ปีหน้ากูจะเรียนจบแล้วไปต่อโทเมืองนอก กูไม่อยากมีแฟนเพราะคิดว่ายังไงความสัมพันธ์ระยะไกลก็คงไม่รอด กลัวจะทำคนอื่นเสียใจ กูเลยหาแค่คนคุย ซึ่งกูก็คุยอยู่กับผู้หญิงคนนึงที่ชอบเที่ยว ไม่ค่อยหวงตัว และชอบอ่อยผู้ชาย (แต่เสือดอยากเก็บซิงไว้แต่งงาน ย้อนแย้งสัสๆ) มาครึ่งปีแล้ว ประเด็นคือ ด้วยความขี้อ่อยของเขาทำให้มีผู้ชายแวะเวียนมาในชีวิตมาก คือกูจะเรียกได้ว่าเขาเป็นของกูเฉพาะช่วงปิดเทอมที่เพิ่งผ่านพ้นไป กับวันจันทร์ พุธ อะไรประมาณนี้เท่านั้น นอกนั้นเขาก็จะใช้เวลาไปกับการเที่ยวกับเพื่อน และการแดกข้าวฟรีจากหนุ่มๆที่เข้ามาจีบ ซึ่งปกติกูก็จะไท่ว่าอะไร เพราะรู้ว่าเขาก็คั่วเล่นๆ อีกฝ่ายก็หาพวกจริงจังยาก เดือนสองเดือนก็เปลี่ยน แต่ช่วงเปิดเทอมนี้เริ่มหนักข้อขึ้น เขาเริ่มไปเที่ยวบ่อยและกูก็คาดคั้นจนได้ความว่าเขาไปเจอผู้ชายคนนึง ซึ่งเผลอไปจูบกันมาแล้วด้วยเพราะวันนั้นกึ่มๆ กูรู้สึกหงุดหงิดมากจนขอตัดความสัมพันธ์ กูก็คิดว่ามันจะง่าย แต่เขาเสือกง้อ คือจะว่าไม่ยอมให้ไปก็ไม่เชิง แต่ก็ยื้อๆกูไว้พอสมควร
กูรู้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน กูไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามให้เขาไปทำอะไรกับใครทั้งนั้น กูถึงตัดสินใจเดินออกมา เพราะเดี๋ยวกูว่ากูอาจได้เป็นควายแน่ๆ แต่ความผูกพันมันก็มีว่ะ ถึงเขาจะไม่ได้คิดคบกับกูแต่กูว่าเขาก็คงผูกพันกับกูบ้างเหมือนกัน นี่มันเหี้ยอะไรกันวะ รู้งี้กูหาแฟนแบบจริงๆจังๆดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวกับอะไรวุ่นวายแบบนี้