>>41 กุไม่เห็นด้วยกับเรื่องที่มึงเปรียบเทียบด้วย มึงบอกว่าการแคร์สังคมที่มีสีแค่ 12 แท่งในขณะที่เพื่อนมี 48 แท่ง นั้นเหมือนเด็กประถม คือมนุษย์เราในแต่ละช่วงวัยมันก็มีเรื่องที่แคร์แตกต่างกัน เด็กประถมก็คือเรื่องสี แต่ผู้ใหญ่ก็มีเรื่องอื่นเช่น ฐานะทางสังคม คู่ครอง มันไม่ได้หมายความว่าโตแล้วจะไม่แคร์ไรเลย หรือถ้ายังมีเรื่องให้แคร์อยู่จะกลายเป็นเด็กอะไรแบบนั้น มันก็ยังแคร์อยู่น่ะแหละ แค่เปลี่ยนเลเวลของเรื่องที่มันแคร์ให้มีความจริงจังและส่งผลกระทบจริงๆตามอายุ มึงพูดเหมือนกับมีแต่เด็กเท่านั้นที่จะเสียความมั่นใจถ้ามีของไม่เหมือนเพื่อน ซึ่งกูว่าไม่จริง ทุกช่วงอายุสามารถเป็นได้หมด มึงจะพูดถูกถ้าต้นเรื่องมันมาบ่นเรื่องดินสอสีแล้วมึงบอกว่าคนที่แคร์เรื่องดินสอสีมีแต่เด็กประถมว่ะ กุว่ามึงน่าจะมีแนวคิดแบบพุ่งชนปัญหาไม่แคร์เวิลด์ แต่มึงไม่ได้มีความเข้าใจในมนุษย์มากพอที่จะรู้ว่ามันปกติที่คนอื่นจะมั่นใจได้ไม่เท่ามึงว่ะ มึงเลยจัดจ์ว่าคิดแบบนี้เหมือนเด็กประถม
กุยกตัวอย่างอีกแบบ สมมติเพื่อนทุกคนมึงเป็นเจ้าสัว แต่ตัวมึงเป็นพนักงานเงินเดือนขั้นต่ำ พอเจอกันทุกคนคุยแต่เรื่องที่มึงตามไม่ทัน เช่น การทำธุรกิจ การเลี่ยงภาษี บลาๆ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของคนรวยที่คนจนไม่เคยรู้จัก มึงคิดว่ามึงที่นั่งในวงนั้นจะไม่รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ที่ของกูได้หรอ ถึงมึงจะไม่ได้สนใจเรื่องอยากรวยแต่มันก็ส่งผลกับมึงอยู่ดี นั่นแหละคือความแปลกแยกที่ทุกคนอยู่ในจุดเดียวกันหมดยกเว้นมึง