Last posted
Total of 1000 posts
แม่กูรักลูกที่เกิดจากคนละพ่อมากกว่ากูอีกอย่างอีลูกคนสุดท้องเป็นผชประคบเป็นลูกแง่จนมาวันนึงแม่กูทะเลาะกับกูเพราะเรื่องส่วนตัว(มาเสือกอะแหละ)แล้วนางบอกตัดมั้ยตัดแม่ลูกกูเลยตัดกูบาปมั้ยกูผิดมั้ยแต่พอตัดแล้วสบายใจมาขอเงินพี่ใช้ ปล.แม่คนนี้ไม่เคยรักกูหรอกมีแต่ซ้ำเติม
กูเคยบ่นในนี้ แต่ไม่มีใครตอบกู กูย้ายมาอยู่บ้านญาติรูมเมทที่เป็นบ้านว่าง ข้างล่างเป็นสำนักงาน นานๆเจ้าของบ้านจะเข้ามาที
จู่ๆญาติมันก็เป็นไรไม่รู้ ปั้นปึ่งใส่กู ไหว้ก็ไม่รับไหว้ มาวันนี้เจอกูก็ยกมือไหว้ตามปรกติ เขามองกูด้วยหางตาแล้วกระแทกประตูปิดใส่กู กูงงมากว่าไม่พอใจอะไร ทำไมไม่คุยดีๆ เขาเป็นผู้ชาย แก่กว่าแม่กูอีก กูผู้หญิงอายุยี่สิบต้นๆเอง
พอตกตอนเย็นโทรมาหาเมทกูว่ากูจะอยู่ที่บ้านเขาตลอดไปเลยเหรอ ทำนองว่าไล่กูออกจากบ้าน ซึ่งไม่ตรงตามที่คุยกันไว้ตอนแรกที่เขาจะให้กูอยู่กับเมทได้ถึงปีหน้า เพราะเมทกูเป็นผู้หญิงต้องอยู่ทาวน์โฮมสามชั้นคนเดียว ทำงานเลิกดึกมันอันตราย
ก่อนหน้านี้มีปัญหาไร้สาระมาก คือห้องน้ำเสีย เขาจะเอาช่างมาซ่อมตอน 9 โมง กูถามว่ามาบ่ายได้มั้ย เมทกูนอนตี 5 สงสารมั้ย แม่งเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต ซึ่งกูก็ไม่เข้าใจ แล้วบ้านมันชอบยุ่งกับชีวิตกูมาก กูก็พยายามอดทน ไม่พูด ไม่วีน เมทกูจะไปเคลียร์ว่าเขาเข้าใจผิดอะไร แต่มันจะมีประโยชน์อะไรวะ เขาแสดงอาการไม่ดีใส่กูแบบนั้น กูเองก็เสื่อมศรัทธา อยู่ต่อไปแม่งก็ต้องมีเรื่องอื่นอยุ่ดี
ตอนนี้บอกตรงๆว่ากูเคว้ง ถึงจะทำท่าไม่เป็นอะไรแต่ใจแม่งไม่ดี อยากร้องไห้ มันไม่ทันได้ตั้งตัว พรุ่งนี้กูจะหอบของไปนอนหอเพื่อนก่อนสักสัปดาห์แล้วหาหอใหม่อยู่ไปด้วย รู้สึกแย่เหี้ยๆ แย่ตั้งแต่ที่เขากระแทกประตูใส่กูแล้ว
ทีแรกกูเจอเรื่องเหี้ยๆมา กะจะมาอ่านในนี้ว่ามีคนเเย่กว่าตัวเอง แต่ไปๆมาๆอยากบ่น เมื่อกี้กูจะลงไปอุ่นข้าวแดกข้างล่าง ช่วงนี้เป็นงานศพปู่กู ญาติมาเต็มบ้าน ป้าๆพวกนี้เเหละสัส ฝูงป้า พอกำลังจะลงไปได้ยินชื่อกู เเม่งนินทากูอยู่อีสัส กูทำงานที่บ้าน กราฟฟิก อีลลัส ฟรีเเลนซ์ ไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน นานๆทีออกไปชอปปิ้ง เพราะเพื่อนส่วนมากก็มีบนเนต (ไอ่สัส ลูเซอร์ 555 TT) เพื่อนที่สนิทนอกเน็ตแม่งก็ชอบชวนไปที่เปลืองตังค์ นัดเจอทีร้านหรูๆไม่ก็ผับ กูเลยไม่ค่อยไป แม่งก็เทกูกัน แต่ก็ช่างแม่งไม่ได้เเคร์เพราะกูมีแฟนแล้ว แต่ประเด็นคือ แม่งบ่นว่ากูไม่ค่อยออกจากบ้าน เป็นเด็กมีปัญหา ไม่ยอมไปงานเผาปู่เมื่อวาน แต่แต่แต่กูติดงาน ต้องส่งงานลูกค้าวันเสาร์ แล้วงานอื่นก็มีมันเร่งมาก แต่วันอื่นในงานศพคือกูก็ไปช่วยมาแล้ว กะเเบ่งเวลาไว้แล้วว่ายังไงๆถึงจะทันและกูไม่ต้องโต้รุ่งจนเสียสุขภาพ (กูเป็นโรคกระเพาะต้องเเดกข้าวตรงเวลา นอนตรงเวลา) เสือกมาหาว่าที่กูทำงานที่บ้าน ไม่มีใครเค้าทำงานที่บ้านกัน โกหก นู่นนี่ ลูกมันขยันทำงานเติมลมยาง กูก็ไม่เคยจะไปดูถูกนะสัส 555 แต่แบบว่าลูกมึงอาจจะบิ๊กแฟนการเติมยางรถ แต่กูก็มีความชอบอะไรแบบของกูเปล่าวะ หาว่างานใช้แรงขยันกว่างานใช้สมอง กูนี่หมดคำพูด เรื่องนี้อาจสรุปว่ากูต้องเสียเงินไปนั่งทำงานร้านกาเเฟฮิบๆเพราะไม่มีออฟฟิศเหมือนพนักงานเงินเดือนเค้า TT (กูเร่งเก็บเงินหาเงินเยอะๆเพราะว่าจะรีบจรลีไปจากประเทศไทย 5555555 เพราะมีแววจะกระทบกับอาชีพกูที่ทำงานกับต่างชาติบ่อยครั้ง)
กูมาบอกได้อย่างนึงว่าพวกมึงต้องทำใจว่ะเรื่องรักไม่เท่ากันนี่ยังไงก็ก็มีอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยเค้าก็รักมึงถึงจะน้อยกว่าอีกคนก็เหอะอย่าคิดมากๆ
>>902 จริงๆออกมาก็ดีแต่กูเองก็อยากให้มึงเคลียร์เหมือนกันนะ ไหนๆก็จะออกแล้วเอาให้ชัดเจนไปเลย
>>903 อันนี้กูเกลียดสัส ทำฟรีแลนซ์ผิดตรงไหน หาเลี้ยงตัวเองได้ทำไมคนอื่นชอบเสือกจัง อยู่บ้านก็ไม่เปลือง สบายก็สบาย เงินก็มี ทำไมชอบเทียบกะคนอื่นวะ ยังกะอาชีพเติมลมมันสูงส่งนักแหละ ยังกะมันใช้สมองมากกว่างั้นแหละ อีดอกด่าไม่กลัวเข้าตัวเลย งานศิลปะไม่ต้องใช้สมองนี่เอาอะไรคิดวะอีโลกแคบ ไอสัสขึ้น
>>902 มึงคนเดียวกับที่บอกว่าอยู่ห้องกับรูมเมทแต่ไม่มีงานทำปะ กูว่าถ้าย้ายมาอยู่ในบ้านเค้าแบบนี้มึงพูดอะไรมากไม่ได้ว่ะ ถ้าเค้าอคติเค้าก็จะมองว่ามึงมาขออาศัยอยู่ดี ต่อให้จ่ายค่าเช่าก็เหอะ ย้ายออกคือทางเดียว สู้ๆ อย่าคิดมาก
>>903 print statement paypal ใส่กรอบติดข้างฝาห้องรับแขก เดือนละรูปๆ เดี๋ยวก็เงียบๆกันไปเอง
>>906 แต่กูดูแลหลานเขาทุกอย่างเลยนะ เมทกูไม่ใช่พวกที่จะอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ กูซักผ้าให้แม้กระทั่งถุงเท้าและชุดชั้นใน ดูแลตั้งแต่ปลุกตอนตื่นยันตอนนอน ไปรับไปส่งไม่ให้มันหลับในขับรถชนใครตาย แล้วกูก็ขายของออนไลน์ด้วยกัน ร้านกูก็ช่วยทำทั้งตอบลูกค้า ส่งของ ไม่ใช่ว่ามาเกาะกินเฉยๆ อาศัยเขาอยู่ไงมึง แล้วกูคิดภาพไม่ออกเลยว่าถ้ากูหายไปแบบกะทันหันไม่ทันได้ตั้งตัว มันจะอยู่ยังไง
ตอนนี้เมทกูก็ไม่ยอม อารมณ์แบบว่ากูไม่ได้ทำอะไรผิด จู่ๆจะมาไล่กูให้ออกทันทีได้ยังไง มันอยากให้กูทนอยู่จนเขาย้ายออกของ เพราะเขาก็จะไม่มายุ่งอะไรแล้ว แต่จริงๆกูอยากย้ายไปอยู่หอใกล้ๆเมืองกว่านี้มากกว่า มันจะได้ไม่เหนื่อยเดินทาง ประหยัดค่าน้ำมันด้วย
ส่วนน้ามัส กูงงว่าเขาเป็นอะไรของเขา คืออาการที่แสดงออกแม่งไม่ปกติ เขาไม่คุยไม่เคลียร์ แต่มาทำตัวแบบไม่เป็นผู้ใหญ่เลยอ่ะ มาปึงปังๆ มองด้วยหางตา ไม่พูดไม่รับไหว้ ตลกมากๆ มันขำในความบัดซบ
พี่กูแม่งขี้ขโมยวะ กูล็อคห้องไว้ ซ่อนเงินไว้ก็ยังหาเจอ แล้วกูจะชอบย้ายที่ซ่อน แม่งยังหาเจอ แล้วขโมยแต่ละทีแม่งหลักหมื่น กูอยากไล่แม่งออกจากบ้านมาก แต่พ่อแม่ขอไว้คือมันบ่อยเกินละ
พวกมึง กูคือ >>903 ปัญหาใหม่มาอีกและว่ะ หลังจากงานศพปู่ พ่อกูก็โดนฝูงป้ากลุ่มเดิมบังคับให้บวช แล้วประเด็นคือ ถ้าพ่อกูบวช แม่กูต้องทำงานหนักมากขึ้น ซึ่งจะซวยถึงกูด้วยที่ต้องไปช่วยงานที่บ้านอีก (แต่กูก็มีงานของกูอยู่ไง) คือซวยเป็นทอดๆ ฝ่ายนั้นเค้าก็กดดันมาด้วย แล้วพ่อกูก็ยังไม่ตัดสินใจ ดูไปก่อน แต่ไม่เข้าใจว่าป้าๆแกจะให้บวชทำไมในเมื่อบวชแล้วใจไม่สงบอยู่ดี กูล่ะเบื่อ
เอาจริงๆนะ กูมีความคิดที่เห็นแก่ตัวอยู่ว่ะ คือกูอยากย้ายออกจากบ้านแล้วหาอพาร์ทเม้นอยู่คนเดียวทำงานของตัวเองช่างแม่งที่บ้าน แต่พวกมึงเคยเป็นมั้ยวะ แบบว่าอารมณ์นึงก็รำคาญปัญหาที่บ้านแบบโว้ย กูไม่ยุ่งไม่สนแล้ว กูจะสนแต่ตัวเองแล้ว อีกอารมณ์ก็แบบเป็นห่วงที่บ้านว่ะ ห่วงพ่อแม่เหน็ดเหนื่อย ถึงกูจะสามารถหาเงินได้ระดับที่แบ่งให้พ่อแม่ใช้ต่อเดือนโดยไม่กระทบอะไร แต่พ่อแม่กูก็ชอบทำงาน+ปัญหาญาติคาราคาซังอีก ก็เหมือนไม่ได้พักผ่อนอยู่ดี ญาติยืมตังค์อีก ญาติเสือกอีกเช่นบังคับให้บวชเป็นต้น
หลังจากพ่อแม่กูจิกให้ไปเรียนต่อโทมานานในที่สุดเค้าก็หมดความอดทนกับกูเลิกไปเองแล้ว อาห์ ฟินนนนน
>>917 บางทีแม่งก็จำกัดอายุนะเมิง ถ้าอายุเกิน25นี่เตรียมตัวบ๊ายบายได้เลยกับทุนในหน่วยงานต่างๆ ต่อให้เกรดดี แต่มาเอาทุนช้าไปก็พลาด จริงๆกูก็อยากต่อโทเหมือนกับ >>916 นี่แหละ แต่ที่บ้านแม่งต้องพึ่งพากูตอนเรียนจบ กูเลยต้องหาทางที่จะให้ครอบครัวพากันเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนไง ไม่ใช่เป็นปลิงมาดูดกูคนเดียวอ่ะนะ กูจะได้ไปเรียนต่อนอก หรือพยายามสอบทุนให้ได้แบบไม่ต้องติดห่วงอะไร ถึงหัวกูจะบื้อทื่อ และมีสันดานขี้เกียจติดตัวมาตั้งแต่แบเบาะก็เถอะ
กู >>914 คือตอนกูโพสเนี่ย เค้าบอกว่าจะเลิกบ่นแล้ว ถ้ากูไม่อยากเรียนจริงๆก็จะไม่พูดแล้ว กูก็เงียบๆคิดว่าจบเรื่องซะที
วันนี้สุดท้ายก็กลับมาพูดอีกแล้ว แค่เปลี่ยนแนวเป็นประชดว่าอยากจะให้ชีวิตจบอยู่แค่นี้ก็ตามใจ
อยากเป็นขี้ข้าเค้าจบตรีทำงานก๊อกๆแก๊กๆก็ตามใจ พ่อแม่จะไม่บ่นแล้วนะ นี่คือเหี้ยอะไรว้าาาาาาาาาา
>>918 กูไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าหลายทุนจำกัดอายุขนาดนั้น อีกไม่กี่วันกูก็จะ 25 แล้วด้วย ไม่ทันแล้วล่ะ 555
>>919 เรียน 3d อนิเมชั่น ใช่ สายนี้ไม่เน้นวุฒิแต่กูเรียนจบมาไม่ตรงสาย เรียนอย่างอื่นมาเลยไมมีความรู้เกี่ยวกับอนิเมชั่นเลยแม้แต่น้อย ศึกษาเอาเองก็รู้สึกว่ามันมั่วๆหน่อย ยังงงๆ กูเลยอยากเรียนเป็นจริงเป็นจัง แต่จะไปเรียนตรีใหม่ก็ไม่ไหวนานเกิน แม่ไมอยากให้เรียนตรีแล้วด้วยเลยว่าจะลงโท แต่ที่บ้านการเงินขัดข้องกูก็ไม่กล้าลงเรียนกลัวมีปัญหาและน่าเสียดาย กู25 แล้วว่ะ
กูตัดขาดกับแม่มาสักพักแหละเพราะเรื่องที่กูโพสเพ้อถึงผชที่แม่บังคับให้เลิก โพสเชิงแบบกูเสียใจนะ แล้วแม่งวันไหนร้ายๆจะมาทำเสียงของโครมครามใส่ทั้งๆอยู่อยู่ในห้องเฉยๆเออแล้วเขามีลูกเขานะลูกคนละพ่อกับกูกูต้องมาอยู่กับพี่ที่พ่อคนเดียวกันเงินก็ไม่มีใช้อดๆยากๆ แม่แม่งเปย์แต่ลูกใหม่
กูโคตรเสียใจอ่ะทำลายรักแรกของกูไม่พอยังทำให้กูแย่
มีใครมั้ยวะที่ตัดครอบครัวเลย มันจะดูอกตัญูปะ
ไอย่าเหี้ยแก่แล้วก็ตายๆไปสัสขี้บ่นชิบหายควย เรื่องดีๆไม่เคยพูดชอบหาแต่เรื่องมาด่ากุจะมีซักวันมั้ยที่มึงจะไม่บ่นควย
>>924 เมื่อก่อนกูเคยด่ายายกูแบบนี้นะ แบบกูโครตเกลียดยายกูเลย หาเรื่องให้กูกับแม่กูตลอด แต่ไม่ถึงขั้นแช่งให้ตายหรือเจ็บป่วยอะไร หลังๆกูเห็นสภาพคนแก่สิ้นฤทธิ์ สภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วลูกหลานต้องคอยดูแล ความทรงจำก็เอ๋อๆได้บ้างไม่ได้บ้าง กูคิดว่าในอนาคตตัวกูที่ไม่มีลูกเมีย ถ้าตัวกูต้องอยู่ในสภาพแบบนี้แม่งคงลำบาก กูเลยสลายความแค้นในอดีตไปทันที ตอนแกเสียกูก็บวชให้แกด้วยความเต็มใจของตัวกูเองเลย อาจจะเพราะตัวกูอายุมากขึ้นด้วยละมั้ง เรื่องในอดีตเลยปล่อยวาง
ขอบ่นเรื่องพ่อกูหน่อย อย่าคิดว่ากูพาดพิงการเมืองนะเหมือนจะใช่แต่ไม่ใช่ คือพ่อกูฟังastvมาตลอดและเชื่อแม่งมาก ไอ้เรื่องการเมืองน่ะช่างเหอะแต่เสือกเชื่อเรื่องพวกน้ำด่าง น้ำมันมะพร้าวอะไรหลายแหล่ที่แม่งพูดในรายการด้วยนี่สิ ไอ้ ป. พัวxxx ที่พูดแม่งก็ไม่ใช่หมอ พ่อกูหมอฟันไม่รู้ทำไมเชื่อจัง ใครห้ามก็ไม่ฟังแถมโดนด่าว่าโง่รู้ไม่เท่าไอ้ ป. ตอนนี้ทั้งบ้านต้องเปลี่ยนมาใช้น้ำมันมะพร้าว แล้วพ่อกูก็ไม่แดกมันเลย แต่กินน้ำมันมะพร้าวเป็นช้อนๆ และแดกน้ำด่าง ตอนนี้ร่างกายผอมเห็นกระดูก เดินกะย่องกะแย่ง ไม่รู้จะอันตรายรึเปล่าวะ
>>926 กูคิดว่ามึงต้องลองเข้าหาพ่อมึงแบบเป็นมิตรอะไม่ใช่ตั้งเป้าว่าเขากำลังงมงายเพราะเขาจะต่อต้านมึง แบบมึงก็ลองไปถามๆพ่อมึงดูว่าทำไมพ่อคิดว่ามันดี มันมีประโยชน์อะไร พ่อมึงเป็นหมอฟันก็คงอีโก้สูงอยู่นะ พอพ่อมึงบอกว่ามันดียังไงมึงค่อยบอกว่าของกินปกติมันก็ดีเหมือนกันไรงี้ บางทีคนอายุมากๆจะเริ่มมีอาการหลงผิดฟ่ะต้องค่อยๆทำความเข้าใจกัน
มีใครมีพ่อแม่ประเภทที่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ชอบโวยวายจนเวอร์อย่างเดียว แต่ไม่คิดจะฟังห่าอะไรเลยบ้างมั้ย
อยู่ด้วยแล้วปวดหัว ซักวันคงได้ประสาทแดกตามเค้าไป
กูมาขอระบายหน่อย มีใครมีผู้ปกครองที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไหม
คือกูสับสนกับครอบครัวของกูมาก เค้าสอนกู ไม่ให้ทำแบบนี้ แต่เค้าดันทำเอง
เค้าอยากให้กูเป็นคนมีเหตุผล แต่เค้ามักจะใช้อารมณ์เป็นหลัก
หลายๆอย่างที่เค้าพูดและทำมักจะย้อนแย้งในตัวมันเองอ่ะ แล้วกูสับสนมากๆ ว่าตกลงกูต้องทำไง
พื้นฐานการเลี้ยงดูของกู โดนเลี้ยงมาแบบโรบอทอ่ะ บอกอะไร ต้องทำแบบนั้น แล้วไม่ได้มีเหตุผลรองรับ กูจำได้แค่ว่า เค้าบอกให้ทำ กูก็ต้องทำ พอโตขึ้นมา กูถามเค้าว่า ทำไมถึงไม่อธิบาย เค้าบอกว่า ไม่มีใครมีเวลามานั่งอธิบายหรอก เอ๊าาาาา แล้วกูจะเป็นคนมีเหตุผลได้ไงวะ ในเมื่อเลี้ยงกูด้วยคำสั่ง
จนโตขึ้นมา กูก็ยังไม่ค่อยมีอิสระในการใช้ชีวิต แบบ กูก็อยากแรดบ้างอ่ะมึงงง อยากย้อมผมสีประหลาด อยากลองแต่งตัวเผ็ชๆออกนอกบ้านบ้าง แต่กูทำเชี่ยไรไม่ได้เลย กูไม่ใช่สาวน้อยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับ กูเป็นผ้ายับๆที่อยากกระโดดออกไปใช้ชีวิตให้สมกับการเป็นวัยรุ่นบ้าง
แล้วอีกเรื่องนึงที่คาใจมากๆคือ เค้าบอกว่าเลี้ยงมา ไม่ได้หวังให้เธอมาเลี้ยงชั้นหรอก แต่แบบหลายๆทีก็ชอบพูดว่า โตขึ้นมาก็หัดดูแลพ่อแม่บ้างเหมือนที่เค้าดูแลเธอ พาไปกินของดีๆแพงๆ กูนี่กรีดร้องในใจแบบ ว๊อทดาาาเฮคคคคคคคคค
เฮ้ยคุณณณณ ตกลงเอาไงงง คุยกับตัวเองก่อนไหมมมมมมมม
สังคมไทยอ่อนไหวกับความกตัญญูมากๆ แต่ในความคิดกูคือ ถามว่าที่กูเกิดมาเนี่ย แม่ตั้งท้อง ถามว่าใครอยากให้ท้อง กูเหรอ? กูก็เปล่านะ
คือแม่พร้อมใจที่จะมีลูกขึ้นมา บทบาทของแม่ก็คือเลี้ยงดูลูก ให้ความรักความอบอุ่นป่ะวะ
ถ้าพ่อแม่เลี้ยงมาด้วยเงิน ถ้าลูกรอด โตไป ก็จะเลี้ยงด้วยเงินเหมือนกัน ไม่ได้ให้ความรัก
แต่ถ้าเลี้ยงด้วยความอบอุ่น ยังไงลูกก็อยากอยู่ด้วย ทำอะไรดีๆให้รึเปล่า(ดีมาดีกลับไม่โกง) ไรเงี้ย
กูตรรกะเพี้ยนป่ะวะ ถ้ากูเพี้ยนด่ากูได้นะ กูงงกับชีวิตมากๆ
>>931 มึงก็ต้องเข้าใจ บางทีเค้าเลี้ยงมึงมาให้เป็นในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้ หรือสิ่งที่แบบ ideal อ่ะ อันนี้พูดจรืง ปลงๆไปเหอะ กูว่าคือเรื่องที่เค้าพูดว่าไม่ได้ให้มาเลี้ยง แต่ก็ไม่ให้หาย มาหาบ้างไปกินข้าวด้วยกันบ้าง แต่ไม่ได้จะอยู่ด้วยไรงี้มั้ง
เรื่องการเลี้ยงดูกูเข้าใจนะ overprotective อ่ะ เพราะมึงเป็นผู้หญิงพ่อแม่เลยเป็นห่วง จริงๆถ้ามึงอยากทำไรก็ทำตราบเท่าที่มึงดูแลตัวเองได้ กูเคยขอไปเข้าค่ายแต่ไปนอนหอเพื่อนแล้วเข้าผับ(กูอยู่มหาลัยอยากไปกับเพื่อนบ้าง แต่กูอ่านแล้วรู้สึกว่ามึงยังเด็กอยู่เลย) พ่อแม่กูไม่ให้ใส่กระโปรงที่สั้นกว่าเข่าครึ่งคืบ กูก็ซื้อมาแอบๆไว้
จริงๆไม่เห็นมีไรน่าสับสนเลย มึงต้องลองหัดเข้าใจคนอื่นอ่ะ แล้วก็ยอมรับมัน กูเชื่อว่าที่มึงบ่นๆมึงมีความเห็นของมึงในใจอยู่แล้ว
>>932 ไม่ใช่อ่ะมึง คือเหมือนมันเป็นเรื่องบุญคุณอ่ะ เป็นเชิงแบบมึงโตแล้ว อย่าลืมกลับมาดูกูด้วย ไรทำนองนี้
มึง กูจะอยู่ปีสามแล้ว อีกปีกูก็จะเรียนจบแล้ว กูยังทำเชี่ยไรไม่ค่อยได้เลยมึง เบื่อ เบื่อกับการอยู่ในกรอบที่ตีไว้ อึดอัด
คือกูรู้ลิมิตตัวเองนะว่าอะไรควร อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้ กูก็มีเส้นของตัวเอง
กูพยามเข้าใจนะมึง กูทำแล้ว และกูเหนื่อยมากเลย แบบโดนว่าแรงๆ โดนหงุดหงิดใส่ กูต้องมานั่งหลอกตัวเองทุกๆครั้งว่า เค้าอาจจะเหนื่อย ไม่เป็นไรหรอกๆ กูบอกตัวเองมายี่สิบปี จนกูเริ่มทนไม่ไหวแล้วมึง กูเหนื่อยมาก กูอยากใช้ชีวิตของกูบ้าง
>>933 ถ้างั้นอีกปีเดียว มึงก็ขอย้ายอยู่หอ จะบอกว่าใกล้ที่ทำงานอะไรก็ว่าไป จริงๆเรื่องบางเรื่องอย่างเช่นกลับไปกลับมาอย่าเอาไปใส่ใจเลย เพราะถึงใส่ใจเค้าก็ยังเป็นอย่างเดิมนั่นแหละ แล้วเอาจริงมึงปีสามแล้วอ่ะ บางเรื่องตัดสินใจเอง ดื้อกับพ่อแม่บ้างก็ไม่เห็นเป็นไร เรื่องของมึงล้วนๆ
พ่อกูก็อาจจะเป็นพ่อในฝันของใครหลายคน เลี้ยงลูกแบบปล่อยๆ ไปไหนก็ได้ ให้ดูแลตัวเองได้
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า ปล่อยกูเกินไปมั้ย จะว่ากูขาดความอบอุ่น อยากเรียกร้องความสนใจก็ได้
เพราะรู้สึกว่าพ่อไม่ค่อยสนใจจะเป็นห่วงกูเลย เจอหน้ากันก็เจอแค่ตอนเย็น กลางคืน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก
หลายครั้งเลยที่กูต้องอยู่บ้านคนเดียว กูแอบหนีไปเที่ยวกรุงเทพก็ไม่มีใครรู้หรอก (แม่กูทำงานอยู่ตจว. หลายเดือนเจอกันที)
เวลากูเจ็บป่วย แค่ถามอาการ แล้วหายาให้กูแค่นั้น หลายครั้งเป็นอะไรเรื้อรัง เวลากูเจ็บแผล เป็นหนอง ก็ปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้นแหละ
ไม่เคยถามเกรด ไม่รู้ว่ากูได้เกรดเท่าไหร่มา 2 ปีแล้วมั้ง กูไปเรียนในกรุงเทพฯไปกลับปริมณฑลทุกวันก็ไม่เคยถามกูซักคำว่าเหนื่อยมั้ย เรียนเป็นยังไง
มีปัญหาอะไรมั้ยก็ไม่เคยถามกู ให้อยู่กับแม่ที่เข้มงวดกับกูแต่ถามไถ่เป็นห่วงกูตลอดยังจะดีกว่าอีก
กูเหนื่อยมาก ทั้งเรื่องเรียน สุขภาพ เกรด สังคม งาน อนาคต กูท้อมาก แต่มันเหมือนภูเขาไฟที่ปะทุอยู่ข้างในอ่ะไม่ระเบิดออกซักที สะสมจนกูจะบ้า ไม่มีใครคอยรับฟังกูเลย
บ่อยครั้งที่กูอยากจะร้องไห้มากๆ กูท้อมากๆ อยากตะโกนจนหมดแรง อยากให้ใครซักคนปลอบ ก็ไม่เคยมีใครอยู่ในช่วงเวลานั้นกับกู
มีครั้งที่กูแอบร้องไห้ต่อหน้า ก็ไม่คิดเข้ามาปลอบกู ใครบอกว่าแล้วทำไมถึงไม่บอกไปตรงๆว่ากูต้องการอะไร
กับคนในครอบครัวมันสื่อสารกันยากกว่ากับเพื่อนอีก สนิทที่สุดแต่ก็ดูเหมือนห่างเหินที่สุด...
>>931 กูเห็นด้วยกับที่ว่านะ ลูกไม่ได้เลือกเกิด พ่อแม่ตะหากเป็นคนเลือก ทำไมสังคมต้องทำเหมือนลูกเป็นหนี้บุญคุณต้องตายแทนมากๆวะ ในเมื่อการเลี้ยงดูเป็นหน้าที่พ่อแม่อยู่แล้วทำไมต้องหวังว่าลูกจะต้องตอบแทน ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่เราไม่ได้ขอ ถ้าให้ความรักแะการสั่งสอนที่ดีลูกก็จะรักและกลับมาตอบแทนเพราะรักอยู่ละ ทำไมต้องบังคับให้เป็นหน้าที่ด้วยวะ
I have a แม่ I have a เหี้ย = แม่เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยนนย
I have a แม่ I have a โคตรเหี้ย = แม่โคตรเหี้ย
แม่เหี้ยแม่โคตรเหี้ยยยยยยยยยยยนนนนนนะดำ้ส่ทาเี้้
>>937 ของแบบนี้มันต้องพอดีๆว่ะ ปล่อยมากจนเหมือนไม่แคร์เลยมันก็แย่ไปอีกแบบ
กูเจอพ่อแม่ overprotective ชอบบังคับ (แต่คิดเอาเองว่าตัวเองให้อิสระลูก)
แถมเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่ดันเชื่ออะไรบ้าๆบอๆ แถมเอามายัดหัวคนอื่นอีก
กูบอกเลยว่ามันอึดอัดมาก พูดอะไรไปเค้าก็ไม่เคยฟัง สุดท้ายทุกวันนี้กูพูดครั้งเดียวพอแล้วที่เหลือก็ไม่สนใจ
ต้องทำเป็นไม่สนใจปล่อยให้เค้าคิดเอง คุยไปเดี๋ยวก็ทะเลาะกันเสียสุขภาพจิต แค่ฟังเค้าบ่นแล้วพยายามเมินก็แย่พออยู่แล้ว
บางครั้งก็คิดนะว่าอยากจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นไกลๆแล้วทิ้งเค้าตัดขาดไปดื้อๆซะเลย
หมามึงไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคนไอเหี้ย กระแดะอยากเลี้ยงจังไอหมาเหี้ยเนี่ยควยมีปัญหาซื้อแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงไอ้เหี้ย กูเพิ่งจัดห้องดีๆไปเมื่อวานพอมึงมาเท่านั้นแหละไอเหี้ยหมาแม่งขี้เต็มเลยแล้วมึงก็นอนไม่รู้เหี้ยไรเลยมึงนอนดมไปได้ไงวะคนเหี้ยอะไรทุเรศชิบหายเกิดเป็นผญป่าวๆควย
กูเบื่อนิสัยพ่อกับแม่ว่ะ ทำไมดื้อจังว้าาาาา กุเตือนบอกเป็นล้านรอบว่าให้เลิกซื้อของออนไลน์ หรือจะซื้ออะไรก็ให้ปรึกษากันบ้าง ชอบแอบซื้อดีนัก เป็นไง เจอทั้งขายโก่งราคา ทั้งของไม่ถูกใจ ล่าสุดพ่อซื้อกางเกง ซึ่งงงงกุก็เคยบอกแล้วว่าเสื้อผ้าอย่าซื้อออนไลน์ ของจะได้ไม่ตรงเสป็กเลย (ใครขาช็อป รู้ๆๆกันอยู่เนอะ) สู้ไปร้าน ไปดูของจริงดีกว่า
แม่ง กางเกงทรงเด็กแว๊นอ่ะมึงงง ขาลีบๆ หลุดตูดๆ ถามว่าพ่อกุจะใส่มั้ย? ไม่!!
กุล่ะเสียดายตังชิบหาย แต่บ่นก็ไม่ได้ เพราะเงินพ่อกุเอง กุเตือนไม่รู้ยังไงแล้ว
กุก็ซื้อออนไลน์นะ แต่กุซื้อเฉพาะหนังสือไง
มึงกูจะให้แม่กูทำบุญน้อยๆลงยังไงดีวะ คือแม่กูเป็นโรคซึมเศร้าก็เลยเข้าหาทางธรรม มันก็ดีแหละ แต่เดี๋ยวนี้เวลาไปไหนก็ซื้อของไปถวายวัดเยอะมาก ทั้งๆที่บ้านก็ค้าขายอ่ะมึงไม่ได้รวย แล้วชอบปิดร้านไปวัด ไปทำบุญ ไปต่างจังหวัด เดือนนี้แม่งแทบไม่ได้เปิดร้าน พอปิดร้านก็ไม่มีตังค์เลย กลับมาก็ไปแต่วัด ไปทำบุญ ไม่ค่อยอยู่บ้าน บริจาคเงินเป็นหมื่น คือกูไม่อยากเป็นมารขัดนะ แต่บางทีกูก็ว่ามันเกินไป พ่อกูก็คิดอย่างนั้น
มึงเกลียดแม่แท้มึงมั้ยแบบ จริงๆกูไม่ได้คุยกันสักพักแหละเพราะนางบอกเองเว่ยจะตัดกูกูก็ไม่อะไร แล้ววันนี้มาด่ากูว่ากูไม่เห็นหัวนางบลาๆสัสเถอะแล้วเข้าข้างลูกใหม่คนละพ่อชิบหายแม่งกูไม่สบายกูให้มันถูกับกวาดพื้นอีเหี้ยไปฟ้องๆว่ากูโวยวายใส่ไรบ้างนู่นนี่แล้วปกติรถก็ไม่ให้กูใช้เสือกมาด่ากูไปไปจุดเทียนให้พ่อหลวงบ้างว่ากูไม่รักชาติ กูและอยากจะฆ่าทิ้งครอบครัวแม่งเกลียด
คนข้างบ้านมู้นี้ด้วยป่าว?
เกลียดแม่ตัวเองผิดม่ะ???
อีเหี้ยยเอ้ยย พี่กูแม่งขโมยตังค์กูสัส 700-800 กูเก็บไว้ครบพันจะฝากธนาคาร สนตีนชิบหาย นอกจากจะเป็นนีท บ้าพนัน แม่งยังขี้ขโมยอีก เอารถกูไปใช้จนน้ำมันหมด+รถพังกูยังพอทนได้นะ ขโมยขนมกูแดกเริ่มปรี๊ดแล้วว่ะ มาขโมยตังค์กูอีควยย ศรีจะไม่ทน!!! กูควรไปทุบประตูถามเอาตังค์แม่งเลยดีมั้ย แต่แบบไม่สนิทอะ(นี่ขนาดไม่สนิทนะ..) มันเป็นลูกพี่ลูกน้องย้ายมาอยู่ด้วย อายุ 30 แล้วยังไม่มีงานทำ(เรียนยังไม่จบเลยสัส)ไถตังค์แม่มันไปเป็นเดือนๆ น้ากูส่งเรียนอาชีวะ แม่งก็เอาค่าเรียน ค่าอุปกรณ์(ตอแหล) ไปเล่นพนัน ติดหนี้มาก็เอารถที่น้ากูซื้อให้ไปจำอีก ใบหนี้แม่งส่งมาบ้านรัวๆ นอกจากใบหนี้แล้วยังมีเจ้าหนี้มาตามถึงบ้านอีก ห่ามึงเอ้ยย แล้วใช่กูไปบอกว่าไม่อยู่ สำนึกบุญคุณกันมั้งมั้ยสัส กูจะเอาอีปลิงเหี้ยนี่ออกจากบ้านยังไงดีวะสัส จะพูดกะมันยังไงดี ขนาดน้ากูจับได้ว่าแม่งเอาตังค์น้ากูไปคาหนังคาเขา มันยังปฏิเสธหน้าตาเฉย (จะด่าเหี้ยก็สงสารเหี้ย) มึงเป็นตัวอะไรวะเนี่ย!!ทำไมจังไรได้ขนาดนี้ แงงงงงงง ตังค์กูววว ไม่อยู่วันเดียวเองฟัคค
>>954 มีใครคอยโอ๋มันอยู่มั้ยอีพี่จัญไรของมึงอ่ะ ถ้ามันทำจนมึงเหลืออดมากๆเข้าแนะนำหากล้องซักตัวตั้งไว้ในจุดที่พี่มึงมาจิ๊กของซะ แล้วถ่ายคลิปเป็นหลักฐานไว้ ถ้ามันไม่ยอมรับก็แจ้งความพร้อมหลักฐานลากหัวมันเข้าคุกเลย ไหนจะติดพนันอีก ก็ตามมันไปถึงบ่อนแล้วแอบแจ้งจับทลายบ่อนตรงนั้นเลย(แต่เล่นพนันนี่มึงต้องเนียนนะ) ส่วนอีเจ้าหนี้ตามถึงบ้านมึงก็ไม่ต้องเกรงใจแล้ว บอกพิกัดให้เค้าไปกระทืบถึงที่เลยมึง เอาให้แม่งน่วม พยายามทรมานแม่งเยอะๆ ตามนี้
>>955 น้าๆ กูมั้ง เวลาพี่กูทำไร น้ากูก็จะเข้ามาตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ตลอด แล้วก็พยายามผลักมันไปไกล แต่แม่งไม่ไป55555 ก็เลยมาอยู่กะกู กูพึ่งไปเคาะประตูถามแม่งเมื่อกี้ ทำเนียนไม่อยู่ห้อง(แต่เสือกล็อกห้อง ทั้งๆที่ปกติแม่งไม่) กูก็เลยพูดไปเลยหน้าห้องว่าแบบ"กูรู้นะว่ามึงอะขโมยไป เพราะยายกู น้ากู เค้าไม่ขโมยหรอก รถกูก็ให้ยืม น้ำมันกูก็เติมให้ ทำไมต้องมาขโมยของกู ไม่ใช่แค่ของกูของคนอื่น กูไม่อยากให้มึงทำแบบนี้ กูว่ามึงอะน่าสงสาร กูเลยอยากทำดีด้วย แต่มึงทำแบบนี้...." (งั้นก็ขาดกันเลยละกัน)<----ตรงนี้จะพูดแต่ไม่ได้พูดเพราะร้องไห้ก่อน5555 ด้วยพอกูร้องไห้เท่านั้นแหละ แม่งวิ่งทำหน้าขึงขังมาเลยสัส555 แล้วมันก็ถาม "อะไรมึง อะไร จะร้องทำไม ไม่ได้เอาไป ยังไม่รู้เลยว่าเอากระเป๋าไว้ไหน มีอยู่ 200 เอาไป แล้วก็หยุดร้อง ไม่อยากโดนน้าด่า" แต่กูก็...สวยไง5555 กูบอกว่า " โอเค ถ้าบอกไม่ได้เอาไปก็ไม่ได้เอาไป กูเชื่อใจมึง แต่เงินอะกูไม่เอา เพราะน้ากูจะใช้คืนให้อยู่ แล้วกูก็จะบอกน้าว่าไม่ต้องด่ามึง ถ้ามึงไม่ได้เอาไปก็ไม่ต้องคืนกู" แม่งก็พยายามให้นะ แต่กูไม่เอา555 กูอยากแบบตัดอะ แล้วก็ให้น้ากูตัดด้วย ไม่ต้องคุยกันแล้วต่อไป กูไม่โกรธ แต่ก็ไม่เชื่อใจ ไม่คุย ไม่ทำดีกับมึงแล้ว (ก็มึงเหี้ยเองนี่หว่า) แต่น้ากูโทรไปด่ามันแล้วอะ55 สัส เสียแผน แม่งโวยวายด่ากูใหญ่เลยแงงง น้ากูบอกว่าจะสร้างบ้านให้มันอยู่แยกไป เพราะงั้นทนอีกหน่อย กล้องก็คงไม่ได้ติดแล้วล่ะ เจ้าหนี้มันเอารถไปจำแล้วจ่ายไปแล้ว(แต่ก็คงมีเจ้าใหม่แหละ555) ขอบคุณนะ:) กูโอเคแล้วล่ะ
กูขอนินทาเพื่อนในนี้
ปกติกูเป็นคนไม่เกลียดใครง่ายๆ เอาเป็นว่าเกิดมาทั้งชีวิตกูเคยเกลียดคนอื่นครั้งเดียวในชีวิต คนไม่ดีๆในชีวิตที่ผ่านเข้ามาทำให้กูรำคาญ คันๆเท่านั้น
กูมีคนที่กูโคตรรรรำคาญ ยาวนานมาก
เพื่อนกูเอง แม่งแรด
>>958 กุเองสัสสสส มือไปโดน ที่สำคัญทอสับกาก เด้งออกหลายครั้งละ เพลีย
เพื่อนกุต่อหน้าบอกรักกุ บอกว่ากุเปนเพื่อนตายงั้นงี้ แต่มันยืมตังกุไปไม่คืนมาสองปีละ
กุทวงตลอดนะ นางก้มีวิธีบ่ายเบี่ยงตลอด
ครั้งแรกที่ทวงหลังจากผ่านไปปีนึง ไอ้สัสกุอึ้ง
นางบอกจะจ่ายตอนเย็น จนผ่านไปคืนนึงก็ไม่โอนมา กุเลยไปถามว่าทะไมไม่โอน นางบอกว่ากุไม่ให้เลขบัญชี กุสตั๊นนเลย พอกุให้เลขบัญชี เสือกไม่โอน
ครั้งต่อๆมาก็อ้างไม่มีนี่นั้นตลอด กุทวงมาเป็นสิบรอบละ กุเคยไม่มีเงินจนต้องกินวันละ40บาท จนต้องไปทวงมัน มันกะไม่คืนกุ ถูกล่ะว่ามันไม่รุว่ากุไม่มีแดกขนาดนั้น แต่กุค่อนข้างมั่นใจว่าช่วงเวลานั้นมันมีแดกมากกว่ากุแน่นอน
กุเลยเจ็บใจ กุควรเลิกคบ แล้วทิ้งเงินไปถือว่าทำบุญ
หรือว่ากุควรเอามาให้ได้ก่อนแล้วค่อยเลิกคบดีวะ
กุถ่อไปหามันที่ต่างจังหวัด เพราะมันเหงาแล้วบอกกูว่าจะคืนเงินที่นั้น กูเลยไปหา ถ้าวันนั้นมันคืนเงินกูครบ กูยังใจดีพอคุยเป็นเพื่อนมันได้
แต่พอกูไปแล้วมันบอกว่าไม่มีเงิน แล้วบอกให้กูไปหามันใหม่อีกนะ กูควรทำไงดี รำคาญหัวใจกูมากเลย
ทุกวันยังคุยกะมันดี ไม่เคยด่ามันเลยนะ แต่อึดอัดตัวเองแทน กุไม่ชอบตอแหลสักนิด ความอดทนกุเสือกสูงด้วย เฮ้อออ
ขอระบายเพิ่มเติม อิดอก แรดขนาดนี้ไงผัวถึงทิ้ง โง่หรือโง่ที่ฝากชีวิตไว้กับผู้ชายหน้าหี แทนที่จะแรดคิดถึงผุชาย หัดเอาเวลาไปตั้งใจเรียนหนังสือสะนะ ไม่เปลืองค่าเหล้าเคล้าน้ำตา แล้วเอาเงินมาคืนกุสะที ครวยยย
เซงฟ่ะ แม่กูเป็นอะไรไม่รู้เวลากูป่วยชอบด่ากู สภาพจิตใจกูก็ไม่ค่อยดี โดนด่าหาว่าแกล้งป่วยขี้เกียจไปเรียน บอกว่าปวดหัวก็ชักสีหน้าใส่ทำเป็นถอนหายใจ แล้วไม่เคยดูแลอะไรด้วยนะไม่ใช่ว่าด่าเพราะห่วง กูก็ต้องไปหายาแดกเองต้องไปหาหมอเอง ขนาดพ่อกูเป็นงูสวัดยังด่าพ่อกูเลย แม่งคนป่วยแทนที่จะให้กำลังใจเอาแต่บั่นทอนจิตใจกันอยู่นั่นแหละ แบบเหมือนแกมองว่าคนป่วยเป็นภาระของแกทั้งๆที่ไม่มีใครไปรบกวนแกอะ เวลาแกป่วยพวกกูก็ดูแลดีทำไมคนอื่นป่วยแกไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นมั่งว้าาาา
พวกโม่งกูมีเรื่องอยากปรึกษา
คือกูมีน้องสาวไม่แท้คนนึง กูรักน้องสาวคนนี้มาก แล้วเมื่อวันก่อนน้องสาวกูมาบอกกับกูว่า ลุงกูชอบไปลวนลามน้องสาวกูบ่อยมาก ซึ่งลุงคนนี้เนี่ยเป็นคนชอบลวนลามตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรเพราะยังเด็กอยู่ ทีนี้ปัจจุบันน้องสาวกูก็โตแล้วไง อยู่ในช่วงวัยรุ่นละ ลุงกูแม่งก็ยังทำนิสัยเดิมๆกับน้องสาวกูอยู่อีก แต่ว่าจะแอบๆทำ ไม่ให้คนอื่นๆรู้ ขนาดกูยังไม่รู้จนน้องสาวบอกกูนี่แหละ น้องกูบอกว่า บ่อยครั้งมากที่ลุงกูจะเอามือไปตีตูดจับนม แล้วก็จะทำเหมือนแกล้งหยอกเล่นไรเงี้ย บางครั้งก็พูดจาลวนลามด้วยเช่น "ไปเปิดห้องกัน" หรือชอบทักไลน์มาตอนกลางคืนดึกๆตีหนึ่งตีสอง น้องกูพยายามที่จะปลีกตัวออกห่างนะ แต่ด้วยความเป็นญาติก็ออกห่างไม่ได้มาก เวลาลุงกูไปบ้านน้องสาวกู น้องสาวกูก็จะล๊อคประตูอยู่แต่ในห้อง ซึ่งกูก็เห็นดีด้วยนะ แต่ตัวกูไม่รู้เลยว่ะว่าจะทำยังไง จะไปบอกคนอื่นๆให้ช่วยกูก็ไม่มีหลักฐานแน่นอะไรขนาดนั้น
กูควรจะทำยังไงดีที่จะปกป้องน้องสาวกูจากลุงแบบนี้ได้บ้างวะ
ขอระบายหน่อย ใครเจอแบบนี้มั่งวะ ที่บ้านสปอยล์น้องสาวมากๆ อาจจะเพราะนางตัวเล็ก อ้อนเก่ง คือสปอยล์หนักมากแบบรถเมล์ไม่กล้าให้ขึ้น คือมันปีสามละไง แต่พอกะกูนะ เหมือนเขาคาดหวังว่า กูต้องทำให้ได้ทุกอย่างตามที่เขาอยาก แบบต้องใช้ชีวิตแนวนี้ บลาๆ กูทำงานหาเงินซื้อหนังสือเอง แต่ช่วงนี้ซื้อเยอะแหละ เพราะปีที่แล้วไม่ได้ซื้อเลย แม่ก็ด่า เงินก็เงินกูไง แล้วกูก็ไม่เคยไปเที่ยวอะไรนะ ใช้แค่กะหนังสือ พอกูอ้วนก็กดดันกูทุกวัน ซึ่งจริงๆแล้วกูก็กดดันตัวเองอยู่แล้วนะ จากผอมมาอ้วนอ่ะ คือคนละเรื่องเลย เงินกูก็ให้เขาบ้าง ซึ่งพ่อแม่กูทำงานอยู่ มีเงินเยอะกว่ากูเยอะ กูก็ให้เป็นพิธี ตาม%เงินเดือน แต่เขาจะคิดว่า กูต้องซื้อของนู่นนี่ให้น้องด้วยแบบไม่ให้คิดตังของที่น้องฝากซื้อ แต่ถ้ากูเผลอฝากของปนไปกะเขานี่ทวงกูทันที ญาติกูก็อีก พอรู้เงินเดือนกู นี่พูดไม่เลิกว่า รวยๆ พี่ที่เป็นหมอเรียนต่อเงินเดือนน้อยกว่า ซึ่งแบบ ตอนมันใช้ทุนก็เงินเยอะกว่ากูเยอะมะอ่ะ แล้วชอบเรียกให้กูเลี้ยง ถึงจะขำๆแต่พูดทุกครั้งที่เห็นหน้ากูก็เซ็งอ่ะ อีกเรื่องคือเพื่อนกูบางคนยังไม่ทำงาน พ่อแม่กูก็บอกว่า กูต้องเลี้ยงเพื่อน โอ๊ย อิสระทางการเงินของกู TT
ทำงานไรอ่ะ ? ฟรีแลนด์พาร์ทไทม์ ?
>>966 >>967 ออดิท เรื่องอื่นเขาดีนะมึง ยกเว้นเรื่องเงินเนี่ย ชอบมาจุกจิกๆ หาว่า กูเขี้ยวกับคนอื่น กูเลยเพลียใจ ตอนกูจบมาใหม่ๆ คอนโด รถไรงี้เขาก็ซื้อให้ใช้นะ แต่กูเป็นคนติดบ้านไงมึง คนอื่นจะมองแบบบ้านนี้รักกัน อบอุ่น บลาๆ กูกำลังคิดว่า เพราะงี้ปะวะ เขาถึงคิดว่า กูต้องมีเงิน แบบไม่เห็นต้องซื้ออะไร ต้องเปย์น้อง เปย์เพื่อน ซึ่งกูว่าไม่ใช่ไง หรือแม่กูเข้าวัยทองวะ โอ๊ย
>>968 มึงทำ big4 ปะหรือทำโลคอลเฟิร์ม กูกูอยากรู้ที่อื่นนอกจาก big4 นี่รายได้ดีไหมงานแย่กว่ารึเปล่าเห็นเขาบอกของ big4 ระบบดีกว่าบ.อื่น
ขอโทษที่นอกเรื่องนะมึง แต่กูคิดว่ากูคงเข้าไม่ได้แน่ๆด้วยชื่อสถาบัน ถึงจะแอบมั่นใจลึกๆว่าถ้าได้ทำข้อสอบอาจมีโโอกาสผ่านก็ได้ก็ตามแต่เขาคงไม่รับใบสมัครกูเพราะด้วยชื่อสถาบัน TT
>>971 ถามพี่ได้ไหม ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ อ่านตำราฝรั่งที่เป็นifrs เทียบกับที่ครูสอนในห้องแล้วเขาสอนลงบัญชีไม่เหมือนกันอ่ะ ของฝรั่งเข้าใจง่ายกว่า มันต้องทำแบบไหน อาจารย์2คนบอกไม่เหมือนกัน คนนึงต้องเป๊ะ อีกคนบอกไม่ ดูแค่report แล้วตอนทำงานbig4ใช้ภาษาอังกฤษหมดเลยรึเปล่าอะ แต่cpaสอบภาษาไทยใช่ป่ะ
>>971 ขอบคุณมากๆเลยมึง เดี๋ยวกูว่าจะฟิตภาษาอังกฤษให้แข็งขึ้นหน่อยให้น่าสนใจมากขึ้น ตอนไปสมัคร HR จะได้ไม่เขี่ยเรซูเม่กูทิ้ง 555555
เพราะ ม.กูชื่อเสียงไม่ค่อยดี กูอยู่เองยังรู้สึกเลยว่า 85% แม่งมีแต่พวกไม่เอาไหน แต่กูพลาดเองละที่อยากเรียนแบบสบายๆไม่เครียดไม่แข่งขัน ใกล้บ้าน เกรดนี่อย่างสวยเลย สุดท้ายมากลุ้มเรื่องหางานแทน
ส่วนเรื่องของมึงนี่สู้ๆนะ บ้านกูไม่ค่อยคุยกันเท่าไรเลยไม่มีปัญหา กูไม่ค่อยชอบให้ใครมาจุกจิกด้วยละเลยรู้สึกดีที่เขาไม่ใส่ใจอะไรกูมากนัก
>>976 ใช้แค่บวกลบคูณหารเท่านั้นแหละ เรื่องคิดเลขสบายมากใช้ครื่องคิดเลขได้ แค่มึงเข้าใจการคำนวณ เข้าใจโจทย์ เขียนบันทึกถูก เขียนแพลตฟอร์มถูก คิดดอกเบี้ยเป็นก็พอ เน้นแค่ความเข้าใจกับความจำนิดหน่อย ถ้ามึงทำการบ้านเองทุกครั้งมึงทำข้อสอบได้อยู่แล้ว
เงยหน้ามองชื่อมู้นินทาพี่น้องแต่นอกเรื่องซะไกลกูรู้สึกผิดที่เปิดประเด็นเลยวะ 5555
กูเบื่อแม่กูที่พยายามกรอกธรรมะใส่กู ซึ่งกูรำคาญมาก และ พาลทำให้กูอคติกับศาสนาพุทธ พอกูพูดอะไีเกี่ยวกับธรรมะขัดกับแม่กู แม่กูจะอารมณ์เสีย แล้วบอกว่ายังควบคุมอารมณ์ไม่ได้เพราะไม่ได้โสดาบัน
>>980 กูเข้าใจมึงเลย พ่อกูก็บ้าเรื่องพวกนี้แล้วพยายามยัดหัวลูกแบบหน้ามืดตามัว แถมทำตัวประสาทแดกชอบตีโพยตีพายเกินเหตุ
กูเป็นคนแพ้ควันมาตั้งแต่เด็กแล้ว โดยเฉพาะควันธูปได้กลิ่นแล้วจะคลื่นไส้มากๆ แต่พอกูบอกพ่อกูว่ากูไม่อยากเข้าไปในโบสถ์เพราะแพ้ควันธูป
กลายเป็นโดนพ่อด่า หาว่าเป็นคนชั่ว นับถือปีศาจ แล้วก็บังคับให้กูเข้าไปนั่งเวียนหัวคลื่นไส้ ตอนเด็กก็ยังไม่คิดไรมากนะ
โตขึ้นมามองย้อนกลับไปกูมองว่าเป็นพฤติกรรมที่เหี้ยมากสำหรับคนเป็นพ่อแม่
>>980-981 พวกมึงนี่พอๆกับกูเลยหว่ะ ของกูนี่ถึงขั้นบังคับให้ไปวัดนนะมึง คือถ้ากูไม่ไปแล้วจะด่ากู ว่ากูบาปหนา บลาๆ ทั้งๆที่กูก็มีสิทธิ์ปะวะที่จะไปหรือไม่ไป? พอกูไปละทำตัวไม่ถูกใจแม่งก็เสือกด่ากูอีกแหนะสัส บางทีด่ากลางวัดเลยก็มี กูตั้งคำถามาตลอดอ่ะว่านี่เหรอวะ? ลักษณะของคนเข้าวัดทำบุญ? กูมองว่าถ้าเข้าวัดทำบุญจริงๆมันต้องจิตนิ่ง พูดอะไรมีเหตุมีผลหรือหาหลักธรรมจากในวิชาศาสนามาพูดใส่กูนะ แต่นี่ไม่มีเลยนอกจากจะด่าด้วยอารมณ์ จนกูต้องเคยมาขอคำปรึกษาอยู่รอบนึงในโม่ง แล้วกูไปลองบอกว่าพฤติกรรมแบบนี้อ่ะพวกวัดธรรมกายชอบทำกันกับคนอื่นๆ(แล้วช่วงนั้นข่าวพระธัมมชโยมันเป็นประเด็นดังด้วย) แค่นั้นแหละแม่กูเลิกพากูไปวัดทันที บางทีพวกมึงลองอ่านวิชาศาสนาเยอะๆแล้วเถียงกลับด้วยหลักธรรมวิชาการพวกนี้รัวๆเลย อย่างเช่นเรื่องสังโยชน์ไรงี้อ่ะ ลองไปตั้งคำถามใส่พ่อมึงดูว่าการที่บังคับให้เข้าไปแบบนั้นมันทำให้จิตเข้าสู่นิพพานได้มั้ย ทำไมต้องให้เข้า แล้วลองเอาหลักกาลามสูตร 10 หรือหลักสังโยชน์เข้าเถียงดูถ้ามันคือปัญหาหลักของมึง
>>982 เพิ่มเติมนะ หนังสือพระพุทธศาสนาที่กูอ่านละพอจะเอาไปเถียงกับคนในบ้านได้เป็นหนังสือวิชาความรู้คู่คุณธรรมของรามคำแหงหว่ะ อ่านเล่มเดียวแล้วแถได้108เลย มันมีe-bookแจกฟรีอยู่ พอดีกูเรียนรามเลยต้องสอบวิชานี้ ถ้าอะไรที่แม่งระบุไว้ในหนังสือละเสือกไม่มีรายละเอียดกูแนะนำค้นgoogleประกอบไปด้วย พอดีกูไม่อยากให้บ้านกูแม่งบ้าลัทธิพระพุทธศาสนาอะไรอีกไปมากกว่านั้นละ เดี๋ยวนี้แม่ง หมอปลา อ.อุบล คนอวดผี ห่าเหวไรเยอะแยะสัส ยิ่งตัวเป้งๆก็ธรรมกายเลย แม่กูก็ยิ่งหูเบา ถ้ากูไม่พูดอะไรยั้งไว้ก็คงงงมงายชิบหายอ่ะ
กูมองว่าถ้ามีปัญหาแล้วรำคาญพ่อแม่มากก็ไปตัดรำคาญ ส่วนตัวกูไม่ได้นับถืออะไร แต่ก็ไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะรู้ว่าบอกแล้วต้องมีปัญหา เรื่องบางเรื่องปล่อยๆไปเหอะ คือเค้าก็เชื่อของเค้าอ่ะ เปลี่ยนยาก
พวกมึงเคยมีพ่อแม่ที่แบบโดนคนไม่ชอบขี้หน้ามา โดนคนอื่นด่าทอใส่มาแล้วกดดัน เครียด สุดท้ายเอามาลงที่โม่งมั่งมั้ยวะ? นี่กูเจอมาบ่อยสัสๆเลยกับแม่กูอ่ะ ไอห่า ด่าเหี้ยไรก็เอากูไปเหมารวมกับคนเหี้ยๆที่เคยเจอมา พอจะให้กูทำไรหน่อยเสือกมาพูดดีด้วย ป้ากูก็ตามๆกันแต่รายนั้นกูกับน้องโหวตให้แม่งไปไกลๆส้นตีนละ ก่ะจะตัดขาดญาติมิตรเลย เพราะแม่งพอตัวเองมีกินมีที่ซุกหัวนอนมองคนในบ้านกูเหมือนหมูหมา พอตกงานละก็ทำมาปากอ่อนสัส
ว่าแต่ถ้าพ่อแม่พวกมึงโดนกดดันจากพวกเจ้านาย หรือลูกน้องที่มาจากที่ทำงานก็ดีหรือที่อื่นก็ได้พวกมึงจะไปเล่นงานพวกแม่งมั้ยวะ? หรือว่าสมควรจัดการที่พ่อแม่ตัวเองก่อนเป็นอย่างแรกดีที่เข้ากับคนอื่นยาก(ซึ่งกุมองว่าแม่กูไม่ไช่แบบนั้น) โม่ง ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้มั่งมาเล่าสู่กันฟังหน่อย จะจัดการพวกเหี้ยนี่ยังไงดีวะ ทำแม่กูเครียดทุกๆวัน อยากเล่นงานสัสๆแต่มันเป็นคนในที่ทำงานแม่กูแล้วเสือกกร่างไอห่า จะไปดักกระทืบ ทุกรถไรงี้ก็ยากเพราะมันอยู่โรงงานชั้นดี มีที่จอดรถในรั้วโรงงานเลย ส่วนลูกเมียมันบ้านไกลสัส จะทำควยไรก็ลำบาก
กูขอระบายนะ คือกูพยายามทนกับสภาพที่บ้านจนเริ่มจะทนไม่ไหวหลายต่อหลายที ได้แต่ทำใจยอมรับแต่มันก็มีความรู้สึกเครียดอยู่ในอกน่ะแหละว่ะ ขอเริ่มจากสภาพทั่วไปของครอบครัวกูแล้วกัน มีสมาชิกสี่คน พ่อ แม่ พี่สาว กู แล้วทุกคนก็เป็นคนอารมณ์ร้อนทุกคน โดยเฉพาะพ่อ ที่หงุดหงิดง่ายมาก สามารถไม่พอใจได้กับทุกสิ่งทุกอย่างและกับทุกคน (บ้านเกือบแตกมาหลายครั้งเพราะพ่อแม่อารมณ์แรงทั้งคู่และเริ่มจากประเด็นขี้ประติ๋วส่วนมาก อาทิเช่น แม่เข้าห้องน้ำเลยออกจากบ้านช้า พ่อหิวแต่แม่หรือพนักงานร้านทำอาหารช้า แม่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างที่พ่อรู้แล้วถามเขาพ่อก็ด่า ตอนต้องไปธุระแม่บอกว่าลูกกินข้าวอยู่ไม่ต้องรีบเร่งมากก็ได้เพราะเผื่อเวลาไว้้แล้วส่วนหนึ่งพ่อก็ขึ้นเสียงด่าเสียงดังกลางร้านอาหารว่าถ้าออกไปแล้วเกิดยางระเบิดมีรถชนตายห่ากันข้างหน้าร้านเนี่ยยังทันมั้ย มึงรู้แล้วจะพูดทำห่าอะไร ทำนองนี้)
ในวัยเด็กกูเคยโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจมาแล้วตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบันอายุ 30 กว่าแล้วยังนึกกลัวจนไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากสนทนาด้วย เพราะสิ่งที่เจอมาตลอดถึงแม้จะมีช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดบ้าง ซึ่งกูคิดว่าการไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นเรื่องดีแล้วเพราะนิสัยแบบนั้นของเขาและทุกอย่างที่เค้าทำมันคือการกดดันให้กูและคนอื่นในชีวิตของเขาทำตามที่เขาต้องการ ซึ่งกูโดนมาจนรู้สึกว่าชีวิตไม่ใช่ของกูแล้ว อย่างเรื่องเรียนที่บังคับให้เรียนให้สาขาที่ตัวเขาเองสนใจและคิดว่าน่าจะดี และกูสรุปให้เลยว่าไม่ดีต่อตัวกูและสุขภาพจิตมาก ทำให้กูที่ตั้งใจจะเรียนต่อเอกคิดว่าไม่อยากเรียนห่าอะไรแล้ว และ 4 ปีที่เรียนโทคือหมดอาลัยตายอยากสุดๆขนาดที่คิดว่าในเทอมสุดท้ายก็พยายามที่สุดแล้วกับสิ่งที่ไม่ถนัด ไม่ชอบ ไม่สนใจ แถมยังเกลียดด้วย ถ้าแม่งจะไม่ผ่านไม่จบ กูก็ช่างแม่งเอา 4 ปีนี้ทิ้งชักโครกไปเถอะ ถึงรู้ว่ามันแย่กับความคาดหวังและเงินค่าส่งเสียจากเขาที่จะถูกกูทำลายสิ้นก็ตาม แต่โชคดีที่ฟ้ายังเมตตา กูจบได้สำเร็จ และแน่นอนพ่อก็เตรียมป.เอกไว้ให้กู แต่กูขอพักจากการเรียนต่อด้วยสาเหตุข้างต้น
แล้วต่อมาสภาพการของกูคือ หางานยากเพราะเรียนมาตลอดไม่เคยทำงานที่ไหน ไร้ประสบการณ์แต่อายุเยอะแล้ว และสาขาที่เรียนมาโคตรเฉพาะทางขนาดห้าปีรัฐบาลจะเปิดสักตำแหน่งมั้ยยังสงสัย บริษัทเอกชนคือไม่มีแน่นอน
กูพยายามหางานห่าอะไรก็ได้ตามที่พ่อกับแม่บอก สุดท้ายได้งานแต่พ่อกับแม่ก็ไม่ให้เอาเพราะเงินเดือนไม่คุ้มปริญญาโทจุฬา แล้วไง กูก็หางานต่อไปในการกดดันของพ่อแม่ พี่ และญาติพี่น้องมากมาย ซึ่งหาได้แต่งานที่ไม่ค่อยดี แต่กูก็บอกเอาเพราะตอนนั้นคิดว่าต้องรับส่งแม่ที่ยังทำงานอยู่ และงานนี้บอกมีเวลาให้ครอบครัวแล้วโดยสรุปงานนั้นก็กินเวลาในชีวิตกูไปจนเวลาให้ตัวเองยังไม่มีเลยไม่ต้องพูดถึงครอบครัว และเงินยังไม่ได้เลยเพราะถือว่ายังไม่บรรลุขีดของการทำงานในสายนั้น
กูก็เก็บเงียบเรื่องไม่ได้เงินแล้วตอบรับงานของคนรู้จักที่เงินได้ต่ำตมแถมต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด กูก็บอกพ่อแม่แล้วไปเลย อยู่ได้เกือบปี ความที่เศรษฐกิจไม่ดีรายรับไม่เป็นไปตามคาดในที่สุดแผนกที่กูทำก็ถูกยุบไปท่ามกลางความสะใจของพ่อแม่ที่คัดค้านมาตลอด (จริงๆคือคัดค้านแม่งทุกงานที่กูทำเพราะอยากให้ได้ดีกว่านั้น)
จากนั้นกูก็อยู่แบบหางานไปช่วยธุระของที่บ้านไป แล้วเพื่อนกูแนะนำให้เรียนภาษาเพิ่มเผื่อจะหางานได้มากขึ้น กูก็ไปเรียนและเริ่มสนุกกับมัน หลังจากนั้นกูก็พอได้งานบ้างจากเส้นและตัวเองอีกหลายงาน แต่เพราะยังหางานประจำที่พ่อแม่พอใจไม่ได้ (เค้าจะพูดทุกครั้งที่ได้งานว่าให้ออกแล้วหางานอื่น) จนว่างงานพักใหญ่และกูรู้ว่าถ้าได้คงเป็นแบบเดิม แล้วอายุมันเยอะจนหางานยากมากๆ เขาก็บอกไปทำงานเป็นเด็กปั๊มไปมีรับสมัครอยู่ เหมือนโดนตบหน้าอ่ะมึง เงินเดือนหมื่นกว่าบอกน้อยไปให้ลาออก มาตอนนี้บอกเด็กปั๊มได้วันละ100-200ก็เอา
มาปัจจุบันคือบังคับกูทำงานการเกษตร คือว่ากูไม่เคยมาทางนี้เลยสักนิดและร่างกายกูไม่ให้กับการทำงานแบบนี้เลย แต่เพราะเขาบังคับก็เลยต้องทำ เพราะเขาบอกไม่ทำก็ออกจากบ้านไปเลย ไม่มีเงินให้ด้วย ไปหากินหาอยู่เอาเอง กูก็จะไปแล้ว รู้สึกทนไม่ไหวที่ถูกบังคับขนาดนั้นเพื่อทำในสิ่งที่พ่ออยากทำ ไม่ได้ถามความเห็น ไม่ได้รับฟังเลยด้วยซ้ำว่ากูจะทำมั้ย สนใจมั้ย แต่ข้อแรกคือ เงินที่มีคงอยู่ได้ไม่เกินครึ่งปีถ้าไม่มีงานหรือที่พัก ข้อสองคือ ถ้าไปก็เหมือนตัดขาดกับพ่อแม่ครอบครัวไปเลย ก็คิดอยู่ทั้งที่อารมณ์ขึ้นน่ะแหละ เลยตัดสินใจว่าทนไปก่อน รอมีเงินมีหนทางมากพอค่อยไป
ต่อนะ
กูก็ทน ตั้งแต่เรื่องที่ว่างานง่ายนิดเดียวจนมาถึงจุดที่ว่าทั้งวันกูต้องทุ่มแรงกายแรงใจอยู่กับงานห่านี่ตั้งแต่เช้ามืดยันจะเช้าของวันถัดไป แดกก็แทบไม่ได้แดก นอนก็แทบไม่ได้นอน วันไหนพ่ออยากทำอะไรสักอย่างไม่มีคนช่วยก็สบถด่าดังลั่นจนได้ยินกันไปเป็นกิโล ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำก็จะเอาให้ได้ แค่ตัวเองอยากจะทำำทุกคนต้องรองมือรองตีนทิ้งงานอื่นกันให้หมด แล้ววันดีคืนดีจู่ๆจะให้กูไปฝึกงานที่ฟาร์มอื่นก็บอกเอาวันสองวันก่อนหน้า โดยการบังคับให้ไป ไม่มีถาม ไม่บอกเหตุผลแค่กูต้องไป
คราวนี้มาเรื่องรถอีก พ่อบังคับกูขับรถกะบะเกียร์กระปุก ทั้งที่กูไม่เคยขับ ขับเป็นแต่เกียร์ออโต้ที่โดนบังคับเมื่อเกือบสิบปีก่อน แล้วกูทำห่าอะไรระหว่างขับก็คือผิด โดนด่าใส่อารมณ์ตลอด จะหักพวงมาลัยมากไปน้อยไป เปลี่ยนเกียร์ไม่ลื่น ไม่คล่องดังใจเขา ให้ออกถนนใหญ่มีรถอะไรมาก็เตรียมโดนด่า ขนาดไม่มีรถยังโดนด่า จนขนาดแม่ที่ได้นั่งด้วยในระยะเวลาสั้นๆยังบอกทำนองว่าจะด่าจะไม่พอใจขนาดนี้ก็อย่าเพิ่งให้กูขับเลย (ซึ่งกูขับมาเป็นวันที่สามวันที่สี่แล้วโดนด่าตลอดแบบนี้จนใจแป้วหลายแป้วแล้ว ประมาณว่ากูยอมทำห่าอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องมาขับรถ) พ่อได้ยินแม่พูดนี่ด่าเปิงทะเลาะเสียงดังใหญ่โต
ในสภาพนี้ สภาพจิตกูแย่มาก ต้องพยายามทนทำสิ่งที่ตัวเองไม่อยาก ริดรอนทั้งกายและใจ และต้องรับคำด่าทุกรูปแบบทุกเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน จนบางทีอยากหนีไปหรือตายห่าให้มันจบๆไปว่ะ
ไม่รู้ว่าจะขอคำแนะนำอะไรดี เพราะไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาได้มั้ย แต่กูรู้สึกจะไม่ไหวแล้วว่ะ
>>988-989 เดาๆว่าบ้านมึงมีฐานะพอควร และรายได้หลักๆมาจากเกษตร ฟาร์ม ปศุสัตว์ แต่มีโอกาสทางนึงจะเลือกได้ ถ้าตัวมึงไม่เรื่องมาก พยายามสลัดสิ่งที่มันดูจุกจิกของมึงออกให้หมด ลองหางานที่มึงอยากทำดูถึงรายได้ไม่มากก็พยายามกลบเกลื่อนพ่อแม่มึงไปก่อนว่าได้งานดีๆทำแล้ว เออ จะว่าไปอย่างนะ มึงจบ ป.โท กับสิ่งที่มึงไม่ชอบมาได้นี่กูนับถือมึงจากใจเลย
มึงอยากลองเริ่มต้นชีวิตใหม่ใน กทม. มั้ยหล่ะ เอาทรัพย์สมบัติมึงมีทั้งหมดแล้วแอบหนีออกจากบ้านมาไม่ต้องให้เค้ารุ้เลย มาตั้งต้นชีวิตใหม่ใน กทม. มีงานระดับหมื่นกว่าๆให้มึงเลือกเยอะแยะ ถ้ามึงหาไม่ได้จริงๆกูแนะนำ ผจก. ฝึกหัดตามร้านKFC, McDonald, 7-eleven อ่ะ ได้ตำแหน่งอัพเรื่อยๆเป็นรอง ผจก. ร้าน 10ปีได้เป็นระดับคุมร้านเลย แล้วร้านพวกนี้รับ ป.ตรีทุกวุฒิ ลองทำให้พ่อมึง(ตัวยุให้มึงเป็นแบบนี้) โหยหามึงดูสักครั้งนะ ถ้าเค้าไม่มีมีมึงแล้วจะเสียอะไรไปบ้าง ลองใจกล้าแอบหนีไปจริงๆดูซักตั้งนะ สู้ๆนะมึง แต่มีอีกทางนึงคือ สู้เรียนจนจบ ป.เอกแล้วทำงานสอนในเป็นอาจารย์ฝึกหัดมหาลัยเลยซึ่งกูไม่ค่อยแนะนำเพราะเดี๋ยวเส้นเลือดในสมองมึงจะแตกตายซะก่อน
>>991 กูมองว่ามันเจอคนในบ้านเลี้ยงดูปลูกฝังจนกลายเป็นพวกที่ยอมคนไปแล้วหว่ะ แล้วเสือกมีฐานะด้วยมั้ง เลยไม่ต้องดิ้นรนเองเพราะพ่อแม่หากินหาใช้ให้ไรงี้ เห็นสำนวนการพิมพ์ละกูว่าไม่ใช่ระดับจนๆอ่ะ อย่าไปว่ามันมากเลยเหอะนะ คนแบบนี้น่าสงสารมากกว่า ชีวิตจะย่างเข้าครึ่งค่อนละยังไม่มีอิสรภาพทางการใช้ชีวิตเลย
>>990 >>992 ขอบคุณนะที่แนะนำและเห็นใจกู เรื่องทางบ้านกูไม่ถึงกับจนแต่ก็แค่พอมีพอกินพ่อแม่เป็นข้าราชการแต่เกษียณแล้ว แต่พ่อยังรับสอนที่มหาลัยไม่เด่นไม่ดังในต่างจังหวัดอยู่เลยบังคับให้ย้ายจากกรุงเทพไปอยู่ที่นั่น พ่อเงินเดือนไม่มากมายอะไรแต่อยากจะสร้างบ้านและทำฟาร์มเกษตรโดยให้แม่กูออกเงินค่าสร้างบ้านทำฟาร์มและใช้จ่ายในบ้านเกือบทั้งหมด และยังมีหนี้เอาบ้านที่กรุงเทพไปจำนองธนาคารเอาไว้คราวที่พ่อตั้งบริษัทแล้วล้มละลาย ส่วนกูในช่วงที่ไม่มีงานก็ไม่เคยขอเงินพ่อแม่ยกเว้นแต่ตอนเรียน อาศัยอดข้าวเอากินถูกๆวันละมื้อ ใช้เท่าที่จำเป็น เพิ่มเติมว่าก่อนที่โดนบังคับมาทำการเกษตรที่ต่างจังหวัดกูกำลังจะร่วมกับเพื่อนที่อายุมากกว่า (รุ่นพ่อแม่) จะทำร้านแนวแฮนด์เมดที่กูไปเรียนการอาชีพมา ตกลงกับเค้าว่าสัดส่วนลงเงินกูน้อย (จริงๆคือแทบจะไม่ได้ลงเงินเลยเพราะกูไม่มี) แต่กูลงแรงเยอะแทน เพื่อนกูโอเค แต่พ่อแม่ไม่ให้เลยบอกตัดถ้ากูไม่มาทำฟาร์มต่างจังหวัด
>>991 กูก็รู้แหละว่ามันดูไม่โตไม่เด็ดเดี่ยวและโดนมือโดนตีนพ่อแม่จนน่วมแล้วพูดด่าทำร้ายจิตใจแต่เด็กมันก็กลัวว่ะ แค่พูดอธิบายก็ยังโดน หาว่าเถียงผู้ใหญ่คำไม่ตกฟาก เลวระยำมากที่เกิดมา แต่กูก็จะพยายามเข้มแข็งขึ้นให้ได้นะ
ถ้าเอาตีนยัดปากพ่อเหี้ยซักเปรี้ยงจะเป็นไงวะ แก่จะลงโลงแล้วตะลุมบอนขึ้นจริงๆสู้มึงไม่ได้หรอก ลองพยายามยั่วให้แม่งลงมือก่อนแล้วสวนให้สาหัสทีเดียวไปเลยจะทำให้มันสงบปากสงบคำมั่งปะวะ
มีพ่อจัญไรแม่หน้าหี ค่วยัยัค่่้ยย่ย้ส้ยเย
โคตรพ่อนรก แม่โคตระระเหี้ย ญาตินำพาเสียๆหาย พี่น้องจัญไรชิบหายวายวอด
กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ควย หีออบิทัลเย็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.