กูก็ไม่อยากกลับไปไทยเหมือนกัน กูอยู่ประเทศโลกที่2 ซึ่งพวกนี้แม้มันจะมีความเป็นยุโรปอียูอะไรแต่แผลเก่าจากสมัยสวครามเย็นที่เคยอยู่ภายใต้การปกครองคอมมี่บล็อคก็ทําให้รายได้ค่าแรงตํ่ามาก กูอยากอยู่นะ เพราะกูติดวัฒนธรรมยุโรปไปแล้ว ทุกครั้วที่กูกลับไทยไปกูก็ซึมเศร้า กูเป็นreverse culture shock กูไม่ได้ตามข่าว/สื่อ/โซเชียลไทยอะไรเลยเพราะกูไม่รู้สึกเข้ากับมันได้ แต่ถ้ากูอยู่ต่อไป ก็ไม่รู้ว่ามันจะคุ้มอ่ะเปล่าเนี่ยอะสิ ตอนนี้กูมาอยู่ในฐานะนักเรียน มันก็ชิวแหละ ค่าคุ้มครองแม่งถูกชิบหายเปรียบเทียบไปเรียนกับประเทศโลกที่1 ระบบสังคมนิยมที่เคยวางรากฐายประเทศมันยังใช้กันถึงทุกวันนี้ทําให้ค่าเรียนฟรี ค่าหอถูก ค่าเดินทางระบบสาธรณะถูกเหี้ยๆ ค่าอาหารการกินก็พอกับอยู่กทม. ไม่ได้แพงเว้อร์วัง
แต่ที่นี้ถ้าจะอยู่ระยะยาวก็แอบโหวง เพราะมันจะมีแค่ตัวกูคนเดียวที่ต้องจัดการดําเนินการชีวิตและการงาน ก็ไม่มีแฟนอ่ะนะ แซด และทีาบ้านดูก็คงซัพพอร์ตอะไรไม่ได้ 😞 แม่งกูรู้สึกเหมือนมีทางไปแต่ก็ไม่ใช่ทางที่ใช่ กูไม่รู้ว่าอนาคตมันจะอํานวยให้กูขนาดไหน ความฝัน สิ่งที่อยากทํา จะได้ทํามั้ย มืดมนชิบหาน
แม่งไมกูไม่เกิดที่นี่ตั้งแต่แรกวะ เหี้ย กูรักยุโรป