Last posted
Total of 22 posts
กูก็ไม่อยากกลับไปไทยเหมือนกัน กูอยู่ประเทศโลกที่2 ซึ่งพวกนี้แม้มันจะมีความเป็นยุโรปอียูอะไรแต่แผลเก่าจากสมัยสวครามเย็นที่เคยอยู่ภายใต้การปกครองคอมมี่บล็อคก็ทําให้รายได้ค่าแรงตํ่ามาก กูอยากอยู่นะ เพราะกูติดวัฒนธรรมยุโรปไปแล้ว ทุกครั้วที่กูกลับไทยไปกูก็ซึมเศร้า กูเป็นreverse culture shock กูไม่ได้ตามข่าว/สื่อ/โซเชียลไทยอะไรเลยเพราะกูไม่รู้สึกเข้ากับมันได้ แต่ถ้ากูอยู่ต่อไป ก็ไม่รู้ว่ามันจะคุ้มอ่ะเปล่าเนี่ยอะสิ ตอนนี้กูมาอยู่ในฐานะนักเรียน มันก็ชิวแหละ ค่าคุ้มครองแม่งถูกชิบหายเปรียบเทียบไปเรียนกับประเทศโลกที่1 ระบบสังคมนิยมที่เคยวางรากฐายประเทศมันยังใช้กันถึงทุกวันนี้ทําให้ค่าเรียนฟรี ค่าหอถูก ค่าเดินทางระบบสาธรณะถูกเหี้ยๆ ค่าอาหารการกินก็พอกับอยู่กทม. ไม่ได้แพงเว้อร์วัง
แต่ที่นี้ถ้าจะอยู่ระยะยาวก็แอบโหวง เพราะมันจะมีแค่ตัวกูคนเดียวที่ต้องจัดการดําเนินการชีวิตและการงาน ก็ไม่มีแฟนอ่ะนะ แซด และทีาบ้านดูก็คงซัพพอร์ตอะไรไม่ได้ 😞 แม่งกูรู้สึกเหมือนมีทางไปแต่ก็ไม่ใช่ทางที่ใช่ กูไม่รู้ว่าอนาคตมันจะอํานวยให้กูขนาดไหน ความฝัน สิ่งที่อยากทํา จะได้ทํามั้ย มืดมนชิบหาน
แม่งไมกูไม่เกิดที่นี่ตั้งแต่แรกวะ เหี้ย กูรักยุโรป
สถานการณ์สงครามก็มีอีกด้วย เวรรัสเซีย เวรนาโต้ อนาคตยุโรปมันไม่ค่อยจะมั่นคงซักเท่าไหร่ตอนนี้
>>13 ถ้าเมิงหวังพึ่งแฟน ก็ต้องขุดทองฝรั่งรวยๆให้ได้ การที่เมิงอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีรายได้เป็น citizen เขา เมิงก็แค่ต่างด้าว
แต่เมืองไทยมีเงินสบายสุด
เมิงไม่ต้องกลับมาไทยก็ได้ ส่วนข่าวกุไม่ได้ตามเหมือนกัน กุคิดแค่ว่า การเมืองจะเละเทะยังไง
กุก็ต้องทำให้ครอบครัวกุรอดไปพร้อมกัน
และส่วนตัวกุไม่ซื้อของยุโรปแล้ว กุซื้อของจีนหมด อะ ยุโรปถ้าโดนจีนตัดsupplyยิ่งหนักมีแต่ทรงกับทรุด ตอนนี้คือยุคเปลี่ยนผ่านผู้นำโลก
เมกากำลังถดถอย จีนกำลังดันทุกภาคส่วนและขึ้นมาเป็นที่ 1
กระแส woke กำลังทำลายพวกตะวันตก
>>15 1 กูผู้ชายเว้ย คือพึ่งพาตัวเองได้เว้ยเรื่องการงาน แต่กูแค่ต้องการคนพึ่งพาทางจิตใจ อยู่คนเดียวมันเหงา อยากได้เมียที่มีอะไรก็แชร์กัน ต่อสู้ชีวิตไปด้วยกัน ไม่อยากได้วันไนท์อะไร
2 กูอยู่ยุโรปตะวันออก ที่นี่แบนเกย์ แบนโว้ค เคร่งศาสนาสัสๆ เป็นพวกซื่อตรงด่าตรงๆไม่มีอ้อมค้อม คนละmentality กับพวกยุโรปตะวันตกหว่ะ
กุเคยไปเรียนภาษา และเรียนต่อ รวมสองประเทศ
กุชอบนะ ถ้าไม่ติดเรื่องอาหารที่อร่อยไม่เท่าต้องทำเอง กับเรื่องเหงาเพราะหาเพื่อนสนิทกันยาก ที่พอแก้หงาได้คือfwb
งานที่หาง่ายคือแรงงาน คือเดือนนึงมันก็พอจ่าย ค่าหอ ค่ากินอยู่ ค่าอื่นๆ มีเหลือเก็บบ้าง แต่พวกงานออฟฟิศนี่คือแข่งขันกันมากๆ ส่งresumeไม่ต่ำกว่า100ฉบับ เข้าสัมภาษ4-5รอบ ยกเว้นจะเรียนสายที่มันไม่ฮิตในไทย แต่เป็นสายที่เป็นที่ต้องการที่นู่น แต่การได้งานที่ตรงสายเมืองนอกก็ยาก ส่วนมากก็เบนสายไม่ก็ทำแรงงานรอหาโอกาส ยกเว้นคือเก่งมากๆ
แต่ละประเทศมันก็มีข้อดีข้อเสียแหละ คือถ้าไทยมีบ้าน มีรถ เงินเดือนสัก5หมื่น ไม่มีภาระครอบครัว มันก็พอใช้ชีวิตได้ กินข้าวห้าง นานๆซื้อของให้ตัวเองได้ มีเหลือเก็บอยู่บ้าง รถอาจจะติดเดินทางใช้เวลา คุณภาพชีวิตอาจจะพอถูไถ
จริงๆที่อาหารตปท. มันแพงก็เพราะค่าแรงด้วยส่วนหนึ่ง
กุทำงานร้านอาหารไทยเป็นเด็กเสริฟแต่ดันทำงานดี ผู้จัดการเลยหนีไปหลังครัว และปล่อยกุทำงานดั่งผู้จัดการร้านในราคาค่าแรงเด็กเสริฟ ปล่อยให้ตัดสินใจเองหรือรับมือลูกค้าที่น่าปวดหัว ไปจนถึงนั่งคำนวณเงิน ทำบิลรวมยอดเงิน พอมาคำนวณเงินที่ต้องจ่ายพนักงาน(เหมาจ่าย) เงินที่ได้ยังไม่รวมหักวัตถุดิบจากsupplier หักค่าไฟ ค่าเช่าที่ ค่าจิปาถะอื่นๆ เงินที่โดนหักก็เกือบจะครึ่งนึงแล้ว
แต่อยู่นู่นคือไม่เจริญอาหาร ขนาดทำอาหารกินเองไม่ก็กินในร้านที่ทำงาน และนานๆเข้าร้านอาหารที กลับมาไทยน้ำหนักขึ้นรัว
ถ้าถามว่าอยากไปอยู่ไหม ก็อยากไปอีกนะ แต่งานที่ทำจะต้องเป็นงานที่ต่อยอดได้เพื่อเบื่อละกลับไทยมาหางานทำต่อ
>>5 ไม่ดื้อหรอก ดูทรงพ่อแม่มึงโคตรตีกรอบมึงเลย ชีวิตมึงดีจัง ก่อน30แม่งมีเงินทุนรอนได้ไปออสละ กูเคยอยากไปนะ แต่กลัวเจอrecessionที่ออสทำซะหางานwhite collarก็ลำบาก เจอแต่blue collar จนแม่งแบกไปไม่ไหว ส่วนตัวกูเองคงอายุ 30พอดีเงินไม่น่าถึงพอให้ไปได้หว่ะ อีกทีคือต้องวีซ่า นร. เท่านั้นเลย เศร้าจัด
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
