ในจักรวาลที่ถูกห่อหุ้มด้วยม่านแห่งความลึกลับ ทุกสิ่งมีลักษณะเป็นเส้นใยที่ซับซ้อน วิชาความรู้และวิชาฝีมือบรรจุอยู่ในแก่นกลางของการดำรงอยู่ เป็นเสมือนเงาที่ทาบทับเหนือความจริง ที่ซึ่งชีวิตไม่ใช่เพียงการดำเนินไปตามเส้นเวลา แต่เป็นกระบวนการที่รวบรวมและถักทอความหมาย การสะสมวิชาจึงเปรียบกับการสร้างมิติใหม่ในจิตใจ ที่ปรับเปลี่ยนตามกระแสของจักรวาลซึ่งไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่วิชาคือสัญลักษณ์ของการแสวงหาความรู้ที่ซ่อนอยู่ในอากาศ วิชาฝีมือเป็นการสัมผัสกับความจริงที่เป็นนามธรรม ในการเชื่อมโยงชีวิตและความรู้เข้าด้วยกัน กลายเป็นเอกภาพที่ซ้อนทับกัน เมื่อมนุษย์มีชีวิตอยู่ในโลกที่ไม่มีแนวเขต ความลึกลับของการดำรงอยู่จึงเปิดเผยให้เห็นการค้นหาอัตลักษณ์ ผ่านการเข้าใจถึงวิชาที่ซับซ้อน การรวบรวมชีวิตคือการสำรวจเส้นทางที่ไม่มีแผนที่ นำพาไปสู่การค้นพบความหมายที่ไม่อาจคาดเดาได้ในจักรวาลที่ไม่หยุดนิ่ง