วันนี้ไม่มีอะไรน่าดีใจไปมากกว่าแฟนเก่ากูลืมกูได้ซักที วันนี้เขามีคนที่เข้าใจเขาแล้วเว้ย ไม่รู้ว่าเหมาะไหมที่มาเล่าในวันดีๆแบบนี้
กูเลิกกับเขาไปสมัยม.ปลาย เขาเป็นรุ่นพี่กูปีนึง เรียนเก่ง ป๊อป สวย ฉลาด บ้านรวยดีทุกอย่างใครได้เป็นแฟนกูว่าโชคดีกว่าถูกหวย
ตอนเขาคบกับกูก็เข้าใจกู เอาใจกูทุกอย่าง แต่มันต่างกันตรงที่กูตรงข้ามกับเขาทุกอย่าง กูไม่ใช่พวกเกเรอะไรแต่กูเป็นพวกไม่เอาถ่าน
ทำอะไรก็ห่วยก็กากไปหมด ม.5 เรียนติด 0 10 วิชา ได้เกรด 1-1.5 แทบทุกปี ตอนคบกันงานที่อาจารย์ให้ซ่อมกูไม่ได้ทำเลย
เขาก็เป็นห่วงเอาไปทำให้กูจนเสร็จทั้ง 10 วิชา ทั้งๆที่ตัวเองจะต่อมหาลัยแล้ว กูรู้สึกผิดมากที่มัวแต่ไปติดเพื่อนเล่นเกมส์บ้าๆบอๆ
แต่เขากลับมานั่งทำงานให้ หลังๆกูเริ่มเสเพลหนักขึ้นๆเพราะกูเหี้ยไปดูดเนื้อกับเพื่อนจนตำรวจมาหา แต่ดีที่ตำรวจคนนั้นสนิทกับแม่กู
เลยไม่เอาเรื่องอะไรมาก แต่เขาพูดให้กูฟังประมาณว่ากูกำลังเป็นตัวถ่วงคนรอบข้างถ้ายังเป็นแบบนี้คนอื่นที่ยุ่งกับกูก็คงจมลงไปด้วยกัน
ให้คิดถึงคนที่รักมากๆเข้าไว้แล้วเปลี่ยนตัวเองซะ กูก็เริ่มเปลี่ยนตัวเองเลิกโดด พยายามใหม่เลิกเล่นเกมส์ แต่ยิ่งเห็นแฟนกูสอบติดที่ดีๆ
ไปไกลถึงตปท.กูก็เห็นแก่อนาคตเขาว่ะ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอีก เพราะเขาบอกว่าแค่อยู่กับกูก็พอแล้วจะไม่ไปเมืองนอกจะสละสิทธิ์
กูเลยคิดว่าถึงเวลาที่น่าจะบอกได้ละ กูเลยบอกเลิกไป แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก กูเลยพยายามหลบหน้าเขา หนีเขา เขาคอยตามกูอยู่หลายเดือนเลยมึง
จนสุดท้ายก็ยอมเลิกช่วงกลางๆเทอมปี 1 แล้วถึงกูจะจบม.6 ได้แต่เกรดกูเหี้ยมาก ต่อมหาลัยไม่ได้ เลยไปสมัครงานโรงงานขยะ
หลังทำงานมาได้ 4 ปี กูรู้สึกว่าชีวิตกูมันว่างเปล่าจริงๆแต่กูรู้สึกว่าคิดถูกนะ ตอนนี้กูมีความรับผิดชอบมากขึ้นไม่ต้องพึ่งแต่คนอื่นอีก
อีก 2 ปีน่าจะผ่อนบ้านของตัวเองได้แล้ว มีเงินให้พ่อแม่ใช้ ถ้ายังคบกันอยู่ไม่คิดได้ตั้งแต่ตอนนั้นป่านนี้ก็คงยังเกาะเขาอยู่ดี
เออ แต่ช่วงหลังเลิกกัน เขาไม่เคยคบใครเลยซักคน กูเคยทักไปคุยช่วงนึงเขาก็บอกว่ายังรอกูอยู่นะ จะรอกลับไปหากู
กูก็ดีใจนะแต่อีกใจก็อยากให้ลืมๆกูไปซะทีหลังๆก็เริ่มชินๆชาๆไม่เจ็บอะไรมากละ คงเพราะเริ่มโตขึ้นด้วยล่ะต้องขอบคุณลุงตำรวจจริงๆ
ชีวิตกูเริ่มดีขึ้นมาบ้างเพราะเริ่มโตจากประสบการณ์แล้ว แต่กลายเป็นว่าเขาอาการหนักขึ้นเรื่อยเองว่ะโพสเพ้ออะไรบ่อยมาก
เริ่มไม่ไปเรียน ทักมาคุยแต่กับกูบอกว่าจะกลับไทยแล้วไม่อยากเรียนแล้ว แม่งมันเจ็บสัสสำหรับกู เพราะเหมือนว่าเพราะกูอีกแล้วหรอ
ทำไมไม่ลืมกูซักที กูเลยด่าเขาไปก็กลายเป็นว่าทะเลาะกันอีกหลังสัญญากันแล้วนะว่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งใจเรียนส่วนกูจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
สุดท้ายกูยกความดีให้ bodyslam จริงๆ กูส่งเพลงความรักไปให้เขาฟังเพราะคิดว่ามันอาจจะคิดถึงชีวิตตัวเองมากขึ้นเขาหายไปประมาณ 3 เดือน
ช่วงนั้นคือหายไปจริงๆ กูเป็นห่วงก็พยายามติดต่อไปก็ไม่ตอบจนได้แต่ปลง จนพอเขามาตอบ กูบอกแค่ขอบใจนะแล้วก็หายไปอีกยาวๆเลยคราวนี้
จนวันนี้ล่ะเขาพิมพ์มาบอกกูว่าเขาจะแต่งงานแล้วนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ให้เคยทำให้เขา จะจัดงานแต่งที่ไทยวันเกิดเขาเดือนหน้า
เขายังไม่เลิกรักกู แต่ว่าชีวิตต้องเดินต่อไปไม่ต้องเป็นห่วงแล้วนะ แฟนเขาดูแลดีทุกอย่างเป็นกัปตันเรือได้ล่องเรือข้ามประเทศแน่ๆ
กูเป็นคนแรกที่เขาชวนให้มางานแต่ง ไอ้เหี้ยพูดตรงๆขนาดเลิกกันไปนานจะ 6 ปีแล้วกูยังร้องเลย กูว่าชีวิตรักของกูมันจบได้สวยแล้วจริงๆ
หลังค้างคาในหัวกูมานาน ส่วนกูก็ได้เรียนรุ้อีกอย่างจากเขาในวันนี้หลังว่างเปล่าทำงานไปวันๆมานานนะ ว่าถึงเปลี่ยนตัวเองแต่ถ้าไม่ก้าวต่อไปก็ไม่มีความหมายกูได้ความฝันใหม่กูก็วันนี้ล่ะ อยากเป็นคนธรรมดามีบ้าน มีแฟนดีๆ มีลูกสาวน่ารักๆก็พอใจละ
