>>228 หลายๆอย่างเป็นไปตามที่ >>231 บอกเลย เมืองนอกก็มีนะ มึงนึกถึงแคนาดาที่ประชากรบางสัสๆ จ้างงานน้อยตามจำนวนประชากร มหาลัยดีๆจะเจอหัวกะทิและบริษัทระดับชาติเตรียมจองตัวด้วยคอนเนคชั่นกับเส้นสายแบบ100%เลย หรือสิงคโปร์ เกาหลีใต้ก็ได้ สถาบันมันดึงดูดคนประเภททายาทกิจการ , ลูกท่านหลานเธอ , ครูผู้สอนเป็นนักธุรกิจหรือเศรษฐีนีเรียนแต่วิชาการรัวๆเพื่อถ่ายทอดความรู้ได้ ให้เส้นทางแจ่มๆกับหัวกะทิในสถาบันได้ ใน จุฬา,มธ, สามพระจอม มีอะไรแบบนี้เต็มไปหมด เทียบกับ ม.รามนะ ความต่างคือต่างมาก มึงจบมามีแต่วุฒิไม่มีคอนเนคชั่น และที่เลวร้ายกว่าคือ งานpart-timeสำหรับเด็กราม รุ่นพี่รามเองไม่เคยไว้ใจหาจ้างเด็กในรามให้ทำ ไปหาในเด็กสถาบันดังๆแถวสามย่าน รังสิตกันทั้งนั้น .....แต่จำใจต้องเรียนเพราะเงิน จังหวะเวลา สถานการณ์ไม่เหมาะก็มี ยังไงก็เถอะ จบมาแบบไหนไม่สำคัญเท่าหลังจบไปนะ คอนเนคชั่น รายได้ ทักษะ ของพวกนี้หาได้มากกว่านี้หลังจบไปได้หลายเท่าตัวอยู่ที่ตัวคน จังหวะ กับอะไรหลายๆอย่างด้วยนะ