สัสเอ้ย กูเก่งวิชานึงมาก กูนี่แม่งโคตรเทพ และกูจบมาสายตรงเลย ตอนนี้กูทำงานแล้วเป็น expert สายนั้น นับตั้งแต่เรียนจบจนตอนนี้ก็ผ่านมา 8 ปีละ ทีนี้มีน้องปี1คนนึงที่รู้จักกันเขาพึ่งจะมาเรียนวิชาที่กูถนัดพอดี เขาเลยอยากให้กูสอน กูก็เต็มใจสอนเว้ย แล้วมันมีสูตรนึงที่แม่งง่ายมาก กูสอนสูตรนี้ให้คนมาหลายคนละ จะกี่คนกี่คนก็เข้าใจ เพราะมันง่ายชิบหาย ง่ายจริงๆ ง่ายสัสๆ ถอดสมองก็อปสูตรคือหาค่าได้เลย แต่เด็กคนนี้แม่งไม่เอา ไม่ใช่ว่ากูสอนแล้วเขาไม่รู้เรื่องนะ แม่งไม่เอาเลยแบบไม่อยากจำสูตรนี้ไปใช้ แล้วกูแม่งหงุดหงิดชิบหายแบบเฮ้ย ข้ออื่นมันยากจริงอันนี้เข้าใจ แต่อันนี้คือสูตรที่ง่ายที่สุดของตัวนี้แล้วนะ คือมึงแค่แทนค่าอ่ะ แค่แทนค่า กูสอนคนมาตั้งเยอะ มีมึงคนแรกเนี่ยที่ไม่เอาเหี้ยอะไรเลย แล้วแม่งก็งอนกู เพราะกูไปพูดกับมันว่า "เออ งั้นช่างแม่งละกัน" กูหลุดคำนี้ไปเพราะกูโมโหชิบหายตอนนั้น แม่งโกรธกูเลยว่ะ คือคนที่ควรโกรธมันกูป่ะวะ มึงขอให้กูสอน กูก็สอนให้ ไม่เคยดุด้วย โอ๋แม่งตลอดการสอน "น้องทำได้อยู่แล้ว น้องไหวอยู่แล้ว ตรงนี้ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพี่ช่วย" เสือกยอมแพ้ไปซะงั้น