ตอนนี้คสพ.กุกำลังมาถึงช่วงเปราะบางว่ะ ในที่สุดวันนี้แฟนกุก็พูดยอมรับออกมาตรงๆแล้วซักทีว่าความคิดอะไรหลายๆอย่างของกุกับเขามันสวนทางกัน ซึ่งจริงๆก็เป็นสิ่งที่กุรู้สึกมาสักพักใหญ่ๆแล้วล่ะ ตอนนั้นกุคิดบ่อยมากว่าคสพ.ของกุกับเขามันจะไปได้ถึงขั้นไหน ที่ผ่านมากุรู้สึกว่ามันคงหยุดอยู่ที่แค่คำว่าแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะหมดความอดทน ใครคนใดคนหนึ่งได้เจอคนอื่นที่ดีกว่าแล้วแยกย้ายกันไป ซึ่งในที่สุดวันนี้ก็ได้เปิดอกคุยกันตรงไปตรงมาจริงๆซักที ก่อนหน้านี้กุก็คิดอยู่ในหัวตลอดว่าถ้าเลิกกันมันจะดีกว่าไหม อย่างน้อยกุก้คงไม่ต้องมาถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้ จนเมื่อก่อนหน้านี้ไม่นานก็ทะเลาะกันครั้งใหญ่ถึงขั้นเกือบจะเลิกกัน ตอนนั้นก็เป็นกุที่ยังทำใจเลิกกันไม่ได้ พอถามเขาว่ายังรักกันอยู่มั้ยแล้วเขาตอบมาว่ารัก กุเลยกัดฟันกลืนความเสียใจทั้งหมดลงคอไปแล้วก็ตัดสินใจลองดูอีกที อย่างน้อยครั้งนี้ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดเป็นครั้งสุดท้าย
จริงๆนอกเหนือจากเรื่องที่ทัศนคติบางอย่างไม่ตรงกันแล้ว มันก็มีเรื่องอื่นอีกหลายๆอย่างที่เป็นประเด็น อย่างเรื่องที่บ้านกุไม่ค่อยเห็นด้วยที่กุคบกับเขา หรือเรื่องที่เขางานยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาคุยกัน อะไรทำนองนี้แล้วก็อย่างอื่นหลายๆอย่าง พอทุกอย่างมันค่อยๆสะสมพอกพูนในใจกุ ค่อยๆถ่วงให้ใจกุรู้สึกหนักอึ้งขึ้นทุกวัน จนบางทีกุก็อยากจบคสพ.นี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเพราะไม่อยากรู้สึกเจ็บปวดอีกแล้ว แต่พอว่างได้มาเจอกัน ได้คุย ได้ฟังคำว่ารัก กุก็รู้สึกเหมือนไอ้ที่กุเสียใจ คิดมาก รู้สึกแย่มากมายทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นแค่สิ่งที่กุคิดไปเอง แต่แล้วพออะไรๆมันเหมือนจะดีขึ้นก็ดันวนลูป แล้วก็เป็นวงจรซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้อยู่เป็นปีๆ
พอมาวันนี้ ที่เขายอมรับออกมาตรงๆว่าเขาก็สงสัยว่ากุกับเขาจะไปกันรอดไหม พอได้ยินแล้วใจนึงมันก็โล่งใจว่ากุไม่ได้คิดไปเองคนเดียว แต่อีกใจมันก็ยังเสียใจอยู่ดีแฮะ ทั้งที่พยายามเตรียมใจ เตือนตัวเองไว้เสมอๆแล้วก็เถอะ แต่จนตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้บอกเลิกกุหรอก เขาบอกว่าเราลองดูกันอีกหน่อยแล้วกัน แล้วก็ตกลงกันว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็ขอให้บอก อย่างน้อยก็อยากจากกันด้วยดี เป็นพี่น้องที่ดีต่อกันต่อไป กุก็รับปากไปแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่าถึงเวลาจริงจะทำได้มั้ย เพราะกุคงทำใจไม่ได้ง่ายๆขนาดนั้น
ก็เพิ่งได้รู้กับตัวก็ตอนนี้เองว่าแค่รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ