กูขอปรึกษาปัญหาที่อาจจะไร้สาระ(รึเปล่า)หน่อยนะ คือกูยืมไอโฟน5พ่อมาเล่นแล้วเสือกทำตกพัง พ่อกูก็ไม่ด่าไม่ว่าอะไรซักคำ ซึ่งแน่นอนว่ากูจะรับผิดชอบซื้อเครื่องใหม่ให้ เพราะโดยอายุมันก็หมดประกันละ คงไม่คุ้มที่จะซ่อมหรือเคลม แต่พ่อกูก็บอกว่าไม่ต้องซื้อ เพราะตัวกูจนกว่าพ่อมาก เงินเดือนน้อย กูเองยังใช้แอนดรอยด์เครื่องสองพันกว่าบาทอยู่เลย แต่กูก็เครียดเพราะรู้สึกผิด คิดว่าคนเราทำอะไรควรต้องรับผิดชอบ แม้มันจะเป็นอุบัติเหตุ ไม่งั้นกูจะเสียสันดานไหม ทำอะไรแล้วลอยตัว แต่พ่อกูก็มองว่าแค่กูคิดสำนึกจะรับผิดชอบก็พอแล้ว ไม่ต้องเสียเงินหรอก คงสมเพชกูว่างั้น กลัวกูหมดตูด แต่กูมีเงินเก็บนะ ซื้อได้ไม่เดือดร้อนเลย แค่เงินเก็บหายไปส่วนนึง
กูเครียดจนนอนไม่หลับเลย มึงว่ากูฝืนคำสั่งพ่อ แอบไปซื้อมาให้เลยดีไหม แต่กลัวจะยิ่งทำให้พ่อเครียดว่ามีลูกไร้หัวคิด กูคิดมาตลอดเลยว่ากูโง่อ่ะ ชอบทำเรื่องโง่ๆ หลายครั้งแล้วที่น่าจะเชื่อพ่อแม่ แต่ก็ดึงดันเพราะปรารถนาดี กลัวครั้งนี้จะเป็นแบบนั้นอีก เช่น ถ้าบอกจะซื้อชดใช้ให้พ่อก็บอกชัดเจนเด็ดขาดแล้วว่าไม่ต้อง ถ้ากูไปแอบซื้อมา เกิดซื้อมาซ้ำซ้อนกับพ่อ เหี้ยอีก เอาไปขายต่อยังไงก็ขาดทุน (กูไม่คิดจะใช้เองอยู่แล้วมันเกินตัวกู) แต่ถ้าไม่ให่ชดใช้ไรเลยกูก็เครียด รู้สึกตัวเองเหี้ย เป็นลูกที่สร้างแต่ความเสียหายให้พ่อแม่แล้วลอยตัว กูควรจะทำไงดีวะ เครียด กูว่าพวกมึงต้องมองว่าไร้สาระแน่เลยเพราะปัญหาคนอื่นส่วนมากนักหนามาก แต่กูเครียดจริงๆ ว่ะ ฮือ มันเป็นอารมณ์แบบเกลียดตัวเองมากๆ รู้สึกตัวเองเป็นลูกที่แย่ ทำให้พ่อแม่ต้องมาห่วงกลัวกูจะเปลืองเงิน ทั้งที่กูทำของเขาพังแท้ๆ