>>104 กูว่าถ้าถึงขนาดนี้แล้วมึงตัดขาดไปเลยก็ได้ หรือถ้ามึงยังรักพ่อแม่อยู่ ก็ส่งเงินให้เค้าบ้างแต่ไม่ต้องกลับไปอีกแล้วก็ได้ กูมองว่าที่พ่อแม่ยังฟังแต่พี่มึงเพราะเค้าเป็นลูกคนโต(รึเปล่าวะ)และเป็นลูกชายด้วย บางครั้งมันไม่ได้ขึ้นกับความดีที่เราทำแต่ความรักมันบังตาคนเป็นพ่อเป็นแม่
ตัวอย่างเช่นพ่อกู ไม่ได้เป็นลูกคนโต ปู่กูรักแต่ลุงสองคนโตของกู ส่งเสียให้เรียนจบสูงส่ง มีงานการที่ดีทำ ได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ส่วนพ่อกูได้ป้าช่วยส่งให้เรียนจบมหาลัย(ปู่กูไม่แลพ่อกูเลยเว้ย ไม่ใช่ลูกรักไง) เค้าก็รักแต่ลุงสองคนมาตลอดนั่นแหละ จนกระทั่งเค้าป่วยเป็นมะเร็งต้องเข้าโรงพยาบาลลุงกูที่เป็นที่รักนักหนาโทรตามพ่อกูให้พาปู่ไปหาหมอ พ่อกูจ่ายค่ายา ค่าหมอ ค่าผ่าตัดทุกอย่างแต่ลุงกูไม่ออกอะไรเลยซักแดงเดียว ไม่มีการมาถามด้วยว่าค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ จนปู่กูเหมือนจะรู้สึกตัวมั้งว่าพ่อกูซึงเป็นลูกชายที่เค้าไม่เคยเห็นค่ากลับกลายเป็นคนมาดูแลเค้า เค้าก็เอาเงินมาคืนพ่อกูค่าหมอค่ายา บอกว่าอย่าไปทวงกับลุงกู หลังจากนั้นปู่กูต้องใช้ออกซิเจนถัง(แกป่วยมะเร็งปอด)ลุงกูก็ให้พ่อกูเป็นคนออกค่าถังค่าออกซิเจน เวลาออกซิเจนหมดก็โทรตามพ่อกูให้ขับรถไปเอาถังเปล่าไปเติมให้ จนหลัง ๆ ป้ากูทนไม่ไหวเลยบอกเดี๋ยวทำให้แต่เงินก็เอาจากพ่อกูอยู่ดี สุดท้ายพอปู่กูเสียลุงกูก็เก็บชุดถังออกซิเจนนั่นไปขายเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง จบ...
ก็สรุปว่า ต่อให้ทำดีเป็นลูกที่ดียังไงเค้าก็ไม่เห็นค่ามึงหรอกเพราะรักบังตา ถ้ามึงทำอะไรให้เค้าได้ก็ทำบ้างในฐานะลูกที่ดี แต่ถ้าเค้าไม่ฟังจริงมึงก็ดูแลอยู่ห่าง ๆ ไปละกัน แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงจะตัดขาดไปเลยก็แล้วแต่สะดวกใจ กูให้คำแนะนำได้เท่านี้แหละ