>>916 คือมันก็มีเรื่องก่อนหน้านี้อะมึง
คือเป็นทางนั้นที่หายๆไป กูก็ตาม ซึ่งเข้าใจแหละว่าคงจะน่ารำคาญไป
แต่ทางนั้นแม่งก็ทักกูมาแบบ ทักห่าอะไรนักหนา น่ารำคาญ ประมาณนี้
กูก็เลย งงๆ เลยห่างๆ ไปเว้ย มีระเบิดใส่ไปนิดหน่อย เรื่องแบบ อ่าวห่า เป็นเหี้ยไรมาลงกะกูวะ (ตอนนั้นกูยังไม่ได้ชอบมัน)
ทีนี้พอกูบอกชอบมัน จู่ๆมันก็เริ่มเข้าหากูแต่กูก็ไม่อยากคุยกะมันแล้วอะ
อยากได้เวลาทำใจ อยากไปเจอคนอื่นบ้าง กูจะได้ลืมๆเรื่องเหี้ยๆ
เพราะช่วงนั้นชีวิตกูแม่งพินาศมาก ยิ่งโดนเรื่องมันครอบงำยิ่งแบบ พินาศคุณสอง
พอแม่งยิ่งรุกใส่ จนกูแบบ ควย เป็นเหี้ยไรเนี่ย ปล่อยกูปัยยยยยยย ไอ นี้ด ฟรีด้อมมมม
กูก็เลยกลับไปคุยกับมันเหมือนเดิม ทีนี้คุณห่านั่นแม่งก็ทำตัวห่างเหินกะกูอีก
พอเรื่องมันมาเรื่อยๆ กูเข้าใจว่ามันก็มีปัญหาอะไรของมันแหละ
แต่เอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวกะกู กูไม่รู้อะไรเลยมาลงกะกู มันก็ไม่ใช่ปะวะ
แถมพอกูอธิบายอะไร พยายามพูดอะไรก็ไม่เคยจะฟัง ขอเวลามันก็ไม่ฟัง
พอกูถามมันว่าแล้วจะเอาไงล่ะ มันก็บอกให้อยู่กันไปแบบนี้แหละ
คือจนกูรู้สึกว่า มันไม่ได้เห็นกูเป็นกูเลย ไม่สนใจสิ่งที่กูคิดเลย ไม่เชื่อใจอะไรกูเลย
แต่แค่อยากให้กูเป็นอะไรที่มันอยากให้เป็น คิดอะไรอย่างที่มันคิดว่ากูคิด
แล้วมันก้โทษว่า เพราะกูทำตัวให้มันคิดแบบนั้นเอง
จนกูไม่เหลือความเชื่อใจอะไรให้มันแล้วอะ
แม้แต่ที่มันพูดว่าหวังดีกับกูนั่นนี่ กูก็ไม่รู้ว่า มันคิดอะไรอยู่
เพราะมันเป็นคนแบบท่ต่อให้เกลียดก็ยิ้มต่อหน้าแล้วเข้าไปคุย แล้วค่อยๆทำลายอีกฝ่ายได้
กูแม่งกลัวคนแบบนี้มาก แต่ก็ดันมีเพื่อนสนิทแบบนี้เยอะ5555
กูก็พูดตลอดว่าอยากคุยนะ อยากให้ได้ฟังสิ่งที่กูคิด อยากรู้ว่ามันคิดอะไร
แต่มันก็ชอบเหมารวมว่า สิ่งที่กูคิดแม่างไม่ใช่ความจริง กูคิดไปเองมั่ง อะไรมั่ง
สิ่งที่กูอยากรู้จากมัน รู้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมามั่ง
กูเหนื่อยกับความรู้สึกแบบนี้แล้ว กูรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว... T_T
สำหรับกู เป็นเพื่อน อย่างน้อยก็ควรจะเชื่อใจกันและเชื่อว่าอีกฝ่ายหวังดีกับตัวเอง
วิธีการจะถูกหรือผิดก็อีกเรื่อง
แต่คนที่รู้อยู่แล้ว(เพราะเคยพูดให้ฟังบ่อยๆ)ว่า ทำเรื่องนี้ แล้วมึงจะเสียใจมาก แล้วยังทำ มึงคิดว่า ยังควรจะเป็นเพื่อนเขาต่อไปป่ะวะ...
>>917 กูก็เคยคิดแบบมึง แต่พอมันพังทีนึงมันก็พังยาวๆไปเป็นลูกโซ่ สุดท้ายพอกูประคองไว้ฝ่ายเดียกูก็ทนไม่ไหวอะ
ไปๆมาๆ เหมือนกูเป็นแค่ที่รองรับอารมณ์เวลาันอารมณ์เสียหรือไม่มีใครเฉยๆ
ความสัมพันธ์กูก่อนหน้านี้ก็เคยเป็นแบบนี้ว่ะ
ซึ่งสุดท้ายก็พังแบบ เกลียดขี้หน้ากันไปเลย
เลยไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดีเหมือนกัน
>>919 ใช่ รู้สึกเหมือนมึงเลย ทำไมกูยังเป็นแบบนี้ทั้งที่เขาไปไหนต่อไหนแล้ว คิดแบบนี้แล้วกูเฟลมาก 555
ช่วงนี้กูก็พยายามขยายวงคนรู้จัก หาคอนเนคชั่นมั่ง พัฒนาสกิลการงานมั่ง หานู่นนี่ทำ
แบบ เรื่องนั้นเหี้ย แต่อย่างน้อยชีวิตด้านอื่นก็ขอก้าวหน้าเหอะ
มันก็ดีขึ้นนะ
ช่วงเวลาพินาศสุดของกูคือตอนเดินกลับบ้านคนเดียวกับเวลาก่อนนอน ที่พยายามหลับอะ 555 ช่วงนั้นคือทรมานเหี้ยๆ
ยังไงก็ขอบคุณพวกมึงมากนะ ที่ช่วยพูดให้กูได้คิดอะไรหลายๆอย่าง //กอดๆ
ขอโทษที่พิมพ์ยาวๆนะ