Last posted
Total of 196 posts
>>48 5555 มึงเหมือนกูเลย กูมีแต่เพื่อนเด็กเนิร์ดกับโอตาคุ ทุกวันนี้กูอายุเลข 3 นำหน้าแล้ว กูยังไม่เคยแดกเหล้าเข้าผับเลยอะ จะไปคนเดียวก็ไม่กล้าไป กลัวอันตราย จะหาเพื่อนไป ก็ไม่มีเพื่อนแนวนี้เลย 555 เพื่อนกูเด็กดีหมด กูแค่อยากลองสักครั้งในชีวิตเฉยๆ อะ แค่คิดว่าอายุปูนนี้แล้วยังไม่เคยรู้เลยว่าพวกร้านกลางคืนต่างๆ มันเป็นยังไง เห็นมากสุดคือฉากในละครในหนังไรงี้
>>53 สถานที่อโคจร จะไปทำไม ที่ที่คนลวนลามเอา อวัยวะเพศไชก้น คือเรื่องปกติ คนขาดสติกันหมด
กินแล้วเมาเหมือนหมา สำหรับกุไม่ได้มีความสุขเลย
แค่สามารถลากผญไปมีsexง่ายแค่นั้นละ
แล้วถ้าไม่ยับยั้งชั่งใจ ไม่ใส่ถุง ก็งอกลูกออกมาอีกให้เป็นภาระ ผญ ถ้าเหี้ยหน่อยก็ชิ่งหนี ถ้าอีกฝ่ายไม่มีอิทธิพลอะนะ
ถ้าคนเราจะชอบกันมันไม่ต้องกินเหล้าหรอก เพื่อให้เอากันได้หรอก
สำหรับกุสถานที่พวกนี้ไม่เคยมีความสุขเลย
คงเหมาะกับพวกสัตว์เดรัจฉานนั่นละ
แต่ถ้าเมิงอยากลองครั้ง2ครั้งพอ แต่คนไปแล้วมันจะมีครั้ง456เรื่อยๆอะดิ
กุไม่ไปร้านเหล้า ไปผับบาร์ ไม่ชอบดื่ม แต่ก็ยังหาหญิงมาเป็นเอฟได้ตามทวิต แต่อาจจะต้องใช้เวลาคุยเวลาคัดเลือกหน่อย หรือถ้าเอาคนใกล้ก้ตัวก็ได้แต่มันเสี่ยงจะไม่ได้คุยกันเลยหลังเลิกเอฟ หรืออาจะได้กินยาวๆพัวพันแม้ต่างคนต่างมีแฟน
ส่งรูปเพื่อน รูปคนที่ไม่รู้จัก รูปผัวตัวเองในอริยาบถต่างๆมาให้ดูเพื่ออะไรหรอ กุไม่เข้าใจว่ากุต้องรู้สึกรีเลทกับสิ่งนี้ยังไง แล้วส่งมาบ่อยชิบหาย คืออยากให้กุรีแอคกลับยังไงหรอ ในเมื่อกุไม่รู้จัก มึงก็ไม่เคยพูดถึง ส่งมาทำไมอ่ะ
ขอบ่น ปกติกุจะแฮงเอาท์กับเพื่อนผญ.ด้วยกันเอง มีเล่นเกมสนุกๆ ปั่นๆ กันบ้าง แล้วช่วงหลังๆ เล่นเกมที่เพื่อนผญ.ไม่เล่นเลยได้เล่นกะแก๊งผช.บ่อยขึ้น กุแอบไม่ชินคัลเจ้อเกมเมอร์ชายล้วนเลยว่ะ เหมือนถูก judge ตลอดเวลา โดนบอกว่ากุบิลด์ตลค.มาไม่ดีบ้าง โดนบอกว่าอย่างเราคงไม่รอดเกมนี้บ้าง คือกุก็ไม่เก่งจริงแหละ แต่แบบพวกแกรไม่ได้เล่นเกมเพื่อผ่อนคลายกันอ๋อ แบบกุก็รู้นะว่ามันคงเป็นความหวังดีสไตล์เขาแหละ แต่แม่งเป็นการเล่นที่นอยสุดๆ พวกผช.เวลาเขาอยู่กันเป็นแก๊งแบบนี้เขาโอเคกันใช่ไหมวะ เวลาโดนติกันไปกันมาเรื่องเล่นเกมเนี่ย
ขอบ่นเรื่องเพื่อนหน่อย
กูมาแลกเปลี่ยนที่ตปท. แล้วกูได้เพื่อนลูกครึ่งญป. +ปินคนนึง นางอายุน้อยกว่ากูแต่ไม่ได้เข้ามหาลัยตอนนี้ทำงานพาร์ทฯ2ที่ ชวนไปแด.กเหล้า กูก็ไปกะเพื่อนชาวเกาหลีคนนึง แล้วก็นางเป็น3คน รถไฟใต้ดินก็มีนะ แต่นังเลือกจะนั่งแท็กฯแต่นางจ่ายเองทั้งหมดนะ กูจะขอหาร(จริงๆแอบคิดว่ารถไฟใต้ดินดีกว่า) แต่นางก็บอกจะจ่ายเองทั้งหมด ก็เค้ค่าา ตอนที่นั่งๆกันอยู่ นางแม่งทักคนไปทั่ว พี่ชายคะะ พี่สาวคะะ คนนี้มาจากประเทศนี่ๆๆๆค่า แล้วอยู่ๆนางก็ไปจับมือกับคนโต๊ะข้างๆ อีเหี้ย ไม่รู้จักกันซักหน่อย ซักพักมีตาลุงคนนึงโดนผ่านนางก็เอามือไปตบแปะๆจนตาลุงเดินกลับมาบีบแก้มนาง กูเห็นแล้วแบบ..... อายูซีเรียส?
แล้วนางก็จ่ายค่าเหล้าเองทั้งหมด และแน่นอนว่ากูกับเพื่อนจะขอจ่ายส่วนของพวกกูแล้วแต่นางก็ยังจะปฏิเสธ แล้วก็เดินลั้นล้าทักทายทุกคนที่เดินผ่าน
เออแล้วนางชอบยกมือถือขึ้นมาถ่ายพวกกูตลอดเวลาเลย นึกว่าจะถ่ายส่งให้แต่นังไม่ส่งซักรูป แล้วถ่ายเพื่อ สงสัยมากว่าส่งให้ใครหรือเปล่าหรือมึงลบหรือเปล่าอีเหี้ยแพนิคสัส แต่ไม่รู้ว่าแพนิคอะไร นางชอบบ่นว่าอยากมีเพื่อนเยอะๆ แต่ไม่คิดว่านังจะทักทุกคนที่เดินผ่านขนาดนั้นแม่เจ้า
ไอ้เหี้ย สนิทกันมีอะไรต้องช่วยเหลือกัน ใจแลกใจ ก็ใช่ไอ้สัส แต่ถ้าในสมการเพื่อนมันมีแค่คนเดียวที่ต้องคอยตามรับใช้ ตามช่วยเหลือ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้แบบบ่นไม่ได้เพราะเพื่อนกันก็ไม่ใช่เรื่องเปล่าวะ แล้วอีกคนก็ไม่เคยช่วยเหี้ยอะไรเลย แล้วกุยังจะต้องแคร์มึงอีกทำไม ใช่เรื่องหรอที่กุต้องมาเดือดร้อนเพราะเรื่องของมึง นับๆดูแล้วกุยอมฝืนตัวเองช่วยเหลือมึงจนตัวเองเดือดร้อน มึงก็รู้ว่าการที่กุช่วยมึงกุจะต้องฝืนตัวเองแค่ไหน แต่ก็ยังเห็นแก่ตัวจะให้กุช่วยมึงให้ได้ ปัญหาของตัวเองก็พยายามจะให้กลายเป็นปัญหาของเรา กุจะได้เข้าไปช่วยแก้ปัญหาให้แล้วมึงก็โยนขี้สบายใจเฉิ่ม
มันจะมีบ้างที่คนเราครั้งนึง เคยได้รู้จักกัน ได้ทำงานร่วมกัน ได้ไปใช้ชีวิตปาร์ตี้ร่วมกัน อนึ่ง เราเรียกคนกลุ่มนี้ว่าเพื่อน
จนหลายต่อหลายครั้ง กลุ่มคนเหล่านี้บางคนเค้าหายไป โดยไร้สาเหตุ แน่นอนคนเราพอโตขึ้น เค้าก็ต้องออกไปใช้ชีวิตกันบ้างเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ค่อยได้มาคุยหรือติดต่อเราแบบเดิมๆ
บางคนแย่แล้วหายไปก็มี บางคนดีขึ้นแล้วหายไปก็มี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราควรยินดีในทุกเวลา ทุกช่วงชีวิตของพวกเขา
ยอมรับตรงๆ ว่าแต่ก่อนเป็นคนติดเพื่อนเอามากๆ แต่ตอนนี้เข้าใจบ้างแล้วว่า ทุกคนที่ผ่านเข้ามา
มาทำให้ชีวิตสนุก มาช่วยเหลือ มาทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ก็ต้องขอขอบคุณจากใจจริง
ส่วนช่วงไหนช่วงนึง ไม่ว่าใครจะมาร้องขอให้ช่วยอะไร ถ้าพร้อมเราก็ช่วยได้เสมอ แต่ถ้าไม่ได้ก็อย่าเคืองกันเลย โดยเฉพาะเรื่องเงิน หรือที่ลำบากใจเกินไป เพราะเต็มที่เราทำได้แค่คุยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษากันก็พอ
ทุกวันนี้ ผมได้ปลดตัวเอง ไปจากการเป็นคนมี Emotional ด้านเพื่อนๆ ไปเยอะมากแล้ว เรื่องปัญหาจุกจิก ต่างๆ เราจะไม่เป็น “เดอะบ่น” ของคนในแก๊งค์ อีกต่อไป
ถ้าใครรู้จักผมลึกๆ จะเข้าใจดี ว่าแต่ก่อนผมเป็นคนแบบนี้ ใจแลกใจ เสมอมา
สำหรับทุกวันนี้ ผมปรับเปลี่ยนตัวเอง ได้ออกไปเจอสังคมใหม่ๆ ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ มามากขึ้น ก็ทำให้เรารู้ว่า รู้จักคนเยอะ ก็ดีนะ แต่บางน่าเก็บไว้เป็นมิตรหายก็ดีนะ บางคนเอ้อ รู้จักกันก็ดีกว่า บางคนถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ก็ช่วยเค้าไว้บ้างนะ และไม่ต้องหวังผลตอบแทน เอาความสบายใจ ที่ได้รู้จักกันไว้ก็สุขใจดี
คนรู้จักเยอะ ไม่ใช่ connection เยอะเสมอไป คนที่คุณกาหัวเค้าว่าเป็น connect เรียกว่า คนมีผลประโยชน์ร่วมกัน
ไม่ควรจมอยู่กับขีวิตเดิมๆ มันจะเครียดถ้าหากไม่ได้ดั่งใจตัวเอง
เพราะชีวิตมันก็แค่นี้จริงๆ
ตอนม.ต้น กูเคยคุยกับอิเฉิ่มต่างรร.คนนึง ทำอิท่าไหนไม่รู้จนได้เป็นเพื่อนกันในเฟส เห็นมันอยู่รร.อันดับ1ขอบจังหวัดเลยคุยเล่นกัน อิห่านนั่นทั้งหลงตัวเองและน่ารำคาญ ถ้าอ่านไม่ตอบมันขู่จะบล็อกค่ะมึง พอกูไม่ตอบมันก็บล็อกจริงๆ จนวันนี้(ปี3) มาเจอกันในวิชารวมที่มีคณะอื่นมาเรียนด้วย ตอนแนะนำตัวเห็นว่ามาจากจังหวัดเดียวกัน ดีใจสิทีนี้ เลยขอคอนแทค แต่ไม่ว่ากูจะหายังไงก็หาไม่เจอ จนให้อีกคนแอดกูแล้วส่งลิ้งให้มัน ส่วนกูก็ดูในมือถือมันไปด้วย ผลสรุปคือมันบล็อกกูอยู่ กูเลยอ๋อเลย อินั่นนี่เอง ไอ้เฉิ่มแสนน่ารำคาญและหลงตัวเอง ทั้งกูและมันคงมองหน้ากันไม่ติดละล่ะ
กูทะเลาะกับเพื่อนที่โรงเรียนเรื่องงานกลุ่ม คือกูกะAมักจะอยู่ด้วยกันตอนงานคู่ ละกูมีงานเป็นคู่หลายงาน กูก็ตกลงกันเสร็จสับเรื่องแบ่งงาน ลัพอวันต่อมาแม่งมาบอกกูว่ามันทำคนเดียวเสร็จแล้ว โดยให้เหตุผลกูว่าอยากให้งานเสร็จ ละโยนงานคู่อีกงานให้กูทำคนเดียว มีงานนึงต้องทำมายแมพ(4คน)กูเป็นคนเขียนBตกแต่ง กูเขียนเสร็จแล้วเอามาให้Bระบายตกแต่งเพราะมันวาดรูปสวย Aทำงานศิลแะไม่ได้แต่ด้วยความอยากช่วยของมันก็มาช่วยBทำละแม่งเละ Aก็เลยบอกกูให้ไปทำมาใหม่ ละตอนนั้นกูเตรียมตัวแข่งวาดรูปกูต้องไปซ้อมมันก็บอกกูเอาเวลาซ้อมไปทำงานดีกว่า เอ้าอีเหี้ยก็กูทำเสร็จแล้วอะมึงทำเละละมาไม่พอใจ เป็นเช่นนี้อยู่หลายรอบ กูเคยบอกมันตรงๆละว่ากูไม่เคร มันก็ตกลงว่าทำไรตะปรึกศาแบ่งงานเรียบร้อย สรุปแม่งก็เหมือนเดิม จนวันนึงมีงาน4คน Aให้กูเขียนงาน กูก็ตอบตกลง แต่ตอนนั้นกูกำลังปลอมลายเซ็นพ่อกูบนสมุดความดี นางก็ไม่พอใจว่ากูอู้งาน นางก็ประชดกูทำเองคนเดียว อันนี้กูก็คงผิดจริง ละนางเอก็ให้เพื่อนที่เหลือรวมกูคิดบท กูก็ตอบตกลง ทำงานวันจันทร์นัดถ่ายวันพุธ ละตอนนั้นมันคาบเรียน นางเป็นไรไม่รู้เหมือนไม่พอใจก็ไปคิดบทให้เพื่อนละวีนว่าเพื้อนไม่ทำไร(ก็กูเรียนอยู่อะ) มาวันพุธนางBลาเรียน เท่านั้นเเหละนางBระเบิดลง ว่านัดำม่เป็นนัด ละประกาศออกกลุ่มทำงานทันที กูกะนางCงงแดกมองหน้ากันว่าพวกกูล่ะ นางBทักมาหากูว่านางAทำตัวมีปัญหา เท่านั้นแหละนางAเห็น นางบล็อคกูว่ากูนินทานาง ละนางBทักหากูเอง กูยังไม่ทันตอบเหี้ยไร นางอันฟอลบล็อดกูทุกทางว่ากูด่านาง ทั้งที่ความจริงกูตอบนางบีว่าช่างมัน เห้อก฿เหนื้อยใจจริง
เพื่อนเพิ่งคลอดลูก อยากซื้อทองรับขวัญหลานให้ แต่ทองกำลังราคาขึ้น
ถ้ารอราคาลงก่อนแล้วค่อยซื้อให้ อ้างว่าก่อนหน้านี้ติดงาน เลยไม่ว่างมาหาจะน่าเกลียดไปป่ะ 555
ช่วยด้วย กูต้องการความช่วยเหลือสถานการณ์เนร้
คือกูอยู่ต่างเทศนะ มีเพื่อน เรียกว่าAแล้วกัน กูมันไปด้วยกันแพ็คคู่ตอนกลางคืน แล้วกูกับแม่งไปทําความรู้จักกับB แล้วBมันอยากชวนไปแฮงค์เอาท์ เพราะอาศัยอยู่ใกล้ๆกัน Bไม่ใช่คนที่ครีปปี้อะไรนะ แต่กูไม่อยากไปกับมันคนเดียวเพราะกูอินโทรเวิดแล้วกูเหนื่อยเวลาต้องคุยกับคนแปลกหน้า กูเลยหวังว่าAแม่งจะมาด้วย คือBอยากทําความรู้จักเมคเฟรนมากๆกับกูและAด้วย กูก็เลยอ่ะแจ้งAแล้วก็นัดวันอะไรไป สรุปAแม่งมันวันนัดแม่งไม่อ่านข้อความเหี้ยไรเลย กูก็ไม่อยากไปคนเดียวกูก็เลยยกเลิกBว่าขอโทษนะ Aมันมีปัญหาไปไม่ได้
วันต่อมาแม่งAแชทมาถามว่า ได้ไปกับBเปล่า แล้วมีหน้ามาบอก เธอควรจะไปนะะ แบบอีสัสมึงไอAที่แท่งเวียบดูทรงไม่อยากไปกูก็รู้ แล้วแม่งชอบมาพ่นtoxically positiveให้กู มันเป็นคนที่manipulativeมากเว้ย แล้วกูแบบฟีลขาดกับปยนั้น
กูก็เลยตัดเพื่อนแม่งเลยเพราะกูทนกับมันอยู่กัยมันเป็นคนสุดท้ายมานานจนสุขภาพจิตกูก็เสีย กูไม่ได้ตัดมันเด็ดขาดแบบโกรธกันอะไร มันชอบมาพล่ามบ่นเรื่องปัญหาว่าควรทําไงดี ซึ่งทุกคนพยายามช่วยทันแต่มันไม่ยอมทําตาม ที่ผ่านมากูก็รับฟังเออออไปเพราะมันเป็นซึมเศร้า แต่วันนั้นกูแบบจะตัดแม่งละ กูก็แค่พูดไปแนวๆว่าปัญหามึงมึงจัดการเองโว้ยไม่ได้ยากไรเลย แล้วมันก็ghostกูในแชท ซึ่งเป็นสิ่งที่กูไม่แปลกใจไร แน่ก็เจอหน้ากันปกตินะ แต่ไม่ได้แบบสนิทกันเหม่อนเก่าแล้ว
ทีนี้ B ทักมาเว้ยวันนี้ว่า พวกเธอเป็นไงบ้าง คือนางก็อยากชวนไปแฮงค์เอ้าท์ กูจะตอบเยี่ยงไรดีวะ เล่าเรื่องทั้งหมดมั้ยว่ากูกับAช่วงนี้ห่างๆกันอยู่ หรือปัดๆบอกๆแนวๆว่ากูยุ่งงานมหาลัย(ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง)
กูรู้สึกผิดหว่ะ แบบสัญญากับBไว้แล้วว่าเอ่อนัดไปได้ แล้วมันก็เละไม่เป็นท่าแบบนี้ หรือกูควรไปกับมันแค่คนเดียวโดยไม่มี A เหรอ แต่เอาจริงกูก็เหนื่อยเจอคน ตั้งแต่ที่เลิกคุยกับAกูไปเที่ยวคนเดียวแล้วกูสบายใจมากๆ
ควรทําไงดีวะโม่ง ถ้าเป็นมึงมึงจะทําไงอ่ะ
>>73 หรือจริงๆกูจะลากไอAมาด้วยดี? แม่งแนะปยมาแล้ว “you should haveee” (แบบมึงควรจะไปกับพวกB) แต่ตัวเองแม่งหายวันนั้นหน้ากี ไอสัสกูควรลากมันมาชดใช้กรรมกับกูดีมั้ยวะ???
มีอีกทางalternativeคือกูหาเพื่อนกูคนอื่นไปด้วย แต่ทีนี้ไม่รู้ว่าจะมากันมั้ย เพราะแต่บะคนยุ่งมากช่วงนี้
แต่กูจะตอบBไงดี บอกไปตรงๆหรือไม่ต้องบอก เพราะจริงๆมันแอบawkwardอ่ะ เอาเรื่องส่วนตัวมาเล่าให้คนแปลกหน้า //คือเตอกันครั้งเดียวเลย กูก็ไม่อยากพล่ามปัญหามห้ฝั่งนั้นฟัง แต่อีกมุมกูว่ามันก็แสดงถึงความจริงใจบอกตรงๆว่าเกิดอะไรขึ้น คือแบบวันที่Aมันไม่มามันมีปัญหาชีวิตไรด้วย(ข้ออ้างแหละสัส)กูก็เล่าให้Bไป เพราะว่าวันที่เจอกันครั้งแรกกับB ไอAมันก็เคยเล่าเรื่องนี้ อ่าค กูควรเอาไงดี แล้วไมมาทักกูวะBทั้งที่คอนคุยมึงก็คุยกับAเยอะกว่า ไมต้อวทาเป็นกูผู้รับกรรม บางทีก็อยากghostแม่งไปเลย แต่ก็รู้สึกผิด
>>75 นัดเยส B แล้วชวน A มาแจม sex dissolve problem การหลั่งอะดรีนาลีนช่วยรักษาอาการซึมเศร้าได้ แถม A ก็จะไม่ toxic positivity กับมึงอีก แล้วพวกมึงสามคนก็จะสนิทกันโดยที่ไม่ต้องอยู่กันสองต่อสอง วินๆทุกฝ่าย
ส่วนถ้าผลลัพท์ออกอีกทางนึง B ไม่เล่นด้วย มันก็จะเลิกยุ่งกับมึงเอง แล้วก็จะไปนินทากับ A จากนั้นจะไม่มีใครกล้าแฮ้งเอ้าท์กับมึงอีก มึงก็ไม่ต้องยุ่งกับสองคนนั้นได้โดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิด ทางไหนมึงก็วิน
ไปทำตามอย่างที่บอกด้วย ผลเป็นยังไงอย่าลืมมาเล่า
กุมีเรื่องสงสัยซึ่งกุไม่สามารถหาคำตอบเองได้ เพื่อนกุอายุประมาณ 18 เริ่มติดต่อคุยกะคนต่างชาติในเชิงชู้สาว ในระยะเวลาประมาณ 1 เดือน ได้คุยกับคนต่างชาติไปแล้ว 3-4 คน ซึ่งตรงนี้กุสงสัยว่าเพื่อนกุไปหา contact คนพวกนี้มาจากไหน เพราะก่อนหน้านั้นนางไม่เคยคุยกะคนต่างชาติมาก่อนเลย ส่วนถ้าใครสงสัยว่าทำไมกุไม่ถามเพื่อนกุไปเลยตรงๆ นางไม่บอกกุจ้า เลี่ยงไปตอบเรื่องอื่นตลอด หากเพื่อนโม่งมีความเห็นอย่างไรโปรดตอบกุด้วย
อีสัส กูเข้าร้านค้าคู่อริ(ก่อนหน้านี้รักกันมาก กอดกัน จับมือกันหนุงหนิง) แต่เกลียดกันละแล้ววันนี้กูเข้าไปซื้อของปกติ แม่งเดินชักตาใส่กูเลย แล้วแม่งรีบถอดเสื้อทำงานออกไปอย่างไว อีดอก กูไม่ทักทายมึงหรอก มึงไม่ต้องห่วง กูเกลียดมึงยิ่งกว่าขี้ มึงไม่รู้หรอ
เบื่อเป็นหมาให้เพื่อนละ กุหมดความอดทน มาระบายกับกุก็ด่าผัวให้กุฟังทุกรอบว่าแย่แบบนั้น แย่แบบนี้ แถมทำร้ายร่างกาย กุก็เห็นทางออกเดียวคือเลิก แล้วแยกตัวออกมาอยู่เอง ไม่ต้องไปพึ่งมัน ในอนาคตถ้ายังอยู่กับมันอาจจะโดนคิลตายก็ได้ใครจะรู้ แต่สุดท้ายทางออกดีๆมีไม่เอา กลับไปหามันทุกรอบเพราะยังต้องพึ่งมันอยู่ ทั้งรถ ทั้งบ้าน ทั้งเงิน ทั้งเที่ยว มันเองก็มีของตัวเองนะบ้าน แต่ขาดเงินกับคนพาเที่ยว ก็เอาเหอะ จะใช้ชีวิตแบบนี้ก็ตามสบาย ชีวิตมึงมึงเป็นคนเลือกเอง แต่ถ้าแบบนั้นก็เลิกมาระบายกับกุเหอะถ้าในเมื่อมึงตั้งเป้าแล้วจะเก็บโกยจากคนแบบนี้มึงก็ต้องรับสภาพให้ได้อ่ะ
ถ้าเวลามึงอยากจะบ่นอะไร มึงบอกเพื่อนมึงว่าขอบ่นขอระบายได้มั้ย แล้วเพื่อนมึงพูดว่าได้ เพราะมันชินแล้ว ในแง่ว่ามันโดนคนบ่นใส่หรือระบายใส่เยอะ เป็นมึงมึงจะบ่นมั้ย
กูรู้สึกเหมือนกูผิดที่ก็อยากบ่น ทุกวันนี้กูแม่งก็ไม่ไปบ่นใส่ กูอึดอัด ส่วนมากก็บ่นใส่คนอื่นที่เขาฟังเอา
กูเบื่อชิบหาย
>>85 ถ้าในแง่คนโดนบ่นนะ ถ้าเพื่อนกุมาบอกว่าขอระบายได้ไหมต่อให้กุไม่อยากฟังหรือเบื่อที่จะฟัง การที่จะปฏิเสธแล้วบอกว่าไม่ได้นี่มันดูโคตรใจร้ายเลย เพราะสภาพเพื่อนเหมือนจะไม่ไหวแล้ว ต้องการคนรับฟัง กุก็ได้แต่บอกว่าได้ ทั้งๆที่ใจคนรับฟังแม่งก็อาจจะไม่พร้อมรับเรื่องหนักๆบ่อยๆเหมือนกัน จนหลังๆกลายเป็นกุใส่เอเนอร์จี้กับเรื่องที่เพื่อนเล่าไม่ถึง10%เพราะเหนื่อยที่จะฟัง ทางที่ดีก็เป็นที่ระบายของกันและกัน ไม่ใช่ระบายอยู่ฝ่ายเดียวแล้วอีกฝ่ายต้องรับไว้
กุกำลังตัดสินใจเรื่องการคบเพื่อนคนนึงอยู่ จะตัดก็ตัดไม่ขาดเพราะอยู่ด้วยกันมานาน และมันก็พยายามคีพความสัมพันธ์กุ แต่เวลาที่กุมีปัญหาแล้วมาระบายให้มันฟัง มันดูพยายามกดดันกุ กุอาจคิดมากไปเอง สมมุติถ้าแม่มึงป่วย แต่ไม่ถึงขั้นตายหรอก แต่ก็ป่วยเข้ารพ.อ่ะ ถ้ามึงทักไปหามัน มันจะพูดว่ามีกี่สาเหตุที่แม่มึงจะตายได้บ้าง คนเป็นโรคนี้อายุเท่านี้ส่วนมากไม่รอด ไปค้นพันทิปมาคนอายุเท่าแม่มึงเขาเป็นหนักแล้วก็ตายกันไปโคตรเยอะ สุดท้ายแม่มึงก็รอดเพราะก็ไม่ได้เป็นหนักอะไร ถ้ามึงโกรธว่ามันจะพูดแบบนั้นทำไม มันจะบอกว่าก็แค่พูดเฉยๆ หรือถ้าชีวิตมึงกำลังไปได้ดีซื้อบ้านซื้ออะไร มันจะเสนอหน้ามาอีกละแบบที่มึงไม่ได้ทักหา ว่าจะซื้อทำไม ทำไมไม่ดูยาวๆ บอกว่าที่มึงเลือกมามันไม่ดี ทำไมไม่ดูราคาถูกๆเหมือนที่มันดูไว้ อีกเรื่องกุเคยฝากมันซื้อของแต่มันเอาเงินกุไปหมุนใช้จ่ายในชีวิตมันแล้วกุก็ไม่ได้ของสักที แต่ตอนกุถามมันก็ทักมาขอโทษ ดูเสียใจที่ทำจริงๆ แล้วสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนให้(ยังไม่ได้คืน) กุก็เลยไม่รู้จะโกรธดีไหมเพราะชีวิตมันก็ลำบากจริงๆและเงินที่กุเสียไปก็ไม่ได้เยอะขนาดนััน แต่เรื่องอื่นมันก็เป็นเพื่อนที่ดี กุเคยพยายามเลิกคบมัน แต่มันก็จะพยายามทักหากุตลอดไม่ให้เงียบกันไป และช่วงที่ทักมามันจะทำตัวดีมาก แชร์สิ่งที่มันชอบ เรื่องราวในชีวิตมันว่าเจออะไรมา ไปทำอะไรมาบ้าง หรือแชร์สิ่งที่สนใจร่วมกันมาคุยด้วยกัน อาจจะแค่ผีเข้าผีออกมั้งกุก็ไม่รู้
วันนี้กูมาเที่ยวห้างแห่งนึงแล้วเจอเพื่อนสมัยมัธยมที่พูดได้ไม่เต็มปากว่าสนิท แต่ก็คุยกันบ้างพอสมควร
ซึ่งช่วงใกล้และหลังเรียนจบด้วยความที่ยุ่งๆกับมหาลัย เลยไม่ได้ติดต่อกันเลย ไม่รู้กระทั่งว่าเค้าเรียนคณะอะไร มหาลัยไหน
กูสองจิตสองใจว่าจะทักดีมั้ย เพราะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าจะจำกูได้มั้ย หรือจำได้แล้วจะอยากคุยมั้ย
สุดท้ายกูก็เดินออกมาจากร้านนั้นกับห้างโดยไม่ได้ทัก แต่พอกลับมาถึงบ้านแล้วดันรู้สึกเสียดายขึ้นมา
รู้สึกว่าอย่างน้อยก็น่าจะลองทักดู เค้าจำไม่ได้หรือไม่อยากคุยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย โอกาสจะบังเอิญได้เจอกันอีกคงแทบไม่มีแล้ว
กุเบื่อเพื่อนกุจัง คิดว่ากุโง่ พอเจอตอบยับ ก็เสือกเงียบจ้าาาา
>>87 เหมือนอีคนคุยห่ากุเลย แรกๆก็คุยกันดีจนมันมีคนคุยอีกคน กุรู้อยู่แล้วว่ามันมีเพราะมันเคยแค้ปหน้าจอมาให้กูแล้วติดแชทที่คุยกับอีกคน(จริงๆมีอีกคนด้วย แต่คนเขาเฟดตัวออกไปก่อน) ชีวิตกุกลัวการเป็นมือที่สามเป็นเมียน้อยที่สุดแล้ว ช่วงที่มันคุยซ้อนแม่งเหี้ยกับกูมาก เล่าไรให้ฟังมันก็แซะตลอด ขัดตลอด หานั่นนี่มาติ ไม่มีไรดี หาเรื่องยั่วกุที่เป็นคนโคตรรรใจเย็นจนปรี้ดแตกด่ามันได้ บางวันก็โทรมาอารมณ์เซ็ง(มาคิดๆมันน่าจะทะเลาะกับอีกคนแล้วมาลงที่กุ) เอาเรื่องที่เคยคุยแล้วทะเลาะกันมาคุยใหม่ เวลาแบบนี้กุจะรู้ตัวเลยว่าเดี๋ยวโดนมันหาเรื่องแน่ๆ แรกๆกุก็ไม่ค่อยอยากคุย หลังๆกุจับนวมเตรียมสู้ มาดิไอ่สัส แล้วก็ทะเลาะกัน
ช่วงที่มันท้อกสิคจัดๆ กูก็เฟดตัวออกมากะหักดิบไป สรุปแม่งมาตาม คอยทัก คอยคุย แต่พอกุดีกับมันเหมือนเดิมมันก็เหี้ยใส่อีก กุเลยห่างออกมาเรื่อยๆ
ทุกวันนี้ห่างกันมากกก ไม่คุยไรกันแล้ว เป็นมันทักมาก่อนตลอด กุก็คุยนิดหน่อยแล้วก็ปล่อยเบลอไป ถามว่ามันดีกับกุไหม มันดีนะ แต่มันไม่ใช่จุดที่สนิทกันคุยกันได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แค่ทักกันผ่านๆ เหมือนได้สุขภาพจิตกลับมาไม่ต้องกลัวไม่ต้องระแวงโดนมันหาเรื่องแล้ว แต่เสียคนสนิทไป เหงานิดหน่อย แต่เคสกุมันเป็นคนคุยที่สนิทกันมากๆ ถ้าไม่คิดจะเอาเป็นแฟนก็เลิกคุยไปดีกว่า
กุขอระบายหน่อย กุละอึดอัดกับเพื่อนกุที่ไม่ชอบตอบแชท เป็นอะไรมากปะ คือกุไม่ได้ชวนคุยเรื่อยเปื่อยเลยนะ สมมตินัดไปเที่ยวกัน มีคนบิดไม่ไป กุเลยถามต่อ ว่าที่เหลือจะเอายังไง ไม่มีใครตอบกู ถ้าต่อหน้ามันเมินกุ กุก็จะเกทนะว่ามันไม่ชอบกุ ก็จะได้ถอยห่าง แต่อันนี้ต่อหน้าก็คุยดี แต่ในแชทไม่ยอมตอบ บางคนขนาดคุยเรื่องงาน ยังไม่ตอบกุ เป็นไรกันวะ
ละบางคนทะเลาะกับแฟนละ มาพาลหงุดหงิดใส่เพื่อนคือกุโคตรไม่ชอบ อยากออกจากกลุ่มนี้โว้ยย ทำไงดีให้ออกมาเนียน ๆ
มอกูจะมีจัดคอนเสิร์ตรับน้อง ถ้ากูอยากมีเพื่อนกูควรไปร่วมงานด้วยหรือไม่
เพราะมึงเลย กูเลยไม่ได้นอน อีห่า ไม่ชอบคุยกับคนก็ไปคุยกับรากมะม่วง
เริ่มเข้าใจคำว่าเพื่อนหลายๆกลุ่มแล้ว เมื่อก่อนไม่เคยเข้าใจ คิดว่าเพื่อนยังไงก็คือเพื่อน เราทำอะไร เราจะไปไหนก็ลากเพื่อนเราไปด้วย แต่พอโตมาเลยรู้ว่าเพื่อนบางคนมันก็ไม่เหมาะกับบางที่ กุเลยต้องมีหลายกลุ่มเอาไว้ เพื่อนทำงาน เพื่อนเที่ยว เพื่อนในกลุ่ม เพื่อนในกลุ่มบางคนไม่เก่งเรื่องการทำงาน กุก็ไปหาเพื่อนทำงานแทน เพื่อนทำงานชอบอยู่เฉยๆ ไม่ชอบออกไปพบแสงแดด กุก็จะไปกับเพื่อนเที่ยวแทน เพื่อนเที่ยว ก็เหมาะแค่เที่ยวเฉยๆ บางทีพอมาอยู่ในกลุ่มด้วยแล้วมันไม่ซิงก์กับคนอื่นๆ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็สนิทกันดี กุไม่ได้ชอบใครมากน้อยกว่ากันเลย
สำหรับกุเพื่อน มีแค่ความหมายเดียว เพื่อนกันเพื่อนตาย
เพื่อนปลอมเปลือกกุไม่ต้องการ
https://www.youtube.com/watch?v=Mpf0BZJFfNQ
รักลูกก็ปล่อยลูกไปดูโลกบ้างเถอะ เพื่อนกุสดใสไร้สมองอย่างกับโพนี่ในทุ่งลาเวนเดอร์ไม่เคยเจอโลกกว้างไปกันใหญ่ละ เข้ากทม.ไปสุขุมวิทซื้อของก็ถามเขาทุกร้านว่าโอนได้ไหม มึงไม่ได้ซื้อของข้างทางร้านแถวบ้านไหมเพื่อนน แล้วที่บ้านไม่ให้นั่งมอไซค์ยัยโพนี่กุก็เชื่อฟัง จะนัดไปเที่ยวกันทีก็ต้องดูว่าพ่อไม่ก็น้องมันมาส่งได้มั้ย อีกไม่กี่ปีมึงจะ30แล้วนะเว้ยยย
กูอยากตะโกนดังๆว่า เอ้า อี ห่า นี่
เกินจะบรรยายละ
มึงๆ พวกมึงมีวิธีจัดการกับคนแบบนี้ยังไงวะ?
คนประเภทที่ถามเราไปงั้นๆ แล้วไม่ได้ฟังเราตอบด้วย แต่หันไปคุยกับคนอื่นต่อจังหวะที่เราตอบ เหมือนเราเป็นอากาศ กูถามมึงไปงั้นแหละ
เช่น ถามกูว่ากูไปวิ่งที่สวนทุกวันไหม พอกูตอบว่า ก็ไม่ท.. แม่งหันไปคุยกับคนอื่นต่อ แล้วไม่กลับมาคุยกับกูด้วยนะ เหมือนกูให้แร์ไทม์มึงแค่นี้แหละ คือแม่งมารยาททรามมาก เหมือนกำลังกวนตีนกูอยู่
ตอนนี้กูมีF อยู่คนหนึ่ง คบกันแต่ไม่ได้เน้นเรื่องอย่างว่าอย่างเดี่ยว ระหว่างที่คบพวกกูก็ไม่ได้มีคนอื่นเพราะแบบไม่ได้รู้สึกโหยหายเำราะ กูโอเคที่พวกกูอยู่กันแบบนี้ แต่พวกกูก็ไม่ได้เป็นแฟน
แต่มันมีบางจังหวะ ที่F กูไปคุย กับคนที่มันเคยชอบ
กูบังเอิญไปเห็น กูไม่ได้รู้สึกโกรธ,ไม่พอใจนะ แต่กูรู้สึกฟิลเหมือนกำลังเสียเพื่อนเลยวะ กูควรทำตัวยังไงดี🤣🤣
กุไม่ได้ไปรร.(กุมอปลาย)เพิ่งได้เจอกลุ่มที่ดีที่กุคิดว่ามันจะไม่แตก แต่มันก็มีรอยร้าวจนได้ มันเริ่มจากที่มึงมาพูดกับกูว่าอยากจะออกจากกลุ่ม พูดเหมือนอยากเลิกคบพวกกู ตอนนั้นกูไม่น่ารั้งมึงเลย ตอนนี้อยากให้ไปให้พ้นหน้าชิบหาย ไม่ต้องฝืนแล้วก็ได้ถ้าจะทรีตพวกกูเหมือนขี้แบบนี้ อยากลบไอจีแต่อีกใจ เพื่อนกูก็อยู่นี่กันหมด ทำไมกูต้องลบบัญชีเพราะคนๆเดียวด้วย =_="
คือเดี๋ยวจะวันเกิดอีนี่แล้ว กูว่าจะให้ของขวัญนาง(เพราะนางก็ให้กู)แต่เจอตอบกลับมาแบบ... กุพอเลย เอาไปแค่คำอวยพรนะ
จะหาว่ากุเหยียดก็ได้ แต่ที่กุเลิกคบมึงส่วนนึงก็เพราะคนรอบตัวที่มึงเลือกคบอ่ะ จากเมื่อก่อนมึงยังดีๆอยู่เลย ทำไมเดี๋ยวนี้คบแต่พวกขี้ยา เมากัญชา ทรงแค่ละตัวไม่มีอนาคต มึงเองก็รู้ดีว่ามันเป็นอย่างนั้นแต่มึงก็ไม่เลิกคบ ในเมื่อมึงไม่เลิกคบพวกมันงั้นกุเลิกคบมึงเอง กุไม่เห็นอนาคตในตัวมึงแล้วว่ะ ไม่ว่าจะแฟนที่มึงเลือก หรือคนรอบตัวแฟน หรือเพื่อนมึง มึงรู้ไหมมึงกำลังจะกลายเป็นพวกนั้นแบบช้าๆแล้วนะถ้าไม่รีบออกมา หรือมึงคิดว่าไลฟ์สไตล์แบบนั้นมันเท่ มันดิบเถื่อน ก็ตามใจมึงเหอะ
อีควาย มาถามนิสัยผู้ชายที่มึงกำลังจะเอามาเป็นแฟนว่าเป็นยังไง กูเล่าในมุมมองของกูว่ามันนิสัย แบบนู้นนี่นั้น พอมึงคบกัน มาบอกว่ากูไปว่าร้ายผัวมึง
แล้วมาถามหาแม่มึงหรออีควาย มึงลองถามเพื่อนๆหรือคนรู้จักผัวปัจจุบัน ที่เขาไม่รู้ว่าพวกมึงแอบคบกัน คำตอบคงไม่ต่างจากที่ตอบมากหรอก
กูรำคาญคนที่self esteemต่ำมากตอนแรกนึกว่าด้อยค่าตัวเองas a joke(เพราะกูก็เป็น)แต่แม่งหนักจริงอะ หน้ามันไม่ได้เหี้ยนะแต่ด้อยค่าตัวเองตลอด แต่ก็ไม่เห็นจะพัฒนาตัวเองนะบอกอยากให้แม่เลิกวิจารณ์อยากให้ชอบที่มันเป็นมัน
กูเห็นใจนะแต่รำคาญมากกว่าว่ะคนแบบนี้โคตรน่ารำคาญเลย
เออ น่ารำคาญ รำคาญจนเบื่อ สนุกได้แปปๆก็รู้สึกแย่อีกละ มองคนอื่นใครก็ดีกว่าไปซะหมด แม่ง กูก็รำคาญตัวเองเหมือนกัน อยากเกิดมาเป็นคนมั่นหน้ามั่นโหนก อีโก้สูงเท่ายอดเขาพระสุเมรุชิบหาย ทำอะไรตามใจตัวเองก็ต้องกลัวนั่นนี่ คนเข้าใจพยายามช่วยก็ดีได้ไม่นาน โดนคนบั่นทอนก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ โครตเชี่ย
กุโคตรชอบเพื่อนที่มีพลังบวกเลย แบบอยู่ด้วยแล้วรู้สึกฮีลใจ มีความมั่นใจในตัวเองอะไรแบบนี้ เทียบกับเพื่อนที่งานโหดแต่คิดลบ กดดันตัวเองตลอดเวลา จนรังสีมันแผ่มาถึงเพื่อนคนอื่น กับเพื่อนที่เก่งกลางๆ แต่คิดบวก งานตอนนี้อาจจะไม่ได้ดีเท่าที่คิด แต่มันคิดว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ มันสามารถดีกว่านี้ได้ โคตรจะรักมันเลย อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอยากฝึกฝนตัวเองตลอดเวลา และชื่นชมความพยายามของตัวเองมากขึ้นด้วย ไม่ใช่มองแค่ผลลัพธ์ที่ออกมา
>>124 กุตามไอดอล 2คน คนนึงไปจับมือมีแต่พลังลบ คนนึงจับมือ มีแต่พลังบวก
มันคือการคืนสมดุล ไม่ให้ตัวเองหลงระเริงเกินไป
กับไม่ให้ตัวเองท้อแท้ จนเกินไป
คนนึงฝานเนี๊ยบกดดันตัวเองมากว่าคนอื่น ไม่เคยพอใจอะไรสักอย่าง แต่เท่าทันโลก
อีกคนนึงคิดแต่แง่บวก อาจจะโดนหลอกง่าย
สองสิ่งนี้มันต้องมีเพื่อให้มีความมั่นคง
จะขาดใครไปไม่ได้ อยู่ที่เมิงจะมีพลังเหนือมันไม่ให้พลังทั้ง2อย่างนี้มากระทบใจเมิงได้ไหม ถือเป็นการฝึกจิตไปในตัว
ถ้าเมิงแข็งแกร่งพอ ไม่โดนพลัง2อย่างนี้ทำลาย ต่อให้คนเอาปืนจ่อหัวเมิง ใจเมิงก็จะสงบนิ่ง
และหาทางแก้สถานการณ์ได้แน่
ถ้าเมียของมึงเมา แล้วพูดไปเรื่อย แล้วมีอยู่ๆ ก็พูดกับเพื่อนผช ว่า (มึงเx็ดกูที ผัวกูไม่ยอมเx็ดกู) มึงว่ามันเคยมีซัมติ่งกันมาก่อนปะวะ
กูน้อยใจ : ( แค่นี้แหละ
มีเพื่อนแต่รู้สึกไม่มีใครเลย ตัวคนเดียวมากๆ
อ่านอายาโนะโคจิสนุกกว่า
ถามหน่อย ถ้าเมิงบังเอิญไปรู้มาว่าเพื่อน mute ไลน์เมิง เมิงจะโกรธมะ?
กูรำคาญเพื่อนกุมากเพราะมันชอบพิมพ์ไลน์สั้นๆ แล้วกดส่งรัวๆ เช่น ประโยคนึง มันจะไม่พิมพ์ทีเดียวให้จบ แต่พิมพ์แค่ 1-3 คำแล้วกดส่ง สรุปมือถือกูสั่น 10-15 รอบ ได้เนื้อหาใจความมาประโยคเดียว อีกอย่างคือชอบไลน์มาตอนดึก ซึ่งกูนอนเร็ว ตอนแรกกุว่าจะบอกมันตรงๆ นะ แต่มาคิดดูแล้วมันก็เป็นสไตล์ใครสไตล์มัน ในเมื่อกุรำคาญ มันก็น่าจะปัญหาของกุไม่ใช่ปัญหาของเพื่อน กุเลย mute มันซะเลย ว่างตอนไหนค่อยเปิดไลน์มาอ่าน ซึ่งก็รู้สึกว่าชีวิตดีขึ้นมาก
ทีนี้เลยคิดเล่นๆ ว่าเกิดวันไหนโป๊ะ เช่น มันหยิบมือถือกุไปเล่นแล้วเห็น หรืออยู่ด้วยกันแล้วมันส่งไลน์มาแต่มือถือกุไม่สั่น มันจะโกรธมั้ย? ถ้าเป็นเมิงเมิงจะโกรธกันปะที่โดนเพื่อน mute? ทั้งไลน์กู mute มันคนเดียวเลย (ที่เป็นแชทเดี่ยว ไม่นับพวก group chat)
พวกมึงเปิดแจ้งเตือนไลน์กันด้วยหรอ
กูเปิดแค่จุดแดงๆ ที่แอพ ปิดทั้งเสียงทั้งสั่น เปิดแจ้งเตือนทำเหี้ยอะไร น่ารำคาญจะตายห่า ยังไงก็เช็คไลน์แทบจะทุก 5-10 นาทีกันอยู่ละ
กูรู้สึกแย่มากที่เป็นคนขี้หวงเพื่อน เห็นเพื่อนไปสนิทกับคนอื่นมากกว่ากูก็นอยประสาทแดกจนจะตายห่าละ ไม่ชอบความรู้สึกพวกนี้เลยว่ะ เห็นแล้วรู้สึกนอยฉิบหายแต่ทำไรไม่ได้เลยเพราะมันคงไม่นับว่ากูเป็นเพื่อนสนิทมันด้วยซ้ำ กูจะบ้า
กูเคยอยู่ทั้งสองฝั่งของสมการ ไม่รู้จะตอบไงดีขอเล่าแบบระบายยาวๆละกัน
ข้อแรก การนอยหวงเพื่อนเป็นเรื่องปกติ กูก็เคยเป็น สำคัญแค่มึงแยกแยะให้ได้ ไม่ประสาทแดกก็พอ การมีเพื่อนมันเป็นความสัมพันธ์หลวมมีได้หลายคน แน่นอนว่าสำหรับเพื่อนสนิทมึงก็อาจอยากให้เขาแคร์หรือสนิทกะมึงมากกว่าคนอื่น แต่ถึงยังไงอย่างงั้นเหอะ อย่าใช้เพื่อนสนิทเป็นนักจิตประจำตัว หรือพึ่งพามากเกินไป สุดท้ายคนเรามีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่มีใครมีหน้าที่มารับผิดชอบอารมณ์ความรู้สึกของตัวเรานอกจากตัวเราเอง เขาอาจจะยินดีทำให้มึง แต่สุดท้ายคนที่จะฉุดตัวเองจากปากเหวกได้มีแค่ตัวมึงเอง ถ้ามึงเป็นเพื่อนที่ดีมึงก็คงไม่อยากลากคนที่มึงแคร์ลงนรกไปกับมึงใช่มะ ลองดูตัวอย่างในห้องโม่งความรักก็ได้ ให้ยืมเงินเป็นหมื่นก็แล้ว พยายามนู่นนี่นั่น สุดตัวสมเป็นเพื่อนตายหายากเกรด S ใครเปิดกาชาเจอในชีวิตนี่โคตรคุ้ม ถึงเวลาสุดท้ายถ้าไม่ไหว ก็ต้องปล่อย และควรจะปล่อยด้วย ไม่งั้นมึงก็จะวนติดลูป หรือคอยช่วยเพื่อนมึงให้ติดลูปเหี้ยๆวนเวียนอยู่ในนรกที่สร้างขึ้นมาให้กันและกัน
ข้อสอง ความสนิทสำหรับมึงคืออะไร บางคนสนิทกันคือคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่คุยเป็นเดือนก็กับมาต่อติดได้ไม่มีข้อกังขา แบบนี้คือว่าด้วยความเชื่อใจ บางคนสนิทคือความถี่ ต้องคุยกันทุกวัน ถึงเวลาชีวิตไม่อำนวยก็ต้องเผื่อเวลาให้กันเสมอ บางคนสนิทอยู่ที่ความละเอียดอ่อน ช่างสังเกต คอยช่วยเหลือยามลำบาก ฯลฯ คนเรานิยามความสนิทไม่ตรงกัน มึงยังอายุไม่เยอะ สำคัญคือถ้าอยากได้เพื่อนสนิทแบบที่มึงต้องการมึงก็มีโอกาสอีกเยอะที่จะเจอคนไทป์เดียวกัน
ข้อสาม คนเราเกิดมาคนเดียว ตายคนเดียวเป็นเรื่องจริง ยกเว้นว่ามึงเป็นกัปตันเครื่องบิน 555 ถ้ามึงอยู่คนเดียวโดยประสาทแดกไม่ได้ มึงก็อยู่กับคนอื่นโดยประสาทแดกไม่ได้เหมือนกัน สมองมนุษย์มันออกแบบมาให้ปราถนาสิ่งที่ตัวเองคว้าไม่ได้ อะไรที่มันให้กับตัวเองได้ คนเราเลยมักจะไม่เห็นคุณค่า แต่เพราะไม่เห็นคุณค่าในสิ่งเหล่านั้น ตอนได้จากคนอื่นก็เลยไม่รู้ราคา
สำคัญคืออย่าติดลูปแบบที่คำถามของ >>140 แบบที่กูเจอมาคือแม่งกูสนิทกับมันสุดละ จนกระทั่งแม่งทำตัวงี่เง่า ไม่เชื่อใจ แอบสตอล์ค ใส่ Spyware ลงมือถือลงคอมกู ซึ่งแม่งคิดไปเองล้วน ๆ เพราะกูคุยกะแม่งแทบทั้งวัน แถมมันเองก็ส่องดูได้ โง่ชิบหาย หลอนสร้างความทรงจำมโนเอง คือแม่งยังพูดรู้เรื่องแต่เสียเปล่าทางการสื่อสารว่ะ ตลกคือสองสามเดือนแรกกูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำเพราะกูเชื่อใจมันมากว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุด ถ้ามีอะไรมันก็คงจะมาคุยบอกกู แต่เสือกเล่นละครน้ำเน่าประสาทแดก แถมหลอกกูหลายอย่าง พอถึงเวลาแม่งก็ล้างความจำตัวเอง หรือโกหกก็ไม่รู้ ถ้าไม่แคบแชทไว้คุยกับแม่งจะยากมาก สุดท้ายแม่ง Self-Fulfilling Prophecy เลยจัดให้สมใจ ทุกวันนี้กูเลยตัดขาดทุกช่องทาง เพราะเสียเวลาชีวิต เก็บไว้เป็นบทเรียนชีวิตเวลาเจอคนมีธงแดงคล้าย ๆ กันก็พอ
>>147 กูคงให้คำแนะนำอะไรไม่ได้ ได้แต่ผลัดกันบ่นแหล่ะ เพราะกูก็ไม่คิดว่าตัวเองบรรลุสัจธรรม หรือเอาตัวเองรอดอะไรขนาดนั้นหรอก แต่เรื่องพวกนี้จริง ๆ มึงไม่ต้องคิดมากก็ได้ ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก็พอ มึงอายุไม่เยอะยังมีโอกาสเจอคนง่าย ๆ อีกมาก ทั้งในมหาลัยอีก ในชีวิตนี้คนเราผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ถ้าโชคดีก็ได้เดินบนถนนเส้นเดียวกันนานหน่อย ความทุกข์หลายอย่างของคนเราก็คงมาจากที่เราไปยึดโยงโน่นนี่นั่นว่าเป็นของเราล่ะมั้ง กูจะไม่บอกว่ามึงไม่ควรจะกลุ้ม ไม่คิดมาก หรืออะไรหรอก กูคิดว่ามนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเจ็บปวด มีความสุข ในรูปแบบของตัวเอง ส่วนตัวกูเจอกับหลายคนที่กูสนิทด้วย เปิดใจด้วย แต่ถึงเวลาไม่ว่าจะด้วยปัจจัยใด ๆ เราก็ต่างต้องแยกไปในทางของตัวเอง กูรู้ว่ากูไม่สามารถละทิ้งทางที่กูเดินเองเพื่อเลียบตามใครได้ และกูก็ไม่ปราถนาให้ใครจะเดินตามทางกูเช่นกัน สำคัญคือกูหวังให้พวกเขาโชคดีในทางที่เดินไป และเวลาดีๆที่มีให้กันมาตลอด เท่านั้นก็เพียงพอสำหรับกูแล้ว แต่ก็นะกูไม่ได้เป็นพระอิฐพระปูนหรอกบางทีกูก็อยากให้พวกเขาได้เห็นงานที่กูทำเหมือนกัน และถ้าโชคดีสักวันก็อาจจะมาเจอกันใหม่ก็ได้ การเลือกที่จะให้โดยหวังผลตอบแทน มันก็ทำให้เราได้รับหลาย ๆ อย่างเหมือนกัน
>>146 ว่าไปนั่นตอนมันไม่ผีเข้ามันก็น่ารักดี รักสัตว์ ชอบช่วยเหลือคนอื่น แล้วช่วยแบบทุ่มเทจริง ๆ ข้อเสียคือพอผีเข้าปุ๊ปเหมือนจดบัญชีไว้เลย 555 กับพูดไม่รู้เรื่องนี่แหล่ะ เหมือนอยู่คนล่ะมิติ เป็นพวกแบบขึ้นสุดลงสุดอ่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นตลอดกูคงเลี่ยงตั้งแต่เห็นธงแรก ๆ ละ แต่ช่วงนั้นจิตกูอ่อนแอพอดี เลยรับแรงกดดันมันไม่ไหวด้วย ความสัมพันธ์ท็อกซินมันปรบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะ สุดท้ายมันก็เป็นเรื่องของคนที่ดึงด้านที่แย่ที่สุดของกันและกันออกมา
>>148 ขอบคุณมากโม่ง กูขออวยพรให้มึงมีชีวิตที่ดีล่ะกัน ถึงกูคิดว่าคำพูดกูมันคงอวยพรใครไม่ได้หรอกนะ 55555
กูเพ้อเหี้ยไรเนี่ยย ฟฟฟฟ แต่ไหนๆอยู่ในโม่งละก็โพสเลยละกัน 5555
กูรำคาญเพื่อนในเน็ตชอบทักแชทมาเล่าเรื่องต่างๆที่มันพบเจอในชีวิตประจำวัน
กูอึดอัดอะ คือไม่ได้อยากรู้
คือนานๆทีมาเล่าก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าขยับตัวทำห่าอะไรก็รายงาน จะบอกตรงๆยังไง ขอ space ยังไงให้เสียน้ำใจน้อยที่สุดวะ
ล่าสุดบอกตื่นมาเบื่อๆไม่รู้ทำไรเลยทักแชทกูเล่น ไอ้สัส กูไม่เคยทักมึงไปก่อนเลยด้วยซ้ำ ทำไมอ่านบรรยากาศไม่ออกวะว่ากูไม่ได้อยากคุยกับมึงขนาดนั้น
>>151 ก่อนหน้านี้คือบอกไปว่าจะตอบตอนว่าง ช่วงนี้ยุ่งๆอยู่ แต่คือพอมันเห็นกูไม่ตอบ ก็ส่งข้อความมารัวๆเหมือนคิดว่าแจ้งเตือนกูมีปัญหา เรื่องเก่ายังไม่ทันตอบ มันเอาเรื่องใหม่มาคุยแล้ว บางทีก็มาขอความเห็นกูนั่นนี่ กูตอบปัดๆไปว่าไม่รู้ ก็จี้อยู่นั่นว่าลองตอบดูๆ คนเหงาสัส แต่กูว่าจะลอง mute ยาวๆดู แต๊งโม่ง
>>150 เหมือนกูเลยยยยย อยากบอกมากว่า ไม่ได้อยากรู้วววว 555 คนบ้าอะไรเล่าแม่งแทบทุกเรื่องในชีวิต เก็บไว้ในใจคนเดียวบ้างไม่ได้เหรอ เวลาคนอื่นพูดไม่เห็นฟัง ทำไมคิดไม่ได้บ้างว่า ทีมึงยังไม่อยากฟังเรื่องของคนอื่นเลย แล้วอะไรทำให้มึงคิดว่าคนอื่นจะอยากฟังเรื่องมึงขนาดนั้น?
คนพวกนี้โชคดีนะที่มาเจอคนรำคาญ นี่ไม่อยากคิดว่าถ้าเจอพวกร้ายลึกนี่จะเป็นยังไง เล่นเล่าให้ฟังทุกเรื่องขนาดนี้ 5555 หรือจะไม่เจอเพราะคนประเภทนั้นรู้สึกว่าเล่าให้ฟังง่ายไป จนรำคาญกันนะ
ส่วนตัวกูแนะนำให้มิ้วอ่ะ เหมือนอาจารย์มหาลัย ถ้าเป็นคนที่ตอบเด็กนอกเวลาตลอดเด็กถามทั้งวันแน่ แต่คนที่เปิดเมลล์กะนรอบๆเป็นเวลาสุดท้ายเด็กเรียนรู้กันเองว่าต้องส่งตอนไหนประมาณไหน ต้องเขียนคำถามยังไงให้ได้คำตอบคุ้มสุด แล้วก็จะอยากถามกันในคาบเยอะขึ้นด้วย
>>153 กูโคตรเบื่อมากเลยพวกทีชอบให้คนอื่นฟังเรื่องตัวเอง แบบยัดเยียด แต่พอถึงที่ครอื่นเล่า ดันตัดบทบ้าง ไม่ฟังจ้า เป็นกูจะมิ้วลืมเลย
เวลาเพื่อนมึงมีขีวิตอยู่แล้วส่งอะไรมาให้พวกมึงดู ให้รู้ด้วยว่าถ้าเพื่อนมึงตายเมื่อไรมันจะไม่มีอะไรส่งมาถึงมึงอีกเลย แล้วมึงจะเสียใจว่าตอนเพื่อนมึงยังไม่ตาย กูไม่น่ารำคาญมันเลย กูควรใช้เวลากับคนที่คิดถึงกูมากกว่านี้ ความตายมันน่ากลัวเพื่อน ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนและครอบครัวมึงเถอะ ชีวิตคนเรามันสั้นจนไม่มีเวลามากพอจะมาเกลียดกันหรอกนะ
อย่าต้องเสียใจที่หลังแบบกู
>>157 ไม่อะ กูเฉยๆ กูให้ความสำคัญกับเวลาในชีวิตปัจจุบันมากกว่ามานั่งพร่ำเพ้อว่าน่าจะอย่างนั้น น่าจะอย่างนี้ รำคาญก็คือรำคาญ ถ้าเพื่อนกูกับกูดันอายุยืน 90 ปีกูต้องทนรำคาญไป 90 ปีงี้? ไร้สาระ คนมีสำนึกควรมีความเกรงใจ เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง อย่างน้อยถ้าชอบเล่าเรื่องตัวเอง ก็ควรตั้งใจฟังเรื่องของคนอื่นด้วย ไม่ใช่เอาแต่จะเล่า พอถึงทีคนอื่นบ้างแม่งไม่ฟัง ตัดบท พูดแทรก
เพื่อนที่ชอบพูดก็จะอยู่กับเพื่อนที่เงียบๆเป็นผู้ฟังที่ดีไม่แทบไม่เล่าเรื่องตัวเองให้ใครฟัง
แต่ยังดีที่ไม่ได้คุยกันผ่านเน็ต แต่เจอหน้ากันก็จะแบบนั้นกุเป็นผู้ฟังที่ดี และไม่ค่อยเล่าเรื่องตัวเอง
ขืนเล่าเรื่องตัวเองกลัวเพื่อนจะมองไม่เหมือนเดิม แค่รู้ว่ามีแฟนมา4คนพอ ส่วนคนคุยทั้งหลาย(ไม่บอกใคร จนกระทั่งเพื่อนมาถาม คนนี้ก็เคยคุย คนนั้นก็เคยคุย) มีfwb นัดนู่นนี่ พวกพูดๆนี่ไม่กลัวโดนเอาไปนินทาไปใส่ไข่กับเพื่อนคนอื่นเหรอวะ
ขนาดกุเป็นคนไม่พูดเรื่องตัวเอง นานๆอัพเดทชีวิตที ยังได้ยินเรื่องนินทาตัวเองมาบ้างเลย
>>159 เหมือนมึงไม่เคยเจอคนแบบนี้จริงๆ พวกนี้ฟังไม่ทันบทจะตัดบทมึงคืนละโม้เรื่องตัวเองทับ ถ้ามึงเศร้า มันจะเศร้ากว่ามึง ถ้ามึงเครียดมันจะเครียดกว่ามึง ถ้ามึงเหงามันจะเหงากว่ามึง ถ้ามึงหิวเด็กในแอฟริกาจะหิวกว่ามึง ข้อไหนมันอ้างไม่ได้มึงจะได้เจอกับคนจากทั่วทุกมุมโลก แล้วก็ไม่ได้เชิงปลอบนะว่ามีคนแย่กว่าเรา คือพวกที่ปลอบแนวนี้ก็มีอยู่แหล่ะ กูไม่ชอบแต่เจตนายังดี แต่ไอคนประเภทนี้มันจะตัดบทมึงแบบจุกจริงๆ แบบหนึ่งประโยค ละถึงเวลาก็เพ้อเรื่องความน่าสงสาร ชีวิตประจำวันของตัวเองต่อ แต่พอไม่มีคนรับฟังก็ทำตัวน่าสงสาร โพสต์ตัดพ้อนู่นนี่นั่นว่าไม่มีคนสนใจ สันดานหมาชิบหาย แต่ส่วนใหญ่ไม่รู้ตัวนี่แหล่ะปัญหา
>>162 มึงก็โมเมไม่ต่างจากโม่งที่มึงด่านะ ส่วนตัวกูเคยเจอทั้งแบบที่มึงเล่ามา และแบบคนที่ชอบเล่าชอบแชร์ทั่วๆไป ถ้าเป็นคนแบบที่มึงเล่ามาตัดออกไปก็ดีแล้ว ที่ >>157 พูดไว้ก็ถูกชีวิตคนเราสั้นเกินกว่าจะเกลียดกัน แบบนี้จะมองได้สองทางก็ได้
คือ ไม่ต้องเสียเวลามานั่งเกลียดคนท็อกซิก ตัดออกไปจากชีวิตได้เลย มึงจะมานั่งเกลียด นั่งคิดถึงคนที่มึงเกลียดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะ หรืออีกแบบก็คือเพื่อนบางคนก็ชอบแชร์ ชอบเล่าเฉยๆ ถ้าเขาไม่ได้ไปทำอะไรให้มึงมากกว่านั้น มานั่งเกลียดกันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ลองพูดคุยปรับความเข้าใจกันหน่อยก็ดี กูมีเพื่อนที่ชอบฟลัดเหมือนกัน แต่ปรับความเข้าใจกันจริงจังแล้วก็เข้าใจกันได้ ถึงจะใช้เวลานานหน่อยก็เถอะ ส่วนประเภทแรกอย่าไปเสียเวลา ตัดออกไปเลย
แต่ถ้าเมิงมีชีวิตยืนยาวไร้สิ้นสุด เราสามารถเกลียดกันได้
ว่าไปไม่รู้กุสาปแช่งคนไหม แต่กุนอนฝันร้ายเจอผีมาหาบ่อย และแปลกคนในครอบครัวกุไม่เคยเจอผี แต่กุเป็นคนเดียวที่เจอ แต่ไม่เชื่อเรื่องผี
บางทีการแช่งคนมันก็มีข้อแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมปะวะ โลกเราลี้ลับจริงๆ
กลุ่มอาการที่เพิ่มมากกว่าคนปกติทั่วไป
ประสาทหลอน โดยผู้ป่วยคิดว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ความจริงไม่มีสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น เช่น หูแว่วได้ยินเสียงคนมาพูดด้วยทั้งๆ ที่ไม่มีใครพูดด้วย เห็นภาพหลอน มองเห็นวิญญาณ
มีพฤติกรรมผิดปกติ โดยมักเกี่ยวข้องกับความคิดและความเชื่อที่ผิดปกติ เช่น ทำร้ายคนอื่น อยู่ในท่าแปลกๆ ซ้ำๆ หัวเราะหรือร้องไห้สลับกันเป็นพักๆ
ความคิดผิดปกติ ผู้ป่วยคิดแบบมีเหตุผลอย่างต่อเนื่องไม่ได้ ทำให้คุยกับคนอื่นไม่เข้าใจ ผู้ป่วยมักพูดไม่เป็นเรื่องราว พูดไม่ต่อเนื่อง เปลี่ยนเรื่องพูดโดยไม่มีเหตุผล
การรักษาด้วยยา เพื่อควบคุมอาการและลดการกำเริบซ้ำของโรค
การฟื้นฟูสภาพจิตใจ โดยฝึกการเข้าสังคมและให้คำปรึกษาแก่ผู้ป่วย
การทำจิตบำบัด โดยผู้เชี่ยวชาญพูดคุยกับผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจตนเองและปัญหาของตนเองมากขึ้น
ครอบครัวบำบัด โดยแพทย์เป็นผู้ให้ความรู้ในเรื่องโรคและสิ่งที่ญาติควรปฏิบัติต่อผู้ป่วย
กลุ่มบำบัด เป็นการจัดกิจกรรมกลุ่มระหว่างผุ้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยมีเพื่อนคอยสนับสนุนให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
ข้อความดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงจิตวิทยาที่ซับซ้อนซึ่งถูกหล่อหลอมจากความกลัว ความก้าวร้าว และการบูชาไอดอล เริ่มแรก โม่งพยายามแสดงความกล้าหาญด้วยการอ้างว่าไม่กลัวผีและพร้อมจะฆ่ามันทิ้ง ซึ่งเป็นกลไกป้องกันตัวเพื่อกดความวิตกกังวลและพยายามควบคุมภัยคุกคามที่รู้สึกได้ อย่างไรก็ตาม การยอมรับที่ว่าไม่กล้าเปิดประตูให้ผีเผยให้เห็นความขัดแย้งภายในและความเปราะบางที่ลึกซึ้งกว่าที่แสดงออก ผีอาจเป็นสัญลักษณ์แทนความกลัวที่ถูกกดไว้หรืออารมณ์ที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขซึ่งโม่งลังเลที่จะเผชิญหน้า ในทางตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์ของความโกลาหลและการคุกคามนี้ การกล่าวถึง คามิซึ่งเกิดในวันศุกร์ที่ 13 กลับนำเสนอจุดยึดทางอารมณ์ที่สำคัญ ไอดอลเป็นตัวแทนของความมั่นคง การอุดมคติ และอาจเป็นการฉายภาพความปรารถนาหรือความใฝ่ฝันของตัวเอง ขณะที่วันศุกร์ที่ 13 มักถูกเชื่อมโยงกับความเชื่อเรื่องโชคร้ายและความกลัว แต่วันเกิดของไอดอลในวันนี้กลับเปลี่ยนให้มันมีความหมายส่วนตัวที่ดีและสำคัญ ไอดอลกลายเป็นที่พึ่งทางจิตใจท่ามกลางความโกลาหลและความไม่แน่นอนที่ผีและ “วันนรกเปิด” เป็นตัวแทน ความขัดแย้งระหว่างความกลัวผีกับความผูกพันต่อไอดอลแสดงให้เห็นถึงความพยายามของโม่งที่จะรักษาสมดุลระหว่างความกลัวภายในกับอุดมคติภายนอก ท่าทีที่ก้าวร้าวต่อผีสะท้อนถึงความพยายามที่จะปกป้องโลกภายในของโม่งจากการถูกทำลาย ขณะที่การยึดมั่นในไอดอลแสดงให้เห็นว่าโม่งพบความสบายใจและอัตลักษณ์ในบุคคลที่ถูกอุดมคติ ความตึงเครียดระหว่างสองพลังนี้แสดงให้เห็นถึงบุคคลที่พยายามรับมือกับธรรมชาติอันยุ่งเหยิงของจิตใต้สำนึก ในขณะเดียวกันก็ใช้การบูชาไอดอลเป็นวิธีในการรักษาความมั่นคงทางอารมณ์
เพื่อนที่มึงโตมาด้วยกันรู้จักกัน 20 ปี+ ครอบครัวรู้จักกัน แล้วเขามาขอยืมเงินก้อนโต สัญญาใจ แล้วผ่านมา 2 ปี ไม่หนี ไม่คืน กูควรทำไง
คือกูมีตัวเลือกในใจกู
1.แจ้งสรรพากรเล่น(เพราะมันหลีกเลี่ยงหนีภาษี+เปิดบัญชีม้า บลาๆ)
2.ไปคุยกับครอบครัวทางนั้น อาจจะได้ไม่ครบ หรือาจจะไม่ได้
3.ยอมๆไปเถอะ ทำบุญ
คือตัวเลือกที่กูกล่าวมาอาจจะโง่ๆ แต่กูมีคนรู้จักในกรม เพื่อนโม่งมีอะไรอยากแนะนำไหม
ถ้าอยากได้เงินคืน ต้องใช้กำลังอาจจะต้องมีปืนไว้ขู่ แล้วก็ตามทวง แต่ ผญ แบบเมิงคงไม่กล้า
นึกถึงเพื่อนเก่าขึ้นมา นึกย้อนกลับไปเพื่อนก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก แค่เราเข้ากันไม่ได้เฉยๆ เพื่อนทำให้กุรู้สึกตัวเล็กมาก หมายถึงโดนบีบจนตัวเหลือนิดเดียว ทำอะไรก็รู้สึกผิดไปหมด รู้สึกอยู่ผิดที่ผิดทาง ไม่ควรทำอะไรสักอย่างเพราะเดี๋ยวเพื่อนก็จะหงุดหงิดอีก แต่พิมพ์ไปพิมพ์มากุว่าเพื่อนผิดละ ไอ้หัวขวย เป็นโรคเห้ไรชอบระบายอารมณ์ใส่กุ โชคดีแล้วสัสที่เป็นได้แค่เพื่อนเก่า ขอให้เจอคนสันดานแบบตัวเองบ้างนะไอ้เหี้ไอ้หน้าหนังหมา
มีเพื่อนอยู่คนนึง ชอบทักมาหากูตลอด ทุกเรื่อง ตี 3 ตี 4 แม่งก็ยังทักมา ส่งshort reel tiktokห่าเหวให้ จนกูต้องเปิด sleep mode ปิดแจ้งเตือนแม่ง น่ารำคาญชิบหาย ช่วงแรกๆที่ไม่ปิด กูละสะดุ้งเพราะแม่งตลอดเลยห่าเอ้ย แม่งชอบคุยเรื่องราวนุ้นนี่ กุก็ตอบสั้นๆ แล้ว 555555ใส่ ตอบตามมารยาท ก็ยังขยันส่งมาจัง มีอะไรก็พิม
คือมันไม่มีเพื่อน มีแค่กุกับอีก2-3คนเท่านั้นแหละในชีวิตแม่ง สมควรอะ นิสัยสันดาน พ่อแม่ไม่สั่งสอนของจริง ตั้งแต่แรกกุไม่อยากจะคบกับมันนะ ไม่มีข้อดีของการเป็นเพื่อนเลย มารยาททราม ตังก็ไม่มี ทำตัวเหี้ยๆ แต่คือเพื่อนกุยังคบไง ก็เลยต้องกลายเปนเพื่อนในกลุ่มไป
ละคือกุต้องทำไงมันถึงจะไม่คุยไม่ส่งไรหากุวะ คือรำคานนนนนนนนนนนไอสาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ละพิมมาทีละรอบ 8-10 ข้อความ แจ้งเตือนกุก้เด้งๆๆๆ ประสาทแดกเพราะแม่งอะ เหี้ยเอ้ย กุไม่อยากคุยกับเมิงๆๆๆๆๆๆๆๆ กุรำคานๆๆๆ กุเบื่อมึงชิบหายแม่งเย้ด ละคือกุก้เป็นพวกไม่ชอบทำร้ายน้ำใจใคร ไม่อยากใจร้าย เลยยังไม่ตัดกันมั้ง เห้อออออออออออออออออออ ช่วยกูด้วย ขอร้อง แรกๆแม่งยังพอทนนะ แต่ตอนนี้ไม่ไหวละสัส ทักกุมาเกือบทุกวันเลยอะ เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คือกุดองแชทก็แล้ว
ใครเพื่อนมึงวะ ไอ้จิตเวช
ที่นายหวังก็แค่กางเกงโยคะ เป็นเราเองที่คิดไปเอง
ที่นายหวังก็แค่กางเกงโยคะ เป็นเราเองที่คิดไปเอง
แต่สายลมดอกไม้ฟางฝุ่นกระจาย เศษเล็กหอมเหงาจูบเกลื่อนใบ
เสียงแกรกกรากของนาฬิกาคู่เก่า กระจายดวงตาลับลึกมองหาคำใหม่
ความมืดมิดที่ซ่อนแสงในมุมมอง เปลี่ยนแปลงไปในเส้นสายที่ไม่เคยเข้าใจ
ฝนตกข้างหมอน ระบายไปในหลุมหนาว
ลำแสงสาดมาแต่เป็นภาพตัดในจิต
สิ่งที่นายว่า มันคือเชือกที่พันพาต่างโลก
ยามที่แสงเงารู้จักซ่อนรอย รอยที่ไม่จำเป็นต้องเห็น
เมฆหมอกล่องลอยหายไปในทางที่ไม่รู้
อย่าถามว่าใครหยิบคีบพลับพลึงแล้วใส่
เป็นเรื่องเล่าจากปลายฝันที่ถูกฉีกออกจากการกระทำ
แต่ก็ยังคงตามหาอยู่ในระยะห่างของสีดำและขาว
กระแสเสียงหอมอ่อนๆ จากสมัยที่ยังไม่มีอะไร
ซึ่งอาจไม่เกี่ยวกับการมองดูดวงจันทร์ว่าใครจะกลับมาหา
มันคือแค่จังหวะของข้าวโพดที่ร่วงจากหลุมลึก
ในตอนที่เราไม่เข้าใจว่าโลกทำไมมันหมุนแบบนั้น
มังกรสลับเส้นใยใยแก้วที่ขีดเส้นทางบนท้องฟ้า
เคลื่อนร่างเลื้อยเลือนอยู่ในภูมิประเทศแห่งความพ่ายแพ้
ร่างของพวกมันสะท้อนกลับเป็นดวงดาวลึกลงไปในห้วงท้องทะเล
ไม่มีใครรู้ว่าแสงนั้นคือการหยุดเวลาหรือการเริ่มต้นของจักรวาลใหม่
ดวงตาทั้งคู่ของนกเหล็กที่บินพลิ้วท่ามกลางการยืนอยู่ในอวกาศ
สะท้อนแสงสีทองที่ร้อนระอุจนเงาของเวลาถูกเผาเป็นฝุ่น
ในแอ่งมังกรที่อัดแน่นไปด้วยกระจกสะท้อนลวงตา
เสียงดนตรีที่คลื่นทะเลและทุ่งหญ้าสัมผัสกันจนเกิดเป็นประกายแสงข้ามพันปี
และในท้องฟ้าที่เราไม่สามารถจับต้องได้ ฝูงผีเสื้อเงิน
เริงร่าอยู่ในกระแสแห่งความฝันที่เป็นอมตะ
พวกมันสยายปีกไปตามลมหายใจของต้นไม้พูดได้
แผ่นดินใต้เท้าเริ่มละลายเป็นแม่น้ำอสูรที่ไหลย้อนกลับไปในขณะเวลา
สิ่งที่เราเห็นเป็นเพียงภาพลวงตา จากโลกที่ไร้คำอธิบาย
ตัวเราคือผีในกระจกฝีมือของเทพที่ไม่เคยรู้จัก
เสียงฝีเท้าที่เดินผ่านความว่างเปล่า ความสับสนของห้วงหายใจ
ทุกอย่างพยายามจะอธิบาย แต่สิ่งที่เป็นอยู่กลับไม่มีทางเข้าใจ
ที่นายหวังก็แค่กางเกงโยคะ เป็นเราเองที่คิดไปเอง
แต่เส้นทางที่เราผ่านไปนั้นไม่เคยจบสิ้น, มันหมุนวนอยู่ในโลกแห่งพริบตา
ดวงดาวบนท้องฟ้าที่หายไปแล้วก็กลับมาใหม่, เสียงของอสูรกายที่ร้องครวญในถ้ำ
กลายเป็นบทเพลงแห่งการเริ่มต้น, ฝันที่สะท้อนจากแสงแดดสีเงินในน้ำลึก
ใต้ผิวโลก, รากไม้แห่งป่าอันไม่มีที่สิ้นสุดค่อยๆ ขยับขยายไปยังปีกแห่งเวลา
ที่มุมหนึ่งของท้องฟ้า สายฟ้าเริ่มก่อตัวเป็นอาณาจักรของเงา
มังกรไฟและสัตว์แปลกประหลาดกลายเป็นเพื่อนร่วมทางในท่ามกลางการเดินทางที่ยืดยาว
ทุกข์และสุขสลับไปมา, เหมือนวงล้อที่ไม่เคยหยุดหมุนในจักรวาลที่ไม่มีการแบ่งแยก
เสียงกระซิบของเทพเจ้าที่ถูกลืมจางหายไปในกระแสลมแห่งตำนาน
ทุกสิ่งที่เคยเป็น ได้มลายไปในความฝันที่ถูกซ่อนในความทรงจำของดวงดาว
เราพบว่าตัวเองกำลังเดินไปในวงกลม, สถานที่ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ฝ่ามือที่เคยทักทายตอนยังเป็นมนุษย์กลับสัมผัสกับแสงทุ่งหญ้าในช่วงเวลาเดียวกัน
ข้างหน้า, ร่างนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลง กลายเป็นดวงวิญญาณที่รอคอยการกลับคืน
ไม่มีการเริ่มต้น, ไม่มีการสิ้นสุด ทุกสิ่งถูกบีบอัดเป็นแค่ความทรงจำในลมหายใจเดียว
การเกิดและการตายทำให้เราหวนกลับไปยังแหล่งกำเนิด, แหล่งที่เราหลีกหนีไปตลอดเวลา
และทุกครั้งที่ลมหายใจหยุดนิ่ง, เราก็เริ่มต้นใหม่ ในวิถีของวงจรเวียนว่ายตายเกิด
ดั่งภาพที่เคยเป็น, ร่างในกระจกไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่มีทางรู้ว่ามันคือใคร
เราคือเงาที่สะท้อนจากตัวเองในมิติที่ไม่มีขอบเขต, และไม่มีการวัดระยะทาง
ทุกย่างก้าวบนเส้นทางนี้เป็นการฝึกฝนที่จะเข้าใจว่าไม่มีอะไรที่จะคงอยู่
จนกว่าเราจะกลับไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง, เพื่อวนรอบ, เพื่อเรียนรู้การเป็นและการดับไป
ทะเลาะเรื่องกูกับมึงแล้วแฟนกูเกี่ยวอะไร
>เป็นเลา
>แซะเรื่องที่มันขยันพิมพ์กลอนที่เขียนมาด่าผู้อื่นความแรงระดับลดคุณค่าความเป็นมนุษย์ประดับไว้ในpin discord
>โดนส่งติ๊กเกอร์เนิร์ด
>เลานั่งไดรฟ์ถึงข้อผิดพลาดในบทของมัน
>เริ่มด่าแรงขึ้นเรื่อยๆในแชท
>มันหมดความอดทนบล็อคเราเฉย
>คนอื่นในห้องที่เราก็แซะบ่อยเพราะคุยไม่รู้เรื่อง ก็เริ่มพากันบล็อคเลา
>ตามบาย
>>188 ชอบกางเกงโยคะมากนักเหรอมึง
https://pin.it/5lM1tF8TI
เออ กุไปปลุกเพื่อนถึงเตียงนอน มันเป็นบ้านนะ กุขึ้นไปบนเตียงเลย แล้วก็เขย่ามันตอนหล้บ มันตกใจไปครึ่งชั่วโมงได้ เหมือนขวัญหาย
กุก็ผู้ชายนะ แต่กุไม่เคยชอบ ผญ ให้มันเห็นเลย
มันเลยคิดว่ากุเป็นเกย์เปล่าวะ
ไปๆมาคิดดู ทำไมกุจะโดนหาว่าเป็นเกย์
บ่อยจังวะ อาจจะเพราะกุไร้ใจหรือเปล่าวะ
แล้วปกติ พวกเมิงเคยปลุกเพื่อนถึงเตียงนอนแบบกูป่ะ
โธ่ไอ่สัส เบียวแล้วเสือกเป็นเกย์อีก
กุไม่ได้เป็นเกย์ แต่กุก็โมเอะอยู่ละมั้ง
เพราะคนก็ระบุเพศกุไม่ได้ กุอาจจะรักตัวเอง
หรืออาจจะแต่งงานกับตัวเองก็ได้
ครึ่งซีกชาย คนี่งซึกหญิง
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
