Last posted
Total of 1000 posts
มาอีกละ ไอ้อ้วน
มาถึงอแฟฟิศ 8ครึ่ง
ไม่มีงานมานั่งไถโทรศัพท์
แล้วก็นั่งสัปหงกท่านั่งทำงาน
มือขวาจับเมาส์ ตาปรือๆ พร้อมจะหลับ
ขณะนี้เพิ่งจะ 9โมงเองนะ ถ้าแม่งง่วง
ช่วงบ่ายหลังกินข้าวก็ว่าไปอย่าง..
โรคประหลาด แบบนี้เขาเรียกโรคลมหลับ
เคยทักมันก็ยังไม่ยอมไปหาหมงหาหมอ
ปล่อยแม่งหลับไปงึ้ละ
>>873 มากูกลับมารีวิววันนี้ เจ้านายเรียกกูไปคุยเรื่องลายมืออีกละ แถมพอกูบอกไปว่าไม่ได้จับปากกามานาน มือแข็ง ไหนจะพื้นที่เขียนเอกสารน้อย (ทำให้ต้องเขียนตัวเล็ก) ทีนี้กูก็ยิ่งต้องบีบตัวอักษรไปใหญ่ บวกกับกูเขียนไม่มีหัวอยู่แล้วบางตัว อธิบายไปปั๊บก็ไม่เชื่อกูอีก 555 ทีนี้เขาก็พูดเหตุผลที่เขาคิดมา ถึงจะไม่ใช่แบบนั้นแต่กูก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นแบบที่เขาคิดให้เรื่องมันจบ ห้าห้าห้า
ขอถามอะไรแปลกๆ มึงเคยซื้อของฝากไปให้ที่ทำงานแล้วไม่มีใครกินป่าววะ…. กุก็ซื้อไปเป็นมารยาทเฉยๆ ไม่ได้สนิทกับใครซะด้วย แต่ของมันจะเสียแล้วน่ะสิ ถ้าปล่อยให้มันเสียน่าจะเป็นประเด็นแตกตื่นในที่ทำงาน แต่ถ้าแอบเอากลับไปกินเองจะน่าเกลียดมั้ยวะ
>>879 มีทั้งต่อหน้าและลับหลังเลย เช่นประชุมกูก็เอามาวางตรงกลาง ชวนคนอื่นกิน แล้วก็หยิบเองด้วย
ส่วนกลับมาจากกินข้าวแล้วไม่เห็นใครอยู่ ก็มีแอบหยิบมาแดกบ้าง เพราะอยากให้มันหมด แต่สุดท้ายกินเยอะจนเบื่อแล้วก็จบที่ถังขยะ
ส่วนของมึงกูว่าเอากลับบ้านไปเหอะ ไม่มีใครแดกแปลว่าเค้าน่าจะไม่สนใจกัน กลัวน่าเกลียดก็แอบๆหยิบตอนคนไม่อยู่
มีคนถามขึ้นมาจริงๆก็อาจจะโกหกครึ่งนึงไปว่าเห็นมันใกล้เสียเลยเอาไปทิ้ง เพราะกลัวมันเน่าคาออฟฟิซก็ได้
ขอบ่นหน่อย (หรือถ้ามีคำแนะนำไรก็จะยินดีมากนะพี่โม่ง) กุพึ่งจบใหม่ ทำงานที่แรกวันนี้วันที่ 5 ละ (ไม่นับเสาร์-อาทิตย์ + วันแรกๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร)
คนที่เทรนกุมีหัวหน้ากับพี่อีกคนที่ทำตำแหน่งคล้ายๆกัน แล้วกุรู้สึกว่าพี่เลี้ยงไม่ค่อยชอบกุเท่าไหร่
เขาทำตัวกับกุไม่เหมือนกับคนอื่นอะ เขาจะตอบกุสั้นๆ ชอบทำหน้าแหยๆ นิ่งๆเวลาคุยกับกุ ดูไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยเท่าไหร่ แต่กับคนอื่นก็ยิ้มคุยเล่นต่อบทกันปกติ ไม่ค่อยมองหน้าสบตากุด้วย มองผ่านไปตลอดเลย เวลากุถามเรื่องที่เขาสอนไปแล้ว บางครั้งเขาก็กรอกตาถอนหายใจแล้วค่อยตอบ (อันนี้เข้าใจได้ น่าจะเป็นสาเหตุที่ไม่ชอบกุไหม แต่กุไม่เคยถามคำถามเดิมเกิน 2 ครั้งเลยนะ)
กุจริงจังกับงานกลุ่มมาก เวลาเห็นคนอื่นทำงานของตัวเอง แล้วยังต้องมาแบกงานกุเพราะกุยังทำไรไม่ได้เลย มันทำให้กุอยู่ไม่สุขอะ กุก็เลยกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้มาก พยายามจดแล้วก็จำทุกอย่าง แต่เพราะกุสมาธิสั้นก็เลยมีหลุดระหว่างเรียน ไม่ได้เข้าใจทั้งหมด + กุจะออกอะเลิร์ทหน่อย ยิ้มๆ ลนๆ ไม่ค่อยละเอียดรอบคอบ เน้นตอบเร็ว ไม่เน้นตอบถูก ขี้ลืมด้วย ก็เลยตกพวกดีเทลต่างๆ แล้วกุก็นิสัยอ้อนๆเหมือนเด็กอะ พี่เขาก็คงจะหมั่นไส้หรือรำคาญกุ
กุอึดอัดมาก แล้วก็ไม่ค่อยอยากจะเรียนหรือถามอะไรจากเขาเลย แต่ก็ใจดีสู้เสือไปเพราะกุก็อยากเป็นงานเร็วๆ พยายามปลอบใจตัวเองว่ากุเขามาช่วงที่เขากำลังยุ่งๆ พี่เขาต้องเร่งทำงานของเขาแล้วก็ต้องมาสอนงานกุอีก เขาคงกดดันอะ ก็เลยหงุดหงิดที่กุช้า รีบสอนรีบไปทำงานของตัวเองต่อ + เขาอายุมากกว่ากุ 3-4 ปีเอง ก็ถือว่าอายุน้อยเลยสำหรับการมาเป็น mentor น่าจะพึ่งสอนงานกุเป็นคนแรกเนี่ยแหละ เลยไม่รู้ว่าต้องประมาณไหน + เขาอาจจะเป็นคนแบบนี้อยุ่แล้ว อาจจะต้องทำงานไปด้วยกันนานกว่านี้เขาถึงจะเปิดใจให้
แม่ง ดูแล้วคงต้องใช้เวลาอย่างเดียวเลย ดีที่หัวหน้ากุดีมากๆๆๆ กุก็เลยมีกำลังใจ ตอนนี้กุก็พยายามทำความเข้าใจกับ process งาน เอกสารเก่าๆ ฟังคลิปเสียงที่อัด จะได้เห็นภาพงานของตัวเองมากขึ้น เครียด สิ้นเดือนต้องประเมินละ กุยังเห็นภาพทุกอย่างไม่ชัดเลย แถมพี่คนอื่นก็เริ่มเงียบๆใส่กุอีก OTL
>>881 เมิงทำงานแล้วจะลาออกไวไหมละ เขาคงเห็นเมิงดูไม่เอาอ่าว
แล้วเมิงเป็นผญ เปล่า ผญ มันไม่ค่อยสู้งาน
แค่ถามซ้ำ 2 รอบ ก็ไม่ได้เรื่องแล้วไหวพริบไม่มี
ลองใช้สมอง ถ้าเขาสั่งงานวันนี้ เมิงทำเสร็จเมื่อวานดู
เป็นกุก็เบื่อต้องมาคอยนั่งสอนไอโง่ ตั้งแต่ 0 ถามจริงๆนะ ถ้าเป็นเมิงเอง เมิงไม่เบื่อหรอวะ
บางทีภาระหน้าที่ก็ไม่ใช่ แต่ไม่มีใครรับเป็นพี่เลี้ยงเพราะคนอื่นงานยุ่งกว่า
แล้วสันดานเมิงก็ขี้อ้อนแอ็บแบ๋ว ทำงานไม่เป็น เมิงยังจะมีหน้ามาถามโม่งอีกหรอวะ 55555+
ของแบบนี้มันต้องเป๊ะๆ ไม่ใช่พลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คำตอบก็อยู่ในคำถามเมิงแล้วเนี่ย
>881 กูเคยมีพี่เลี้ยง ญ ในทีมที่มีผู้ชาย 2 คน (รวมกูแล้ว) อยู่ 4 ปี
ตีกรอบกูยับๆ งานเป็นกึ่ง research ขนาดสไตล์การเขียนเเม่งยังไม่เว้น
ปีเเรกไม่เคยชอบหน้ากู เช่นพอจะถามก็ไม่ค่อยตอบ หาว่ากูกวนสมาธิตอนทำงานบ้าง
แต่พอกูเขียนเป็นโน๊ตถามไว้ตอนว่างๆค่อยตอบกู ก็ไม่ชอบใจ
กูไม่เคยใช้ fax เเม่งทำเป็นหัวเสียจะเป็นจะตาย
ไอ้ห่ามีที่ไหนมันสอนบ้าง เเล้วกูเดินไปโท่งๆหาร้านเเฟกซ์ไปเรียนได้งี้อ่อ แม่งก็ต้องบอกเบอร์ภายในอยู่ดีปะวะ
บ.เหี้ยนี่แม่ง Manual ก็ไม่ทำ
ปีที่ 2 กูทำงานเป็นแล้วเเต่ยังไม่ไว้ใจกู คือแม่งถ้ากูไม่เก่งเท่าเขาก็ไม่ปล่อย แล้วจะให้ทำไงกูพึ่งมาได้ปีเดียว จะให้เก่งเท่าคนอยู่ 4 ปี
งั้นจะสมัคร Junior ทำเหี้ยอะไร กูเริ่มเข้าใจว่าเขาไม่อยากเทรนงานกูตั้งเเต่วันเเรกด้วยเหตุผลส้นตีนไรไม่รู้กูก็ขี้เกียจถาม
แล้วกูรำคาญงานกูไม่ผ่านมาตรฐาน ISO 69420 ของแม่งสักที กูเลยวิ่งตรงไปที่หัวหน้าเลย เขาก็ไม่ค่อยพอใจ เพราะข้ามหน้าข้ามตา แต่สุดท้ายแล้วผลลัพธ์ดีขึ้นเพราะเขาไม่ต้องรับผิดชอบละ แฟร์ๆ แม่งไม่ได้อยากสอนงานกูแต่แรกป่าววะ จะโมโหทำเหี้ยอะไร
ปีที่ 3 กูโซโลงาน คุยตรงกับหัวหน้าแล้ว ความสัมพันธ์ดีขึ้น และชวนกูคุยบ่อยเหี้ยๆเพราะกูเป็นตัวเลือกที่ใกล้ที่สุดเวลาเสี้ยนอยากนินทาหัวหน้า และกูไม่เคยเเย้ง เเต่ก็ก็ไม่เคยเเจมนินทาด้วยอะนะ
ปีที่ 4 กูออกละ ไกปู
สั้นๆ มึงหาคนอื่นในทีมสอนงาน หรือหัวหน้าไป
>>885 มึงเก่งมากกกกก สุดยอด
>>881 ไม่ต้องไปฟังไอ >>884 >>886 นะมันปั่นไปเรื่อย สงสัยว่างไม่มีงานทำมั้ง? กูคิดว่ามึงอาจจะต้องปรับตัวแล้วบังคับตัวเองหน่อยนะ จดไว้เยอะๆ แล้วทวนเอา จะได้เป็นงานเร็ว ลองนึกภาพ พี่ๆเขาอาจจะทำงานเป็นปกติ แต่พอมึงมา เขาต้องทำงานมากขึ้นเพราะต้องสอนมึงด้วยก็ต้องหงุดหงิดเป็นธรรมดา พยายามทำให้พี่ๆไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนมีงานเพิ่มดู สู้ๆนะ
การอดหลับอดนอน นอนไม่มีคุณภาพ
แล้วมาแอบนอนที่ทำงานทุกวัน วันละ
นิดวันละหน่อย บางทีว่างๆก็นอนแม่งชม.นึงไปเลย มันพอจะชดเชยได้มั้ยวะ
>>885 >>887 ขอบคุณพวกพี่มึงมาก ตอนแรกกุก็กังวล ตอนนี้น้อยลงแล้ว ขอบคุณที่แนะนำแล้วก็ให้กำลังใจนะ กุมีกำลังใจขึ้นกว่าเดิมมากๆๆ พวกมึงไม่ต้องห่วง กุเอาคอมเอาเอกสารเก่าๆกลับบ้านมาทบทวน แล้วก็ทวนงานตัวเองก่อนส่งทุกครั้ง 2-3 รอบเลย แล้วก็จัดตาราง+เผื่อเวลาทำงานส่งงานต่างๆด้วย ตั้งใจจะไม่เป็นภาระพี่ๆแน่นอน
ที่พี่เขาหงุดหงิดน่าจะเพราะงานยุ่งจริงๆ เพราะหลังกุโพสต์ คือช่วงที่เขาส่งงานกันหมดแล้วพอดี พี่เลี้ยงกุเขาก็ดูผ่อนคลายขึ้น ไม่หงุดหงิดไม่ทำหน้าตอนตอบงานกุแล้ว พูดจากันดีเลย แต่ก็ไม่ค่อยสุงสิงกับกุมากอยุ่ดี แล้วส่วนที่พี่เขาต้องสอนกุก็สอนไปช่วงยุ่งๆไปแล้วซะส่วนใหญ่ ตอนนี้เลยจะเป็นส่วนที่หัวหน้าต้องสอน ซึ่งดีมากๆๆ เขาเตรียมตัวทำสรุปทำเอกสารให้กุ ไม่รำคาญที่จะตอบกุ ชวนกุคุยไม่ให้กุเครียดมาก แล้วก็ชมกุด้วย กุตั้งใจไว้เลยว่าจะไม่ลืมช่วงเวลานี้ ในตอนที่มีคนใหม่เข้ามาแล้วกุต้องสอนงานเขา กุจะทำให้ได้แบบหัวหน้ากุ
พวกมึง กูเครียดมาก เพิ่มเริ่มงานใหม่วีคเดียว แล้วพบว่าพี่ที่ดูแลกูเวลาเขามีไรเขาไม่พูดกับกูตรงๆ แต่จะไปรีพอร์ตที่หัวหน้าเลย แล้ววันนี้หัวหน้าก็มารุมด่ากูตู้มเดียวงี้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องคำพูด ท่าทางกูไรงี้ เช่นมีวันนึงกูอาจจะถอนหายใจออกมาระหว่างเขาสอนงาน หัวหน้าก็มาด่ากูว่าไม่มีมารยาท ไม่สำนึกบุญคุญคนสอน ทั้งที่กูจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่ากูถอนหายใจจริงมั้ย บางทีกูแค่อึดอัดร่างกายหายใจไม่ทั่วท้องไรงี้อะ แล้วเขาพูดถึงขั้นกูไม่เหมาะกับองค์กร ประหนึ่งจะไล่กูออกเดี๋ยวนั้นเลย
แต่สวัสดิการมันดี(ตรงวันหยุดเยอะ) เงินก็สูงอยู่ถ้าเทียบกับที่อื่นในสายงานเดียวกัน กูจะทนต่อหรือพอดีวะ
>>890 มารยาทโครตทราม ลองใครพูดอยู่แล้วเมิงถอนหายใจสิ เมิงเป็นผญ ใช่ไหมเนี่ย ข้ออ้างมันไม่ขึ้นวะ
คำพูด ท่าทางมันบ่งบอก เมิงลองไปทำงานแล้วไม่ไหว้ผู้ใหญ่ดูสิ ทำไมต้องไหว้
ไปลามาไหว้คือวัฒนธรรมไทย
แล้วทำตัวแบบนี้ยังจะโทษคนอื่นอีก ที่บ้านครอบครัวเมิงได้สอนมาไหม ไม่ก็เพื่อนๆ มีใครเคยเตือนเมิงไหม
"สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล" สุภาษิตไทย ตอนนี้ก็ยังใช้ได้ แต่เด็กสมัยนี้คิดว่าตัวเองเจ๋งกว่าผู้ใหญ่
ภาษาไทยเมิงไม่ได้เรียน หรือ จำใส่สมองไว้ก็ดี
เรื่องแบบนี้มันคือเรื่องหล่อหลอมความเป็นเรา เมิงไม่สามารถซ่อนได้ ความคิดกับจิตใจร่างกายมันไปทางเดียวกัน
ผิดรู้ว่าผิดก่อน ไม่ใช่ดื้อเงียบ คนอื่นเขาไม่มีปัญหา ทำไมมีปัญหาอยู่คนเดียว อันนี้เมิงควรคิดได้นะ
ใครรำคาญเชิญใช้บริการ
>>>/vtuber/16496/6 วิธีบล็อกไอดีน่ารำคาญ (iOS ก็ทำได้) (ใหม่! แก้ปัญหา ID6)
>>891 มึงไม่เข้าใจคำว่า กูจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เหรอ ถ้าเกิดสิ่งนั้นกูไม่ได้ทำล่ะวะ เขาหลอกด่ากูเลยนะ แล้วกูก็รู้สึกผิดจริง กูขอโทษเขาหลายรอบมากทั้งที่กูไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ ถ้าไม่พอใจก็ให้มันพูดตอนนั้นสิวะ คนที่สอนกูนั่นแหละที่เป็นผู้หญิงแท้ คนปกติเขาไม่คุยกันก่อนเหรอ มีอะไรก็รายงานเลยรึไง ส่วนไหว้ไม่ไหว้เกี่ยวอะไร กูไหว้หมดทุกตำแหน่งต่อให้กูจะไม่รู้จักก็ตาม มึงหลอนอะไรมา กูมาขอคำปรึกษาดีๆเนี่ย แล้วคำว่าไม่สำนึกบุญคุณที่เขาพูดใส่กู มันถูกต้องเหรอไง การสอนงานกันนี่นับเป็นบุญคุณเหรอวะ อันนี้ไม่รู้จริงๆ
>>892 ห๋า ถ้าผิดรู้ว่าผิด กูรู้อยู่แล้ว ถ้ากูจำได้ว่าทำจริง กูก็จะยอมรับทันทีว่าผิด กูรู้ว่ากริยาแบบนั้นมันผิด แต่กูจำไม่ได้ว่ากูทำไง เก็ทมั้ย ส่วนเคสที่กูบอกหายใจไม่ทั่วท้องคือสิ่งที่กูเพิ่งมาสังเกตตัวเองว่าวันนี้กูก็ทำแทบทั้งวัน แค่มันไม่ได้มีใครมาผ่านกูในจังหวะนั้น แล้วแบบนี้ถ้ากูยังเป็นอาการนี้อยู่ พอมีคนมาเดินผ่านกูต้องกลั้นหายใจมั้ย กูต้องระวังตัวขนาดนั้นเลยมั้ย ไม่กล้าหายใจละไอห่า ตายๆไปเลย
ส่วนเรื่องความคิดกับจิตใจร่างกายมันไปทางเดียวกัน กูเห็นด้วยไง กูหายใจไม่เต็มที่ ร่างกายกูมันก็เอาตัวรอดไง พวกมึงนี่แม่งชอบตัดสินว่ะ
ฮือ ตกงานโดนไล่ออกมาครึ่งปีแล้ว อายุจะ 25 แล้วด้วย
รู้สึกสิ้นหวังกับตัวเอง มองคนอื่นก็มีแต่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ส่วนกูยังย่ำอยู่กับที่ อาจจะถดถอยลงด้วยซ้ำ
กูเหนื่อยแล้วอะมึง เหนือยกับชีวิตแล้ว เหนื่อยจะพยายามแล้วด้วย จริงๆช่วงที่ตกงานแม่งควรจะได้พักจิตใจ
แต่กูกลับคิดมาก กดดันตัวเองมาตลอด เหนื่อยเหลือเกิน อยกพอแล้ว
บ้าขนาดต้องคุยกับตัวเองเลยเหรอ
>>897 ว่าแต่ที่ไทยเดี๋ยวนี้ 25 ก็เริ่มคิดว่าเป็นอายุที่ควรประสบความสำเร็จแล้วเหรอ มันพึ่งเริ่มทำงานได้สองสามปีเอง กุรุ้ว่ามันฟังดูโลกสวยแต่มึงยังมีเวลาให้ลองผิดลองถูกอีกเยอะนะ ถ้าบ้านไม่ได้ลำบากอยากให้ลองเดินทางพบเจอคนใหม่ๆ รีเซ็ตตัวเอง ไม่ต้องไกลๆ หรือแพงๆ ก็ได้ เอาให้ได้ออกจาหอะไรเดิมๆ
ทำไมวันเสาร์มันหมดไวจังวะ
กูรู้ตัว่าตัวเองผิดที่เข้าสังคมไม่เป็น แต่ก็อดเศร้าไม่ได้อยู่ดี ว่ามันผิดชนาดนั้นเลยหรอว่ะ กับการทำงานเงียบๆ ไม่พูดเล่นอะไรกับใครเนี้ย (แต่เรื่องงานอะไรไม่เข้าใจ กูล้าพูดกล้าถามนะ) กูพยายามทำงานออกมาให้มันดี ทดแทนส่วนด้อยของกู แต่การกระทำของหัวหน้า ที่ดูรำคาญ รังเกียจไม่อยากอยู่ใกล้ มันแสดงออกชัดสุดๆ กลับมาร้องไห้ทุกวัน กูอยากเปลี่ยนนิสัยของจัวเองนะ แต่มันยากมากๆ แค่จะถามว่ากินอะไร กูยังติดวนในหัว5 6 รอบ กว่าจะกล้าถามออกไป
>>904 เปลี่ยนงานมั้ย งานแรกกูก็เจอแบบมึง ของกูเป็นบริษัทลูกของบริษัทฝรั่ง แต่วัฒนธรรมไทยจ๋า แล้วยังพยายามหลอกตัวเองว่าวัฒนธรรมฝรั่ง
ลาออกมาที่อื่นไม่เห็นเค้าจะประสาทแดกแบบนั้นกัน มองย้อนกลับไปแล้วไม่รู้ทนอยู่ไปได้ยังไง
คนที่นั่นก็ไม่เก่งอะไรกันหรอก เงินเดือนน้อยด้วย แต่ปั้นภาพลักษณ์ภายนอกกันสุดฤทธิ์ โคตรปลอม
เศร้าว่ะ การที่ต้องใส่หน้ากากซ่อนตัวตนของตัวเองเพื่อเข้าสังคมนี่มันเหนื่อยจริงๆนะ ยังทึ่งกับบางคนที่เคยทำงานด้วยเลยแบบว่าอยู่ต่อหน้ากันก็คุยจีบปากจีบคอกันเหมือนคนคถ้นเคย แต่ลับหลังใส่กันยับเหมือนเป็นศัตรูคู่อาฆาต
สัสเอ้ย วันนี้กุทำพลาดเยอะชิบหาย พลาดแบบถ้าเปนกุเจอก้คงวีนเหมือนที่พี่เขาวีนกุอะ การทำงานที่ไม่เหมาะกับตัวเองแม่งทรมานชิบหาย จะตายละสัส
>>911 เออ เศร้าสัสเลยแหละ พอเราดูออกว่าเขาไม่ชอบเรา มันก็ยิ่งไม่อยากคุย มีเขาอยู่รอบตัวแล้วแม่งรู้สึกผิดที่ผิดทางไปหมด ยิ่งพยายามคุยยิ่งอึดอัดว่ะ กุพยายามคุยแค่เรื่องงานอยู่ช่วงนี้ ถ้ามึงไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนตัวเองคุยเล่นกับเขาก็ได้ ไม่ก็หางานใหม่พลาง ๆ ไปเลย ยิ่งอยู่นานยิ่งเสียว่ะกูว่า
>>912 มึงเข้าใจกูมากอ่ะ คือแบบนี้เลย เขาปิดใจกูไปแล้ว กูที่พูดไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เป็น ยิ่งไม่กล้าพูดกับเขาเลย แล้วมันต้องทำงานด้วยกันไงประเด็น ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน กูคงไม่ต้องกลับบ้านมาร้องไห้แบบนี้หรอก ...😢 น้ำเสียง สายตา การกระทำ มันแสดงออกชัดแบบตะโกนอ่ะมึง อึดอัดไปหมด คือกูรู้ว่สปัญหามันมาจากตัวกู ที่เป็นคนเงียบ แต่นิสัยคนมันเปลี่ยนทันทีไม่ได้ กูเลยพยายามเปลี่ยนตัวเองทีล่ะนิด ให้กล้าพูด กล้าคุยขึ้น กูมีมิชชั่นต้องทักทายทุกคนวันลาะนิดด้วยซ้ำ ค่อยๆขยับไป กัลคนที่เขาไม่ปิดใจ กูทักไป เขาก็ยิ้มแย้ม คุยนิดๆหน่อยๆปกติ แต่กับคนที่เขาปิดใจ แค่เริ่มต้นจะทักกูยังไม่กล้าเลย มันเหมือนมีรังสีบางอย่างออกมาอ่ะ ไม่รู้ว่ากูจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้หรือกูจะกลายเป็นซึมเศร้าก่อน กลัวว่าถึงย้ายงาน ก็ต้องเจอคนประเภทนี้อีกอยูาดี (คนประเภทที่อคติกังคนเงียบๆอ่ะ )
กุว่ามันแสดงออกทางภาษากาย ความกระตือรือร้น อะไรเมิงไม่มีหรือเปล่า
ทำไมปัญหา มีแต่กับ ผญ อันนี้เมิงเคยคิดบ้างไหม แต่ผู้ชายเขาไม่เป็นกัน
พรุ่งนี้รู้สึกไม่อยากทำงานเลยว่ะ รู้ว่าก็ปกติของมนุษย์เงินเดือนกับวันจันทร์แหละ
แต่ไม่รู้ทำไมคืนนี้กูรู้สึกอยากพักต่ออีกวันมากเป็นพิเศษเลย
สวัสดีวันจันทร์ครับ
work hard ไม่ได้การันตีว่าเค้าจะไม่ lay off คุณออกนะครับ
ในแง่ธุรกิจคำว่าเมตตาไม่อยู่ในพจนาณุกรมครับ เวลาเค้า layoff เค้าไม่ได้ดูที่ผลงานใครดีใครขยันใครทำงาน 10 ชม ต่อวัน 7 วันนะครับ เค้าดูจาก profit และความสำคัญของ department และทีมต่างๆ ถ้าทีมไหนสำคัญน้อยสุดเค้าก็โละก่อนครับต่อให้คนในทีมนั้นเก่งระดับ NASA ก็ตาม
เพราะฉะนั้นอย่าไปเชื่อครับเวลาใครบอกว่า work hard to survive
work hard แทบตายคุณก็ die อยู่ดี <<<<<<<<< จำคำนี้ไว้นะครับ
>>916 https://i.imgur.com/vGoYFcq.jpeg
บางทีมันทำงานหนัก มันคิดของมันคนเดียวก็มีนะพวกนี้
สำหรับกุ ไม่ได้มีค่าอะไร
มันทำงานหนักแต่ผิดทางมีเยอะแยะพวกนี้ lay off ตัวเองก็มี นี่คือตัวอย่างเลย
สุดท้ายออกไปเตะฝุ่น คิดว่าตัวเองจะมีงานมารองรับ
แต่กุเชื่อนะว่าคนเก่งยังไงก็รอดได้ อยู่ที่เมิงเก่งจริงไหม ซึ่งส่วนมากจะคิดว่าตัวเองเก่งและสำคัญแบบคนที่กุโพสเป็นต้น
เคยโดนบอกว่าไม่ผ่านโปรกันเร็วสุดคือกี่วันอะเพื่อนโม่ง ส่วนใหญ่เป็นปัญหาเรื่องไหน แล้วรับมือยังไงได้บ้าง
กูเคยโดนสมัยจบใหม่ด้วยข้อหาเข้ากับคนอื่นไม่ได้ ในตอนนั้นกูไม่ค่อยคุยกับใครเพราะเกร็งว่าควรคุยยังไง แต่ด้วยความใหม่ พอ hr แจ้งว่ามีคอมเม้นแบบนั้นกูเลยออกเอง
แล้วงานที่ปัจจุบันก็เหมือนจะกำลังโดนข้อหานี้อีกเลย55 อยากเตรียมตัวไว้ก่อน อยากรับมือได้แบบไม่เสียผลประโยชน์หลังออกด้วย
เบื่องาน อยากโดน layoff บ้าง อย่างน้อยก็มีเงินชดเชยแทนที่จะออกตัวเปล่า
แต่ดูทางแล้วบริษัทที่กูอยู่ไม่น่าจะ layoff ง่ายๆ อย่างเลวสุดถ้าเค้าอยากให้กูออกคงหาทางบีบออกมากกว่า
>>919 ทั้งบริษัทมีกี่แผนก แผนกละกี่คน มีแม่บ้าน มียาม มั้ย? มึงจะไม่คุยกับใครเลยจริงๆหรอ ถ้างั้นกูว่าปัญหาอยู่ที่ตัวมึงเองแล้วนะ อย่างน้อยก็ต้องมีคุยเล่น chit-chat ในส่วนงานที่ตัวเองดูแลได้บ้าง หรือ แผนกข้างๆก็คุยเล่นนิดหน่อยได้ แต่งานต้องเป๊ะนะ มึงมีอารมณ์ขันมั้ย ถ้าไม่มี งั้นติดตามข่าว หัวข้อเด่นๆในแต่ละวันลองหาข้อมูลลึกๆบันทึกเมมไว้แต่แบบนี้ไม่แนะนำเพราะเปลืองพื้นที่ในสมอง และมึงจะเหนื่อย เสียเอเนอจี้ไปกับอะไรที่ไร้สาระมากๆ เอาเป็นที่ลองหัดคุยในอารมณ์แบบที่ไม่ใช่งานจ๋าๆดู อาจจะมีใช้คำสแลงบ้าง แต่ไม่ต้องพยายามสแลงจนดู คริ้นจ์ สู้ๆ โชคดีที่มึงโทรติด
>>922 ไม่ใช่มึง คือที่ล่าสุดนี้เขาต้องการคนไม่คุยน่ะ
ตั้งแต่ทำงานที่แรกกูคุยกับคนอื่นปกติ มีคุยเล่นบ้าง ตอนนั้นยังกล้าๆ กลัวๆ แล้วท้อปปิคส่วนใหญ่เขาคุยเรื่องคนในแผนกอื่นที่กูไม่รู้จัก กูเลยไม่กล้าแทรก ทีนี้หัวหน้าไปบอก hr ว่ากูไม่คุยงั้นงี้ hr แค่มาแง้มๆเตือน กูแพนิคเองเลยออก
ส่วนที่ใหม่คือ กูพยายามคุยชิทแชทให้ดูเฟรนลี่ ผลที่ได้คือ โดนเรียกตักเตือนว่าไม่ควรพูดคุยนอกลู่ทาง คนในที่ทำงานคือผู้ใหญ่ (แต่ดูแล้วไม่เกิน 30 กันเลยนะ) บวกกับเขาว่ากูพูดดังทำให้คนตกใจ ทุกคนไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน (กูสาบานว่ากูไม่ได้แหกปาก และจากการสังเกตกูพบว่าเขาพูดกันในระดับ เบากว่าปกติ กูก็เข้าใจเลยพยายามปรับ) แล้วกูก็ขอโทษเขาไปทุกเรื่องแหละ เวลาเหงาก็ไปคุยกับรปภ.แม่บ้านเอา คนนอกแผนกเขาปกติกับกูมาก แต่ผ่านไปไม่กี่วันเขาเรียกกูคุย ทำนองว่าขอโทษก็คือขอโทษ เขาไม่ได้ให้อภัย บลาๆ ให้กูคิดใหม่ว่าจะอยู่ที่นี่ต่อจริงมั้ย ทำนองกดดันอะ กูอาจจะจิตใจอ่อนแอด้วยมั้ง
>>923 โอเคๆ จากที่อ่านมามึงไม่ได้เป็นคนมีจิตใจอ่อนแอ เพราะกล้าทำอะไรที่แตกต่าง เพียงแต่มึงแค่อ่านสถานการณ์ไม่เก่ง คล้ายๆพวก Asperger(n.) ที่มึงต้องมีคือ สติ และ ความใจเย็น ค่อยๆอ่านสถานการณ์ไป ถ้าในวันทำงาน เริ่มที่ใหม่ก็อาจจะเงียบๆ คุยเฉพาะเรื่องงาน ระหว่างนี้ก็เป็นผู้ฟังที่ดีอ่านอารมณ์ อ่านธรรมชาติของสถานที่ทำงานก่อน แล้วค่อยดูว่าแต่ละคนสนใจเรื่องไหนบ้าง สัดส่วนหัวข้อที่คุยมีกี่เรื่องกี่เปอร์เซ็นต์ ยังไม่ต้องรีบมาก แต่ตั้งธงเอาไว้ภายใน 1 อาทิตย์ ต้องคุยเล่นสักอย่างได้ หรือถ้าสุดแล้วจริงๆ ก็ใช้วิธีเข้าหาด้วยการสอพลอ หาเรื่องชม เรื่องเยินยอไปเรื่อย แต่อย่าให้มากเกินหรือออกนอกหน้าเกินไป ตรงนี้ต้องระวังให้ดี มึงตั้งสติดีๆแล้วเข้าไปถามงานใครสักคน จากนั้นก็ขอบคุณแล้วชมสักเล็กน้อย ลองดูเว้ย โชคดีที่มึงโทรติด
>>923 อาจจะเรื่องบุคลิกเมิงด้วยมั้ง อาจจะต้องลองถามดูตรงๆไปเลยว่ามีตรงไหนที่เขาไม่ชอบ จะได้เอาไปปรับใช้ที่ใหม่ด้วย
พูดตรงๆ กูแย่กว่าเมิงอีก ไปทำงานวันแรกๆกุไหว้คนในออฟฟิศ(กุไปเช้ามาก ตอนเข้าออฟฟิศมีคนอยู่ไม่เกิน2คน) แล้วพอกุสวัสดีเขา เขาเมินกุนั่งแดกข้าวนั่งดูการ์ตูน กุเลยไม่ทำละแดกข้าวของกุบ้าง สรุปตอนน้องคนอื่นเข้าออฟฟิศแล้วสวัสดีพี่ๆ เขาแซะลอยๆว่า น้อง…นี่ดีเนอะ ไปลามาไหว้ น่าจะชมผสมแซะกู แต่กุก็ผ่านโปรมาได้ แค่โดนเหม็นยาวๆ บอกเลยกุโดนแซะหนักมากกกกก ปัญหาหลักเมิงน่าจะอย่างอื่น
อายุ 25-26 นี้เงินเดือน ไม่ถึง 20K นี้ ปกติไหมวะ🥲🥲
เป็นฟรีแลนซ์แล้วลำบากว่ะ กูทำแล้วได้เงินน้อย แต่มันดีตรงอิสระ และกูได้ทำงานที่ชอบเดีกว่าทำงานบริษัทเยอะ
ชีวิตพวกมรึงนี่ดูจะท้อแท้กับชีวิตกันเหลือเกินนะ กูทำงานใน Black Company ยังไม่บ่นเลยสัส เข้ากะ 24 ชั่วโมงทำมา 2 ปีกว่าไม่ได้ขึ้นเงินเดือนเหี้ยไรเลย แถมคุมเข้มอีก แล้วประธานบริษัทแมร่งมีหน้ามาบอกว่า เข้าใจนะที่อยาก Work life Balance แต่มันก็ life เกินไปหน่อย
เกินไปหน่อยเหี้ยไรละ เงินเดือนไม่ถึง 20K ยังจะเรียกร้องอะไรพวกกูอีกสัส ไม่ดักทืบก็ดีแค่ไหนละ
กูมาอัพเดต >>923 สรุปเขาให้กูเขียนใบลาออก เพราะไม่เชื่อว่ากูจะปรับตัวได้ เขาบอกว่าที่ขอโทษก็คือส่วนขอโทษ เขาไม่ได้คิดจะยกโทษให้
เขาให้ข้อเสนอคือ ถ้าไม่เขียนออกเองก็จะทำรายงานว่ากูไม่มีประสิทธิภาพ มีแนวโน้มว่าจะทำงานไม่ได้ ซึ่งลาออกเองก็จะให้เงิน 1 เดือน เหมือนกัน บวกกับเขาจะไม่ปล่อยกูไปไหนจนกว่ากูจะเขียนใบลาออก กูเจรจาว่าขอเวลาคิดได้มั้ย ตอนเย็นตอบก็ได้ เขาไม่ยอมสักทางเลย เขาบอกว่าการมีอยู่ของกูทำให้คนในองค์กรรู้สึกไม่สบายใจ (ที่นี่เป็นบอเล็ก มีพนง 6 คน) เขาพูดถึงขั้นว่า ถ้ากูอยู่ต่อ คนที่อยู่มาก่อนอาจจะไม่อยากสอนงานกู จนขั้นลาออกเลย กูคงผิดเองแหละ อาจจะมีบางครั้งที่กูคุยเล่นแล้วลืมใส่หางเสียงให้สุภาพ เขาเลยมองว่ากูลามปามรึเปล่า แต่กูสาบานเลยว่าไม่มีเจตนาจะไม่เคารพรุ่นพี่
>>932 ใช้คำว่าแนวโน้ม เพราะเขายังไม่เคยสอนงานกูจริงจังเลย ตั้งแต่ไปว้นแรกเขาจั่วเลยว่า จะสอนมารยาทก่อน คงยังสอนงานไม่ได้ มาตรฐานมารยาทกูกับเขาอาจจะไม่ตรงกันด้วยมั้ง ส่วนเรื่องหลักฐานต่างๆ กูเก็บอะไรไม่ได้เลย ตั้งแต่สัญญาจ้างแล้ว เพราะเขาตรวจตัวกูก่อนจะเข้าห้องเขาห้องที่เรียกคุย ว่าพกอุปกรณ์อะไรมารึเปล่า
กูรู้สึกว่าชีวิตแม่งโหล่ยโท่ยชิบหายเลยว่ะ
ปัจจุบันกูอายุ 3x ทำงานที่เดิมมาราวๆ 7-8 ปีละ เงินเดือนก็วิ่งอยู่ราวๆ 20k นี่ล่ะ บางเดือนอาจจะได้เยอะพุ่งขึ้น 30k แม้จะน้อยแต่ยังดีคือมันใกล้บ้านมากขี่จักรยานไฟฟ้าไปทำงานได้ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายไปโข แถมยังอนุญาตให้ไปทำงานสายได้ ชีวิตกูเลยชิลมาตลอดช่วงที่ทำงานอยู่ที่นี่
แต่พอมองอนาคตแล้วแม่งสิ้นหวังชิบหาย เพราะเงินแค่นี้มันคงไม่พอไปทำอะไรในอนาคตกูเองก็จะเกาะบ้านกินอยู่ฟรีแบบนี้ไปตลอดก็คงไม่ดี ทว่าการใช้ชีวิตแบบนี้ทำเอากูชินกับความสบายไปแล้วว่ะ จะให้ตื่นเช้าเตรียมเดินทาง 2 ชั่วโมงเข้าเมืองไปทำงาน แม่งก็รู้สึกไม่อยากทำละ ขนาดเพื่อนกูชวนกูไปทำงานกลางเมืองกูส่ายหน้าก่อนเลยแม้เงินจะเยอะขึ้น ทำเอากูรู้สึกว่าตัวเองแม่งติดสบายเกินไปรึเปล่ากันเลย
ถ้าจะย้ายไปอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานก็ใช่เรื่อง ในเมื่อกูมีบ้านอยู่ใน กทม. อยู่แล้ว
เป็นแอร์มันหารายได้เสริมจากการหิ้วของเข้ามาขาย/รับพรีออเดอร์อะไรพวกนี้ได้ด้วยมั้ง อีกอย่างได้ไปต่างประเทศบ่อยๆ ถ้าคนชอบเที่ยวน่าจะชอบ
วันนี้คุณไหว้เจ้าที่รึยัง
>>947 ถ้ากูมีHee .... เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยสนุกหว่ะ ไม่รู้ดิ ไปต่างที่ละเราไม่มีข้อมูลเลยว่าบางไฟล์ทไปพักบางโรงแรมจะโดนยกเค้าตอนไหนนี่ไม่โอเคหว่ะ ละมีรายได้พื้นฐานมันน้อยจนต้องไปหามาเพิ่มอีกจากงานเดียวที่เหนื่อยๆอยู่แล้ว มันควรจะอัพฐานจากรายได้เดิมตัวเองน่าจะดีกว่าไง จะได้ไม่ต้องไปวิ่งเต้นหารายได้เสริมที่ไหน
คิดยังไงกับwork hard work balanceที่โผล่ในโซเชียลช่วงนี้
>>952 https://i.imgur.com/vGoYFcq.jpeg
เอาสั้นๆนะ การwork hard แต่ไม่รู้จุดเป้าหมายของกลุ่มเป้าหมาย มันก็คือการเสียแรงเปล่า คนนี้สุดท้ายลาออกไปแล้ว
เพราะไม่เข้าใจอะไรเลยนี่ละ กุให้เมิงไปคิดสั้นๆนะ "งานเมิงมีคุณค่าประโยชน์กับสังคม ไหม"
ถ้า "ไม่" มันก็คือขยะ งานออกพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ โลกมันเป็นแบบนี้
ถ้ามองในมุมมองแคบๆ เมิงก็ไม่มีความก้าวหน้าในชีวิตได้หรอก เพราะสิ่งที่เรียกว่า safe zone เนี่ยละ
ยิ่งยุคนี้AI ทำงานแทนเราหมดแล้ว การศึกษา มีลูกเอาเข้าโรงเรียน จำเป็นอยู่ไหม??? ในเมื่อเรามีchatgpt
และAIตอนนี้อยู่แค่ระดับ 1 กำลังเข้า ระดับ 2 ระดับ 2 คือ มีความรู้ระดับปริญญาเอก
โดยมี 5 ระดับ แบบที่เมิงจะจินตนาการไม่ออกเลย ว่าระดับนั้นน่ากลัวแค่ไหน
เทียบกับ รศดอกเตอร์ ในคณะเมิงที่ฉลาดล้ำนั่นละ เมิงเคยคิดจะมีความรู้ก้าวข้าม ศาสตร์จารย์คณะไหมละ
มันคือกำแพง ที่ไม่อาจก้าวข้ามได้ AI ก็จะน่ากลัวยิ่งกว่านี้ และนี่คือ ระดับเลเวล 2 เท่านั้นนะ
สุดท้ายเมิงก็ไม่มีทางตามAIได้ ถ้าใครเคยเล่นเกมจะรู้ว่า AIมันน่ากลัวมาก มนุษย์ใช้เวลา เทรนทั้งชีวิต กับเวลา ชั่วชีวิต แค่ 60 ปี เอาแบบเทรนมาโครตนานเลยนะ แต่ AI สามารถเล่นเกมได้ประมาณ 180 ปีของเกมจริงในเวลาเพียง 10 เดือน
โดยการเทรนของ AI เกมหมาที่คุณก็รู้ว่าเกมอะไร เป็นการเล่นกับAIด้วยกันเอง ในห้องแห่งกาลเวลา หรือโลกคู่ขนานของAI
จะว่ากุขี้แพ้ก็ได้ แต่กุ I don't like expending more effort than i have to.
สิ่งที่AIขาด เมิงมีอะไรสู้ได้บ้างละ ฝากไว้ให้คิด
เป็นรุ่นน้องเตือนรุ่นพี่ที่ทำงานไม่ได้เหรอวะ
คือก่อนหน้านี้มันมีงานกินเลี้ยงที่บริษัท ตอนจบงานเขากินกันไม่หมด เขาก็เลยบอกให้กุกินให้หมดหน่อย กุก็โอเคไม่มีปัญหา แล้วระหว่างที่กุกำลังกิน
ยังกินไม่หมดเลยอีห่า ก็มาเก็บกวาดถูโต๊ะละ แล้วมันไม่มีที่วางอื่น (เก้าอี้ก็ทั้งยวบทั้งเอียง วางไม่ได้หกหมด) กุก็ต้องยกจานกับแก้วขึ้นมาถือไว้ ทีนี้กุเห็นว่ายังมีรอยเปื้อนๆตรงกลางโต๊ะ กุก็เลยบอกพี่เขาว่าพี่คะเช็ดตรงกลางด้วย หนูเหมือนเห็นมีรอย เขาก็มองหน้ากุนิ่งๆ แล้วก็บอกว่าวันหลังก็มาเช็ดเองเนอะ กุก็เลยตอบไปหยอกๆว่ากินอยู่ไงง แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่างั้นวันหลังก็ไม่ต้องกิน คือ??? กุเล่าให้แม่ฟังแม่กุก็ด่ากุว่ากุเป็นผู้น้อยไปสั่งผู้ใหญ่แบบนั้นได้ไง อ้าว ไอ้เหี้ย แค่เช็ดโต๊ะเนี่ยนะ
บ่นเฉยๆมึง เอาจริงๆ ที่เรื่องนี้มันติดอยุ่ในหัวกุ เป็นเพราะว่ากุไม่อยากจะยอมรับว่ามันเป็นความผิดของกุเองแหละ
มาคิดดูแล้ว กุก็พลาดเอง สิ่งที่กุควรทำตอนนั้นคือเงียบปากไว้แล้วค่อยเอาผ้ามาเช็ดทีหลัง ไม่ก็วางจานไว้กับพื้นแล้วขอผ้าแม่งมาเช็ดเองเลย หรือไม่ก็บอกไปเลยว่าไม่ต้องเก็บ เดี๋ยวกุเก็บเอง หรือไม่ก็ใช้คำพูดที่ดูเหมือนสั่งน้อยกว่านี้
ช่างเหอะ งานเลี้ยงไม่ได้มีหนเดียว ไว้รอบหน้าจะปรับปรุงตัวใหม่แล้วกัน
ปล. เรื่องดีๆ ก็ยังมีอยู่บ้าง ก็คือกุได้คุยกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นมากขึ้นนิดนึง : )
Are you ready?
เราเห็นเพื่อนคนนึงที่บอกว่าตัวเองเป็นโค้ชในเรื่องความรัก คือเพื่อนคนนี้เขาไม่เคยมีแฟน แล้วก็ไม่เคยมีคนคุยแล้วก็คุยไม่เก่ง เวลาใครไปปรึกษาเรื่องความรักเขาก็จะตอบไม่ได้เพราะไม่เคยมีใครเข้าหา แต่เขาก็จะบอกว่าตัวเองเป็นโค้ชในเรื่องความรัก
แล้วคือเรางงมาก หรือเราเข้าใจผิดมาโดยตลอดว่าโค้ชในเรื่องความรักนี่ต้องเซียนในเรื่องความรักถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นโค้ช
หรือ ไม่เคยมีคนคุยหรือแฟนก็สามารถเป็นโค้ชในเรื่องความรักได้😁😁
พวกเหี้ยนี่ก็โง่เหมือนแอดมินเว็บนี้
ช่วงนี้งานยุ่งมาก โหลดมาก ทำงานแบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เพิ่งรู้ว่าเมื่อวานคนอื่นเขาเจอจอฟ้ากันทั้งโลก 555 แสดงว่าบริษัทกูและในเครือไม่ได้ใช้ Crowdstrike สินะ เมื่อวานกูยังทำงานปกติ เมลเข้าออกปกติ ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าโลกภายนอกเขาปั่นป่วนกันสุดๆ เพราะจอฟ้า
>>963 กูโดน ตอนแรกกูเครียดชิบหายว่างานที่ทำมานานบางงานมันไม่ทันได้ backup ไว้ที่อื่น
แล้ว IT แม่งเอะอะชอบล้างเครื่องแบบไม่ถามก่อนด้วย ทำเอากูกินข้าวเที่ยงไม่อร่อยเลย
พอรู้ทีหลังว่าเป็นกันหมด แถมวิธีแก้ไม่ต้องล้างเครื่องก็โล่งใจละ
ครึ่งบ่ายออกไปเดินห้างเล่นชิวๆ แต่ที่กูสยองคือวันอังคารที่ต้องเข้าออฟฟิซไปให้ IT บริษัทแก้คิวจะยาวขนาดไหนวะ
ใจจริงคืออยากแงะเครื่องแกะเอา SSD มาเปิดในอีกเครื่องแก้เองแม่งไปเลย ขี้เกียจรอ แต่ถ้าบริษัทรู้นี่ถึงขั้นโดนไล่ออกได้ ไม่เสี่ยงดีกว่า
>>969 ปัญหามันอยู่ตรงแค่เปิดเครื่องมายังไม่ต้อง login ก็จอฟ้าเลยนี่แหละ
เลยใช้วิธีลง patch แก้จากส่วนกลางเหมือนปัญหาอื่นๆไม่ได้
แถมคอมบริษัทแบบนี้พนักงานเข้า safe mode ไปลบไฟล์ที่มีปัญหาเองเหมือนคอมบ้านไม่ได้อีก
ไม่งั้นให้พนักงานที่รู้เรื่องคอมบ้างแก้เองได้ก็ยังช่วยประหยัดเวลาไปเยอะ
ส่วนการที่บริษัทมึงไม่ใช้แปลว่ารอบหน้าหวยอาจจะออกที่โปรแกรมอื่นก็ใช่ แต่ต่อไปนี้บริษัทที่ทำโปรแกรมพวกนี้คงระวังกันมากขึ้น
ส่วนไอ้บริษัทนี้มีคนไปขุดว่าจริงๆอดีตก็มีปัญหาเยอะนะ แต่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ได้กระทบวงกว้างเท่านี้
แถมไอ้ CEO นี่เคยก่อวีรกรรมไว้สมัยเป็น CTO ของ McAfee จนบริษัทเละมาแล้วด้วย ไม่รู้ทำไมยังมีคนให้โอกาส
>>932 บ.เล็กๆมีพนงไม่กี่คนแบบนี้ เป็นงี้ทุกที่เปล่าว่ะ ที่เก่ากุตอนเข้าไปมีกันแค่ 7 คน 3 ในนี้รวมกุคือพนง.ใหม่ที่รับเข้ามาพร้อมกันแล้วกรรมไปตกที่พี่แอดมินหลักที่ต้องสอนงานทั้งสามคนแล้วพี่เขาก็มี task ของเขาที่ต้องทำเยอะมาก อยู่มาจนออกไม่เคยเห็นพี่เขาได้กลับตรงเวลาเลย กุเข้าไปวันแรกยังจำแต่ละอย่างได้ไม่หมดตอนเย็นเรียกจี้ถามกุอันนี้คืออะไรๆๆ ให้กุอธิบาย process งาน ระบบที่ใช้ กุก็ตอบตามที่กุจดไว้ซึ่งพี่แอดมินสอนไงกุก็จดตามที่พี่พูดแต่หัวหน้าแม่งก็แบบ แล้วยังไงต่อคะ อยู่แบบนี้ หลังกุกลับพี่ที่สอนโดนเรียกไปด่าว่าสอนยังไงน้องยังไม่เข้าใจคือแบบ มึง มันวันแรกนะ แล้วไหนจะทำงานโคตรไม่มีระบบ เอาแน่เอานอนไม่ได้ สั่งแบบนี้แต่ทำตามเสือกไม่พอใจแล้วให้ทำใหม่ยุ่งยากกว่าเดิม เอะอะเรียกเข้าห้องประชุมไปคุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องแค่นี้ก็เรียกคุย เสียเวลางานไม่เดิน เรื่องเล็กทำเป็นเรื่องใหญ่ได้ ไม่เคารพเวลาคนอื่นเรียกคุยเรื่องไม่สำคัญชอบมาเรียกเอาตอนใกล้จะเลิกงานแล้วเลทกลับตรงเวลานับครั้งได้ และใช่ แม่งเคลมว่าเราอยู่กันแบบพี่น้อง สวัสดิการไม่มีด้วยจ้า มีประกันสังคมอย่างเดียว กุที่เคยทำบ.ใหญ่ๆมาก่อนถึงกับไปไม่ถูกเปลี่ยนงานมา 2 ที่ก่อนหน้านี้เข้าไปแรกๆเขาไม่กดดันว่าจะต้องเข้าใจทุกอย่างภายในวันแรกเขาให้ค่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆไม่เรียกจี้ถามอันนี้คืออะไรๆ หลังออกมากุคิดเลยจะไม่เอาบ.เล็กๆคนน้อยแบบนี้อีกแล้ว
เออ งงอ่ะ ทำไม บ.กูทำงานร่วมกับระบบคอมด้วย บริการลูกค้าด้วยเทคนี่คือเส้นเลือดหลักเลย ถ้ามีระบบเน็ตเน่า หรือไฟฟ้าไม่ทำงานทีนึงนี่เรียกว่าขายของไม่ได้เลย แต่วันที่ระบบล่มทั้งหมด บ.กูทำงานได้ปกตินะ ไม่แน่ใจว่าเพราะไม่ได้ใช้บริการsecurity ของCloudstrikeรึเปล่าก็เลยรอดตัวไป
>>971 ปกติในบ. เล็กที่จะเจอความปสด. กูเคยทำใน บ.มีทุนหนาแต่ทีมในไทยมันเล็ก เวลาสอนงานเด็กใหม่แม่งเหมือนไล่เด็กใหม่ชิบหาย ตอนแรกมาแบบดูมีมืออาชีพนะ เข้าใจน้องใหม่ทุกคน แต่สักพักเวลาทำงานละคิดระบบงานเอง ทำอะไรเองละสบายเรามันไม่สบายใจก็เรียกมาติเตียน ตอนแรกกูprocessมันไม่ใช่จริงๆ แต่หลังๆมันมาด้วยอย่างที่มึงว่าอะ เช่นทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่, บางเรื่องให้เสียเวลา,ทำแบบนี้ทั้งๆที่อีกแบบลูกค้าได้รับงานไวกว่ามี,พวกลูกที่รักมักที่ชัง เดือนกว่าๆต่อมาก็คือเจอบ. ใหม่เป็นเจ้าที่ใหญ่กว่าเปิดรับคนทำงานแบบMass Recruitment กูเอาที่ใหม่ทันที
เจออีกที่ก่อนหน้านี้ช่วง Covid 19ก็บ. เล็กแบบกูลืมนึกไปว่าบ. มันเล็กมาก แล้วมารู้อีกทีว่าผลประกอบการโคตรแย่ ที่หนักเลยคือคนที่มาเป็นหัวหน้าคือฝ่ายจัดซื้อ ทำงานไม่เป็นแต่ทำทรงว่าสอนงานคนได้ หลอกเจ้าของไปวันๆ เห็นพี่คนนึงมาสมัครงานและสัมเสร็จละพอเค้าผ่านมาทำงานวันแรก เค้าโดนด่าติเตียนสารพัดเหมือนเค้าไปเอาน้ำกรดราดแตดแม่มันเลย สองเจ้านี้นีก็เป็นบทเรียนดีๆที่ทำให้รู้ว่าไม่ควรเข้าไปทำในบ. เล็กๆเพราะไร้มาตรฐาน+คนทำงานขาดวุฒิภาระจจะสร้างปัญหาให้เราได้ทุกเมื่อ
กูลองพัฒนาตัวเอง ด้วยการชวนคนไม่รู้จักคุยแหละ สรุป ปัญหามันไม่ใช่ว่ากูกลัวการเข้าสังคมขนาดนั้นว่ะ กับคนอื่นกูก็พอคุยเล่นได้ ถ้าเขามีท่าทางเปิดใจ ยิ้มแย้ม สบตา กูก็คุยเล่นได้แบบสบายๆเลยนี้หวา แต่คนที่ทำงานมันตรงข้ามเลย ตาแข็ง คุยงานไม่สบตา ท่าทางรังเกียจไม่อยากเห็นไม่อยากอยู่ใกล้ น้ำเสียงแข็งสุดๆ ท่าทางแบบนี้ จะให้กูกล้าคุยเล่นได้ไง แล้วพวกของเขาก็คงโดนบรีฟมาให้ไม่ชอบกูไปด้วย เพราะท่าทางต่างไปจากเดิมมาก เชิ่อแล้วว่าเหนื่อยงานไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยคนสิอยู่ยาก
>>975 ยินดีด้วยที่เอาชนะความกลัวของตัวเองได้ และ พิสูจน์แล้วว่ามันไม่ใช่ปัญหาของมึง ซึ่งเป็นปัญหาในสังคมที่บางทีก็จะเจอคนแบบไอ้ >>976 ที่สมองมันหยุดพัฒนาตั้งแต่อยู่ในครรถ์แม่มันทำให้มีระดับไอคิวต่ำกว่าสาหร่ายเซลล์เดียว พวกนี้มันจะมีอคติต่อคนอื่นไปหมด เหมือนปักธงตัดสินชีวิตคนๆหนึ่งไปแล้วโดยไม่ได้สนใจจะเปิดรับตัวตนหรือรับฟังใดๆ คนพวกนี้มันน่าขยะแขยงนะ คิดแต่ว่าตัวเองดีที่สุด ฉลาดที่สุด ทุกคนต้องเป็นฝ่ายเข้าหามัน ต้องเข้าใจมัน วิธีแก้เกมส์คือก็อย่าไปสนใจมัน คุยกันแค่งาน สื่อสารแค่ที่มันถามพอ เพราะพวกนี้มันจะคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดเลยต้องรักษาฟอร์มทำเป็นรู้ดีรู้มาก และมันจะพลาดง่ายๆจากความมั่นใจของตัวเองตรงนี้แหละ เอ็งทำดีแล้ว สู้ๆเว้ย
>>976 ส่วนเอ็งเป็นแค่ขยะเปียกเก่งแต่บนคีย์บอร์ด
>>971 >>973 กูคือ 932 เอง กูก็เพิ่งเคยเจอบอเล็กแบบนั้นเป็นครั้งแรก ขอบคุณเพื่อนโม่งมาก ที่ทำให้กูรู้ว่าตัวเองไม่ได้เจอเรื่องแย่ๆ คนเดียว ช่วงทำงานที่นั่นจนถึงลาออก(แบบโดนบังคับ) กูตั้งคำถามกับตัวเองทุกวันว่ากูนิสัยไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงขั้นสงสัยว่าที่ผ่านมาทำไมเพื่อนถึงมาคบกับกู บลาๆ แต่พอได้มานั่งทบทวนตัวเองบวกกับครอบครัวและเพื่อนก็คอยซับพอร์ตว่ากูไม่ใช่คนแย่แบบที่บริษัทนั้นเบลมมา กูก็ดีขึ้น
เป็นบทเรียนเลยว่ากูคงจะไม่เอาบอทรงนี้อีกแล้ว เข็ดจริงๆกับพวกมือถือสาก ปากถือศีล แถมมาทำให้กูเสียความเชื่อมั่นในตัวเองไปอีก
>>978 กอดมึงจ้าา จำคำที่โม่งบางตัวเคยสอนกูไว้นะ อย่าอยู่กับคนที่ทำร้ายมึง ...มันจะทำให้มึงเห็นคุณค่าในตัวเองมากกว่าเวลามึงเจอสังคมทำงานที่ใช่อ่ะ เจอแบบนี้มึงดีกว่าไม่เจอและโลกสวยไปเรื่อยๆนะ เพราะมีภูมิคุ้มกัน เวลาเห็นสัญญาณอะไรในที่ทำงานใหม่ละคิดว่าไม่ใช่จะได้รีบออกๆกันก่อน ไม่เสียสุขภาพจิตระยะยาว 55555
พวกมึง กูทิ้งประวัติไว้ในเว็บส้มแล้วบ.ที่โทรมาส่วนใหญ่โทรมาพูดแค่ว่าโทรมาจากบ.ไหนแล้วถามสนใจตำแหน่งนี้มั้ยแต่ไม่บอกรายละเอียดเลยว่าบ.ทำเกี่ยวกับอะไรตำแหน่งที่ออฟเฟอร์มาทำอะไรบ้าง แล้ววันนี้เจอยิ่งกว่าคือโทรมาพูดขอสายคุณxxx อยากนัดเข้ามาสัมภาษณ์งาน แต่ไม่บอกว่าโทรมาจากบ.ไหนแล้วตำแหน่งอะไรจนกูต้องถาม คือมันปกติมั้ยว่ะพวกมึง ด้วยความที่กูเปลี่ยนงานมา 2-3 แล้วเป็นองค์กรขนาดใหญ่ตอน hr โทรมาจะบอกหมดเลยบ.ทำเกี่ยวกับอะไร ตำแหน่งอะไรทำอะไรบ้าง เวลาเข้างานเลิกงาน หยุดวันไหนทำกี่วัน บางที่บอกเงินเดือนมาเลย จนกูไม่ต้องถามจะมีก็แค่สโคปงานถามเอาให้ชัวร์ แต่ละที่กูลองเสิร์ทดูล่ะ บ.จริงๆไม่หลอก แต่รู้สึก hr แม่งไม่มืออาชีพว่ะ จนไม่อยากไปสัม กลัวเป็นบ.เล็กคนน้อย เราอยู่กันแบบครอบครัว อยากที่พวกมึงบ่นๆว่า
ทำงานธนาคาร หันซ้ายก็เจอน้องกระโปรงสั้น หันขวาก็เจอน้องกระโปรงสั้น นั่งหำแข็งทั้งวัน แล้วแม่งชอบเล่นถึงเนื้อถึงตัวกู ทำไงดีวะ
รู้สึกเหมือนจะโดนเด็กถอนหงอกว่ะ คือมันมีอีน้องคนนึง(เพศเมีย) ชอบพูดขัดกู แนวๆว่า ไม่พี่ ฟังนะ ความหมายคือยังงี้ๆ หรือไม่ก็ พี่หมายถึงยังงี้ใช่มั้ย แบบนี้คือต้องบอกว่าอย่างนี้นะ ซึ่งกูพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่น่าใช่ เพราะมันมีอีน้องนี่คนเดียวที่ชอบขัดกูแบบนี้ ละบางทีตอนมันมาอธิบายเสริมจากกู มันก็แค่ทำพูดวกไปวนมา แล้วก็สรุปจบแบบเดิม กูต้องจัดการมันยังไงวะ สงสัยแม่งเขม่นกูตั้งแต่ตอนไปดูงาน แล้วกูก็ทำเอกสาร ออกแบบฟอร์มไว้จดบันทึกให้ดูเข้าใจง่ายๆ แต่อีน้องนี่มันหิ้วไปแค่ตารางเอกเซลโง่ๆก็โดนเจ้านายดุไปว่าทำไมไม่เตรียมเอกสารมาเหมือนกู มันอ้างว่า ก็คนก่อนๆเค้าให้หนูมาแบบนี้ มันเลยเขม่นกูตั้งแต่ตอนนี้ละมั้ง(ตามนิสัยพวกหมูตัวเมีย)
แอบน้อยใจที่แบบทำอะไรนิดหน่อยหัวหน้าไม่พอใจงานกู ต่อให้ทำดีแค่ไหนก็ตาม กูโกธรและน้อยใจมากนะแต่กูสามารถระงับความโกธรได้ กูจะไม่พูดเวลากูไม่พอใจเพราะกูเชื่อว่าถ้ากูพูดทีคือกูใส่เต็มร้อยแน่นอน กูเลยเลือกที่จะเงียบ ไม่เถียง ไม่หืออือ อต่ถ้าถามกูก็ตอบ
มาวันนี้หัวหน้าถามว่าเขาทำไรไม่พอใจหรอ กูเลยตอบไปว่ากูน้อยใจที่หัวหน้าบอกงานกูก๊อบงานคนอื่นแล้วเอากูไปด่าลงกลุ่ม ทั้งๆที่กูไม่ได้ก๊อบใครเลยกูนั่งทำของกูคนเดียวคนอื่นก็รับรู้ว่ากูไม่ได้ทำ แล้วรู้ป่ะหัวตอบว่าอะไร “โหเรื่องแค่นี้เองอย่าไร้สาระเอาเรื่องนี้มาโกธรสิ” กูปรี้ดแตกเลยจากที่โกธรแต่คุมสติได้กูเจอคำนี้กูปรี๊ดมากมึง แบบกล่าวหาว่ากูก๊อบงานแล้วไปประจานกูลงกลุ่มทั้งที่กูไม่ได้ทำ แถมขอโทษก็ไม่มีสักคำ หัวหน้าเหี้ยไรว่ะกล่าวหาลูกน้องไม่ขอโทษอีก แถมมาพูดแบบนี้ใช่คำที่ควรพูดจากปากหัวหน้าหรอว่ะ? แล้วรู้ป่ะพอกูมาคุมสติกลับกลายเป็นกูที่มาคิดมากว่ากูพูดแรงไปไหมอีก กูเหนื่อยละ
ตอนนี้กุทำงานที่ออส ก้เปิดบช.ที่นี่เลยไม่เคยโอนเงินกลับไทย ทีนี้ที่นี่ดอกเบี้ยมันเยอะกว่าถ้ากุจะย้ายเงินฝากที่ไทยมาแช่บช.ที่นี่ได้มั้ยวะ กุพึ่งลองสมัครไวซ์แต่ไม่รุ้ไงมันโอนจากบช.ไทยมาเข้าไม่ได้ ทำได้แต่โอนเงินบช.ออสเข้าไวซ์เหมือนเตรียมส่งกลับไทย
>>984 วันนี้ประชุมหัวหน้าก็ไม่หยุดเอากูไปพูดที่ห้องประชุมว่ากูก๊อบงาน ทั้งๆที่กูไม่ได้ทำ เมื่อวาณกูด่าเขาชุดใหญ่ไปแล้ววันนี้กูก็เถียงกลับจนกูขี้เกียจพูดแล้ว พอกูโอเคถ้าคิดว่ากูก๊อบงานเดี๋ยวกูทำใหม่ให้ พอกูทำใหม่ก็บอกงานยังคล้ายเหมือนเดิม กูท้อมากเลยนะ เสียเวลาใช้ความคิดไปเยอะ ลงมือไปเยอะเจอพูดแบบนี้ คือเฟลมากเขากลายๆบีบให้กูลาออกหรือป่าวว่ะ
พวกผู้หญิงอออฟฟิศนี่ตลกว่ะ แค่คนมาใหม่ตอบกลับเมลล์โดยไม่ได้ใช้เทมเพลตเก่า ก็แซะเค้าละ หาว่าอยากเด่น อยากหักหน้าคนเก่าๆ คือมึงพิจารณาก่อนมั้ยว่าเค้าไม่รู้ ไม่มีใครบอกรึป่าว แล้วตอบเมลล์ทั่วไปมันจำเป็นต้องมีเทมเพลตไหม ไร้สาระจริงๆพวกหมูตัวเมียเนี่ย(บางตัว)
รอให้เขาไล่ออกดีกว่าแหละป่ะ
>>991 ไล่ออกต้องได้รับเงินค่าตกใจ 1 เดือนนะ ขอเสือกหน่อย ไล่ออกเพราะเมิงทำความผิดอะไรวะ ปกติจะมีให้เซ็นต์เอกสารยอมรับความผิด ตรงนี้ต้องดูดีๆนะ ว่ามันให้มึงจ่ายค่าชดเชยอะไรมั้ย แล้วก็ดูวันที่เอกสารดีๆ มันจะใช้อ้างอิงเหตุผลที่ไล่เมิงออก ดูดีๆอีกที มีระบุขอไม่รับค่าตกใจมั้ย เป็นไปได้ ขอถ่ายรูปหรือสแกนเอาไว้เลย เอาตอนที่เมิงยังไม่เซ็นต์นะ
>>986 ไม่รู้ทำงี้ได้ไหม .... ใช้western union เป็นตัวกลางได้ไหมวะ? ลองใช้stripeยังอ่า? หรืออีกทางนะ ใช้paypalโง่ๆได้ไหมวะ? แบบว่าโอนบัญชีฝั่งไทยผูกแบงก์ไทยไปฝั่งบัญชีออสของมึง จำไม่ผิดมันเปิดสองบัญชีได้ในคนเดียวกันนะ.... แต่เห็นในwestpacละ เหยดเข้ ดอกเบี้ย 3-4% ต่อปี ... บ้าไปแล้ว ถ้าทำงานในออสละมีบัญชีถูกต้องตาม กม.ก็เปิดterm depositได้ทุกคนไม่สนสัญชาติจริงดิมึง?
>>993 เดี๋ยวไปลองหาข้อมูลทุกเจ้าที่ว่ามาเลย ขอบใจมาก กุกะเอาเงินมาแช่ใน ing ดอก 5.5% แค่มีเงื่อนไขเงินต้องเพิ่มทุกเดือนกับใช้บัตรจ่าย 5 รายการ กุคิดแล้วว่าต้องเสียfee ค่าแปลงเงินโอนมาตอนแรกนี่แหละแต่หักลบกับดอกแล้วพอคิดเป็นออสไปไทยยังไงก็คุ้ม กุไม่ไ้ฉลาดพอจะเล่นหุ้นก้หาทางเก็บเล็กเก็บน้อยเอาแบบนี้ล่ะวะ 555 ปล.กุมาถูกกฎหมาย โครงการเวิ้คแอนด์ฮอลิเดย์
กูจะแก้เผ็ดอีจอมวีนที่ทำงานตัวนึง ตอนนี้รู้รหัส พนง.มันและรู้วิธีเข้าไปสวมรอยแทนมันในเว็บระบบขององค์กรละ ที่ผ่านมาแผนกกูเปลี่ยนชุดหัวหน้าใหม่ ละบัญชาการไม่ได้เรื่อง แถมมันก็เริ่มกลับมาออกลายต่อเพราะรู้ว่าหัวหน้าคนใหม่มันไม่รู้สันดานไง ที่ผ่านมาก็พยายามทำงานเอาหน้าต่างๆนาๆให้ดูเหมือนว่าทำงาน เลยก่ะว่าจะสวมรอยเป็นมันเข้าไปวีนฉ่ำให้HRรับรู้แทนกู ซึ่งกูว่านี่ยังเป็นสูตรสำเร็จที่ไม่เวิร์กพอหว่ะ มีคอมโบแนะนำให้กูได้ไหมวะ? อาจจะเป็นในทางที่แบบที่ทำงานพวกมึงทำกันได้อ่ะ เพื่อบางทีกูเอาปรับใช้ได้ โม่งแบบพวกมึงเคยทำกันไหมวะ แบบใช้วิธีเหี้ยๆแก้เผ็ดคนtoxicแบบนี้5555
>>997 let her drown in her venom. อยากเอาหน้านักก็สวมรอยเป็นมัน เสนอหน้าไปรับงาน ช่วยคนนั้นคนนี้เยอะๆสิ แล้วคนพวกนี้มันจะพยายามรักษาหน้าไว้ มันไม่มีทางปฎิเสธ "ชั้นไม่ได้เป็นคนรับ" แต่มันจะปั้นหน้าปลอมๆแล้วแบกงานไว้ทั้งหมด ถ้ากำหนดวันเวลาส่งมอบงานไปด้วย จะยิ่งบีบให้มันเครียดหนักๆไปอีก จนถึงจุดๆหนึ่ง Breaking point มันจะสติหลุด มันจะวีนแว้งกัดทุกคน เพราะสมองมันไม่สมารถรับอะไรได้อีกแล้วเลยต้องสร้างกลไกป้องกันตัวเองขึ้นมา แล้วตอนนั้นทุกตนจะเห็นสันดานที่แท้จริงของมันเอง Thank me later bro.
>>998 คือไอระบบเว็บองค์กรเนี่ย เสียอย่างนึงคือ ...ระบบตรงนี้มันเอาไว้สำหรับพูดคุยการอบรมหลักสูตรการทำงานในที่ทำงานไง แต่มันมี HRมาสอดส่องอะไรในเว็บบอร์ดเยอะอยู่ กูก่ะจะเอาตัวตนมันแทงข้างหลังหัวหน้าดูเฉยๆ แต่อยากได้คอมโบจัดหนักกว่านี้ว่าจะเอาอะไรอีกดี มีสักแผนเพิ่มไหม? ปลาปักเป้าแม่งตายเพราะพิษตัวเองยากไง
แผนมึงที่ว่าแบบนี้ถ้ากูต้องมีเวลาทำงานกับมันเนี่ย กูจะมีปัญหาเอาอ่ะดิ เพราะต้องลางานเพื่อหนีมันไง วินัยกูเสี่ยงเสีย แต่มันไม่ค่อยยอมทำงานนะว่าตรงๆ เวลาทำงานกับมันด้วยมันจะใช้ปากทำงานละมาว่ากูท่าเดียว คือทำงานแบบใช้ปากทำงานอ่ะ ละเกาะแรงงานชาวบ้านเขาเอาเข้าว่า มันมีคนทำงานแนวนี้ละใช้สันดานแบบนี้ขึ้นตำแหน่งหัวหน้ามาได้แล้วไง คงเลยหวังเจริญรอยตามหาคนเป็นที่รองรับอารมณ์มัน ทุเรศจัด
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
