กูรู้สึกผิด รู้สึกเลวมากเลยว่ะ กูมีแฟนแล้วคบกันมาสิบปีเศษละ มันเลยไม่หวือหวา กูปลงกับการแต่งงาน ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วด้วย เพราะแฟนกูก็ยังไม่มีความเป็นผู้นำ ส่วนกูก็เหมือนจะปลงแล้ว อยู่ห่างกันด้วย แล้วแม่กูก็ไม่ชอบเขา กูเลยเฉยๆ ที่จะทำอะไรให้มันคืบไปข้างหน้ากับคสพ.นี้ จะเลิกก็ยังรู้สึกผูกพัน เหมือนจะยังรักอยู่ ก็เลยปล่อยแม่งมาแบบนี้ เพราะก็ไม่มีความจำเป็นต้องเลิก
จนนนนนน มีคนต่างชาติเข้ามาคุยกับกู (ปกติถ้าเป็นคนไทย กูไม่คุย ไม่เปิดโอกาสทั้งสิ้น เพราะกูขี้รำคาญ แล้วกูมีแฟนแล้ว ๆม่ชอบทำอะไรแบบนั้น) กูอยากฝึกภาษาตอนแรก เฉยๆ เลย แต่ไปๆ มาๆ เขาเสือกหล่อด้วย ความคิดก็ดูโต เอาการเอางาน จริงจังกับหารหาเงินมาก กูบอกเขาแต่แรกว่ากูมีแฟนแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม กูกับเขาก็คุยกันแบบ เหมือนคนจีบๆ กันอ่ะ หรือมันแค่ยังไม่กี่วันก็ไม่รู้ ช่วงโปรไรงี้ แล้วเขาก็ถามถึงแฟนกูตลอดด้วยนะ เหมือนเขาก็อยากจะยั้งๆ หยั่งเชิงกู เฮ้อ~ อีสัสเอ้ย ทำไมกูเลวแบบนี้ (กูบอกแฟนกูนะตอนเขาทักมา แต่ที่คุยกันเรื่อยๆ แบบนี้ ก็เฉยๆ เงียบๆ ไม่ได้รายงาน รู้สึกถ้าพูดไปคงอึกอัก เพราะปกติกูบอกแฟนทุกเรื่องไม่เคยมีความลับเลย) …เป็นเพราะเลือดกรุ๊ปบีรึเปล่า~