>>428 ตอนคบกันไม่มีปัญหาว่ะ ต่างคนต่างทำงานแล้วก็แยกเอาไปใช้ซื้อความสุขของแต่ละคน มีบ้างที่แบ่งมาซื้อของให้กันและกัน ก่อนแต่งกูยังพาไปเดินสะพานเหล็กหัวเราะคิกคักมีความสุขกันอยู่เลย กูก็หากันพลา หาโมเดลสะสมไป มันก็หาตุ๊กตุ่นน่ารักติดมือกลับบ้านประจำ เป็นช่วงหลังๆมานี่คงเพราะแต่งงานแหละ ทีนี้กูเลยถูกคาดหวังว่าต้องมีบทบาทเป็นหัวหน้าครอบครัวมากขึ้น แต่รู้สึกเหมือนโดนผลักภาระให้กูฝ่ายเดียวเลยว่ะ เพราะพออ้างว่ากูเป็นหัวหน้า ภาระทางบ้านทุกอย่างคือกูรับผิดชอบเต็มทั้งหมด และมันก็จะบอกว่าช่วยดูแลเงินอีกทีนึงเพื่อครอบครัว ซึ่งกูก็โอเคที่มาจัดแจงบัญชีให้กูใช้จ่ายเป็นระเบียบ แต่ในส่วนที่เหลืออยู่ กูก็อยากจะแบ่งมาซื้อความสุขให้ตัวเองบ้างไง แต่มันก็จะกดดันให้กูเอาไปเป็นเงินเพื่อครอบครัวหมด ทั้งๆที่ตัวมันเองทำไมมีสิทธิ์มานั่งเย้วๆกล่องจุ่ม ไปคอนเกาหลี ไปตามกรี๊ดหมีเนย,หมูเด้ง และทุกคาเฟ่ที่กำลังฮิตบนติ๊กต่อก กูเคยเหนื่อยไม่ไหวจนบอกอยากขอไปผ่อนคลายเที่ยวกินดื่มสักวันนึง แม่งก็บอก นี่ไงๆ คาเฟ่นี้กำลังฮิต น่าไปถ่ายรูปสวยๆ วันนั้นกูโกรธมาก ไม่คุย ขึ้นห้องไปนอนเลย คิดไปคิดมาแม่งเศร้านะ เหมือนพอแต่งงานกันแล้วกูกลายเป็นแค่เครื่องผลิตเงินโง่ๆตัวนึง มีหน้าที่ปั๊มเงินออกมาแค่นั้น ไม่มีสิทธิ์เหนื่อย ไม่มีสิทธิ์ฝันอะไรเลย มันไม่ใช่ชีวิตครอบครัวแบบที่กูอยากมีว่ะ