มีเรื่องอยากระบายว่ะ tl;dr ก็ข้ามไปเลยก็ได้นะ ไม่แน่ใจว่าจะถูกกระทู้หรือเปล่าด้วย แต่ช่างๆ แม่ง คงไม่มีคนสนใจจะอ่านอยู่แล้ว
คือกูเป็นคนธรรมดาที่ทำงานที่ต้องผลัดถิ่น ต้องไปอาศัยที่อื่นเป็นเดือนอยู่เรื่อยๆ อยู่แล้ว แล้วมีช่วงนึงสักปีที่แล้วก็มี ผญ คนนึงมาชอบ
คนธรรมดาๆ แบบกูเข้าว่ะ มันแย่ตรงที่เค้าเป็นคนที่สูงส่งว่ะ ทำอาชีพที่ต้องจากบ้านเป็นเวลานานแบบเดียวกับกูแต่เงินเดือนห่างกันลิบ
ตอนแรกกุพยายามไม่เปิดใจ เพราะคิดว่า เค้าคงไม่ได้สนใจอะไรกับกูมากหรอก คงให้ความหวังแล้วสักพักจะผ่านไป
แต่ไปๆ มาๆ มันก็ปีนึงแล้วว่ะ ที่คุยกันมา ให้กำลังใจกันมาเรื่อยๆ จนกุเริ่มรู้สึกว่ากุจะหลงรักเข้าจริงๆ แล้ว ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา
มันก็ดูดีมากๆ เลยนะ เค้าย้ายมาทำเบสที่ไทย และ กุก็ได้ประจำ HQ ที่ไทยเหมือนกัน มีโอกาสเจอกันมากขึ้น แต่เดือนหน้าแล้ว
ที่เค้ากับกูจะต้องห่างกันไปคนละทิศเลย เค้าต้องไปประจำที่เดิม ที่ๆเค้าจากมา และกุเองก็ต้องไปทำงานแล้วเหมือนเดิม
ความรู้สึกลึกๆ ในใจกู อยากปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่ากูชิบหายเลยว่ะ เพราะ กุพยายามแค่ไหน คงไม่มีทางเทียบเค้าได้แน่ๆ
แม่งตอนทำงานโคตรมีความสุขเลยได้ลืมเรื่องพวกนี้ไปสักพัก เวลาเลิกงานกลายเป็นเวลาที่กุเกลียดที่สุด กราฟชีวิตกุแม่งดิ่งชิบหาย
และคือประเด็นที่กุอยากปล่อยให้เค้าไปเพราะด้วยความที่เค้าอายุเยอะกว่ากูว่ะ แถมตัวกูเอง ช่วงปีหน้าก็ต้องไปใช้ทุนที่ญี่ปุ่นอีก 2 ปี
ชีวิตแม่งจะต้องมีอุปสรรคอย่างนี้เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ กุมองว่ามันจะกลายเป็นปม แล้วสะบั้นตัวเองเข้าสักวันว่ะ
กุไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเค้านะ แต่กุว่าเค้าเหมาะสมและควรคู่ได้เจอคนที่ดีกว่ากูจริงๆ ว่ะ ในความคิดกูนะ
อยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆ โม่งเหมือนกันนะ แต่เรื่องยาวเหลือเกิน คงไม่มีใครทนอ่านข้อความไร้สาระ ของกูหรอก
เอาเป็นว่าเห็นว่ากุมาระบายก็แล้วกัน