ถ้าใครจะมีแฟนสิ่งแรกที่ต้องดูเลยคือ มันมีปัญหาทางจิตเวชมั้ย? เพราะไม่งั้นก็จะเป็นแบบกู เล่าก่อนเลยว่าแฟนกูเป็นโรคซึมเศร้าและพาไปหาหมอเพื่อวินิจฉัยและรับการรักษาแล้ว สิ่งที่เจอคือ มันพร่ำบ่นอยากตายทุกวันๆ บอกกับกูเสมอว่า อย่าโกรธนะ เวลาของมันใกล้จะหมดแล้ว มันเหนื่อยกับชีวิตแล้ว ทั้งๆที่กูซัพพอร์ทมันแทบทุกอย่าง ทำกับข้าว-ล้างจาน ทำงานบ้าน ไปรับ-ส่ง บางเดือนเงินไม่พอใช้ก็โอนให้ พาไปกินบุฟเฟ่ก็เลี้ยง แวะซื้อขนมหวานให้เรื่อยๆ ไม่เคยมีปัญหามือที่สาม แต่อาการซึมเศร้ามันก็ยังไม่หาย เลยให้ลองกินยาที่หมดจัดให้ซึ่งก่อนหน้านี้กูพยายามให้มันเลี่ยงๆเพราะมีเอฟเฟคส์ต่อสมอง ทีนี่พอกินยาแล้วหนักกว่าเดิม นอนซึมทั้งวัน บอกว่ามึนหัวไปทำงานไม่ไหว แถมกินเยอะกินหนักกว่าเดิมจนอ้วนฉุ มีปัญหาสุขภาพตามมา น้ำหนักเยอะจนเข่ามีปัญหา ทำอะไรแปปๆก็เหนื่อย ก็ต้องพาไปหาหมอ ซื้อยา ซื้ออาหารมาบำรุงมันอีก ซึ่งมันก็เหมือนจะมีความสุขดีที่กูทำทุกอย่างให้ขนาดนี้ แต่ในทุกๆคืนก่อนนอนหลับ มันจะมีอาการเพ้อๆ ตาลอย พูดว่าเหนื่อยแล้ว ไม่อยากอยู่ต่อแล้ว พอกูถามว่าเพราะอะไร กูยังทำอะไรให้ไม่ดีพอหรอกหรือ ก็หาคำตอบไม่ได้ บอกแค่ว่า มีคนมาเรียกๆให้ไป พอนอนหลับก็ฝันร้ายสะดุ้งตื่น กูต้องตื่นมาปลอบ มานวดๆให้เพื่อให้มันหลับทุกคืนจนทุกวันนี้กูมีปัญหาพักผ่อนไม่เพียงพอ วิ่งงานได้น้อยลงแต่ยังต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเพื่อรักษาแฟนกูอีก ปัญหาหนี้สินก็ตามมา ทุกวันนี้เงินที่หามาได้ 80% คือใช้ไปกับเรื่องของมันหมดเลย แต่แฟนกูก็ยังคิดวนๆเหมือนเดิม อยากตาย วางแผนสั่งลาไว้ พูดเรื่องหมดเวลาย้ำๆๆๆทุกวัน จนกูก็คิดว่าตัวกูเองอาจจะซึมเศร้าไปแล้ว บางทีก็อยากบอกมันนะ มึงมัวแต่คิดเรื่องตายๆๆๆ แต่ไม่ได้มองที่ทุกคนพยายามให้มึงอยู่ พยายามช่วยให้มึงมีความสุขให้ได้ จนกูเองเป็หนี้เป็นสินมากมาย แล้วคือยังไง มึงก็แค่เสพสุขรับแต่ความสบายแล้วก็ตายไปจบ ปล่อยให้กูต้องค่อยๆประคับประคองชีวิตตัวเองกลับมาใหม่ โคตรเห็นแก่ตัวเลยว่ะ ใครคิดจะมีแฟน ต้องถามก่อนนะว่าเป็นโรคจิตเวช หรือ ซึมเศร้าอะไรป่าว