ

>>422 คุยกับคนในเน็ตมั้ย กูก็ไม่ค่อยได้คุยกับพวกในห้องมาก แม่งไม่มีใครติ่งเหมือนกูเลย5555 กูเลยชอบหาพวกกระทู้ไรงี้ แล้วเข้าไปแจม ก็โอเคนะ ได้เพื่อนใหม่ด้วย สู้ๆนะ

ไอ้เหี้ย พูดแล้วกูคิดถึง กูมีเพื่อนคนนึงที่คุยกับกูได้ทุกเรื่องอะ รู้ว่ากูคิดอะไร แบบกูนึกว่าแม่งอ่านใจได้5555 กูคิดว่ามันคงเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดคนแรกและคนเดียวของกูเลยว่ะ แต่มันไม่น่าจะคิดแบบเดียวกันกับกู มันมาหากูตอนที่คนอื่นในกลุ่มยุ่งๆไม่ว่างมาคุย เอาเรื่องที่กูไว้ใจ เล่าให้มันฟังไปบอกคนอื่น แถมยังหลอกให้กุทำงาน ทำนู่นทำนี่ให้มันอีก จริงๆมันก็คงเบื่อกูแหละ กูขี้งอน อยากให้มันสนใจ พอแม่งไม่สนใจ ลืมกูบ่อยๆ กูก็เลยงอน555แม่งก็เลยเบื่อ วนลูปไอ้สัส ทะเลาะกันบ่อยชิบหาย ปรับความเข้าใจกันไปก็เท่านั้น สุดท้ายแม่งก็ทำเหมือนเดิม ต่างคนต่างเจ็บ กูเลยขอบาย อยู่คนเดียวดีกว่า จะได้ไม่มีใครมาทำกูเสียใจ แล้วกูก็จะได้ไม่ต้องไปทำให้ใครเสียใจด้วย พบจบกูเลยย้ายโรงเรียน ร.ร.ใหม่ก็เหมือนจะดี แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครที่กูจะเปิดใจได้ เหมือนอยู่คนเดียวเลย คุยกะใครแม่งก็ไม่มีใครที่สนใจเหมือนกู กูก็คุยแต่ในเน็ต ที่ร.ร.ก็คุยเรื่องทั่วไป พวกงาน พวกเหตุการณ์สำคัญๆ ทำใจว่ะ อยากกลับไปคุยนะ แต่เห็นหน้ามันแล้วกูเสียใจว่ะ อีกอย่างมันคงมีเพื่อนใหม่ไปแล้วล่ะ หวังว่าสักวันทั้งมึงและกูจะได้เจอคนที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องอย่างสบายใจนะ โมเม้นต์ที่แบบมีเรื่องที่อยากจะพูด อยากจะเม้าท์แตก อยากจะระบาย แล้วหันไปไม่เจอใครนี่แม่งสุดตีนจริงๆว่ะ5555

กูมีเรื่องอยากปรึกษา
กูมีเพื่อนคนนึง สมมติชื่อ ก
ก ชอบเอาเรื่องร้ายๆ ของ ข มาเล่าให้กูฟังตลอด ทำให้กูเกลียด ข
จนวันนึงกูได้รู้ว่าเรื่องทั้งหมดไม่จริงเลย แบบมีหลักฐานพยานยืนยันไรเงี้ย แต่ ก เหมือนไม่ได้คิดว่าตัวเองโกหกอยู่อะมึง ก คิดว่าตัวเองสิ่งที่ว่าร้าย ข ขึ้นมาเองคือเรื่องจริง
นอกจากนี้ ก ยังชอบว่าร้ายคนอื่นอีกเป็นโขยง
ตอนนี้กูสั่นคลอนมาก สงสัยว่า คนอื่นทั้งหมดนั้นอาจไม่ใช่คนเลวอะ ก คงแต่งขึ้นเอง กูสยองเลยเลิกคบกับ ก
กูคิดว่า ก ก็คงไปบอกคนอื่นๆ ว่ากูเลวเหมือนกัน กูถามจริงๆ ควรทำไงกับเพื่อนแบบนี้

>>424 มึงคือร่างแยกของกูแน่ๆ แทงใจกูทุกประโยค อิเหี้ยยยยย กอดมึงงงงง ฮือ
ปล.แต่เพื่อนกูไม่เคยเอาเรื่องเล่ากูไปแฉต่อนะ แม่งเอ้ย กูเสียมันไปเพราะความงี่เง่าแท้ๆเลย

ระบายหน่อย กูเบื่อการที่กูแม่งต้องเป็นคนตรงกลางระหว่างเพื่อนสองคนหวะ คือที่กูเพื่อนสนิทแบบสุดๆมันมี2คนอะ รวมกูด้วยเป็นกลุ่ม3คน แล้วไอ้2คนนั้นแม่งเสือกไม่คุยกันซะงั้นหวะ(มันมีปัญหากันค่อนข้างใหญ่โต ไม่ขอเล่าละกัน) กลายเป็นว่ากลุ่มกูยังอยู่ แต่พวกมันไม่คุยกัน จะ2ปีแล้ว คือเวลาไปไหนด้วยกัน3คนกูแม่งโคตรอึดอัดเลยหวะ แบบเบื่ออะ กูเคยพยายามไปรวมๆกับกล่มเพื่อนกลุ่มอื่นๆแล้วนะ แต่ที่กูสนิทที่สุดคืออี2คนนั้นไง สุดท้ายเลยยังไปไหนมาไหนกัน3คนบ่อยๆ

>>427 กูก็เคยมีเหตุการณ์ราวๆนี้ แต่กูเป็นคนที่ทะเลาะกัน เพื่อนทั้งห้องแม่งปิดห้องลากกูสองคนมาปรับความเข้าใจกันเลย โหดสัสมั๊ยล่ะมึง แต่ก็ซึ้งใจนะที่เพื่อนเป็นห่วงเรื่องของกูขนาดนี้ 555

เรียนมหาลัยอยู่ เบื่อมากเวลามีงานกลุ่ม ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องนัดกันมาทำ ไลน์ก็มี คือเทคโนโลยีมันทำให้สามารถทำงานโดยไม่ต้องเจอหน้ากันก็ได้ แล้วพอตอนนัด แม่งก็มาไม่เคยตรงเวลา กูเคยต้องมารอพวกมันเสด็จ 2 ชม. คือกูมีงานต้องไปทำต่อป่ะ อีเหี้ย วุ่นวายชิบหาย แทนที่จะต่างคนต่างทำสไกป/ไลน์ก็ได้ กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ

>>429
เหมือนกูเลย แม่งโคตรเซ็ง แล้วบ้านกูไกลมหาลัย เสียค่าเดินทางทีเป็นร้อย มันไม่ใช่เรื่องอ่ะ

เซ็งหมู่บ้านที่กูอยู่เพื่อนสมัยด็กแถวบ้านกูโตมาไม่มีใครเป็นคุเลยสักคน เพื่อนสมัยมัธยมกับมหาวิทยาลัยด้วย ไม่ค่อยมีคนคุยเรื่องเมะกับเกมเลย

คุยใน Line กันได้แค่เรื่องหนังปกติแฟชั่นของกินบลาบลา

เวลาจะคุยเรื่องเมะ เกม การ์ตูน Ln แม่งคุยได้แค่ในเนตเซ็งสาส

>>431 กูก็ได้แต่สครีมเงียบๆคนเดียวในเนตเหมือนกัน ;_;

จารย์ให้จับกลุ่ม 3 คนบ่อยมาก แล้วกูได้อยู่กับเพื่อนอีก2คนในกลุ่มกูนี้แหละ แล้วมัน2คนสนิทกันมาก เป็นเมทกันด้วย พอเวลาทำงานกลุ่มมันก็ทำงานกัน2คน คุยกัน2คน กูก็ถามนะมีไรให้ช่วยก็บอก พวกมันก็ไม่อะไร ให้แค่ไปปริ้นงาน แล้วก็ถามความเห็นเล็กๆน้อยๆ กูรู้สึกอึดอัดวะ เหมือนไม่ช่วยงานเพื่อน เอาเปรียบ

มึงก็บอกไปเลยดิว่ามึงจะทำอะไร ถ้ามึงอยากจะช่วยจริงๆ มึงก็ต้องรู้รายละเอียดของงานมั่งแหละ(ยกเว้นว่าคาบนั้นมึงไม่เข้า) ไม่ต้องรอให้เพื่อนมึงมาบอกอย่างเดียว สู้ๆมึง กูก็เป็นส่วนเกินของกลุ่ม แต่กูบอกไปเลยกูจะทำไร เหลือส่วนนี้ๆนะ แล้วให้พวกแม่งไปแบ่งกันเอา พอถึงเวลาก็เอามารวมกัน จบปิ้ง

เห็นบ่นเรื่องงานกลุ่ม กูขอบ่นมั่ง คือปกติเวลาจับกลุ่มกัน มันจะไม่มีใครเริ่มทำอะไรขึ้นมาเลยเว้ย ขนาดพรุ่งนี้ส่งยังไม่มีใครพูดอะไร จนสุดท้าย กลายเป็นกูทุกทีที่ต้องเตือน ต้องแบ่งหน้าที่แบ่งงานในกลุ่ม แล้วพอกูทำงี้ก็แอบไปนินทากูอีกว่ากูจู้จี้ ทำตัวเป็นหัวหน้า เอ้า ก็พออยู่เฉยๆพวกมึงทำกันมั้ยล่ะสัส โตๆกันแล้ว แค่แบ่งงานกลุ่มก็มีความรับผิดชอบให้เท่าอายุสมองหน่อยดิวะ เซ็งชิบหาย แล้วไอ้ทำกูก็ทำนะพวกเหี้ย ทำเยอะกว่าพวกมึงหกคนรวมกันอีก ดอก
เออ อีกอย่าง กูเซ็งเพื่อนสนิทกูชิบหาย บ้านมันอยู่ไกล+ไม่ค่อยเปิดเฟส เปิดไลน์ เวลาสั่งงานมันก็จะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วก็มางอแงทีหลังว่าพวกกูไม่แบ่งงานให้มัน ไม่ให้มันรู้ข้อมูลอะไรเลย เอ้า ก็เล่นมาถามก่อนส่งสามชั่วโมงทุกครั้งงี้ต้องการให้กูพูดอะไรเหรอ? แล้วถ้าคนมันจะทำงาน คนมันมีความใส่ใจความรับผิดชอบจริงๆ ต่อให้ไม่ค่อยเล่นเฟสเล่นไลน์ก็คงโทรมาถาม หรือถามตอนอยู่รร.ไปแล้วว่ามีงานอะไรมั้ย นี่แม่งไม่ถามอะไรเลย เอาแต่เล่น เม้าท์ไปวันๆ แล้วจะมาพูดจารู้สึกผิดเหมือนอยากบรรเทาความไม่ใส่ใจของมึงเนี่ยนะ? เฮ้อ!
แต่กูก็พูดกับมันตรงๆในระดับที่ซอฟต์กว่าที่บ่นมากเลยนะ และมันก็งอนกู หนีไปซบอกเพื่อนคนอื่นอยู่ว่ากูใจร้าย เอ้อออ โอเคคคค
(บางทีกูก็รู้สึกตัวเองเป็นพวกฮาระกุโระพิกลว่ะ คือต่อหน้าก็พูดจาดี ยิ้มๆ สบายๆ แต่ภายในใจเกือบตลอดเวลากูก็เป็นอย่างที่เห็นในโม่ง บ่นนู่นบ่นนี่ตลอด แต่กูคิดว่าพูดออกไปตอนนี้ ก็ไม่เกิดผลดีอะไรขึ้นมากูเลยไม่พูดเท่านั้นเอง..)

>>435 หลังอ.สั่งงานมึงต้องเรียกทุกคนมาประชุมแบบเจอหน้ากันอ่ะ แล้วถามเลยว่าใครจะทำอะไรแบ่งงานแม่งให้เสร็จๆไปเลย อย่ากะว่าจะคุยทางเฟชทางไลน์อย่างเดียว กุเจอมาเยอะเจ็บมาเยอะ 5555

ขอบ่นมั่ง
เพื่อนกุแม่งเอาแต่คุยเรื่องออริของตัวเองอ่ะ
แบบ ลูกกูอย่างงั้น ผัวลูกกูอย่างงี้ คิดว่ากูอยากรู้มั้ยล่ะ แล้วแม่งก็ชอบพูดอะไรที่มันติดเรทอ่ะ แล้วแบบพูดมากละเสือกเสียงดังด้วย กูก็เคยบอกแม่งนะ แม่งก็ชักสีหน้าใส่กูละก็ทำต่อไปเหมือนเดิม น่ารำคาญชิบหาย

มันอยากอวดมึงมั้ง ถ้ามึงวาดรูปอะนะ หรือไม่ก็อยากให้มึงชมให้มึงสนใจ แบบวาดรูปสวยจัง ออริน่ารักนะ อุ้ยได้ผัวน่ารักจังเบย ไรงี้ ไม่รู้ว่ะสมมติเอา555555 เอาน่า แบบนี้กูว่าเห่อสักพักเดี๋ยวมันก็เลิก มึงก็เบลอๆไป

ส่วนเรื่องพูดเรท กูว่าคงเป็นเพราะเห่อหมอย+อยากโชว์พาวด์ ในความคิดกูนะ คนที่พูดเรื่องเรทบ่อยตลอดเวลาแม่งดูเป็นคนไม่มีกาละเทศะว่ะ ที่พูดคือไม่ได้ทำให้มึงดูโตหรือตลก กูฟังแล้วแบบ อะไร....อะไรของมึง. แม่งพูดแต่เรื่องสะดือ คนอื่นพูดเรื่องอะไร แม่งก็โยงเข้าเรื่องนี้หมด เซ็งง

เรื่องใต้สะดือนะ กูรีบ555555

ทำไมบ้างคนชอบโอ้อวดเรื่องอดีตวะ อย่างเช่นเมื่อก่อนกูลำบากนู้นนี้นั้น บ้างคนเข้าใจนะว่าเคยลำบากอันนี้เห็นใจ แต่บ้างคนเล่าแบบไม่อย่าให้คนอื่นขัดทำกูแบบนี้มานะ กูทำแบบนั้นมานะ ตอนนั้นกูไม่เคยขอเงินพ่อแม่ บลาๆ เรื่องแบบภูมิใจ

คนที่ชอบอวดอดีตคือคนที่ปัจจุบันไม่มีอะไรให้ภูมิใจ

เขาทำแล้วมันดีเลยอยากบอกต่อรึป่าว

คนเราทุกคนมันมีความโรคจิต หรือ ขี้อวดในตัวกันหมดทุกคนไม่ว่าทางใดก็ทางนึง ถ้าเค้าพูดๆออกมา ก็ฟังๆไป ไม่ชอบก็ปล่อยผ่าน ลองนึกถึงตัวเองเวลาไปเผลอพูดเเบบๆเดียวกัน(หรือเเนวๆเดียวกัน)กับคนอื่นมั่งละกันนะ

>>443 คือกูไม่ชอบน้ำเสียงเวลาพูดไง กูเลยรู้ว่าพูดอวด คือถ้ามึงฟังมึงจะรู้สึกได้อะดิว่าแม่งขี้อวด ต่างกับเล่าให้ฟังเฉยๆ

ไม่มีเพื่อนว่ะ เลยไม่รู่จะบ่นอะไร

;_;

>>446 อย่าคิดอย่างงั้นดิมึง ในนี้เพื่อนโม่งเต็มไปหมด มึงไม่เห็นไง

>>447 เพื่อนโม่งใช้เพื่อนในชีวิตจริงปะวะ
>>446 กูมาอยู่กทมเคนเดี่ยวเหงาชิบหาย รียนไปด้วย+ทำงาน พอมีเพื่อนกลุ่มเล็กๆ แต่ก็ไม่อย่าบ่นมากเลย แต่ก็มีรุ่นน้องพอให้ระบายได้นิดๆ
แต่กูอยากใช้ชีวิตมหาลัยชิบหาย T-T

มึงคือกูคุยกับเพื่อนกู อยู่คนละจังหวัด ซึ่งกูคิดว่าก็สนิทกันพอสมควร แล้วที่นี่กูรู้สึกว่ามันชอบให้กูทักมาก่อน บ่อยมากๆมึง ไม่ใช่แบบมันมีธุระไรนะถึงไม่ทักมา ที่กูรู้เพราะว่าทุกครั้งที่กูทักไปเค้าก็จะอ่านแล้วก็ตอบทันที เหมือนรอกูทักมา กูไม่ได้น้อยใจนะว่าแบบเออเราเป็นฝ่ายทักไปฝ่ายเดียวตลอดเลย แต่กูก็คิดนะว่ากูแม่งไปตื้อเค้าให้มาคุยด้วยปะวะ? เค้าไม่ได้อยากคุยกับกูหรือป่าว? แล้วก็เริ่มคิดไม่ค่อยออกแล้วว่าจะทักอะไรไปดีให้แม่งไม่ซ้ำ ไม่น่าเบื่อ แต่ตอนทักไปแล้วเค้าตอบมาก็คุยยาวเลยนะ สักพักเค้าก็จะขอตัวไปทำธุระ/แดกข้าว บลาๆๆ แล้วก็เงียบไปเลย พอกูทัก แม่งก็จะอ่านแล้วก็ตอบเลย เป็นแบบนี้วนไปค่ะ5555 อยากรู้ว่าพวกมึงคิดว่าคนที่ชอบให้คนอื่นทักไปก่อนนี่เค้าคิดอะไร?? ไม่ได้ประชด กูอยากรู้เฉยๆ มันคาใจ ไม่ว่าจะยังไงกูก็จะทักไปก่อนอยู่ดี ฮ่าๆๆๆ

กุแบ่งเพื่อนออกตามงานสามประเภท สนิทมากน้อยขนาดไหนวัดจากว่าถ้ามีวันพวกนี้แล้วกุจะเชิญมันไหม มันจะเชิญกุไหม
1วันเกิด - สนิทมากวันเกิดกุไปงานมัน มันมางานกุ
2วันแต่ง - กลางๆ ถือว่าค่อนข้างสนิท สลับกันเชิญได้
3วันตาย - งานสุดท้ายของชีวิต จำเป็นต้องไป เลวกว่านี้ก็ไม่เผาผี 5555

>>449 สำหรับกู กูเป็นพวกไม่ถนัดคุยกับคนอื่น เริ่มบทสนทนาไม่เก่ง กูกลัวคนคุยกับกูเขาจะเบื่อเพราะงั้นเลยคิดว่าถ้าเขาทักมาก็แสดงว่าเขาอยากคุย แล้วถ้าเขาคุยก็คือเขาได้คุยเรื่องที่เขาชอบ เขาสบายใจในการคุย กูก็เลยเป็นฝ่ายอยู่เฉยๆ ไม่ทักใครก่อนอะ แต่ที่สำคัญสุดเลยคือ กูไม่รู้สึกถึงแรงกระตุ้นหรืออะไรใดๆให้คุยกับคนอื่นเลย คือกูไม่คุยกับใครกูก็เฉยๆอะ ไม่ได้รู้สึกขาด แต่พอมีคนมาคุย กูก็คุยโต้ตอบสนุกสนานนะ แต่กูไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น และคิดหาทางปรับอยู่ แต่ถ้าปรับมันคงฝืนธรรมชาติกูมากๆล่ะนะ55 แต่ก็ไม่อยากให้คนคุยด้วยเขาคิดมากอะ

>>451 กูก็คิดนะว่าคนคุยกับกูเขาจะเบื่อ55555 ถ้าเขาทักมาก็แสดงว่าเขาอยากคุย แต่เขาก็ไม่ทักมา กูก็ไม่ได้ทักไป สักพักกูอยากคุยมากๆ กูก็ต้องทักไปก่อนอยู่ดี กูก็อยากให้คนที่กูคุยด้วยอยากคุยกับกูเหมือนกันอะ ไม่งั้นมันจะเหมือนกูไปตื้อ ไปทำเค้าเสียเวลา บอกไม่ถูกว่ะ อยากคุยอยู่ฝ่ายเดียว มันเหมือนกูขาดมันไม่ได้อะ เหมือนหมากับเจ้าของ กูไม่ชอบเลย ตอนนี้อารมณ์กูแบบไม่ได้ง้อให้มาคุยสักหน่อย ถ้ามึงเฉยๆ กูจะได้เฉยๆ <--แต่แม่งก็คืออีโก้ปะวะ ไม่อยากคิดแบบนี้เลย กูเสียเพื่อนเพราะอีโก้พวกนี้ตลอด ตอนนี้เพื่อนก็ไม่ค่อยจะมี ใครที่มีอยู่กูก็อยากรักษาไว้นานๆ กูไม่อยากคิดแล้วว่าทำไมมันไม่ทักมา กูอยากเปลี่ยนวิธีคิดของตัวเองว่ะ ขอบคุณมากมึง เพื่อนกูอาจจะคิดเหมือนมึงก็ได้55555

ทำไมกับคนที่มึงเรียกว่าเพื่อน มึงต้องคิดเยอะขนาดนั้นวะ ทำตัวให้เป็นธรรมขาติหน่อย โทรหาหรืออะไรก็ถามไปเลยว่าเนี่ยมีเรื่องจะเม้า สะดวกคุยปะ ถ้าไม่สะดวก ไม่อยาก ไม่มีอารมณ์ เค้าก็ปฏิเสธเองแหละ ถ้าเค้าโอเค มึงก็คุยเลย อย่าคิดเล็กคิดน้อย

>>452 เมื่อก่อนกูก็เป็นนะไม่ทักก่อน เดี่ยวนี้เริ่มเปลี่ยนนิดนึง ถ้าเราทักแล้วไม่คุยก็ไม่คุย ทักแล้วคุยก็แถๆ เอา 555+

สวัสดีชาวโม่ง กูเป็นโม่งใหม่นะ แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พิมพ์ หลังจากที่ซุ่มอ่านหลายๆคนมา ก็อยากจะมาปรึกษาบ้าง เรื่องก็คือ กูมีเพื่อนอยู่คนนึง ย้ายเข้ามารร.กูตอนม.4 คือ มันเป็นพวกที่มีนิสัยรุนแรง เสียงดัง ชอบพูดให้กูรู้สึกแย่ แต่ก็ไม่มีอะไร ก็เลยคบต่อ จนกระทั่งม.5 แม่งไปทำร้ายเพื่อนในห้อง กูเลยเลิกสนใจมัน ให้มันลองไปจัดการกับตัวเอง แก้ไขนิสัยตัวเองบ้าง พอกูเลิกสนใจมัน ทิ้งมัน มันก็แบบ มองหน้าต่างเวลาเรียนตลอดเวลา ร้องไห้ บางทีก็รุนแรงมาก กระทืบเท้า ฉีกกระดาษ ทำกูรู้สึกแย่มาก เลยกลับไปคุยกับมันต่อ พอม.6 กูเริ่มทนนิสัยของมันไม่ได้อ่ะ ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกัน แต่มันก็พูดจาเสียดแทงเราไปเรื่อยๆ เล่นมือถือตอนเรียนตลอดจนกูไม่มีสมาธิตอนเรียน เคยบอกให้หยุดเล่น แต่สุดท้ายก็เล่นอยู่ดี ไม่ชอบเลยอ่ะ ก็แบบ อยากจะทิ้งแล้วไปหากลุ่มอื่นอยู่นะ แต่มันม.6 แล้วคงไม่มีกลุ่มใหนว่างให้กูอยู่หรอก แล้วกูเป็นพวกที่เงียบๆไม่ค่อยคุยกับใคร ขี้อายด้วย แล้วคือกูมีเพื่อนกับแค่มันแค่ 2 คน (ที่อยู่กัน 2 คนก็เพราะกูกับมันชอบทำอะไรเหมือนกัน คุยกันรู้เรื่อง) คือกูทิ้งเพื่อนไม่ลงอ่ะ นอกจากจะเห็นมันรุนแรงแล้ว ก็อาจจะไม่มีเพื่อนร่วมงาน อีกทั้งทิ้งแล้วก็ปวดใจ ยิ่งกว่าทิ้งแฟนอีก แต่ถ้าไม่ทิ้งก็ต้องรู้สึกแย่ เลยตัดสินใจทนจนกว่าจะเรียนจบม.6 แล้วขึ้นมหาฯลัย แล้วเพื่อนมันเป็นพวกขี้งอนอ่ะ ห่างกันแค่ 3 วัน(วันสอบแยกห้อง) แค่ไม่ได้นัดเจอมัน รีบกลับบ้าน แล้วก็ไม่ได้แชทเพราะอ่านหนังสือ พอสอบเสร็จ พอแชทไป แม่งไม่ตอบเลยอ่ะ ;-; ที่อยากจะถามคือ ผู้ชายแม่งขี้งอนขนาดนั้นเลยหรอวะ คิดว่ากูจะทิ้งอีกหรือไง ถึงกูจะทิ้งมันมา 2 รอบแล้วมาคืนดีเพราะเป็นคนใจอ่อน... ทิ้งไม่ลง รู้สึกสับสน

>>455 มึงผู้หญิงปะ

>>456 ใช่

>>455 กูเคยเรียนอยู่ชายล้วน คงตอบได้แค่ว่าพวกขี้งอนมักเป็นตุ๊ดวะ

แต่มันอาจจะมีใจให้มึงหรือเปล่าวะ พอโดนมึงทิ้งถึงร้องไห้?

>>455 บอกมันตรงๆให้มันไปแก้นิสัย ต้องบอกบ้างอ่ะว่ามึงเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกันนะ ให้ถนอมน้ำใจกันบ้าง ถ้ามันยังไม่ทำอีกก็คบไปเฉยๆไม่ต้องไปใส่ใจแม่งมาก

>>455 มีความรู้สึกเหมือนพวกผู้ชายจิตไม่ปกติอ่อนๆที่แอบชอบผู้หญิงอยู่เลย

โอ้ย ขอบคุณมากทุกคน พอมาระบายแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย
>>458 มันก็เคยบอกว่าเคยชอบกูนะ แต่กูรู้สึกเฉยๆจนถึงขั้นเกลียดเลยแหละ
>>459 เออ กูยังไม่เคยบอกมันเลยวะ ว่ากูทนมันไม่ไหว ขอบคุณมาก จะลองบอกตรงๆดู ปกติกูหนีแล้วให้มันคิดเองตลอด..
>>460 กูไม่แน่ใจนะว่ามันจิตปกติรึปล่าว แต่คิดว่ามันน่าจะเก็บกดมาจากบ้าน ซึ่งตรงข้ามกับกูมาก กูเก็บกดจากรร.มาระบายที่บ้าน บ่นให้แม่กับพี่ฟัง 5555

ผู้ชายบางประเภทเวลาชอบหญิงคนไหนมันจะปากหมาหรือแกล้งยั่วให้โมโห เพื่อให้อีกฝ่ายมาโต้ตอบกลับนะ
ซึ่งแต่ละรูปแบบก็ต่างกันไปตามพฤติกรรมนิสัยสันดานและสภาพแวดล้อมเจ้าตัว

วิธีแก้ดีที่สุดกูก็ไม่รู้ คงคิดว่าบอกตรงๆน่าจะดีสุดล่ะ ยกเว้นจะอาการหนักถึงขั้นยิงแล้วฆ่าตัวตายตาม

>>456กูนะ >>457 กูคิดว่ามันอาจจะชอบมึงนะ โทษทีตอบช้า

ความรักมีอยู่ทุกที่ พระเจ้าก็เช่นกัน

>>455 เพื่อนกูเป็นแบบมึง ผู้ชาย ไปชอบผู้หญิงในห้องแล้วชอบไปแกล้งจนโดนเกลียด ชอบพูดแย่ๆกับกูกับผู้หญิงที่มันชอบ มันไม่ได้ตุ๊ดแต่มันเป็นสมาธิสั้นตั้งแต่เด็ก เป็นออทิสติกอ่อนๆ ด้วย อ่านของมึงแล้วนึกถึงขึ้นมาเลย

>>449 กูเป็นคนนึงที่แทบไม่ทักใครก่อน ตัวกูเองขี้เกียจคุย ขี้เกียจต่อบทสนทนา ไม่ทีอะไรจะคุย ไปทำอะไรอย่างอื่นที่กูชอบดีกว่า แต่ถ้าใครทักกูกูก็พร้อมคุย ยิ่งเป็นคนที่สนิทกันกูตอบเร็วตลอด กูว่าเค้าไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไรมึงหรอก

ไม่รู้จะถามมู้ไหนดี ทำไมหน้าตาคนมันส่งผลกับนิสัยด้วยวะ อย่างกูเห็นหน้าตาแบบนี้แม่งไม่ดีแน่ๆ กูเลยไม่เข้าไปทำความรู้จัก ใครจะว่ากูอคติก็ช่าง แต่พอเวลาผ่านไปเป็นปีมันก็พิสูจน์แม่งก็ไม่ดีจริงๆ ดีที่กูไม่ไปยุ่งกับมัน

>>467 จับมือ กูก็รู้สึกแบบนั้น
เซ้นส์กูไม่เคยพลาดเลย ปัจจุบันกูเลยใช้เซนส์มากกว่าเหตุผลหน่อยนึง เพราะการใช้เหตุผลทำให้กูโดนหลอกมาเยอะ ทั้งๆที่ตอนแรกเซนส์กูเตือนตลอดว่าอย่าเข้าไปสนิทกับคนนี้

เรื่องหน้าตานี่ไม่เกี่ยวว่าหน้าตาดีไม่ดีนะ แต่แค่ คนหน้าตาไม่ดี จะมี%นิสัยเหี้ยมากกว่าคนหน้าตาดี(เท่าที่กูเจอมา)

ตย คนหน้าตาดีที่นิสัยเหี้ยๆ คือกูทำค.รู้จักกับ ญ คนนึง เป็นคนน่ารัก แบบที่ผู้ชายคนไหนเห็นก็ชอบอะ นิสัยก็น่ารัก หน้าตาจัดว่าดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่กูตงิดๆทุกทีที่อยู่ใกล้คนนี้มาก พอมองตาเขาแล้วรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้ง(ทั้งๆที่ตาเขาสดใสมากจริงๆ มองไกลๆเหมือนดารา)
2ปีต่อมาเรื่องแดง เธอคนนี้โกงเงินส่วนรวมไปใช้ให้แฟนตัวเองโดยที่ไม่มีใครรู้มาเลยเพราะทุกคนไว้ใจไม่ตรวจสอบนางเลย จนพอมีเพื่อนคนนึงมีปัญหากับนาง นางเลยโดนเปิดโปง ทั้งๆที่ตอนโกงคือ มันผ่านมานานจนกูคิดว่าเซ้นส์กูผิดซะแล้ว สรุปก็แม่นจริงๆ ตอนนี้นางไม่กล้าสู้หน้าพวกกูเลย (และไม่คืนเงินเช่นกัน คนที่โดนแม่งแค้นจนหายแค้นละ)
ตย คนหน้าตาเหี้ยนิสัยเหี้ย อันนี้ดูง่าย
-คนนึงปากกว้างมาก ตอนรู้จักเผินๆรู้แค่ว่าเป็นคนชอบคุย คุยสนุกไรงี้ ตอนไม่สนิทมากก็ไม่เท่าไหร่ พอสนิทเท่านั้นล่ะ แม่งเอาความลับของกูกับเพื่อนไปเล่าต่อสนุกปากเลย โชคดีที่กูไม่เล่าความลับที่สำคัญมาก กูเลยปล่อยไป แต่ถอยห่างออกมาแล้ว
-คนนึงตาดุ คือรูปหน้าหน้าตาเกือบดีแล้ว แต่ตาดุชิบหาย สนิทกันนิดหน่อยมา 2 ปี พอปีที่ 3 คนๆนี้ถูกเพื่อนในกลุ่มเท เพราะเป็นคนขี้โกหก และชอบเอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่น
-อีกคนเป็นชาย คนนี้หน้าใหญ่เป็นคนอ้วน หน้าเหลี่ยมด้วย ดูเผินๆเป็นสุภาพบุรุษ นิสัยดีรักเมียมาก แต่ลับหลังแอบนินทาเมียและด่าผู้หญิงหน้าตาไม่ดีว่าหน้าเหี้ย กูรู้เพราะกูไปเนียนเล่นกีตาร์กับพวกมัน ทั้งกลุ่มนั้นคือแม่งนินทาแฟนตัวเองเสียๆหายๆหมดทุกคน หลังจากนั้นกูเลิกคบมันเลย

พวกมึง แชร์เรื่องเพื่อนมหาลัยเหี้ยๆให้กูฟังหน่อยเผื่อกูจะรู้สึกดีขึ้น
คือกูเรียนมหาลัยมา3ปีละ เจอแต่เพื่อนปลอมๆ(สถานะแม่งแทบจะเรียกว่า"คนรู้จัก"มากกว่า"เพื่อน"อีก) มีปัญหาอะไรก็ไม่ยอมคุยกันแล้วก็เอามานินทาลับหลัง
เพื่อนที่พอคบได้จริงๆมีแค่เศษเดียวของหยิบมือ ที่เหลือคือพวกเหี้ยอะไรไม่รู้ เจอพวกไม่ยอมสนใจเรียนติดสาวผู้หนุ่ม
พวกขี้เกียจ พวกต้องทวงฉิบหายกว่าจะได้งาน พวกตลบแตลงพันหน้ากาก พวกรับแต่งานนอก งานในไม่ทำจนเกรดติดFแหล่มิติดแหล่ ฯลฯ
โคตรน่ารำคาญ กูว่ากูเป็นคนเปิดใจคุยกับคนง่ายแล้วนะ เจอพวกเหี้ยนี่ไปกูพึงสำนึกเลยว่าโลกแม่งกว้างจริงๆ
กว้างซะจนกูพึ่งรู้ว่าสังคมโรงเรียนเก่าที่กูเรียนแม่งหล่อหลอมคนมาดีกว่าที่คิดมากๆ กว้างซะจนกูไม่รู้ว่าพวกแม่งอยู่และโตขึ้นมากับสังคมแบบไหนถึงได้โตมาเป็นคนพรรค์นี้

ปล.บางทีกลับไปเจอเพื่อนโรงเรียนเก่ากูก็รู้สึกบางคนเปลี่ยนไปว่ะ ในทางที่ไม่ดีด้วย ฟังจากคำพูดคำจา นี่ชีวิตกูโตไปจะเหลือเพื่อนได้อีกกี่คนวะ

นิสัยคนจะเปลี่ยนก็ตอนมีเงินมาเกี่ยวข้อง

ตอนมัธยมส่วนใหญ่ยังใช้เงินพ่อแม่หรืออยู่กับพ่อแม่เลยเฮฮากันได้
พอขึ้นมหาลัยจะเริ่ม ย้ายไปอยู่เอง คราวนี้ก็จะมีเรื่องค่าใช้จ่ายเพื่ออยู่อาศัยมาเกี่ยวข้อง
หรือพอแยกมาอยู่ไม่มีใครช่วยก็นิสัยแย่ลงเพราะเคยตัวมีคนช่วยมาก่อนแล้วปรับตัวไม่ได้จนอารมณ์เริ่มเหวี่ยง
บ้างก็ติดโน่นติดนี่ติดเกมโดดเรียนสอบไม่รู้เรื่องจบเห่เลย

บางคนนิสัยดีปากก็ดีแม้จะเป็นตุ้ดเจอแฟนผู้ชายเหี้ยหน่อยเดียวกลัวโดนเทเลยต้องหาเงินไปประเคนเลี้นงดูจนแม่งต้องโกงเงินคนอื่น (อันนี้คนทำงานแถวบ้านกู)

เป็นผู้ชายคณะสินสาด/อักษร/มนุษย์ จะเข้าหาเพื่อนผู้หญิงนี่ลำบากชิบหาย หรือกูเข้าสังคมไม่เก่งเองวะT__T

>>469 กูเจอคนที่เวลาดีแม่งก็ดีใจหาย แต่เวลาร้ายคือนิดหน่อยเหี้ยอะไรก็พูดจาแบบที่กูบอกตรงๆ ว่าเกลียดสลัด ปกติกูอย่างมากก็สบถ มีล้อเล่นที่อาจจะแรง แต่ไม่เคยมีแบบของต่ำ ควยหีตีนอะไรแบบนี้ แต่นางเวลาไม่พอใจหมั่นไส้ แม่งพูดจาคือ เอะอะไรตีนมั่ง ตบมั่ง คือจากกูอารมณ์หงุดหงิดกันอยู่ละ เจอแบบนี้คือ ขึ้น แต่เพราะต้องอยู่ต่อไปเลยจำใจว่ะ ไม่ทะเลาะ ไม่งั้นขึ้นละจะบอกแม่งไปตรงๆ
กูเคยพูดทีเล่นทีจริง แต่นางไม่ยอมรับตัวเองหรอกยังมีเรื่องความมั่นเกินเหตุ ความแรงกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง แบบไม่ควรทะเลาะ กลับหาเรื่องขึ้นมา เปลือกนางก็ดูทักทายใครๆ ได้ แต่ขอโทษที แบ่งกลุ่มละโคตรปวดหัว ถ้าไปพร้อมกับนาง ช่วงดีใจหายนั่นแหละ ขอเข้ากลุ่มไหน ไม่มีใครับเข้ากลุ่มจ้าาาา สวัสดี
เคยแยกกับนาง นางหาว่าทิ้งนาง แต่กูแอบดีใจ ตอนนั้นนางก็รู้ตัวนะว่ากลุ่มไหนก็ไม่มีใครเอานาง ทำงานร่วมกันมีแต่ทะเลาะ สู้แยกไปดีกว่าจะได้อยู่ยืด
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก กูล่ะเซง

>>467 กุมีทฤษฎีของกุเองคือ ใครทำอะไรบ่อยๆมันจะออกมาทางหน้าและท่าทางเอง
เช่น พวกชอบตอแหลหน้ามันจะชอบยิ้มกวนตีนพอทำบ่อยๆเบ้าหน้ามันก็จะดูกวนตีนไม่น่าคบ
พวกโมโหง่ายน่าก็จะออกไปทางดุๆบ่อยๆจนเบ้าหน้าไปเป็นแนวนั้น
พวกใจดีหน้าตามาจะนิ่งๆ
พวกท่าทางปกติการยืนการพูดการขยับมือมันก็สื่อด้วย
อย่างเวลาเดินนี่ยิ่งเห็นชัดท่าเดินของพวกเด็กเที่ยวกะเด็กเนิร์ดนี่ต่างกันเห็นได้ชัดลองสังเกตดู
หรือท่าเดินป้ามหาภัยกะป้าๆใจดีก็ต่างกันมาก

พอเอาทุกอยางมาประกอบกันก็คัดแยกคนได้ในระดับนึงเลยวะ

>>471 โธ่ น่างสาร พยายามเข้านะเพื่อน อาจจะเข้าหาด้วยเรื่องที่ชอบๆก่อนก็ได่นะ ไม่ก็เรื่องที่พอคุยกันได้ กูอยู่ในคณะกลุ่มๆ พวกนี้แหละ เพื่อนผู้ชายเขาก็ปกติ ส่วนมากก็คบผู้หญิงนั่นแหละ(เอ่อ ผู้ชายมันน้อยจริงๆ) ถ้าอยากได้เพื่อนผู้ชายจริงๆคงต้องหาจากเอกอื่นเอาว่ะ ;;

พอกูคิดแล้ว โคตรเหงาเลยว่ะ กูอยู่มาสามรร.แล้ว เพื่อนที่รร.แรกสนิทสุดเพราะอยู่กันมาตั้งแต่ประถมถึงม.ต้น แต่ก็ไม่กี่คน เพื่อนรร.สองไม่สนิทซักคน เพื่อนรร.สามก็ยังไม่สนิทดี เวลากูไปติวไปไหนก็ไม่มีเพื่่อนไป ไปทำอะไรก็ไม่มีเพื่อน กูคิดไปว่าถ้ากูป่วย กูแต่งงาน กูเป็นอะไร จะมีใครมาหากูบ้างมั้ย

>>475 เฮ้ย มึงกลัวเหมือนกูตอนนี้เลยแฮะ กูเอง ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนิทกับใครได้เปล่า คือเพื่อนมีคบมั้ย มันก็มี แต่ไม่อยู่ห่างกันก็ติดธุระ ไม่ค่อยได้เจอกันอีก
กูเป็นคนที่จะมีคนชอบมาบ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟังตลอดอะ เวลาใครเครียดหรือใครรำคาญใครเขาจะมาเล่าให้กูฟัง อย่างเพื่อนที่กูคิดว่าสนิทที่สุดคนแรก เรื่องที่คุยส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องปลอบมันที่ไปเจอเพื่อนเฮงซวย โทรคุยกันบ่อยก็จริงนะ แต่เรื่องส่วนใหญ่ที่คุยจะเป็นเรื่องบ่นชีวิตนี่สิ..กูเลยแอบกังวลว่าถ้าซักวัน มันไม่มีปัญหาอะไรแล้ว กูจะยังสำคัญอยู่มั้ย หรือกูก็เป็นได้แค่กระโถนพระโรงเหมือนเดิม
เพื่อนที่คิดว่าสนิทตอนม.ปลาย ปกติก็จับกลุ่มคุยกันเหมือนทั่วๆไปแหละ แต่กูจะชอบโดดมาคนเดียวตลอด เพราะกูรู้สึกโดยบรรยากาศ(กูค่อนข้างอ่านบรรยากาศกับสีหน้าคนออกเร็ว อันนี้มีหลายคนบอกมานะ เพราะกูจะรู้ก่อนตลอดว่าใครมีปัญหาอะไรกันหรือคำพูดไหนทำให้ใครรู้สึึกยังไง)เลยว่าเขาอยากคุยกับคนนั้นคนนี้แค่สองคน ไม่ใช่กู แต่กลายเป็นว่าพอมีปัญหาอะไรขึ้นมา ก็มาหากู มาขอคำปรึกษาอะไรทำนองนี้ ซึ่งถามว่ากูดีใจมั้ย ก็ดีใจนะที่เป็นที่พึ่งให้ใครได้ แต่ว่าก็เกิดคิดขึ้นมาอีก ว่าถ้าไม่มีปัญหาอะไร แล้วกูจะยังสำคัญอะไรอยู่มั้ย

กูชอบการเป็นที่พึ่งให้ใครได้นะ แต่กูก็ไม่รู้สึกว่ากูจำเป็นอะไรขนาดนั้น กูเข้าใจว่าต่างคนต่างก็มีชีวิตของตัวเอง แต่กูก็รู้สึกว่าถ้าในช่วงชีวิตกู กูหาเพื่อนแท้ได้จริงๆก็คงดี ไม่ต้องเป็นเพื่อนที่ตัวติดกัน โทรคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเงลาก็ได้ แต่เป็นคนที่ยังรับรู้ตัวตนของต่างฝ่ายในฐานะเพื่อนได้ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหนก็ตาม

กูรู้สึกกลัวว่าต่อไป พอกูโตขึ้น กูจะไม่มีใครที่จำได้ว่ากูเป็นเพื่อนที่เคยสนิท เป็นคนที่เคยให้คำปรึกษา เป็นคนที่คอยดูแลจัดการอะไรหลายๆอย่างให้
แต่กูก็โคตรเกลียดเลย ถ้าจะต้องเอาตัวเองมาผูกไว้กับคนอื่นเนี่ย รู้สึกตัวเองไร้สาระมากที่ต้องไปแคร์ใครขนาดนั้น เพราะงั้นกูก็คิดว่าเวลาคงจะบอกเองแหละ ว่าใครที่จะเป็นเพื่อนของเราไปได้ตลอด

สุดท้ายกูก็ดันบ่นซะยาวเลยแฮะ แต่มึงอย่าไปคิดอะไรมาก เพื่อนมันมาตามจังหวะชีวิตนั่นแหละ เวลาจะเป็นตัววัดเองว่าใครที่จะเป็นเพื่อนจริงๆของเราได้

>>476 กอดหน่อยดิวะ กูเซ้นท์ซิทีฟเรื่องเพื่อนมั้ง เมื่อก่อนตอนม.ต้นกูไม่ต้องพยายามกูก็ได้ทุกอย่าง ทั้งเพื่อนรายล้อม รุ่นพี่ รุ่นน้อง ชื่อเสียง คนมายกย่อง พอไปสอบเข้าอีกโรงเรียนมันคนละสังคม กูกลายเป็นคนไม่มีเพื่อน พยายามยังไงก็ไม่มี อยากไปเข้าค่ายด้วยแต่ไม่มีคนอยากจะนอนด้วย อยากไปกินข้าวด้วยแต่ก็ไม่มีใครอยากจะไปด้วย กูพยายามเข้าหาแต่แบบทุกคนมันก็จะมองหน้ากันประมาณว่า "ใครเพื่อนมึง ยุ่งอะไรกับพวกกู" กูรับรู้ได้ เวลากูทำอะไรจะมองกูแล้วหัวเราะคิกคักกันแบบดูถูก แบบหมั่นไส้ แบบไม่ชอบกู กูร้องไห้ทุกวัน กูไม่เคยต้องมาเป็นตัวตลกให้ใครแบบนี้มาก่อน แต่กูก็ออกมาได้แล้ว ย้ายโรงเรียน แต่มันเป็นแผลในใจล่ะมั้ง เวลาเข้าหาใครแม่งกลัวไปหมด กลัวทุกอย่าง ขอโทษที่ระบายนะ เฮ้อ

>>477 เอ้าๆ มาๆ กอดนะมึง ไม่เป็นไรนะ//พองตัวเป็นเบย์แมกซ์
เซนซิทีฟเรื่องเพื่อนมันไม่แปลกหรอก ชีวิตวัยรุ่น นอกจากเรียนกับอย่างอื่นแล้ว เพื่อนก็เป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญเหมือนกัน
แต่แปลกว่ะ คนที่โรงเรียนที่2มึงทำอย่างนั้นนี่มึงเคยไปทำอะไรให้เรอะ แต่กูเข้าใจนะ ตอนอยู่ม.ต้นคือกูเรียนดีมาก เป็นเด็กขยัน เด็กแข่ง กลุ่มเพื่อนก็มีตามยถากรรม(ส่วนเพื่อน..ก็สังคมเพื่อนกูที่รร.ม.ต้นไม่ค่อยดีน่ะมึง คือมันจะแบ่งกันเป็นก๊กๆ คอยแย่งชิงความดีความชอบจากอาจารย์โดยที่ต่อหน้าต่างคนก็ต่างรักกันดี แต่ลับหลังในทวิตคือสันดานมืดมาเต็ม55 กูยังสยองอยู่เลยที่เพื่อนคนนึงที่กูรู้จักเขายิ้มทักทายเพื่อนกู แล้วพอเพื่อนกูไปก็เอาไปนินทาว่าจะยิ้มห่าอะไรนักหนา อุบาทว์//โดยที่กูผ่านมาได้ยินพอดีเพราะกูลืมของเอาไว้..) แล้วคือ กลุ่มม.ต้นกูนี่ตอนแรกกูเข้ากับใครไม่ได้เล้ยย เพราะรสนิยมคนละแบบกันอะ เหมือนกูยังนิ๊งหน่องๆดูการ์ตูนอยู่ แต่เพื่อนกูแบบ ว้ายยย เอสเจจจ โอปป้าาา อะไรงี้ไปแล้ว555 แล้วพอกูทักใครในห้อง(ก็เพื่อนร่วมห้องกันก็ต้องทักตามมารยาทใช่มั้ยล่ะ) มันก็มองกูประมาณ อีนี่ใครวะ เพื่อนเหรอ แบบคือมันรู้อะว่ากูเพื่อนมัน แต่ไม่ทักตอบอะ จะเป็นไรมะ ซึ่งง พอกูเจองี้ ช่วงแรกกูก็ซึมนะ แต่กูก็รักษาจังหวะตัวเองอะ เมื่อก่อนเป็นอย่างไหนก็เป็นอย่างเดิม ทักยังไงก็ทักอย่างนั้น คนเรามันกลัวการเปลี่ยนแปลงอะมึง ยิ่งเด็กยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ ถ้าเกิดในห้องที่มีปัญหากันบ่อยๆ เพื่อนทะเลาะกัน แบ่งพวกกันบ่อยๆ แล้วยังมีใครคนหนึ่งที่ยังเหมือนเดิม เสมอต้นเสมอปลาย เขาจะรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับเรา เพราะเขาเห็นว่าเราไม่เปลี่ยนแปลงอะไรไป แล้วสุดท้ายเขาก็จะเข้ามาหาเราเอง
สำหรับกู คือเป็นงี้มาตลอดนะ เวลาจะคัดกรองเพื่อนเองอะ แต่ก็ต้องสตรองไว้หน่อย ยึดถือจุดยืนตัวเองดีๆ ว่าจะไปไล่ตามหาเพื่อน พยายามคุยมากๆจนเขาเอาไปเป็นประเด็นเม้าท์ หรือคุยแต่พอควร ทักสม่ำเสมอ แล้วให้เขาคิดขึ้นมาเองว่า เฮ้ย คนนี้คนที่มาทักเราตลอดนี่หว่า ลองคุยหน่อยดีกว่า
ตอนม.ปลายกูย้ายไปเรียนโรงเรียนที่มีแต่ม.ปลายอะ เพื่อนทุกคนมันเลยเหมือนรีสตาร์ทใหม่หมด ทำความรู้จักง่ายก็จริง แต่กูกลับไม่รู้สึกผูกพันอะไรมากขนาดม.ต้น แต่ถึงกูจะมีกลุ่ม กูก็อนาถใจกับตัวเอง ตรงที่ตอนเริ่มเนี่ย มันดีมากๆเลยนะ แบบทุกคนแม่งสนิทกันมาก แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ โดนแยกห้องไปเรื่อยๆ ความสนิทมันก็เริ่มเทไปที่อีกฝั่งใดฝั่งนึงซึ่งอยู่ด้วยกันบ่อยอะ กลายเป็นมันไม่ใช่บรรยากาศหันหน้าไปทางไหนก็คุยได้อย่างสบายใจแล้ว แต่เป็นว่าจะมีใครซักคนต้องโดดออกมาเสมอ สลับๆกันไป กูเลยคิดว่าทุกความสัมพันธ์มันไม่แน่นอนอะ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเสมอ เพราะงั้นก็จะพยายามไม่ไปคิดอะไรมาก..
ของมึงน่ะ ไม่เป็นไรแน่ เพราะมึงเพิ่งเริ่มใหม่ใช่มั้ยล่ะ ถ้าเริ่มใหม่ จะเริ่มยังไงก็ได้ เรื่องต่อจากนี้ไปว่ากลุ่มเพื่อนจะเป็นยังไง เขาจะโอเคกับเรารึเปล่ามันยังเป็นเรื่องที่ไกลเกินจะคิดอยู่ มึงไม่ต้องไปสน มึงพยายามสร้างความประทับใจดีๆให้คนอื่นอย่างสม่ำเสมอก่อน ทักเขาทุกครั้งที่เจอ คุยเรื่องงานเรื่องดินฟ้าอากาศตามเวลาที่เหมาะสม ช่วยงานมั่งอะไรงี้ เดี๋ยวมึงก็จะมีเพื่อนเองแน่ ไม่เป็นไรนะเว้ย
อย่างน้อยความสัมพันธ์มึงก็ต้องดีกว่าของกูที่เริ่มต้นดี แต่ปลายแผ่วลงเหวเรื่อยๆนะ55
พยายามกล้าๆนะมึง แต่อย่าฝืนจนตัวเองไม่ไหว มึงหาเพื่อนได้แน่ สู้ๆนะ แล้วระบายนี่ก็ระบายมาเถอะ ที่โม่งนี่ไม่มีใครเขาจะหัวเราะเยาะกับเรื่องของมึงหรอก ไม่ไหวยังไงก็พูดออกมา มันดีกว่าเก็บไว้นะ//กอดๆให้กำลังใจอีกที

>>471 สุดท้ายมึงก็จะอยู่กันเป็นบอยแบนด์ เชื่อกู 555555555

เห้ยมึง กูรู้สึกเหมือนจะถูกเพื่อนเกลียดว่ะ เป็นเพื่อนใหม่เพิ่งรู้จักกัน โตแล้วอายุ25 เค้าแม่งมีมารยาทและสุภาพเกินกว่าจะปฎิเสธหรือเมินกู แต่กูรู้สึกได้ด้วยสายตาว่าเค้าอี๋ๆกู กูจะสานสัมพันธ์ให้ยั่งยืนยังไงดีวะ กูก็คิดว่าไม่ได้ทำอะไรไม่ดีนะ เพียงแค่อาจเป็นคนพูดมากน่ารำคาญ คุยไม่สนุกและแด๊ะแด๋น่าหมั่นใส้หน่อยๆแต่กูแก้ตรงนี้ไม่ได้เพราะกูคิดว่าถ้ากูเงียบกว่านี้คงหาเพื่อนไม่ได้แล้ว
คือตั้งแต่เด็กละกูมักจะถูกเพื่อนหมั่นใส้จนชิน เลยเป็นคนไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์ ไม่มีเพื่อน โตแล้วอยากปรับปรุงตัวเองในด้านนี้บ้าง ก็พยายามชวนคนโน้นคนนี้คุย บางคนก็ไม่คุยกะกูว่ะ กูไม่รู้ว่ากูออร่าน่าหมั่นใส้รึไง แต่เอาเ้นว่ากูอยากเป็นเพื่อนกะคนนี้ เลยพยายามเข้าหาชวนคุยบ่อยๆแต่กูรู้สึกเหมือนเค้าแหวะๆกูอ่ะ เหมือนแบบอีนี่มายุ่งอะไรกะกูอยู่ได้ อะไรของมึง ทำนองนี้อ่ะ กูอยากมีเพื่อนเยอะๆแบบเทเลอ สวิฟ กูต้องทำไงบ้างวะ จะทำให้เค้าเลิกเกลียดกูไงดี เทเลอแม่งทำได้กูก็อยากทำได้บ้าง