ยังไม่หมดสัสต่อ
ย้อนไปให้ไกลกว่านั้นอีก ไหนจะตอนม.2 ที่มีสาวหัวเหม่งคนนึงเหมือนจะชอบกูแต่ว่าหน้าตาไม่ผ่านสำหรับกูตอนนั้น จนตอนม.ปลายกลายเป็นดาวสายวิทย์ ไหนจะสาวอ้วนที่กูชอบเล่นมุขเสี่ยวๆกันสนุกๆกับเขา แต่ดูเหมือนเขาจะจริงจังแต่ว่ากูก็สร้างบาเรียอีกจนพอเขาย้ายรร.ไปเตรียมอุดมณ์แล้วลดหุ่นแม่งยังกะนางแบบเคยคุยกันว่าจะนัดไปกินข้าวกันแต่กูก็ไม่ได้ไปเพราะลืม ไหนจะสาวหมวยดัดฟันใส่แว่นที่ตอนนั้นดูค่อนข้างขี้เหร่แต่ขาวมาก เขาชอบล้อชอบแกล้งกูบ่อยๆเพราะกูขี้อายพอสมควรตอนม.ต้น แต่หนักเข้าๆมีล๊อกคอกอดคอ แต่ว่าจนจบม.ต้นกูก็ไม่ได้คุยอะไรจริงจังกับเขาเลย จนพอขึ้นม.ปลายก็ไม่โดนแกล้งอีกแล้ว เพราะเขากลายเป็น 1 ในแก๊งนางฟ้าห้อง EP มีล้อกูเล่นบ้างนิดหน่อยแต่ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว คิดแล้วก็เสียดายคนนี้มาก พ่อเป็นถึง CEO บ้านอย่างใหญ่ ยังไม่หมดนะสัสไหนจะสาวฟันเหยินที่เป็นเพื่อนสาวหมวยตอนม.ต้น คนนี้ก็ชอบแกล้งกูเหมือนกันแต่ออกจะเป็นแนวคู่กัดมากกว่าเพราะกูกล้าด่าคืนไม่มีอาการเขิน จนพอขึ้นม.ปลายเขาไปดัดฟันเท่านั้นล่ะสัส สวยติดแก๊งนางฟ้า EP ไปอีกคนช่วงม.5 เป็นลีดสีแดงด้วย ฮือออ
ย้อนไปอีกสัสกูจะระบายให้หมด ตอนประถมก็มีนะสัส 2 คนแน่ะ แล้วทั้ง 2 นี่สวยสุดในตึกด้วย ตอนประถมนิสัยกูต่างจากตอนม.ต้นมากเพราะกูค่อนข้างขี้แกล้งแล้วก็นักเลง แกล้งคนนู้นคนนี้ไปทั่วจนเพื่อนแทบจะไม่คบ เพราะคนแก๊งเดียวกับกูก็โดนแกล้งไปด้วย สุดท้ายเลยโดนอาจารย์จับไปนั่งคนเดียวมุมห้อง แต่ก็มีคนนึงยังคุยกับกูสาวสวยคนที่ 1 ตอนนั้นเขาช่วยกูทั้งเรียน ทั้งการเข้าสังคมหาเพื่อนให้กู เวลากูแกล้งคนอื่นก็คอยตีกูว่าอย่าทำ
แล้วก็ไม่รู้ทำไมกูไม่กล้าทำเขาคืนปกติผู้หญิงก็ไม่เว้นนะ จนตอนใกล้จบป.6 เขาบอกอยากเข้าที่เดียวกับกูเว้ย แต่ว่าสุดท้ายแล้วก็สอบไม่ติด
เลยไปเข้าเอกชน ช่วงม.1 เขาพยายามโทรมาหากูด้วย แต่กูกำลังติดเกมส์ Xshot เลยไม่ได้รับซักครั้ง แม่กูเรียกไปรับกูดันไปบอกว่าให้วางไม่รู้จัก จนเขาไม่โทรมาอีกเลย ปัจจุบันอยู่เอแบคและกำลังจะเข้าวงการพริตตี้ ฮือออออออ
คนสุดท้ายนี่ถ้าให้นับคงเป็นรักแรก เพราะกูก็ชอบเขาด้วยแต่กูคงโง่เกินไป รึไม่เข้าใจว่าการชอบใครมันเป็นยังไงเพราะยังเด็กอยู่
เริ่มสมัยป.5 เลย ตอนนั้นกูไปค่ายของการไฟฟ้า วาดรูปอะไรซักอย่างส่งไปแล้วดันติดไปฟรีไม่เสียอะไรซักบาท รู้สึกจะได้ไปชลบุรีมั้ง
อ่าวคุ้งกระเบน กูจำได้แม่นเป็นค่ายปลูกป่าชายเลน อาจจะดูเหมือนเรื่องแต่งรึหนังแต่กูรับรองว่าจริงอยากรู้อะไรเกี่ยวกับค่ายกูบอกได้หมดข้อมูลค่ายปีนั้นก็ยังอยู่ในเน็ตเลย กูไปรู้จักเขาได้เพราะกูเห็นเขานั่งร้องไห้อยู่ริมทะเลตอนพัก แต่กูดันไปสาดน้ำทะเลใส่เขาตามนิสัยขี้แกล้งช่วงเด็กๆ จริงๆควรจะร้องหนักกว่านี้แต่นี่ดันโกรธแล้วสาดกลับ ไปๆมาๆก็กลายเป็นเล่นน้ำกันไป เล่นไปซักพักเหนื่อยก็เลยได้คุยกัน กูจำได้แม่นเลยว่าเขาร้องไห้เพราะมีไอ้อ้วนตัวนึงไปเหยียบรูปที่เขาวาดในช่วงกิจกรรมทำให้กลุ่มเข้าแพ้ กูก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้ววาดให้เขาใหม่ในกระดาษของกู เขาชอบเลยเว้ยบอกว่าสวยมาก แล้วรู้สึกจะไปเก็บเปลือกหอยเล็กๆแถบนั้นเอามาเจาะรูแล้วเอาสายสินในข้อมือเข้ารอย ทำเป็นกำไลข้อมือสองเส้น วันนั้นนี่จะจากกันพอดีด้วย เขาก็บอกนะสัญญากันถ้าเจอกันอีกมาเป็นสามีเราแล้วก็ให้เปลือกหอยกูมาอันนึงบอกจะได้ไม่ลืมถ้าเจอกันตอนโต (อันนี้เรื่องจริงเว้ยกูจำได้แม่น) แต่ถ้าในความคิดกูคงเลียนแบบละครนั่นล่ะ
หลังจากวันนั้นกูก็ลืมทุกสิ่งตามสูตรไปเข้ารูทเด็กเกรียนขี้แกล้งเหมือนเดิมจนเจอสาวแว่น อะไรต่างๆที่กูเล่าไปทั้งหมด จนช่วงม.3 เห็นจะได้มั้งกูป่วยไปรพ.สิริราช เจอเด็กผู้หญิงคนนึงหน้าตาคุ้นๆ แล้วน่ารักเหี้ยๆด้วย ถึงไม่เห็นหน้าชัดเจนเพราะใส่ผ้าปิดปากแต่ดูตาก็รู้ว่าสวยมาก เหมือนเขาจะมองมาทางกูเว้ย กูไม่ได้คิดไปเองแน่ตอนนั้นกูชอบหลีสาวๆนะ แต่จีบไม่เป็นกูจำได้แม่นแน่นอน เขาใส่กำไลข้อมีเป็นเปลือกหอยเก่าๆอยู่ด้วยเว้ย แต่ว่าก็ไม่ได้ทักกันนะได้แต่มอง กูกลับไปเชคที่บ้านดูรูปตอนไปเข้าค่ายกูเลยเจอเลย ใช่เลยกูจำได้หมดละ แต่ก็ทำเหี้ยไรไม่ได้เขาไม่ลืมสัญญาแต่กูลืมหมดแล้วก็หาตัวไม่เจออีกเลยตลอดกาลลล ควยยยยย กูยืนยันอีกครั้งว่ากูไม่ได้แต่ง และกูไม่ได้ดูอนิเมะรึโดจินแน่นอน กูแค่อยากระบายเรื่องจริงของกูให้คนอื่นได้รู้บ้าง เพราะไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็หาว่ากูดูหนังมากไปแล้วกูก็ลืมเรื่องพวกนี้ไม่ได้ซักที แต่หลังจากที่กูเสียเวลาพิมพ์ทั้งหมดไป กูว่ากูโล่งขึ้นมาก ขอบใจโม่งที่เป็นโถส้วมให้กูระบาย กูจะลืมเรื่องรักๆชอบๆความเหงาโง่ๆให้หมดแล้วโฟกัสการเรียนอย่างเดียวซะที