"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระราชาได้จัดงานเลี้ยงใหญ่ให้เจ้าหญิงที่รูปงามที่สุดในอาณาจักร
ตอนนั้นมีทหารคนนึง ที่มีหน้าที่คอยยืนเฝ้ายาม เห็นลูกสาวของพระราชาเดินผ่านไป เธองามที่สุดเท่าที่สุดของทุกสิ่งอย่าง
แล้วเขาก็ตกหลุมรักเธอทันที แต่เขาเป็นเพียงแค่ทหารธรรมดา แต่เธอนั้นเป็นถึงลูกสาวของพระราชา
เขาอยากพบเธอมาก และท้ายสุดเขาก็ทำสำเร็จ เขาได้พบกับเจ้าหญิง
เขาบอกเธอว่า เขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่นานกว่านี้ได้โดยปราศจากเธอ
เจ้าหญิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เขามี เธอจึงได้ตรัสกับนายทหารว่า
ถ้าคุณรอได้ เป็นเวลา 100 วัน และ 100 คืนใต้ระเบียงห้องของฉัน
แล้วเมื่อนั้น ฉันจะยอมเป็นของคุณ
เมื่อได้ฟังดังนั้น เขาจึงไปที่ใต้ระเบียงหน้าต่างของเจ้าหญิงและคุกเข่ารอคอยเธอ
1 วัน, 2 วัน, 10 วัน, 20 วัน .....
ทุกเย็นเจ้าหญิงจะมองออกไปดู
และพบว่าเขายังอยู่ทีนั่นทุกวัน
แม้ว่าลมฝน ลมหนาว หรือมีหิมะ เขาก็คงอยู่ที่นั่น
แม้นกได้ขี้ใส่หัวเขา ผึ้งได้ผ่านมาต่อย
เขาก็ไม่ได้ขยับเขื้อนเลย
และในที่สุด...ในคืนวันที่ 90
ร่างกายเขาแห้งเหี่ยวและซีดขาว
แต่นัยตาเขากลับมีประกายดั่งดาวบนฝากฟ้า
เขาไม่กล้าแม้แต่จะหลับตาลง เขาถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
ตลอดทุกคืนเจ้าหญิงทอดพระเนตรมาที่เขา
เป็นเวลานานจนถึงคืนวันที่ 99 อีกคืนเดียวก็จะครบ 100 วัน
อยู่ๆนายทหารก็ได้ลุกขึ้นยืน
และเดินจากไป...
------------------------------------------
คำถาม : ทำไมทหารคนนั้น จึงเดินจากไป ไม่รอให้ครบ วันที่ 100
เมื่อเมิงรู้คำตอบของคำถามนี้ เมิงจะเข้าใจทุกอย่างเอง
เหมือนที่กุบรรลุมาแล้ว