พ่อแม่ใครเป็นบ้าง คือกูทำงานหาเงินเองนะช่วยพ่อช่วยแม่ส่งของถามว่าหนักมั้ยสัสๆอ่ะทำทุกอาทิตย์ช่วยแต่แม่กูชอบมาค้นกระเป๋าเงินแล้วพูดกูไม่มีเงินเก็บนู่นนี่บางครั้งจนกูรำคานไม่โต้ตอบ แม่งจะไม่ให้กูใช้อะไรเลยรึไง ว่ะ
Last posted
Total of 1000 posts
พ่อแม่ใครเป็นบ้าง คือกูทำงานหาเงินเองนะช่วยพ่อช่วยแม่ส่งของถามว่าหนักมั้ยสัสๆอ่ะทำทุกอาทิตย์ช่วยแต่แม่กูชอบมาค้นกระเป๋าเงินแล้วพูดกูไม่มีเงินเก็บนู่นนี่บางครั้งจนกูรำคานไม่โต้ตอบ แม่งจะไม่ให้กูใช้อะไรเลยรึไง ว่ะ
คือเขาใจป่ะพ่อแม่อ่ะต้องการว่าเรามีเงินมั้ยคือพอใีแม่งไม่ให้ต้องแลกกับความเหนื่อยกับเงินน้อยนิดลำบากมากเกิดมาแบมือขอไม่ได้
อีกเรื่อง พ่อแม่ใครเป็นบ้างคือมีลูกทั้ง4คนกูคนที่2คนโตพี่กํมีเงินมีงานแล้วแต่แบบ4คนเนี้ยมีลูก2คนคนละแม่กูตามใจชิบหายโดยเฉพาะลูกชายคนเดียวคนสุดท้ายเรียกลูกรักนู่นนี่บางครั้งมันไม่มำงานบ้านแม่แม่งด่ากูอีกว่าไมไม่ทำทั้งๆกูแบ่งหน้าที่แล้วแล้วมันเสือกร้องไห้อ่ะทั้งๆตอนอยู่กับกูนี่ไม่ร้องโคตรน่าหมั่นไส้อ่ะคือถ้าไม่มีมันสองคนฐานะบ้านกูจะดีมาก
โม่งโม่งที่น่ารัก
เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อกูเคยเล่นหุ้นได้เงินเยอะมากกก จนมาวันนึงเจ๊งหุ้นแต่ที่บ้านก็ยังมีไรแดกนะ และเพราะมีอะไรแดกนี่เอง พ่อกูจึงไม่ทำงานมานานนมร่วม 15 ปีจนเงินมันหร่อยหรอไปเรื่อยๆ ตอนนี้ก็เหลือแบบพอกินพอใช้ต้องประหยัด กูกะน้องทำงานแล้วก็มีช่วยที่บ้านตลอดเหมือนเป็นเงินเดือนให้ตลอด แต่แบบประเด็นหลักคือกูไม่ภูมิใจในตัวพ่อกู ทั้งๆที่เค้าก็รักกู แต่เค้าไม่พยายามทำอะไรในชีวิตเลยหลังจากเสียหุ้น วันๆเอาแต่นอนกะกิน(ซึ่งยังอุตส่าห์ขับรถไปรับส่งกูอีก) นอกจากนั้นแล้วพ่อกูก็ยังขี้โม้เหี้ยๆเลย โม้อวดชาวบ้านแบบโง่ชิบ อวดไปทั่ว ชอบโม้ถึงสมัยที่เค้ายังไม่เสียหุ้นมีเงินเยอะแยะ ตัวพ่อกูเองทำเหี้ยไรไม่เป็นเลยนอกจากพูดจาเลียคนรวย ไม่ทำงานหนัก ใช้อุปกรณ์อะไรก็ไม่เป็น ทำงานบ้านไม่ได้ งานอื่นๆอะไรก็ไม่เป็นจริงๆมึง
และสาเหตุจากพ่อกูนี่เอง กูรุ้สึกไม่อยากมีความรัก ไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีลูก อยากย้ายออกไปอยู่คนเดียวด้วย แต่กูป๊อด ไม่อยากหักหลังทั้งพ่อกะแม่
สรุปนะว่ากูรักพ่อแม่แต่ไม่มีความภูมิใจ และเงินคือปัญหาสำหรับกู เพราะกูต้องเป็นเสาหลักของบ้านแต่กูยังเป็นไม่ได้เพราะห่วย สรุปกูก็ลูซเซ่อพอกันกะพ่อกูนี่หล่ะ เศร้าเหี้ยๆ
>>756 กูขอแยกประเด็น
1.การเลี้ยงดูพ่อ-ผลลัพธ์ท้ายที่สุดมึงต้องดูแลพ่อเมิงอยู่ดีว่ะ แค่ตอนนี้เมิงต้องเริ่มเลี้ยงก่อนเท่านั้นแหละเงินให้พอประมาณ เก็บไวใช้เลี้ยงดูพ่อมึงตอนป่วยติดเตียงหรือเป็นอัลไซเมอร์ ตอนนั้นหมดเงินอีกเยอะ
2.ความภูมิใจ-พ่อมึงคนธรรมดาปกติทั่วๆไปมนุษย์จี้เหม็น กิน ขี้ ปี้ เยี่ยว หาได้ตามปกติทั่วๆไป ไม่มีอะไรโดดเด่น
3.ชีวิตมึงยึดติดพ่อมึงมากเกินไปว่ะ ปล่อยว่าง ช่างแม่ง ใช้ชีวิตในสิ่งที่มึงเป็นหรืออยากจะเป็น
>>757 มึงตอบเร็วมาก
แต๊งกิ้วสำหรับคำแนะนำของมึง
กูจะเศร้าเวลาดาวน์ ซึ่งตอนนี้กูดาวน์มากพอดี
ปกติจะแกล้งๆลืมก็สามารถใช้ชีวิตปกติได้
กูรุ้สึกว่าชีวิตกูไม่มีอิสระจริงๆด้วยหล่ะ เพราะกูเป็นคนระวังตัว กลัวแมร่งไปหมด เน้นทำตามความเหมาะสม
กูคงต้องรอให้พ่อแม่ตายๆไปก่อนกูถึงสามารถทำอะไรตามใจกูได้จริงๆ จิตกูมันยึดติดแบบนี้
พ่อกูก็ loser นะ แต่ก่อนก็ทำบริษัทกับญาติพี่น้องแล้วเสือกไปค้ำ บริษัทเจ๊งหมดตูดเป็นหนี้ พี่น้องเลิกคบ ตอนนี้ก็ไม่ทำงานทำงานการมา 10 กว่าปีแล้ว ตอนเด็กๆ กูก็ภูมิใจในตัวพ่อกูนะ เป็นคนมีหลักการ มีความรู้ ใช้เหตุผล แต่ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว พอโตมากูเพิ่งเข้าใจว่ามีเหตุผลของพ่อกูแม่งโคตรตะบักตะบวย ไม่มีห่าอะไรเลย กลวงทั้งนั้น
พ่อกูยังดีไม่ขี้โม้ ไม่เสือกเรื่องชาวบ้าน แต่เสือกใช้เงินเก่งเอาการ ค่าใช้จ่ายพ่อกู แม่กูรับผิดชอบทั้งหมด ลูกๆ มันก็ดูแลตัวเองได้ แต่ถ้าให้กูเลี้ยงพ่อกูแบบที่แม่กูทำนี่กูไม่ไหวแน่ๆ อาจจะดูเหี้ยๆ แต่กูคิดเสมอเลยนะว่าถ้าจะตาย ให้พ่อกูตายก่อนแม่กู ไม่งั้นชีวิตกูฉิบหายแน่ๆ ยังดีว่าปัญหาอื่นไม่มี ก็เลยอยู่ไปได้เรื่อยๆมั้ง
บ่นหน่อยเหอะว่ะ คนบ้านกูไม่ค่อยมีใครมีความรับผิดชอบเลย โดยเฉพาะกับข้าวของๆกูเนี่ย
อย่างกูมีโต๊ะทำงาน กูวางข้าวของๆกูไว้อย่างมีระเบียบ พอคนที่บ้านกลับมาบ้านก็จะเอาของๆตัวเองมาวางบนโต๊ะกูเลย วางทับข้าวของๆกูเนี่ยแหละ บางทีมีเอาเสื้อผ้าตัวเองมาวางไว้บนคอมกูเลย แล้วก็ทิ้งไว้งั้น ไม่เก็บ เวลาผ่านไปก็เอามาวางเพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆๆ จนในที่สุดก็กองเต็มโต๊ะจนกูทำงานไม่ได้ ต้องย้ายไปทำตรงอื่น ตรงนั้นก็กลายเป็นที่กองสุมข้าวของแบบรกๆและกูก็ไม่ได้ใช้โต๊ะอีกเลย เก็บเท่าไหร่ก็เอามากองไว้ที่เดิม ไร้ระเบียบและความรับผิดชอบมาก
กูแขวนเสื้อไว้ทำหล่นก็ไม่เก็บให้ ปล่อยไว้จนหมามาฉี่ใส่อ่ะมึง แล้วกูเพิ่งมาเห็นตอนเน่าแล้ว อย่างแค้น บางทีกูตากผ้าไว้ แล้วราวเต็ม พอมีคนจะมาตาก แทนที่จะจัดหาทีให้ตัวเองให้ได้ดันไม่ทำ เอาตากทับผ้ากูเลย กลายเป็นผ้ากูไม่แห้ง เหม็นอับ ราขึ้น กูล่ะสุดจะทน จะซักผ้าขี้ริ้วแต่หาที่ใส่ไม่ได้ก็เอามาใส่ตระกร้าผ้ากูเฉย
เอารองเท้ากูไปใช้ก็ไม่เก็บมาวางให้ถึงที่ คือกูต้องไปตามหาเอาเองถึงจะเจอ ของบางทีหยิบไปใช้ไม่ขอ พอกูหาไม่เจอก็หงุดหงิดอีก เซ็ง
ติดปัญหาเรื่องเงินเลยย้านออกมาอยู่คนเดียวไม่ได้ อยู่บ้านเองไม่ต้องเสียค่าเช่า แต่ก็นะ ต้องทนเอา
น้องพึ่งถอย e coupe
ส่วนตัวกุยังขับมอไซอยู่เลย55
บางทีก็เบื่อที่ใจอ่อนโอนเงินให้พี่เวลาเดือดร้อน จนกูจะไม่มีแดกแล้วจริงๆ
>>765 หึหึหึ ที่แท้ก็ไอจนขี้ครอกหมาไม่มีเงินจะดิ้นรนเป็นอันทำอะไรนี่เอง โง่อย่างมึงที่ไม่หัดจะทำความเข้าใจอะไรก็ดักดานอยู่อย่างนั้นแหละวะ คิดเองมั่งก็ดีนะ โม่งมันช่วยไรมึงไม่ได้หรอก อย่างมากมันทำได้ก็แค่พรรณาห่าเหวไรผ่านตัวอักษรเท่านั้นแหละ ถ้ามันช่วยมึงได้จริงกูคงให้มึงล้านนึงได้ละไอสวะ
เพลง วิญญาณ ลอยมาเลยสัส 555
พ่อแม่กูชอบบ่นว่ากูทำงานที่ต้องกลับดึกบ่อยๆ เงินก็ให้น้อย เอาแต่พูดว่าให้กูเปลี่ยน
พอกูหางานที่เงินดีกว่า แถมไม่ต้องทำโอฟรีได้ ดันมาห้ามกูเปลี่ยน ด่ากูซะเลอะเลยว่าไม่มีหัวคิดมั่ง
แถมมีการมาแช่งกูอีกว่าเดี๋ยวจะโดนบังคับให้ต้องไปทำงานเสาร์อาทิตย์มั่ง เดี๋ยวต้องหอบงานกลับมาทำมั่ง
คือยังไม่ได้เริ่มงานเลย ถ้าทำแล้วมันมีปัญหาค่อยบ่นได้ป่ะวะ งานก่อนตัวเองก็บ่นแท้ๆ ทำแบบนี้ต้องการอะไร?
>>768 >>769 กูแค่มาบ่นเฉยๆมึงจะเดือดทำไม อีคิวต่ำชิบหายพ่อแม่ไม่รักหรอ กูไม่ได้มาขอให้โม่งช่วย อย่าทำตัวให้เหมือนกับที่ตัวเองด่าคนอื่นสิ ในชีวิตเก็บกดมากที่โดนคนอื่นเหยียบย่ำ ขี้แพ้ซะจนต้องมาเหยียบคนที่มีปัญหาต่อในเน็ตเลยหรอ น่าสงสารจังเลย วิธีแก้ปัญหาที่มึงเสนอกูมาบางทีมึงคงต้องเก็บไว้ใช้เองแล้วล่ะ ก็ขอให้ผ่านพ้นวันคือนอันมืดมนไปได้นะ หุหุ
>>772 อยู่เองมันอยู่ได้กูเห็นด้วย แต่ว่าอยู่บ้านมันประหยัดกว่า กูมีหนี้อีกหลายที่ต้องช่วยพ่อแม่ส่งและต้องเก็บเงินเรียนต่อด้วย อะไรประหยัดได้กูก็จะทำอ่ะมึง ให้ออกไปจ่ายค่าโน่นนี่ก็เสียดาย ข้าวของฟุ่มเฟือยก็ไม่ได้ซื้อ เพราะงั้นเลยไม่อยากย้ายออกจากบ้านถึงคนในบ้านจะมีพฤติกรรมแบบนี้ก็ตาม
>>770 ยังมีชีวิตอยู่ดีเว้ย ยังต้องหารค่าน้ำไฟกะคนอื่นอยู่เลย 555
>>775 ด่าตัวเองทำไมวะสัส ใครกันแน่วะที่พ่อแม่ไม่รัก ครอบครัวมึงไม่เอาแม้แต่ของๆมึงและเค้ายังไม่อยากจะเห็นค่าหรือดูแลให้มึงเลยหว่ะ ส่วนเรื่องโดนเหยียบย่ำนี่คงเป็นมึงมากกว่านะ แม้แต่หมายังต้องเยี่ยวใส่ น่าสมเพชจังหว่ะไอสัส โง่ไร้ปัญญาละยังปากดีอีก หุหุหุ
กูละขำที่มึงเป็นเหมือนโถส้วม โถขี้ หรือแค่ขยะที่รีไซเคิลไม่ได้ในบ้านให้คนเค้าถ่มถุยนะ แล้วไม่ต้องมาให้กำลังใจกูหรอกนะ เอาไว้พูดกับตัวมึงเองเถอะ 5555555+
>>776 อุ้ยเจ็บหรอเธอ โง่จัง พ่อแม่กูรักกูนะคนที่บ้านที่กูพูดถึงไม่ได้บอกว่าพ่อแม่ซะหน่อย รีบตัดสินโดยไม่รู้อะไรเลยสมกับเป็นมึงจริงๆว่ะ ยกตำแหน่งให้เลย จุ๊ฟๆ
แล้วเห็นมึงเอเรื่องหมาเยี่ยวใส่เสื้อผ้ากูมาโจมตีว่ากูถูกเหยียบย่ำนี่กูขำกร๊ากเลยว่ะ ไอ้เหี้ยยยย กะหมามึงก้เอามาคิดเนอะ คือของมันตก หมามันก็ฉี่ใส่ไม่สนว่าเป็นของใครทั้งนั้นแหละ ไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นกู แม่งก็เยี่ยวใส่ทุกสิ่งในบ้านอ่ะ แค่อันนี้เสื้อกูมันตกแล้วไม่มีคนเก็บให้แค่นั้น นี่คิดว่าแม้แต่หมาก็แบนกูหรอเนี่ย คิดไปได้ 5555
แล้วกูพูดถึงความรับผิดชอบของคนในบ้านต่อสิ่งของของคนอื่นมันไม่มี ปกติมันทำของใครตกมันก็ไม่เก็บแต่กูซวยสุดไงเลยมาบ่น ดันเจอขยะอยากกดคนอื่นอีก เพลีย ชีวิตจริงคงต่ำตมมาก อ่ะไม่เป็นไรให้อภัยถือว่าช่วยนะ
>>776 เอ้อ ลืมบอก กูจะไม่ตอบมึงละนะเดี๋ยวคนอื่นเค้ารำคาญว่ามาเถียงเหี้ยไรกับโทรลอยู่ได้ เพราะดูแล้วคงหาอะไรจากมึงไม่ได้หรอก ถ้าเห็นคอมเม้นกูแล้วเกิดคลั่งคุมสติไม่ได้แล้วจะตอบให้ได้ก็เรื่องของมึงละนะ แต่กูไม่ตอบกลับมึงแล้ว กลัวว่าถ้าหายไปเฉยๆเดี๋ยวจะน้อยใจ ยิ่งเปราะบางอยู่ บายดวกส์
กูอยากระบายเรื่องที่บ้านกูจัง สภาพทู้นี้นี่กูพูดได้มั้ยวะ กุซึมเศร้ากุอ่อนแอ lol
>>783 กูแค่เครียดนิดหน่อยที่พ่อแม่กูวาดฝันอนาคตให้กูซะสูงมาก ได้พวกทุนคิงทุนรัฐบาลอะไรเงี้ย ทั้งที่ความจริงแค่เรียนที่รร.กูก็ขึ้นคอแล้ว เขาอยากให้กูมุ่งมั่นสอบชิงทุนอ่ะ (แบบอ่านนสประวัติศาสตร์โลกล่วงหน้า) แต่กูไม่ไหวว่ะ แล้วแต่ละอย่างที่เขาอยากให้กูติวเพื่อทุนมันก็ห่างไกลจากคณะที่กูอยากเรียนมาก พอบอกไปตามตรงว่าขอเอาที่รร.กับแอดปกติให้รอดก่อนเขาก็หาว่ากูฝันต่ำ แล้วญาติกูคนเดิมเพิ่มเติมคือเสือกทุกงานก็เข้ามาผสมโรงด่ากู คือกูแค่ไม่เข้าใจเฉยๆว่าทำไมทุกคนถึงทำเหมือนรู้จักขีดความสามารถกูดีกว่าตัวกูเอง แล้วกูก็ไม่ได้ฝันต่ำอะไรซักหน่อย กูก็มีความฝันสูงๆของกูเหมือนกัน ที่อยู่ในขอบเขตที่กูพอจะอัพความสามารถตัวเองให้ไปถึงความฝันนั่นได้ แต่ไม่มีใครเคยถามกูซักคนว่าความฝันกูคืออะไร
ตอนนี้กูดีขึ้นละ ตั้งแต่เห็นข้อความของมึง ฮือออออ แต๊งนะโม่ง รักว่ะ (//จูบซอกคอ)
>>784 ขนตูดกูนี่ลุกเลยสัส ถึงกูจะหน้าตาดีแต่ไม่ได้ให้มึงลวนลามง่ายๆนะเว้ย//ขอขากถุยให้ตัวเองสามรอบติด
คือกูจะบอกว่าเข้าใจมึงนะ ครอบครัวไทยเดี๋ยวนี้แม่งมีพ่อแม่อย่างกับโคลนความคิดกันออกมาไอ้สัส แต่มึงอย่าไปโกรธเขานะเว้ยเพราะเขาอยากให้มึงได้ดี ไม่อยากให้มึงลำบากตอนทำงาน(ที่บ้านกูก็เป็น กูรับปากดิบดีแต่สุดท้ายกูก็แอบไปสอบคณะที่ชอบ อิอิ)อันนี้มึงต้องชั่งน้ำหนักความคิดมึงนะว่ามึงรักพวกเขามากกว่าตัวเองรึเปล่า แต่ถ้ามึงรักตัวเองไม่อยากลำบากใจตอนทำงานแนะนำให้ทำแบบกู แต่ถ้ามึงรักพ่อแม่มึงมากมึงก็ไปสอบให้พวกเขานะ ได้หรือไม่ได้นั่นอีกเรื่อง กูเชื่อเว้ยถึงพวกเขาแม่งจะบงการชีวิตชิบหายยังไง แต่ถ้ามึงเชื่อในความคิดของตัวเอง(ที่ไม่บ้าบิ่น)ยังไงเขาก็รับมึงได้อยู่แล้ว จุ้ฟๆ รักนะ
ปล.ส่วนเรื่องญาติกระทั่งคนข้างบ้านบลาๆนี่ช่างหัวมัน มันไม่ได้เกิดมมึงมา ไม่ได้เลี้ยงมึงไม่ต้องไปสนใจมันโฟกัสแค่ตัวมึงกับครอบครัวพอ
กูรู้สึกเหมือนเวลากูจะทำอะไรแต่ละอย่างนี่พ่อแม่กูจะหาเรื่องมาขัดกูได้ตลอดแบบไม่มีเหตุผล ขอให้ตัวเองได้ขัดกูไปงั้น
เหนื่อยว่ะ
ทำไมแม่ต้องมาว่าดูด้วยวะ กูไม่เข้าใจ ขออกตัวว่ากูเป็นเด็กสปอย เวลามีอะไรอยากได้ก็ให้แม่หาให้ แต่คือกูไม่บังคับไง กูเป็นคนเรื่องมาก ถ้าไม่ได้แบบที่กูจะเอากูก็ไม่เอา กูก็บอกแล้วว่าไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องเอามา ก็ยังจะซื้อมาให้กูอีก ยัดเยียดให้กู แล้วก็บอกให้กูใช้ๆ ไป แล้วพอไม่ใช้ก็มาว่ากู ก็กูบอกว่าแล้วว่าถ้าไม่มีก็ไม่ต้องซื้อมา แล้วกูผิด บางทีกูก็อยากตายไปให้จบๆ ชีวิตมีแต่โดนด่า น่าเบื่อสัสๆ ทำไมต้องมายุ่งกับชีวิตกูจัง กูเคยพูดกับเขาไปแล้วหลายรอบด้วยว่ากูไม่ชอบให้บ่น จะบ่นไปทำไมในเมื่อกูก็หูซ้ายทะลุหูขวา กูไม่เคยจำ ยังไงก็ไม่ทำอยู่ดี แล้วกูเป็นพวกสมาธิสั้น กูกำลังทำอะไรอยู่ พอมาบ่นกูก็ทำไม่ได้ จะอ่านหนังสือกูก็อ่านประโยคเป็นสิบ จนทั้งวันนั้นคืออะไรก็ไม่เดิน กูต้องการพื้นที่เงียบๆ สงบๆ เคยพูดไม่รู้กี่รอบแล้ว กูโคตรเบื่อ ทำไมต้องพูดมากด้วยวะ อยู่แบบไม่ต้องพูดนี่จะเป็นอะไรมาก กูทำอะไรก็ชอบมามองกู ถามกู คือกูไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับกู มองกูเป็นอากาศจะได้ไหม
>>787 กูขอ +1 ว่าถ้ามีปัญหาแบบนี้ให้มึงลองออกไปอยู่คนเดียวดู แต่จากที่มึงเขียนมาว่าเป็นเด็กสปอยกูเลยไม่อยากแนะนำเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่ว่าออกไปละจะได้กระดิกตีนนอนชิวๆเงียบๆเหมือนไปพักผ่อนชายทะเล ใจเย็นๆนะเพื่อนโม่ง มีไรมาระบายเอาดีกว่า อย่างน้อยที่บ้านก็มีข้าวฟรีไฟฟรีน้ำฟรีให้นะ
>>787 +1 อีกหนึ่งเสียงจากกู ทนๆอยู่ไปจะดีกว่า ถ้าวันไหนมึงว่างๆหรือไม่เรียนไม่ทำงาน ส่วนเรื่องสมาธิสั้น มึงลองหาที่ๆคิดว่าไปอยู่ซักพักแล้วเกิดความสงบดูนะ แอบแม่มึงไปก็ได้ จะวัด โบสถ์ ห้องสมุดในห้าง ลองซักที่ดูนะโม่ง(เป็นกู ต่อให้เสียเงินค่ารถเมล์กูก็ยอมทำถ้ามันเงียบจริงๆ) หรือศูนย์เยาวชนในกทม.ก็ได้อ่ะ(ถ้ามึงอยู่ในกทม.นะ) กูก็เริ่มรู้สึกละว่าคอม มือถือ มันมีส่วนทำให้คนรอบข้างสมาธิสั้นมากขึ้นหว่ะ ทั้งเด็กทั้งแก่เป็นหมด ส่วนจะหาที่ระบายมึงมาลงโม่งนี่แหละ จะต่อproxyมาเกรียนหรืออะไรอันนี้ก็อีกเรื่องนึงนะ
ถ้ามึงโตมาได้ขนาดนี้ มึงควรจะเริ่มเรียนรู้ว่าทุกอย่างที่มึงได้มามันไม่ได้ดีเสมอไปนะ ทุกวันนี้กูใช้ของที่ตัวเองซื้อมามันยังรู้สึกว่าไม่ได้ดีไปซะหมดหรอก อะไรที่แม่มึงซื้อมาให้แล้วใช้ไม่ค่อยดีก็ลองปล่อยๆวางยอมใช้มันเท่าที่มึงใช้ได้มั่งก็พอแล้ว
แม่บอกว่ากูน่ารำคาญที่สุด อยากให้หุบปากไป
กูรู้สึกว่ายิ่งโตขึ้นมายิ่งเข้ากับพ่อแม่ตัวเองไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกอยากจะแยกจากกันไปแบบต่างตนต่างอยู่ไปเลย
ทำไมสังคมไทยถึงตีบุญคุณค่าน้ำนมเป็นอนันต์วะ เลี้ยงกูแค่ 6 ปีแม่งทวงบุญคุณกูได้เรื่อยๆ เลย
คือกูโพสพร่ำเพ้อของกูในเฟสถึงแฟนเก่ากูแต่แม่กูเสือกมาด่ากู นี่กูผิดหรอว่ะ กูโพสเพ้ออ่ะ แม่งคือแบบนอกจากไม่เข้าใจความรู้สึกกูแล้วยังมาบังคับ
กูรู้สึกเหนื่อยกับการที่พ่อแม่กูเหมือนเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไปหมดทุกเรื่อง ไม่เคยคิดจะฟังกูพูดหรือเข้าใจที่กูพูด
บางเรื่องคนอื่นพูดทั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรก็เชื่อเป็นตุเป็นตะ แต่เสือกไม่เชื่อกูซะอย่างงั้น
หลายเรื่องกูคิดจะทำอะไรก็ขัดกูไปซะหมดแบบเหมือนสักแต่ว่าขอให้ได้ขัดกู เรื่องไม่เป็นเรื่องก็ประสาทแดกตีโพยตีพายเป็นเรื่องใหญ่
เวลาปรึกษาอะไรก็ไม่เคยคิดจะให้ความเห็นที่มีประโยชน์ เอาแต่บ่นอย่างเดียว แต่เสือกบอกว่ามีปัญหาอะไรให้คุยกับพ่อแม่
ชีวิตกูก็มีเรื่องเครียดอื่นๆอยู่แล้ว มีพ่อแม่ที่ทำตัวแบบนี้ใส่กูอีกแทนที่จะช่วยให้กูดีขึ้นดันเอาแต่ทับถมให้กูรู้สึกแย่ลงอีก
กูเหนื่อยแล้ว และกูก็รู้แล้วว่ากูไม่สามรถจะทนใช้ชีวิตอยู่กับเค้าที่เป็นแบบนี้ไปจนกว่าเค้าจะตายได้หรอก
แต่จะทิ้งเค้าหนีหายไปเฉยๆมันก็ไม่ได้เพราะกูก็ดันเป็นลูกคนเดียวอีก ญาติๆคงล่าตัวกูแน่
>>799 ถ้าออกได้มึงออกมาเหอะ ผู้ใหญ่บางคนแม่งก็เกินเยียวยา อ้างๆไปอยากสร้างตัว อยู่ที่ใหม่สะดวกกะงาน ไรก็ว่าไป โดนด่าก็ทำหูทวนลมซะ โทรด่าก็อ้างงานยุ่งเครียดไม่รับแม่ง(งานก็เครียดจริงด้วยนี่หว่า) พ่อแม่บางคนไม่มีบุญคุณไม่มีประโยชน์ สร้างความเดือดร้อนอีกก็ต้องเฉดหัวทิ้งมั่ง เพียงแต่ต้องทำเนียนๆหน่อย
คือมึงคิดว่าแค่มีตังแล้วอยู่ๆนึกจะย้ายออกก็ออกกันดื้อๆได้ง่ายๆจริงดิ?
เว้นแต่มึงไม่มีเงิน + ไม่บรรลุนิติภาวะ
มึงก็คงออกไม่ได้ล่ะมั้ง เดานะ
มีแต่พวกบอกให้ทิ้งพ่อแม่กับก้มหน้ารับกรรมไป ใจคอพวกมึงจะไม่มองทางเลือกกลางๆกันหน่อยหรอ
อย่างลองคุยกันจริงๆจังๆ หรือลองหาพวกรับปรึกษาปัญหาครอบครัวไรเงี้ย
>>816 มึงคิดว่าการที่อยู่ๆจะทิ้งพ่อแม่ออกไปจากบ้านเฉยๆหรือการทนต่อไปเรื่อยๆในทางปฏิบัติแล้วมันจะดีกว่าจริงๆหรอวะ
วิธีกลางๆใช้แล้วไม่ได้ผลค่อยใช้วิธีตัดปัญหาก็ยังได้ ไม่ต้องไปยุให้ครอบครัวคนอื่นเค้าแตกแยกหรือถ่มถุยกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง
ไอ้พวกที่ออกมาโชว์พาวว่าตัวเองออกมาอยู่เองได้ง่ายๆนี่พูดจริงหรือเห็นมีคนนำเลยออกมาถามถุยคนอื่นเอาสนุกไม่รู้
>>817 แยกกันอยู่ หรือออกมาอยู่คนเดียว คือการทิ้งพ่อแม่หรือว่ะ มึงใช้ตรรกอะไรคิืดว่ะ ในเมืื่อทัศนคติไม่ตรงกัน มันตัวเลือกอยู่หลักๆไม่มีตัวเลือก
1.ชนกันมึงไม่ยอม พ่อแม่มึงไม่ยอม พังทั้งคู่
2.ยอมทั้งคู่ กูคิดว่าเป็นไปได้อยาก พ่อแม่มึงไม่ยอมอยู่แล้ว
3.พ่อแม่มึงไม่ยอม มึงยอม ทำใจเถอะ
4.มึงไม่ยอม พ่อแม่มึงยอม เป็นไปได้ยากว่ะ
ดีที่สุดคือแยกมาอยู่คนเดียวว่ะ
>>817 โชว์พาวควยไรล่ะไอ้ห่า กูคนนึงที่ออกมาอยู่คนเดียวเพราะพ่อกูมันเอากิ๊กใหม่มาอยู่พร้อมลูกมันคนนึง จะให้กูอยู่ทำพ่องมึงหรอไง ปัญหาบางอย่างแม่งไม่ใช่มันนั่งจับเข่าคุยแล้วจะหายนะไอ้สัส ถึงกูจะไม่มีปัญหากับลูกมันก็เถอะ แต่ตัวแม่มันนี่นะ.. อยู่แล้วเสียสุขภาพจิตสู้ออกมาอยู่คนเดียวดีกว่า
พวกมึงคิดไงกับการที่ครอบครัวหวังพึ่งเงินมึงที่ได้จากการทำงานให้มาปลดหนี้ครอบครัวคนเดียววะ
กูแค่รู้สึกว่า บริหารเงินไม่ดีเอง แล้วมาผลักภาระให้คนอื่น แต่พูดแบบนี้กูก็ใช้หนี้ให้อยู่ดีอ่ะ แค่บางทีกูเหนื่อยใจเฉยๆ หนี้แม่งก็ไม่ใช่น้อยๆ
>>822 รู้สึกเหี้ยจริงแต่ต้องยอมรับ กูช่วยได้เท่าที่ช่วยได้ว่ะ ได้เงินเดือนมาก็แบ่งให้เขาส่วนนึง อีส่วนก็เก็บไว้บริหารเอง
อนาคตกูก็ต้องมีครอบครัวเหมือนกัน ถ้ากูไม่ตั้งหลักตัวเองมัวแต่จมปลักไปกับหนี้ของพ่อแม่ตลอดชีวิตก็ไม่ได้ว่ะ
เพราะพ่อแม่เองก็ทำงานอยู่เหมือนกัน หนี้เป็นสิ่งที่พ่อแม่สร้างขึ้นมาเองเขาก็ต้องปลดเอง กูแค่คอยหนุนในบางครั้ง
กูมีหน้าที่เลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ให้ลำบากตามหน้าที่ กูรักพ่อแม่นะ แต่ไม่ได้อินขนาดรักพ่อแม่มากกว่าตัวเองเหมือนหลายๆ คน
พ่อที่ทำตัวไม่ช่วยเหลือเรื่องเงิน ประมาณว่าไปให้แม่กดหัวทำงานหาเงินเลี้ยงลูกแบบกูแล้วพ่อยืมเงินจากแม่แล้วไม่คืน พอทวงเงินคืนแม่งให้เงินไม่ตรงไว้ คิดว่าพ่อกูเหี้ยมั๊ย?
ต่อจาก >>824 แบบว่าพอกูจะขอเงินจากพ่อแม่งก็บอกว่าไม่มีเงินให้ไปขอกับแม่ แต่พอแม่กูไม่อยู่ติดธุระกูจะขอกับพ่อก็บ่ายเบี่ยงแต่ก็ขอมาได้ไม่เต็มใจ คราวนี้ แม่มาทวงเงินพ่อเพราะแม่กูไม่มีเงิน พ่อก็ทำตัวบ่ายเบี่ยงแบบที่กูกล่าวไว้ สันดานพ่อกูมันเหี้ยจริงมั๊ย? ช่วยตอบหน่อย
กูก็เบื่อเหมือนกันเวลาที่ต้องไปใช้หนี้ให้แม่
เงินเดือนกูก็ไม่เยอะ เงินเดือนแม่กูเยอะกว่าอีก แยกกันอยู่ตั้งแต่เด็กละ ชอบมาขอยิมเงินกู เพราะบริหารเงินตัวเองไม่เป็น แต่สุดท้ายกูก็ให้อยู่ดี เศร้าว่ะ
มู้หน้ากูขอให้ไปขุดมู้เก่ามาคุยนะ. คอมเมนต์ยังร้อยกว่าๆอยู่เลย
คือกูปรึกษาหน่อย ญาติกูมันมาอยู่บ้านกูจะครบปีละ กูรำคาญแม่งมาก งานบ้านไม่เคยช่วยักครั้งเลย แล้วค่าไฟค่าน้ำค่าเน็ตแม่งไม่เคยช่วยสักบาทเลย ไอ้เหี้ยกูเกลียดแม่งมาก แล้วคือแม่งเอาลูกเอาเมียมาด้วยนะ ลูกแม่งก็ชอบกรี๊ดแบบไร้สาเหตุชอบกวนตีนกูด้วย แต่กูไม่ชอบเด็กเลยชอบหนีหน้าแม่ง ลูกแม่งตอแหลเก่งสัส ไปทำโต๊ะที่เป็นกระจกแตก แต่แม่งโทษกูอีเหี้ย ตอนนั้นกูนั่งเล่นอยู่ห่างเป็นเมตร กูโดนพ่อแม่ด่าอีก ไอ้ชิบหาย กูเกลียดเมียแม่งมาก ล้างจานก็ไม่เป็น งานบ้านทำเหี้ยไรไม่เป็นสักอย่างข้าวก็แดกแต่ของหรูๆราคาแพงๆ แดกน้ำแร่น้ำปกติแดกไม่ได้นะอีห่าไม่ดูเงินตัวเอง บ้านแม่งก็ไม่มีจะอยู่แต่ใช้เงินอย่างหรู เคยไล่ไปอยู่บ้านญาติมันก็ไปแต่อยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็โดนเขาไล่เพราะนิสัยที่ใช้เหมือนบ้านกู กูบอกให้พ่อไล่ตอนแรกๆพ่อกูปฎิเสธ แต่หลังๆก็อยากให้แม่งออกจากบ้านทั้งครอบครัว แต่พ่อกูก็เกรงใจ เฮ้อ....
ยังไม่รวมที่มันเคยโกงเงินพ่อกูเป็นล้านนะ แม่งยังไม่ใช้ให้สักแดงเดียว กุไม่เคยคิดว่าชีวิตครอบครัวจะต้องตกต่ำเพราะแม่ง แล้วยังมีหน้ามาเหยียบบ้านกูอีก จากแต่ก่อนที่ครอบครัวกูแทบจะมีเหลือใช้ ตอนนี้ต้องมาประหยัด เงินค่าของใช้แม่งยังไม่เคยออกเลย โฟม น้ำตาสระผม ควยยยยย แล้วกูมีบ้านเก่าอยู่พอกูก็ยกให้แต่แม่งไม่เอา คือคงไม่มีคนมาบรนนิบัติให้แม่งอะสัส ขอโทดกูหัวร้อนอยู่
>>828 เหี้ยชิบหาย ถ้ายังเกรงใจอยู่เกรงว่ามันจะฉุดครอบครัวมึงต่ำลงนะ ต้องให้พ่อพูดอ่ะ ต้องเลิกเกรงใจซักที ถ้าไม่ออกจริงๆก็ต้องให้มันออกค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าน้ำค่าไฟทั้งหมดเลยก็ได้ยิ่งดี ถือว่าเป็นค่าเช่าไม่ให้อยู่ฟรี ค่าผงซักฟอกจิปาถะก็ให้ตั้งกองกลางมาเลยเก็บต้นเดือนทุกเดือน ไม่จ่ายก็ต้องจ่าย ไม่งั้นมึงต้องมารับภาระดูแลอีกครอบครัวนึง ไหวหรอ มึงจะแย่เอานะ
ถ้ามัรจะออกไปอยู่บ้านที่มึงจะยกให้อยู่จริงๆ ทำสัญญาเช่าไว้ด้วย เดี๋ยวก็โดนฮุบหรอก
กูเซ็งหว่ะ คือพ่อแม่กูมีหน้ามีตาแล้วแม่งวางตัวยากชิบหาย อึดอัดสัส พลาดแม่งไม่ได้เลย คือกูก็ไม่ได้เป็นเทพมาจากไหน จะมาหวังอะไรไว้สูงขนาดนั้นวะ บางทีกูก็อยากใช้ชีวิตง่ายๆ เรียนมหาลัยใกล้บ้าน จบออกไปทำงานธรรมดาๆบ้าง นี่แม่งจะเอาให้กุเป็นเจ้าคนนายคนอย่างเดียวเลย เครียดสัด
ใครมีพ่อชอบวางอำนาจ หวงแต่หน้าตาของตัวเองแบบกูมั้ง เอะอะก็เอาเงินฟาดหัว ไม่เคยคุยกับกูเลยยกเว้นตอนเมา เจอหน้ากันไม่คุยกับกูเลย
พอทำไรไม่พอใจก็บอกไม่ส่งเรียนหนังสือ จะทำเหี้ยอะไรก็พูดอยู่นั่นว่ากูส่งเสียมึง มึงห้ามทำตัวเหลวไหล ห้ามทำตัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน ต้องเรียนให้ดี มหาลัยที่เข้าต้องชั้นนำ ห้ามเที่ยว ห้ามคบใคร ทำอะไรไม่พอใจก็ซ้อม พอกูไม่พูดด้วยหน่อยก็จะบอกอยู่นั่นแหละว่ากูต้องเลี้ยงดูนะ เพราะกูส่งเสียมึง
อันนี้ไม่ใช่พ่อแม่กู แต่เป็นแม่แฟน กูกับแฟนเพิ่งจบ แล้วแม่แฟนกูเป็นมะเร็งระยะเริ่ม แต่เหมือนแกเป็นคนป่วยชอบดราม่าอะ หาเรื่องด่าแฟนกูวันละหลายๆรอบว่าไม่สนใจไม่ดูแล ทั้งๆที่แฟนกูก็เป็นคนพาไปรพ.ตลอด คอยหยิบจับนั่นนี่ให้ตลอด วันดีคืนดีด่าเรื่องไม่มีอนาคตไม่มีงานทำ แต่ซักพักก็เปลี่ยนใจมาด่าเรื่องถ้าหางานทำจะไม่สนใจดูแล แฟนกูสุขภาพจิตเสียมากเวลากลับบ้าน มาบ่นกับกูตลอดว่าเครียด แต่กูช่วยอะไรไม่ได้เลย โคตรเซ็ง
เพื่อนโม่งทำไงดีวะ เพื่อนกูมีแม่ที่ชอบทำร้ายร่างกายนาง น้องชายนางก็ไม่เข้าข้างนาง ครอบครัวนางตรรกะค่อนข้างเพี้ยนว่ะ
วันนี้นางเกือบถูกแม่นางฆ่า ปกตินางอยู่หอไม่ค่อยกลับบ้านไง พอกลับทีไรเกิดเรื่องตลอด แม่นางควบคุมอารมณ์ไม่ได้
ช่วงหลังคุณภาพชีวิตเพื่อนกูเริ่มต่ำลงว่ะ นางเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่สำคัญ เรื่องนอกเหนือจากดูแลให้คำปรึกษากูคงช่วยไม่ได้ อย่างให้พาแม่นางไปหาหมอโชคดีที่ญาตินางยังให้ความช่วยเหลือ แต่หลังจากนี้กูควรช่วยเพื่อนกูยังไงต่อไปดี
>>836 เหมือนกับว่าแม่จะไม่ใช่คนที่เลี้ยงเพื่อนกูมาว่ะ ให้ย่ารึยายเลี้ยงนี่แหละ กว่าจะได้มาอยู่ด้วยกันก็โตแล้ว ซึ่งกูมารู้ทีหลังว่าแม่เริ่มทำร้ายเพื่อนตั้งแต่ตอนมาอยู่ด้วยกัน อาจมีปมตั้งแต่ตอนยังเด็กด้วยซ้ำ ตรงนี้เพื่อนกูไม่ได้เล่า พอแม่เขากลับมากินยาก็หาย คือแม่เขามีอาการทางจิตอยู่แล้วอ่ะเกิดจากเครียดจนเพี้ยนไปเลย กับคนอื่นโดนแค่อารมณ์ขึ้นๆลงๆใส่ แต่โดยรวมคือคนอื่นจะเอาอกเอาใจเขาไง ส่วนเพื่อนกูทำตัวเป็นปรปักษ์ ไม่โอนอ่อนตาม ซึ่งตรงนี้กูมองว่าเพื่อนกูก็ดื้ออ่ะนะ มันมีตัวละครอีกเยอะว่ะ แม่เขาเหมือนอึดอัดหลายเรื่องพอทะเลาะกับเพื่อนกูปุ๊ป คือจะฆ่าให้ตายเลยว่ะ
ตอนนี้กูได้แค่คอยปลอบเพื่อน แต่เพื่อนกูนางก็ดูโอเค(มั้ง) จนกูว่ามันดูสบายดีเกินไปว่ะ เหมือนมันเก็บๆเอาไว้แม่งเหมือนจะเกิดพายุงั้นอ่ะ กูว่าเพื่อนกูก็เริ่มพังแล้ว กูอยากช่วยแต่ไม่อยากไปวิจารณ์อะไรมากยังไงก็แม่เขา แต่ถ้าไม่ยุ่งเกิดอะไรเลยเถิดไปทำไง กูทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ=_=; ดีใจที่มึงมาตอบนะเว้ย
>>837 เม้นบนๆกูพูดถึงน้องชายไปด้วยนี่หว่า คือคนน้องนี่แม่เลี้ยงมา แม่ตามใจน้องมากว่ะ ปกติน้องจะเข้าข้างเพื่อนกูเรื่องเลยดูซอฟท์ๆแต่ประเด็นรอบนี้ น้องมันไม่ไงกูไม่บอกที่มาที่ไปแล้วกัน ยาว+ไม่สมควร พูดได้แค่ว่าเพื่อนกูไม่ผิด ผิดแค่ตรงที่ไม่เอาใจแม่นี่แหละ กูเดาว่าmotiveคือน้องมันคงโมโหแล้วพูดจนแม่เพื่อนกูประสาทแดกจะฆ่าเพื่อนกูอ่ะ /เหมือนเพื่อนกูทำให้ลูกรักโกรธไม่พอใจงี้ เฮ้อ สงสารว่ะ
>>837 เออเพื่อนมึงเจอคล้ายกูนิดหน่อยแต่อาการกูไม่หนักขนาดนี้ แค่ไม่ชอบนิสัยกัน ไม่ค่อยอยู่ด้วยกันเลยไม่เข้าใจกัน ไม่ค่อยแสดงออก แถมมีชู้ด้วยเหี้ยมากใจกูนี่สลาย แต่กูมีแฟนที่ดีรับฟังทุกเรื่องกูก็ดีขึ้นอะนะ
อันนี้แม่มีอาการทางจิตด้วยยิ่งทวีคูณอ่ะ ญาติๆน่าจะช่วยกันมากกว่านี้หน่อย น้องกะแม่มึงอาจคิดว่าเพื่อนมึงไม่รักเค้าไม่เห็นใจเค้าว่าต้องเครียดต้องเหนื่อยไรงี้ป่าววะ มีปมเครียดเรื่องอะไร พ่อเพื่อนมีน้อยรึเปล่า ทำงานหนัก บ้านไม่มีเงิน ไม่ค่อยสนิทกัน ฯลฯ สิ่งที่มึงทำได้ก็เป็นที่ปรึกษารับฟังอะ กลัวเพื่อนเก็บกดก็บอกแกให้สบายใจว่าเห้ยมีไรบอกได้นะ เป็นห่วง ถ้าพูดอย่างดีแล้วยังบอกว่าไม่เป็นไรก็ตามนั้นแล้วว่ะ ตัวเพื่อนถ้าอยากดีขึ้นไม่อยากระเบิดก็ต้องร่วมมือกะมึงด้วยการเปิดใจระบาย แต่อาจจะมีเรื่องที่บอกไม่ได้เขาเลยไม่บอกก็ได้น่ะ นั่นก็เป็นสิ่งที่เค้าเลือกเอง พาไปผ่อนคลายสนุกไรบ้างมึงจะได้ไม่เครียดด้วย
กูเดาว่าน้องเพื่อนมึงน่าจะ 20 ลงไป แม่สปอยล์มากกว่าก็งี้อ่ะว่ะ คุยกันมากกว่ารู้จักมากกว่าเข้าข้างมากกว่า เค้าคงลืมคิดว่าแม่แกก็ทำตัวไม่ดีกับเพื่อนมึงจะให้มาเห็นใจทำดีแม่มึงก็ต้องสงบด้วย เล่นจะฆ่ากันเป็นกูก็กลัวอะยังไม่สตรองขนาดนั้น
พวกมึงว่ากูทำถูกป่าววะ กูบอกให้ลูกพี่ลูกน้องกูย้ายออกมาจากบ้านมันเว้ย คือมันก็เพิ่งอยู่ม.ปลายด้วยไง
แต่ที่กูบอกให้มันย้ายเพราะว่าแม่มันได้ผัวใหม่เป็นไอ้สวะขยะสังคมขี้คุกมา วันๆแดกแต่เหล้าถามว่าทำไมยังคบ
ก็ให้เหตุผลว่าเหงาแต่ไม่แคร์ลูกสาวตัวเองเลย แล้วน้องกูมันก็มาบอกกูว่าไอ้พ่อเลี้ยงมันไม่น่าไว้ใจ ชอบมาด้อมๆมองๆมัน
บางทีก็มาทำเป็นจับตัว พอมันบอกว่าอย่ามายุ่งก็โดนแม่ด่าหาว่ารังเกียจ เห็นว่ามีวันนึงไอ้ส้นตีนนั่นมาแอบดูมันอาบน้ำด้วย
กูเลยบอกให้มันย้ายออกมา เดะกูจะซื้อคอนโดให้ ทีนี้เลยมีปัญหาไง มันก็ทะเลาะกะแม่ แม่มันบอกถ้าย้ายออกไปก็อย่ากลับมาอีก
จะไม่ส่งค่าเทอมให้ด้วย รังเกียจอะไรผัวมันขนาดนั้น เออ เอาเข้าไป กูเลยบอกน้องกูว่าอยากจะเป็นคนรึเป็นหุ่นยนต์ มันเลยเลือกจะเชื่อกู
แล้วแม่มันก็ไม่ส่งค่าเทอมให้จริงๆด้วยนะมึงบอกจะไปอยู่กะพี่มึงก็ไปเลย เดิมทีกูก็เกลียดคนพรรคนี้อยู่ละ กูเลยจะทำทุกอย่างที่ขัดใจแม่งนี่ล่ะ
ตอนนี้กูผ่อนทั้งคอนโด ส่งทั้งค่าเทอมน้องยังดีมีปู่กะย่าช่วย สัสเลี้ยงดูยังกับลูกแน่ะกู ตอนนี้ก็จะครบปีนึงละ กูเลยเริ่มเข้าใจ
ว่าคนเป็นพ่อแม่ถ้าลูกทำอะไรไม่พอใจมันรู้สึกยังไง แต่ทั้งนี้กูก็คิดว่าแม่มันทำไม่ถูกอยู่ดีวะ คือไม่เป็นห่วงลูกตัวเองเลยรึไงวะให้อยู่กะคนแบบนั้น
แล้วน้องกูมันก็ไม่ใช่เด็กมีปัญหาอะไร ออกจะเรียบร้อยซะด้วย คือบอกอะไรก็เชื่อฟัง เว้นแต่จะทนไม่ไหวจริงๆ กูไม่เข้าใจว่ามึงตัดแม่ตัดลูกกันได้
เพราะควยอันเดียวเนี่ยนะ ประสาทแดกชิบหาย
>>841 มึงบอกน้องมึงด้วยนะ แม่เหี้ยๆยังนี้ ตัดแม่ลูกกันขนาดนี้ด้วย ให้ตัดจริงเลย ต่อไปเป็นเหี้ยไรไม่ต้องช่วย ไม่ต้องติดต่อมันอีกด้วย ให้ผัวใหม่มันดูแลละกันดูสิจะไปได้ซักกี่น้ำ กูเห็นพ่อแม่เหี้ยๆพวกนี้พอแก่หรือชีวิตบัดซบหมดสภาพก็จะซมซานมาหา+ทวงบุญคุณลูกที่ตัวเองไม่เคยเหลียวแล แล้วลูกก็ต้องยอมเพราะสังคมไทยสวะๆยังยึดติดกะบุญคุณท่วมหัว กูอยากให้น้องมึงใจแข็งไว้ อย่าไปยึดติดว่าออกมาจากมดลูกใครมากเกินไปนัก ถ้าแม่งจะดูแลตอบแทนบุญคุณใครก็ไปดูแลปู่ย่าดีกว่า ละอย่าให้อีแม่มันอ้างว่ามันก็ลูกของปู่ย่าละ คนละคนกันเว้ย
เดี๋ยวแม่งมีข่าว ยายถูกทิ้ง ไม่มีลูกหลานเหลียวแล 55555
>>847 นั่นดิกูก็ไม่เข้าใจ สังคมไทยแม่งอะไรกะเรื่องพ่อแม่นักวะ พ่อแม่เหี้ยแต่เสือกไปด่าลูกว่าไม่เลี้ยง ให้เกิดมานี่มันมีบุญคุณห่าเหวอะไรขนาดนั้นเลยหรอวะ น้องกูตอนตัดสินใจออกจากบ้าน ก็โดนพวกลุงป้าด่าว่าไม่เชื่อฟังพ่อแม่เป็นเด็กไม่ดี พอมันบอกเหตุผลก็โดนด่าว่าเถียงอีก กูละเชื่อเลย
สังคมหัวโบราณแบบนี้แหละที่ทำให้เด็กมีปัญหา เมื่อก่อนกูเคยเจอมาแบบมัน กูเลยไม่อยากให้มันเจออะไรแบบกูอีก
เดะมันจบม.ปลายกูก็จะพาไปเรียนตปท.ละเห็นมันบอกอยากเป็นนักวรรณกรรม แต่นับวันกูยิ่งทำตัวเหมือนพ่อมากกว่าพี่ขึ้นทุกวันจนมันก็แซวเรียกกูว่าพ่อละ 555
เออ แต่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่สมัยก่อนละ กูว่าปู่ย่าตายายนี่เขารักเรามากกว่าพ่อแม่อีกนะ พวกมึงคิดแบบกูไหม
มีใครเบื่อบ้านไม่อยากกลับแบบกูบ้างวะ กูไม่อยากกลับไปเจอแม่เลี้ยงอ่ะ พอเห็นกูเหมือนจะได้ดีกว่าลูกตัวเองก็มาแซะกู(แต่กูรักน้องนะ กูแค่ไม่ชอบแม่เลี้ยง)
ล่าสุดนี่ก็เล่าเรื่องลูกหลานคนอื่นให้พ่อกูฟัง ตอนแรกกูไม่ได้เอะใจอะไร หลังๆมาเริ่มมี แกคิดว่าแกเก่ง เลยจะเลือกเรียนอะไรก็ได้ สอบติดไอ้นี่ก็ไม่เอา ไปเรียนนั่นก็ซิ่ว ไม่ชอบ ไม่อยากเรียน กูจากอารมณ์ดีๆ อารมณ์เสียเลยแม่ง เพราะกูก็คุยกับพ่อกูแบบนี้เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่คณะนี้กูไม่เรียน มันไม่ใช่ อย่าให้กูสอบติดนะมึงง ฟฟฟฟฟ
(ถ้าพวกมึงจะถามว่าทำไมถึงคิดว่าแม่เลี้ยงแซะ เพราะตอนนางพูดประโยคนั้น นางก็พูดเสียงดังขึ้นมาเฉยๆ ซึ่งตลอดหลายปีที่อยู่ร่วมกันมา แซะกูทีไรก็เพิ่มระดับเสียงตลอด เพราะจะให้กูได้ยิน)
เรื่องบุญคุณนี่มึงทำอะไรไม่ได้นะ ประเทศที่มีกะหรี่ส่งออกแต่สวมหน้ากากเมืองพุทธ ธัมมะ ธัมโมเหลือเกิ๊นน คนไทยจิตใจงาม ช่วยเหลือดูแลซึ่งกันและกัน กูเห็นแม่งเป็นเกือบทุกครอบครัวอ่ะที่พังเพราะญาติตัวเอง เดี๋ยวก็ยืมเงิน เดี๋ยวก็เสือกชีวิตคนอื่นจนพัง พอพังก็บอกว่ามันโง่เองกูไม่เกี่ยว ไอ้ห่าหนีมาอยู่ตปท.สภาพจิตดีขึ้นเยอะ ลำบากหน่อยแต่ช่วยเหลือตัวเองได้นี่แหละสบายใจชิบหาย
เพื่อนโม่ง วันนี้เราจะข้ามถนนแล้วโดนคนขับมอไซค์หาว่าตัดหน้าเค้าจนรถล้ม...
คือไม่รู้เรื่องกฎจราจรอะไรละเอียดอะนะ เลยอยากรู้ว่าตัวเองผิดมั้ย
เริ่มจากเราออกจากซอยกำลังจะข้ามถนนตรงทางข้าม(กากบาทสีเหลืองในสี่เหลี่ยม)ซึ่งเป็นถนนสองเลน เลนฝั่งใกล้เราเป็นไฟแดงแถมอีกเลนไม่มีรถ รถยนต์แถวนั้นติดไฟแดงก็จอดกันหมด เราก็เลยเดินลงจากฟุตบาทไปหนึ่งเก้าอยู่ตรงช่องว่างระหว่างฟุตบาทกับถนนคือกำลังจะข้ามแหละแต่ยังไม่ได้ไป ปรากฎว่ามีมอไซค์มาจากทางขวาวิ่งมาอย่างเร็ว แล้วก็ล้มตรงหน้าเรา เค้าบอกว่าเราไม่มองขวา ไม่ดูว่ารถเค้าวิ่งมา ซึ่งตอนเราลงจากฟุตบาทเราก็มองเห็นว่ามีมอไซด์อยู่หลังๆรถยนต์แต่ไม่คิดว่าเค้าจะแทรงขึ้นมา ไม่รู้ว่าเค้าเตรียมออกซ้ายเลยไม่ต้องรอไฟแดงรึเปล่า ถามว่าแบบนี้เราผิดมั้ย
>>853 แนบรูป รถที่ล้มคือสีส้ม http://imgur.com/a/SAxdm
พ่อแอดเฟสบุคมา ควรรับไหมวะ ในขณะที่เฟสเราแม่งแชร์ ky แชร์ผู้ชาย พร่ำเพ้อหนุ่มๆ ลงเพลงอกหัก
กูมีพี่ชาย แต่กูไม่ยอมรับมันเป็นพี่มันแปลกไหมวะมึงกูเกลียดมันมากด้วย ตั้งแต่เกิดมากูคุยกับมันไม่กี่ครั้ง มันหนีออกจากบ้านตอนกูเด็กๆ แล้วก็กลับมาใหม่ ไม่ยอมเรียนพ่อแม่ก็หาของที่มันอยากได้พวกรถ โทรศัพท์ มีแต่ของหรูๆมันก็กลับมาเรียนไม่ถึงปี แล้วก็ทำแบบนี้อีกวนลูปไปเรื่อยๆ พ่อแม่กูเสียเงินให้มันตั้งเยอะ ตอนนี้มันก็หยุดไม่ไปเรียนแล้ว ทำตัวเกเรมาก กูไม่ชอบหน้ามัน กูกลัวอนาคตมันกูพยายามเตือนบอกมันหลายครั้ง มันก็ไม่เคยฟังใครเลย วันๆก็กินขี้ปี้นอน กลับบ้านตี3-4บ้าง ถ้าพ่อแม่ตายขึ้นมามันก็เกาะใครกินไม่ได้แล้ว กูกลัวมันจะมาเกาะกูแดกเพราะคำว่า พี่น้องที่เกิดมาจากแม่เดียวกัน :<
>>859 อืม กูมีพี่ชายคนนึงคล้ายๆพี่มึงงี้ ไปเที่ยวจ่ายเช็คเด้งให้พ่อแม่เอาเงินไปไถ่เอาเช็คออกมา จนบ้านกู จากที่พอมีพอกิน ตอนนี้หนี้ท่วมกบาล พ่อแม่เอาบ้านไปจำนอง แล้วใครใช้หนี้ กูไง เพราะมันกลายเป็นหนี้พ่อกับแม่ไปแล้ว จะทนดูพ่อแม่แก่ๆลนลานหาเงินใช้หนี้ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้กูก็ทำงานงกๆ เงินตัวเองไม่ได้ใช้ ส่งหนี้หมด (เฉพาะดอกเบี้ยอย่างเดียวเดือนละหมื่นสอง) เรียนต่อก็ไม่ได้เรียน คิดว่าชีวิตกูคงจบแบบอนาถาแน่ๆ
ถ้ากูกับน้องสนิทกันเกินไปจนโดนเพื่อนแซวอะไรว่าเหมือนแฟนมากกว่าพี่น้องนี่ ควรจะทำตัวให้มันห่างๆบ้างดีมั้ยวะ ไม่ใช่อะไรหรอกกูกลัวหาแฟนไม่ได้
- -
กูขอระบายด่าครอบครัวตัวเองหน่อย คือเมื่อประมาณ2-3ปีที่แล้วอยู่ๆกูก็มีปานขึ้นที่ไหล่(ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีปานเลย)แล้วมันลามอะมึงแดกหัวไหล่กูไปหมดแล้วแต่ดีที่แม่งไม่โผล่ออกมา(เดี๋ยวกูหมดสวยเลย) กูเลยไปบอกแม่ แม่ก็พาไปหาหมอผิวหนังก็ไปนั่งปรึกษากัน เขาบอกว่ารักษาได้แต่ต้องมาเลเซอร์หลายครั้ง แล้วก็ต้องมารักษาผิวหนังอีกเกือบปีมันถึงจะกลับเป็นปกติ แม่ก็ขออย่าพึ่งเพราะจะเอาเงินไปทำอย่างอื่น เอออันนั้นกูก็ไม่ขัดใจอะไร แต่พอกลับเว้ยอยู่ๆแม่กูก็พูดขึ้นว่าไปหาหมอผีกัน กูนี้แบบWHAT!?กูก็บอกปฏิเสธไปนะหลายครั้งด้วย จนกูทนไม่ไหวกูเลยไปดู(ส่วนตัวกูไม่เชื่อเหี้ยไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แต่แรกแล้ว) อีดอกที่ทำให้กูโมโหสัสๆเลยคือแม่งบอกให้แม่กูเอาเงินไปให้มันด้วย กูก็บอกไม่ต้องกลับแต่แม่กูก็ทำเสือกโง่ด้วยนะ ความจริงแม่กูควรเอาเงินที่ให้หมอผีเหี้ยนี้ ไปให้หมอผิวหนังดีกว่ามะ?ใบประกอบวิชาชีพก็มีถูกต้อง(กูนั่งตรวจชื่อแล้ว) กูงงกับเรื่องเหี้ยนี้มาก
>>867 แล้วมีอีกเรื่องคือกูไปเปิดตัวว่าชอบผู้หญิงพ่อแม่กูด่ากูเลย ตั้งแต่เกิดมากูก็ไม่เห็นพ่อแม่รังเกียจอะไรแบบนี้นะ พ่อกูก็เป็นคนตลก ชิลๆกูก็นึกว่ารับได้ อันนี้ผิดที่กูเองไม่ได้สังเกต หลังจากนั้นเวลาเห็นตุ้ดหรือพวกที่ชอบเพศเดียวกันพ่อกูก็ชอบพูดว่าพวกผิดเพศ คืออีดอกกกกกกกกก เจ็บกระดองใจ
ผิดเพศเหี้ยไร คนเราเกิดมาเลือกเพศได้ไหมสัส แล้วคิดว่ากูเปลี่ยนความชอบได้เหรอตั้งแต่เกิดมากูก็รู้ตัวเลย แต่กูมาแน่ใจตอนกูโตเลยบอกแค่นั้น
แล้วกูก็พยายามอธิบายเรื่องแบบนี้มาเป็นปีๆแต่เสือกไม่กระดิกหรือเปิดใจกูเลยชั่งแม่งละสัสมีเมียขึ้นมาก็ไม่ต้องบอกใคร แล้วเรื่องที่แม่งไม่ควรเชื่อเสือกเชื่อ อย่างเช่นพระหรือคนเหาะเหี้ยไรเนี้ย แล้วเอาเงินไปบูชามัน ครอบครัวกูจะจนเพราะแบบนี้แหละ
ถ้ากูเอาไปโพสต์พันดริฟท์กูคงโดนด่าแล้วว่าเป็นลูกอกตัญญู ขอบคุณโม่งที่ทำให้กูมีพื้นที่ระบายสัสไปละ
พ่อแม่หัวโบราณแต่ดันนึกว่าตัวเองความคิดก้าวหน้าทันโลกนี่ยังมีทางเยียวยามั้ยวะ
มึง ปัญหากูมันอาจจะไร้สาระ แต่กูแค่อยากระบาย มึงจะเลื่อนผ่านกูไปก็ได้ กูไม่เข้าใจเลยว่ะ ว่าทำไมผู้ใหญ่ต้องคิดว่าการอธิบายคือการเถียง แบบคุยปัญหาธรรมดากันดีๆ แม่งก็กลายเป็นปัญหาว่ากูเถียง กูไม่เคารพเค้าเฉยย คือแบบ...ทำไมไม่มีใครฟังกูเลยวะ เป็นกันทั้งบ้านไอ้สัส พอกูเงียบ ก็บอกเป็นใบ้เหรอ มีอะไรทำไมไม่บอก เงียบทำไม พูดกันมาตรงๆเลยสิ แล้วพอกูพูด ก็กลายเป็นกูพูดวกวนกวนตีน กวนตีนเหี้ยไรหล่ะ กูตอบมึงธรรมดานี่แหละควย แต่มึงแค่ยอมรับไม่ได้ว่ามึงอะผิด ตีโพยตีพายไปเอง ตัดปัญหาโดยไม่พูดแม่งเลยสัส (แล้วแม่งก็หาว่ากูเป็นเด็กเก็บกด เด็กมีปัญหา เพื่อนไม่คบ มาหมดด) ถ้าใครรู้บอกด้วยละกันว่ากูต้องทำไง ห่าเอ้ยยยกูร้องไห้ทำไมวะเรื่องส้นตีนแค่นี้5555555555555
จะถูกจะผิดแม่งก็จะไม่มีฟังคำอธิบายเลยเหรอวะ กูฟังเค้าแต่เค้าแม่งไม่ฟังกู แม่งโคตรไม่แฟร์ เพราะแค่ว่ามึงเป็นผู้ใหญ่เลยเลือกแต่จะพูด จะมองแค่ด้านของตัวเองเนี่ยนะ เกินเยียวยาว่ะคนพวกนี้ กูจะพูดไปทำไมวะในเมื่อไม่มีใครฟัง เจอที่ร.ร.แล้วยังมาเจอที่บ้านอีก เบื่อสัสๆ ช่างแม่งเลยละกันค่ะอีดอกกกก
>>873 เอาเคสล่าสุดละกัน จริงๆแม่งมีกว่านี้อีก ก็เค้าไปส่งกูที่ร.ร.เพราะฝนมันตก
เค้า เลิกเรียนกี่โมง
กู บ่าย 3
เค้า งั้นจะมารับสัก 4 โมง วันนี้ทำงาน
พอตอนเย็น กูเลิกก่อนเวลา คือเลิกบ่าย 2 กูก็เลยโทรบอกเค้า ว่ากูเลิกแล้วนะ แบบให้รู้เฉยๆว่าเออนี่เลิกแล้วนะ แล้วก็เผื่อเค้าจะให้กูกลับ2แถวเอง หรืออาจจะแวบมารับกูได้ เพราะกูเลิกก่อนเวลาไรงี้ แต่พอกูโทรไปก็....
กู หนูเลิกเรียนแล้วนะ พอดีครูไม่เข้า
เค้า (น้ำเสียงเหวี่ยงๆ)แล้วจะให้ทำไง ก็ตอนนี้ทำงานอยู่ จะออกไปรับได้ไง
กู ก็โทรบอกเฉยๆ ไม่ได้จะให้มารับ
เค้า โทรมาหยังงี้ แปลว่าจะให้ไปรับไม่ใช่รึไง ก็บอกแล้วว่าทำงาน เลิกแล้วก็รอไปสิ จะมาโทรเร่งทำไม
กู ก็โทรบอกเฉยไม่ได้เหรอ ทำไมล่ะ
เค้า อย่ามาพูดจาวกวน จะรอหรือจะนั่งรถกลับบ้านก็ตามใจ....แล้วก็ตัดสายไป
กูก็เลยเดินกลับบ้านเพราะตอนนั้นมันไม่มี2แถว มันมีแต่ตอนบ่าย3ลงไป(จังหวัดกู2แถวมันน้อย) ไกลสัสๆ เดินประมาณชั่วโมงได้ สัก 4 โมงเค้าก็กลับมาบ้าน แล้วก็เจอกู.....
เค้า ก็บอกจะไปรับ4โมง ทำไมต้องโทรมา ต้องการอะไร ที่โทรมาถ้าไม่ได้ต้องการเร่งให้มารับแล้วมันจะอะไรอีก
กู ก็โทรบอกเฉยๆ ให้รู้ว่าเลิกแล้ว ไม่ได้คาดหวังให้มารับสักหน่อย บอกไปแล้วในโทรศัพท์ แล้วก็เผื่อ...(แม่งตัดบทกู)
เค้า แล้วทำไมต้องพูดจาวกวน ชั้นจะบอกอะไรให้นะ ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ ชั้นโตแล้ว อย่ามาเถียง จะพูดอะไรหัดมีสัมมาคารวะซะบ้าง ไม่รู้จักวางตัวให้ดี มิน่าถึงไม่มีเพื่อน ทำตัวเหมือนคนเก็บกด
ประมาณนี้แหละมึง จับใจความได้แค่นี้ ตอนนั้นหัวกูตื้ออยู่ อึ้งกับตรรกะ แล้วกูก็เงียบ คำพูดของกู พูดไปก็เท่านั้น ปลงอย่างเดียว ตอนนี้เค้าน่าจะลืมแล้วมั้ง เพราะเค้าก็ทำตัวปกติกับกู ดูจะดีผิดปกติด้วย555 ตอนนี้กูก็เลยทำตัวปกติใส่เหมือนกัน แต่กูยังไม่ลืมว่ะ อึดอัดสัสๆ แต่ก็ต้องทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้น กูไม่อยากเป็นคนงี่เง่าแบบที่กูด่าคนอื่น ที่ชอบทำเมินเวลาหลังมีเรื่องกัน
กูรำคาญความไร้ระเบียบของน้องกูมากเลย กูกลับมาจากทำงานก็จะมาเจอห้องรกๆตลอด ทั้งๆที่บอกให้รักษาความสะอาดแม่งก็ไม่ทำ กินอะไรเสร็จก็ไม่ทิ้ง ชอบพาเพื่อนมานอนบ้านแล้วก็เอาของส่วนตัวของกูไปใช้แบบไม่ขอ อย่างผ้าเช็ดตัวเงี้ย ควรหรอวะ ใช้เสร็จก็ไม่เก็บให้ด้วยวางกองไว้กับพื้นนั่นแหละ กูกลับมาก็ต้องมาคอยจัดห้องตลอดพอมันมาก็ทำรกอีก วางของระเกะระกะ รำคาญมากอยากเผาห้องแม่งไปเลย อยู่กับคนไม่มีระเบียบชีวิตโครตเฮงซวยแต่เพราะเป็นพี่น้องจะไล่แม่งออกไปก็ไม่ได้ แต่ขอให้รักษาความสะอาดก็ไม่ทำ กูต้องทนอยู่ทุกวันประสาทจะแดก แม่งกูเริ่มเข้าใจความรู้สึกของพี่สาวญี่ปุ่นที่มันฆ่าน้องชายตายเพราะน้องไม่รักษากฎแล้วว่ะ อยู่กับคนที่ไม่เคารพกฎอะไรเลย ไม่เคารพใครเลยแม่งทำให้ประสาทเสียจริงๆนะเว้ย
แม่กูเป็นพวกไม่สนชีวิตลูกอย่างกูเหี้ยอะไรเลยยกเว้นพ่อว่ะ มีหน้าที่แค่ตื่นมาให้ตัง ไล่ไป รร กลับบ้านไล่ไปอ่านหนังสือ ทุกวันนี้กูไม่ได้คุยกันเลย จะขอเงินก็ไม่ให้ จะขอเหี้ยไรก็ไม่ให้ แถมบ่นหาว่ากูไร้สาระ ทุกวันนี้กูมีกางเกงแค่สามตัว ใส่แม่งวนอยู่จะห้าปีแล้ว ขอซื้อก็ไม่ให้ จะซื้อยามาแดกแก้ไข้ก็ไม่ได้ แต่พอพ่อกูบอกว่าให้ตังลูกไปสิ แม่งแจ้นไปซื้อให้กูเสร็จสรรพเลยแถมเอ็นดูกูด้วย ไม่พอยังบิกให้กูทดแทนบุญคุณทุกครั้งที่ซื้อของให้กู ทั้งๆ ที่ปกติอยู่ในบ้านเดียวกัน เดินสวนกันยังไม่คุยเหี้ยไรสักคำ รำคาญวังวนนี้ชิบหายเลยว่ะ แต่กูยังเรียนมัธยมอยู่เลย เบื่อชิบหาย เบื่อโว้ย
กูเพิ่งเรียนจบแล้วย้ายไปอยู่บ้านกับรูมเมทที่เคยอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง อยู่กันสองคนไม่มีคนอื่น รูมเมทกูทำงานได้สองเดือนแล้ว ส่วนกูเพิ่งกลับมาไทยได้เดือนกว่าๆ ไปสัมภาษณ์งานมาบ้างแต่ยังไม่ได้สักที ถ้าหาไม่ได้ก็ว่าจะไปเรียนต่อ ตอนนี้กูไม่ได้ขอเงินที่บ้านแล้ว ใช้เงินเก็บ+เงินเหลือจากไปเวิร์ค เหลืออยู่เกือบครึ่งแสน คือใช้ได้อีกหลายเดือนอ่ะ
ปัญหาคือญาติๆของรูมเมทชอบมาจี้ถามรูมเมทกูว่ากูจะเอาไงกับชีวิต เมื่อไรจะได้งาน จะเรียนต่อหรือจะทำอะไร ถามซ้ำอยู่นั่นล่ะ กูไม่เข้าใจว่าเขาจะมาเผือกมาสอดอะไรชีวิตกูวะ เงินที่ใช้ก็เงินกู กูไม่ได้ขอเงินรูมเมทใช้สักหน่อย แล้วก็ไม่ใช่ว่ากูอยู่ในห้องทั้งวันซะที่ไหน กูออกไปข้างนอกทุกวัน ไปฟิตเนส ไปเรียนภาษา คือพ่อแม่พี่น้องกูก็ไม่ได้เดือดร้อนกับการที่กูยังหางานไม่ได้ อย่างมากก็ถามว่าถ้าหางานไม่ได้จริงๆจะเรียนต่อเลยมั้ย เรื่องงานรูมเมทกูก็โดนญาติด่าตลอด มันทำงานเงินเดือน 25,000 ให้มันลาออกไปทำราชการ คือทะเลาะกันเรื่องซ้ำๆเดิมๆ โคตรน่ารำคาญอ่ะ
หนักสุดเลยคือแม่รูมเมทเคยมาค้างเอานิยายที่กูวางไว้ในที่ของกูไปอ่าน โดยใช้คำพูดแบบ นิยายที่วางไว้ตรงโต๊ะไปไหน จะอ่าน คือไม่ถามเลยว่าหนังสือใคร พอกูไม่อยากให้ เขาก็แบบ ทำไมอ่านไม่ได้เหรอ เหมือนบีบให้กูต้องส่งให้ไปอ่ะ กูไม่โอเค ที่บ้านกูก็ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ บ้านกูเลี้ยงปล่อยอ่ะ ลูกมีอิสระ มีพื้นที่ส่วนตัว มีเวลาส่วนตัว แล้วก็แบบชอบโทรจิกกูเวลาโทรหาลูกสาวเขาไม่ติด พูดเรื่องซ้ำๆเดิมๆใจความเดิมอยู่นั่น กูประสาทเสียชิบหาย บล็อกเบอร์แม่งทุกคนไม่ให้โทรมา แม่งอึดอัดมาก ความอดทนหมดลงเรื่อยๆ กลายเป็นกูกับเมทแม่งทะเลาะกันเพราะประสาทเสียทั้งคู่มาหลายรอบละ กูจะไม่ทนละ ถ้ากูได้งานเมื่อไหร่กูจะย้ายออก
กูโม่งหญิงนะ จะทำยังไงให้สนิทกับพี่ชายดีวะ ตอนนี้เค้าปีห้าแล้ว ห่างกับกู 6 ปี เมื่อก่อนไม่ถูกกันแต่เดี๋ยวนี้เข้าใจกันแล้ว แต่อยากจะสนิทแบบคุยกันได้ทุกเรื่องว่ะ ทำไงดี
>>882 เมิงน้องแท้ใช่ไหมถ้าใช่กุมีแชร์ประสบการณ์กุ(พี่ชาย)
กุกะน้องเคยเป็นแนวว่าไม่คุยกันช่วง ม ปลายเหมือนกัน
พอช่วงมหาลัยน้องกุเป็นฝ่ายเข้าหากุก่อนเริ่มจากว่าขอให้กุช่วยทำนู่นทำนี่หน่อย แต่ไม่ใช่แบบให้ทำไรยากๆลำบากๆนะ แบบช่วยหยิบของบนชั้นหน่อย
หรือไม่ก็มาขอยืมการ์ตูนอ่านประมาณนี้
แล้วก็เริ่มมีว่าไปเที่ยวซื้อหนมมาฝากกุ เวลากินกะครอบครัวตอนเลือกร้านก็คุยกันดีๆเอาร้านนี้ไหมคือเริ่มคุยดีนะ ทางกุเห็นน้องกุเริ่มคุยดีกุก็เลยเริ่มเข้าหาน้องกลับมั่ง เจอขนมก็ซื้อมาฝากบ้าง อะไรๆก็ดีขึ้น
พวกมึงมีใครมีน้องหรือพี่เป็นตุ๊ดมั้ยวะ น้องกูเป็นตุ๊ด กูไม่รู้จะทำตัวยังไงว่ะ กุต้องทำเหมือนมันเป็นน้องสาวหรือน้องชายวะ
คนแก่นี่เขาชอบคิดว่าเด็นด้อยกว่าหรือแก่แล้วทำอะไรก็ได้หรือเปล่า ยายกูอ่ะ ชอบด่าแม่ แล้วเมื่อกี้ยังด่ากูอีกว่าโง่ ทำอะไรผิดหรือยังอยากรู้ เพิ่งตื่นโดนด่าว่าโง่เนี่ย เพิ่งหลับไปได้ 3 ชั่วโมงเอง สาเหตุคือพัดลมไอน้ำพัง น้ำในเครื่องเลยไหลมาเต็มที่นอน (นอนพื้น) พอเถียงกลับบ้างก็ด่าด้วยคำหยาบบลาๆ ตบท้ายด้วยคำว่าไม่มีอนาคต โตไปหาไรแดกได้ โดนบ่อยจังคำนี้กูอ่ะ ทั้งๆที่กูมีความฝัน เป้าหมายชัดเจน แถมเรียนเกรดดีใช้ได้ นี่ก็ยังด่าแม่กูอยู่ กูร้องไห้ยังโดนด่าเลย ว่าพ่อตายแม่ตายหรือไง แล้วก็พูดแบบกูไม่น่าเกิดมาเป็นภาระเลย รำคาญหว่ะ ถ้ายายตายกูคงไม่ร้องไห้แบบที่ยายพูดจริงๆแหละ
ไม่ต้องให้คำแนะนำไรก็ได้ กูมาระบาย
มึง พ่อกูบาดเจ็บจากการที่เค้าไปทะเลาะกับคนอื่นมา คือเรื่องก็จบแล้วแต่เค้าเอาแต่คิดว่าจะฆ่าคนนั่นให้ได้ แล้วมือเค้าเหมือนจะหักด้วย พอบอกว่าให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป จะยอมตายแต่จะฆ่าคนที่ทะเลาะด้วย คือกูคิดว่ามันงี่เง่ามาก พูดอะไรก็ไม่ยอมฟังแบบนี้นี่คือปฎิเสธการรักษาใช่รึเปล่าวะ แล้วต้องทำไง เค้าบอกว่าให้กูเคารพการตัดสินใจของเค้า ไม่ไปคือไม่ไป แบบนี้ต้องทำไง ปล่อยไปหรอ? ในแง่กฎหมายถ้ามันเป็นงี้กูมีความผิดอะไรด้วยมั้ยวะ แล้วคนที่ทะเลาะกับเค้าจะไปเอาผิดอะไรได้มั้ยวะ
>>891 ไม่มีว่ะ ใครพูดก็ไม่ฟัง ป้ามาพูดก็ไม่ฟัง
>>892 จนปัญญาแล้วว่ะ ด่าแล้วก็ยิ่งแย่ ประชดก็แล้ว ร้องให้ขอร้องแล้ว ตะล่อมๆแล้ว บอกเป็นห่วงไปก็ไม่ช่วย เค้าเอาแต่พูดว่าเค้าจะทน ถ้าจะตายก็ตาย คือแค่มือหักไม่ตายหรอก แต่เอาแต่คิดว่าจะตายๆๆจะไม่ไปหาหมอ ไม่ยอมให้ใครรักษา เหมือนประชดชีวิตอ่ะ ซึ่งกูก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว คือตอนนี้กูก็ทำใจละสัส กุปลงมาหลายปีเพราะเค้าเมาจนเสียไปหมดแล้ว แล้วตอนนี้ทำงานไม่ได้ก็ชอบคิดว่าตัวเองไร้ค่า กูเครียดจนจะป่วยทางจิตละแม่ง นี่ต้องมากลัวอีกว่าถ้าเกิดไรขึ้นกะเค้ากูจะมีความผิดทางกฎหมายอะไรมั้ยที่ไม่พาเค้าไปรักษา ชีวิตกูแม่งพังไปหมดตั้งแต่เด็กเพราะเค้าแดกเหล้าเนี่ยแหละ แม่ง
ยิ่งวันรับปริญญามาถึงกูก็ยิ่งเครียดขึ้นทุกวัน แม่กูเขาจะให้ยายมาวันจริงให้ได้ แล้วคือกูไม่คุย ไม่เจอหน้ายายมา 3 ปีแล้ว เพราะกูเคยทะเลาะกับยาย แล้วเขาด่ากูสารพัด อีอกกตัญญู อีหลานทรพี กูมันไม่เจริญ อีกเยอะอ่ะ ไม่ให้กูไปเหยียบบ้านเขา กูก็ไม่ไป ขยะแขยงที่เขาชอบมีผัวเด็ก ขาดผู้ชายไม่ได้ด้วย (เคยเล่าไปละรอบนึงบนๆ) ดราม่าควีนของจริง กูไม่อยากให้มาเลย อายเพื่อน เดี๋ยวมาดราม่าร้องไห้ตีอกชกหัว กลัวเขาเอาผัวเด็กเขามาด้วย
>>893 ไม่โดนหรอก ยกเว้นแต่หนักมากจนคนแถวบ้านมึงเอาไปแจ้งตำรวจ ซึ่งจริงๆ คงไม่ขี้เสือกขนาดนั้นหรอกมั้ง คือมึงก็ดูพยายามพาไปแล้วเขาไม่ยอมไปนี่นะ ไม่งั้นมึงก็พาหมอมาที่บ้านแทน บังคับไปเลย
จะว่าไปเรื่องไม่ทำงานแล้วคิดว่าไร้ค่า กูก็มีปัญหาเหมือนกัน แฟนพ่อกูอยู่บ้านก็ทำงานบ้านนู่นนี่ แต่พ่อกูเลิกงานมาแล้วชอบบ่นว่าเหนื่อยทำงานหนักนอนเฉยๆ สบายนักนี่ กูรู้สึกว่าบรรยากาศแม่งมาคุมากเลย กูอยากหาอะไรให้เขาทำสร้างรายได้เขาจะได้รู้สึกดีขึ้นอะ มีคำแนะนำไหม
พ่อแม่กูทะเลาะกันเป็นเด็กๆเลย ประชดกันไปประชดกันมา ความซวยมาตกที่กูตลอด โกรธกันก็ขับรถหนีออกจากบ้าน ไม่เหลือรถให้กูใช้ไปซื้อของหาอะไรกินมั้งเลย ฝนก็เสือกตกหนักอีกช่วงนี้ ร้านค้าแถวบ้านก็ไม่มี
ด่ากันเสร็จก็ชอบมาเอาอีกคนมาด่าให้กูฟัง ไม่เห็นแก่ความรู้สึกลูกบ้างเลย
อยากจะบอกไม่ต้องมาด่ากันให้กูฟังงงงง พอกันทั้งคู่แหละเว้ย
กูจะตั้งใจอ่านหนังสือ หางานเลี้ยงตัวเองได้ตามยถากรรม แล้วกูจะไม่กลับมาเหยียบที่บ้านอีก (ถ้าไม่ประสาทแดกไปก่อนน่ะนะ)
ใครมียายโลจิกบ้าๆเเบบกูบ้าง
เรื่องคือยายกูมีลูก 5 คน เเม่กูเป็นคนที่สาม
เวลามีปัญหา พาไปหาหมอ พาไปจัดการเรื่องที่ดิน เรื่องสวนยาง เรื่องคุยกับคนเช่าที่โรงงาน พาไปวัด ช่วยทำกับข้าวไปทำบุญสารพัด เเม่กูเป็นลูกคนเดียวที่เป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องยาย เพราะลูกคนอื่นไม่มีใครสนใจ ทำมาเป็นสิบปีละ
เเล้วไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ยายกูใส่ชื่อน้ากูที่เป็นคนสุดท้องในฉโนดที่ดินสวน 50 กว่าไร่ (มีร้อยไร่ เเต่เเบ่งเป็นสอง กันเรื่องนายทุน) ซึ่งไอเรื่องนี้ตอนใส่ชื่อ ไม่รู้เเม่กูอยู่ด้วยรึป่าว จำรายละเอียดไม่ได้ ประมาณว่าน้ากูตั้งใจจะเอาที่ดินสวนเป็นตัวประกันกับทางเข้าบ้านเมตรนึงที่ติดกับบ้านป้า(ที่เป็นลูกคนโต)
เเล้วมาบอกว่าเดี๋ยวค่อยเเบ่งอีกทีตอนเเบ่งสมบัติ
คือเเม่กูไม่ได้ต้องการสวนอะไรหรอกนะ ทำเพื่อส่วนรวมตลอด บัญชีสวนอะไรเเม่กูก็โพสต์ลงไลน์ตระกูลทุกครั้ง เเค่อยากจะให้ยายกูเห็นความสำคัญบ้าง นี่อะไร รักลูกไม่เท่ากัน
น้ากูปากเสีย ด่าเเม่ตัวเอง กับข้าวก็ไม่ทำต้องให้เเม่ที่เกือบเเปดสิบทำกับข้าวเเล้วเดินเอามาส่งให้เกือบทุกเย็น พาไปหาหมอก็ไม่เคยพา
พอถึงคิวของตัวเองก็ไม่ยอมพาไปตามนัด ปล่อยให้เเม่ตัวเองทรมาน เข้าสวนที่เป็นธุรกิจของตระกูลกับพี่น้องคนอื่นก็ไม่เคยเข้า
ถึงขั้นให้คนเเปดสิบถือขวดเนสต์เล่เเบบหูหิ้วเข้ามาให้ถึงบ้านอ่ะคิดดู
เเล้วมาอ้งโน่นอ้างนี้ว่าน้องมันลำบากอย่างโน้นอย่างนี้
เเม่กูเสียใจ หลังจากนี้กับยายกับน้าจะไม่มีทางเหมือนเดิม ทำไรไปไม่เคยเห็นค่า เวลามาร้องโอดโอยเเม่กูไม่สนใจล่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกทุกคนผลัดกันเเทน
บอกตามตรงโคตรเจ็บ มียายไร้เหตุผลเเบบนี้
เหี้ย
แม่กูรักลูกที่เกิดจากคนละพ่อมากกว่ากูอีกอย่างอีลูกคนสุดท้องเป็นผชประคบเป็นลูกแง่จนมาวันนึงแม่กูทะเลาะกับกูเพราะเรื่องส่วนตัว(มาเสือกอะแหละ)แล้วนางบอกตัดมั้ยตัดแม่ลูกกูเลยตัดกูบาปมั้ยกูผิดมั้ยแต่พอตัดแล้วสบายใจมาขอเงินพี่ใช้ ปล.แม่คนนี้ไม่เคยรักกูหรอกมีแต่ซ้ำเติม
กูเคยบ่นในนี้ แต่ไม่มีใครตอบกู กูย้ายมาอยู่บ้านญาติรูมเมทที่เป็นบ้านว่าง ข้างล่างเป็นสำนักงาน นานๆเจ้าของบ้านจะเข้ามาที
จู่ๆญาติมันก็เป็นไรไม่รู้ ปั้นปึ่งใส่กู ไหว้ก็ไม่รับไหว้ มาวันนี้เจอกูก็ยกมือไหว้ตามปรกติ เขามองกูด้วยหางตาแล้วกระแทกประตูปิดใส่กู กูงงมากว่าไม่พอใจอะไร ทำไมไม่คุยดีๆ เขาเป็นผู้ชาย แก่กว่าแม่กูอีก กูผู้หญิงอายุยี่สิบต้นๆเอง
พอตกตอนเย็นโทรมาหาเมทกูว่ากูจะอยู่ที่บ้านเขาตลอดไปเลยเหรอ ทำนองว่าไล่กูออกจากบ้าน ซึ่งไม่ตรงตามที่คุยกันไว้ตอนแรกที่เขาจะให้กูอยู่กับเมทได้ถึงปีหน้า เพราะเมทกูเป็นผู้หญิงต้องอยู่ทาวน์โฮมสามชั้นคนเดียว ทำงานเลิกดึกมันอันตราย
ก่อนหน้านี้มีปัญหาไร้สาระมาก คือห้องน้ำเสีย เขาจะเอาช่างมาซ่อมตอน 9 โมง กูถามว่ามาบ่ายได้มั้ย เมทกูนอนตี 5 สงสารมั้ย แม่งเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต ซึ่งกูก็ไม่เข้าใจ แล้วบ้านมันชอบยุ่งกับชีวิตกูมาก กูก็พยายามอดทน ไม่พูด ไม่วีน เมทกูจะไปเคลียร์ว่าเขาเข้าใจผิดอะไร แต่มันจะมีประโยชน์อะไรวะ เขาแสดงอาการไม่ดีใส่กูแบบนั้น กูเองก็เสื่อมศรัทธา อยู่ต่อไปแม่งก็ต้องมีเรื่องอื่นอยุ่ดี
ตอนนี้บอกตรงๆว่ากูเคว้ง ถึงจะทำท่าไม่เป็นอะไรแต่ใจแม่งไม่ดี อยากร้องไห้ มันไม่ทันได้ตั้งตัว พรุ่งนี้กูจะหอบของไปนอนหอเพื่อนก่อนสักสัปดาห์แล้วหาหอใหม่อยู่ไปด้วย รู้สึกแย่เหี้ยๆ แย่ตั้งแต่ที่เขากระแทกประตูใส่กูแล้ว
ทีแรกกูเจอเรื่องเหี้ยๆมา กะจะมาอ่านในนี้ว่ามีคนเเย่กว่าตัวเอง แต่ไปๆมาๆอยากบ่น เมื่อกี้กูจะลงไปอุ่นข้าวแดกข้างล่าง ช่วงนี้เป็นงานศพปู่กู ญาติมาเต็มบ้าน ป้าๆพวกนี้เเหละสัส ฝูงป้า พอกำลังจะลงไปได้ยินชื่อกู เเม่งนินทากูอยู่อีสัส กูทำงานที่บ้าน กราฟฟิก อีลลัส ฟรีเเลนซ์ ไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน นานๆทีออกไปชอปปิ้ง เพราะเพื่อนส่วนมากก็มีบนเนต (ไอ่สัส ลูเซอร์ 555 TT) เพื่อนที่สนิทนอกเน็ตแม่งก็ชอบชวนไปที่เปลืองตังค์ นัดเจอทีร้านหรูๆไม่ก็ผับ กูเลยไม่ค่อยไป แม่งก็เทกูกัน แต่ก็ช่างแม่งไม่ได้เเคร์เพราะกูมีแฟนแล้ว แต่ประเด็นคือ แม่งบ่นว่ากูไม่ค่อยออกจากบ้าน เป็นเด็กมีปัญหา ไม่ยอมไปงานเผาปู่เมื่อวาน แต่แต่แต่กูติดงาน ต้องส่งงานลูกค้าวันเสาร์ แล้วงานอื่นก็มีมันเร่งมาก แต่วันอื่นในงานศพคือกูก็ไปช่วยมาแล้ว กะเเบ่งเวลาไว้แล้วว่ายังไงๆถึงจะทันและกูไม่ต้องโต้รุ่งจนเสียสุขภาพ (กูเป็นโรคกระเพาะต้องเเดกข้าวตรงเวลา นอนตรงเวลา) เสือกมาหาว่าที่กูทำงานที่บ้าน ไม่มีใครเค้าทำงานที่บ้านกัน โกหก นู่นนี่ ลูกมันขยันทำงานเติมลมยาง กูก็ไม่เคยจะไปดูถูกนะสัส 555 แต่แบบว่าลูกมึงอาจจะบิ๊กแฟนการเติมยางรถ แต่กูก็มีความชอบอะไรแบบของกูเปล่าวะ หาว่างานใช้แรงขยันกว่างานใช้สมอง กูนี่หมดคำพูด เรื่องนี้อาจสรุปว่ากูต้องเสียเงินไปนั่งทำงานร้านกาเเฟฮิบๆเพราะไม่มีออฟฟิศเหมือนพนักงานเงินเดือนเค้า TT (กูเร่งเก็บเงินหาเงินเยอะๆเพราะว่าจะรีบจรลีไปจากประเทศไทย 5555555 เพราะมีแววจะกระทบกับอาชีพกูที่ทำงานกับต่างชาติบ่อยครั้ง)
กูมาบอกได้อย่างนึงว่าพวกมึงต้องทำใจว่ะเรื่องรักไม่เท่ากันนี่ยังไงก็ก็มีอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยเค้าก็รักมึงถึงจะน้อยกว่าอีกคนก็เหอะอย่าคิดมากๆ
>>902 จริงๆออกมาก็ดีแต่กูเองก็อยากให้มึงเคลียร์เหมือนกันนะ ไหนๆก็จะออกแล้วเอาให้ชัดเจนไปเลย
>>903 อันนี้กูเกลียดสัส ทำฟรีแลนซ์ผิดตรงไหน หาเลี้ยงตัวเองได้ทำไมคนอื่นชอบเสือกจัง อยู่บ้านก็ไม่เปลือง สบายก็สบาย เงินก็มี ทำไมชอบเทียบกะคนอื่นวะ ยังกะอาชีพเติมลมมันสูงส่งนักแหละ ยังกะมันใช้สมองมากกว่างั้นแหละ อีดอกด่าไม่กลัวเข้าตัวเลย งานศิลปะไม่ต้องใช้สมองนี่เอาอะไรคิดวะอีโลกแคบ ไอสัสขึ้น
>>902 มึงคนเดียวกับที่บอกว่าอยู่ห้องกับรูมเมทแต่ไม่มีงานทำปะ กูว่าถ้าย้ายมาอยู่ในบ้านเค้าแบบนี้มึงพูดอะไรมากไม่ได้ว่ะ ถ้าเค้าอคติเค้าก็จะมองว่ามึงมาขออาศัยอยู่ดี ต่อให้จ่ายค่าเช่าก็เหอะ ย้ายออกคือทางเดียว สู้ๆ อย่าคิดมาก
>>903 print statement paypal ใส่กรอบติดข้างฝาห้องรับแขก เดือนละรูปๆ เดี๋ยวก็เงียบๆกันไปเอง
>>906 แต่กูดูแลหลานเขาทุกอย่างเลยนะ เมทกูไม่ใช่พวกที่จะอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ กูซักผ้าให้แม้กระทั่งถุงเท้าและชุดชั้นใน ดูแลตั้งแต่ปลุกตอนตื่นยันตอนนอน ไปรับไปส่งไม่ให้มันหลับในขับรถชนใครตาย แล้วกูก็ขายของออนไลน์ด้วยกัน ร้านกูก็ช่วยทำทั้งตอบลูกค้า ส่งของ ไม่ใช่ว่ามาเกาะกินเฉยๆ อาศัยเขาอยู่ไงมึง แล้วกูคิดภาพไม่ออกเลยว่าถ้ากูหายไปแบบกะทันหันไม่ทันได้ตั้งตัว มันจะอยู่ยังไง
ตอนนี้เมทกูก็ไม่ยอม อารมณ์แบบว่ากูไม่ได้ทำอะไรผิด จู่ๆจะมาไล่กูให้ออกทันทีได้ยังไง มันอยากให้กูทนอยู่จนเขาย้ายออกของ เพราะเขาก็จะไม่มายุ่งอะไรแล้ว แต่จริงๆกูอยากย้ายไปอยู่หอใกล้ๆเมืองกว่านี้มากกว่า มันจะได้ไม่เหนื่อยเดินทาง ประหยัดค่าน้ำมันด้วย
ส่วนน้ามัส กูงงว่าเขาเป็นอะไรของเขา คืออาการที่แสดงออกแม่งไม่ปกติ เขาไม่คุยไม่เคลียร์ แต่มาทำตัวแบบไม่เป็นผู้ใหญ่เลยอ่ะ มาปึงปังๆ มองด้วยหางตา ไม่พูดไม่รับไหว้ ตลกมากๆ มันขำในความบัดซบ
พี่กูแม่งขี้ขโมยวะ กูล็อคห้องไว้ ซ่อนเงินไว้ก็ยังหาเจอ แล้วกูจะชอบย้ายที่ซ่อน แม่งยังหาเจอ แล้วขโมยแต่ละทีแม่งหลักหมื่น กูอยากไล่แม่งออกจากบ้านมาก แต่พ่อแม่ขอไว้คือมันบ่อยเกินละ
พวกมึง กูคือ >>903 ปัญหาใหม่มาอีกและว่ะ หลังจากงานศพปู่ พ่อกูก็โดนฝูงป้ากลุ่มเดิมบังคับให้บวช แล้วประเด็นคือ ถ้าพ่อกูบวช แม่กูต้องทำงานหนักมากขึ้น ซึ่งจะซวยถึงกูด้วยที่ต้องไปช่วยงานที่บ้านอีก (แต่กูก็มีงานของกูอยู่ไง) คือซวยเป็นทอดๆ ฝ่ายนั้นเค้าก็กดดันมาด้วย แล้วพ่อกูก็ยังไม่ตัดสินใจ ดูไปก่อน แต่ไม่เข้าใจว่าป้าๆแกจะให้บวชทำไมในเมื่อบวชแล้วใจไม่สงบอยู่ดี กูล่ะเบื่อ
เอาจริงๆนะ กูมีความคิดที่เห็นแก่ตัวอยู่ว่ะ คือกูอยากย้ายออกจากบ้านแล้วหาอพาร์ทเม้นอยู่คนเดียวทำงานของตัวเองช่างแม่งที่บ้าน แต่พวกมึงเคยเป็นมั้ยวะ แบบว่าอารมณ์นึงก็รำคาญปัญหาที่บ้านแบบโว้ย กูไม่ยุ่งไม่สนแล้ว กูจะสนแต่ตัวเองแล้ว อีกอารมณ์ก็แบบเป็นห่วงที่บ้านว่ะ ห่วงพ่อแม่เหน็ดเหนื่อย ถึงกูจะสามารถหาเงินได้ระดับที่แบ่งให้พ่อแม่ใช้ต่อเดือนโดยไม่กระทบอะไร แต่พ่อแม่กูก็ชอบทำงาน+ปัญหาญาติคาราคาซังอีก ก็เหมือนไม่ได้พักผ่อนอยู่ดี ญาติยืมตังค์อีก ญาติเสือกอีกเช่นบังคับให้บวชเป็นต้น
หลังจากพ่อแม่กูจิกให้ไปเรียนต่อโทมานานในที่สุดเค้าก็หมดความอดทนกับกูเลิกไปเองแล้ว อาห์ ฟินนนนน
>>917 บางทีแม่งก็จำกัดอายุนะเมิง ถ้าอายุเกิน25นี่เตรียมตัวบ๊ายบายได้เลยกับทุนในหน่วยงานต่างๆ ต่อให้เกรดดี แต่มาเอาทุนช้าไปก็พลาด จริงๆกูก็อยากต่อโทเหมือนกับ >>916 นี่แหละ แต่ที่บ้านแม่งต้องพึ่งพากูตอนเรียนจบ กูเลยต้องหาทางที่จะให้ครอบครัวพากันเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนไง ไม่ใช่เป็นปลิงมาดูดกูคนเดียวอ่ะนะ กูจะได้ไปเรียนต่อนอก หรือพยายามสอบทุนให้ได้แบบไม่ต้องติดห่วงอะไร ถึงหัวกูจะบื้อทื่อ และมีสันดานขี้เกียจติดตัวมาตั้งแต่แบเบาะก็เถอะ
กู >>914 คือตอนกูโพสเนี่ย เค้าบอกว่าจะเลิกบ่นแล้ว ถ้ากูไม่อยากเรียนจริงๆก็จะไม่พูดแล้ว กูก็เงียบๆคิดว่าจบเรื่องซะที
วันนี้สุดท้ายก็กลับมาพูดอีกแล้ว แค่เปลี่ยนแนวเป็นประชดว่าอยากจะให้ชีวิตจบอยู่แค่นี้ก็ตามใจ
อยากเป็นขี้ข้าเค้าจบตรีทำงานก๊อกๆแก๊กๆก็ตามใจ พ่อแม่จะไม่บ่นแล้วนะ นี่คือเหี้ยอะไรว้าาาาาาาาาา
>>918 กูไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าหลายทุนจำกัดอายุขนาดนั้น อีกไม่กี่วันกูก็จะ 25 แล้วด้วย ไม่ทันแล้วล่ะ 555
>>919 เรียน 3d อนิเมชั่น ใช่ สายนี้ไม่เน้นวุฒิแต่กูเรียนจบมาไม่ตรงสาย เรียนอย่างอื่นมาเลยไมมีความรู้เกี่ยวกับอนิเมชั่นเลยแม้แต่น้อย ศึกษาเอาเองก็รู้สึกว่ามันมั่วๆหน่อย ยังงงๆ กูเลยอยากเรียนเป็นจริงเป็นจัง แต่จะไปเรียนตรีใหม่ก็ไม่ไหวนานเกิน แม่ไมอยากให้เรียนตรีแล้วด้วยเลยว่าจะลงโท แต่ที่บ้านการเงินขัดข้องกูก็ไม่กล้าลงเรียนกลัวมีปัญหาและน่าเสียดาย กู25 แล้วว่ะ
กูตัดขาดกับแม่มาสักพักแหละเพราะเรื่องที่กูโพสเพ้อถึงผชที่แม่บังคับให้เลิก โพสเชิงแบบกูเสียใจนะ แล้วแม่งวันไหนร้ายๆจะมาทำเสียงของโครมครามใส่ทั้งๆอยู่อยู่ในห้องเฉยๆเออแล้วเขามีลูกเขานะลูกคนละพ่อกับกูกูต้องมาอยู่กับพี่ที่พ่อคนเดียวกันเงินก็ไม่มีใช้อดๆยากๆ แม่แม่งเปย์แต่ลูกใหม่
กูโคตรเสียใจอ่ะทำลายรักแรกของกูไม่พอยังทำให้กูแย่
มีใครมั้ยวะที่ตัดครอบครัวเลย มันจะดูอกตัญูปะ
ไอย่าเหี้ยแก่แล้วก็ตายๆไปสัสขี้บ่นชิบหายควย เรื่องดีๆไม่เคยพูดชอบหาแต่เรื่องมาด่ากุจะมีซักวันมั้ยที่มึงจะไม่บ่นควย
>>924 เมื่อก่อนกูเคยด่ายายกูแบบนี้นะ แบบกูโครตเกลียดยายกูเลย หาเรื่องให้กูกับแม่กูตลอด แต่ไม่ถึงขั้นแช่งให้ตายหรือเจ็บป่วยอะไร หลังๆกูเห็นสภาพคนแก่สิ้นฤทธิ์ สภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วลูกหลานต้องคอยดูแล ความทรงจำก็เอ๋อๆได้บ้างไม่ได้บ้าง กูคิดว่าในอนาคตตัวกูที่ไม่มีลูกเมีย ถ้าตัวกูต้องอยู่ในสภาพแบบนี้แม่งคงลำบาก กูเลยสลายความแค้นในอดีตไปทันที ตอนแกเสียกูก็บวชให้แกด้วยความเต็มใจของตัวกูเองเลย อาจจะเพราะตัวกูอายุมากขึ้นด้วยละมั้ง เรื่องในอดีตเลยปล่อยวาง
ขอบ่นเรื่องพ่อกูหน่อย อย่าคิดว่ากูพาดพิงการเมืองนะเหมือนจะใช่แต่ไม่ใช่ คือพ่อกูฟังastvมาตลอดและเชื่อแม่งมาก ไอ้เรื่องการเมืองน่ะช่างเหอะแต่เสือกเชื่อเรื่องพวกน้ำด่าง น้ำมันมะพร้าวอะไรหลายแหล่ที่แม่งพูดในรายการด้วยนี่สิ ไอ้ ป. พัวxxx ที่พูดแม่งก็ไม่ใช่หมอ พ่อกูหมอฟันไม่รู้ทำไมเชื่อจัง ใครห้ามก็ไม่ฟังแถมโดนด่าว่าโง่รู้ไม่เท่าไอ้ ป. ตอนนี้ทั้งบ้านต้องเปลี่ยนมาใช้น้ำมันมะพร้าว แล้วพ่อกูก็ไม่แดกมันเลย แต่กินน้ำมันมะพร้าวเป็นช้อนๆ และแดกน้ำด่าง ตอนนี้ร่างกายผอมเห็นกระดูก เดินกะย่องกะแย่ง ไม่รู้จะอันตรายรึเปล่าวะ
>>926 กูคิดว่ามึงต้องลองเข้าหาพ่อมึงแบบเป็นมิตรอะไม่ใช่ตั้งเป้าว่าเขากำลังงมงายเพราะเขาจะต่อต้านมึง แบบมึงก็ลองไปถามๆพ่อมึงดูว่าทำไมพ่อคิดว่ามันดี มันมีประโยชน์อะไร พ่อมึงเป็นหมอฟันก็คงอีโก้สูงอยู่นะ พอพ่อมึงบอกว่ามันดียังไงมึงค่อยบอกว่าของกินปกติมันก็ดีเหมือนกันไรงี้ บางทีคนอายุมากๆจะเริ่มมีอาการหลงผิดฟ่ะต้องค่อยๆทำความเข้าใจกัน
มีใครมีพ่อแม่ประเภทที่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ชอบโวยวายจนเวอร์อย่างเดียว แต่ไม่คิดจะฟังห่าอะไรเลยบ้างมั้ย
อยู่ด้วยแล้วปวดหัว ซักวันคงได้ประสาทแดกตามเค้าไป
กูมาขอระบายหน่อย มีใครมีผู้ปกครองที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไหม
คือกูสับสนกับครอบครัวของกูมาก เค้าสอนกู ไม่ให้ทำแบบนี้ แต่เค้าดันทำเอง
เค้าอยากให้กูเป็นคนมีเหตุผล แต่เค้ามักจะใช้อารมณ์เป็นหลัก
หลายๆอย่างที่เค้าพูดและทำมักจะย้อนแย้งในตัวมันเองอ่ะ แล้วกูสับสนมากๆ ว่าตกลงกูต้องทำไง
พื้นฐานการเลี้ยงดูของกู โดนเลี้ยงมาแบบโรบอทอ่ะ บอกอะไร ต้องทำแบบนั้น แล้วไม่ได้มีเหตุผลรองรับ กูจำได้แค่ว่า เค้าบอกให้ทำ กูก็ต้องทำ พอโตขึ้นมา กูถามเค้าว่า ทำไมถึงไม่อธิบาย เค้าบอกว่า ไม่มีใครมีเวลามานั่งอธิบายหรอก เอ๊าาาาา แล้วกูจะเป็นคนมีเหตุผลได้ไงวะ ในเมื่อเลี้ยงกูด้วยคำสั่ง
จนโตขึ้นมา กูก็ยังไม่ค่อยมีอิสระในการใช้ชีวิต แบบ กูก็อยากแรดบ้างอ่ะมึงงง อยากย้อมผมสีประหลาด อยากลองแต่งตัวเผ็ชๆออกนอกบ้านบ้าง แต่กูทำเชี่ยไรไม่ได้เลย กูไม่ใช่สาวน้อยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับ กูเป็นผ้ายับๆที่อยากกระโดดออกไปใช้ชีวิตให้สมกับการเป็นวัยรุ่นบ้าง
แล้วอีกเรื่องนึงที่คาใจมากๆคือ เค้าบอกว่าเลี้ยงมา ไม่ได้หวังให้เธอมาเลี้ยงชั้นหรอก แต่แบบหลายๆทีก็ชอบพูดว่า โตขึ้นมาก็หัดดูแลพ่อแม่บ้างเหมือนที่เค้าดูแลเธอ พาไปกินของดีๆแพงๆ กูนี่กรีดร้องในใจแบบ ว๊อทดาาาเฮคคคคคคคคค
เฮ้ยคุณณณณ ตกลงเอาไงงง คุยกับตัวเองก่อนไหมมมมมมมม
สังคมไทยอ่อนไหวกับความกตัญญูมากๆ แต่ในความคิดกูคือ ถามว่าที่กูเกิดมาเนี่ย แม่ตั้งท้อง ถามว่าใครอยากให้ท้อง กูเหรอ? กูก็เปล่านะ
คือแม่พร้อมใจที่จะมีลูกขึ้นมา บทบาทของแม่ก็คือเลี้ยงดูลูก ให้ความรักความอบอุ่นป่ะวะ
ถ้าพ่อแม่เลี้ยงมาด้วยเงิน ถ้าลูกรอด โตไป ก็จะเลี้ยงด้วยเงินเหมือนกัน ไม่ได้ให้ความรัก
แต่ถ้าเลี้ยงด้วยความอบอุ่น ยังไงลูกก็อยากอยู่ด้วย ทำอะไรดีๆให้รึเปล่า(ดีมาดีกลับไม่โกง) ไรเงี้ย
กูตรรกะเพี้ยนป่ะวะ ถ้ากูเพี้ยนด่ากูได้นะ กูงงกับชีวิตมากๆ
>>931 มึงก็ต้องเข้าใจ บางทีเค้าเลี้ยงมึงมาให้เป็นในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้ หรือสิ่งที่แบบ ideal อ่ะ อันนี้พูดจรืง ปลงๆไปเหอะ กูว่าคือเรื่องที่เค้าพูดว่าไม่ได้ให้มาเลี้ยง แต่ก็ไม่ให้หาย มาหาบ้างไปกินข้าวด้วยกันบ้าง แต่ไม่ได้จะอยู่ด้วยไรงี้มั้ง
เรื่องการเลี้ยงดูกูเข้าใจนะ overprotective อ่ะ เพราะมึงเป็นผู้หญิงพ่อแม่เลยเป็นห่วง จริงๆถ้ามึงอยากทำไรก็ทำตราบเท่าที่มึงดูแลตัวเองได้ กูเคยขอไปเข้าค่ายแต่ไปนอนหอเพื่อนแล้วเข้าผับ(กูอยู่มหาลัยอยากไปกับเพื่อนบ้าง แต่กูอ่านแล้วรู้สึกว่ามึงยังเด็กอยู่เลย) พ่อแม่กูไม่ให้ใส่กระโปรงที่สั้นกว่าเข่าครึ่งคืบ กูก็ซื้อมาแอบๆไว้
จริงๆไม่เห็นมีไรน่าสับสนเลย มึงต้องลองหัดเข้าใจคนอื่นอ่ะ แล้วก็ยอมรับมัน กูเชื่อว่าที่มึงบ่นๆมึงมีความเห็นของมึงในใจอยู่แล้ว
>>932 ไม่ใช่อ่ะมึง คือเหมือนมันเป็นเรื่องบุญคุณอ่ะ เป็นเชิงแบบมึงโตแล้ว อย่าลืมกลับมาดูกูด้วย ไรทำนองนี้
มึง กูจะอยู่ปีสามแล้ว อีกปีกูก็จะเรียนจบแล้ว กูยังทำเชี่ยไรไม่ค่อยได้เลยมึง เบื่อ เบื่อกับการอยู่ในกรอบที่ตีไว้ อึดอัด
คือกูรู้ลิมิตตัวเองนะว่าอะไรควร อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้ กูก็มีเส้นของตัวเอง
กูพยามเข้าใจนะมึง กูทำแล้ว และกูเหนื่อยมากเลย แบบโดนว่าแรงๆ โดนหงุดหงิดใส่ กูต้องมานั่งหลอกตัวเองทุกๆครั้งว่า เค้าอาจจะเหนื่อย ไม่เป็นไรหรอกๆ กูบอกตัวเองมายี่สิบปี จนกูเริ่มทนไม่ไหวแล้วมึง กูเหนื่อยมาก กูอยากใช้ชีวิตของกูบ้าง
>>933 ถ้างั้นอีกปีเดียว มึงก็ขอย้ายอยู่หอ จะบอกว่าใกล้ที่ทำงานอะไรก็ว่าไป จริงๆเรื่องบางเรื่องอย่างเช่นกลับไปกลับมาอย่าเอาไปใส่ใจเลย เพราะถึงใส่ใจเค้าก็ยังเป็นอย่างเดิมนั่นแหละ แล้วเอาจริงมึงปีสามแล้วอ่ะ บางเรื่องตัดสินใจเอง ดื้อกับพ่อแม่บ้างก็ไม่เห็นเป็นไร เรื่องของมึงล้วนๆ
พ่อกูก็อาจจะเป็นพ่อในฝันของใครหลายคน เลี้ยงลูกแบบปล่อยๆ ไปไหนก็ได้ ให้ดูแลตัวเองได้
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า ปล่อยกูเกินไปมั้ย จะว่ากูขาดความอบอุ่น อยากเรียกร้องความสนใจก็ได้
เพราะรู้สึกว่าพ่อไม่ค่อยสนใจจะเป็นห่วงกูเลย เจอหน้ากันก็เจอแค่ตอนเย็น กลางคืน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก
หลายครั้งเลยที่กูต้องอยู่บ้านคนเดียว กูแอบหนีไปเที่ยวกรุงเทพก็ไม่มีใครรู้หรอก (แม่กูทำงานอยู่ตจว. หลายเดือนเจอกันที)
เวลากูเจ็บป่วย แค่ถามอาการ แล้วหายาให้กูแค่นั้น หลายครั้งเป็นอะไรเรื้อรัง เวลากูเจ็บแผล เป็นหนอง ก็ปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้นแหละ
ไม่เคยถามเกรด ไม่รู้ว่ากูได้เกรดเท่าไหร่มา 2 ปีแล้วมั้ง กูไปเรียนในกรุงเทพฯไปกลับปริมณฑลทุกวันก็ไม่เคยถามกูซักคำว่าเหนื่อยมั้ย เรียนเป็นยังไง
มีปัญหาอะไรมั้ยก็ไม่เคยถามกู ให้อยู่กับแม่ที่เข้มงวดกับกูแต่ถามไถ่เป็นห่วงกูตลอดยังจะดีกว่าอีก
กูเหนื่อยมาก ทั้งเรื่องเรียน สุขภาพ เกรด สังคม งาน อนาคต กูท้อมาก แต่มันเหมือนภูเขาไฟที่ปะทุอยู่ข้างในอ่ะไม่ระเบิดออกซักที สะสมจนกูจะบ้า ไม่มีใครคอยรับฟังกูเลย
บ่อยครั้งที่กูอยากจะร้องไห้มากๆ กูท้อมากๆ อยากตะโกนจนหมดแรง อยากให้ใครซักคนปลอบ ก็ไม่เคยมีใครอยู่ในช่วงเวลานั้นกับกู
มีครั้งที่กูแอบร้องไห้ต่อหน้า ก็ไม่คิดเข้ามาปลอบกู ใครบอกว่าแล้วทำไมถึงไม่บอกไปตรงๆว่ากูต้องการอะไร
กับคนในครอบครัวมันสื่อสารกันยากกว่ากับเพื่อนอีก สนิทที่สุดแต่ก็ดูเหมือนห่างเหินที่สุด...
>>931 กูเห็นด้วยกับที่ว่านะ ลูกไม่ได้เลือกเกิด พ่อแม่ตะหากเป็นคนเลือก ทำไมสังคมต้องทำเหมือนลูกเป็นหนี้บุญคุณต้องตายแทนมากๆวะ ในเมื่อการเลี้ยงดูเป็นหน้าที่พ่อแม่อยู่แล้วทำไมต้องหวังว่าลูกจะต้องตอบแทน ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่เราไม่ได้ขอ ถ้าให้ความรักแะการสั่งสอนที่ดีลูกก็จะรักและกลับมาตอบแทนเพราะรักอยู่ละ ทำไมต้องบังคับให้เป็นหน้าที่ด้วยวะ
I have a แม่ I have a เหี้ย = แม่เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยนนย
I have a แม่ I have a โคตรเหี้ย = แม่โคตรเหี้ย
แม่เหี้ยแม่โคตรเหี้ยยยยยยยยยยยนนนนนนะดำ้ส่ทาเี้้
>>937 ของแบบนี้มันต้องพอดีๆว่ะ ปล่อยมากจนเหมือนไม่แคร์เลยมันก็แย่ไปอีกแบบ
กูเจอพ่อแม่ overprotective ชอบบังคับ (แต่คิดเอาเองว่าตัวเองให้อิสระลูก)
แถมเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่ดันเชื่ออะไรบ้าๆบอๆ แถมเอามายัดหัวคนอื่นอีก
กูบอกเลยว่ามันอึดอัดมาก พูดอะไรไปเค้าก็ไม่เคยฟัง สุดท้ายทุกวันนี้กูพูดครั้งเดียวพอแล้วที่เหลือก็ไม่สนใจ
ต้องทำเป็นไม่สนใจปล่อยให้เค้าคิดเอง คุยไปเดี๋ยวก็ทะเลาะกันเสียสุขภาพจิต แค่ฟังเค้าบ่นแล้วพยายามเมินก็แย่พออยู่แล้ว
บางครั้งก็คิดนะว่าอยากจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นไกลๆแล้วทิ้งเค้าตัดขาดไปดื้อๆซะเลย
หมามึงไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคนไอเหี้ย กระแดะอยากเลี้ยงจังไอหมาเหี้ยเนี่ยควยมีปัญหาซื้อแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงไอ้เหี้ย กูเพิ่งจัดห้องดีๆไปเมื่อวานพอมึงมาเท่านั้นแหละไอเหี้ยหมาแม่งขี้เต็มเลยแล้วมึงก็นอนไม่รู้เหี้ยไรเลยมึงนอนดมไปได้ไงวะคนเหี้ยอะไรทุเรศชิบหายเกิดเป็นผญป่าวๆควย
กูเบื่อนิสัยพ่อกับแม่ว่ะ ทำไมดื้อจังว้าาาาา กุเตือนบอกเป็นล้านรอบว่าให้เลิกซื้อของออนไลน์ หรือจะซื้ออะไรก็ให้ปรึกษากันบ้าง ชอบแอบซื้อดีนัก เป็นไง เจอทั้งขายโก่งราคา ทั้งของไม่ถูกใจ ล่าสุดพ่อซื้อกางเกง ซึ่งงงงกุก็เคยบอกแล้วว่าเสื้อผ้าอย่าซื้อออนไลน์ ของจะได้ไม่ตรงเสป็กเลย (ใครขาช็อป รู้ๆๆกันอยู่เนอะ) สู้ไปร้าน ไปดูของจริงดีกว่า
แม่ง กางเกงทรงเด็กแว๊นอ่ะมึงงง ขาลีบๆ หลุดตูดๆ ถามว่าพ่อกุจะใส่มั้ย? ไม่!!
กุล่ะเสียดายตังชิบหาย แต่บ่นก็ไม่ได้ เพราะเงินพ่อกุเอง กุเตือนไม่รู้ยังไงแล้ว
กุก็ซื้อออนไลน์นะ แต่กุซื้อเฉพาะหนังสือไง
มึงกูจะให้แม่กูทำบุญน้อยๆลงยังไงดีวะ คือแม่กูเป็นโรคซึมเศร้าก็เลยเข้าหาทางธรรม มันก็ดีแหละ แต่เดี๋ยวนี้เวลาไปไหนก็ซื้อของไปถวายวัดเยอะมาก ทั้งๆที่บ้านก็ค้าขายอ่ะมึงไม่ได้รวย แล้วชอบปิดร้านไปวัด ไปทำบุญ ไปต่างจังหวัด เดือนนี้แม่งแทบไม่ได้เปิดร้าน พอปิดร้านก็ไม่มีตังค์เลย กลับมาก็ไปแต่วัด ไปทำบุญ ไม่ค่อยอยู่บ้าน บริจาคเงินเป็นหมื่น คือกูไม่อยากเป็นมารขัดนะ แต่บางทีกูก็ว่ามันเกินไป พ่อกูก็คิดอย่างนั้น
มึงเกลียดแม่แท้มึงมั้ยแบบ จริงๆกูไม่ได้คุยกันสักพักแหละเพราะนางบอกเองเว่ยจะตัดกูกูก็ไม่อะไร แล้ววันนี้มาด่ากูว่ากูไม่เห็นหัวนางบลาๆสัสเถอะแล้วเข้าข้างลูกใหม่คนละพ่อชิบหายแม่งกูไม่สบายกูให้มันถูกับกวาดพื้นอีเหี้ยไปฟ้องๆว่ากูโวยวายใส่ไรบ้างนู่นนี่แล้วปกติรถก็ไม่ให้กูใช้เสือกมาด่ากูไปไปจุดเทียนให้พ่อหลวงบ้างว่ากูไม่รักชาติ กูและอยากจะฆ่าทิ้งครอบครัวแม่งเกลียด
คนข้างบ้านมู้นี้ด้วยป่าว?
เกลียดแม่ตัวเองผิดม่ะ???
อีเหี้ยยเอ้ยย พี่กูแม่งขโมยตังค์กูสัส 700-800 กูเก็บไว้ครบพันจะฝากธนาคาร สนตีนชิบหาย นอกจากจะเป็นนีท บ้าพนัน แม่งยังขี้ขโมยอีก เอารถกูไปใช้จนน้ำมันหมด+รถพังกูยังพอทนได้นะ ขโมยขนมกูแดกเริ่มปรี๊ดแล้วว่ะ มาขโมยตังค์กูอีควยย ศรีจะไม่ทน!!! กูควรไปทุบประตูถามเอาตังค์แม่งเลยดีมั้ย แต่แบบไม่สนิทอะ(นี่ขนาดไม่สนิทนะ..) มันเป็นลูกพี่ลูกน้องย้ายมาอยู่ด้วย อายุ 30 แล้วยังไม่มีงานทำ(เรียนยังไม่จบเลยสัส)ไถตังค์แม่มันไปเป็นเดือนๆ น้ากูส่งเรียนอาชีวะ แม่งก็เอาค่าเรียน ค่าอุปกรณ์(ตอแหล) ไปเล่นพนัน ติดหนี้มาก็เอารถที่น้ากูซื้อให้ไปจำอีก ใบหนี้แม่งส่งมาบ้านรัวๆ นอกจากใบหนี้แล้วยังมีเจ้าหนี้มาตามถึงบ้านอีก ห่ามึงเอ้ยย แล้วใช่กูไปบอกว่าไม่อยู่ สำนึกบุญคุณกันมั้งมั้ยสัส กูจะเอาอีปลิงเหี้ยนี่ออกจากบ้านยังไงดีวะสัส จะพูดกะมันยังไงดี ขนาดน้ากูจับได้ว่าแม่งเอาตังค์น้ากูไปคาหนังคาเขา มันยังปฏิเสธหน้าตาเฉย (จะด่าเหี้ยก็สงสารเหี้ย) มึงเป็นตัวอะไรวะเนี่ย!!ทำไมจังไรได้ขนาดนี้ แงงงงงงง ตังค์กูววว ไม่อยู่วันเดียวเองฟัคค
>>954 มีใครคอยโอ๋มันอยู่มั้ยอีพี่จัญไรของมึงอ่ะ ถ้ามันทำจนมึงเหลืออดมากๆเข้าแนะนำหากล้องซักตัวตั้งไว้ในจุดที่พี่มึงมาจิ๊กของซะ แล้วถ่ายคลิปเป็นหลักฐานไว้ ถ้ามันไม่ยอมรับก็แจ้งความพร้อมหลักฐานลากหัวมันเข้าคุกเลย ไหนจะติดพนันอีก ก็ตามมันไปถึงบ่อนแล้วแอบแจ้งจับทลายบ่อนตรงนั้นเลย(แต่เล่นพนันนี่มึงต้องเนียนนะ) ส่วนอีเจ้าหนี้ตามถึงบ้านมึงก็ไม่ต้องเกรงใจแล้ว บอกพิกัดให้เค้าไปกระทืบถึงที่เลยมึง เอาให้แม่งน่วม พยายามทรมานแม่งเยอะๆ ตามนี้
>>955 น้าๆ กูมั้ง เวลาพี่กูทำไร น้ากูก็จะเข้ามาตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ตลอด แล้วก็พยายามผลักมันไปไกล แต่แม่งไม่ไป55555 ก็เลยมาอยู่กะกู กูพึ่งไปเคาะประตูถามแม่งเมื่อกี้ ทำเนียนไม่อยู่ห้อง(แต่เสือกล็อกห้อง ทั้งๆที่ปกติแม่งไม่) กูก็เลยพูดไปเลยหน้าห้องว่าแบบ"กูรู้นะว่ามึงอะขโมยไป เพราะยายกู น้ากู เค้าไม่ขโมยหรอก รถกูก็ให้ยืม น้ำมันกูก็เติมให้ ทำไมต้องมาขโมยของกู ไม่ใช่แค่ของกูของคนอื่น กูไม่อยากให้มึงทำแบบนี้ กูว่ามึงอะน่าสงสาร กูเลยอยากทำดีด้วย แต่มึงทำแบบนี้...." (งั้นก็ขาดกันเลยละกัน)<----ตรงนี้จะพูดแต่ไม่ได้พูดเพราะร้องไห้ก่อน5555 ด้วยพอกูร้องไห้เท่านั้นแหละ แม่งวิ่งทำหน้าขึงขังมาเลยสัส555 แล้วมันก็ถาม "อะไรมึง อะไร จะร้องทำไม ไม่ได้เอาไป ยังไม่รู้เลยว่าเอากระเป๋าไว้ไหน มีอยู่ 200 เอาไป แล้วก็หยุดร้อง ไม่อยากโดนน้าด่า" แต่กูก็...สวยไง5555 กูบอกว่า " โอเค ถ้าบอกไม่ได้เอาไปก็ไม่ได้เอาไป กูเชื่อใจมึง แต่เงินอะกูไม่เอา เพราะน้ากูจะใช้คืนให้อยู่ แล้วกูก็จะบอกน้าว่าไม่ต้องด่ามึง ถ้ามึงไม่ได้เอาไปก็ไม่ต้องคืนกู" แม่งก็พยายามให้นะ แต่กูไม่เอา555 กูอยากแบบตัดอะ แล้วก็ให้น้ากูตัดด้วย ไม่ต้องคุยกันแล้วต่อไป กูไม่โกรธ แต่ก็ไม่เชื่อใจ ไม่คุย ไม่ทำดีกับมึงแล้ว (ก็มึงเหี้ยเองนี่หว่า) แต่น้ากูโทรไปด่ามันแล้วอะ55 สัส เสียแผน แม่งโวยวายด่ากูใหญ่เลยแงงง น้ากูบอกว่าจะสร้างบ้านให้มันอยู่แยกไป เพราะงั้นทนอีกหน่อย กล้องก็คงไม่ได้ติดแล้วล่ะ เจ้าหนี้มันเอารถไปจำแล้วจ่ายไปแล้ว(แต่ก็คงมีเจ้าใหม่แหละ555) ขอบคุณนะ:) กูโอเคแล้วล่ะ
กูขอนินทาเพื่อนในนี้
ปกติกูเป็นคนไม่เกลียดใครง่ายๆ เอาเป็นว่าเกิดมาทั้งชีวิตกูเคยเกลียดคนอื่นครั้งเดียวในชีวิต คนไม่ดีๆในชีวิตที่ผ่านเข้ามาทำให้กูรำคาญ คันๆเท่านั้น
กูมีคนที่กูโคตรรรรำคาญ ยาวนานมาก
เพื่อนกูเอง แม่งแรด
>>958 กุเองสัสสสส มือไปโดน ที่สำคัญทอสับกาก เด้งออกหลายครั้งละ เพลีย
เพื่อนกุต่อหน้าบอกรักกุ บอกว่ากุเปนเพื่อนตายงั้นงี้ แต่มันยืมตังกุไปไม่คืนมาสองปีละ
กุทวงตลอดนะ นางก้มีวิธีบ่ายเบี่ยงตลอด
ครั้งแรกที่ทวงหลังจากผ่านไปปีนึง ไอ้สัสกุอึ้ง
นางบอกจะจ่ายตอนเย็น จนผ่านไปคืนนึงก็ไม่โอนมา กุเลยไปถามว่าทะไมไม่โอน นางบอกว่ากุไม่ให้เลขบัญชี กุสตั๊นนเลย พอกุให้เลขบัญชี เสือกไม่โอน
ครั้งต่อๆมาก็อ้างไม่มีนี่นั้นตลอด กุทวงมาเป็นสิบรอบละ กุเคยไม่มีเงินจนต้องกินวันละ40บาท จนต้องไปทวงมัน มันกะไม่คืนกุ ถูกล่ะว่ามันไม่รุว่ากุไม่มีแดกขนาดนั้น แต่กุค่อนข้างมั่นใจว่าช่วงเวลานั้นมันมีแดกมากกว่ากุแน่นอน
กุเลยเจ็บใจ กุควรเลิกคบ แล้วทิ้งเงินไปถือว่าทำบุญ
หรือว่ากุควรเอามาให้ได้ก่อนแล้วค่อยเลิกคบดีวะ
กุถ่อไปหามันที่ต่างจังหวัด เพราะมันเหงาแล้วบอกกูว่าจะคืนเงินที่นั้น กูเลยไปหา ถ้าวันนั้นมันคืนเงินกูครบ กูยังใจดีพอคุยเป็นเพื่อนมันได้
แต่พอกูไปแล้วมันบอกว่าไม่มีเงิน แล้วบอกให้กูไปหามันใหม่อีกนะ กูควรทำไงดี รำคาญหัวใจกูมากเลย
ทุกวันยังคุยกะมันดี ไม่เคยด่ามันเลยนะ แต่อึดอัดตัวเองแทน กุไม่ชอบตอแหลสักนิด ความอดทนกุเสือกสูงด้วย เฮ้อออ
ขอระบายเพิ่มเติม อิดอก แรดขนาดนี้ไงผัวถึงทิ้ง โง่หรือโง่ที่ฝากชีวิตไว้กับผู้ชายหน้าหี แทนที่จะแรดคิดถึงผุชาย หัดเอาเวลาไปตั้งใจเรียนหนังสือสะนะ ไม่เปลืองค่าเหล้าเคล้าน้ำตา แล้วเอาเงินมาคืนกุสะที ครวยยย
เซงฟ่ะ แม่กูเป็นอะไรไม่รู้เวลากูป่วยชอบด่ากู สภาพจิตใจกูก็ไม่ค่อยดี โดนด่าหาว่าแกล้งป่วยขี้เกียจไปเรียน บอกว่าปวดหัวก็ชักสีหน้าใส่ทำเป็นถอนหายใจ แล้วไม่เคยดูแลอะไรด้วยนะไม่ใช่ว่าด่าเพราะห่วง กูก็ต้องไปหายาแดกเองต้องไปหาหมอเอง ขนาดพ่อกูเป็นงูสวัดยังด่าพ่อกูเลย แม่งคนป่วยแทนที่จะให้กำลังใจเอาแต่บั่นทอนจิตใจกันอยู่นั่นแหละ แบบเหมือนแกมองว่าคนป่วยเป็นภาระของแกทั้งๆที่ไม่มีใครไปรบกวนแกอะ เวลาแกป่วยพวกกูก็ดูแลดีทำไมคนอื่นป่วยแกไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นมั่งว้าาาา
พวกโม่งกูมีเรื่องอยากปรึกษา
คือกูมีน้องสาวไม่แท้คนนึง กูรักน้องสาวคนนี้มาก แล้วเมื่อวันก่อนน้องสาวกูมาบอกกับกูว่า ลุงกูชอบไปลวนลามน้องสาวกูบ่อยมาก ซึ่งลุงคนนี้เนี่ยเป็นคนชอบลวนลามตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรเพราะยังเด็กอยู่ ทีนี้ปัจจุบันน้องสาวกูก็โตแล้วไง อยู่ในช่วงวัยรุ่นละ ลุงกูแม่งก็ยังทำนิสัยเดิมๆกับน้องสาวกูอยู่อีก แต่ว่าจะแอบๆทำ ไม่ให้คนอื่นๆรู้ ขนาดกูยังไม่รู้จนน้องสาวบอกกูนี่แหละ น้องกูบอกว่า บ่อยครั้งมากที่ลุงกูจะเอามือไปตีตูดจับนม แล้วก็จะทำเหมือนแกล้งหยอกเล่นไรเงี้ย บางครั้งก็พูดจาลวนลามด้วยเช่น "ไปเปิดห้องกัน" หรือชอบทักไลน์มาตอนกลางคืนดึกๆตีหนึ่งตีสอง น้องกูพยายามที่จะปลีกตัวออกห่างนะ แต่ด้วยความเป็นญาติก็ออกห่างไม่ได้มาก เวลาลุงกูไปบ้านน้องสาวกู น้องสาวกูก็จะล๊อคประตูอยู่แต่ในห้อง ซึ่งกูก็เห็นดีด้วยนะ แต่ตัวกูไม่รู้เลยว่ะว่าจะทำยังไง จะไปบอกคนอื่นๆให้ช่วยกูก็ไม่มีหลักฐานแน่นอะไรขนาดนั้น
กูควรจะทำยังไงดีที่จะปกป้องน้องสาวกูจากลุงแบบนี้ได้บ้างวะ
ขอระบายหน่อย ใครเจอแบบนี้มั่งวะ ที่บ้านสปอยล์น้องสาวมากๆ อาจจะเพราะนางตัวเล็ก อ้อนเก่ง คือสปอยล์หนักมากแบบรถเมล์ไม่กล้าให้ขึ้น คือมันปีสามละไง แต่พอกะกูนะ เหมือนเขาคาดหวังว่า กูต้องทำให้ได้ทุกอย่างตามที่เขาอยาก แบบต้องใช้ชีวิตแนวนี้ บลาๆ กูทำงานหาเงินซื้อหนังสือเอง แต่ช่วงนี้ซื้อเยอะแหละ เพราะปีที่แล้วไม่ได้ซื้อเลย แม่ก็ด่า เงินก็เงินกูไง แล้วกูก็ไม่เคยไปเที่ยวอะไรนะ ใช้แค่กะหนังสือ พอกูอ้วนก็กดดันกูทุกวัน ซึ่งจริงๆแล้วกูก็กดดันตัวเองอยู่แล้วนะ จากผอมมาอ้วนอ่ะ คือคนละเรื่องเลย เงินกูก็ให้เขาบ้าง ซึ่งพ่อแม่กูทำงานอยู่ มีเงินเยอะกว่ากูเยอะ กูก็ให้เป็นพิธี ตาม%เงินเดือน แต่เขาจะคิดว่า กูต้องซื้อของนู่นนี่ให้น้องด้วยแบบไม่ให้คิดตังของที่น้องฝากซื้อ แต่ถ้ากูเผลอฝากของปนไปกะเขานี่ทวงกูทันที ญาติกูก็อีก พอรู้เงินเดือนกู นี่พูดไม่เลิกว่า รวยๆ พี่ที่เป็นหมอเรียนต่อเงินเดือนน้อยกว่า ซึ่งแบบ ตอนมันใช้ทุนก็เงินเยอะกว่ากูเยอะมะอ่ะ แล้วชอบเรียกให้กูเลี้ยง ถึงจะขำๆแต่พูดทุกครั้งที่เห็นหน้ากูก็เซ็งอ่ะ อีกเรื่องคือเพื่อนกูบางคนยังไม่ทำงาน พ่อแม่กูก็บอกว่า กูต้องเลี้ยงเพื่อน โอ๊ย อิสระทางการเงินของกู TT
ทำงานไรอ่ะ ? ฟรีแลนด์พาร์ทไทม์ ?
>>966 >>967 ออดิท เรื่องอื่นเขาดีนะมึง ยกเว้นเรื่องเงินเนี่ย ชอบมาจุกจิกๆ หาว่า กูเขี้ยวกับคนอื่น กูเลยเพลียใจ ตอนกูจบมาใหม่ๆ คอนโด รถไรงี้เขาก็ซื้อให้ใช้นะ แต่กูเป็นคนติดบ้านไงมึง คนอื่นจะมองแบบบ้านนี้รักกัน อบอุ่น บลาๆ กูกำลังคิดว่า เพราะงี้ปะวะ เขาถึงคิดว่า กูต้องมีเงิน แบบไม่เห็นต้องซื้ออะไร ต้องเปย์น้อง เปย์เพื่อน ซึ่งกูว่าไม่ใช่ไง หรือแม่กูเข้าวัยทองวะ โอ๊ย
>>968 มึงทำ big4 ปะหรือทำโลคอลเฟิร์ม กูกูอยากรู้ที่อื่นนอกจาก big4 นี่รายได้ดีไหมงานแย่กว่ารึเปล่าเห็นเขาบอกของ big4 ระบบดีกว่าบ.อื่น
ขอโทษที่นอกเรื่องนะมึง แต่กูคิดว่ากูคงเข้าไม่ได้แน่ๆด้วยชื่อสถาบัน ถึงจะแอบมั่นใจลึกๆว่าถ้าได้ทำข้อสอบอาจมีโโอกาสผ่านก็ได้ก็ตามแต่เขาคงไม่รับใบสมัครกูเพราะด้วยชื่อสถาบัน TT
>>971 ถามพี่ได้ไหม ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ อ่านตำราฝรั่งที่เป็นifrs เทียบกับที่ครูสอนในห้องแล้วเขาสอนลงบัญชีไม่เหมือนกันอ่ะ ของฝรั่งเข้าใจง่ายกว่า มันต้องทำแบบไหน อาจารย์2คนบอกไม่เหมือนกัน คนนึงต้องเป๊ะ อีกคนบอกไม่ ดูแค่report แล้วตอนทำงานbig4ใช้ภาษาอังกฤษหมดเลยรึเปล่าอะ แต่cpaสอบภาษาไทยใช่ป่ะ
>>971 ขอบคุณมากๆเลยมึง เดี๋ยวกูว่าจะฟิตภาษาอังกฤษให้แข็งขึ้นหน่อยให้น่าสนใจมากขึ้น ตอนไปสมัคร HR จะได้ไม่เขี่ยเรซูเม่กูทิ้ง 555555
เพราะ ม.กูชื่อเสียงไม่ค่อยดี กูอยู่เองยังรู้สึกเลยว่า 85% แม่งมีแต่พวกไม่เอาไหน แต่กูพลาดเองละที่อยากเรียนแบบสบายๆไม่เครียดไม่แข่งขัน ใกล้บ้าน เกรดนี่อย่างสวยเลย สุดท้ายมากลุ้มเรื่องหางานแทน
ส่วนเรื่องของมึงนี่สู้ๆนะ บ้านกูไม่ค่อยคุยกันเท่าไรเลยไม่มีปัญหา กูไม่ค่อยชอบให้ใครมาจุกจิกด้วยละเลยรู้สึกดีที่เขาไม่ใส่ใจอะไรกูมากนัก
>>976 ใช้แค่บวกลบคูณหารเท่านั้นแหละ เรื่องคิดเลขสบายมากใช้ครื่องคิดเลขได้ แค่มึงเข้าใจการคำนวณ เข้าใจโจทย์ เขียนบันทึกถูก เขียนแพลตฟอร์มถูก คิดดอกเบี้ยเป็นก็พอ เน้นแค่ความเข้าใจกับความจำนิดหน่อย ถ้ามึงทำการบ้านเองทุกครั้งมึงทำข้อสอบได้อยู่แล้ว
เงยหน้ามองชื่อมู้นินทาพี่น้องแต่นอกเรื่องซะไกลกูรู้สึกผิดที่เปิดประเด็นเลยวะ 5555
กูเบื่อแม่กูที่พยายามกรอกธรรมะใส่กู ซึ่งกูรำคาญมาก และ พาลทำให้กูอคติกับศาสนาพุทธ พอกูพูดอะไีเกี่ยวกับธรรมะขัดกับแม่กู แม่กูจะอารมณ์เสีย แล้วบอกว่ายังควบคุมอารมณ์ไม่ได้เพราะไม่ได้โสดาบัน
>>980 กูเข้าใจมึงเลย พ่อกูก็บ้าเรื่องพวกนี้แล้วพยายามยัดหัวลูกแบบหน้ามืดตามัว แถมทำตัวประสาทแดกชอบตีโพยตีพายเกินเหตุ
กูเป็นคนแพ้ควันมาตั้งแต่เด็กแล้ว โดยเฉพาะควันธูปได้กลิ่นแล้วจะคลื่นไส้มากๆ แต่พอกูบอกพ่อกูว่ากูไม่อยากเข้าไปในโบสถ์เพราะแพ้ควันธูป
กลายเป็นโดนพ่อด่า หาว่าเป็นคนชั่ว นับถือปีศาจ แล้วก็บังคับให้กูเข้าไปนั่งเวียนหัวคลื่นไส้ ตอนเด็กก็ยังไม่คิดไรมากนะ
โตขึ้นมามองย้อนกลับไปกูมองว่าเป็นพฤติกรรมที่เหี้ยมากสำหรับคนเป็นพ่อแม่
>>980-981 พวกมึงนี่พอๆกับกูเลยหว่ะ ของกูนี่ถึงขั้นบังคับให้ไปวัดนนะมึง คือถ้ากูไม่ไปแล้วจะด่ากู ว่ากูบาปหนา บลาๆ ทั้งๆที่กูก็มีสิทธิ์ปะวะที่จะไปหรือไม่ไป? พอกูไปละทำตัวไม่ถูกใจแม่งก็เสือกด่ากูอีกแหนะสัส บางทีด่ากลางวัดเลยก็มี กูตั้งคำถามาตลอดอ่ะว่านี่เหรอวะ? ลักษณะของคนเข้าวัดทำบุญ? กูมองว่าถ้าเข้าวัดทำบุญจริงๆมันต้องจิตนิ่ง พูดอะไรมีเหตุมีผลหรือหาหลักธรรมจากในวิชาศาสนามาพูดใส่กูนะ แต่นี่ไม่มีเลยนอกจากจะด่าด้วยอารมณ์ จนกูต้องเคยมาขอคำปรึกษาอยู่รอบนึงในโม่ง แล้วกูไปลองบอกว่าพฤติกรรมแบบนี้อ่ะพวกวัดธรรมกายชอบทำกันกับคนอื่นๆ(แล้วช่วงนั้นข่าวพระธัมมชโยมันเป็นประเด็นดังด้วย) แค่นั้นแหละแม่กูเลิกพากูไปวัดทันที บางทีพวกมึงลองอ่านวิชาศาสนาเยอะๆแล้วเถียงกลับด้วยหลักธรรมวิชาการพวกนี้รัวๆเลย อย่างเช่นเรื่องสังโยชน์ไรงี้อ่ะ ลองไปตั้งคำถามใส่พ่อมึงดูว่าการที่บังคับให้เข้าไปแบบนั้นมันทำให้จิตเข้าสู่นิพพานได้มั้ย ทำไมต้องให้เข้า แล้วลองเอาหลักกาลามสูตร 10 หรือหลักสังโยชน์เข้าเถียงดูถ้ามันคือปัญหาหลักของมึง
>>982 เพิ่มเติมนะ หนังสือพระพุทธศาสนาที่กูอ่านละพอจะเอาไปเถียงกับคนในบ้านได้เป็นหนังสือวิชาความรู้คู่คุณธรรมของรามคำแหงหว่ะ อ่านเล่มเดียวแล้วแถได้108เลย มันมีe-bookแจกฟรีอยู่ พอดีกูเรียนรามเลยต้องสอบวิชานี้ ถ้าอะไรที่แม่งระบุไว้ในหนังสือละเสือกไม่มีรายละเอียดกูแนะนำค้นgoogleประกอบไปด้วย พอดีกูไม่อยากให้บ้านกูแม่งบ้าลัทธิพระพุทธศาสนาอะไรอีกไปมากกว่านั้นละ เดี๋ยวนี้แม่ง หมอปลา อ.อุบล คนอวดผี ห่าเหวไรเยอะแยะสัส ยิ่งตัวเป้งๆก็ธรรมกายเลย แม่กูก็ยิ่งหูเบา ถ้ากูไม่พูดอะไรยั้งไว้ก็คงงงมงายชิบหายอ่ะ
กูมองว่าถ้ามีปัญหาแล้วรำคาญพ่อแม่มากก็ไปตัดรำคาญ ส่วนตัวกูไม่ได้นับถืออะไร แต่ก็ไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะรู้ว่าบอกแล้วต้องมีปัญหา เรื่องบางเรื่องปล่อยๆไปเหอะ คือเค้าก็เชื่อของเค้าอ่ะ เปลี่ยนยาก
พวกมึงเคยมีพ่อแม่ที่แบบโดนคนไม่ชอบขี้หน้ามา โดนคนอื่นด่าทอใส่มาแล้วกดดัน เครียด สุดท้ายเอามาลงที่โม่งมั่งมั้ยวะ? นี่กูเจอมาบ่อยสัสๆเลยกับแม่กูอ่ะ ไอห่า ด่าเหี้ยไรก็เอากูไปเหมารวมกับคนเหี้ยๆที่เคยเจอมา พอจะให้กูทำไรหน่อยเสือกมาพูดดีด้วย ป้ากูก็ตามๆกันแต่รายนั้นกูกับน้องโหวตให้แม่งไปไกลๆส้นตีนละ ก่ะจะตัดขาดญาติมิตรเลย เพราะแม่งพอตัวเองมีกินมีที่ซุกหัวนอนมองคนในบ้านกูเหมือนหมูหมา พอตกงานละก็ทำมาปากอ่อนสัส
ว่าแต่ถ้าพ่อแม่พวกมึงโดนกดดันจากพวกเจ้านาย หรือลูกน้องที่มาจากที่ทำงานก็ดีหรือที่อื่นก็ได้พวกมึงจะไปเล่นงานพวกแม่งมั้ยวะ? หรือว่าสมควรจัดการที่พ่อแม่ตัวเองก่อนเป็นอย่างแรกดีที่เข้ากับคนอื่นยาก(ซึ่งกุมองว่าแม่กูไม่ไช่แบบนั้น) โม่ง ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้มั่งมาเล่าสู่กันฟังหน่อย จะจัดการพวกเหี้ยนี่ยังไงดีวะ ทำแม่กูเครียดทุกๆวัน อยากเล่นงานสัสๆแต่มันเป็นคนในที่ทำงานแม่กูแล้วเสือกกร่างไอห่า จะไปดักกระทืบ ทุกรถไรงี้ก็ยากเพราะมันอยู่โรงงานชั้นดี มีที่จอดรถในรั้วโรงงานเลย ส่วนลูกเมียมันบ้านไกลสัส จะทำควยไรก็ลำบาก
กูขอระบายนะ คือกูพยายามทนกับสภาพที่บ้านจนเริ่มจะทนไม่ไหวหลายต่อหลายที ได้แต่ทำใจยอมรับแต่มันก็มีความรู้สึกเครียดอยู่ในอกน่ะแหละว่ะ ขอเริ่มจากสภาพทั่วไปของครอบครัวกูแล้วกัน มีสมาชิกสี่คน พ่อ แม่ พี่สาว กู แล้วทุกคนก็เป็นคนอารมณ์ร้อนทุกคน โดยเฉพาะพ่อ ที่หงุดหงิดง่ายมาก สามารถไม่พอใจได้กับทุกสิ่งทุกอย่างและกับทุกคน (บ้านเกือบแตกมาหลายครั้งเพราะพ่อแม่อารมณ์แรงทั้งคู่และเริ่มจากประเด็นขี้ประติ๋วส่วนมาก อาทิเช่น แม่เข้าห้องน้ำเลยออกจากบ้านช้า พ่อหิวแต่แม่หรือพนักงานร้านทำอาหารช้า แม่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างที่พ่อรู้แล้วถามเขาพ่อก็ด่า ตอนต้องไปธุระแม่บอกว่าลูกกินข้าวอยู่ไม่ต้องรีบเร่งมากก็ได้เพราะเผื่อเวลาไว้้แล้วส่วนหนึ่งพ่อก็ขึ้นเสียงด่าเสียงดังกลางร้านอาหารว่าถ้าออกไปแล้วเกิดยางระเบิดมีรถชนตายห่ากันข้างหน้าร้านเนี่ยยังทันมั้ย มึงรู้แล้วจะพูดทำห่าอะไร ทำนองนี้)
ในวัยเด็กกูเคยโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจมาแล้วตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบันอายุ 30 กว่าแล้วยังนึกกลัวจนไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากสนทนาด้วย เพราะสิ่งที่เจอมาตลอดถึงแม้จะมีช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดบ้าง ซึ่งกูคิดว่าการไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นเรื่องดีแล้วเพราะนิสัยแบบนั้นของเขาและทุกอย่างที่เค้าทำมันคือการกดดันให้กูและคนอื่นในชีวิตของเขาทำตามที่เขาต้องการ ซึ่งกูโดนมาจนรู้สึกว่าชีวิตไม่ใช่ของกูแล้ว อย่างเรื่องเรียนที่บังคับให้เรียนให้สาขาที่ตัวเขาเองสนใจและคิดว่าน่าจะดี และกูสรุปให้เลยว่าไม่ดีต่อตัวกูและสุขภาพจิตมาก ทำให้กูที่ตั้งใจจะเรียนต่อเอกคิดว่าไม่อยากเรียนห่าอะไรแล้ว และ 4 ปีที่เรียนโทคือหมดอาลัยตายอยากสุดๆขนาดที่คิดว่าในเทอมสุดท้ายก็พยายามที่สุดแล้วกับสิ่งที่ไม่ถนัด ไม่ชอบ ไม่สนใจ แถมยังเกลียดด้วย ถ้าแม่งจะไม่ผ่านไม่จบ กูก็ช่างแม่งเอา 4 ปีนี้ทิ้งชักโครกไปเถอะ ถึงรู้ว่ามันแย่กับความคาดหวังและเงินค่าส่งเสียจากเขาที่จะถูกกูทำลายสิ้นก็ตาม แต่โชคดีที่ฟ้ายังเมตตา กูจบได้สำเร็จ และแน่นอนพ่อก็เตรียมป.เอกไว้ให้กู แต่กูขอพักจากการเรียนต่อด้วยสาเหตุข้างต้น
แล้วต่อมาสภาพการของกูคือ หางานยากเพราะเรียนมาตลอดไม่เคยทำงานที่ไหน ไร้ประสบการณ์แต่อายุเยอะแล้ว และสาขาที่เรียนมาโคตรเฉพาะทางขนาดห้าปีรัฐบาลจะเปิดสักตำแหน่งมั้ยยังสงสัย บริษัทเอกชนคือไม่มีแน่นอน
กูพยายามหางานห่าอะไรก็ได้ตามที่พ่อกับแม่บอก สุดท้ายได้งานแต่พ่อกับแม่ก็ไม่ให้เอาเพราะเงินเดือนไม่คุ้มปริญญาโทจุฬา แล้วไง กูก็หางานต่อไปในการกดดันของพ่อแม่ พี่ และญาติพี่น้องมากมาย ซึ่งหาได้แต่งานที่ไม่ค่อยดี แต่กูก็บอกเอาเพราะตอนนั้นคิดว่าต้องรับส่งแม่ที่ยังทำงานอยู่ และงานนี้บอกมีเวลาให้ครอบครัวแล้วโดยสรุปงานนั้นก็กินเวลาในชีวิตกูไปจนเวลาให้ตัวเองยังไม่มีเลยไม่ต้องพูดถึงครอบครัว และเงินยังไม่ได้เลยเพราะถือว่ายังไม่บรรลุขีดของการทำงานในสายนั้น
กูก็เก็บเงียบเรื่องไม่ได้เงินแล้วตอบรับงานของคนรู้จักที่เงินได้ต่ำตมแถมต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด กูก็บอกพ่อแม่แล้วไปเลย อยู่ได้เกือบปี ความที่เศรษฐกิจไม่ดีรายรับไม่เป็นไปตามคาดในที่สุดแผนกที่กูทำก็ถูกยุบไปท่ามกลางความสะใจของพ่อแม่ที่คัดค้านมาตลอด (จริงๆคือคัดค้านแม่งทุกงานที่กูทำเพราะอยากให้ได้ดีกว่านั้น)
จากนั้นกูก็อยู่แบบหางานไปช่วยธุระของที่บ้านไป แล้วเพื่อนกูแนะนำให้เรียนภาษาเพิ่มเผื่อจะหางานได้มากขึ้น กูก็ไปเรียนและเริ่มสนุกกับมัน หลังจากนั้นกูก็พอได้งานบ้างจากเส้นและตัวเองอีกหลายงาน แต่เพราะยังหางานประจำที่พ่อแม่พอใจไม่ได้ (เค้าจะพูดทุกครั้งที่ได้งานว่าให้ออกแล้วหางานอื่น) จนว่างงานพักใหญ่และกูรู้ว่าถ้าได้คงเป็นแบบเดิม แล้วอายุมันเยอะจนหางานยากมากๆ เขาก็บอกไปทำงานเป็นเด็กปั๊มไปมีรับสมัครอยู่ เหมือนโดนตบหน้าอ่ะมึง เงินเดือนหมื่นกว่าบอกน้อยไปให้ลาออก มาตอนนี้บอกเด็กปั๊มได้วันละ100-200ก็เอา
มาปัจจุบันคือบังคับกูทำงานการเกษตร คือว่ากูไม่เคยมาทางนี้เลยสักนิดและร่างกายกูไม่ให้กับการทำงานแบบนี้เลย แต่เพราะเขาบังคับก็เลยต้องทำ เพราะเขาบอกไม่ทำก็ออกจากบ้านไปเลย ไม่มีเงินให้ด้วย ไปหากินหาอยู่เอาเอง กูก็จะไปแล้ว รู้สึกทนไม่ไหวที่ถูกบังคับขนาดนั้นเพื่อทำในสิ่งที่พ่ออยากทำ ไม่ได้ถามความเห็น ไม่ได้รับฟังเลยด้วยซ้ำว่ากูจะทำมั้ย สนใจมั้ย แต่ข้อแรกคือ เงินที่มีคงอยู่ได้ไม่เกินครึ่งปีถ้าไม่มีงานหรือที่พัก ข้อสองคือ ถ้าไปก็เหมือนตัดขาดกับพ่อแม่ครอบครัวไปเลย ก็คิดอยู่ทั้งที่อารมณ์ขึ้นน่ะแหละ เลยตัดสินใจว่าทนไปก่อน รอมีเงินมีหนทางมากพอค่อยไป
ต่อนะ
กูก็ทน ตั้งแต่เรื่องที่ว่างานง่ายนิดเดียวจนมาถึงจุดที่ว่าทั้งวันกูต้องทุ่มแรงกายแรงใจอยู่กับงานห่านี่ตั้งแต่เช้ามืดยันจะเช้าของวันถัดไป แดกก็แทบไม่ได้แดก นอนก็แทบไม่ได้นอน วันไหนพ่ออยากทำอะไรสักอย่างไม่มีคนช่วยก็สบถด่าดังลั่นจนได้ยินกันไปเป็นกิโล ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำก็จะเอาให้ได้ แค่ตัวเองอยากจะทำำทุกคนต้องรองมือรองตีนทิ้งงานอื่นกันให้หมด แล้ววันดีคืนดีจู่ๆจะให้กูไปฝึกงานที่ฟาร์มอื่นก็บอกเอาวันสองวันก่อนหน้า โดยการบังคับให้ไป ไม่มีถาม ไม่บอกเหตุผลแค่กูต้องไป
คราวนี้มาเรื่องรถอีก พ่อบังคับกูขับรถกะบะเกียร์กระปุก ทั้งที่กูไม่เคยขับ ขับเป็นแต่เกียร์ออโต้ที่โดนบังคับเมื่อเกือบสิบปีก่อน แล้วกูทำห่าอะไรระหว่างขับก็คือผิด โดนด่าใส่อารมณ์ตลอด จะหักพวงมาลัยมากไปน้อยไป เปลี่ยนเกียร์ไม่ลื่น ไม่คล่องดังใจเขา ให้ออกถนนใหญ่มีรถอะไรมาก็เตรียมโดนด่า ขนาดไม่มีรถยังโดนด่า จนขนาดแม่ที่ได้นั่งด้วยในระยะเวลาสั้นๆยังบอกทำนองว่าจะด่าจะไม่พอใจขนาดนี้ก็อย่าเพิ่งให้กูขับเลย (ซึ่งกูขับมาเป็นวันที่สามวันที่สี่แล้วโดนด่าตลอดแบบนี้จนใจแป้วหลายแป้วแล้ว ประมาณว่ากูยอมทำห่าอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องมาขับรถ) พ่อได้ยินแม่พูดนี่ด่าเปิงทะเลาะเสียงดังใหญ่โต
ในสภาพนี้ สภาพจิตกูแย่มาก ต้องพยายามทนทำสิ่งที่ตัวเองไม่อยาก ริดรอนทั้งกายและใจ และต้องรับคำด่าทุกรูปแบบทุกเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน จนบางทีอยากหนีไปหรือตายห่าให้มันจบๆไปว่ะ
ไม่รู้ว่าจะขอคำแนะนำอะไรดี เพราะไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาได้มั้ย แต่กูรู้สึกจะไม่ไหวแล้วว่ะ
>>988-989 เดาๆว่าบ้านมึงมีฐานะพอควร และรายได้หลักๆมาจากเกษตร ฟาร์ม ปศุสัตว์ แต่มีโอกาสทางนึงจะเลือกได้ ถ้าตัวมึงไม่เรื่องมาก พยายามสลัดสิ่งที่มันดูจุกจิกของมึงออกให้หมด ลองหางานที่มึงอยากทำดูถึงรายได้ไม่มากก็พยายามกลบเกลื่อนพ่อแม่มึงไปก่อนว่าได้งานดีๆทำแล้ว เออ จะว่าไปอย่างนะ มึงจบ ป.โท กับสิ่งที่มึงไม่ชอบมาได้นี่กูนับถือมึงจากใจเลย
มึงอยากลองเริ่มต้นชีวิตใหม่ใน กทม. มั้ยหล่ะ เอาทรัพย์สมบัติมึงมีทั้งหมดแล้วแอบหนีออกจากบ้านมาไม่ต้องให้เค้ารุ้เลย มาตั้งต้นชีวิตใหม่ใน กทม. มีงานระดับหมื่นกว่าๆให้มึงเลือกเยอะแยะ ถ้ามึงหาไม่ได้จริงๆกูแนะนำ ผจก. ฝึกหัดตามร้านKFC, McDonald, 7-eleven อ่ะ ได้ตำแหน่งอัพเรื่อยๆเป็นรอง ผจก. ร้าน 10ปีได้เป็นระดับคุมร้านเลย แล้วร้านพวกนี้รับ ป.ตรีทุกวุฒิ ลองทำให้พ่อมึง(ตัวยุให้มึงเป็นแบบนี้) โหยหามึงดูสักครั้งนะ ถ้าเค้าไม่มีมีมึงแล้วจะเสียอะไรไปบ้าง ลองใจกล้าแอบหนีไปจริงๆดูซักตั้งนะ สู้ๆนะมึง แต่มีอีกทางนึงคือ สู้เรียนจนจบ ป.เอกแล้วทำงานสอนในเป็นอาจารย์ฝึกหัดมหาลัยเลยซึ่งกูไม่ค่อยแนะนำเพราะเดี๋ยวเส้นเลือดในสมองมึงจะแตกตายซะก่อน
>>991 กูมองว่ามันเจอคนในบ้านเลี้ยงดูปลูกฝังจนกลายเป็นพวกที่ยอมคนไปแล้วหว่ะ แล้วเสือกมีฐานะด้วยมั้ง เลยไม่ต้องดิ้นรนเองเพราะพ่อแม่หากินหาใช้ให้ไรงี้ เห็นสำนวนการพิมพ์ละกูว่าไม่ใช่ระดับจนๆอ่ะ อย่าไปว่ามันมากเลยเหอะนะ คนแบบนี้น่าสงสารมากกว่า ชีวิตจะย่างเข้าครึ่งค่อนละยังไม่มีอิสรภาพทางการใช้ชีวิตเลย
>>990 >>992 ขอบคุณนะที่แนะนำและเห็นใจกู เรื่องทางบ้านกูไม่ถึงกับจนแต่ก็แค่พอมีพอกินพ่อแม่เป็นข้าราชการแต่เกษียณแล้ว แต่พ่อยังรับสอนที่มหาลัยไม่เด่นไม่ดังในต่างจังหวัดอยู่เลยบังคับให้ย้ายจากกรุงเทพไปอยู่ที่นั่น พ่อเงินเดือนไม่มากมายอะไรแต่อยากจะสร้างบ้านและทำฟาร์มเกษตรโดยให้แม่กูออกเงินค่าสร้างบ้านทำฟาร์มและใช้จ่ายในบ้านเกือบทั้งหมด และยังมีหนี้เอาบ้านที่กรุงเทพไปจำนองธนาคารเอาไว้คราวที่พ่อตั้งบริษัทแล้วล้มละลาย ส่วนกูในช่วงที่ไม่มีงานก็ไม่เคยขอเงินพ่อแม่ยกเว้นแต่ตอนเรียน อาศัยอดข้าวเอากินถูกๆวันละมื้อ ใช้เท่าที่จำเป็น เพิ่มเติมว่าก่อนที่โดนบังคับมาทำการเกษตรที่ต่างจังหวัดกูกำลังจะร่วมกับเพื่อนที่อายุมากกว่า (รุ่นพ่อแม่) จะทำร้านแนวแฮนด์เมดที่กูไปเรียนการอาชีพมา ตกลงกับเค้าว่าสัดส่วนลงเงินกูน้อย (จริงๆคือแทบจะไม่ได้ลงเงินเลยเพราะกูไม่มี) แต่กูลงแรงเยอะแทน เพื่อนกูโอเค แต่พ่อแม่ไม่ให้เลยบอกตัดถ้ากูไม่มาทำฟาร์มต่างจังหวัด
>>991 กูก็รู้แหละว่ามันดูไม่โตไม่เด็ดเดี่ยวและโดนมือโดนตีนพ่อแม่จนน่วมแล้วพูดด่าทำร้ายจิตใจแต่เด็กมันก็กลัวว่ะ แค่พูดอธิบายก็ยังโดน หาว่าเถียงผู้ใหญ่คำไม่ตกฟาก เลวระยำมากที่เกิดมา แต่กูก็จะพยายามเข้มแข็งขึ้นให้ได้นะ
ถ้าเอาตีนยัดปากพ่อเหี้ยซักเปรี้ยงจะเป็นไงวะ แก่จะลงโลงแล้วตะลุมบอนขึ้นจริงๆสู้มึงไม่ได้หรอก ลองพยายามยั่วให้แม่งลงมือก่อนแล้วสวนให้สาหัสทีเดียวไปเลยจะทำให้มันสงบปากสงบคำมั่งปะวะ
มีพ่อจัญไรแม่หน้าหี ค่วยัยัค่่้ยย่ย้ส้ยเย
โคตรพ่อนรก แม่โคตระระเหี้ย ญาตินำพาเสียๆหาย พี่น้องจัญไรชิบหายวายวอด
กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ควย หีออบิทัลเย็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.