>>456 ขอบใจมากนะ เราไม่อยากตายหรอก เรามีคนที่เรารักและรักเรา(เรามีพี่สาว) เราชอบอยู่กับเพื่อน เป็นคนติดเพื่อนมากถึงบางครั้งจะดูออกว่าเพื่อนหวังผลประโยชน์จากเรา แต่เราก็พอใจที่เป็นแบบนั้นเพราะเราก็ไม่เดือดร้อนอะไร เรื่องปรับทัศนคติกับแม่น่าจะยากแล้ว เพราะเราเป็นเด็กตจว.แต่เรียนมหาลัยที่กทม. จากวันนี้ไปจนเรียนจบก็ได้กลับบ้านปีละไม่กี่ครั้ง คงไม่ได้ใช้แผนเก็บตัวในห้องนานๆแล้ว แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่น่าเป็นคนดีเท่าไรเพราะเขามีเมียอยู่ก่อนแล้วเหมือนกัน(แม่เรามีชู้และเป็นเมียน้อยเขานั่นแหละ)
พอมาอยู่ห่างกันแบบนี้ เราก็คิดถึงแม่นะ แต่ไม่ได้คุยอะไรจริงจังแม่ชอบส่งรูปดอกไม้ให้ เราก็ส่งสติกเกอร์กลับไป หรือไม่ก็รายงานค่าใช้จ่ายที่ต้องขอเพิ่มในแต่ละเดือน มีเพื่อนเป็นเด็กตจว.เหมือนกัน ก็เห็นโทรหาที่บ้านทุกวัน อ้อนแม่บ้างไรบ้าง บางคนก็แทบเขียนเรียงความเรื่องชีวิตในมหาลัยของฉันส่งแม่ทางไลน์เลย เราก็อยากทำบ้าง แต่ความสัมพันธ์เรากับแม่มันไม่ได้ไปทางนั้นอะ เคยคิดถึงมากแล้วโทรไปหา แม่ตกใจนึกว่ามีปัญหาใหญ่โตเลยไม่เคยโทรหาอีกเลยถ้าไม่จำเป็น 5555555
เดี๋ยวได้พิมพ์ยาวอีกแล้ว โทษๆ เราเป็นคนพูดมากน่ะ
เรื่องของเธออะ เราอ่านแล้วเธอดูเครียดกว่าเราด้วยซ้ำเป็นวัยรุ่นนี่เหนื่อยเนอะ อายุประมาณนี้ใกล้เข้ามหาลัยแล้วสิ กลัวว่าถ้าเธอห่างที่บ้านมาแล้วจะอยู่ได้ด้วยตัวเองจนไม่ต้องพึ่งที่บ้านแล้วก็จะเผลอตัดขาดกันเลย 555555